ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Μια ακόμα μπάντα απο την Αθήνα που αναταράσει τα λημνάζοντα μουσικά νερά της πόλης η καλύτερα, μαρσάρει στους δρόμους με πολλά watt ενέργειας και κοφτών riffs. Ετσι κάπως με "λακωνικό" τρόπο θα χαρακτήριζα αυτή την παρέα των μουσικών και το πρώτο της έργο.

Μετά απο αρκετή αναμονή είναι κοντά μας το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ των "SOUNDTRUCK". Πρίν πάρω στα χέρια μου το cd πηρα σε κάποιο live τους ενα single cd -limited edition promo που κυκλοφόρησαν τα παιδία, με τα δυο καλύτερα τραγούδια τους κατά την γνώμη μου, το κεραυνάτο hit (Straight to Hell) και το κοφτοριφτάτο (Take It Easy).

Να σημειώσω βέβαια οτι αυτό δεν σημαίνει οτι τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ βλέπε (ride on) είναι μικρότερης αξίας αρκεί κάποιος να το ακούσει για να καταλάβει τι εννοώ.

Ο δίσκος είναι μια ιδιαίτερα δυνατή παρουσία στον μουσικό χώρο γενικότερα ξεπερνώντας κατά πολύ τα Ελληνικά δεδομένα αφού σέβεται τον ακροατή και στέκεται πολύ καλύτερα μουσικά, απο αρκετές μπάντες του εξωτερικού.

Ενα γκρούπ που δημιούργησε μια απο τις καλύτερες μουσικές "συνταγές", κατάφερε να ενσωματώσει το boogie στύλ των Αγγλοαυστραλών ΑC/DC,(έντονη επιρροή) με την σπιρτάδα των αμερικανών ΖΖtop και την μελωδικότητα των Lynyrd Skynyrd , σε αυτό το σημείο να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε, οτι το γκρούπ άνοιξε και την συναυλία τους), με μοναδικό τρόπο.

Εξυπνη ενορχήστρωση που σε κερδίζει απο το πρώτο λεπτό σε κάνει να ξεφορτωθείς την αρνητική σου ενέργεια εύκολα και να νιώσεις οτι το hard rock με το Southern rock μπορεί να γίνει (ενα) μέσα απο την πενταμελή Αθηναική μπάντα που λέγεται "SOUNDTRUCK".

Ενα άλμπουμ με τις κιθάρες να μην υπερβάλουν,αλλά να ισσοροπούν εξαιρετικά καλά, με μια μπασογραμμή που γεφυρώνει την μελωδία, με τα τύμπανα,και με μια ιδιαίτερα καλή φωνή να κάνουν μια απο τις πιο αξιόλογες δισκογραφικές δουλειές εδω και αρκετά χρόνια.

Σε επίπεδο παραγωγής εδω είναι που το βγάζω το καουμπόικο καπέλλο ,τα παιδιά ηταν υπερτυχερά, γιατί δούλεψαν με ενα εξαιρετικά καλό δίδυμο των Γιώργηδων,δεν λέω περισσότερα, είναι αφορμή για να το ψάξετε καλύτερα, (ιδιαίτερα τα γκρούπς).

Για το εξώφυλλό πρέπει να πω εαν και θα φανεί υπερβολή,είναι παράδειγμα προς μίμηση ταιριάζει εξαιρετικά καλά με το consept του άλμπουμ αλλά και με το όνομα του γκρούπ.

Μια πολύ δεμένη μπάντα,ενα μουσικό φορτηγό που "φοράει" τον πολύ καλό κινητήρα μεγάλης υποδύναμης και που κουβαλάει την μουσική ικανότητα μαζί με το ταλέντο.

