ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Συνέντευξη "LUCAS SIDERAS TRIO"

Λεπτομέρειες: Nyxteridas - 20 Ιανουάριος 2011

Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι... Τρεις διαφορετικές ιστορίες... Μπλεγμένες μουσικές, και κάπου εκεί στη μέση, συναντιούνται και εγένετο “LOSS-TRES”, αρχικά, κι έπειτα “Lucas Sideras ΤΡΙΟ”! Οι Λουκάς Σιδεράς (Λ.Σ), Σίμος Κοκαβέσης (Σ.Κ) και Νίκος Γιαννάτος (Ν.Γ) άνοιξαν την πόρτα του Studio στους συντάκτες μας, Γιάννη Τσακαλάκη και Γιώργο Καββαδία για μια μοναδική συνέντευξη!

Κατ’ αρχήν να σας καλωσορίσουμε στο ηλεκτρονικό περιοδικό SouthernRock.gr. Είναι μεγάλη μας τιμή που είμαστε εδώ με εσάς τους τρεις.

S.R: Κατά τη γνώμη μας είσαστε τρεις διαφορετικοί άνθρωποι, τρεις διαφορετικές ιστορίες, και κάποια στιγμή συναντηθήκατε και φτιάχτηκε αυτό εδώ το γκρουπ, που στην αρχή ονομάστηκε “LOSS-TRES” και εν συνεχεία “Lucas Sideras TRIO”. Πώς θα χαρακτηρίζατε τον ήχο του γκρουπ, δεδομένου της διαφορετικής μουσικής προέλευσης του καθενός; Τι προσφέρει ο καθένας στον τελικό ήχο;

Κοίταξε να δεις, αν θες τώρα να βάλεις μια ταμπέλα στον ήχο, τότε αυτή θα ήταν Power Pure Rock. Επομένως έχουμε πολλές επιρροές, και τελικά δεν ερχόμαστε από τόσο διαφορετικούς κόσμους, απλά διαφορετικές εποχές. Στην ουσία δηλαδή οι ηλικίες μας αλλάζουν.

S.R: Απλά μιλήσαμε για διαφορετική προέλευση βασιζόμενοι στο βιογραφικό σας. Ας πούμε ο κος. Σιδεράς με έναν Μάη του ’68, μια περίοδο όπου το συγκρότημα του θεωρήθηκε το δεύτερο γνωστότερο στον κόσμο.

Λ.Σ Εντάξει όχι και τόσο, αλλά εν πάσει περιπτώσει...

S.R: ...από τα γνωστότερα

Λ.Σ Εντάξει ήταν γνωστό. Οι εποχές ήταν σίγουρα άλλες.

S.R: Ο κος. Κοκαβέσης απ’ ότι καταλαβαίνουμε έχει επαφή και με το έντεχνο, ενώ ο κος. Γιαννάτος είναι εκείνος που έχει μεγαλύτερη επαφή με το Ελληνικό Ροκ. Δεν ξέρουμε αν συμφωνείτε κι εσείς.

Ν. Γ Αν και δεν το δέχομαι αυτό το Ελληνικό Ροκ, τι θα πει Ελληνικό; Το Ροκ είναι ένα. Άσε που Ελληνικό δεν υπάρχει πλέον. Γι’ αυτό και νομίζω πως το γκρουπ μας είναι αγγλόφωνο, τα παιδιά το είχαν κάνει πριν μπω στη μπάντα, και μου αρέσει πολύ αυτό.

S.R: Δηλαδή ασπάζεστε περισσότερο τον αγγλικό στίχο;

Δεν είναι θέμα ότι το ασπαζόμαστε, απλά κολλάει περισσότερο ο αγγλικός στίχος με αυτή τη μουσική. Αυτή ακούσαμε κι εμείς πιτσιρικάδες, δεν ακούσαμε κανέναν Έλληνα να τραγουδάει Ροκ. Μετά αυτούς που ακούσαμε, πήγαμε μαζί τους. Ήταν φίλοι μας, προσπάθεια κάναμε. Η καλύτερη προσπάθεια που έγινε εντός της χώρας ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος, και γι’ αυτό τον συζητάμε ακόμα εν έτει 2011.

