ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 10 Δεκέμβριος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Λεωνίδας Σγούρδας
Οι 30milliAmpere είναι μια Eλληνική Stoner Rock μπάντα με Blues και Alternative Rock στοιχεία.
Αυτή είναι η πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία,αφού πρώτα είχε προηγηθεί ένα demo το 2013, η οποία περιέχει 10 κομμάτια.
Καταρχήν εντύπωση κάνει το cult εξώφυλλο! Τα τραγούδια κινούνται ολα στο ίδιο μήκος κυματος, με κιθάρες με βρώμικο desert Rock ήχο, μάγκικα φωνητικά και ένα πολύ καλό rhythm section να κρατάει καλά το ρυθμό. Ακούγοντας το δίσκο, ταξιδεύεις σε Bar με μηχανόβιους και άφθονη μπύρα, σε κάποια έρημο του Αμερικάνικου Νότου. Ωραίος δίσκος με αρκετά καλές συνθέσεις που πρωτείνεται στους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους.
Είμαι σίγουρος ότι στα lives οι συνθέσεις θα ακούγονται ακόμα καλύτερα. Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο τον δίσκο από εδώ για αν κρίνετε και μόνοι σας και εν συνεχεία αν επιθυμείτε να τον αγοράσετε.
Tracklist:
1.Spit
2.Gun In My Head
3.Back On The Ground
4.Social Control
5.Let It Flow
6.Walk
7.Voodoo Bike
8.Libertine
9.Driving Back
10.Stay Drunk
2.Gun In My Head
3.Back On The Ground
4.Social Control
5.Let It Flow
6.Walk
7.Voodoo Bike
8.Libertine
9.Driving Back
10.Stay Drunk
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 21 Νοέμβριος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
INNERWISH
INNERWISH
(2016)
Υπάρχει μελωδικό Metal, υπάρχει Power Metal, υπάρχει παραδοσιακό Heavy Metal, υπάρχει Συμφωνικό Metal και κάπου εκεί όπου όλα αυτά τα είδη διασταυρώνονται μεταξύ τους, υπάρχουν οι Innerwish.
Με έδρα καταγωγής από την Αθήνα, δημιουργήθηκαν πίσω στα 1995 και έχουν καθιερωθεί όμως ως ένα από τα πιο σημαίνοντα και αξιόπιστα Heavy Metal μουσικά σύνολα της χώρας μας.
Οι Innerwish έχουν στο ενεργητικό τους πέντε καλά τίμια, γνήσια Heavy Metal full-length album, από την έναρξη τους σαν συγκρότημα.
Κάθε φορά που αλλάζουν τραγουδιστές, θεωρώ ότι στο εν λόγω σχήμα αλλάζει κάπως και ο ήχος του συνολικά. Όχι πάντως τόσο οι Innerwish, οι οποίοι μένουν πιστοί στο μελωδικό Power Μetal, αλλά οι εκάστοτε τραγουδιστές φέρνουν νέο αέρα και ήχο με τη φωνή τους, που επηρεάζει και το συγκρότημα εν μέρη. Όπως π.χ. η προσαρμογή στις χαμηλότερες φωνητικές αρμονίες του νέου τους τραγουδιστή του Εικοσιπεντάκη σε αντίθεση με τις υψηλότερες του προηγούμενου Αλεξανδρόπουλου. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Αλεξανδρόπουλος αντανακλούσε μια πιο σκοτεινή μια πιο σχεδόν Dio, αλλά και πιο μελωδική φωνητική χροιά επηρεάζοντας έτσι και την απόδοση του group.
Ενώ η φωνητική χροιά του Εικοσιπεντάκη, έχει μια πιο grittier, rawer και earthier προσέγγιση, ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα φτάνει στο άνω υψηλό άκρο, όταν φυσικά η ανάγκη το απαιτεί. Ναι, ο Εικοσιπεντάκης γεμίζει με το φωνητικό στυλ του και το σχήμα το οποίο φέρνει σε τάξη την τέλεια τακτοποίηση, την ποικιλία των μουσικών ειδών που οι Innerwish φέρνουν στο ομώνυμο δίσκο τους.
Το Ρower Μetal συνεχίζει να διαδραματίζει ηγετικό ρόλο στους Innerwish. Αυτό αποκαλύπτεται στο “Broken” και στο “World My On Fire”, με το καλπάζοντα βασικό ρεφρέν τους. Επίσης Ρower πτυχή έχουν και τα “Serenity”, “Zero Ground”, αφού προσεγγίζουν πολύ το Ρower Μetal έδαφος.
Το Ρower Μetal συνεχίζει να διαδραματίζει ηγετικό ρόλο στους Innerwish. Αυτό αποκαλύπτεται στο “Broken” και στο “World My On Fire”, με το καλπάζοντα βασικό ρεφρέν τους. Επίσης Ρower πτυχή έχουν και τα “Serenity”, “Zero Ground”, αφού προσεγγίζουν πολύ το Ρower Μetal έδαφος.
Προς το μελωδικό Μetal γερνούν τα “Roll The Dice”, “Through My Eyes”, “Needles In My Mind” και “Sins Of The Past”.
Αισθάνομαι ότι οι Innerwish έχουν κάνει ένα μεγάλο διασκελισμό προς το καλύτερο, με το ομότιτλο πέμπτο album τους, εμποτίζοντας βάση του μελωδικού Μetal τους, με μια δύναμη και ένα πιο ισχυρό παραδοσιακό και συμφωνικό Metal.
Έχουν ποιότητα στο songwriting που καθιστά το έργο αυτό των Innerwish απαραίτητο απόκτημα για πολλούς από εμάς, που αγαπάμε το Ελληνικό Heavy Metal. Επίσης, το album διαθέτει ένα ευρύ φάσμα καλών αξιόλογων τραγουδιών, με κορυφαία τα “Needles In My Mind”, “Roll The Dice”, “Modern Babylon”, “Rain Of A Thousand Years”, “Tame Το Seven Seas”, “Machines Of Fear” για να αναφέρω μερικά μόνο.
Ας ελπίσουμε λοιπόν, ότι οι Innerwish να κρατήσουν και στο μέλλον, με τις εξαιρετικές δουλειές που έχουν κάνει έως τώρα. Όταν κοιτάς με τον απαιτούμενο σεβασμό πίσω στο καλό γνήσιο 80's Heavy Metal... τότε και μόνο θα έχεις ένα λαμπρό μέλλον μπροστά σου. Η σκληρή μουσική πάντα έψαχνε, ψάχνει και θα ψάχνει για τους επομένους καλλιτέχνες που θα την αναζωογονήσουν μέσα από την μουσική τους. Αυτή είναι η μαγεία του να ακούς ξανά τη μουσική με την οποία ανδρώθηκες. Τώρα που δυστυχώς όμως, χανόμαστε στο κυκεώνα νέων ηλίθιων ακουσμάτων, η απόλαυση της ακρόασης ενός παλιού αγαπημένου σκληρού ήχου, απλά δε συγκρίνεται... Όταν τα συγκροτήματα έχουν ακούσματα από το ένδοξο 80’s παρελθόν της σκληρής μουσικής, αλλά κοιτούν και πατούν πίσω στον κλασικό-γνήσιο ήχο, μόνο τότε θα αναπαράγουν εκπληκτικά αυτό το εκρηκτικό μουσικό μοτίβο. Να ένα Ελληνικό σχήμα που θα έπρεπε να κάνει καριέρα και στο εξωτερικό. Ας ακούσουμε αυτόν το δίσκο κι ας ξεπεράσουμε επιτελούς το κόμπλεξ ότι ηχογραφήθηκε από Έλληνες Heavy Metal μουσικούς.
