ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνέντευξη του Vasil Belezhkov (EPIZOD) για πρώτη φορά σε Ελληνικό site
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 14 Φεβρουάριος 2011
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ VASIL BELEZHKOV(EPIZOD)
Οι Epizod είναι ένα από τα καλύτερα metal συγκροτήματα της Βουλγαρίας,έχοντας πάνω από 20 χρονιά πορείας και έχοντας κυκλοφορήσει αρκετούς και επιτυχημένους δισκους.Το 2009 αποχωρεί από το συγκρότημα ο επί πολλά χρονιά κιθαρίστας τους Dragomir Draganov και στην θέση του έρχεται ο Vasil Belezhkov.Ο Vasil είναι νέο,στο χώρο του metal,ανερχόμενος και πάρα πολύ κάλος μουσικός και είμαι σίγουρος πως θα πάει πολύ ψηλα.Ευχαριστουμε πολύ τον Vasil για αυτήν την συνέντευξη,της οποία της απαντήσεις μου τις έστειλε σε άπταιστα ελληνικά,όπως επίσης τον ευχαριστούμε για το φωτογραφικό υλικό που μας παραχώρησε ο ίδιος.
1.Πότε άρχισες να ασχολήσεί με την μουσική?
Από μικρός αγαπούσα όλα τα είδη της μουσικής, βουλγάρικο φολκλόρ, συμφωνική μουσική και εννοείται τη ροκ και τη μέταλ μουσική. Στην αρχή ήμουν μόνο ακροατής και θαυμαστής μέχρι την ημέρα που οι γονείς μου με ρώτησαν τι δώρο θα ήθελα για τα δέκατα μου γενέθλια. Εγώ ήδη είχα την απάντηση έτοιμη και έτσι στις 13 Μαρτίου 1994 απέκτησα την πρώτη μου κλασσική κιθάρα «Ορφέας» και από το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς ξεκίνησα μαθήματα. Ταυτόχρονα με μένα ο μικρότερος μου αδερφός, Κύριλλος, ξεκίνησε να παίζει το «καβάλι» (είδος παραδοσιακής φλογέρας). Και οι δύό μας, χωρίς να επηρεαστεί ο ένας από τον άλλον, αποφασίσαμε την ίδια περίοδο να ασχοληθούμε σοβαρά με τη μουσική.Τρία χρόνια αργότερα έγινα δεκτός στο μουσικό σχολείο «Ντομπρίν Πετκόβ», στη γενέτειρά μου, στο Πλόβντιφ, με καθηγητές τη Μιλένα και τον Βαλεντίν Βάλτσεβ. Εκείνη την περίοδο (1999) ξεκίνησα μαθήματα σύνθεσης με τον καθηγητή Ντιμίτερ Τέπκοβ. Το 2002 έγινα δεκτός στην Εθνική Μουσική Ακαδημία «Πάντσο Βλαντιγκέροβ» στην τάξη της Σύνθεσης με καθηγητή τον Ιόβτσο Κρούσεβ και το 2007 ως δεύτερο κύκλο σπουδών,μπήκα στο τμήμα «ποπ και τζαζ» με ειδικότητα τζαζ κιθάρα, στην τάξη του Τσβετάν Νεντιάλκοβ.
2.Ποιά ήταν τα πρώτα κομμάτια που έπαιξες και πότε άρχισες να ασχολήσε με το metal?
“Smoke on the water” φυσικά και “Nothing else matters”… και ποιός δεν τα’χει παίξει! Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ¨τυπικός¨ κιθαρίστας της ροκ και μέταλ μουσικής και πολλά χρόνια ασχολούμουν κυρίως με την κλασσική κιθάρα, γιαυτό και τα πρώτα μου κομμάτια ήταν από συνθέτες όπως ο Τζουλιάνι, Καρκάσι, Σόρ, Ταρέγκα, Τουρίνα, Αλμπένιζ, Ροντρίγκο, κτλ. Η ενασχόλησή μου τότε με το μέταλ ήταν απλώς να παίζω γνωστά ριφάκια, έτσι για ... ποικιλία! Έτσι ήταν και η ενασχόλησή μου με το φολκλόρ. Λόγω του αδερφού μου, άρχισα να παίζω φολκλόρ θέματα στην κλασσική κιθάρα. Οι πρώτες μου συνθέσεις βασίστηκαν σάυτό το ύφος. Με την ηλεκτρική κιθάρα άρχισα να ασχολούμαι σχετικά αργά, (έχω ηλεκτρική κιθάρα από το 2002) αλλά στην πράξη ξεκίνησα το 2007, ως μαθητής του Τσβετάν Νεντιάλκοβ, στο τμήμα «ποπ και τζαζ» της Ακαδημίας.
3.Ποιές ήταν οι πρώτες σου μπάντες?
Εάν μιλάμε για ροκ και μέταλ μπάντες, τότε η πρώτη μου είναι η EPIZOD. Το πρώτο όμως μουσικό σχήμα που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εξέλιξή μου ως κιθαρίστα είναι το Κουαρτέτο Κιθάρας του Πλόβντιφ, που ίδρυσαν οι τότε καθηγητές μου, Μιλένα και Βαλεντίν Βάλτσεβ, και του οποίου ήμουν μέλος το 2001-2002. Όταν στα 17 σου έχεις τη δυνατότητα να ανέβεις στη σκηνή με μεγάλα ονόματα, η εμπειρία είναι ανεκτίμητη. Όπως εγώ, έτσι και ο Πέτρ Κερκέλοβ, (συμμαθητής μου στην κιθάρα και στη σύνθεση) είχαμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε δικά μας έργα για 4 κιθάρες. Τότε ακόμα η ροκ μουσική δεν ήταν στο προσκήνιο. Ένας από τους λόγους, (δεν ήταν ο μοναδικός βέβαια) ήταν η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς μου. Η μητέρα μου ήταν άνεργη για πολλά χρόνια και έτσι ζούσαμε 4 άτομα με ένα μισθό. Ο πατέρας μου προσπαθούσε να μη μας λείπει τίποτα, απλά με δύο μουσικούς στο σπίτι δεν υπήρχε τρόπος να τα βρούμε όλα έτοιμα μονομιάς. Το λέω αυτό με πλήρη συνείδηση ότι κάθε δυσκολία που ξεπερνάμε στη ζωή μας, μας ανεβάζει στο επόμενο σκαλοπάτι. Εκεί ανεβαίνουν μόνο αυτοί που έχουν δύναμη, υπομονή, επιμονή και αγάπη στη δουλειά. Όπως και να΄χει το πράγμα, η ροκ μουσική ήταν πάντα κομμάτι του εαυτού μου και πάντα το ήξερα ότι κάποια μέρα θα καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μου. Άλλωστε από παιδί είχα το όνειρο να παίζω τη δική μου μουσική με το δικό μου ροκ συγκρότημα.
4.Ποιές είναι οι μουσικές επιρροές σου?
Το ροκ συγκρότημα που με επηρέασε βαθιά είναι οι Deep Purple. O Ritchie Blackmore είναι ενας από τους «υπαίτιους» να γίνω κιθαρίστας. είναι ένας Ο Jon Lord ήταν το κίνητρο να μελετώ περισσότερο στο υποχρεωτικό πιάνο! Άλλα συγκροτήματα που μου αρέσουν είναι οι: Rainbow, White snake, Metallica, Iron Maiden, Dream Theater, Pink Floyd, Queen, Genesis, Apocalyptica, Joe Satriani, Steve Vai ... ο κατάλογος είναι μακρύς, αλλά αυτά είναι τα πρώτα ονόματα στη σειρά. Εκτός της Ροκ μουσικής,έχω επηρρεαστεί και από άλλα μεγάλα ονόματα, Giuliani, Tarrega, Albeniz, Vladigerov, Goleminov, Stainov, R.Strauss, Stravinsky, Shostakovitch, καθώς και από τον μεγάλο Βούλγαρο κρουστό, τον Ρούμεν Σιράκοβ.
5.Πώς έγινες μέλος των Epizod?
Όταν τον Απρίλη του 2009 χώρισαν οι δρόμοι των EPIZOD με τον Ντραγκομίρ Ντραγκάνοβ, ο μπασίστας Συμεών Χρήστοβ άρχισε να αναζητά νέο κιθαρίστα για τις ήδη κανονισμένες συναυλίες. Αρχικά απευθύνθηκε στον Συμεών Βένκοβ, καθηγητή κοντραμπάσου και ηλεκτρικού μπάσου στη μουσική Ακαδημία, ο οποίος και τον παρέπεμψε στον Τσβετάν Νεντιάλκοβ, κιθαρίστα της διάσημης Kou-kou Band και καθηγητή μου στο τμήμα ποπ και τζαζ της Ακαδημίας. Ετσι λοιπόν προτάθηκα για γκεστ-κιθαρίστας και μετά από τις 2-3 πρώτες συναυλίες,αποδέχτηκα την πρόταση για μόνιμη συνεργασία, πράγμα που επικυρώθηκε με τη συμμετοχή μου στο νέο τους άλμπουμ «Ο λαός από το Ντούλο» που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2010.
6.Αντικατέστησες τον Dragomir Draganov,έναν απο τους καλύτερους Βούλγαρους κιθαρίστες.Ήταν δύσκολη υπόθεση? Ποιά ήταν η αντιμετώπιση του κόσμου?
Μου είχε συμβεί το ίδιο όταν χρειάστηκε να αντικαταστήσω την Όλγα Ντιμιτρόβα στο κουαρτέτο κιθάρας στο Πλόβντιβ. Η Όλγα θεωρείτο μεγάλο κιθαριστικό ταλέντο (τελείωσε τις σπουδές της 4 χρόνια νωρίτερα από μένα και ήδη κάνει καριέρα στη Βιέννη) και ένοιωθα γι αυτήν μεγάλο σεβασμό. Θα μου πείτε ότι η κλασσική και η ροκ μουσική είναι δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι αλλά όσον αφορά τον επαγγελματισμό, είναι ακριβώς το ίδιο. Όπως και τότε, έτσι και τώρα μαθαίνω να συμβιώνω στη σκηνή με ανθρώπους μεγαλύτερους από μένα τόσο ηλικιακά, όσο και σαν μεγάλα ονόματα στο χώρο της μουσικής. Είχα την εμπειρία και την αυτοπεποίθηση να βγω στη σκηνή ως μέλος ενός από τα πιο διάσημα και σεβαστά βουλγάρικα ροκ συγκροτήματα. Το κοινό με αποδέχτηκε αμέσως, πράγμα για το οποίο τους είμαι ευγνώμων.
7.Παίζεις σε κάποια άλλη μπάντα?
Από τότε που είμαι κιθαρίστας των EPIZOD, αυτό είναι και η προτεραιότητά μου. Κατά καιρούς έχω ασχοληθεί με διάφορα πάνω στη μουσική. Έχω γράψει μουσική για κλασσική κιθάρα, μερικά από τα οποία έχουν εκδοθεί πριν από 3 χρόνια περίπου. Η διπλωματική μου εργασία –«Κοντσέρτο για κλασσική, ηλεκτρική κιθάρα και ορχήστρα» μου έδωσε τη δυνατότητα να παίξω ζωντανά στη σκηνή με συμφωνική ορχήστρα ως εκτελεστής και ταυτόχρονα ως συνθέτης να απολαύσω το έργο μου παιγμένο σε αίθουσα συναυλιών. Επίσης διδάσκω κιθάρα και είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ και με τη θεατρική μουσική, παίζοντας ντουέτο ακουστικών κιθάρων με τον Ιβάν Λέτσεβ σε μια θεατρική παράσταση, την άνοιξη του 2010.
8.Από που έχουν επιρρεαστεί οι στίχοι του τελευταίου σας album?
Οι στίχοι των τραγουδιών είναι μεγάλων ποιητών που έχουν ήδη χαρακτηριστεί ώς «κλασσικοί»: Ιβάν Βάζοβ και Πέιο Ιάβοροβ (βουλγαρία), Μπάυρον (αγγλία) Ρ. Μπέρνς (σκωτία), Ν.Νεκράσοβ (ρωσία), Ντεσάν (γαλλία). Το πρώτο και το τελευταίο τραγούδι είναι στίχοι-μουσική του Αλεξάντερ Αλέκσιεβ-Χόφαρτ, ένας από τους πιο διάσημους σύγχρονους ζωγράφους που πολύ συχνά χρησιμοποιεί ιστορική θεματολογία στους πίνακές του. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι δικό του, απεικονίζει το βασιλιά Κουμπράτ, που ίδρυσε τη «Μεγάλη Βουλγαρία» το 632. Οι οπαδοί των EPIZOD γνωρίζουν το σημαντικό κομμάτι της ποίησης του Βάζοβ και του Μπότεβ (ο οποίος παρεπιπτόντως πέθανε 28 χρονών για την απελευθέρωση της Βουλγαρίας). Θέλω να πω δυο λόγια για τον Βάζοβ στους έλληνες οπαδούς του συγκροτήματος. Ο Βάζοβ (1850-1921) είναι αντίστοιχης σπουδαιότητας για μας, όπως είναι ο Σαίξπηρ για τους Άγγλους. Έ χει ασχοληθεί με όλα τα είδη γραφής, κυρίως με την ποίηση και την πρόζα. Και ενώ μέχρι τώρα,τα βασικότερα ιστορικά του ποιήματα έχουν ήδη θέση στα άλμπουμς του συγκροτήματος, στο νέο μας άλμπουμ υπάρχουν τρία τραγούδια με κοινωνική θεματολογία, του ιδίου.
9.Ποιός έγραψε τους στίχους και την μουσική του album αυτού?
Ήδη μίλησα για τους στίχους. Συνθέτης της μουσικής είναι ο Συμεών Χρήστοβ, ο μπασίστας του συγκροτήματος, ο οποίος είναι και ο μοναδικός από τους ιδρυτές που είναι μέλος μέχρι και σήμερα. Εγώ ασχολούμαι με τις ενορχηστρώσεις σε σύμπραξη με τον Συμεών, με τα ριφάκια και τα σόλα. Ο νέος μας δίσκος είναι επετειακός, καθώς η μπάντα κλείνει τα 20 χρόνια. Έτσι παίρνουν μέρος δύο από τους διασημότερους ροκ τραγουδιστές, ο Ζβεζντομίρ Κερεμιτζίεβ (από τους Αχάτ), ο Ιορντάν Καραντζόβ (από τους Σιγκνάλ) καθώς και ένας νέος τραγουδιστής, ο Φίλιπ Μπρυσκοβ (Κομάντα 5).