Μα καλά θα πεί κάποιος κάτι αρνητικό δεν υπάρχει;

Επειδή μου αρέσει να είμαι ειλικρινής μια μικρή διαφωνία σε στιχουργικό επίπεδο και η έλλειψη ισως, ακόμα δυο τριών τραγουδιών στο άλμπουμ θα ηταν οτι καλύτερο

Συμπερασματικά, αγοράστε το cd και ενα είναι σίγουρο, οτι δεν θα μείνει σε καμία περίπτωση σκονισμένο

Tracks

1. Straight to Hell - 5:09

2. God Damned - 3:35

3. High - 3:41
4. On the Run - 4:14
5. Take It Easy - 4:23
6. Sweet Little Babe - 3:57
7. Ride On - 4:53
8. Feels Like Home - 4:37
9. Goliath - 3:01

Σάββας Συνοδινός

The Next Saturdays… Πρέπει να ομολογήσω από την αρχή κάτι. Με προκαταβάλλει πάντα ευχάριστα το όνομα ενός σχήματος, έστω κι αν δεν έχω ακούσει νότα από τη δουλειά τους. Αν είναι έξυπνο, πιασάρικο, αυτόματα τους προσεγγίζω με ενδιαφέρον. Τι να κάνουμε; Υποθέτω καθένας έχει τις παραξενιές του!
Οι The Next Saturdays είναι μια από τις περιπτώσεις αυτές… Είχα την ευκαιρία να ακούσω 4 κομμάτια τους και μόνο από το όνομα της μπάντας ήμουν περίεργος. Καθαρόαιμο και ειλικρινές hard rock με ελαφρά blues περασματάκια (το blues ίσως να μην είναι εμφανές με το πρώτο άκουσμα, αλλά πιστέψτε με, είναι εκεί κρυμμένο!), παιγμένο με όρεξη και το σημαντικότερο με αξιόλογη παραγωγή: ίσως να χρειάζεται λίγο περισσότερο «όγκο» αλλά πολύ καλή και καθαρή.

Επιρροές υπάρχουν, αλλά αφομοιωμένες σε σημείο του να μην ξεχωρίζουν κραυγαλέα. Η φωνή έχει μια ιδιαίτερη χροιά που δε μπορώ να ταυτοποίησω εύκολα (αν πω πως ενίοτε μου θύμισε Nick Cave ή τους Still Patient? δεν θα πω ψέματα), πάντως ξεχωρίζει!
Σε ό,τι αφορά τα τραγούδια; Το “Athi” είναι το αγαπημένο μου: ανεβαστικό, ρυθμικό, με κατάλληλη δόση groove και ιδανικός προπομπός για τα επόμενα. Το “Octave of Something” (ρε παιδιά, τι έμπνευση είναι αυτή με τους τίτλους! Μιλάω ειλικρινά!) δείχνει λίγο πιο καθαρά τα blues περάσματα του σχήματος. Αργόσυρτο και moody όπως ταιριάζει σε τέτοιου είδους τραγουδιού.

Αποκάλυψη το “Sally Joe” που μυρίζει έντονα δουλειά Monster Magnet. Hard rock ρυθμός, με αγριάδα να υποκαθιστά λίγο το groove αλλά ό,τι πρέπει για να ξεσηκώσει κόσμο! Το “The Victim’s Lament” δεν είναι αυτό που υπαινίσσεται ο τίτλος: μέτριο τέμπο, rock άκουσμα με λίγο πιο μελωδικές γραμμές αυτή τη φορά (δεν ξέρω γιατί, αλλά το lick στην αρχή μου έφερε στο νου whisky in a jar).

Με δυο κουβέντες; Ευχάριστη ακρόαση, ιδιαίτερα για rock οπαδούς. Μόνο αρνητικά κατά τον υποφαινόμενο είναι η προφορά (που μαστίζει γενικά την ελληνική σκηνή) και η παραγωγή, που ενώ δεν είναι καθόλου κακή, θα ήθελε το κάτι παραπάνω. Μην περιμένετε να ακούσετε μια μπάντα που να ανακαλύπτει ξανά τον τροχό, που δε νομίζω άλλωστε ότι είναι ο στόχος τους, αλλά για όσους αρέσκονται σε hard rock παλαιάς κοπής, ένα άκουσμα νομίζω πως θα τους ανοίξει την όρεξη! 