Τέλος, η έκδοση και των τριών πρώτων album των Innerwish σε LP βινύλιο, αποτελεί πλέον φετίχ όλων των συλλεκτών βινυλίου… π.χ. όπως εγώ.
INNERWISH: “Roll The Dice”, “Broken”, “Modern Babylon”, “Machines Of Fear”, “Needles In My Mind”, “My World On Fire”, “Rain Of A Thousand Years”, “Serenity”, “Sins Of The Past”, “Through My Eyes”, “Zero Ground”, “Cross The Line”, “Tame The Seven Seas”.
INNERWISH: George Eikosipentakis – Vocals, Thimios Krikos – Guitar, Manolis Tsigkos – Guitar, George Geogiou – Keyboards, Antonis Mazarakis – Bass and Fragiskos Samoilis – Drums.
Κριτική: Ηλίας Κωστόπουλος.
Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και το Heavy Metal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 20 Νοέμβριος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
DIVINER
FALLEN EMPIRES
(2015)
Οι Diviner είναι νεοσύστατο Ηeavy Μetal συγκρότημα των τελευταίων περίπου 4-5 χρόνων, αλλά η ιστορία των μελλών είναι αρκετά πιο παλιά στο χώρο του Ελληνικού Metal.
Σε αντίθεση με πολλά από τα σημερινά Ελληνικά συγκροτήματα, η ιστορική αναδρομή των Diviner είναι σε κλασικές επιρροές από τα 80’s και δανείζονται σε κάποιο βαθμό μερικά από τα παλαιότερα, κλασσικά συγκροτήματα όπως πχ οι Judas Priest. Στιλιστικά, αυτό το album έχει την κλασική αίσθηση του 80’s old-school Heavy Metal, εδώ θα ακούσετε ένα μάτσο καλά τραγούδια με πολύ καλή κιθαριστική δουλειά. Ο τραγουδιστής έχει μια πολύ ισχυρή, δυνατή φωνή, με καλό καθαρό αρμονικό εύρος, αλλά πολύ καθοράς είναι και ο ήχος στις κιθάρες, πάρα πολύ βαρύ και το μπάσο και τα τύμπανα δυνατά και αιχμηρά, πραγματικά έχουν τραβήξει πολλά μουσικά στοιχεία τον κλασικό 80’s Metal ήχο.
Να είστε σίγουροι ότι θ’ ακούσετε στο μέτρο του δυνατού τον ήχο των 80’s, (που τόσο λατρεύω), καλό αλλά και καλοπαιγμένο Heavy Metal υπάρχει σε τούτο το πρώτο album των Diviner.
Το “Fallen Empires” έχει πολλά θετικά στοιχεία αυτού του κλασικά λεγόμενου πια «The New Wave Of Traditional Heavy Metal», Metal παιγμένο με ήθος αλλά και με τσαμπουκά.
Το καλύτερο πράγμα που υπάρχει σε τούτο το album, είναι ακριβώς το παλιό καλό και γνήσιο 80’s Heavy Metal, που αναπαράγουν τα παιδιά. Δεν υπάρχουν άχρηστα πλήκτρα ή synths που να πνίγουν τις κιθάρες, δεν υπάρχουν grunge ή εναλλακτικές (Νu Metal, Alternative) επιρροές εδώ μέσα, που ν’ ανταγωνίζονται τη μουσική, είναι βασικό σκληρό Heavy Metal. Υπάρχουν περιστασιακά κάποια πλήκτρα μέσα σε μερικά τραγουδια, αλλά δεν κυριαρχούν στον δίσκο...
Ρυθμική κιθάρα, lead κιθάρα, μπάσο και τύμπανα, τι άλλο να ζητήσεις, το rhythm section στο σύνολο του είναι βαρύτερο και πυκνότερο από ότι στα περισσότερα Ελληνικά σχήματα και η χρήση των διπλών τύμπανων μπορεί να τους οδηγήσει εν μέρη στην κατηγορία του Ρower Μetal.
Αλλά θεωρώ πως οι πραγματικοί ήρωες αυτού του σχήματος είναι οι κιθαρίστες και ο τραγουδιστής, δεν το λέω αυτό επειδή οι υπόλοιποι πάνε πίσω απεναντίας μάλιστα, αλλά τα κιθαριστικά solo δεν σου μένουν αξέχαστα, όπως δεν σου μένουν αξέχαστα και τα φωνητικά σε στυλ Rob Halford.
Το “Fallen Empires” είναι ένα καλό album και αυτό είναι πολύ ευχάριστο, κυρίως για τα Ελληνικά δεδομένα, είναι πραγματικά ευχάριστο ν’ ακούς κάτι τόσο καλό από την χώρα σου, που μπορεί άνετα να σταθεί και στο εξωτερικό.
Μερικά από το καλύτερα κιθαριστικά riffs θα τ’ ακούσετε στα “Kingdom Come” και “Evilizer. Τα φωνητικά δε θα σας πάρει πολύ χρόνο για να τα συνηθίσετε, έχουν κατά καιρούς ένα θρηνητικό βιμπράτο ενός ισχυρού τενόρου, όπως οι Rob Halford και Dio, για να είμαι ειλικρινής εγώ πραγματικά προτιμώ αυτό το φωνητικό στυλ, έτσι ώστε τα φωνητικά να είναι το σκληρό σημείο στο album, απλά ακούστε τα “The Legend Goes On” και “Sacred War” και τα ξανά λέμε πάνω σε αυτό το θέμα.
Τέλος, για να συνοψίσουμε, αυτή είναι μια αξιοπρεπής δισκογραφική και τίμια προσπάθεια των Diviner για καλό και ποιοτικό Heavy Metal, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, έχουν καλά riffs, πιασάρικα ρεφρέν και γλυκά κιθαριστικά solo.
Ας ελπίσουμε λοιπόν, ότι οι Diviner να καταφέρουν να κρατήσουν και στο μέλλον, με την εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει, νομίζω πως θα τα καταφέρουν. Όταν κοιτάς με τον απαιτούμενο σεβασμό πίσω στο καλό γνήσιο 80's Heavy Metal... τότε και μόνο θα έχεις ένα λαμπρό μέλλον μπροστά σου. Όταν το Heavy Metal ξαναγεννιέται κάθε στιγμή με τέτοια καινούργια συγκροτήματα, τότε πολύ απλά το Heavy Metal δεν θα πεθάνει ποτέ.
Το Heavy Metal, για περισσότερα από 40 χρόνια είναι στο διεθνές μουσικό στερέωμα-προσκήνιο, έτσι λοιπόν αγαπητοί μου, προστίθενται συνέχεια και νέα σχήματα δίπλα στα παλιότερα. Η σκληρή μουσική πάντα έψαχνε, ψάχνει και θα ψάχνει για τους επομένους καλλιτέχνες που θα την αναζωογονήσουν μέσα από την μουσική τους. Αυτή είναι η μαγεία του να ακούς ξανά τη μουσική με την οποία ανδρώθηκες, από νέα συγκροτήματα. Τώρα που δυστυχώς όμως, χανόμαστε στο κυκεώνα νέων ηλίθιων ακουσμάτων, η οικειότητα και η απόλαυση της ακρόασης ενός παλιού αγαπημένου σκληρού ήχου, από νεούς Heavy Metal καλλιτέχνες, απλά δε συγκρίνεται. Όλα αυτά τα καινούργια συγκροτήματα έχουν ακούσματα από το ένδοξο 80’s παρελθόν της σκληρής μουσικής, καθώς κοιτούν και πατούν πίσω στον κλασικό-γνήσιο ήχο, ενώ αναπαράγουν εκπληκτικά αυτό το εκρηκτικό μουσικό μοτίβο.