10.Τι κάνουν οι Epizod τώρα?
Ταξιδεύουμε ανά τη Βουλγαρία, δίνοντας συναυλίες και παρουσιάζοντας το νέο μας άλμπουμ. Αρχίσαμε περίπου τον Οκτώβρη του 2010 και μετά από ολιγοήμερες διακοπές την περίοδο των γιορτών, ξεκινάμε πάλι!
11.Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια?
Με τον Μόνι (Συμεών) δουλέυουμε σε ένα θεατρικό πρότζεκτ με συμφωνική μουσική. Είμαστε ακόμα στην αρχή, αλλά ελπίζουμε να γίνει κάτι αξιόλογο που το κοινό θα εκτιμήσει και θα θυμάται. Κάποια στιγμή βέβαια, θα αρχίσουμε να ετοιμάζουμε και το επόμενό μας άλμπουμ.
12.Ποιά είναι οι αποψή σου για το metal στην Βουλγαρία και ποιά οι αντιμετώπιση του από τον κόσμο?
Τα τελευταία δέκα χρόνια ήρθαν στη βουλγαρία πολλά από τα μεγαλύτερα ονοματα της ροκ και μέταλ σκηνής, κάποιοι από αυτούς περισσότερο από μια φορά: Metallica, Iron Maiden, Manowar, Dream Theater, Deep Purple, Scorpions, Megadeath, Ramstein, AC/DC … το βουλγάρικο κοινό τους επιδοκιμάζει κάθε φορά και οι αίθουσες συναυλιών είναι πάντα γεμάτες. Δεν μπορώ να πω οτι συμβαίνει το ίδιο και με τα βουλγάρικα συγκροτήματα. Βέβαια η κλίμακα είναι πολύ διαφορετική. Αυτά είναι συγκροτήματα που πουλάνε τη μουσική τους σε πολλές ηπείρους, έχουν τεράστιες ομάδες να δουλεύουν γι’αυτούς. Παρόλα αυτά και μεις έχουμε το δικό μας κοινό κι ας είναι σε μικρότερο βαθμό. Χαιρόμαστε πολύ όταν ανακαλύπτουμε ότι άνθρωποι από το Λίβανο ή από τη Νέα Υόρκη, ταξιδεύουν για να παρακολουθήσουν ένα live των EPIZOD. Πρόσφατα κατάλαβα και το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού για το συγκρότημά μας, πράγμα το οποίο μας χαροποίησε ιδιαιτέρως. Ελπίζω να γινόμαστε όλο και πιο πολλοί! ;)
13.Έχεις ακούσει ελληνικές metal μπάντες?Ποιά είναι η γνώμη σου?
Τελευταία έχω ενθουσιαστεί με το μέταλ γκρούπ «Firewind» και την ποιότητα της μουσικής τους.
14.Μία ευχή σου για το νέο έτος?
Εύχομαι σε όλους τους οπαδούς της ροκ και της μέταλ μουσικής, στην Ελλάδα, στη Βουλγαρία και σε όλο τον κόσμο να είναι γεροί, υγιείς και να έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τα αγαπημένα τους συγκροτήματα από κοντά!
15.Κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις?
Υποθέτω πως πολλοί Έλληνες αναγνώστες δεν γνωρίζουν την ιστορία του γκρουπ EPIZOD, γι’αυτό θα προσπαθήσω να σας το παρουσιάσω σε λίγες γραμμές. Το 1988, στη μουσική σχολή «Εμίλ Σεκερτζίισκι» μαζεύονται ο Π. Κερελέζοβ (κρουστά), ο Ρ. Ντοϊτσινοβ (πλήκτρα), ο Μ. Γκάλαμποβ (κιθάρα) και ο Σ. Χρίστοβ (μπάσο). Ένα χρόνο αργότερα ήρθε να προστεθεί στο γκρούπ ο τραγουδιστής Ν. Αργύροβ, γιορτάζοντας έτσι τα πρώτα γενέθλια του συγκροτήματος. Τα πρώτα τραγούδια των EPIZOD βασίζονται σε στίχους του μεσαιωνικού Γάλλου ποιητή Φρανσουά Βιόν Κάντρι μεταδίδονται από το ιταλικό κανάλι RAI 1 και το αγγλικό BBC. Λίγο αργότερα ο Ντοϊτσινοβ, ο Γκάλαμποβ και ο Αργύροβ μεταναστεύουν στην Ολλανδία. Το 1991 ο Γκάλαμποβ γυρίζει από την Ολλανδία και μαζί μα τον Χρήστοβ βρίσκουν μουσικούς για να ηχογραφήσουν τα ήδη υπάρχοντα τραγούδια. Ο δίσκος κυκλοφορεί με τίτλο «Προσευχηθείτε» και παίζουν οι μουσικοί: Β. Καλπάτσκι – φωνή, Ε. Τάσεβ – κρουστά, Ν. Ντραγκάνοβ – κιθάρα. Η προώθηση του άλμπουμ γίνεται στην αίθουσα «Ουνιβερσιάδα» και το πλαφόν είναι σε άγνωστα μεγέθη ως τότε στη Βουλγαρία για ροκ συγκρότημα, λαμβάνουν μέρος εκκλησιαστική χορωδία, μπαλέτο, παντομίμα καθώς η σκηνή χρησιμοποιεί πολλά επίπεδα. Το 1996 εισχωρεί στο συγκρότημα ο Εμίλ Τσέντοβ, που είναι τραγουδιστής μέχρι και σήμερα. Το 2002 ηχογραφείται το άλμπουμ «Βουλγάρικος Θεός», σε στίχους του Ιβάν Βάζοβ και του Χρήστου Μπότεβ. Το 2004 κυκλοφορεί ο δίσκος «Άγιος Πατριάρχης Ευθύμης» με θέμα το τέλος της δεύτερης βουλγάρικης αυτοκρατορίας. Η μουσική ιδέα περικλείει χέβι μέταλ, παραδοσιακά όργανα και φωνές, εκκλησιαστική χορωδία, και απαγγελία ηθοποιών. Τα κείμενα είναι του Βάζοβ και του σύγχρονου ποιητή (που μας αποχαιρέτησε πρόσφατα), Ρ. Ράντκοβ. Το 2006, οι EPIZOD χαίρουν παγκόσμιας αποδοχής (Αυστρία, Καναδάς, Πολωνία, Αργεντινή, Η.Π.Α, Γερμανία κτλ,) για την ένωση της ρόκ μουσικής με το βουλγάρικο φολκλόρ και την ορθοδοξία. Στις 3 του Γενάρη 2007, αμέσως μετά την είσοδο της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το BBC ανακοινώνει τους EPIZOD ως το πιο ποιοτικό ρόκ συγκρότημα στη Βουλγαρία.
Το 2008, κυκλοφορεί το άλμπουμ «Σταρ Βόιν» (γερο-στρατιώτης).
Το 2009 ο κιθαρίστας Ν. Ντραγκάνοβ και ο αρμονίστας Ν. Γκεοργκίεβ αποχωρούν από το γκρουπ και έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να εισχωρήσω και από τότε συνδυάζω και τα δυο όργανα στη συνεργασία μου με το συγκρότημα.
Σήμερα, τα μέλη του συγκροτήματος είναι: Εμίλ Τσεντόβ-φωνή, Συμεών Χρήστοβ- μπάσο, Βασίλ Μπελέσκοβ –κιθάρα και πλήκτρα, Ντεγιάν Αλεξάντροβ – κρουστά.
16.Κάποιες λέξεις για το Southernrock.gr και τους αναγνώστες του?
Να συνεχίσουν να ακούνε μέταλ μουσική και εύχομαι,τώρα που και οι δύο χώρες είναι μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης,να έχουμε περισσότερες μουσικές ανταλλαγές. Περισσότερες ελληνικές μπάντες να έρθουν για συναυλίες στη Βουλγαρία και αντίστοιχα βουλγάρικες να ταξιδέψουν στην Ελλάδα!
Σε αυτό το σημείο τελειώνει η συνέντευξη μας με τον Vasil ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που μας αφιέρωσε και του ευχόμαστε ότι καλύτερο σε αυτόν και το συγκρότημα των Epizod.Επίσης ο Vasil όπως και εγώ ευχαριστούμε πολύ την Όλγα Αλεξοπούλου για την πολύτιμη βοήθεια της στη μετάφραση των απαντήσεων του Vasil.H Όλγα είναι σπουδάστρια στην σχολή National Music Academy ‘Prof. Pancho Vladigerov’ που βρίσκετε στην Βουλγαρία.Ευχομαστε και σε αυτήν ότι καλυτερο.Keep on Southernrocking guys!
www.epizod.com το επίσημο site των Epizod
Συνέντευξη/Παρουσίαση με τους 9MM
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas - 04 Φεβρουάριος 2011
Πέντε μουσικοί... Πέντε ιστορίες που έμελλε να βρεθούν σε κοινή διαδρομή και να δημιουργήσουν το Χειμώνα του 2007 τους 9ΜΜ...
Ο
Μιχάλης, μεγάλωσε στην Αθήνα, έπειτα από μια σύντομη διαδρομή σε διάφορα ωδεία, αποφάσισε πως του ταιριάζει περισσότερο ο δρόμος της αυτοδίδακτης μουσικής σπουδής. Δημιουργεί μαζί με τον αδερφό του κάπου στο 1991 τους “Εκτός Μάχης”. Έχει συνεργαστεί δισκογραφικά ως μουσικούς με τον Δημήτρη Δημητράκα και τους Ακέστορες.
Ο
Τόλης, επίσης μεγαλωμένος στην Αθήνα, πέρασε από το Αττικό Ωδείο και το Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Μαθήτευσε δίπλα στον Νίκο Δρόλαπα και τον Γιάννη Σπάθα. Έχει συνεργαστεί ως session μουσικός με αρκετούς καλλιτέχνες, όπως: Δόμνα Κουντουρά, Νίκο Μίχα, Χρήστο Χατζηνάσιο, Κώστα Γαλίτη, Ραλία Χριστίδου.
Ο
Άγγελος, το 1997 αποφοίτησε από την Σχολή Μουσικής Τεχνολογίας των ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Ως session μουσικός, έχει συνεργαστεί με τους: Νίκο Μίχα, Οδυσσέα Τσάκαλο, Οδυσσέα Ρούσκα, Κώστα Γαλίτη, Μιχάλη Κακέπη, Νίκο Πορτοκάλογλου, Γιώτα Νέγκα, Στάθη Δρογώση, Ραλλία Χριστίδου, Δόμνα Κουντουρά, Δημήτρη Κοργιαλά, Ευρυδίκη. Πλέον καταθέτει και τις στιχουργικές/μουσικές του ανησυχίες στους 9ΜΜ.
Ο
Κώστας, έχει σπουδάσει στο Ωδείο Τέχνης του Γιώργου Φακανά, ηλεκτρικό μπάσο, jazz αυτοσχεδιασμό, σύγχρονη ενορχήστρωση καθώς και όλα τα σύγχρονα μουσικά στυλ. Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες όπως: Γιάννη Σπανό, Ελένη Δήμου, Κίτρινα Ποδήλατα και άλλους.
Ο
Μαυρίκος, μικρότερος αδερφός του Μιχάλη, έχει μελετήσει τύμπανα με καθηγητές τον Μεταλινό και τον Γιάννη Σταυρόπουλο. Ως μουσικός συνεργάστηκε δισκογραφικά με τον Δημήτρη Δημητράκα και τον Γιώργο Τσίγκο.
Οι 9ΜΜ άνοιξαν την διαδικτυακή τους πόρτα στους συντάκτες μας, Καββαδία Γιώργο και Τσακαλάκη Γιάννη, για μια συνέντευξη με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκο.
S.R: Κατ’ αρχήν να σας καλωσορίσουμε στο ηλεκτρονικό περιοδικό SouthernRock.gr. Θα θέλαμε με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου σας άλμπουμ ως 9ΜΜ, να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις με σκοπό να σας γνωρίσουν οι αναγνώστες του περιοδικού μας.
Αρχίζοντας λοιπόν, θα θέλαμε να δούμε πώς θα χαρακτηρίζατε εσείς τον ήχο του γκρουπ, αν βάζαμε σε αυτόν κάποια ταμπέλα;
9MM: Οι ταμπέλες για μας δεν υπάρχουν καθώς προσπαθούμε να συμπεριλαμβάνουμε στη μουσική μας κάθε τι που μας γεμίζει ως ήχοo και στυλ.. Παρ’ όλα αυτά ένα από τα χαρακτηριστικά του γκρουπ είναι ο σκληρός ροκ ήχος και οι κιθάρες με τα χαμηλά κουρδίσματα… Επίσης θεωρούμε πως οι ταμπέλες δίνονται από τους ακροατές και μόνο…
Μέρα με τη μέρα κόβουν, απ’ τη μέρα ώρες για να δουν, πόσο αντέχω...
S.R: Ο καθένας ξεχωριστά έχει κάνει διάφορα πράγματα στο χώρο της μουσικής. Έχει συνεργαστεί με μεγάλα και μικρά ονόματα, αν μας επιτρέπεται η έκφραση αυτή. Όλα αυτά όμως πριν τους 9ΜΜ. Πιστεύετε λοιπόν πως αυτό που ξεκινήσατε είναι κάτι νέο για την ελληνόφωνη σκηνή;
9MM: Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι καινούργιο για τα ελληνικά δεδομένα και δεν σου κρύβουμε πως αυτό είναι και το μεγαλύτερο ρίσκο. Ίσως υπάρχει κάποια προκατάληψη για τον ελληνικό στίχο σε συνδυασμό με τον βαρύ ροκ ήχο… Σίγουρα προσπαθήσαμε για το καλύτερο και από κει και πέρα τα συμπεράσματα δικά σας.
S.R: Και το όνομα; Πώς προέκυψε το 9ΜΜ;
9MM: 9 χιλιοστά εκτός από το διαμέτρημα κάνης όπλου που είναι στραμένο στις μέρες μας κατά του οποιουδήποτε μεσοαστού Έλληνα πολίτη, περιγράφει τις αρνητικές καταστάσεις που καλούμαστε σαν άνθρωποι να αντέξουμε και να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινή μας ζωή... Η δικιά μας κάνη όμως στοχεύει στην αφύπνιση και τον προβληματισμό των ακροατών μας και σε ακριβώς αντίθετη φορά από αυτή που μας σημαδεύει..