S.R: Γνωριζόσασταν από πριν οι τρεις σας;

Λ.Σ Πρώτα γνωριστήκαμε με τον Σίμο, κι ύστερα κόλλησε και ο Νίκος.

S.R: Απ’ ότι είδαμε, το γκρουπ επισήμως υφίσταται από το 2005. Βέβαια ο κος. Σιδεράς με τον κο. Κοκαβέση ήταν από πιο πριν μαζί. Σε αυτά τα 5 χρόνια ζωής του συγκροτήματος, τι άλλαξε γενικότερα στη μουσική ζωή σας;

Λ.Σ Κοίταξε δεν άλλαξε τίποτα, η βάση σε όλα αυτά, για να μην μακρυγορούμε, είναι στο τι χημεία υπάρχει μεταξύ τριών μουσικών ας πούμε. Εάν υπάρχει χημεία, δεν αλλάζει κάτι απλώς προχωράει το πράγμα. Όπως είδατε κι εσείς, μπαίνουμε, παίζουμε, τζαμάρουμε κατευθείαν, και κάτι βγαίνει. Από τη στιγμή λοιπόν που κάτι βγαίνει, υπάρχει συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια... Άσχετο αν βγαίνουν cd, αν γίνονται live ή οτιδήποτε. Το κυρίως θέμα είναι ό,τι λειτουργεί.

S.R: Εϊναι ο κοινός παρονομαστής δηλαδή η χημεία.

Ναι δε γίνεται αλλιώς. Δηλαδή μπορεί να έρθει ένας άλλος μουσικός και δε θα τα βρίσκει... Άμα δεν υπάρχει αυτό, εντάξει μπορούν να συνυπάρξουν πάρα πολλοί μουσικοί μαζί, και να παίξουν και καλά απλώς κάνοντας μια δουλειά, παίρνοντας κάποιες παρτιτούρες και διαβάζοντας και παίζοντας τα κομμάτια. Αλλά το θέμα ενός τρίο είναι η χημεία, δηλαδή το πώς αισθάνεται ο ένας τον άλλο. Είναι μια παντρειά, μην νομίζεις.

S.R: Θα θέλαμε τώρα να κάνουμε 1-2 ερωτήσεις στον καθένα ξεχωριστά. Βέβαια είσαστε γκρουπ και ίσως κάποιος να πει ότι θέλετε να απαντήσετε τις ερωτήσεις όλοι μαζί. Αλλά θα θέλαμε να ακούσουμε την άποψη του καθενός. Να ξεκινήσουμε από τον κο. Σιδερά ο οποίος είναι ίσως και ο πιο παλιός στο χώρο.
Έχετε έναν Μάη του ’68 στη πλάτη, αν και αυτό μερικές φορές καταντάει γραφικό όταν το ακούμε συνέχεια, αλλά όπως και να ‘χει τον έχετε. Ο δίσκος λοιπόν που είχατε βγάλει τότε ως Aphrodite’s Child είχε κάνει πάταγο τότε. Αυτή η εποχή τελικά τι γεύση σας άφησε;

Εντάξει αυτό μπλέχτηκε με το Μάη ας πούμε, όπου για μας ήταν πολύ τυχερός μήνας, για να λέμε και πως είναι η πραγματικότητα. Βασικά όταν άρχισε η απεργία, είχαν αρχίσει να απεργούν και οι εταιρείες δίσκων και οι εταιρείες που τυπώνανε. Εμάς, για καλή μας τύχη, ήταν ο τελευταίος δίσκος που κυκλοφόρησε εκείνη τη περίοδο. Άρα μέσα στα ραδιόφωνα, όταν θέλανε να βάλουν κάτι τελευταίο-τελευταίο, new release, το τελευταίο ήταν το δικό μας επί ένα μήνα. Οπότε κάπου εκεί βοήθησε αρκετά. Δε λέω βέβαια ότι δεν άξιζε τον κόπο. Άξιζε, γιατί το γκρουπ είχε ήχο και τα κομμάτια ακούγονται ακόμα.