Ας ακούσουμε αυτόν το δίσκο κι ας ξεπεράσουμε επιτελούς το κόμπλεξ ότι ηχογραφήθηκε από Έλληνες Heavy Metal μουσικούς.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το σχήμα, διαβάστε εδώ την συνέντευξη που μας παραχώρησε ο τραγουδιστής τους… http://www.southernrock.gr/index.php/interviews/other/9868-divener
FALLEN EMPIRES: “Fallen Empires”, “Kingdom Come”, “Evilizer”, “Riders From The East”, “The Legend Goes On”, “Come Into My Glory”, “Seven Gates”, “The Shadow And The Dark”, “Sacred War”, “Out In The Abyss”
DIVINER: Yiannis Papanikolaou – Vocals, Thimios Krikos – Guitar, George Maroulees – Guitar, Herc Booze – Bass and Fragiskos Samoilis – Drums.
Κριτική: Ηλίας Κωστόπουλος.
Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και το Heavy Metal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 20 Νοέμβριος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
SARISSA
NEMESIS
(2016)
Η σάρισα ήταν ένα αρχαίο Ελληνικό όπλο, ένα δόρυ μεγάλου μήκους, το οποίο ήταν το βασικό επιθετικό όπλο της Μακεδονικής φάλαγγας, τόσο του Βασιλιά Φιλίππου όσο και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αλλά και το όνομα του Heavy Metal group από την Θεσσαλονίκη, το συγκρότημα θρύλος λοιπόν, για τα Ελληνικά μουσικά δεδομένα. Όλοι τους γνωρίζουν, αλλά αλήθεια φίλοι μου, πόσοι όμως πραγματικά έχουν ακούσει πολύ προσεκτικά την μουσική τους;…
Η τελευταία φορά που είχαμε ένα full-length album από τους Sarissa ήταν πριν από 12 ολόκληρα χρόνια. Δώδεκα χρόνια μετά λοιπόν οι Sarissa είναι και πάλι μαζί μας. Είχαν ένα εξαιρετικά λατρεμένο demo στα 1987, που κυριολεκτικά σάρωνε, κάποια στιγμή κυκλοφόρησε σε CD και προσφάτως σε picture disc (χάθηκε να βγει και σε κανονικό βινύλιο;). Ενώ από το 1987 έως το 2016, κυκλοφόρησαν τα εξής albums... "Sarissa" (1993) και "Master Of Sins" (2004).
Οι Sarissa επέστρεψαν ξαφνικά με μια ακόμη Heavy Metal επιθετική προσφορά στο Ελληνικό Metal και για να είμαι ειλικρινής, είναι αρκετά καλύτερο και βαρύ, από ότι κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Το “Nemesis” είναι ένα αληθινό αντρικό Metal album αποφεύγοντας κάπως την καινοτομία, ξέρουν τι θέλουν και ξέρουν τι θέλουν ακριβώς να παίξουν και αυτό είναι ακριβώς αυτό που έχουμε εδώ, βαρύ Metal στις φλέβες των Judas Priest και των Accept.
Γι’ αυτό τον νέο δίσκο έφεραν πάλι πίσω το αρχικό τους τραγουδιστή (demo ’87), Γιώργο Χατζησυμεωνίδη (Long Live), του οποίου τα φωνητικά είναι αρκετά καλά, 29 χρόνια από το demo είναι αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά ο Γιώργος τα πάει ομολογουμένως παρά πολύ καλά, μια χαρά είναι η φωνή του.
Καταφέρνουν ακόμα να χτυπήσουν κάποια αξιοπρεπή δυναμικά τραγούδια, είναι φοβερό ότι κατάφεραν να επανέλθουν 3 δεκαετίες αργότερα, μετά το demo τους. Αυτό το album είναι πράγματι Heavy Metal και δεν προσπαθούν να ξεγελάσουν κανέναν. Μερικές φορές, μπορείτε να διακρίνετε στο album κάποιες Ελληνικές folk πινελιές και κάποιες προοδευτικές τάσεις, αλλά αυτά είναι αραιά και που, ο κυρίως κορμός του δίσκου είναι καυτό, πυρωμένο Heavy Metal.
Η παραγωγή είναι αρκετά καλή και βαριά, ιδιαίτερα τονισμένη στο μπάσο, διότι δεν υπάρχει δεύτερη κιθάρα.
Το νέο album "Nemesis" βρίσκει το συγκρότημα σε καλή φόρμα, με τα αρχικά μέλη Γιώργο Χατζησυμεωνίδη και Δημήτρη Σελαλματζίδη, σε αυτό το πολύ-αναμενόμενο δίσκο. Οι Sarissa επιστρέψουν στη δράση, ισχυροί, εστιάζοντας σε αξιοσημείωτα τραγούδια, γράφοντας ένα υψηλού μουσικότητας Heavy Metal album.
Το “Nemesis” έχει από επιρροές τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, που μπορεί να χαρακτηρίσει το συγκρότημα ως προοδευτικό Ηeavy Μetal. Κλασσικός Ηeavy Μetal ήχος με αρκετή διάθεση από τα 80’s, μπορεί κανείς να παρατηρήσει τα αξέχαστα κιθαριστικά riffs που είναι εξαγριωμένα σε στυλ Jag Panzer, ενώ οι επιρροές στις φωνητικές γραμμές και στις αρμονίες φέρνουν στο νου Dream Evil και Primal Fear. Τα φωνητικά του Γιώργου Χατζησυμεωνίδη, φαίνεται να επηρεάζονται από τους Dio, Rob Halford και Harry Conklin, δίνοντας την επιπλέον δυναμική πινελιά που απαιτείται για αυτό το album.
Οι Sarissa, είναι πίσω ξανά στην Ελληνική Heavy Metal σκηνή για τα καλά και τούτο το album είναι η ζωντανή απόδειξη.
Το album ηχογραφήθηκε από τον Δημήτρη Σελαλματζίδη, όπου έκανε και την παραγωγή στο προσωπικό του studio, ενώ το εξώφυλλο του album σχεδιάστηκε από τον Κώστα Τσιάκο.
Τα τραγούδια που ξεχώρισα αμέσως ήταν τα εξής… “Warriors”, “Daughter Οf Τhe Night (Nemesis)”, “No Man’s Land”, “Into Τhe Night” και “Fallen”. Ας ακούσουμε αυτόν το δίσκο κι ας ξεπεράσουμε επιτελούς το κόμπλεξ ότι ηχογραφήθηκε από Έλληνες Heavy Metal μουσικούς.
Τέλος, η έκδοση όλων των album των Sarissa σε LP (σε κανονικά βινύλια και όχι σε picture-disc), αποτελεί πλέον φετίχ όλων των συλλεκτών βινυλίου… όπως εγώ.