S.R: Ως μπάντα, όπως οι περισσότερες, σίγουρα θα υπήρξε κάποιος χρόνος προσαρμογής. Από πότε λοιπόν είσαστε μαζί και πόσο δύσκολος ήταν ο δρόμος για την συνύπαρξη;
9MM: Έχουμε την τύχη να είμαστε μια καλή παρέα ακόμα και όταν δεν δημιουργούμε. Εννοείται πως είχαμε και δύσκολες στιγμές αλλά θεωρούμε πως έτσι δημιουργείται μια μπαντα. Για παράδειγμα όταν γράφαμε τον δίσκο μας κάναμε πρόβες στο σαλόνι του Μαυρίκου(drums) όπου κάθε φορά το μετατρέπαμε σε ένα πρωτόγονο προβάδικο. Τα οικονομικά μας δεν ηταν πάντοτε καλά με συνέπεια να πρέπει να μετράμε τα ψιλά που είχαμε για να φτάσουμε μέχρι εκεί. Πραγματικα όμως αυτό είναι που έχει αξία και μας δένει σαν άτομα και σαν συγκρότημα.
S.R: Και φτάνουμε στο 2010, η κυκλοφορία του πρώτου σας δίσκου, με τίτλο “9MM”, κάτω από την “Καθρέφτης”. Η “έξοδος” προς την δισκογραφία ήταν κάτι που επιδιώκατε ή κάτι που προέκυψε;
9MM: Όταν έχεις το υλικό πρέπει να το εκδώσεις για να ταξιδέψει στον κόσμο. Έχουμε την αίσθηση ότι ακόμα στην Ελλάδα δεν μπορείς να αποφύγεις την ύπαρξη του “φυσικού προϊόντος” που είναι το cd. Σύντομα θα κυκλοφορήσει και σε βινίλιο και μας αρέσει πολύ αυτό. Τώρα όλα τα άλλα βρήκαν το δρόμο τους.
S.R: Σε μια περίοδο που οι καλλιτέχνες και τα γκρουπ ψάχνουν διέξοδο μακριά από δισκογραφικές μεγάλες ή μικρές, κάνοντας ανεξάρτητες δουλειές, εσείς μπήκατε σε μία. Πώς το βλέπετε αυτό;
9MM: Είναι γεγονός πως στην ελληνική πραγματικότητα αν δεν έχεις κάποιο δίσκο κανείς δεν σε παίρνει στα σοβαρά με συνεπεία η στροφή προς την δισκογραφική να είναι μονόδρομος .Ειδικά όμως για μια μπαντα έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία να κρατάς στα χεριά σου την πρώτη σου δουλειά.
να κολυμπάω στην απάτη, για χρόνια πολλά...
S.R: Ακούγοντας το άλμπουμ αυτό, παρατηρούμε την ιδιαίτερα δυναμική, ίσως και δυνατή σε κάποια σημεία, μουσική σας. Είστε από τα λίγα συγκροτήματα στην εγχώρια δισκογραφία, με τέτοιο ήχο, αλλά και τέτοιο στίχο. Αν κάποια στιγμή σας ζητήσουν να κάνετε κάτι πιο εμπορικό, με πιο γλυκό ήχο και στίχο, αλλά ίδια νοήματα, τι θα κάνετε;
9MM: Η εμπορική έννοια είναι απολύτως αντιστροφή με τον λόγω ύπαρξης των 9ΜΜ. Δουλευουμε ως επαγγελματίες για να μπορούμε να κρατάμε τους 9ΜΜ σε ερασιτεχνικό επίπεδο χωρίς να έχει κανένας το δικαίωμα να επέμβει στο αποτέλεσμα της παραγωγικότητας μας. Κάποια πράγματα δεν αγοράζονται…
S.R: Αν κάναμε ένα είδος δισκοκριτικής, σίγουρα θα παρατηρούσαμε τη διαφορετική μουσική σας, όμορφα ριφ, όμορφες λούπες, και ηλεκτρονικοί ήχοι που δένουν απόλυτα με το όλο σύνολο. Όμως το αδύνατο σημείο φαίνεται να είναι ο στίχος. Τα νοήματα και τα μηνύματα είναι πολύ σημαντικά, ίσως πάντα επίκαιρα, ο τρόπος όμως έκφρασής τους θυμίζει 20-30 χρόνια πίσω. Δεν νομίζετε πως αυτό χαλάει την εικόνα του ακροατή;
9MM: Σεβόμαστε απόλυτα την άποψη σας και των ακροατών μας απλά δεν συμφωνουμε. Πιστευουμε πως αυτό που ίσως κάποιους να ξενίσει στον στίχο είναι η ωμη γραφή του και ίσως η μη ποιητική του διάθεση αλλά αυτό για μας είναι και το ζητουμενο. Δεν υπάρχει πολιτισμένος τσακωμός και εμείς είμαστε θυμωμένοι.
S.R: Το συμβατικό ραδιόφωνο πιστεύετε πως είναι ακόμα ζωντανό; Μπορεί να βοηθήσει με κάποιον τρόπο ένα νέο γκρουπ όπως εσάς;
9MM: Φυσικά είναι ζωντανό και θα τολμήσουμε να πούμε πως είναι και το μονό «Ελεύθερο μέσο» (τουλάχιστον σε ένα μεγάλο ποσοστό) που αυτή η χωρά διαθέτει ειδικά στο διαδικτυακό του σκέλος και μας έχει ήδη βοηθήσει και έπεται συνεχεία. Να πούμε πάντως ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους σταθμούς…
τι κι αν μέσ’ το ποτό ψάχνεις τις απαντήσεις.
Μόνο μια νύχτα θέλω να σε δω
να λάμψεις σαν τον ήλιο λίγο πριν τη δύση...
S.R: Πηγαίνοντας και λίγο προς το θέμα του διαδικτύου, οι διάφορες υπηρεσίες του, YouTube/mySpace/Facebook, πιστεύετε ότι βοηθούν ή ότι τελικά ο καλλιτέχνης χάνει;
9MM: Με το internet μπορείς πλέον εύκολα να ξεπεράσεις τους μεσαζόντες και να απευθυνθείς κατευθείαν στον κόσμο , όποιος και αν είσαι. Δεν υπάρχουν πια σύνορα στην τέχνη.
S.R: Μπορεί να τα λέτε και στους στίχους σας, αλλά έξω από την ποίηση, πώς βλέπετε την κοινωνική κατάσταση της χώρας; Η πολιτική γνωρίζουμε όλοι πώς είναι. Και όταν λέμε κοινωνική, εννοούμε και ως προς τις αντιδράσεις.
9MM: Φίλοι και γνωστοί αφήνουν την πατρίδα μας με την ελπίδα να ζήσουν μια καλύτερη ζωή πράγμα που μας θυμίζει παλιότερες εποχές. Η κοινωνία όμως έχει παγώσει μπροστά στην οικονομική τρομοκρατία που δέχεται και προσωρινά σκύβει το κεφάλι και ελπίζει. Αυτό όμως δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα καθώς η υπομονή λιγοστεύει και το καζάνι βράζει μέσα σε κάθε Έλληνα πολίτη που δεν θα εκτονωθεί ώσπου να φύγουν οι προδότες από την χωρά και όχι τα παιδιά μας.
S.R: Την Κυριακή που μας έρχεται, 6/2, έχετε μια live εμφάνιση από κοινού με τους Motivo 4. Αναλογιζόμενοι τον λίγο διαφορετικό ήχο, αλλά τον πολύ διαφορετικό στίχο, πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
9MM: Θεωρούμε τους Motivo 4 ένα μεγάλο κεφαλαίο της Ελληνόφωνης ροκ σκηνής και είναι τιμή μας να μοιραζόμαστε την σκηνή του KOOKΟΟ μαζί τους.. Σας περιμένουμε όλους και είμαστε σίγουροι πως θα περάσετε υπέροχα !
(τότε όσοι μείνουν θα μάθουν)
κι όλα τα δάση καούν
(πως λίγα έχουν αξία)
ο αέρας δεν αναπνέεται
(τα γαμημένα λεφτά τους)
κι οι θεοί δεν ακούν
(που τα ’χουν κάνει θρησκεία)...
S.R: Έχετε κάποιες άλλες live εμφανίσεις κανονισμένες ή κατά νου;
9MM: Ο στόχος μας είναι τα live. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο αλλά σίγουρα την επόμενη περίοδο θα μας συναντήσατε σε πολλούς χώρους τόσο στην Αθήνα όσο και εκτός.
S.R: Και τελευταία μας ερώτηση, τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες του SouthernRock.gr;
9MM: Ζούμε δύσκολες εποχές και ο μονός τρόπος να εμπλακούμε από το παρόν είναι να παίρνουμε πρωτοβουλίες όσο σημαντικές η όχι και αν είναι. Για κάθε δράση υπάρχει και αντιδραση. Μην δέχεστε τα βολικά αλλά παλέψατε για αυτά που αξίζετε.
S.R: Ελπίζουμε να μην σας κουράσαμε, ευχαριστούμε για τον χρόνο σας και την προθυμία για αυτή την υπέροχη συνέντευξη. Καλοτάξιδος ευχόμαστε ο δίσκος και καλή επιτυχία στις εμφανίσεις σας!
9MM: Εμείς σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον και την στήριξη που μας δειχνετε.
Βρες μου, άλλη διέξοδο.
Κάνε, μια απότομη στροφή.
Σβήσε όλα τα φώτα,
κι όπου να ’ναι πάμε...
Πληροφορίες για το άλμπουμ:
Tracklist:
- Μέρα Με Τη Μέρα
- Στου Μάη Τη Ρωγμή
- Δημοκρατία
- Νέα Τάξη
- Πριν Τη Δύση
- Φωτιά Από Τη Στάχτη
- VII
- Πόλεμος
- Το Όνομα
- Έξοδος Κινδύνου
- Θυμάμαι
Στίχοι: Wee (1), Μιχάλης Σκαράκης (2, 4, 5, 10), Άγγελος Βαφειάδης (3, 4, 8), Κώστας Ξηρογιάννης (4, 7), Βανέσσα Καραγιώργου (6), Προμηθέας Βαφειάδης (9), Τόλης Λυμπερόπουλος (11).
Μουσική: 9ΜΜ.
Οι 9ΜΜ είναι οι:
- Μιχάλης Σκαράκης: Φωνή
- Τόλης Λυμπερόπουλος: Κιθάρες
- Κώστας Ξηρογιάννης: Μπάσο
- Άγγελος Βαφειάδης: Πλήκτρα
- Μαυρίκος Σκαράκης: Τύμπανα
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο studio “Reaction” και στο “133Studio”
Ηχοληψία/Μίξη: Μιχάλης Σκαράκης, Wee (στο 11)
Artwork: Αλέξανδρος Βαφειάδης
Στα κομμάτια Δημοκρατία, Φωτιά Από Την Στάχτη, και Πριν Τη Δύση παίζει τύμπανα ο Στέλιος (The beast) Παύλου.
Στα κομμάτια Φωτιά Από Την Στάχτη και Πριν Τη Δύση, συμμετέχει στις κιθάρες ο Γιάννης Στεργίου.
Κυκλοφορεί από την Καθρέφτης
Επικοινωνία:
mySpace
Reverbnation
Dailymotion
YouTube
Συνέντευξη "LUCAS SIDERAS TRIO"
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas - 20 Ιανουάριος 2011
Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι... Τρεις διαφορετικές ιστορίες... Μπλεγμένες μουσικές, και κάπου εκεί στη μέση, συναντιούνται και εγένετο “LOSS-TRES”, αρχικά, κι έπειτα “Lucas Sideras ΤΡΙΟ”! Οι Λουκάς Σιδεράς (Λ.Σ), Σίμος Κοκαβέσης (Σ.Κ) και Νίκος Γιαννάτος (Ν.Γ) άνοιξαν την πόρτα του Studio στους συντάκτες μας, Γιάννη Τσακαλάκη και Γιώργο Καββαδία για μια μοναδική συνέντευξη!
Κατ’ αρχήν να σας καλωσορίσουμε στο ηλεκτρονικό περιοδικό SouthernRock.gr. Είναι μεγάλη μας τιμή που είμαστε εδώ με εσάς τους τρεις.
S.R: Κατά τη γνώμη μας είσαστε τρεις διαφορετικοί άνθρωποι, τρεις διαφορετικές ιστορίες, και κάποια στιγμή συναντηθήκατε και φτιάχτηκε αυτό εδώ το γκρουπ, που στην αρχή ονομάστηκε “LOSS-TRES” και εν συνεχεία “Lucas Sideras TRIO”. Πώς θα χαρακτηρίζατε τον ήχο του γκρουπ, δεδομένου της διαφορετικής μουσικής προέλευσης του καθενός; Τι προσφέρει ο καθένας στον τελικό ήχο;
Κοίταξε να δεις, αν θες τώρα να βάλεις μια ταμπέλα στον ήχο, τότε αυτή θα ήταν Power Pure Rock. Επομένως έχουμε πολλές επιρροές, και τελικά δεν ερχόμαστε από τόσο διαφορετικούς κόσμους, απλά διαφορετικές εποχές. Στην ουσία δηλαδή οι ηλικίες μας αλλάζουν.
S.R: Απλά μιλήσαμε για διαφορετική προέλευση βασιζόμενοι στο βιογραφικό σας. Ας πούμε ο κος. Σιδεράς με έναν Μάη του ’68, μια περίοδο όπου το συγκρότημα του θεωρήθηκε το δεύτερο γνωστότερο στον κόσμο.
Λ.Σ Εντάξει όχι και τόσο, αλλά εν πάσει περιπτώσει...
S.R: ...από τα γνωστότερα
Λ.Σ Εντάξει ήταν γνωστό. Οι εποχές ήταν σίγουρα άλλες.
S.R: Ο κος. Κοκαβέσης απ’ ότι καταλαβαίνουμε έχει επαφή και με το έντεχνο, ενώ ο κος. Γιαννάτος είναι εκείνος που έχει μεγαλύτερη επαφή με το Ελληνικό Ροκ. Δεν ξέρουμε αν συμφωνείτε κι εσείς.
Ν. Γ Αν και δεν το δέχομαι αυτό το Ελληνικό Ροκ, τι θα πει Ελληνικό; Το Ροκ είναι ένα. Άσε που Ελληνικό δεν υπάρχει πλέον. Γι’ αυτό και νομίζω πως το γκρουπ μας είναι αγγλόφωνο, τα παιδιά το είχαν κάνει πριν μπω στη μπάντα, και μου αρέσει πολύ αυτό.
