HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

(23-February-2024)

 

 

Νομίζω, ότι ίσως είναι ένα από τα καλύτερα studio album, που έχει κάνει ο Ace, εδώ και πολύ καιρό. Επίσης, γράφει τα περισσότερα τραγούδια με τον Steve Brown (Trixter), είναι και οι δύο τους σπουδαίοι συνθέτες, βάζουνε τα μυαλά τους και κάτω και τα τραγούδια πραγματικά βγαίνουν, διπλά καλά. Επίσης, εναρμονίζονται τέλεια μεταξύ τους, ο Ace δεν έχει γράψει με πολλούς άλλους συνθέτες, γιατί πολύ απλά τα περισσότερα τραγούδια τα έγραφε μόνος του. Μπορεί να έχει λίγη εξωτερική βοήθεια, αλλά αυτό το album είναι σχεδόν όλο γραμμένο από τον Steve και τον Ace. Σχεδόν, όλα τα κιθαριστικά solo είναι δυνατά, όπως τα τραγούδια, οι στίχοι και οι μελωδίες, όλα εδώ σε τούτο το δισκογραφικό πόνημα, είναι πραγματικά πολύ δυνατά. Ο Ace επέστρεψε, αυτή είναι η έκτη του δισκογραφική προσπάθεια, τα τελευταία 15 χρόνια. Ο Frehley έχει αναμφίβολα, αφήσει τη σφραγίδα του στη σκληρή Rock μουσική τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, ο “Spaceman” θα συνεχίσει να ζει και στις επόμενες γενιές, όπως και η επιρροή του στους κιθαρίστες. Ως κιθαρίστας ήταν πάντα ο cool τύπος, έχει μια αισιοδοξία κι ένα ταλέντο που κανείς δεν έχει αγγίξει, η αίσθηση του δεν μπορεί να αναπαραχθεί, το στυλ του μπορεί να προσαρμόστηκε από πολλούς, αλλά μόνο ένας είναι, ο “Spaceman”. Αφού, οι KISS έχουν συνταξιοδοτηθεί και η καριέρα τους έχει κλείσει, η καριέρα του Ace συνεχίζεται να απογειώνεται. Ο Ace συνεχίζει ακόμη να είναι ένας εξαιρετικός μουσικός, στην πραγματικότητα είναι τεχνικά καλύτερος ως κιθαρίστας, όσο περνά ο καιρός. Έχει ένα συγκεκριμένο κιθαριστικό στυλ που έχει αναπτύξει με τα χρόνια, που ακόμη κι αν είναι λίγο ατημέλητο, ο κόσμος μπορεί πάντα να αναγνωρίσει τα κιθαριστικά solos του Ace.

Το “10.000 Volts” υποστηρίζει την απίστευτη κληρονομιά του, που εκτείνεται για 50 και πλέον χρόνια στο μουσικό προσκήνιο και συνεχίζει ακόμη να γράφει ιστορία για άλλη μια φορά. Το άκουσες KISS fan; ο Ace επέστρεψε και ο θόρυβος που κάνει είναι εκκωφαντικός, ενώ, η φωνή του, αλλά και η κιθάρα του είναι πιο δυνατή από ποτέ. Χωρίς αμφιβολία, αυτό είναι το καλύτερο album στο οποίο ο Ace έβαλε το όνομα του τα τελευταία χρόνια. Το προφανές συμπέρασμα που μπορούμε να συναγάγουμε είναι ότι ο Frehley, έχει βάλει πραγματική φωτιά σε τούτο τον δίσκο. Ο “Spaceman”, ακούγεται πραγματικά γεμάτος ενέργεια και τα κιθαριστικά solo του είναι γνήσια, γεμάτα φωτιά με ουσία, αλλά και σκοπό. Είναι μια απόλυτη απόλαυση να τον ακούς και να μπορείς να δεις κυριολεκτικά τον καπνό να βγαίνει από εκείνη την παλιά Les Paul κιθάρα του, (αλλά καλό θα ήταν να μπορείς να το δεις αυτόν το καπνό, να έβγαινε κι από τα ηχεία σου). Ο Ace προωθεί την κιθάρα του, σε μια αχαλίνωτη riff-ολόγια με  απόλυτη και καλύτερη τεχνολογία και μοναδικά κοφτερά solos.