S.R: Αληθεύει ότι το “Rain and Tears” είχε συνδεθεί κιόλας με την κατάσταση, που δακρύζανε λόγω δακρυγόνων;

Όχι καμία σχέση. Καλός συνδυασμός, δηλαδή όταν το ακούσαμε κι εμείς είπαμε “Καλό!”, αλλά δεν έχει καμία σχέση.

S.R: Τότε αν θυμόμαστε καλά ήσασταν σε μικρή ηλικία έτσι;

Ναι είμασταν 21-22.

S.R: Έναν άνθρωπο λοιπόν στην ηλικία των 22, αυτή η επιτυχία τον γεμίζει; Νιώσατε κορεσμένος;

Όχι. Και κοίταξε να δεις, τα προεόρτια, δηλαδή πριν το γκρουπ κάνει επιτυχία και τα λοιπά, για μένα ήτανε πιο ωραία εποχή. Τη βρίσκαμε περισσότερο, και στα κλαμπάκια που παίζαμε και αλλού. Μόλις μπαίνεις στην διαδικασία αυτή της παραγωγής δίσκων, όλα αυτά αλλάζουν. Περισσότερο δηλαδή μιλάς με δικηγόρους παρά να παίζεις μουσική. Αλλάζει εντελώς το τοπίο. Δε λέω ότι δε το θέλαμε, αλλά γενικώς παίζεις λιγότερη μουσική και κάνεις περισσότερο εμπόριο.

S.R: Να περάσουμε τώρα στον κο. Κοκαβέση.
Είδαμε στο βιογραφικό σας μερικές Blues μπάντες, συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως ο Τσακνής, ο Μαχαιρίτσας, αλλά και ο Στέλιος Βαμβακάρης. Διαφορετικά ακούσματα που εν τέλει πώς συνέβαλαν στην ατομική σας πορεία;

Σ.Κ Κοίτα δεν είναι αυτή ακριβώς η πραγματική εικόνα. Έτσι βέβαια είδατε στο βιογραφικό, οπότε σκέφτομαι να το αλλάξω.
Ν.Γ Θα κρατήσει μόνο τον Βαμβακάρη (γέλια)
Σ.Κ Να προσθέσω και τη Σκιαδαρέση. Το θέμα είναι ότι σαν μουσικός είμαι ένας Blues Rock μουσικός. Τώρα όταν γύρισα στην Ελλάδα έκανα και κάποιες session δουλειές που είναι πιο αναγνωρίσιμες όταν στήνεις ένα βιογραφικό. Στις δουλειές αυτές δηλαδή, στον Μαχαιρίτσα και τον Τσακνή, στην ουσία έπαιζα Ροκ με τις φόρμες που μου έδιναν, ενώ με τον Στέλιο είναι πιο ουσιαστική δουλειά. Είμαι ένας Blues κιθαρίστας και ο Στέλιος κάνει ένα πάντρεμα με το Blues, οπότε βγήκε εκεί κάτι διαφορετικό. Τώρα όσων αφορά το Ροκ κομμάτι, εμένα επειδή μου αρέσουν οι κιθαρίστες, αναγκαστικά μου αρέσουν και οι κιθαρίστες που έχουν παίξει σε τρίο. Stevie Ray Vaughn, Jimi Hendrix, ZZ Top, Eric Clapton, Jeff Beck και δώσε. Εκεί ταιριάζουμε πολύ με το Λουκά γιατί όλη αυτή η σχολή είναι επάνω στο παίξιμο αυτό. Αυτό είναι το κομμάτι από μένα στο οποίο θα ήθελα να δώσω έμφαση, ένα background σε blues κιθάρα.