Τέλος, η έκδοση όλων των album των Sarissa σε LP (σε κανονικά βινύλια και όχι σε picture-disc), αποτελεί πλέον φετίχ όλων των συλλεκτών βινυλίου… όπως εγώ.
NEMESIS: “Daughter Of The Night (Nemesis)”, “No Man’s Land”, “Sacrifice”, “Into The Night”, “Now Or Never”, “Fallen”, “Fight The Devil (Centuries-Old Conspiracy)”, “Coming Home”, “Warriors”.
SARISSA: George Chatzisimeonidis – Vocals, Jimmy Selalmatzidis – Bass, Orestis Nalmpantis – Guitar and Stelios Sioulas – Drums.
Κριτική: Ηλίας Κωστόπουλος.
Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (CD), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και το Hard Rock/ HeavyMetal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 16 Νοέμβριος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
NIGHTSTALKER
AS ABOVE SO BELOW
(2016)
Αυτό είναι το 7ο (αλλά 5ο full-length) album των Ελλήνων Hard/ Stoner Rockers Nightstalker. Η ιστορία τους ξεκινάει περίπου στα τέλη της δεκαετίας του '80 (1989), όταν συνέβαλαν στην αναβίωση του 70’s Stoner Rock, από τότε έχουν κερδίσει καλή φήμη λόγω της καθαρής Rock ‘N’ Roll στάσης τους, αλλά και την συνεχή live δράση τους, ενώ έχουν επαινεθεί από πολλούς γι’ αυτό που κάνουν εντός και εκτός των Ελληνικών συνόρων.
Στα 5 album και στα δύο EP’s τους, από την αρχή τις καριέρας τους, η λατρεία που έχουν για το Stoner Rock δεν κρύβεται καθόλου και είναι εμφανή σε όλους μα όλους τους δίσκους τους, βαρύς ήχος, groovy ρυθμοί και έντονα παιγμένο μπάσο. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν τον ήχο τους, αλλά και με πολλές πιασάρικες μελωδίες και τη δύναμη των φωνητικών του Argy, αυτό είναι το μυστικό της μουσικής επιτυχίας των Nightstalker. Πρώτα απ’ όλα μια Rock 'N’ Roll απλότητα, εντυπωσιακά κιθαριστικά riffs, αυτό είναι το στοιχείο που έχει κρατήσει το σχήμα για περισσότερα από 20 χρόνια, ζωντανούς στην Ελληνική σκηνή.
Εν έτη 2016 λοιπόν, έχουμε το νέο album των Nightstalker με τον τίτλο “As Above So Below”. Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει τους Nightstalker στενά όλα αυτά τα χρόνια, να πω λοιπόν, πως οι Έλληνες είναι θρύλοι σε αυτό που κάνουν και θεωρούνται από πολλούς ως ένα από τα καλύτερα Stoner συγκρότημα στον κόσμο.
Η μουσική τους είναι ένα μίγμα από ψυχεδέλεια, όπως εκφράζεται μέσα από τους Hawkwind, επίσης μια ακατέργαστη ενέργεια που έχει τις ρίζες της στους MC5, στο proto-Metal των Blue Cheer και στο πρώιμο Doom των Black Sabbath.
Η μουσική τους είναι ένα μίγμα από ψυχεδέλεια, όπως εκφράζεται μέσα από τους Hawkwind, επίσης μια ακατέργαστη ενέργεια που έχει τις ρίζες της στους MC5, στο proto-Metal των Blue Cheer και στο πρώιμο Doom των Black Sabbath.
Το τελευταίο τους album ακολουθεί μια διαφορετική πορεία από τον προκάτοχο του, είναι βαρύτερο, πιο εσωστρεφής, πιο σκοτεινό και πιο ποικίλο, δεν πρόκειται να πει κανείς ότι είναι καινοτόμο, αλλά εξακολουθούν να εκτελούν με άνεση τις μελωδικές Heavy Rock μελωδίες τους, όπως το “Zombie Hour”, το “Deeper”, ή το τυπικό “Forever Stoned”. Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον ν’ ακούσετε το “Naked Fire” το οποίο φέρνει στο νου τα δύο EP’s των Nightstalker, ενώ θεωρώ πως το “My Electric Head” είναι το πιο πλούσιο τραγούδι του album.
Συνολικά, θα έλεγα ότι δεν είναι για μένα και η καλύτερη δισκογραφική προσπάθεια των Nightstalker καθώς περίμενα ν’ ακούσω κάτι σε πιο Heavy Rock/ Metal. Επίσης, να τονίσω πως αυτό το album δεν είναι και τόσο Groovy/ πιασάρικο όπως το “Dead Rock Commandos”. Ωστόσο, είναι ένα ενδιαφέρον μουσικό μείγμα, που μπορεί να υπερηφανεύεται το “As Above So Below”, για κάποιο ισχυρό δυνατό υλικό, ενώ έχει και μουσική ποικιλία.
Θα ήθελα πολύ να δω εάν αυτό το album θα κρατήσει στο χρόνο, ίδωμεν.
AS ABOVE SO BELOW: “Naked Fire”, “Space Matter”, “Zombie Hour”, “The Dog That No-One Wanted”, “Deeper”, “Forever Stoned”, “We Belong To The Dead”, “My Electric Head”, “Blue Turns To Black”.
NIGHTSTALKER: Argy – Vocals, Andreas – Bass, Tolis – Guitar and Kostas – Drums.
Κριτική: Ηλίας Κωστόπουλος.
Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και το Hard Rock/ HeavyMetal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 04 Νοέμβριος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
NOELY RAΥN
ESCAPE FROM YESTERDAY
(2016)
Tα τελευταία 10-15 χρόνια το κλασικό Hard Rock τείνει να ξεχαστεί από μερίδα του μουσικού κοινού, θα ήταν λοιπόν ατόπημα αν δεν υποστηρίζαμε την καλή Hard Rock σκηνή της χώρας μας, που είναι τόσο ποιοτική αλλά και τόσο υποτιμημένη. Έτσι λοιπόν, σας παρουσιάζουμε ένα σχήμα που κινείτε στα μονοπάτια του AOR/ Melodic Rock/ Hard Rock, ναι… υπάρχει αυτό το είδος στη χώρα μας, φίλοι μου. Έτσι ώστε να σας δώσουμε την ευκαιρία να τους ακούσετε.
Χαίρομαι πολύ όταν ακούω σχήματα που αδιαφορώντας για τις μόδες και τις τάσεις της εκάστoτε εποχής, συνεχίζουν να προσφέρουν Hard Rock/ AOR μελωδίες με πίστη σε αυτό που αγάπησαν και ακόμη αγαπούν. Ελληνικό μελωδικό Hard Rock/ AOR; Ναι κυρίες και κύριοι… κι όμως υπάρχει… όλοι εσείς που ακούτε AOR/ Melodic Rock μπορείτε να είστε υπερήφανοι ότι δεν υπάρχει μόνο ένα συγκρότημα στη χώρα μας, που παίζει μελωδικά, όμορφα τραγούδια. Υπάρχουν τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα σχήματα που υπηρετούν ένα ήχο που δυστυχώς χλευάστηκε και πολεμήθηκε κατά καιρούς όσο τίποτα άλλο, στην Ελλάδα του death και του black Metal.