Manos Psakis

Normah - "darkest is the hour before dawn" (EP)

Μια απο τις πιο ελπιδοφόρες μπάντες της Αθήνας με το γυναικείο φύλλο να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής είναι η μπάντα των "Normah". Το νεαρό σε ηλικία γκρούπ αλλά και το λίγο χρονικό διάστημα υπαρξής του, (2009) κατάφεραν σε αυτές τις δύσκολες στιγμές να κυκλοφορήσουν ενα (ΕP) με την επωνυμία "darkest is the hour before dawn" που παρουσιάζουμε εδω.

Η προσπάθεια των κοριτσιών δεν προέρχεται απο ενα μουσικό είδος, ούτε είναι απόλυτα προσανατολισμένο. Περιέχει αρκετά διαφορετικά μουσικά είδη που κινούνται στον ευρύτερο χώρο του metal .Οι επιρροές του γκρούπ είναι και απο το παλιό-παραδοσιακό hard και heavy αλλά και απο πιό προοδευτικά στύλ του χώρου αλλά και πιο ακραία . Ατμοσφαιρικό και ενναλακτικό μέταλ αναμειγνύονται με ιδιαίτερα μοναδικό τρόπο μαζί με το progressive

Οι συνθέσεις περιέχουν σημαντική δημιουργική ικανότητα με πολλές και καλές κιθαριστικές ελκυστικές "εκτροπές". Το μπάσο και τα τύμπανα προσφέρουν μια ιδιαίτερη μουσική εικόνα στον ακροατή που τον προδιαθέτουν για ακόμα καλύτερες μουσικές στιγμές απο αυτή την μπάντα. Τα φωνητικά που σημειωτέον είναι απο την ντράμερ (που θεωρείται δύσκολο) είναι σε πολύ καλό επίπεδο ειδικά λόγω του νεαρού της ηλικίας. Να σημειώσουμε οτι και τα πλήκτρα παίζουν το δικό τους εναρμονιζμένο ρόλο στην σύμθεση των τραγουδιών .   

Σε επίπεδο παραγωγής τα παιδιά έχουν δουλέψει πολύ αλλά νομίζω οτι χρειάζεται περισσότερη δουλειά μιας που εγω σε αυτό το "κομμάτι" εχω ιδιαίτερες απαιτήσεις. Συμπερασματικά το ταλέντο των κοριτσιών με ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό οπως και όλους οσους θα ακούσουν το (ΕΡ). Η μπάντα προβάλει μια πολύ αισιόδοξη προοπτική για την Ελληνική μουσική metal σκηνή

Κείμενο :Σάββας Συνοδινός

Μια παρέα μουσικών απο την Αθηνα αποφασίζει το 2004 να δημιουργήσει τους Skysent LU. Ένα γκρουπ που με τις πρόβες, την επιμονή, τη θέληση και το ταλέντο του, κατάφερε να πάρει το δικό του μερίδιο στη μουσική σκηνή του rock, με την ευρεία έννοια του όρου.

Μουσικά η μπάντα προσανατολίζεται στο παραδοσικακό hard rock, συνδυασμένο με νεότερα στοιχεία του είδους, αλλά και heavy metal έννοιες. Μετά από 7 χρόνια υπάρξης της μπάντας, αλλά και συνεχούς σκληρής δουλειάς, φτάνει και στα χέρια μας το πρώτο άλμπουμ του Αθηναϊκού γκρούπ, με την ονομασία "2 Seconds Late", που με το πρώτο άκουσμα διαπιστώνεις τη δημιουργική τάση της μπάντας, που προσφέρει, χωρίς φανφαρισμούς και εντυπωσιασμούς, μια ροκ απλότητα που εχει λείψει στα νεα γκρουπς, ενώ παράλληλα σε απογειώνει διδάσκοντάς σε οτι το "άμμεσο" riff μπορεί να σε κάνει να νιώσεις την ουσία του hard rock.