S.R: Είδαμε βέβαια ότι περάσατε κι απ’ το Berkley κάποια στιγμή. Οι σπουδές παίζουν τελικά ρόλο στο να έχετε μια επιτυχημένη πορεία;

Λ.Σ Κοίταξε ό,τι μάθεις καλό είναι. Βοηθάνε αυτά.
Σ.Κ Ναι ήμουν στο εξωτερικό. Αυτό που έγινε όμως με το Berkley είναι το εξής, το πρωί εγώ πήγαινα στο πανεπιστήμιο, το βράδυ έπαιζα στα Blues Clubs, ήμουνα ένας επαγγελματίας μουσικός. Οπότε στο σχολείο έμαθα τα θεωρητικά τα standard, αλλά στη δουλειά επάνω έμαθα πρακτικά. Ξέρεις είναι τελείως διαφορετικό, είναι άλλο να μαθαίνεις ένα όργανο, και άλλο να βγαίνεις να δουλεύεις, να παίζεις μουσική, να ευχαριστείς τον κόσμο, να κρατάς τις δουλειές. Το σχολείο, ξέρεις...

S.R: Σου δίνει και ένα feedback η επαφή με τον κόσμο.

Λ.Σ Το πάρε δώσε με τον κόσμο είναι εμπειρία.
Σ.Κ Κοίταξε να δεις, είναι δύο πράγματα. Είναι η μελέτη του οργάνου, σε ένα μουσικό αρέσει να μένει σπίτι του και να μελετάει το όργανό του, να βρίσκει τις κλίμακες, τα ακόρντα, να μαθαίνει τραγούδια, κι είναι άλλο να βγαίνεις και να παίζεις σε κοινό για να μπορέσεις να περάσεις τη μουσική σε αυτούς. Να τους διασκεδάσεις, να τους κρατήσεις, να τους ευχαριστήσεις, να τους κρατήσεις και ταυτόχρονα να το ευχαριστηθείς κι εσύ. Από την άλλη ζεις και ένα όνειρο, γιατί πολλά πράγματα είναι κομμάτια ενός ονείρου που θες να ζήσεις ή ζεις και απλά τα ταιριάζεις σιγά-σιγά.

S.R: And last but not least, ο κος. Γιαννάτος.
Ίσως ο πιο ριζοσπαστικός της παρέας.

Σπαστικός μπορεί (γέλια)

S.R: Κάποια στιγμή είδαμε, δεν ξέρουμε αν αληθεύει, ότι εγκαταλείψατε το ωδείο.

Εγώ αυτά τα ξεκίνησα πολύ μικρός, και τα σταμάτησα και πολύ μικρός.

S.R: Γι’ αυτό βάλαμε και την ερώτηση πριν με τις σπουδές.

Ναι εγώ είμαι ο πιο άσχετος με αυτά από τους τρεις.

S.R: Είδαμε ότι είσαστε ο πιο αυτοδίδακτος.

Εντελώς.

S.R: Είδαμε ότι παίζατε και τρομπέτα.

Ναι τρομπέτα στην εποχή του ωδείου. Εϊναι αδύνατο να παίξεις τρομπέτα αν δε ξέρεις νότες. Εγώ δε ξέρω να διαβάζω καλά νότες, και δεν ξέρω και κανέναν τρομπετίστα που να μην ξέρει να διαβάζει. Δηλαδή αν υπάρχει θα είναι τρομερό ταλέντο.

S.R: Πάρα πολλές συνεργασίες, με ονόματα της Ελληνόφωνης σκηνής όπως ο Παύλος Παυλίδης, οι Πυξ Λαξ και με σημαντικότερη ίσως εκείνη με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, η οποία δεν ήταν απλά μια συνεργασία αλλά και γνωριμία.

Όλη αυτή η ομάδα τότε, ο Φιλιππίδης, ο Λάκης ο Ζώης ήταν εξαιρετικοί μουσικοί και πολύ καλά παιδιά, και ο Παύλος βέβαια.

S.R: Πιστεύετε ότι το Ελληνόφωνο Ροκ έχει ακόμα να δώσει πράγματα;

Δεν ξέρω ποιους μπορείς να βάλεις πλέον στο Ελληνόφωνο Ροκ. Δηλαδή ο Παυλίδης, ο Αγγελάκας και όλοι αυτοί που είναι πιο κοντά σε αυτό, κάνουν κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, δεν κάνουν αυτό που κάνανε κάποτε μέσω των “Τρύπες” και των “Ξύλινα Σπαθιά”.