Το “Escape From Yesterday”, είναι το ντεμπούτο album από τους Αθηναίους Noely Rayn, ένα group που ιδρύθηκε μετά από τους Remember Lizzy, (tribute band στους Thin Lizzy), όπως μπορείτε να φανταστείτε, η μουσική τους είναι έντονα επηρεασμένη από το θρυλικό Ιρλανδικό συγκρότημα, αλλά τα παιδιά προσθέτουν και τη δική τους μουσική πινελιά.
Τα τραγούδια είναι κατασκευασμένα γύρω από ένα μοτίβο διπλής κιθάρας όπως των Thin Lizzy, αλλά με την προσθήκη πιο μελωδικών φωνητικών και πινελιές από AOR. Ενώ σημαντική επιρροή είναι και ο ήχος των Gary Moore, Whitesnake, Rory Gallagher, Toto.
Τα τραγούδια είναι κατασκευασμένα γύρω από ένα μοτίβο διπλής κιθάρας όπως των Thin Lizzy, αλλά με την προσθήκη πιο μελωδικών φωνητικών και πινελιές από AOR. Ενώ σημαντική επιρροή είναι και ο ήχος των Gary Moore, Whitesnake, Rory Gallagher, Toto.
Πολύ σημαντικό ρόλο στην καλή ακρόαση του album, έχει και η τέλεια ολοκάθαρη παραγωγή του, που καμία σχέση δεν έχει με τις άλλες Ελληνικές μπουκωμένες, μουντές, επίπεδες παραγωγές των τελευταίων ετών.
Ναι φίλοι μου, οι Noely Rayn είναι ένα Ελληνικό συγκρότημα με δική του μουσική ταυτότητα. Η καθαρή παραγωγή και τα όμορφα τραγούδια, μας ταξιδεύουν σε άλλη εποχή, ας πούμε στα 80’s ή στα early 90’s, πριν ακόμη αλωθεί η αγαπημένη μουσική μας από την λαίλαπα των ρευμάτων. Πάλι καλά να λέμε, που βγαίνουν όλο και περισσότερα νέα συγκροτήματα με 80’s ήχο… σήμερα που το Metal έχει (δυστυχώς) διαβρωθεί και σαπίσει από τις μόδες, αλλά και τις ηλίθιες επιρροές.
Συνολικά έχουμε ένα ποιοτικό και αρκετά καλό μελωδικό AOR album, που μπορεί άνετα να συγκριθεί με τα αντίστοιχα (ξένα) του είδους, ενώ πιστεύω ακράδαντα πως δεν θα αφήσει αδιάφορο κανένα οπαδό του AOR. Θέλω να ελπίζω και πιστεύω πως οι Noely Rayn, αφού ανήκουν στο πιο γνωστό record label του είδους (Perris Records), να μπορέσουν και μακάρι να κάνουν και διεθνή καριέρα.
Η γνώμη μου είναι πως αν θέλετε να στηρίξετε έμπρακτα την πολύπαθη Ελληνική σκηνή, πρέπει να πάρετε το CD τους, σε φυσικό προϊόν… για να το ακούσετε καλύτερα. Η μουσική μας δεν είναι το ανώδυνο παιχνιδάκι το οποίο διασκεδάζει διάφορους εκεί έξω, μην την αντιμετωπίζετε με μερικά κλικ στο ποντίκι του υπολογιστή, που θα σας γεμίσουν με αέρα κοπανιστό.
Πιστεύω πως όλα τα τραγούδια τους θα σας γοητεύσουν και τα ρεφρέν θα σας κολλήσουν στο μυαλό, αν φυσικά είστε οπαδός του συγκεκριμένου μουσικού μελωδικού είδους.
Τα τραγούδια που ξεχώρισα αμέσως από το “Escape From Yesterday”, ήταν τα εξής… “Dazzling Eyes”, “Laocha”, “I Wanna Run”, “”Walking On The Edge”, “Best Things” και “Borders Of Love”.
Ναι φίλοι μου, οι Noely Rayn είναι ένα Ελληνικό συγκρότημα με δική του μουσική ταυτότητα. Η καθαρή παραγωγή και τα όμορφα τραγούδια, μας ταξιδεύουν σε άλλη εποχή, ας πούμε στα 80’s ή στα early 90’s, πριν ακόμη αλωθεί η αγαπημένη μουσική μας από την λαίλαπα των ρευμάτων. Πάλι καλά να λέμε, που βγαίνουν όλο και περισσότερα νέα συγκροτήματα με 80’s ήχο… σήμερα που το Metal έχει (δυστυχώς) διαβρωθεί και σαπίσει από τις μόδες, αλλά και τις ηλίθιες επιρροές.
Συνολικά έχουμε ένα ποιοτικό και αρκετά καλό μελωδικό AOR album, που μπορεί άνετα να συγκριθεί με τα αντίστοιχα (ξένα) του είδους, ενώ πιστεύω ακράδαντα πως δεν θα αφήσει αδιάφορο κανένα οπαδό του AOR. Θέλω να ελπίζω και πιστεύω πως οι Noely Rayn, αφού ανήκουν στο πιο γνωστό record label του είδους (Perris Records), να μπορέσουν και μακάρι να κάνουν και διεθνή καριέρα.
Η γνώμη μου είναι πως αν θέλετε να στηρίξετε έμπρακτα την πολύπαθη Ελληνική σκηνή, πρέπει να πάρετε το CD τους, σε φυσικό προϊόν… για να το ακούσετε καλύτερα. Η μουσική μας δεν είναι το ανώδυνο παιχνιδάκι το οποίο διασκεδάζει διάφορους εκεί έξω, μην την αντιμετωπίζετε με μερικά κλικ στο ποντίκι του υπολογιστή, που θα σας γεμίσουν με αέρα κοπανιστό.
Πιστεύω πως όλα τα τραγούδια τους θα σας γοητεύσουν και τα ρεφρέν θα σας κολλήσουν στο μυαλό, αν φυσικά είστε οπαδός του συγκεκριμένου μουσικού μελωδικού είδους.
Τα τραγούδια που ξεχώρισα αμέσως από το “Escape From Yesterday”, ήταν τα εξής… “Dazzling Eyes”, “Laocha”, “I Wanna Run”, “”Walking On The Edge”, “Best Things” και “Borders Of Love”.
ESCAPE FROM YESTERDAY: “Walking On The Edge”, “Borders Of Love”, “Dazzling Eyes”, “I Wanna Run”, “Oceans Of Sorrow”, “Remember Our Midnight”, “Painted Sky”, “Best Things”, “Sins”, “Laochra”.
NOELY RAYN: Michael Dandoulakis – Vocals, Panos Papapetros – Guitars, Johnny Sinnis – Guitars, Nikos Papadopoulos – Bass and Akis Gavalas – Drums.
Ηλίας Κωστόπουλος.
Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (CD), έτσι ώστε να στηρίξουμε το group.
Υ.Γ.
Εδώ επίσης μπορείτε να διαβάσετε την συνέντευξη που μας παραχώρησε ευγενικά ο ένας κιθαρίστας των Noely Rayn, Πάνος Παπαπέτρος.
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 03 Νοέμβριος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
DEXTER WARD
RENDEZVOUS WITH DESTINY
(2016)
Η ιστορία των Dexter Ward ξεκινάει περί το 2010, όταν οι Μανώλης Καραζέρης και Marco Concoreggi έφυγαν από τους Battleroar, έτσι δημιουργούν το νέο αυτό συγκρότημα για να κάνουν διαφορετικά μουσικά πράγματα από εκείνα που έκαναν στο προηγούμενο σχήμα. Dexter Ward λοιπόν, το όνομα τους είναι παρμένο από ένα μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα της φανταστικής λογοτεχνίας και τρόμου H.P. Lovecraft, το “The Case Of Charles Dexter Ward”.