S.R: Δηλαδή ασπάζεστε περισσότερο τον αγγλικό στίχο;
Δεν είναι θέμα ότι το ασπαζόμαστε, απλά κολλάει περισσότερο ο αγγλικός στίχος με αυτή τη μουσική. Αυτή ακούσαμε κι εμείς πιτσιρικάδες, δεν ακούσαμε κανέναν Έλληνα να τραγουδάει Ροκ. Μετά αυτούς που ακούσαμε, πήγαμε μαζί τους. Ήταν φίλοι μας, προσπάθεια κάναμε. Η καλύτερη προσπάθεια που έγινε εντός της χώρας ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος, και γι’ αυτό τον συζητάμε ακόμα εν έτει 2011.
S.R: Γνωριζόσασταν από πριν οι τρεις σας;
Λ.Σ Πρώτα γνωριστήκαμε με τον Σίμο, κι ύστερα κόλλησε και ο Νίκος.
S.R: Απ’ ότι είδαμε, το γκρουπ επισήμως υφίσταται από το 2005. Βέβαια ο κος. Σιδεράς με τον κο. Κοκαβέση ήταν από πιο πριν μαζί. Σε αυτά τα 5 χρόνια ζωής του συγκροτήματος, τι άλλαξε γενικότερα στη μουσική ζωή σας;
Λ.Σ Κοίταξε δεν άλλαξε τίποτα, η βάση σε όλα αυτά, για να μην μακρυγορούμε, είναι στο τι χημεία υπάρχει μεταξύ τριών μουσικών ας πούμε. Εάν υπάρχει χημεία, δεν αλλάζει κάτι απλώς προχωράει το πράγμα. Όπως είδατε κι εσείς, μπαίνουμε, παίζουμε, τζαμάρουμε κατευθείαν, και κάτι βγαίνει. Από τη στιγμή λοιπόν που κάτι βγαίνει, υπάρχει συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια... Άσχετο αν βγαίνουν cd, αν γίνονται live ή οτιδήποτε. Το κυρίως θέμα είναι ό,τι λειτουργεί.
S.R: Εϊναι ο κοινός παρονομαστής δηλαδή η χημεία.
Ναι δε γίνεται αλλιώς. Δηλαδή μπορεί να έρθει ένας άλλος μουσικός και δε θα τα βρίσκει... Άμα δεν υπάρχει αυτό, εντάξει μπορούν να συνυπάρξουν πάρα πολλοί μουσικοί μαζί, και να παίξουν και καλά απλώς κάνοντας μια δουλειά, παίρνοντας κάποιες παρτιτούρες και διαβάζοντας και παίζοντας τα κομμάτια. Αλλά το θέμα ενός τρίο είναι η χημεία, δηλαδή το πώς αισθάνεται ο ένας τον άλλο. Είναι μια παντρειά, μην νομίζεις.
S.R: Θα θέλαμε τώρα να κάνουμε 1-2 ερωτήσεις στον καθένα ξεχωριστά. Βέβαια είσαστε γκρουπ και ίσως κάποιος να πει ότι θέλετε να απαντήσετε τις ερωτήσεις όλοι μαζί. Αλλά θα θέλαμε να ακούσουμε την άποψη του καθενός. Να ξεκινήσουμε από τον κο. Σιδερά ο οποίος είναι ίσως και ο πιο παλιός στο χώρο.
Έχετε έναν Μάη του ’68 στη πλάτη, αν και αυτό μερικές φορές καταντάει γραφικό όταν το ακούμε συνέχεια, αλλά όπως και να ‘χει τον έχετε. Ο δίσκος λοιπόν που είχατε βγάλει τότε ως Aphrodite’s Child είχε κάνει πάταγο τότε. Αυτή η εποχή τελικά τι γεύση σας άφησε;
Εντάξει αυτό μπλέχτηκε με το Μάη ας πούμε, όπου για μας ήταν πολύ τυχερός μήνας, για να λέμε και πως είναι η πραγματικότητα. Βασικά όταν άρχισε η απεργία, είχαν αρχίσει να απεργούν και οι εταιρείες δίσκων και οι εταιρείες που τυπώνανε. Εμάς, για καλή μας τύχη, ήταν ο τελευταίος δίσκος που κυκλοφόρησε εκείνη τη περίοδο. Άρα μέσα στα ραδιόφωνα, όταν θέλανε να βάλουν κάτι τελευταίο-τελευταίο, new release, το τελευταίο ήταν το δικό μας επί ένα μήνα. Οπότε κάπου εκεί βοήθησε αρκετά. Δε λέω βέβαια ότι δεν άξιζε τον κόπο. Άξιζε, γιατί το γκρουπ είχε ήχο και τα κομμάτια ακούγονται ακόμα.
S.R: Αληθεύει ότι το “Rain and Tears” είχε συνδεθεί κιόλας με την κατάσταση, που δακρύζανε λόγω δακρυγόνων;
Όχι καμία σχέση. Καλός συνδυασμός, δηλαδή όταν το ακούσαμε κι εμείς είπαμε “Καλό!”, αλλά δεν έχει καμία σχέση.
S.R: Τότε αν θυμόμαστε καλά ήσασταν σε μικρή ηλικία έτσι;
Ναι είμασταν 21-22.
S.R: Έναν άνθρωπο λοιπόν στην ηλικία των 22, αυτή η επιτυχία τον γεμίζει; Νιώσατε κορεσμένος;
Όχι. Και κοίταξε να δεις, τα προεόρτια, δηλαδή πριν το γκρουπ κάνει επιτυχία και τα λοιπά, για μένα ήτανε πιο ωραία εποχή. Τη βρίσκαμε περισσότερο, και στα κλαμπάκια που παίζαμε και αλλού. Μόλις μπαίνεις στην διαδικασία αυτή της παραγωγής δίσκων, όλα αυτά αλλάζουν. Περισσότερο δηλαδή μιλάς με δικηγόρους παρά να παίζεις μουσική. Αλλάζει εντελώς το τοπίο. Δε λέω ότι δε το θέλαμε, αλλά γενικώς παίζεις λιγότερη μουσική και κάνεις περισσότερο εμπόριο.
S.R: Να περάσουμε τώρα στον κο. Κοκαβέση.
Είδαμε στο βιογραφικό σας μερικές Blues μπάντες, συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως ο Τσακνής, ο Μαχαιρίτσας, αλλά και ο Στέλιος Βαμβακάρης. Διαφορετικά ακούσματα που εν τέλει πώς συνέβαλαν στην ατομική σας πορεία;
Σ.Κ Κοίτα δεν είναι αυτή ακριβώς η πραγματική εικόνα. Έτσι βέβαια είδατε στο βιογραφικό, οπότε σκέφτομαι να το αλλάξω.
Ν.Γ Θα κρατήσει μόνο τον Βαμβακάρη (γέλια)
Σ.Κ Να προσθέσω και τη Σκιαδαρέση. Το θέμα είναι ότι σαν μουσικός είμαι ένας Blues Rock μουσικός. Τώρα όταν γύρισα στην Ελλάδα έκανα και κάποιες session δουλειές που είναι πιο αναγνωρίσιμες όταν στήνεις ένα βιογραφικό. Στις δουλειές αυτές δηλαδή, στον Μαχαιρίτσα και τον Τσακνή, στην ουσία έπαιζα Ροκ με τις φόρμες που μου έδιναν, ενώ με τον Στέλιο είναι πιο ουσιαστική δουλειά. Είμαι ένας Blues κιθαρίστας και ο Στέλιος κάνει ένα πάντρεμα με το Blues, οπότε βγήκε εκεί κάτι διαφορετικό. Τώρα όσων αφορά το Ροκ κομμάτι, εμένα επειδή μου αρέσουν οι κιθαρίστες, αναγκαστικά μου αρέσουν και οι κιθαρίστες που έχουν παίξει σε τρίο. Stevie Ray Vaughn, Jimi Hendrix, ZZ Top, Eric Clapton, Jeff Beck και δώσε. Εκεί ταιριάζουμε πολύ με το Λουκά γιατί όλη αυτή η σχολή είναι επάνω στο παίξιμο αυτό. Αυτό είναι το κομμάτι από μένα στο οποίο θα ήθελα να δώσω έμφαση, ένα background σε blues κιθάρα.
S.R: Είδαμε βέβαια ότι περάσατε κι απ’ το Berkley κάποια στιγμή. Οι σπουδές παίζουν τελικά ρόλο στο να έχετε μια επιτυχημένη πορεία;
Λ.Σ Κοίταξε ό,τι μάθεις καλό είναι. Βοηθάνε αυτά.
Σ.Κ Ναι ήμουν στο εξωτερικό. Αυτό που έγινε όμως με το Berkley είναι το εξής, το πρωί εγώ πήγαινα στο πανεπιστήμιο, το βράδυ έπαιζα στα Blues Clubs, ήμουνα ένας επαγγελματίας μουσικός. Οπότε στο σχολείο έμαθα τα θεωρητικά τα standard, αλλά στη δουλειά επάνω έμαθα πρακτικά. Ξέρεις είναι τελείως διαφορετικό, είναι άλλο να μαθαίνεις ένα όργανο, και άλλο να βγαίνεις να δουλεύεις, να παίζεις μουσική, να ευχαριστείς τον κόσμο, να κρατάς τις δουλειές. Το σχολείο, ξέρεις...
S.R: Σου δίνει και ένα feedback η επαφή με τον κόσμο.
Λ.Σ Το πάρε δώσε με τον κόσμο είναι εμπειρία.
Σ.Κ Κοίταξε να δεις, είναι δύο πράγματα. Είναι η μελέτη του οργάνου, σε ένα μουσικό αρέσει να μένει σπίτι του και να μελετάει το όργανό του, να βρίσκει τις κλίμακες, τα ακόρντα, να μαθαίνει τραγούδια, κι είναι άλλο να βγαίνεις και να παίζεις σε κοινό για να μπορέσεις να περάσεις τη μουσική σε αυτούς. Να τους διασκεδάσεις, να τους κρατήσεις, να τους ευχαριστήσεις, να τους κρατήσεις και ταυτόχρονα να το ευχαριστηθείς κι εσύ. Από την άλλη ζεις και ένα όνειρο, γιατί πολλά πράγματα είναι κομμάτια ενός ονείρου που θες να ζήσεις ή ζεις και απλά τα ταιριάζεις σιγά-σιγά.
S.R: And last but not least, ο κος. Γιαννάτος.
Ίσως ο πιο ριζοσπαστικός της παρέας.
Σπαστικός μπορεί (γέλια)
S.R: Κάποια στιγμή είδαμε, δεν ξέρουμε αν αληθεύει, ότι εγκαταλείψατε το ωδείο.
Εγώ αυτά τα ξεκίνησα πολύ μικρός, και τα σταμάτησα και πολύ μικρός.
S.R: Γι’ αυτό βάλαμε και την ερώτηση πριν με τις σπουδές.
Ναι εγώ είμαι ο πιο άσχετος με αυτά από τους τρεις.
S.R: Είδαμε ότι είσαστε ο πιο αυτοδίδακτος.
Εντελώς.
S.R: Είδαμε ότι παίζατε και τρομπέτα.
Ναι τρομπέτα στην εποχή του ωδείου. Εϊναι αδύνατο να παίξεις τρομπέτα αν δε ξέρεις νότες. Εγώ δε ξέρω να διαβάζω καλά νότες, και δεν ξέρω και κανέναν τρομπετίστα που να μην ξέρει να διαβάζει. Δηλαδή αν υπάρχει θα είναι τρομερό ταλέντο.
S.R: Πάρα πολλές συνεργασίες, με ονόματα της Ελληνόφωνης σκηνής όπως ο Παύλος Παυλίδης, οι Πυξ Λαξ και με σημαντικότερη ίσως εκείνη με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, η οποία δεν ήταν απλά μια συνεργασία αλλά και γνωριμία.
Όλη αυτή η ομάδα τότε, ο Φιλιππίδης, ο Λάκης ο Ζώης ήταν εξαιρετικοί μουσικοί και πολύ καλά παιδιά, και ο Παύλος βέβαια.
S.R: Πιστεύετε ότι το Ελληνόφωνο Ροκ έχει ακόμα να δώσει πράγματα;
Δεν ξέρω ποιους μπορείς να βάλεις πλέον στο Ελληνόφωνο Ροκ. Δηλαδή ο Παυλίδης, ο Αγγελάκας και όλοι αυτοί που είναι πιο κοντά σε αυτό, κάνουν κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, δεν κάνουν αυτό που κάνανε κάποτε μέσω των “Τρύπες” και των “Ξύλινα Σπαθιά”.
S.R: Κάτι τέτοιο σαν αυτούς προκύπτει ή μπορεί να προκύψει στο μέλλον;
Δεν νομίζω. Τα παιδιά ακόμα παίζουν και πάνε και πολύ καλά. Είναι τα πράγματα περίεργα σε αυτή τη σκηνή. Εγώ πιστεύω ότι η Ελληνική σκηνή βασίζεται πιο πολύ στο στίχο, όποιος έχει καλύτερο στίχο αυτός κερδίζει στο τέλος. Όπως ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου, όπως ο Αγγελάκας, όπως ο Παυλίδης, αυτούς που αναφέρουμε όλους έχουν πολύ καλό στίχο. Οπότε εκεί πατάνε, δεν πατάνε στη φόρμα της μουσικής, εγώ τους ακούω και ακούω το ίδιο πράγμα, ίδια μόντα είναι δηλαδή, δεν ακούω καμιά άλλη μόντα. Γιατί εγώ επειδή είμαι άσχετος, έχω μάθει μόνος μου, δεν τα ξεχωρίζω με νότες, τα ξεχωρίζω με πατέντες. Και βλέπω μια πατέντα την οποία, είμαι και μεγάλος, την έχω ακούσει εκατό χιλιάδες φορές και λέω, α να η πατέντα που έτσι... Έτσι το βλέπω εγώ. Το χειρότερο βέβαια, είναι η λαϊκή μουσική η δικιά μας, η οποία είναι μία πατέντα από τον πόλεμο και ακόμα τα παίρνουν, δηλαδή θα σκάσω να μη το δω αυτό στην Ελλάδα να καταρρέει.
S.R: Στα του συγκροτήματος τώρα πάλι, μάθαμε πως ετοιμάζετε κάποια δισκογραφική δουλειά. Σε τι στάδιο βρίσκεστε;
Έτοιμη είναι, την έχουν κάνει τα παιδιά, την δουλεύουμε πολλά χρόνια. Έχει τελειώσει τώρα, απλά ο Λουκάς την ξαναεπεξεργάζεται. Κάποιον να πληρώσει ψάχνουμε, αν ξέρεις κανέναν πες μας. (γέλια)
S.R: Άρα ψάχνεται κάτι σαν δισκογραφική, κατά κάποιο τρόπο;
Μακάρι. Υπάρχουν ακόμα δισκογραφικές;
S.R: Έστω κάποιο Label.