S.R: Κάτι τέτοιο σαν αυτούς προκύπτει ή μπορεί να προκύψει στο μέλλον;

Δεν νομίζω. Τα παιδιά ακόμα παίζουν και πάνε και πολύ καλά. Είναι τα πράγματα περίεργα σε αυτή τη σκηνή. Εγώ πιστεύω ότι η Ελληνική σκηνή βασίζεται πιο πολύ στο στίχο, όποιος έχει καλύτερο στίχο αυτός κερδίζει στο τέλος. Όπως ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου, όπως ο Αγγελάκας, όπως ο Παυλίδης, αυτούς που αναφέρουμε όλους έχουν πολύ καλό στίχο. Οπότε εκεί πατάνε, δεν πατάνε στη φόρμα της μουσικής, εγώ τους ακούω και ακούω το ίδιο πράγμα, ίδια μόντα είναι δηλαδή, δεν ακούω καμιά άλλη μόντα. Γιατί εγώ επειδή είμαι άσχετος, έχω μάθει μόνος μου, δεν τα ξεχωρίζω με νότες, τα ξεχωρίζω με πατέντες. Και βλέπω μια πατέντα την οποία, είμαι και μεγάλος, την έχω ακούσει εκατό χιλιάδες φορές και λέω, α να η πατέντα που έτσι... Έτσι το βλέπω εγώ. Το χειρότερο βέβαια, είναι η λαϊκή μουσική η δικιά μας, η οποία είναι μία πατέντα από τον πόλεμο και ακόμα τα παίρνουν, δηλαδή θα σκάσω να μη το δω αυτό στην Ελλάδα να καταρρέει.

S.R: Στα του συγκροτήματος τώρα πάλι, μάθαμε πως ετοιμάζετε κάποια δισκογραφική δουλειά. Σε τι στάδιο βρίσκεστε;

Έτοιμη είναι, την έχουν κάνει τα παιδιά, την δουλεύουμε πολλά χρόνια. Έχει τελειώσει τώρα, απλά ο Λουκάς την ξαναεπεξεργάζεται. Κάποιον να πληρώσει ψάχνουμε, αν ξέρεις κανέναν πες μας. (γέλια)

S.R: Άρα ψάχνεται κάτι σαν δισκογραφική, κατά κάποιο τρόπο;

Μακάρι. Υπάρχουν ακόμα δισκογραφικές;

S.R: Έστω κάποιο Label.

Ναι αυτό. Ε κοίτα, εντάξει τα κάνεις τα τραγούδια, μετά πώς τα προωθείς; Εμείς εντάξει τα παίζουμε στα live μας. Υπάρχει βέβαια και το διαδίκτυο.

S.R: Από το στόμα μου το πήρατε, ας πάμε σε αυτή την ερώτηση. Πλέον το YouTube και το mySpace είναι κάποιοι χώροι που διαδίδουν τη μουσική. Εσείς θα κάνατε κίνηση να τα διαδώσετε από εκεί. Θεωρείτε ότι βοηθάνε τον καλλιτέχνη ή τελικά τον ρίχνουν (οικονομικά, φήμη και άλλα);

Λ.Σ Κατ’ αρχήν ξεκινάει από το μηδέν, οπότε μόνο κάτι παραπάνω θα πάρει από εκεί σίγουρα. Και από εκεί και πέρα, ναι είναι το YouTube και το mySpace, αλλά πώς πωλείται; Είναι το iTunes και ΣΙΑ, μπαίνεις εκεί μέσα και σε παίρνουν. Είναι μια διέξοδος.
Ν.Γ Το θέμα είναι να υπάρξει και κάποια διαφήμιση εγώ πιστεύω, κατάλαβες; Άμα δε σε ακούει ο άλλος, αν δε σε παίζουν διάφοροι σταθμοί του χώρου, και δε μιλάει κανείς για σένα, είναι λίγο δύσκολο ο άλλος να το μάθει. Καλό είναι το διαδίκτυο δε λέω, αλλά πρέπει να κάνεις μεγάλη προσπάθεια. Δηλαδή η Monika που λένε όλοι ότι έγινε από το διαδίκτυο, δεν έγινε μόνο από εκεί. Όποιο σταθμό και να άνοιγα, περιοδικά και τέτοια, έβλεπα Monika μπροστά μου, κι άρχισα να αναρωτιέμαι τι είναι αυτή η Monika. Από περιέργεια την άκουσα.