Το 2011 κυκλοφορούν σαν συγκρότημα, το πρώτο τους album “Neonlights” και φέτος το δεύτερο δίσκο τους “Rendezvous With Destiny”. Είχαν όμως προηγηθεί και τα εξής… το EP “Antarctic Dream” το 2010 και το single “Stars & Strips” το 2013.
Συνεχίζοντας την επιτυχία τους, οι Έλληνες Μetallers Dexter Ward, μετά το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους, συνεχίζουν και στο δεύτερο ακονίζοντας την Metal τέχνη τους. Τώρα, πέντε ολόκληρα χρόνια από το προηγούμενο album τους, αυτός ο δεύτερος full length δίσκος μοιάζει πολύ με το παρελθόν τους, η κύρια έμφαση όμως εδώ είναι η δημιουργία ενός βαρύ, επικού στοιχειού και είναι αρκετά εμφανή σε όλη την διάρκεια του δίσκου.
Μαγευτικός ήχος, ρυθμοί που δένουν μεταξύ τους με πολύ ωραίο τρόπο, θριαμβευτικές μελωδίες διαπλέκονται αποτελεσματικά μεταξύ τους, μ’ ένα συναίσθημα αρκετά ισχυρό. Αν και δεν υπάρχει πάρα πολύ γρήγορη ταχύτητα εδώ, όλα τα τραγούδια έχουν έναν σταθερό καλπασμό σε mid-tempo ρυθμούς, υπάρχει και μια εμφανή αίσθηση παραδοσιακών Heavy Metal στοιχείων, αλλά και Power Metal όμορφες μελωδίες.
Αρκετά ωραία και μελωδικά είναι τα κιθαριστικά riff των Άκη Πάστρα και Μανώλη Καραζέρη, που δημιουργούν τα κύρια στοιχεία σε τούτο το album, αλλά και το μπάσο του Γιάννη Τσιμά είναι εκπληκτικό μου θυμίζει σχόλη a-la Steve Harris.
Ενώ και η φωνή του Ιταλού Marco Concoreggi, αρκετά καλή δένει άμεσα με τα τραγούδια των Dexter Ward.
Αν και θα μπορούσαν να έχουν παρενέβη κάπως και να έχουν και κάποια τραγούδια σε πιο ταχύτερους ρυθμούς για να ζωντανέψει λίγο περισσότερο το πράγματα, αν και το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι εντελώς τρομακτικό.
Το “Rendezvous With Destiny”, περιλαμβάνει ιστορίες πολέμου από διάφορες οπτικές γωνίες και σε διάφορες χρονικές στιγμές και δεν περιορίζεται μόνο στο παρελθόν. Από την ιστορία μας δίνεται μια σειρά επικών στίχων σε φανταστικές ιστορίες κυρίως για τους νικητές.
Ο ήχος του “Rendezvous With Destiny”, είναι κατά βάση πιο αργός από ότι θα περίμενα, αλλά είναι βαρύτερος και όχι μόνο αυτό, αλλά είναι και μελωδικός, καθώς έχει και πλούσιες φωνητικές αρμονίες που κατά τη διάρκεια των ρεφρέν πραγματικά είναι εκπληκτικές.
Η παραγωγή είναι καθαρή, αλλά θα την ήθελα ακόμη πιο καθαρή, κατά τρόπο που να συμπληρώνει καθηλωτικά τον ήχο. Αλλά αν μη τι άλλο είναι μια σκληρή Heavy Metal καλή παραγωγή και όχι μπουκωμένη ή επίπεδη, όπως δυστυχώς έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στο Ελληνικό Metal.
Ηighlight τραγούδια του δίσκου των Dexter Ward “Rendezvous With Destiny” είναι τα… “Stone Age Warrior”, “Knights Of Jerusalem”, “Metal For The Light”, “Fighting For The Cross” και “We Are Dexter Ward”.
Η γνώμη μου είναι πως αν θέλετε να στηρίξετε έμπρακτα την πολύπαθη Ελληνική σκηνή, πρέπει να πάρετε το album τους, σε φυσικό προϊόν… για να το ακούσετε. Η μουσική δεν είναι το ανώδυνο παιχνιδάκι το οποίο διασκεδάζει διαφόρους εκεί έξω, μην αντιμετωπίζετε τη μουσική με μερικά κλικ στο ποντίκι του υπολογιστή, που θα σας γεμίσουν με αέρα κοπανιστό.
RENDEZVOUS WITH DESTINY: “Rendezvous With Destiny”, “Stone Age Warrior”, “These Metal Wings”, “Metal For The Light”, “Fighting For The Cross”, “Knights Of Jerusalem”, “We Are Dexter Ward”, “Ballad Of The Green Berets”.
DEXTER WARD: Mark J. Dexter – Vocals, Manolis Karazeris – Guitar, Akis Pastras – Guitar, John Luna Tsimas – Bass and Stelios Darakis – Drums.
Ηλίας Κωστόπουλος.
Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και το Hard Rock/ Heavy Metal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 03 Νοέμβριος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
THE LOST BOYS
I WONDER
(2015)
Υπάρχει Country Rock στην Ελλάδα;... πολλοί σίγουρα θα γελάσετε στην ιδέα και μόνο, αλλά σας πληροφορώ πως ναι υπάρχει. Κάποτε ήταν οι Replete Bros που έπαιζαν Country, μετά οι Soundtruck και οι Jessica’s Theme Band με πιο Southern πινελιές και τέλος οι Free Soul και οι The Lost Boys με πολλά Country/ Rock ’N’ Roll μουσικά στοιχεία.
Ο δρόμος του Country Rock ‘N’ Roll, αλλά και του Country/ Blues Rock στην χώρα μας, δεν είναι και καμιά μεγάλη λεωφόρος αλλά ούτε καν ένας δρόμος. Είναι πραγματικά ένα κακοτράχαλο κακόφημο μονοπάτι, με κάμποσο κόσμο που το ακούει. Αλλά αλήθεια πόσα Ελληνικά σχήματα έπαιξαν από καταβολής Ελληνικού Ροκ... Country/ Southern/ Rock ‘N’ Roll, μετρημένα στα δάχτυλα θα έλεγα. Πάντως πολλά από αυτά τα Ελληνικά σχήματα, μπορούν σου προσφέρουν ένα πραγματικό μουσικό Νότιο ταξίδι.
Πραγματικά αξίζουν να επιβιώσουν, μέσα στην λαίλαπα που επικρατεί στην Ελληνική μουσική Ροκ σκηνή; Ναι κάποιοι αξίζουν και πρέπει να υπάρχουν, άλλοι πάλι όχι…
Οι The Lost Boys υπάρχουν από το 2005, αλλά ξαναγεννήθηκαν πάλι στις αρχές του 2013. Δημιουργήθηκαν από τον τραγουδιστή/ κιθαρίστα Χρήστο Tsif, το όνομα του συγκροτήματος είναι παρμένο από την ταινία “The Lost Boys” του 1987.
Δημιουργήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, οι The Lost Boys συνδυάζουν πολλά είδη μουσικής, ισχυρή επιρροή τους είναι το Country Rock/ Blues Rock, συνδέοντας και την κλασική Country, όπου δημιουργείτε ένα ενδιαφέρον μείγμα στη μελωδία των τραγουδιών. Ο ήχος τους φλερτάρει αλλά και τιμά τον παραδοσιακό Αμερικάνικο Νότο, νομίζω πως είναι έτοιμοι να βάλουν και αυτοί το λιθαράκι τους, σε αυτή την πολύπαθη σκηνή του Ελληνικού Ροκ.
Η ραχοκοκαλιά της μουσικής τους είναι κυρίως το Country Rock σε κοινό παρανομαστή με το σκληρό Νότιο Rock 'N’ Roll, αλλά και κάποιες πινελιές από Southern Rock/ Honkly Tonk/ Tex Mex.
Αλήθεια οι The Lost Boys είναι ένα Ελληνικό σχήμα, όπου παίζει για πολλούς αυτό το «μακρινό» Νότιο Αμερικανικό Rock, ένα κάπως «ξένο» μουσικό είδος για τη χώρα μας, που πολλοί αδαείς το χαρακτηρίζουν ελαφρά τη καρδία «βλάχικο», εμένα πάντως μου αρέσει και χαίρομαι που προσπαθούν να κάνουν κάτι διαφορετικό.
Το σχήμα από τη Θεσσαλονίκη λοιπόν, κυκλοφόρησε το πρώτο του Country/ Southern δίσκο “I Wonder” το 2015 και τα καταφέρνουν αρκετά καλά θα έλεγα, αν όμως μετακόμιζαν στον Αμερικανικό Νότο σίγουρα θα είχαν περισσότερους οπαδούς , από ότι στη χώρα μας, άντε ο επόμενος δίσκος να βγει στο Nashville.
Το "I Wonder" όμως δεν είναι ένα ακριβώς καθαρόαιμο Country Rock album, αλλά περιέχει και Blues Rock, αλλά και δόσεις Southern Rock ‘N’ Roll.
Καλοπαιγμένα είναι όλα τα τραγούδια τους, αυτά που εγώ ξεχώρισα αμέσως ήταν τα… “Losing My Mind”, “I Wonder”, “I Want You”, “Barfly” και το “Through The Stars”.
Η γνώμη μου είναι πως αν θέλετε να στηρίξετε έμπρακτα την πολύπαθη Ελληνική σκηνή, πρέπει να πάρετε το CD τους, σε φυσικό προϊόν… για να το ακούσετε. Η μουσική δεν είναι το ανώδυνο παιχνιδάκι το οποίο διασκεδάζει διαφόρους εκεί έξω, μην αντιμετωπίζετε τη μουσική με μερικά κλικ στο ποντίκι του υπολογιστή, που θα σας γεμίσουν με αέρα κοπανιστό.
I WONDER: “All I Want Is To Stay”, “Barfly”, “I Want You”, “Balland For Roy”, “Poker Is My Love”, “Same Street”, “I Wonder”, “Losing My Mind”, “Through The Stars”.
THE LOST BOYS: Xristos Tsif – Vocals/ Guitar, Antonis Moustakas – Bass, Dimocratis Dimitriadis – Drums and Dr. Johnny Harmonica – Harmonica.
Ηλίας Κωστόπουλος.
Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (CD), έτσι ώστε να στηρίξουμε το group.
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 29 Οκτώβριος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
KOSTAS NIKOLAIDES
FEARFUL SYMMETRY
(2014)
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 06 Απρίλιος 2016
- Γράφτηκε από τον/την Hλίας Κωστόπουλος
BIG BAD WOLVES
“Dangerous Freak”
(2016)
Θα ήταν ατόπημα αν δεν υποστηρίζαμε (σαν site) την καλή Hard Rock και Metal σκηνή της χώρας μας, που είναι τόσο ποιοτική αλλά και τόσο υποτιμημένη. Έτσι σας παρουσιάζω τους Big Bad Wolves, αφού κινούνται στα μονοπάτια του καλού Hard Rock, έτσι ώστε να σας δώσω την ευκαιρία να τους ακούσετε. Οπότε θεωρώ λοιπόν χρέος μου, να παρέχω τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη από το site, σε σχήματα ή μουσικούς που πιστεύω ότι πραγματικά το αξίζουν.
Το συγκρότημα των Big Bad Wolves δημιουργήθηκε το 2012 από τον Κώστα Μπαντούνα (κιθάρα) και τον Ορέστη Μυτιληναίο (τύμπανα). Λίγο αργότερα προστέθηκαν και οι Στέργιος Σκοπιανός (μπάσο) και Γιώργος Νούσιας (τραγούδι), έτσι ένωσαν τις μουσικές εμπειρίες, όπου οδήγησαν στη δημιουργία του ντεμπούτου album τους “Dangerous Freak” τον Φεβρουάριο του 2016.
Το “Dangerous Freak”, με το Hard Rock ήχο να είναι ο κεντρικός πυρήνας, είναι το αμάλγαμα των μελών από τις μουσικές εμπειρίες και προτιμήσεις που έχουν.
Τα παιδιά από την ακριτική Κομοτηνή, (με αυτό το αυτοχρηματοδοτούμενο CDτους), μας έδωσαν ένα αρκετά καλό album με σκληρό ήχο και όμορφη παραγωγή, αλλά και τραγούδια που έχουν αρχή, μέση και τέλος, όλα γύρω από το γνήσιο 70’s Hard Rock ήχο. Χωρίς να έχουν όμως πίσω τους κάποιο ακριβοπληρωμένοstudio (όπως της Αθήνας), ηχογράφησαν ένα σκληρό δίσκο, με ψυχή και πάθος.
Αυτή είναι η μαγεία του να ακούς ξανά τη μουσική από νέα συγκροτήματα, με την οποία ανδρώθηκες. Τώρα που δυστυχώς όμως χανόμαστε στο κυκεώνα νέων ηλίθιων ακουσμάτων, η οικειότητα και η απόλαυση της ακρόασης ενός παλιού αγαπημένου σκληρού ήχου, από νεαρούς Hard Rock καλλιτέχνες, όπως είναι στην προκείμενη περίπτωση οι Big Bad Wolves, απλά δε συγκρίνεται. Έχουν σαν σχήμα ακούσματα από το ένδοξο παρελθόν της σκληρής μουσικής, καθώς όμως κοιτούν και πατούν πίσω στον κλασικό-γνήσιο ήχο, αναπαράγουν αυτό το εκρηκτικό μουσικό μοτίβο, μπολιασμένο με νέες ιδέες.
Συνολικά, για το συγκρότημα αυτό ακριβώς το album είναι μια φυσική εξέλιξη, που δείχνει ότι εξακολουθούν να εμπνέονται και εύχομαι στο μέλλον να εξελιχθούν μέσα από νέες μουσικές σφαίρες.
Από τα 8 τραγούδια του CD, αυτά που μου έκαναν εντύπωση ήταν τα “DrinkingLike A Devil”, “Like Fear And Love”, “A Way To Be Free” και “Yelp” σε αρκετά τραγούδια πάντως εντόπισα και κάποια ψήγματα Stoner Rock.
Αν θέλετε να τους γνωρίσετε μπείτε εδώ…
https://www.facebook.com/TheBigBadWolvesGreece/
Για το SouthernRock.GR: Ηλίας Κωστόπουλος.