Ναι αυτό. Ε κοίτα, εντάξει τα κάνεις τα τραγούδια, μετά πώς τα προωθείς; Εμείς εντάξει τα παίζουμε στα live μας. Υπάρχει βέβαια και το διαδίκτυο.
S.R: Από το στόμα μου το πήρατε, ας πάμε σε αυτή την ερώτηση. Πλέον το YouTube και το mySpace είναι κάποιοι χώροι που διαδίδουν τη μουσική. Εσείς θα κάνατε κίνηση να τα διαδώσετε από εκεί. Θεωρείτε ότι βοηθάνε τον καλλιτέχνη ή τελικά τον ρίχνουν (οικονομικά, φήμη και άλλα);
Λ.Σ Κατ’ αρχήν ξεκινάει από το μηδέν, οπότε μόνο κάτι παραπάνω θα πάρει από εκεί σίγουρα. Και από εκεί και πέρα, ναι είναι το YouTube και το mySpace, αλλά πώς πωλείται; Είναι το iTunes και ΣΙΑ, μπαίνεις εκεί μέσα και σε παίρνουν. Είναι μια διέξοδος.
Ν.Γ Το θέμα είναι να υπάρξει και κάποια διαφήμιση εγώ πιστεύω, κατάλαβες; Άμα δε σε ακούει ο άλλος, αν δε σε παίζουν διάφοροι σταθμοί του χώρου, και δε μιλάει κανείς για σένα, είναι λίγο δύσκολο ο άλλος να το μάθει. Καλό είναι το διαδίκτυο δε λέω, αλλά πρέπει να κάνεις μεγάλη προσπάθεια. Δηλαδή η Monika που λένε όλοι ότι έγινε από το διαδίκτυο, δεν έγινε μόνο από εκεί. Όποιο σταθμό και να άνοιγα, περιοδικά και τέτοια, έβλεπα Monika μπροστά μου, κι άρχισα να αναρωτιέμαι τι είναι αυτή η Monika. Από περιέργεια την άκουσα.
S.R: Κάτι παρόμοιο σε μικρότερη κλίμακα συνέβη και με την Joanna Drigo βέβαια.
Ν.Γ Ακριβώς, βλέπω παντού φωτογραφίες, lives.
Σ.Κ Βέβαια μιλάμε για νέες κοπέλες, εμείς είμαστε κάτι άλλο.
Ν.Γ Ναι ρε παιδί μου, δεν έχει σημασία το νέα, ανοίγω τον τύπο και βλέπω ότι έχεις live.
S.R: Σε σχέση όμως με το ραδιόφωνο που είπατε και πριν, το ραδιόφωνο το συμβατικό έχει κάποια “προβληματάκια”. Πλέον υπάρχουν πάρα πολλά Διαδικτυακά ραδιόφωνα, εκεί θα είναι πιο εύκολη η προώθηση. Ένα σποτάκι για το επόμενο live ή για τον νέο δίσκο.
Λ.Σ Ναι αυτό είναι πολύ καλό. Θα το κοιτάξουμε.
Σ.Κ Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, και οι κανονικές δισκογραφικές δε βγαίνουν. Πόσα να πουλήσεις;
Ν.Γ Ε αναλόγως και τη συμφωνία που έχεις κάνει και πόσο πουλάς το cd.
Σ.Κ Και πάλι πας με τη λογική της εταιρείας και κατά πόσο ευυπόληπτη ή κολλημένη είναι.
Λ.Σ Μα στο τέλος και αυτές σε iTunes και Amazon θα πάνε.
Ν.Γ Ε ναι θα πάει, μα δε ζει κι αλλού.
Σ.Κ Οπότε τους βάζεις να κάνουν μια δουλειά που ίσως να είναι προσβάσιμη και σε σένα, και για αυτό θα πάρουν και ποσοστό.
Λ.Σ Καλά αυτό είναι σίγουρο.
Ν.Γ Το θέμα όμως είναι ότι θα σε πλακώσει και διαφημίσεις σε σταθμούς, και θα ακουστεί στον κόσμο. Αυτά βρίσκουν.
S.R: Ξεφεύγοντας από τον χώρο της μουσικής, και πηγαίνοντας προς τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που μας απασχολούν όλους, πώς κρίνετε την κατάσταση; Την αντίδραση του κόσμου, αλλά και την αντιμετώπιση των πολιτικών κάθε χώρου;
Λ.Σ Υπάρχει ένα τραγούδι στο δίσκο που εκφράζει όλο αυτό που λες, ονομάζεται “Fuck The System”. Τώρα από την άποψη την κοινωνικοπολιτική, θα έλεγα ότι είμαστε κότες οι πολίτες και γάτες οι πολιτικοί. Δεν κάνουμε τίποτα στην ουσία δυστυχώς.
S.R: Από την άλλη μεριά, τα ΜΜΕ, επιρεάζουν σίγουρα μια μεγάλη μερίδα ατόμων. Διαμορφώνουν απόψεις, θέσεις, και κατευθύνουν. Ποια πιστεύετε πρέπει να είναι η αντίδραση του κόσμου γενικότερα και της νεολαίας ειδικότερα;
Λ.Σ Πρέπει να υπάρξει αμφισβήτηση. Και νομίζω πως κάπως έχει αρχίσει και γυρίζει προς τα εκεί το ζήτημα. Όσο θα πέφτει περισσότερη πείνα, τόσο θα γυρίζει προς τα εκεί. Γιατί η πείνα είναι προ των πυλών, δεν έχει έρθει ακόμα. Ως πότε δε θα υπάρχει αντίδραση, ουσιαστική αντίδραση; Εγώ δε μιλάω τώρα να κατεβείς στο δρόμο να πλακωθείς στο ξύλο και να σπάσεις πράγματα. Η πιο ουσιαστική αντίδραση είναι στα οικονομικά, δηλαδή, έβαλε το γάλα 1,30; Κανείς γάλα για μια βδομάδα, σιγά και τι έγινε, να το πιει ο δέλτα το κωλογάλα. 1,30 εδώ και 0,70 έξω έτσι;
Ν.Γ Μα έτσι γίνεται και στην Ευρώπη, γι’ αυτό οι τιμές είναι διαφορετικές.
Λ.Σ Έξω ο βασικός είναι 1500 κι εδώ είναι 500 ας πούμε. Αλλά το θέμα είναι ότι όλοι οι πολιτικοί βασίζονται πάνω σε αυτό. Επειδή δεν είμαστε οργανωμένη κοινωνία, του καταναλωτή και τα λοιπά, που έξω είναι πολύ δυνατοί σε αυτό. Για ένα μήνα είπαν μη πάρετε κρέας, και για ένα μήνα δε πήρε κανείς κρέας, και από 10 ευρώ το κιλό πήγε 3!
Ν.Γ Δηλαδή υπάρχει μια μέρα που λένε μη πας Super Market, μια μέρα που είχε γίνει το μποϊκοτάζ πριν 2-3 μήνες νομίζω, και πήγαν όλοι στο Super Market. Ε μη πας εκείνη τη μέρα, πήγαινε τη προηγούμενη.
Λ.Σ Τέτοιου είδους αντίδραση πονάει. Κάθε μέρα αύξηση, μία στο ένα μία στο άλλο. Αυτό με τα διόδια, κάποια κίνηση είναι από το τίποτα.
Ν.Γ Γιατί η βενζίνη, πουλάμε ίδια τιμή με Γερμανία. Πώς γίνεται αυτό;
Λ.Σ Είναι γελοίο! Ή να αρχίσουν να μην πληρώνουν τη ΔΕΗ σιγά-σιγά. Κάνει αύξηση 11% και 13% σε αυτούς που δεν έχουν και σε αυτούς που έχουν κάνουν 3%. Πού το πάνε; Το ΙΝΚΑ είναι πληρωμένο από τις κυβερνήσεις, στο κόλπο είναι οι πάντες. Δηλαδή τι πρέπει να γίνει; Να κατέβει ένα εκατομμύριο κόσμος να μπει στη βουλή να τα σπάσει και να γίνει αυτό που έγινε στην Αργεντινή;
S.R: Τελευταία μας ερώτηση, ετοιμάζεται κάποιες live εμφανίσεις αυτή την περίοδο;
Λ.Σ World Tour! (γέλια)
Ν.Γ 29/1 στο Βινύλιο στο Ίλιον, 5/2 Hard Rock frappe πίσω από γήπεδο του Παναθηναϊκού, 12/2 στο PopUp στην πλατεία της Ν. Σμύρνης, στο Lazy αλλά ακόμα δε ξέρουμε ημερομηνία, και θα έρθουν κι άλλα.
Σ.Κ Απλά όπως καταλαβαίνεται, όσο πιο πολύ το τρέχεις τόσο πιο πολλά live έχεις, αλλά είναι δύσκολο να το τρέξουμε μόνοι μας γιατί ο καθένας έχει και άλλες υποχρεώσεις.
Λ.Σ Θέλουμε κάποιον για να τρέξει δηλαδή.
Σ.Κ Αυτό είναι το πρόβλημά μας αυτή τη στιγμή.
Ν.Γ Και όσων αφορά τα μαγαζιά υπάρχουν πολλά εδώ στην Αθήνα.
Κλείνοντας, να σας ευχαριστήσουμε για το χρόνο σας, που μας δεχτήκατε και για αυτή την εγκάρδια συζήτηση. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνετε!
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τη Βίκυ Χρηστακοπούλου που μας έφερε σε επικοινωνία με το group
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΤΣΑΜΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ(ΡΙΦΙΦΙ,SPEEDFIRE)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 17 Δεκέμβριος 2010
Ο Τάκης Τσαμουρόπουλος είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες κιθαρίστες,με πάνω από 20 χρονιά παρουσίας στο χώρο του rock/metal και έχοντας αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην μουσική αυτή παίζοντας και γράφοντας κομμάτια σε συγκροτήματα όπως οι Ριφιφί και φυσικά οι Speedfire(το όνομα των Spitfire τότε).Είμαστε πολύ χαρούμενοι και είναι τιμή για το περιοδικό μας να έχουμε μια συνέντευξη από έναν μουσικό σαν τον Τάκη Τσαμουρόπουλο. Στην παρακάτω συνέντευξη μας μιλάει για τα πάντα,λέγοντας πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και τα λέει όλα στα ίσια χωρίς να φοβάται κανέναν και τίποτα(και πολύ καλά κάνει!).Ας απολαύσουμε τον Τάκη σε αυτήν την εφόλης της ύλη συνέντευξη!
1.Πότε άρχισες να ασχολήσαι με την μουσική και ποιά ήταν τα πρώτα συγκροτήματα που συμμετείχες?
Μια φορά κι ένα καιρό, όταν ήμουν 13 χρόνων, άκουσα σε ένα μεγαλύτερο τότε φίλο το Temple Of The King των Rainbow κι αμέσως μετά το Child In Time των Deep Purple. Άκουγα κι από πριν Elvis, Bill Healey και διάφορα άλλα κυρίως rock n roll άλλα αυτά τα δυο κομμάτια (και τα 2 Blackmore, τυχαίο? Δε νομίζω!) σημάδεψαν το «ξεκίνημα» μου στο να θέλω να μάθω κιθάρα.
Από εκεί και ύστερα παρεΐστικες μπάντες που προσπαθούσαμε να βγάλουμε κουτσά στραβά Beatles, Stones, Skynyrd και βασικά οτιδήποτε που θα μπορούσαμε να παίξουμε. Μην ξεχνάς ότι τον καιρό που παίζαμε δεν υπήρχε ούτε internet ούτε περιοδικά που θα μας «έδειχναν» τον δρόμο και τον τρόπο. Μπορώ να σου διηγηθώ άπειρες cult ιστορίες από την τότε περίοδο, τραγελαφικά πράγματα που όμως ΟΛΑ τα χαρακτήριζαν η διψά για να ΠΑΙΞΟΥΜΕ!
Από τους ΡΙΦΙΦΙ έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Από την τότε προσέγγιση σε μένα του Δημήτρη του Δημητράκα, που τον ευχαριστώ και θα τον ευχαριστώ ΠΑΝΤΑ για ΟΛΑ όσα μου δίδαξε, τις πρόβες μας στην Καισαριανή μες το κρύο.
Ήταν μια από τις καλύτερες περιόδους μου. Συναυλίες σε ΟΛΗ την Ελλάδα, στα πιο απίστευτα μέρη, κυριολεκτικά από την μια μεριά (νησιά) ως την άλλη (ΠΙΟ πάνω από Αλεξανδρούπολη, πινέζα).
Παίξαμε όμως και Κύπρο, μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω πότε μιας και ο κόσμος κάπως, όχι από έμενα, είχε μάθει ότι έπαιζα με τους Spitfire και είχαν μαζευτεί όλα τα μέταλλα απ τη μεριά μου και ζήταγαν κομμάτια, έλεγαν διάφορα. Αξέχαστες στιγμές
Αποκορύφωμα βεβαία ο δίσκος «Αμετανόητα τρελούς» που έχω γράψει όλες τις κιθάρες και αν δεν κάνω λάθος είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά δίσκος που έχουν κάνει πότε. Νοιώθω εξαιρετικά υπερήφανος που ήμουν ένα (αρκετά μεγάλο) μέρος του δίσκου.
Για να καταλάβεις για ΤΙ ήθος μιλάμε για τα παιδιά, όταν τελείωσε ο δίσκος, εγώ έπρεπε να φύγω για φαντάρος. Τα παιδιά ήθελαν να είμαι μέρος των video clips άλλα βεβαία αυτό ήταν αδύνατον. Έβαλαν λοιπόν ΜΟΝΟ τα χεριά ΚΑΠΟΙΟΥ (συγκεκριμένα του Νίκου του μπασσιστα) να παίζει τα σόλο και διάφορα μερί, σε πλάνα. Να φανταστείς με είχε πάρει και τηλεφωνο για να του πω πως κανω μερικά κόλπα για να φαίνεται το ίδιο.
Καλή ώρα σε όλους τους, οπου και να ναι
3.Οι Alien πότε ιδρύθηκαν? Με αυτο το γκρουπ κάνατε κάποιες ηχογραφήσεις?
