ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Super Stereo – 3

Οι θεσσαλονικείς Super Stereo επανέρχονται δισκογραφικά έπειτα από 4 χρόνια με τον τρίτο τους δίσκο «3», για να εισχωρήσουν στα ενδότερα της ψυχής μας, να μας κάνουν να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε αλλά και να αναπνεύσουμε. Κάτι σαν ψυχογράφημα θα έλεγα….

Με το χαρακτηριστικό πειραματικό τους στυλ, πατάνε στην alternative rock – Britpop κουλτούρα των ‘90s, με χαρακτηριστικά της ελληνόφωνης σκηνής που εμείς που ζήσαμε την εποχή τη νοσταλγούμε, προσθέτουν πινελιές από τη ψυχεδέλεια των 60s-70s αλλά και σκοτάδια του new wave των ‘80s. Έντονο και ογκώδες το μπάσο, κοφτά και ξερά τύμπανα. Ρυθμοί άλλοτε ποιο χορευτικοί και άλλοτε πιο πεσιμιστικοί.

Στιχουργικά επικρατεί μία κριτική στάση. Κριτική, προς την κοινωνία και το σήμερα που ζούμε κάτι που δεν αρμόζει στους πιο ρομαντικούς. Αυτοκριτική, μία εσωτερική αναζήτηση, αμφιβολία του τι είμαι πραγματικά, για την θλίψη και την μονοτονία της ζωής μας από την ψυχολογική πίεση που έχουμε υποστεί. Επειδή όμως η δίψα για ζωή δεν έχει χαθεί, αρκεί να την φέρουμε στην επιφάνεια και να απεγκλωβιστούμε.

Οι Supper Stereo δίσκο με τον δίσκο ωριμάζουν όλο και περισσότερο, μουσικά και στιχουργικά. Κρατάνε πάντα το δικό τους προσωπικό ήχο και την ερμηνεία που τους χαρακτηρίζει από τις αρχές τους και εξελίσσονται πάνω σε αυτά. Προσωπικά ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Η ιδιαιτερότητα των στίχων τους με άγγιξαν πολύ. Σίγουρα είναι ένας δίσκος που θέλει αρκετές ακροάσεις για να εισχωρήσεις μέσα του, αλλά αξίζει πραγματικά.

Απαρχή των Πουρέιντζερς το έτος 1981 όταν ο Παύλος Ξένος και ο Κώστας Σημάτος δημιουργούν την πρώτη τους μπάντα στην Αγία Παρασκευή. Το όνομα της μπάντας ήταν the chain gang κάτι που μάλλον προοιώνιζε το μέλλον…
Η μπάντα έδωσε κάποιες συναυλίες από το 1983-1985. Η μουσική έκλινε περισσότερο προς το rock blues, ένα χαρακτηριστικό που παρέμεινε από τότε αν και προστέθηκαν και άλλα κατά καιρούς.
Από το 1985 ως το 1996 μεσολαβεί μία πορεία όπου ο καθένας από τους δύο παίζει σε διάφορα σχήματα και ποικίλα μουσικά στυλ. Ο Σημάτος κλίνει στη jazz rock και την pure jazz περισσότερο ενώ συνεχίζει και στο rock ενώ ο Ξένος περνάει στη μουσική του ’80, το punk, το new wave αλλά περισσότερο ασχολείται με dark – death wave.