S.R: Κάτι παρόμοιο σε μικρότερη κλίμακα συνέβη και με την Joanna Drigo βέβαια.

Ν.Γ Ακριβώς, βλέπω παντού φωτογραφίες, lives.
Σ.Κ Βέβαια μιλάμε για νέες κοπέλες, εμείς είμαστε κάτι άλλο.
Ν.Γ Ναι ρε παιδί μου, δεν έχει σημασία το νέα, ανοίγω τον τύπο και βλέπω ότι έχεις live.

S.R: Σε σχέση όμως με το ραδιόφωνο που είπατε και πριν, το ραδιόφωνο το συμβατικό έχει κάποια “προβληματάκια”. Πλέον υπάρχουν πάρα πολλά Διαδικτυακά ραδιόφωνα, εκεί θα είναι πιο εύκολη η προώθηση. Ένα σποτάκι για το επόμενο live ή για τον νέο δίσκο.

Λ.Σ Ναι αυτό είναι πολύ καλό. Θα το κοιτάξουμε.
Σ.Κ Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, και οι κανονικές δισκογραφικές δε βγαίνουν. Πόσα να πουλήσεις;
Ν.Γ Ε αναλόγως και τη συμφωνία που έχεις κάνει και πόσο πουλάς το cd.
Σ.Κ Και πάλι πας με τη λογική της εταιρείας και κατά πόσο ευυπόληπτη ή κολλημένη είναι.
Λ.Σ Μα στο τέλος και αυτές σε iTunes και Amazon θα πάνε.
Ν.Γ Ε ναι θα πάει, μα δε ζει κι αλλού.
Σ.Κ Οπότε τους βάζεις να κάνουν μια δουλειά που ίσως να είναι προσβάσιμη και σε σένα, και για αυτό θα πάρουν και ποσοστό.
Λ.Σ Καλά αυτό είναι σίγουρο.
Ν.Γ Το θέμα όμως είναι ότι θα σε πλακώσει και διαφημίσεις σε σταθμούς, και θα ακουστεί στον κόσμο. Αυτά βρίσκουν.

S.R: Ξεφεύγοντας από τον χώρο της μουσικής, και πηγαίνοντας προς τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που μας απασχολούν όλους, πώς κρίνετε την κατάσταση; Την αντίδραση του κόσμου, αλλά και την αντιμετώπιση των πολιτικών κάθε χώρου;

Λ.Σ Υπάρχει ένα τραγούδι στο δίσκο που εκφράζει όλο αυτό που λες, ονομάζεται “Fuck The System”. Τώρα από την άποψη την κοινωνικοπολιτική, θα έλεγα ότι είμαστε κότες οι πολίτες και γάτες οι πολιτικοί. Δεν κάνουμε τίποτα στην ουσία δυστυχώς.

S.R: Από την άλλη μεριά, τα ΜΜΕ, επιρεάζουν σίγουρα μια μεγάλη μερίδα ατόμων. Διαμορφώνουν απόψεις, θέσεις, και κατευθύνουν. Ποια πιστεύετε πρέπει να είναι η αντίδραση του κόσμου γενικότερα και της νεολαίας ειδικότερα;