Συνολικά, το “10.000 Volts” ως album έχει νόημα, το αποτέλεσμα είναι απολύτως ως ο πιο ολοκληρωμένος δίσκος που έχει κάνει εδώ και πολύ καιρό. Εάν δεν φύγετε ακούγοντας αυτόν το δίσκο μ’ ένα τεράστιο και θορυβώδες χαμόγελο απλωμένο στο πρόσωπο σας, υποψιάζομαι ότι μπορεί να μην υπάρχει σωτηρία, για τη θνητή ψυχή σας. Υπάρχουν 11 τραγούδια σε τούτο το δισκογραφικό πόνημα, που όλα έχουν τη φήμη του Ace. Υπάρχει και η παραγωγή, που θεωρώ πως είναι καλύτερη από ότι σε προηγούμενες κυκλοφορίες του. Πολύ απλά ο Ace Frehley επέστρεψε και υπάρχουν μερικές πολύ χαρακτηριστικές κιθαριστικές κινήσεις, που θα σας κάνουν να χαμογελάσετε, με ευχαρίστηση. Το παίξιμο τις κιθάρας του Ace, μπορεί να μιμήθηκε από πολλούς άλλους κιθαρίστες, αλλά δεν μπόρεσε όμως να επαναληφθεί ποτέ κι από κανέναν. Ο Ace μιλάει με την κιθάρα του όπως ελάχιστοι άλλοι κιθαρίστες. Ο Frehley σε τούτο τον δίσκο του, είναι στην πιο Hard Rock εκδοχή του, παίζει ακριβώς τον πρωταγωνιστικό ρόλο που χρειάζεται ένα τραγούδι και στην ηλικία του, δεν έχει αλλάξει καθόλου. Έτσι, λίγο καιρό μετά από την τελευταία περιοδεία των KISS, ο 72χρονος Ace επιστρέφει με το τελευταίο solo album του, με το οποίο θα καταπλήξει οποιοδήποτε KISS fan, εδώ και δεκαετίες. Εφόσον υπάρχει ένα solo κιθάρας σε κάθε τραγούδι, αξίζει να το ακούσετε, ο Frehley, έκανε πραγματικά έναν πολύ καλό ή και καλύτερο θα έλεγα, δίσκο από ότι οι πρώην συμπαίκτες του (KISS), εδώ και δεκαετίες. Τούτο το album βρίσκει τον Frehley να μένει σε μεγάλο βαθμό, σε αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει… πιασάρικο Hard Rock, με αποτελεσματικά αλλά απλά κιθαριστικά riff, μεγάλα ρεφρέν και νόστιμα solo κιθάρας και με μια σίγουρη φωνητική απόδοση με πολλές χορδές ισχύος. Ο Ace τώρα πια μπορεί, να τραγουδήσει καλύτερα από τον Paul Stanley. Γεγονός είναι ότι από τη στιγμή που ο Ace, αποφάσισε να επιστρέψει δυναμικά και δισκογραφικά πίσω στο 2009, έχει αναπληρώσει αρκετό από το χαμένο έδαφος, με 6 συνολικά studio albums μέσα σε 15 χρόνια. Όχι και άσχημα, αφού τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια, (πριν το 2009), δεν είχε κάνει τίποτα.

Από το “10.000 Volts”, σίγουρα να ακούσετε το ομώνυμο, καθώς και τα… “Cherry Medicine”, “Fightin’ For Life”, “Walkin’ On The Moon” ενώ, το “Back Into My Arms Again”, είναι από ένα demo του 1984, μετά την αποχώρηση του, από τους KISS. Συνολικά το album έχει τραγούδια, που συνδυάζουν το κλασικό στυλ της ύστερης περιόδου του Ace, με παρούσα την 70’s Hard Rock αισθητική. Το “10.000 Volts”, συνεχίζει την καλή μουσική πορεία που είχαν τα… τελευταία studio albums του, “Space Invader”, “Anomaly” και “Spaceman”. Παρά τα όποια λάθη του, είναι μια νίκη για τον Frehley, η κιθάρα του ακούγετε πολύ καλύτερη είναι μπροστά και στο κέντρο, ο “Διαστημικός Άνθρωπος” έκανε εδώ, έναν πολύ σπουδαίο δίσκο. Επίσης, να τονίσω ότι αυτό το album, βγήκε σε LP με 4 διαφορετικά εξώφυλλα (αλλά με τα ίδια ακριβώς τραγούδια), αλλά και σε 20 διαφορετικά χρωματιστά βινύλια, χωρίς να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος αγοράς, παρά μόνον για τους fans.

 

 

SIDE I: “10.000 Volts”, “Walkin’ On The Moon”, “Cosmic Heart”, “Cherry Medicine”, “Back Into My Arms Again”.

SIDE II: “Fightin’ For Life”, “Blinded”, “Constantly Cute”, “Life Of A Stranger”, “Up In The Sky”, “Stratosphere”.

GROUP: Ace Frehley – Vocals/ Guitar, PJ Farley/ Steve Brown – Bass, Anton Fig & Joey Cassata – Drums.

 

Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP+CD), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και τη μουσική εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανή και να μην πεθάνει. Και φυσικά όχι κατέβασμα σε mp3 ή digital file και λοιπές αηδίες, που το μόνον, που θα κάνουν, θα είναι να μας γεμίσουν με αέρα κοπανιστό.

 

Tweet