Μετά από πολλές μεταβολές που έχουν να κάνουν και με τη ζωή του καθενός, συναντιώνται ξανά το 1996 για τη δημιουργία ενός σχήματος ελληνόφωνου ροκ με τραγουδίστρια την Καίτη Μακρή και ντράμερ το Γιάννη Βαρθαλίτη έκτοτε σταθερό μέλος του σχήματος. Το σχήμα αναλώθηκε για ένα χρόνο σε πρόβες. Τον επόμενο χρόνο η Καίτη Μακρή φεύγει από το σχήμα συνεχίζοντας ένα άλλο με τον Π. Ξένο, τις Σκιές, που κινήθηκαν στο ελληνόφωνο ροκ και έδωσαν σποραδικές συναυλίες για λίγο καιρό.
Ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν οι Πουρέιντζερς -για πρώτη φορά με το όνομα αυτό- από τον Κώστα Σημάτο μπάσο – τραγούδι, Παύλο Ξένο κιθάρα, το Γιάννη Βαρθαλίτη ντραμς και το Γιάννη Αποστολίδη κιθάρα.
Το σχήμα ανέβηκε πολύ γρήγορα και έδωσε πάρα πολλά λάιβ σε όλη την Αθήνα. Κινήθηκε στο χώρο του κλασσικού rock – southern rock – blues.
Κράτησε μέχρι το 2003 όπότε ο Π. Ξένος αποχώρησε ακολουθώντας ακουστικά σχήματα περισσότερο αλλά και ηλεκτρικά και την ηχογράφηση προσωπικής δημιουργίας μινιμαλιστικών θεμάτων με μορφή μπαλάντας, ενώ εμφανίζεται κάνοντας τα φωνητικά σε μία ροκ μπάντα, τους κουμπάρους, που άσκησε έντονη πολιτική κριτική σε μια γιγάντια συναυλία στο κέντρο της Αθήνας το 2007. Οι υπόλοιποι δημιούργησαν τους full moon μία μπάντα που ενοποίησε παραδοσιακή μουσική και τζαζ ροκ έχοντας εξαιρετικά αποτελέσματα.
Το 2012 ο Π. Ξένος που μόλις είχε αποχωρήσει από τους blues report ξαναβρέθηκε πάλι με την τριάδα καθότι ο Αποστολίδης που είχε φύγει από τη ζωή, είχε αντικατασταθεί αλλά η αντικατάσταση κράτησε λίγο, για να παίξει κιθάρα πλέον στους full moon αλλά το σχήμα δεν μπόρεσε να διατηρηθεί λόγω διαδοχικών μεταβολών της σύνθεσης του σχήματος.
Έτσι μέσα στον ίδιο χρόνο μένει το τρίο Σημάτος – Ξένος –Βαρθαλίτης που ξαναφτιάχνουν τους Πουρέιντζερς σαν hard rock τρίο αυτή τη φορά με ρεπερτόριο της δεκαετίας του ’70, Sabbath, Purple, Gallagher κα.
Το 2014 προστίθεται στο σχήμα ο Αντρέας Παρασκευάς στα πλήκτρα που δίνει την ώθηση και τη δυνατότητα στο σχήμα να περάσει στο χώρο του progressive χωρίς να αφήσει το hard rock - blues.
Μετά αρκετές και πολύ επιτυχημένες συναυλίες για τρία χρόνια ο Α. Παρασκευάς αποχωρεί και τη θέση του παίρνει η κλασσική πιανίστρια Κατερίνα Μπασματζόγλου.
Καινούριες τάσεις αναπτύσσονται που εμφανίζονται σ’ αυτό από το οποίο πλέον οι Πουρέιντζερς έχουν αποκτήσει τη φήμη τους, .τις διασκευές.
Οι τελευταίες περνούν στο χώρο και της κλασσικής μουσικής πλέον παίρνοντας στοιχεία από κλασσικούς συνθέτες ή διασκευάζοντας και ολόκληρα θέματα. Κομμάτια όπως το γνωστό money money των Abba, το like a hurricane του Νeil Young, το chest la vie των Εmerson Lake and Palmer, το blind man των Deep Purple και άλλα αποτελούν τη βάση του μουσικού πεδίου που κινείται η μπάντα στο χώρο των διασκευών με στοιχεία progressive και classical ενώ η διασκευή του εισαγωγικού θέματος του the swam lake του Chicofsky ή του bouree του Bach οδηγεί στη μεταφορά μιας κλασσικής σύνθεσης σε ροκ εκτέλεση.