Οι Alien ήταν μια από τις πρώτες «σοβαρές» προσπάθειες που είχαμε κάνει να περάσουμε από το «ερασιτεχνικό» στο επαγγελματικό στάδιο. Είχαμε προσεγμένο ήχο, αρκετές δικες μας συνθεσεις (και πολλες καλες μαλιστα) προσεχαμε την εμφανιση μας και γενικα αντιμετωπιζαμε τα πραγματα πιο επαγγελματικα.
Κάναμε μια απίστευτη συναυλία στο (τότε) Club 22 το 1987 (αν θυμάμαι καλά) που παίξαμε ως support των Flames που όμως όταν τελειώσαμε εμείς (κατά γενική ομολογία) ο περισσότερος κόσμος έφυγε και δεν έμεινε για τους Flames (sorry Flames guys!).
Ηχογραφήσαμε 2 demo, το ένα με 2 κομμάτια κάπου στο Χαλάνδρι με ένα τραγουδιστή που είχαμε τότε τον Κυριάκο (ή…. Gary! και το άλλο πάλι με 2 κομμάτια με έμενα στα φωνητικά στο στούντιο του Σταύρου Λογαριδη στο Νέο Κοσμο.
Έχω πάρα πολύ καλές αναμνήσεις με τα παιδιά. Ήμασταν μια ομάδα που αν και ήμασταν μουσικά λίγο άλλου ο καθένας, αυτό που έβγαινε ήταν ένα πολύ ωραίο άκουσμα και πολλοί λένε ότι ήμασταν πολύ μπροστά για την τότε εποχή. We’ll never know
Άπλα, θα ήθελα να αναφέρω την σύνθεση της μπάντας. Μουν εγώ, ο Σίμος Λουκατος (brother) στην άλλη κιθάρα, ο Μάκης ο Κόλλιας στο μπασσο και ο Βασίλης Χριστοδούλου (αν δεν κάνω λάθος) στα τύμπανα. Α, και ο …..Gary στα φωνητικά στις αρχές
Με τον Λιακο ήμασταν γνωστοί από τότε που έπαιζα στους Alien γιατί συχναζαμε στην πλατεία Νέας Σμύρνης (μαζί με πολλους από αυτούς που βλέπετε σήμερα ακόμη και στην TV!).
Ήμασταν στην ίδια παρέα, είχαμε κοινούς γνωστούς.
Από Spitfire τι να πρωτοθυμηθώ. Αρκετά χρονιά, άπειρες αναμνήσεις, πολλές καλές και πολλές άσχημες. Άπειρες συναυλίες. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη συναυλία στο Maxim στην Καλλιθέα, την πρώτη στο Ρόδον, την Θεσσαλονίκη με τους Deceptor, το 3ημερο της Μολων Λαβε που ήταν και η ΠΡΩΤΗ SOLD OUT συναυλία από ελληνική μπάντα, το 10ημερο της Μολων Λαβε, τα δημοψηφίσματα στο Metal Hammer που μας έβγαζε 3 χρόνια πρώτη ελληνική μπάντα.
Α, μιας και είπα Μολων Λαβε. Μπορεί η Μολων Λαβε τότε να έδωσε «ευκαιρίες» σε πολλά «άσημα» τότε συγκροτήματα όμως προσωπικά μιλώντας, εμάς (Spitfire), μας χαντάκωσε δηλητηριάζοντας το μυαλό του Ηλία (που κι αυτός όμως έφταιγε γιατί δεν είναι κάνα μικρο παιδί) και κάνοντας πράγματα πίσω από την πλάτη μας, οντάς εγώ φαντάρος, ενεργώντας ερήμην μου. Ουσιαστικά ήταν και ο λόγος που (τότε) διαλυθήκαμε
Για να καταλάβεις, αν ήταν στο χέρι μου το 100% Live δεν θα υπήρχε πότε και στη θέση του θα ήταν ένα πανέμορφο STUDIO album ΜΟΝΟ με καινούργια κομμάτια και ΟΧΙ ξανά και ξανά και ξανά παίζοντας το Lead Me On που κατά τα άλλα είναι ένα πανέμορφο κομμάτι ΓΙΑ LIVE.
Τέλος πάντων
Χμ, ουσιαστικά δεν ίδρυσα ΤΙΠΟΤΕ. Οι ίδιοι άνθρωποι ήμασταν τουλάχιστον στην αρχή δηλαδή εγώ, ο Φώτης Αναγνωστου και ο Γιώργος ο Μανιάτης, ο οποίος έφυγε λίγο αργότερα για να κάνει άλλη καρριερα, καμμια σχέση με τσακωμούς. Ουσιαστικά απλά συνεχίσαμε χωρίς τον Ηλία, παίζοντας ΜΟΝΟ τα καινούργια κομμάτια και όχι του First Attack. Περίπου όπως θα έπρεπε να είναι η μπάντα δηλαδή ούτως η άλλως. Το Speedfire έμεινε γιατί είχε επιλεγεί από πριν και δεν έβλεπα το λόγο να αλλάξει μιας και ήμασταν (σχεδόν) τα ίδια πρόσωπα στην μπάντα.
Παίζαμε τα κομμάτια που είχαμε βγάλει και ως Spitfire, μιας και ΟΛΟΙ συνεισφέραμε στα περισσότερα κομμάτια ανεξαρτήτως τι ακούγεται και τι λένε μερικοί. Έκτος από 2 κομμάτια που ήταν αποκλειστικές συνθέσεις του Ηλία και τα οποία βεβαία και δεν τα παίξαμε πότε όπως και τα κομμάτια του First Attack (με εξαίρεση μόνο του Whispers που το παίξαμε για λίγο μόνο σε ένα live).
Μετά η φάση εξελίχθηκε και συνθεσαμε και πολλά άλλα κομμάτια, ηχογραφήσαμε demo στο Praxis στη Ν. Σμύρνη. Βάλαμε και δεύτερη κιθάρα τον Μιχάλη τον Γαλιατσο (γνωστό από τους Nightfall) και τον Κώστα (μου διαφεύγει το επώνυμο) στα τύμπανα.
Κάναμε συναυλίες στο Ρόδον, μαζί με τους Heads or Tails, ωραίες αναμνήσεις
Τα πράγματα εκτινάχθηκαν όταν μείναμε ΤΡΙΟ (ναι καλά ακούσατε) και στην μπάντα μπήκε ο γνωστός τώρα σε όλους σας και drummer πια των Socrates, Μακης Γιουλης και πια ήμασταν εγώ, φωνή – κιθάρα, ο Φώτης μπασσο – φωνητικά και ο Μάκης τύμπανα χταποδατα!
Με αυτή τη σύνθεση είπαμε να αλλάξουμε και όνομα και παρόλο που δεν στανταραμε κάτι πιο επικρατέστερο ήταν το Suit 17 (sweet seventeen!) γιατί πια δεν είχαμε καμια μα καμια σχεση με το παρελθον και τους ‘fire και ακομα και τα κομματια τα παλια τα παιζαμε τελειως στο στυλ μας (εκει να δεις heavy)
Ηχογραφήσαμε 8 ολοκαίνουργια κομμάτια συνθέσεις δίκες μου κυρίως άλλα και του Φώτη που όμως ΟΛΟΙ ενορχηστρώσαμε και βάλαμε το input μας. Αυτό ήταν και το μότο μας. Οτιδήποτε και να γινόταν ήμασταν και οι 3 υπεύθυνοι. Από τις καλύτερες και πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου
Μέτα τους Speedfire με πήρε λίγο μπαλα το «επαγγελματικά» και κάθε καλοκαίρι κατεβαινα στη Ρόδο (που τώρα ζω) και έπαιζα 6 μήνες το χρόνο στο Sticky Fingers (που ακόμα παίζω!). Ήταν μια περίοδος που ψαχνόμουν μουσικά, προσανατολίστηκα και σε άλλα είδη, πιο blues και classic rock, έκανα διάφορες μπάντες (Strat Magic, Voodoo Chile και άλλες) όλες με γνώμονα το να περνάμε καλά και αυτό καταφέραμε
.jpg "Image")
Με ξαναβρήκε ο Ηλίας που είχε τσακωθεί τότε με τον Αλέξη και τον είχε διώξει και ήθελε να ξαναστησουμε την μπάντα όπως παλιά. Δεν έκανα κάτι το ουσιαστικό τότε και δέχτηκα, αν και απ την αρχή είχα πολλές αντιρρήσεις και αμφιβολίες (που τελικά αποδείχτηκαν ΟΛΕΣ σωστές) άλλα τελικά πείστηκα κυρίως γιατί στη φάση εκτός του Ηλία ήταν και παλιοί γνωστοί και άτομα που εκτιμούσα. Ηταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έχω κάνει και ουσιαστικά, αν βγάλεις το γεγονός ότι παίξαμε με τους Iron Maiden, ήταν χάσιμο χρόνου, ενεργείας, ψυχικής κόπωσης.
Και βέβαια στην αρχή ήταν όλα μια χαρά αλλά ΠΟΛΥ σύντομα άρχισαν τα παλιά καλά «όργανα», και σε συνδυασμό με κάτι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ, όχι μόνο για συμπαίχτες στη ίδια μπάντα αλλά και για άτομα γενικά, ΓΕΓΟΝΟΤΑ, αποφάσισα να ρίξω μαύρη πέτρα και να μην υπάρξει ΠΟΤΕ πια περίπτωση να ξαναγίνει το ίδιο σκηνικό (όχι ότι θα υπήρχε αλλά λέμε)
8.Μετά με τι ασχολήθηκες?
Μα με αυτό που ασχολούμαι και τώρα. Είμαι ΜΟΥΣΙΚΟΣ επαγγελματίας, δεν ΚΑΝΩ τον μουσικό
9.Υπάρχει πιθανότητα να κυκλοφορήσεις κομμάτια σου ακυκλοφόρητα,όπως demos,από διάφορα συγκροτήματα που έπαιζες σαν τους Speedfire,Alien κ.α.?
Δεν υπάρχει λόγος να γίνει κάτι τέτοιο. Κατά πρώτον οι περισσότερες ηχογραφήσεις αδικούν τα κομμάτια, θυμήσου ότι τα περισσότερα έχουν ηχογραφηθεί με πενιχρά μέσα και με πολύ λίγες ώρες ηχογράφησης και επεξεργασίας, με άσχετους πολλές φορές ηχολήπτες και άλλα της αθάνατης ελληνικής πραγματικότητας.
Μια ιδέα είναι να ξαναηχογραφησω αρκετά κομμάτια, μιας και τώρα έχω τη δυνατότητα αφού έχω δικό μου studio, και να «αποκαταστήσω» αν θέλεις την αίγλη των κομματιών αυτών.
Άλλα κι αυτό να γίνει μάλλον δεν θα κυκλοφορήσει, οπότε εκεί έξω μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι (με τα τσαρούχια δηλαδή!)
Θα δούμε…………….
Πάντως ο,τι και να κάνω, σε καμια περίπτωση δεν θα καταντήσω να γίνομαι γραφικός, να αναμασάω τα παλιά και να έχω κολλήματα.
Ήμουν, είμαι και θα είμαι άνθρωπος που ζει το ΤΩΡΑ. Ναι, και βέβαια έχω τις επιρροές μου στο παρελθόν, ναι, οι βάσεις μου είναι στο παρελθόν, ναι, πολλές φόρες αναπολώ το παρελθόν σαν ανάμνηση, αλλά δεν θα με ακούσεις ποτέ να λέω τι καλά που ήταν τότε και άλλα τέτοια φαιδρά. Η κάθε εποχή έχει τα σημεία της, τα καλά και τα κακά της, και καλά θα κάνουμε να τα διαβάζουμε αν δε θέλουμε να είμαστε «παρελθόν» εμείς οι ίδιοι
10.Τώρα με τι ασχολήσε και ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον?
Είπαμε, είμαι μουσικός, αυτό ήθελα να είμαι και αυτό είμαι. Παίζω live εδώ στη Ρόδο με τις 2 cover bands μου (“The Bad Apple band” και “2 of a kind” ηλεκτρικά και ακουστικά αντίστοιχα) και ασχολούμαι και στο σπίτι με καινούργιες ιδέες, ηχογραφήσεις
Βεβαία τώρα πια, πολύ χρόνο περνάω με τον σχεδόν 7 μηνών γιο μου τον Άγγελο, που είναι από τις ωραιότερες ώρες της ημέρας. Απόλαυση
11.Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του Southernrock.gr
Να είστε πάντα καλά, καλές γιορτές , να έχετε ΠΑΝΤΑ τα αυτιά σας ανοιχτά και να ζείτε το ΤΩΡΑ
Keep on SOUTHERNROCKing in a free world………………………
Σε αυτό το σημείο τελειώνει η συνέντευξη με τον Τάκη Τσαμουρόπουλο.Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον πολύτιμο χρόνο του που μας αφιέρωσε για αυτήν την πληρέστατη συνέντευξη και του ευχόμαστε ότι καλύτερο!KEEP ON ROCKING TAKIS!!!!!
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
1.Lead me on 2.What do you want 3.Tears 4.Lady of the night 5.Fool enough 6.Taste the fire 7.Kid of rock'n'roll 8.Whisper
1.Αμετανόητα τρελλός 2.Τρελλό ξυπνητήρι 3.Φίλα με 4.Ευτυχία 5.Που να ψάξω να σε βρώ 6.Κάπου θα με βρεις 7.Ριφιφί 8.Στάχτες 9.Γενιά του '60 10.Είμαστε μόνοι μας
LINKS
Myspace:http://www.myspace.com/rocklabplayloud
Facebook:http://www.facebook.com/#!/profile.php?id=763712559
Συνέντευξη :Leonidas Sgourdas
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΡΑΜΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ(MENTAL POWERS,TIMESTAMP)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 10 Δεκέμβριος 2010
Οι Timestamp είναι η φυσική συνεχεία των Mental Powers και έχουν μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει 5 κομμάτια demo,τα όποια μπορείτε να ακούσετε μέσω του myspace τους,τα όποια είναι πραγματικά κορυφαία και αναμένουμε με αγωνιά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους.Περισσοτερα για τους Mental Powers και τους Timestamp θα μας πει ο ίδιος ο Ραμος Αλεξιου σε μια συνέντευξη εφ’ολης της ύλης που πολύ ευγενικά μας παραχώρησε.
SR : Ραμο ποτέ ξεκίνησες να ασχολησε με την μουσική?