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 16 Φεβρουάριος 2015
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
Οι Inmost Ego και το Breathe....
Ατμόσφαιρα Joy Division!!!
Με υπέροχη εκφορά και προφορά....μπράβο Βασίλη!Μπράβο σε όλους για τον τρόπο με τον οποίο σε βάζουν μέσα σ'αυτό πουόλοι προσπαθούμε να αποφύγουμε...το ταξίδι στη σκοτεινή μας πλευρά.
Σαφώς σκληρότερος ήχος που δεν θα τον έλεγα όμως stonerιά με τίποτα.
Το EP ξεκινά με το Sinners...ΔΥΝΑΤΟ,σε γεμίζει συναισθήματα...ο,τι πρέπει για μας τους....κολασμένους!
κι έρχεται το Samsara...σκοτεινό κι αγωνιώδες...ταξίδι βαθιά μέσα στην κόλαση...σαν να ακούω την αγωνία και το μαρτύριο...οχι όμως την απελπισία,ευτυχώς.
Scoundrel ( letter to a dead poet) γράμμα σ'ενα νεκρό ποιητή...θα χαιρόταν ιδιαίτερα ο William Burroughs με αυτό το ασμα...είμαι όμως σίγουρη ότι ο Baudelaire είναι ιδιαίτερα περήφανος για τους Inmost Ego...σα να τον βλέπω να λικνίζεται στο ρυθμό του τραγουδιού...
Wanna give in...ειναι αργά πια....γιατί δε θέλω να ενδώσω...ενέδωσα ΗΔΗ!
Σκληρότερος ο ήχος,οσο χρειάζεται όμως...η φωνή σε παρασύρει και δε σου αφήνει περιθώρια για να αντισταθείς...ειναι αυτό που λέει ένα άλλο τραγουδι...take my hand,then you'll understand!
Ακολούθα τη φωνη και μετά θα καταλάβεις...οταν βρεθείς ΕΚΕΙ!
Πού;στο Elysium staring madness,κοιτάζοντας την τρέλα στα μάτια...
σκοτεινά τοπία με τη δική τους γοητεία...χωρις φόβο,μεσα σ'ενα σκοτάδι που αγκαλιάζει τα πάντα και σε οδηγεί όλο και πιο βαθιά στην αγκαλιά του.
Ένα σκοτάδι γεμάτο με το δικό του φως.
Δεν είναι γιούπι το ΕΡ αυτο...ειναι ταξίδι στο σκοτάδι...δεν σου δίνει όμως φοβο...σε μαγεύει όπως μάγευαν οι Σειρήνες τους ναυτικους...δε σου λέει χαρούμενα τραγουδακια,σε παρασύρει όμως μέσα του και δε σε αφήνει λεπτό να βαρεθείς...
Inmost Ego;Χαρηκα πολύ που σας γνώρισα και που με πήρατε μαζί σας σε αυτό το ταξίδι...
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 02 Ιανουάριος 2015
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
Track list:
01. Cities walk on fire
02. The river and the town
03. Story of my life
04. Burning desire
05. Walking
06. Actress
07. Devil's road
08. Burn you bridges
09. Shiny summer
Να μια ξεχωριστή περίπτωση μπάντας και το γεγονός ότι είναι εγχώρια το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον. Οι Mr.Highway Band είναι μια νέα μπάντα, με λίγα χρόνια ζωής αλλά με πολλές δράσεις. Πέρα από το ντεμπούτο album "Is That Myself", που προβλημάτισε κόσμο (και αυτό κάτι δείχνει), έχουμε πολλές ζωντανές εμφανίσεις (εδώ ξεχωρίζω την σχετικά πρόσφατη ακουστική εκδοχή, που έδειξαν στο Γκάζι), καθώς και τη διοργάνωση, του πολύ πετυχημένου (ειδικά για τα ελληνικά live ροκ στερεότυπα) Music Highway Festival.
Τέλος τα εύκολα, πάμε στα δύσκολα και όπου δύσκολα βλέπε η μουσική, τα τραγούδια. Τι παίζουν οι Mr.Highway Band? Ας δούμε το puzzle λοιπόν.
Θα ξεκινήσω από την αρχή των πάντων, τα Blues. Όχι δεν είναι blues μπάντα, αλλά υπάρχουν τα στοιχεία των blues κυρίως όσον αφορά την αίσθηση. Απλές, μικρές σε διάρκεια συνθέσεις, που μπορούν να αποδοθούν υπέροχα είτε με μια ακουστική κιθάρα, είτε ηλεκτρικά. Και αν δεν είναι Blues, σίγουρα υπάρχει το αμερικάνικο μουσικό υπόβαθρο των 60's. Εδώ παίζουν ρόλο τα φωνητικά, που έχουν μια αίσθηση μεταξύ Johnny Cash και stoner σκηνής . Να, το δεύτερο κομμάτι του puzzle.
Stoner, λοιπόν. Θα μπορούσαν να είναι stoner , και ειδικά στο παρών cd, όπου είναι πιο «ηλεκτρικό» από το προηγούμενο, αλλά και πάλι δεν βασίζονται τα τραγούδια στο μεγάλο Sabbath riff, αλλά στην σπιρτάδα της ακουστικής. Αν οι Clutch είναι stoner (δεν νομίζω!), τότε ίσως έχουν και από δαύτο.
Κομμάτι no.3, Clutch. Όπως οι φοβεροί τύποι από το Maryland έχουν ρίξει στο καζάνι τις μουσικές του επιρροές και τις έχουν αναμείξει με το προσωπικό τους στυλ , κάπως έτσι έχουν κάνει και τα παιδιά των Mr.Highway Band. Προηγείται το προσωπικό ύφος της μπάντας από τις επιδράσεις άλλων και αυτό είναι σπάνιο, ίσως γι' αυτό παραξένεψε το ντεμπούτο τους.
Αν ακόμα δεν έχετε βγάλει άκρη, ακούστε τη φυσαρμόνικα του 'The river and the town' και ταξιδέψτε μέσω του 'Devil's road', μέχρι να φτάσετε στη δικιά σας ' Burning desire'. Από κει 'Walking' μέσα στα στενά των ' Cities walk on fire' για να καταλάβετε ότι τελικά δεν ήταν μόνο μια επιθυμία ,αλλά και μια 'Actress' . Και όσο και ανάποδα να κατέληξε η ιστορία, δεν πειράζει «θα περάσουν τα χρόνια, άλλωστε όλα είναι απλώς rock 'n roll».
Για το SouthernRock.gr Λαμπρόπουλος Γιώργος
Υγ: η τελευταία παράγραφος αποτελεί hint για το λύσιμο του puzzle.καλή τύχη.
Last Updated ( Monday, 09 June 2014 )
Περισσότερα Άρθρα...
- Paul Karapiperis-"One Sin In Seven Parts" (review)
- GhostDance the Band-“Dead Around” (review)
- Kollektiva-Η μπαλάντα της φυλακής(review)
- 1000Mods-"Vultures" (review)
- Planet of Zeus - "Vigilante"
- Overpower - "It takes a little time" (review)
- Trendy Hooliguns – "Rise of the HooliGuns IV" (review)
- Small Blues Trap – "The longest road I know" (review)
- Πα-Μαλ - Ο βασιλιάς της αυταπάτης" (review)
- THE U.N. BAND - “Ulnar Nerve’ 2012 (review)