Η σημερινή σύνθεση του σχήματος είναι:
Κώστας Σημάτος, μπάσο, φωνητικά
Παύλος Ξένος, κιθάρα
Κατερίνα Μπασματζόγλου πιάνο, συνθεσάιζερ
Γιάννης Βαρθαλίτης, τύμπανα

KorrectioN – Burdens

Οι KorrectioN είναι ένα trio band από την Αθήνα που μας παρουσιάζει το δεύτερο EP του με τίτλο “Burdens” ένα χρόνο περίπου απ’ το προγενέστερο.Τέσσερα αγγλόφωνα κομμάτια που κινούνται κάπου μεταξύ hard – heavy και stoner rock. Πλούσια μουσική θεματολογία, με κάθε κομμάτι να έχει το δικό του χαρακτήρα. Όμορφα καλοπαιγμένα riffs, με το μπάσο να δίνει το απαραίτητο βάθος και όγκο που χρειάζεται το είδος.

Η ερμηνεία τραχιά, σε ποιο stoner φάση, με τη προφορά να μην ξενίζει όπως στα περισσότερα ελληνικά αγγλόφωνα σχήματα.Οι επιρροές τους βρίσκονται κάπου μεταξύ 70’s και 80’s ενσωματώνοντας τη ψυχεδέλεια και το blues μέσα σε ποιο σκληρούς και μεταλλικούς ήχους.

Το κομμάτι που ξεχώρισα είναι το “Get on your feet” που BlackSabbathοφέρνει αρκετά.

Εν’ κατακλείδι θα σας παρότρυνα να τους ακούσετε καθώς είναι μία αρκετά εμπνευσμένη δουλειά, ενδεχομένως αναχρονιστική αλλά μη ξεχνάμε ότι το rock δεν έχει ηλικία. Σίγουρα μία καλύτερη παραγωγή, ποιο καθαρή, θα έδινε περισσότερη αίγλη. Επίσης θα επιθυμούσα σε κάποια σημεία να υπήρχε περισσότερη ένταση και ποιο δυνατά ξεσπάσματα. Αλλά μιλάμε για μόλις το δεύτερο EP τους, που πιστεύω θα λειτουργήσει ως προπομπός για ένα ολοκληρωμένο album.

Track list:
1. Burdens
2. Anything Blues
3. Get on your feet
4. Roof of Groove

Stelios Ventas – Faded Flower

Ο Stelios Ventas έπειτα από δύο χρόνια απ’ τη πρώτη του δισκογραφική δουλειά
“Rock ‘n’ Love” επιστρέφει με το νέο του EP “Faded Flower” για να δώσει συνέχεια
στην πορεία του.

Πέντε καινούργια κομμάτια, αγγλόφωνα όπως και στο προηγούμενο album, που κινούνται
στον ευρύτερο χώρο του κλασικού rock και Hard rock. Με τις τάσεις του να βρίσκονται
κυρίως στη δεκαετία του ’80 και το mainstream hard rock (Bon Jovi, Gun’s ‘n’ Roses, Kiss),
προσθέτει στοιχεία και από άλλα παρακλάδια της rock κυρίως κλασικά.
Οι κιθάρες μου έφεραν στο μυαλό κάτι από Hendrix και οι ρυθμοί Lynyrd Skynyrd, σε άλλα σημεία
βαραίνοντας κάπως ο ήχος του οδεύει προς το heavy rock και stoner.

Ποικιλομορφία, έτσι για να μην βαριόμαστε. Ωραία κιθαριστικά θεματάκια που άλλοτε κλαίνε και
άλλοτε παραμορφώνουν-σκληραίνουν.
Αρκετά καλή ερμηνεία, αν και θα ήθελα σε κάποια σημεία πιο κοφτά τα φωνητικά,
να μην τραβιούνται, καθώς και λίγο περισσότερη δουλειά στη προφορά κάτι που
για την ελληνική σκηνή πλέον δεν είναι τόσο πρόβλημα αλλά παράδοση πολλών
μη πω όλων των χρόνων της ύπαρξης της.

Γενικά είναι μία πολύ καλή προσπάθεια. Ανεπιφύλακτα θα την πρότεινα στους
λάτρεις του είδους. Το κομμάτι που ξεχώρισα είναι το «The Way I Do»,
που ως και dj θα μπορούσα να το εντάξω άνετα στο πρόγραμμά μου.

Track List:
01. Faded Flower
02. The Way I Do
03. My Queen
04. Alone In The Desert
05. It’s Been A Long Time

https://www.facebook.com/steliosventasmusic/
https://twitter.com/SteliosVentas
https://www.instagram.com/steliosventas/
https://www.youtube.com/user/MrVendrix/featured
https://www.reverbnation.com/steliosventas
https://steliosventas.bandcamp.com/releases
https://steliosventas.bandcamp.com/track/faded-flower

Αντώνης Δριβελόπουλος

Magic de Spell – Γιάννη…

Οι Magic de Spell επανέρχονται, πατώντας πάνω στη γνωστή παροιμία «Τι ‘χες Γιάννη, τι ‘χα πάντα» για να μας παρουσιάσουν με αυτό το single κομμάτι τους την δική τους ιστορία για τον Γιάννη και την Μαρία.

Ένα ζευγάρι μέσα στην οικονομική απόγνωση της εποχής μας, και ενώ έχουν περάσει τα χρόνια της νεότητας και βαδίζοντας πλέον στη μέση ηλικία, αναρωτιούνται τι κάνουν και είναι πάντα στην από κάτω. Τονίζουν το θέμα της μετανάστευσης, επιλέγοντας ως χώρα τη Γερμανία (γιατί άραγε;). Επίσης επισημαίνουν το οικονομικό - ταξικό χάσμα που υπάρχει σε τέτοιες περιόδους με άλλους να ζουν κοσμοπολίτικά ενώ άλλοι δεν βρίσκουν δουλειά.

Μουσικά το κομμάτι ακολουθεί τα χαρακτηριστικά που έχουν καθιερώσει τη μπάντα στη μετά-αγγλόφωνη εποχή τους, με καθαρό δυναμικό, ογκώδες ήχο. Ερμηνευτικά χρησιμοποιούν ένα καυστικό – χιουμοριστικό θα έλεγα τρόπο.

Το κομμάτι συνοδεύεται από ένα ιδιαίτερο video clip που πρωταγωνιστούν δύο πλαστικές κούκλες του sex. Επίσης υπάρχει συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών του χώρου: Οδυσσέας Γαλανάκης (Απροσάρμοστοι), Γρηγόρης Κλιούμης (Υπόγεια Ρεύματα), Δημήτρης Μητσοτάκης (Ενδελέχεια), Μίμης Καλαντζής (Τσοπάνα Rave), η Θέκλα Τσελεπή, ο φωτογράφος Ηλίας Μωραϊτης και ο Δημήτρης Πουλικάκος ο οποίος είναι και αυτός που κάνει και τον επίλογο του κομματιού.

Ένα πολύ ωραίο επίκαιρο κομμάτι που πιστεύω θα είναι και ο προπομπός μιας νέας δουλειάς που θα ασχολείται με τα δρώμενα της εποχής.

Καλή ακρόαση!

Magic de Spell:
Θοδωρής Βλαχάκης, drums
Γιώργος Αρχοντάκης, bass
Δημήτρης Μποτής, keyboards
Βαγγέλης Θεοδωράκης, guitars
Γιώργος Λαγγουρέτος, vocals

Χαίρομαι πραγματικά όταν μπάντες που σέβομαι, παρ’ όλη τη δυσχέρεια της εποχής, μπορούν να παρουσιάζουν συνέπεια ως προς το έργο τους και ως προς τους ακροατές τους. Οι 9ΜΜ είναι μία από αυτές και προσωπικά η σημαντικότερη μπάντα της νεότερης (τελευταία δεκαετία) underground μουσικής σκηνής της χώρας μας. Αυτό το λέω γιατί το underground έχει φάει τέτοια κλοτσιά από τα ισχυρά ΜΜΕ που πρέπει να πας σε μέντιουμ για να ανακαλύψεις μία μπάντα. Άνιση μεταχείριση…

Επανέρχονται λοιπόν οι 9ΜΜ μετά από πέντε χρόνια με ένα EP πέντε κομματιών, ελληνόφωνων όπως και στα προηγούμενα album τους. Δυναμικοί όπως πάντα, κυμαίνονται σε hard rock – progressive ήχους, αρκετά σκληροί πλην μελωδικοί, με πολύ όγκο και βάθος. Γενικά τα παιδιά παίζουν παπάδες και όπως έχω γράψει και παλιότερα από άλλο μέσο βάζουν τα γυαλιά σε όλους αυτούς που κατακρίνουν τον ελληνικό στίχο όταν αυτός πατάει πάνω σε τέτοιες μουσικές φόρμες.

Ο στίχος σκληρός, αρκετά άμεσος και πολύ ελπιδοφόρος, κάτι που χρειαζόμαστε αυτή την εποχή. Αναπτερώνει το ηθικό όλων αυτών που νοιώθουν εγκλωβισμένοι και θέλουν να ξεφύγουν, που δεν έχουν ένα χέρι βοηθείας από πουθενά, που νοιώθουν ότι έχουν πεθάνει τα όνειρά τους. Επίσης στο τελευταίο κομμάτι «Έντεχνο» παρουσιάζουν την άποψή τους για όλους αυτούς που χαϊδεύουν τα αυτιά του κόσμου με σκοπό το χρήμα, ε κάποιος έπρεπε να το πει!!!!

Εν ολίγοις τα πολλά λόγια είναι φτώχια για τέτοιες μπάντες. Την όλη Αλήθεια θα την βρείτε με την ακρόαση του EP. Σας προτρέπω ανοιχτά να την ανακαλύψετε…

Track list:
1. Σαν Αλήθεια
2. Με την πλάτη στον τοίχο
3. Κατόπιν ωρίμου σκέψεως
4. Φταις
5. Έντεχνο

Οι 9MM είναι :
Μιχάλης Σκαράκης - φωνητικά
Τόλης Λυμπερόπουλος - κιθάρα
Άγγελος Βαφειάδης - πλήκτρα
Πέτρος Κρεμυζάκης - μπάσο
Μαυρίκος Σκαράκης – τύμπανα

www.enniaxiliosta.gr
www.facebook.com/EnniaXiliosta/
https://www.youtube.com/channel/UChlDtyi17H6A5e4WrHFa9oA

Για το Southernrock.gr Αντώνης Δριβελόπουλος

Γιώργος Τσίγκος & Μαύροι Κύκλοι – Αν…

Κοντά μία δεκαετία από τότε που έσκασε η “Β.Ο.Μ.Β.Α.” επιστρέφει ο Γιώργος Τσίγκος και οι Μαύροι Κύκλοι για την καταγραφή όλων αυτών των δύσκολων χρόνων αλλά και με αναδρομές στα προηγούμενα μέσα από τον έβδομο δίσκο τους «Αν…».
Η παρουσίαση ενός δίσκου του Γιώργου Τσίγκου και των Μαύρων Κύκλων είναι πάντα πολύ δύσκολη διότι πρέπει να περιγράψεις σε λίγες μόνο σειρές το έργο του. Είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα και οι εικόνες που σου δημιουργούνται που κανονικά η αναφορά θα πρέπει να πιάσει μερικές σελίδες, και όσες περισσότερες φορές ακούς τον δίσκο τόσο πιο δύσκολο γίνεται γιατί κάθε φορά ανακαλύπτεις και νέα πράγματα.
Ας μπούμε στο ρεζουμέ τώρα….
Συλλεκτικός δίσκος σε μόλις 500 αντίτυπα, με εννιά κομμάτια όπως πάντα ελληνόφωνα που κυμαίνονται σε καθαρά rock φόρμες με στοιχεία από punk μέχρι progressive. Δυναμισμός, ένταση, όγκος σε μία πλούσια μουσική θεματολογία, με κάθε κομμάτι να έχει τον δικό του συνθετικό χαρακτήρα. Γεμάτα κομμάτια, άρτια παιγμένα που δείχνει την κλάση των μουσικών και την εμπειρία τους.
Στιχουργικά… σίγουρα ότι πιο επίκαιρο έχει βγει τα τελευταία χρόνια. Πιάνει θέματα κοινωνικά που οι περισσότεροι δεν τολμούν να πουν. Δεν κρύβεται… μας μιλά για την αδικία, τα ψυχολογικά αδιέξοδα που μας έχουν ωθήσει να βιώνουμε, για τις δυσκολίες της εργατικής τάξης. Εναντιώνεται στον φασισμό και τον ρατσισμό της κοινωνίας μας. Τον ταξικό διαχωρισμό που διαιωνίζεται και όσους έχουν κατατάξει εκεί δεν μπορούν να ξεφύγουν. Το σύστημα που καταπίνει τους διαφορετικούς καταστρέφοντας τα ιδανικά τους, αναγκάζοντάς τους να ξεπουλιούνται ξεχνώντας τα όνειρά τους. Για τον χρόνο-ζωή που δεν σου αφήνουν το περιθώριο να έχεις γιατί όπως έλεγε και η μακαρίτισσα η Γώγου ο στόχος είναι το μυαλό. Για την θλίψη που σου στερεί ακόμα και να διασκεδάσεις. Για τον έρωτα με ένα νοσταλγικό τρόπο σαν να έχει χαθεί και από αυτόν η αθωότητα.
Ένας ολοκληρωμένος δίσκος συνθετικά και στιχουργικά από μία μπάντα ορόσημο για την ελληνική rock σκηνή, που τόσα χρόνια ακολουθεί το όραμά της χωρίς να έχει ξεπουληθεί, κρατώντας τον ατόφιο χαρακτήρα της, μιλώντας μας πάντα αληθινά.
Θα κλείσω με ένα στίχο από το ομώνυμο κομμάτι «Αν…»
Μη δειλιάσεις, μη φοβάσαι, μην πονάς
κράτησε ψηλά τα ιδανικά σου
πέτα μαύρη πέτρα και σπάσε για πάντα
ότι σκοτώνει τα όνειρά σου!

Φωνή : ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΓΚΟΣ
μπάσο : ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΥΡΑΖΑΝΗΣ
τύμπανα : ΜΑΥΡΙΚΟΣ ΣΚΑΡΑΚΗΣ
κιθάρα : ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Track list:
Πλευρά Α:
1. Το τελευταίο σ’ αγαπώ
2. Αν…
3. Πίκρα (γιατί δεν διασκεδάζεις)
4. Τρανός θεός
5. Των κριναστεριών το φως
Πλευρά Β
1. Στιγμές (γιατί δεν αλλάζει αυτός ο γαμημένος κόσμος πατέρα;)
2. Ο εθνικός μπερντές
3. Δεινόσαυροι
4. Το χαμόγελο

Ο Λευκαδίτης Μάκης Παπαδόπουλος μας συστήνετε δισκογραφικά με την πρώτη του δουλειά που τιτλοφορείτε «Αρχή & Τέλος». Έχοντας κάνει μία πορεία στη σκηνή συναυλιακά και συνυπάρχοντας με αρκετούς σημαντικούς καλλιτέχνες του χώρου κάνει το επόμενο βήμα για την καθιέρωση.
Οχτώ ελληνόφωνα κομμάτια με μουσική και στίχους δικούς του, που κυμαίνονται σε Rock ύφος εμποτισμένα με Funky και Blues σταγόνες. Εύηχες μελωδίες βατές και για μη εξειδικευμένα αυτιά, με ωραία καθαριστικά riffs και σε κάποια κομμάτια έντονη την ύπαρξη των πλήκτρων. Ερμηνευτικά πατάει πολύ καλά πάνω στις μελωδίες με σταθερά και κοφτά φωνητικά.
Η στιχουργική του με μπόλικο ρομαντισμό, ακολουθεί την ελληνική alternative κουλτούρα των ‘90s. Καταπιάνεται κυρίως με τον έρωτα, τα όνειρα που κάνουμε και τα υπαρξιακά θέματα που μας απασχολούν όταν είμαστε σε αυτή τη κατάσταση.
Εν κατακλείδι είναι μία πολύ καλή πρώτη προσπάθεια που θέτει τις βάσεις για κάτι ακόμα καλύτερο μελλοντικά. Σίγουρα θα ήθελα σε κάποια σημεία να speedάρει λίγο παραπάνω χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι το έργο του είναι μονότονο, αντίθετα υπάρχει αρκετή συνθετική ποικιλία για να μην κουράζει. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα για ακρόαση.

Track list:
1. Δεν μπορώ να δω
2. Ξέρω πως δε θα’ ρθεις
3. Πάλι εδώ
4. Σαν παιδί
5. Ποτέ ξανά
6. Η πόλη της βροχής
7. Χρώματα
8. Λάθος εποχή

Η μπάντα είναι:
Μάκης Παπαδόπουλος - φωνή
Σπύρος Γεωργάκης - κιθάρες
Άλκης Δήμος - μπάσο
Ορέστης Μπενέκας - πλήκτρα
Μιχάλης Καπηλίδης – τύμπανα

No Fake Bone it's the name...ποιοί είναι αυτοί κι από πού κρατά η σκούφια τους;
Είναι μια φρέσκια μπάντα από την Αθήνα που παίζει σε hard funk ‘n’ roll ήχους όπως λένε.
Ξεκίνησαν το 2014 όταν ο Σταμάτης Δεληγιάννης (κιθάρα) και η Γιούλα Σταθοπούλου (φωνή, σαξόφωνο) αποφάσισαν να συνεχίσουν, μετά τη διάλυση της προηγούμενης μπάντας τους (Ηot Gumbo Blues Band), θέλοντας να δημιουργήσουν προσωπικό υλικό ανακατεύοντας hard rock, blues και funk επιρροές. Στρώθηκαν για τα καλά λοιπόν και μετά από πάνω από ένα χρόνο προβών, ηχογραφήσεων και πειραματισμών κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο“Against All Odds”
Ανεξάρτητη παραγωγή με τους μουσικούς Γιώργο Κανελλόπουλο-πλήκτρα, Άλεξ Μυλωνά-μπάσο, Παύλο Λογαρά-τύμπανα, Γιώργο Κουρέλη-πλήκτρα.

Εννιά τραγούδια πολύ δυνατά και γεμάτα κέφι.Με τη φωνή της Γιούλας να κυριαρχεί την οποία πρέπει να δείτε στη σκηνή για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται.
Η αρχή γίνεται πολύ δυνατά με το τραγούδι που αγαπώ ιδιαίτερα και έχει τον τίτλο Queen of the Game...σημαδιακή αρχή θα έλεγα γιατί από τον τίτλο κιόλας ξεκαθαρίζουν τα πράγματα όπως ότι αυτοί οι τύποι θα κυριαρχήσουν στο παιχνίδι και δε σκοπεύουν να κάνουν μια εμφάνιση διάττοντα αστέρα κι άντε γεια!Το εν λόγω άσμα μπαίνει στα χωράφια του stoner με το βαρύ του ήχο χωρίς όμως να είναι καθαρόαιμο stoner και κυρίως χωρίς να σε παίρνει απ τα μούτρα.
Από κει και μετά τρελές φανκιές που ακόμα και τώρα που η ζαλάδα και τα χάλια μου συνεχίζονται με κάνουν να πηγαινοέρχομαι στο ρυθμό τους και να κουνιέμαι πέραν των αντοχών μου!!!
Δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι που να σε αφήνει αδιάφορο ή που να μπορείς να πεις ότι είναι κατώτερο των άλλων κι όταν η Γιούλα δεν τραγουδά η κιθάρα του Σταμάτη αναλαμβάνει να σε ξετινάξει!Ο,τι σου άφησε από μυαλό η Γιούλα στο παίρνει ο Σταμάτης με πολλή μεγάλη ευκολία κι ακόμα και σ ένα κομμάτι που ξεκινά απαλά όπως το Workin Dead γίνεται ένας χαμός.
Κομμάτι με διακυμάνσεις που από τα χαμηλά σε εκτινάσσει στα ύψη δείχνοντας ότι τα παιδιά συνολικά ξέρουν να ελίσσονται και να μη γίνονται μονότονοι.
Σα μεγάλα γατονια που ειναι οι No Fake Bone αφήνουν για το τέλος του δίσκου δυο εκπληκτικά τραγούδια,το City Girls όπου η φωνή της Γιούλας κάνει απίστευτα γυρίσματα σ ένα τραγούδι γεμάτο φανκ,σαξόφωνο,κιθάρες και ήχους πόλης.
Last but no least για το κλείσιμο του άλμπουμ το Toss the Dice,μια βόμβα μεγατόνων,ένα τραγούδι που σίγουρα τοποθετήθηκε εκεί για να σε κάνει να το ακούς ξανά και ξανά και για να κάνει το σαγόνι σου να κρεμάει.
Άψογη η παραγωγή του δίσκου,τα θερμά μου συγχαρητήρια για την ηχογράφηση, μίξη και παραγωγή στον Άκη Πασχαλάκη και τον Στέφανο Μπάμπη του Lefthanded Studio.
Οι στίχοι και η μουσική σε όλα τα τραγούδια ειναι της Γιούλας Σταθοπούλου και του Σταμάτη Δεληγιάννη όπως και το εξώφυλλο που το φιλοτέχνησε ο Σταμάτης.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι σ αυτό το άλμπουμ δεν παρατηρείται το φαινόμενο που υπάρχει σχεδόν σε όλες τις καινούργιες κυκλοφορίες της ημεδαπής αλλά και του εξωτερικού,αυτό το ξεκινάει το άλμπουμ κι έχουμε φτάσει τουλάχιστον στο τρίτο τραγούδι μέχρι να ζεσταθεί και να πάρει μπρος το πράγμα.
Οι No Fake Bone ξέρουν ποιοί είναι και τι θέλουν να κάνουν και δεν παίζουν με την υπομονή μας.
Δεν είναι καθόλου σε φάση,περίμενε λίγο και θα δεις.Πιάνουν τα όργανα και αναλαμβάνουν να σε στείλουν αδιάβαστο!!!Τόσο απλά και τόσο...ΤΙΜΙΑ!!!
Η μπάντα είναι έτοιμη για την παρουσίαση του δίσκου και θα ανακοινώσει άμεσα τις επόμενες εμφανίσεις της στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας μαζί με τον Άλεξ Μυλωνά (μπάσο) και τον Φώτη Φιλιππάτο (τύμπανα).
Εννοείται ότι ανυπομονούμε γιατί όλο αυτό το κέφι υπάρχει και επί σκηνής και η μπάντα τούτη είναι όνομα και πράμα....NO FAKE,αληθινοί ως το κόκαλο και γεμάτη...ΚΑΚΑΛΑ!!!

https://www.facebook.com/NoFakeBone/?ref=br_rs

https://nofakebone.bandcamp.com/releases

Για το SouthernRock.gr  Εύα Ζευγουλά