Διάφορες, ανάμεικτες μουσικές διαδρομές των μελών, συμπαρουσιάζουν μια ποικιλία από το κλασσικό hard rock έως και το stoner, πασπαλισμένο με αρκετή δόση heavy metal . Υπάρχουν εννιά κομμάτια σε αυτό το άλμπουμ, που προβάλουν στο μουσικό στερέωμα, με τόλμη και αισιοδοξία για την μουσική πορεία της μπάντας και σου μεταφέρουν την ενέργεια του γκρουπ όταν παίζει live.
Δυνατά, μεστά τραγούδια, με αγγλικό στίχο, που πλησιάζουν το κοινό με ευκολία, αφού η μουσική, μαζί με τα πολύ καλά φωνητικά, είναι προσεκτικά δεμένα μεταξύ τους. Έτσι, σου παρουσιάζουν μια πλήρη εικόνα του μουσικού καμβά τους.
Οι περισσότεροι γνωρίζετε τον τρόπο που αντιμετωπίζω τις δισκοκριτικές: ούτε αυτή τη φορά θα μπω στη διαδικασία να απομονώσω τα τραγούδια. Άλλωστε, ειδικά σε σε αυτή την πρώτη εμφάνιση της μπάντας στην δισκογραφία, μάλλον θα αδικούσα τα υπόλοιπα αν το έκανα.
Με λίγα λόγια, από μουσικής πλευράς, το άλμπουμ χαρακτηρίζεται ως ένα από τα αξιολογότερα που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Η παραγωγή είναι δική τους και είναι σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα. Ένα γεγονός πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα για μια μπάντα που κινείται στην ελληνική σκηνή.

Το εξώφυλλο ειλικρινά είναι από τα καλύτερα που έχω δει, αφού, οχι μόνο δεν περιορίζει την φαντασία στην ερμηνεία του, αλλά σε γοητεύει με την απλότητα της δυσκολίας που προκύπτει από μια πρώτη ευκαιριακή ανάλυση.

Είναι ένας ζωγραφικός πίνακας θα έλεγα, που θέλει να εκφράσει τη μουσική πλευρά του περιεχομένου του άλμπουμ, μέσα από μια άλλης μορφής καλλιτεχνία. Επίσης, να μην παραλείψουμε και το ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλιαράκι, με τους στίχους και τις διαστημικές εικόνες, που φανερώνει μια μπάντα με άλλη προσέγγιση και νοοτροπία. Μαζί με το μεράκι τους, συμβάλλει στο να κάνει αυτή την δισκογραφική δουλειά μοναδική.

Τα μέλη των Skysent Lu είναι:

Νώντας Εμμανουήλ – Φωνητικά

Κώστας Καραπέτσας – Ηλεκτρική Κιθάρα

Χρήστος Σπυρόπουλος – Ηλεκτρική Κιθάρα

Στέφανος Μαλλιαρός – Μπάσο

Αλέξανδρος Βαρσάνης – Τύμπανα

Το track list είναι:

Bob's adventures
Loneliness of my heart
Few moments
Follow me
Last man's cry
Punishment
Two seconds late
Into the night
Fairytales

Κείμενο : Σάββας Συνοδινός

Lucky Thir13n – March of the young

Δεν είναι πρωτοτυπία μία μπάντα από τη Θεσσαλονίκη να παίζει hard rock. Το πρωτότυπο είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο ο οποίος είναι δουλεμένος άψογα και το αποτέλεσμα είναι το λιγότερο εντυπωσιακό. Η παραγωγή είναι τέλεια και ο κάθε ανυποψίαστος δεν θα φανταζόταν για κανένα λόγο ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάποιο ελληνικό συγκρότημα. Οι συνθέσεις είναι άριστες για το είδος και το λιγότερο που θα μπορούσα να πω είναι ότι τα παιδιά έχουν μελετήσει πολύ…