ΡΑ : Αν εννοείς γενικά, στα 5. Τότε ξεκίνησε να μου διδάσκει κλασσική κιθάρα ο πατέρας μου που ήταν κλασσικός κιθαρίστας και τραγουδούσε και σαν μπάσος σε χορωδία. Μετά ακολούθησαν επίσημα μαθήματα κλασσικού πιάνου, θεωρίας, αρμονίας κλπ σε ωδείο. Η 1η μου επαφή με το Rock ήταν στην 1η Γυμνασίου περίπου, όπου και άκουσα για 1η φορά Scorpions, Deep Purple κλπ. Για κάποιο ανεξακρίβωτο λόγο τότε, περισσότερο με τράβηξαν τα τύμπανα παρά η κιθάρα και τα πλήκτρα που ήδη τα ήξερα σε σεβαστό επίπεδο. Μπήκαν λοιπόν τότε και τα κρουστά στη ζωή μου και ασχολήθηκα περίπου 6-7 χρόνια. Μετά ακολούθησαν, όπως πάντα γίνεται άλλωστε, διάφορες εμφανίσεις και μπάντες όπου άλλοτε έπαιζα σαν drummer και άλλοτε σαν κιθαρίστας. Το πιάνο μέχρι σήμερα το έχω αφήσει σε σχεδόν απόλυτα κλασσικά επίπεδα, το οποίο άλλωστε φαίνεται ξεκάθαρα στα πιανιστικά σημεία όλης της δουλειάς μου μέχρι σήμερα.
Μ' αυτά και μ' αυτά, φτάνουμε στον Αύγουστο του 1987 που αποφασίζουμε την παραγωγή του Fantasy με τελείως δικά μας έξοδα και ανεξάρτητη παραγωγή. Τότε ξεκινάει και η επαγγελματική μου ενασχόληση πια με τη μουσική.
SR : Ποτέ και πως ιδρύθηκαν οι Mental Powers?
ΡΑ : Οι Mental Powers ήταν 2 άνθρωποι. Ο Λουκάς Πανουργιάς κι εγώ. Είχα φτιάξει μια ακόμα μπάντα διασκευών πριν τους Mental Powers και ο Λουκάς ήταν τραγουδιστής μας τότε. Σε κάποια στιγμή του είπα για την ιδέα μου να γυριστεί δίσκος με δικές μου συνθέσεις πια και του πρότεινα φυσικά να τραγουδήσει, πράγμα που δέχτηκε αμέσως. Η μπάντα εκείνη των διασκευών διαλύθηκε λίγο καιρό μετά διότι οι υπόλοιποι είχαν διαφορετικά σχέδια οπότε και δεν τους πρότεινα τίποτε και προχωρήσαμε οι 2 μας πλέον μόνο. Αυτά έγιναν την άνοιξη του 1987, Μάιο αν θυμάμαι καλά.
SR : Ποτέ ηχογραφήθηκε το Fantasy και λίγα λόγια για την ηχογράφηση.
ΡΑ : Το Fantasy ξεκίνησε να ηχογραφείται τον Αύγουστο του 1987 στα Action Studios στον Άγιο Παντελεήμονα στην Αθήνα. Κλείσαμε το studio, ολόκληρο το μήνα Αύγουστο και μπήκα εγώ στην αρχή και ηχογράφησα ένα ένα όλα τα όργανα, τα οποία σημειωτέον ήταν όλα παιγμένα κανονικά, δεν υπήρχε η σημερινή ψηφιακή τεχνολογία και οι υπολογιστές τότε, και την τελευταία εβδομάδα μπήκε και ο Λουκάς κι έγραψε τα φωνητικά. Παραγωγή ταχύτατη για την εποχή. Νοέμβριο του 1987 άρχισε να διανέμεται πια ο δίσκος στα δισκάδικα.
SR : Τι μεσολάβησε από τότε μέχρι την δημιουργία των Timestamp?
ΡΑ : Μεσολάβησε αυτό δυστυχώς που εξαναγκάζει τους περισσότερους μουσικούς να παραιτηθούν από τις όποιες προσπάθειές τους για επιτυχημένη καριέρα. Η γενική κατάσταση εκείνη την εποχή δεν ήταν και η καλύτερη για μπάντες του είδους μας. Χρησιμοποιούσαμε και Αγγλικό στίχο και αυτό χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο τα πράγματα οπότε αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε ό,τι κάναμε, διότι πλέον δεν υπήρχε καμία οικονομική δυνατότητα να υποστηριχτεί περαιτέρω η προσπάθεια. Όλα κόστιζαν πολλά χρήματα και κυρίως οι session μουσικοί που είχαμε προσλάβει τότε για να κάνουμε εμφανίσεις. Έπρεπε να δουλέψουμε και ανάλογα θα βλέπαμε. Τελικά ο Λουκάς αποφάσισε να σταματήσει, παντρεύτηκε απ' ό,τι έμαθα αργότερα, κι εγώ συνέχισα δουλεύοντας σαν Αναλυτής/Προγραμματιστής/Τεχνικός ΗΥ και σαν παραγωγός σε διάφορες δουλειές μουσικές και διαφημιστικές.
ΡΑ : 2007. Η ιδέα μιας επαναφοράς στα μουσικά δρώμενα άρχισε να ωριμάζει γύρω στο 2005. Το 2007 όμως συναντηθήκαμε 1η φορά με την Alex, μετά από πολλές δοκιμές με άλλους τραγουδιστές, η οποία με εντυπωσίασε με τις φωνητικές της δυνατότητες, όπως και όλους φυσικά και αποφάσισα να βγάλω απ' το συρτάρι κάποια από τα επί χρόνια κρυμμένα κομμάτια και να ξεκινήσουμε να τα δουλεύουμε.
SR : Από πού εμπνεύστηκες το όνομα του συγκροτήματος?
ΡΑ : Αυτό τώρα... Δεν θυμάμαι ακριβώς. Έψαχνα για αρκετό καιρό ένα όνομα που να συνδυάζει τα δυο σημαντικότερα στυλ που αντιπροσωπεύει η δουλειά και το σημάδι τους στο πέρασμα του χρόνου. Το Power metal και την Κλασσική μουσική. Το παλιό και το δυναμικό. Ίσως ήταν φλας της στιγμής αλλά πραγματικά δεν θυμάμαι τις ακριβείς συνθήκες γέννησής του. Νονός να σου πετύχει... χεχεχεχε...
ΡΑ : Η αρχική σύνθεση της μπάντας ήταν εκτός από μένα, η Alex στα φωνητικά, ο Πάρις σαν 2η κιθάρα και ο αδελφός μου ο Γιάννης στο μπάσο. Όλα τα πλήκτρα της ηχογράφησης τα ανέλαβα εγώ. Τα τύμπανα είναι ανάμικτα, είτε παιγμένα είτε από computer. Το 2008 ο Πάρις αποφάσισε να φύγει και μείναμε οι υπόλοιποι. Από τότε μέχρι τώρα ψάχνουμε όπου και όπως μπορούμε να βρούμε έναν drummer αλλά δυστυχώς δεν ενδιαφέρονται και πολύ για το είδος μας πια. Αυτό έχει δυστυχώς προκαλέσει τεράστια ζημιά στην πορεία που σχεδιάζαμε καθότι δεν μπορούμε με τίποτε να καλύψουμε εμφανίσεις που μας έχουν ζητηθεί κατ' επανάληψη και από μαγαζιά αλλά και από φίλους στο myspace στο Facebook και αλλού.
ΡΑ : Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να σου πω για τα κομμάτια. Εκτός από το Distant Skies που ήταν κύρια σύνθεση του Πάρι και πήρε τη σημερινή του μορφή μετά από καθημερινά ξενύχτια μιας εβδομάδας που το δουλεύαμε μαζί και συνθετικά και ενορχηστρωτικά, τα υπόλοιπα τα έγραψα σε ξαφνικές στιγμές θα έλεγα. Σχεδόν ποτέ δεν κάθησα κάτω να γράψω κάτι κατόπιν σχεδίου. Πάντα κάθομαι για κάποια εξάσκηση ή απλά για να περάσει η ώρα και το ένα φέρνει τ' άλλο και ξεκινάει κάποιο καινούργιο κομμάτι. Τα περισσότερα πετιώνται μετά βέβαια, αλλά όσα κρατιώνται προσπαθώ πάντα να έχουν κάτι να παρουσιάσουν. Σιχαίνομαι τις καταστάσεις που η μουσική γίνεται απλά ανούσιος ήχος μέσα σε κάποιο δωμάτιο για να κάνει κάποιος κάτι άλλο ή να μιλάει ταυτόχρονα. Προτιμώ να φτιάχνω κάτι που να τραβάει την προσοχή πάνω του όσο γίνεται και να μιλάει σε συναισθήματα και καταστάσεις.
ΡΑ : Καλή ερώτηση. Κάτσε να σου βρω και μια καλή απάντηση εδω. Αλήθεια δεν ξέρω. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα αντιμετώπιζα τόση δυσκολία στο να βρεθούν μέλη. Πρώτα για τα φωνητικά, μετά για τα τύμπανα, για τα πλήκτρα... Νομίζεις ότι είναι εύκολο να βρεθεί κλασσικός πιανίστας που να θέλει να παίξει σε metal μπάντα; Αν βρεθούν οι κατάλληλοι μουσικοί, η δουλειά έχει όλες τις προδιαγραφές και προτάσεις για να κινηθεί πολύ γρήγορα και εδω και στο εξωτερικό. Ακόμα ελπίζουμε ότι θα βρεθούν κάποια στιγμή...
SR : Κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις?
ΡΑ : Χμμ... Ίσως κάτι σχετικό με την ψυχολογία της μουσικής παλιά και σήμερα. Πραγματικά, ώρες ώρες αναπολώ τρελά τα 70's και τα 80's. Ίσως γι' αυτό και αρκετά κομμάτια μου, θυμίζουν πολύ εκείνη την εποχή. Ίσως και να μη θέλω να φύγω από εκείνη την ψυχολογία καθόλου, προσωπικά. Πραγματικά νομίζω ότι λείπει η ψυχή πια, αν όχι τελείως, σε τεράστιο βαθμό. Ίσως υπάρχουν λιγοστές εξαιρέσεις σ' αυτό πια.
SR : Ένα σχόλιο για το Southernrock.gr και τους αναγνώστες του.
ΡΑ : Θα ευχηθώ τα καλύτερα σε όλους και θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Να είστε όλοι καλά.
Σ’αυτό το σημείο τελειώνει η συνέντευξη με τον Ραμο Αλεξιου,έναν φοβερό μουσικό και ανθρωπο.Ειναι μεγάλη τιμή για μένα να παίρνω συνέντευξη από έναν ζωντανό θρύλο του ελληνικού metal.Ευχόμαστε στον Ραμο Αλεξίου και στο συγκρότημα του καλή επιτυχία και σύντομα την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους,το όποιο σίγουρα θα είναι εκπληκτικό!
Έχει επίσης γυριστεί και ένα video clip για το κομμάτι Angry Times
LINKS
http://www.myspace.com/timestamp :
Το επίσημο myspace της μπάντας
http://www.facebook.com/#!/pages/Timestamp/290006743067 :
Το επίσημο facebook προφίλ της μπάντας
Συνέντευξη των Ideal Zero (για πρωτη φορά σε ελληνικό site)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 23 Νοέμβριος 2010
Οι Ideal Zero είναι μια καινούργια rock μπάντα από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Έχουν κυκλοφορήσει 5 κομμάτια demo,τα όποια έχουν αποσπάσει καλές κριτικές από το κοινό, έχουν κάνει αρκετές συναυλίες και προσπαθούν να κυκλοφορήσουν όσο πιο σύντομα γίνεται το ντεμπούτο τους.
SR .Πείτε μας ένα σύντομο βιογραφικό του συγκροτήματος.
Οι Ideal Zero σχηματιστήκαν τον Απρίλιο του 2010 στο Orlando της Florida.Τα μελή της μπάντας προέρχονται από διάφορα μουσικά υπόβαθρα και ο καθένας έφερε το δικό του μοναδικό μουσικό στυλ.Το μήνυμα που προσπαθούμε να στείλουμε είναι η ανεξαρτησία, η μοναδικότητα και η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης
.
SRΠοιες είναι οι επιρροές σας?
Είναι κυρίως οι Lacuna Coil, Flyleaf, Faith No More, Black Sabbath, Type O Negative και οι Evanescence.
SR .Πείτε μας μερικα λόγια για τα demo κομμάτια σας.
Είναι μόνο η αρχη!Ειμαστε μαζί μόνο μερικούς μήνες και έχουμε ήδη σταθεροποιήσει ένα ιδανικό ήχο, έχουμε ακόμα καιρό να ολοκληρωθουμε,να μάθουμε και να πειραματιστούμε.
SR.Ποιος γραφεί τους στίχους και την μουσική των κομματιών σας¨?
Όλοι παίρνουμε μερος,μοιραζομαστε τις ιδέες μας και γραφούμε μουσικη.Οτιδηποτε έμπνευση μας ερθει,ένα κομμάτι μας δημιουργειται.Η τραγουδίστρια μας γραφεί την πλειονότητα των στιχων,τους οποίους αντλούμε από αληθινές εμπειρίες ή από την φιλοσοφία της ζωης.Ολα μας τα τραγούδια έχουν βαθύ νόημα και προσπαθούμε να μεταφέρουμε το πάθος και τα συναισθήματα με τον τρόπο που γραφούμε την μουσική μας και τα λόγια.
Το όνομα μας το πήραμε από μια δήλωση των γραπτών της Ayn Rand.Πολλά από τα τραγούδια μας έχουν βασιστεί στη φιλοσοφία και των τρόπο σκέψης της.
SR Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχεδία?
Να γυρίσουμε όλο τον κόσμο ροκαροντας!Ελπιζουμε σε μια επαγγελματική ηχογράφηση του δίσκου μας, θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε σκληρά και να διασκεδάζουμε με την μουσική μας.
SR.Κατι άλλο που θα θέλατε να προσθέσετε?
Τα μελή του συγκροτήματος μας είναι απίστευτα ταλαντουχοι,αισθανομαστε ότι έχουμε πολύ δυναμικοτητα,ελπιζουμε να το δουν και άλλοι αυτό και ελπίζουμε επίσης ότι θα μπορούμε να μοιραστούμε την μουσική μας με τον κόσμο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
SR.Μερικα λόγια για το Southernrock και τους Έλληνες.
Η Ελλάδα είναι μια όμορφη χωρά με ωραίους ανθρωπους.Οι Έλληνες ξέρουν να ΡΟΚΑΡΟΥΝ!Ειμαστε πολύ χαρούμενοι που υπάρχει το Southernrock στη Ελλάδα και είναι ζωντανό και ισχυρό!
Σ΄ αυτό το σημείο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε το συγκρότημα που μας παραχώρησε αυτήν την συνέντευξη και ευχόμαστε καλή επιτυχία στους Ideal Zero και σύντομα δισκογραφική δουλεiά!
Σύνθεση συγκροτήματος: Irina Nicula-φωνητικά,Clint Waddell-πλήκτρα,Tim Smith-κιθάρα,Charles Washington-κιθάρα,Richard Caballero-μπάσο
Περισσότερες πληροφορίες:
http://www.myspace.com/idealzeromusic (εκεί μπορείτε να ακούσετε τα demo κομμάτια τους)
http://www.reverbnation.com/idealzero (εκεί μπορείτε να κατεβάσετε τα κομμάτια τους)
http://www.facebook.com/pages/Ideal-ZerO/118207461548202?v=photos#!/pages/Ideal-ZerO/118207461548202?v=wall
Συνέντευξη του MAJK MOTI(ex "RUNNING WILD" και νυν "WILD KNIGHT")
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 08 Οκτώβριος 2010
MAJK MOTI(ex RUNNING WILD ΚΑΙ ΝΥΝ WILD KNIGHT)
O Majk Moti είναι ένας από τους καλυτέρους Γερμανούς κιθαρίστες.Εχοντας γίνει γνωστός από την συμμετοχή του στους Running Wild και έχοντας παίξει στους κλασσικούς δίσκους τους όπως Under Jolly Roger,Port Royal και Death Or Glory.Τώρα πλέον παίζει με τους Wild Knight μαζί με τον Frank Knight(ex X-Wild) και ετοιμάζουν το ντεμπούτο τους.Ας απολαύσουμε την συνέντευξη που μας παραχώρησε πολύ ευγενικά ο Majk.
SR:Γεια σου Majk!Πώς είσαι φίλε μου?
Είμαι πολύ καλά,όπως πάντα,σε ευχαριστώ που ρώτησες.Ελπιζω να είσαι και εσύ το ίδιο καλά.
Πότε ξεκίνησες να παίζεις μουσική και ποιες ήταν οι πρώτες σου μπάντες?
Άρχισα να παίζω κιθάρα όταν ήμουν 12 χρονών. Από τότε έχουν περάσει 41 χρόνια. Μου είναι δύσκολο να το πιστέψω.Ειχα την πρώτη μου μπάντα όταν ήμουν 15 χρονών, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα της,αν είχε όνομα. Υπήρξαν πολλές μπάντες μετέπειτα,αλλα αυτή που με σημάδεψε, η μοναδική που άλλαξε τον τρόπο που παίζω μουσική ήταν μια που την έλεγαν Gate και ήταν πολύ διάσημη στην περιοχή μου εκείνη την περίοδο.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τους Running Wild?
Διάβασα μια αγγελία σε ένα μουσικό περιοδικό και απάντησα. Με προσκάλεσαν στο Αμβούργο,έπαιξα μαζί τους και με δέχτηκαν στο συγκρότημα.
Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο?
Μόνο τα καλά πράγματα, για να είμαι ειλικρινής.Είμαι ένας άνθρωπος που κοιτάει μπροστά και αρνούμαι να ξαναθυμάμαι άσχημα γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν.Γενικότερα ήταν μια καλή περιοδο.Λάτρευα να παίζω σε συναυλίες και να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο.
Σε μία μελλοντική επανένωση των Running Wild , θα συμμετείχες?
Πιθανών ναι, φυσικά δεν θα εγκατέλειπα την τότε μπάντα μου για ένα project σαν αυτό.Αλλα για να είμαι ειλικρινής δεν το βλέπω να γίνετε αυτό,τουλάχιστον όχι με την αυθεντική σύνθεση του Death Or Glory.
Πως προέκυψε η συνεργασία σου με τους Wild Knight?
Αποφάσισα να επιστρέψω στην μουσική και σε σύντομο χρόνο πετάχτηκαν πολλές ευκαιρίες .Μια από αυτές ήταν η ιδέα να συνεργαστώ με τον Frank Knight(ex X-Wild),που είχε την ίδια ιδέα την ίδια εποχή.Ο μάνατζερ μας,Bart Gabriel,κανόνισε τη επικοινωνία και βρεθήκαμε στη Αγγλία.Τα γούσταρα τα παιδιά και αποφασίσαμε να μεταφερθούμε με την γυναίκα μου στην Αγγλία κάτι που έχουμε κάνε τώρα.
Διασκευάσατε το κομμάτι Tsar για ένα tribute στους Running Wild.Γιατί επιλέξατε αυτό το κομμάτι και όχι ένα κομμάτι από την περίοδο που ήσουν στους Running Wild?
Δεν το αποφάσισα εγώ αυτό,απλα συμφώνησα με την απόφαση αυτήν.Τώρα που το λες,θα ήταν μια πολύ καλά ιδέα,αλλά δεν μου είχε περάσει αυτή η ιδέα τότε,πιθανών γιατί δεν με ενδιέφερε.Τον περισσότερο χρόνο είμαι ικανοποιημένος με αυτά που μου έρχονται.Αυτό με βοηθάει πολύ στο να είμαι χαρούμενος.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια για τους Wild Knight και πότε θα κυκλοφορήσει το ντεμπούτο σας?
Δουλεύουμε πάνω στο πρώτο μας CD ,όπως είπαμε συνέβησαν πολλά από την στιγμή που ήρθα στην Αγγλία.Δεν βιαζόμαστε πολύ να κυκλοφορήσουμε τον δίσκο μας.Υπάρχουν κάποιοι που προσπάθησαν να μας πιέσουν,αλλά δεν πρόκειται να κυκλοφορήσουμε τίποτα απλά και για να βγάλουμε κάτι.Θέλουμε να είναι ότι καλύτερο έχουμε κάνει στην ζωή μας,για αυτό παίρνουμε τον χρόνο μας μέχρι να κάνουμε κάτι που θα μας κάνει όλους χαρούμενους.Τα μελλοντικά μας σχέδια είναι πολύ απλα.Παίζουμε όσο καλύτερα γίνετε,περιοδεύουμε όσο γίνετε και ζούμε χαρούμενα μετά.
Πως προέκυψε η συνεργασία σου με τους Oren Ogan και τι θυμάσαι από αυτό?
Αυτό είναι πραγματικά κάτι που θυμάμαι πολύ καλα.Λατρεύω αυτούς τους ανθρώπους.Μου πρότειναν να παίξω ένα σόλο για το κομμάτι "We are pirates" και μετά συναντηθήκαμε στο σπίτι μου(που μπορείς να δεις στο "making of" του κομματιού στο YouTube).Είχαμε πολύ πλάκα από την αρχή που παίζαμε και αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί το video και επίσης με προσκάλεσαν στην συναυλία τους στο Wacken εκείνη την χρόνια και παίξαμε το "We are pirates" μαζί.Επίσης κάλεσαν τον Frank Knight να τραγουδήσει το κομμάτι και ήταν μια υπέροχη στιγμή για όλους μας.Ο Seeb , ο τραγουδιστής τους, έχει σπουδάσει μηχανικός ήχου και μάλιστα είναι πολύ καλός και είμαστε σίγουροι πως θα κάνει και το μιξάρισμα του ντεμπούτου μας.Έτσι η ιστορία μας συνεχίζεται.Είναι μια καταπληκτική μπάντα κατά την γνώμη μου.Μ'αρέσει η μουσική τους όπως και η μπάντα, απλά περνάνε καλά!
Πριν λίγο καιρό έπαιξες με τους Wild Knight στην χώρα μας.Τι θυμάσαι από αυτό και πως σου φάνηκε η χώρα μας?
Αν και δεν μου άρεσε τόσο τα κομμάτια που παίξαμε σε εκείνη την συναυλία (παίξαμε παλιά κομμάτια των X-Wild και ένας μουσικός δεν απολαμβάνει και τόσο να παίζει παλιά κομμάτια όταν περιμένει να κυκλοφορήσουν καινούργια.Θυμόμαστε τους πολύ φιλικούς και ενθουσιώδης ανθρώπους εκεί.Θα το ήθελα πολύ να ξαναέρθω στην χωρά σας και να παίξω τα νέα μας κομμάτια όταν κυκλοφορήσει ο δίσκος μας ή πριν την κυκλοφορία του.Μας αρέσουν οι Έλληνες και η χώρα σας είναι πανέμορφη!Ερχομαι αρκετά συχνά στην Ελλάδα και επιστρέφω πάντα με καλές αναμνήσεις.
Και για το τέλος κάποιες λέξεις για το southernrock.gr και τους Έλληνες οπαδούς.
Πέραν από τα συνηθισμένα έχω να πω αυτά:Να είστε αυτοί που είστε, να είστε όσο χαρούμενοι γίνετε και να μην σας νοιάζει τι σκέφτονται ή τι θέλουν οι άλλοι από εσάς.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω παρά πολύ τον Majk Moti για την συνέντευξη που μας παραχώρησε και του ευχόμαστε ότι καλύτερο.Περιμένουμε με αγωνία τον δίσκο των Wild Knight και σίγουρα θα υπάρξει θα γίνει ένα αναλυτικό review του μόλις κυκλοφορησει.Για περισσότερες πληροφορίες όσο αφορά των Majk και τους Wild Knight τσεκάρετε στα παρακάτω links:
www.myspace.com/majkmoti
www.facebook.com/majkmoti
www.myspace.com/vocalfrank
Συνέντευξη των "Oliver white group"
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 01 Οκτώβριος 2010
Γενικώς έχω μια εμμονή με τη σύγχρονη blues-rock μουσική σκηνή του Τexas και προσπαθώ να ακούω και να ανακαλύπτω καινούρια συγκροτήματα και καλλιτέχνες του είδους. Ένα από τα group που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση είναι οι Oliver white group.
Συνέντευξη "ΚΕΡΙΝΟΙ ΚΑΙ ΡΕΙ"
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 28 Σεπτέμβριος 2010
ΚΕΡΙΝΟΙ ΚΑΙ ΡΕΙ
Ακόμη μία μπάντα η οποία έγινε γνωστη στον περισσότερο κόσμο
μέσα από κάποια συλλογή, και συγκεκριμένα από συλλογή της Atlantis Records. Πολύ
δυνατό ξεκίνημα από το συγκρότημα, όπως ανάλογη πιστεύω πως θα είναι και η
συνέχειά τους. Ευχαριστώ τα παιδιά του group για τον χρόνο τους..
Σύντομο βιογραφικό
Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1999 στον
Πειραιά. Έχουν δώσει πολλά live σε μουσικές σκηνές όπως το Rodeo, το Όνομα του
Ρόδου, στον "Αέρα" κ.α.. Το 2005 συμμετέχουν στην συλλογή της Atlantis "Pure
Rock" με το κομμάτι "Άγγελος", ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο πρώτος τους
ομόνυμος δίσκος που περιέχει 12 κομμάτια.
Δισκογραφία : Κέρινοι Και
Ρει (2005 Atlantis Records)
“Χρόνος” που θα κυκλοφορεί δωρεάν online απο το site τους
Τα μέλη του συγκροτήματος
:
Οι Κέρινοι και ρει είναι :
Κιθάρες: Τάσος Καλοβελώνης
Κιθάρες: Μανώλης
Κατσουράνης
Μπάσσο: Γιάννης Κοντός
Φωνητικά: Βασίλης Τσολιάς
Τύμπανα:
Χρήστος Ταστσίδης
Link Πρωτου δισκου : http://www.kerinoi.gr/kerinoi/1st_album.html
Link Δευτερου δισκου : http://www.kerinoi.gr/kerinoi/NEW_ALBUM/NEW_ALBUM.html
SouthernRock.gr : Μόλις κρατήσατε τον πρώτο σας δίσκο και
τον ακούσατε, ποια ήταν τα πρώτα σχόλια που κάνατε?
ΚΕΡΙΝΟΙ ΚΑΙ
ΡΕΙ : Κοίτα, το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε ήταν ότι το εξώφυλλο του δίσκου είχε
τυπωθεί χάλια και ήταν μία μικρή απογοήτευση. Τώρα από μουσικής πλευράς τα
πράγματα ήταν μπερδεμένα γιατί την παραγωγή την κάναμε εμείς άρα για τόσους
μήνες ακούγαμε τα ίδια κομμάτια άρα δεν μπορούσαμε να εκφράσουμε την γνώμη μας.
Παρόλα αυτά είναι το παιδί μας άρα αυτό μας κάνει ... μανάδες?
SR : Υπάρχουν σχέδια για δεύτερη δισκογραφική
δουλειά?
ΚΚΡ : Ναι.
SR : Έχετε
συνεργαστεί και μιλήσει με πολλούς ανθρώπους. Γνωρίσατε άτομα που να καταλάβατε
πως πράγματι αγαπούν την ελληνική σκηνή?
ΚΚΡ : Ποια ελληνική
σκηνή? Αν εννοείς την σκηνή που χαροπαλεύει με όλες αυτές τις δυσκολίες να
βγάλει κάτι καλό αλλά κανένας δεν την αφήνει (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων), ναι
γνωρίσαμε. Αλλά έχει σημασία?
SR : Ήδη το
συγκρότημα μετράει σχεδόν 10 χρόνια ύπαρξης. Μέχρι που σκοπεύετε να
φτάσετε?
ΚΚΡ : Όσο πάει μεγάλε, όσο πάει...
SR : Ποια είναι η γνώμη σας για την ελληνική
σκηνή?
ΚΚΡ : Απαντήσαμε λίγο παραπάνω.
SR : Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πείτε 3 γεγονότα τα
οποία θεωρείτε σημαντικά στην πορεία του συγκροτήματος.
ΚΚΡ :
Καταρχήν η ώρα που πιτσιρικάδες γραφτήκαμε ( ο Μάνος, ο Γιάννης και ο Τάσος)
στην ίδια σχολή την ίδια χρονιά και αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε κοντά
(με το συμπάθιο) και από κει και πέρα όλα βρήκαν τον δρόμο τους. Δεύτερο γεγονός
ήταν η συναυλία του Atlantis στο Garaz. του Πειραιά κοντά στο 2000. Σίγουρα ήταν
κάτι που μας έδωσε κουράγιο να συνεχίσουμε. Τρίτο, η μέρα που κυκλοφόρησε το
πρώτο μας cd
Aκούστε την συνέντευξη του Nικου Ντουνούση στον συντάκτη μας Δ.Επικούρη
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 17 Σεπτέμβριος 2010
Ο δημοφιλής κιθαρίστας μιλάει για την blues σκηνή στην Ελλάδα
αλλά και για την ιστορία του blues, στον συντάκτη μας Δημητρη Επικούρη