Λ.Σ Πρέπει να υπάρξει αμφισβήτηση. Και νομίζω πως κάπως έχει αρχίσει και γυρίζει προς τα εκεί το ζήτημα. Όσο θα πέφτει περισσότερη πείνα, τόσο θα γυρίζει προς τα εκεί. Γιατί η πείνα είναι προ των πυλών, δεν έχει έρθει ακόμα. Ως πότε δε θα υπάρχει αντίδραση, ουσιαστική αντίδραση; Εγώ δε μιλάω τώρα να κατεβείς στο δρόμο να πλακωθείς στο ξύλο και να σπάσεις πράγματα. Η πιο ουσιαστική αντίδραση είναι στα οικονομικά, δηλαδή, έβαλε το γάλα 1,30; Κανείς γάλα για μια βδομάδα, σιγά και τι έγινε, να το πιει ο δέλτα το κωλογάλα. 1,30 εδώ και 0,70 έξω έτσι;
Ν.Γ Μα έτσι γίνεται και στην Ευρώπη, γι’ αυτό οι τιμές είναι διαφορετικές.
Λ.Σ Έξω ο βασικός είναι 1500 κι εδώ είναι 500 ας πούμε. Αλλά το θέμα είναι ότι όλοι οι πολιτικοί βασίζονται πάνω σε αυτό. Επειδή δεν είμαστε οργανωμένη κοινωνία, του καταναλωτή και τα λοιπά, που έξω είναι πολύ δυνατοί σε αυτό. Για ένα μήνα είπαν μη πάρετε κρέας, και για ένα μήνα δε πήρε κανείς κρέας, και από 10 ευρώ το κιλό πήγε 3!
Ν.Γ Δηλαδή υπάρχει μια μέρα που λένε μη πας Super Market, μια μέρα που είχε γίνει το μποϊκοτάζ πριν 2-3 μήνες νομίζω, και πήγαν όλοι στο Super Market. Ε μη πας εκείνη τη μέρα, πήγαινε τη προηγούμενη.
Λ.Σ Τέτοιου είδους αντίδραση πονάει. Κάθε μέρα αύξηση, μία στο ένα μία στο άλλο. Αυτό με τα διόδια, κάποια κίνηση είναι από το τίποτα.
Ν.Γ Γιατί η βενζίνη, πουλάμε ίδια τιμή με Γερμανία. Πώς γίνεται αυτό;
Λ.Σ Είναι γελοίο! Ή να αρχίσουν να μην πληρώνουν τη ΔΕΗ σιγά-σιγά. Κάνει αύξηση 11% και 13% σε αυτούς που δεν έχουν και σε αυτούς που έχουν κάνουν 3%. Πού το πάνε; Το ΙΝΚΑ είναι πληρωμένο από τις κυβερνήσεις, στο κόλπο είναι οι πάντες. Δηλαδή τι πρέπει να γίνει; Να κατέβει ένα εκατομμύριο κόσμος να μπει στη βουλή να τα σπάσει και να γίνει αυτό που έγινε στην Αργεντινή;

S.R: Τελευταία μας ερώτηση, ετοιμάζεται κάποιες live εμφανίσεις αυτή την περίοδο;

Λ.Σ World Tour! (γέλια)
Ν.Γ 29/1 στο Βινύλιο στο Ίλιον, 5/2 Hard Rock frappe πίσω από γήπεδο του Παναθηναϊκού, 12/2 στο PopUp στην πλατεία της Ν. Σμύρνης, στο Lazy αλλά ακόμα δε ξέρουμε ημερομηνία, και θα έρθουν κι άλλα.
Σ.Κ Απλά όπως καταλαβαίνεται, όσο πιο πολύ το τρέχεις τόσο πιο πολλά live έχεις, αλλά είναι δύσκολο να το τρέξουμε μόνοι μας γιατί ο καθένας έχει και άλλες υποχρεώσεις.
Λ.Σ Θέλουμε κάποιον για να τρέξει δηλαδή.
Σ.Κ Αυτό είναι το πρόβλημά μας αυτή τη στιγμή.
Ν.Γ Και όσων αφορά τα μαγαζιά υπάρχουν πολλά εδώ στην Αθήνα.

Κλείνοντας, να σας ευχαριστήσουμε για το χρόνο σας, που μας δεχτήκατε και για αυτή την εγκάρδια συζήτηση. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνετε!