BLUES ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνέντευξη του Ηλία Ζάικου Ε.Ζ Blues Wire στο Southernrock.gr
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 14 Σεπτέμβριος 2010
Ένα διάβασμα των email μου,
στάθηκε η αφορμή για να επικοινωνήσουμε με
τον Δημήτρη Επικούρη, έναν άνθρωπο
που κατάφερε σε λίγες γραμμές να μου
δείξει ότι δεν χρειάζονται και πολλά
για να γνωριστούμε. Αφού μιλήσαμε
μαζί η κουβέντα πήγε και στα blues και
βέβαια όταν μιλάς για αυτό το
είδος της μουσικής δεν μπορείς να μην μιλήσεις
για τους Blues wire και
τον Ηλία Ζάικο,Μου είπε οτι τον γνωρίζει. Ε δεν
νομίζω ότι θα υπήρξε
κάποιος που να ακούει Blues και να μην μπει στον
πειρασμό για μια
συνένεντευξη-κουβέντα. με τον Η.Ζάϊκο και τους Blues
Wire.
Southernrock.gr: κ. Ζάϊκο, σε
καλωσορίζω στην παρέα του site μας και σε
ευχαριστώ για την τιμή που μας
κάνεις να μας δώσεις συνέντευξη.
Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση,
χαρά μου.
S R: Πότε και με ποια ερεθίσματα
ξεκίνησες να παίζεις κιθάρα, που από
όσο έχω διαβάσει είσαι και
αυτοδίδακτος?.
Είμαι αυτοδίδακτος, όταν ξεκίνησα να παίζω κι
ενδιαφέρθηκα για τα
μπλουζ, προσπάθησα να βρώ κάποιους που ν' ασχολούνται με
το είδος, όμως
προς μεγάλη μου απογοήτευση οι "καλοί" μουσικοί της εποχής
ελάχιστη
προσοχή έδειχναν για τους "αμόρφωτους" και μη δεξιοτέχνες
μαύρους... Στα
πρώτα μου βήματα ασχολήθηκα με τη φυσαρμόνικα και λίγο με τα
τύμπανα,
στη κιθάρα στράφηκα επειδή είχα την ανάγκη να γράψω δικά μου
τραγούδια.
Μέχρι τα 17 μου χρόνια είχα σχεδόν πλήρη άγνοια για τη λεγόμενη
ξένη
μουσική, βαδίζοντας προς τα είκοσι έκανα φίλους μουσικούς και μέσω
αυτών
γνώρισα απο κοντά το τι σημαίνει να ζείς μέσα σε τραγούδια, ήχους,
μαγικά ταξίδια. Στα 20 μου πρωτόπιασα κιθάρα.
S R: Ποιες οι μουσικές σας επιρροές? Υπάρχουν η υπήρξαν
μουσικά
ινδάλματα για τον Η. Ζάϊκο?
Πέρα απο τα μπλουζ, ακούω
γενικά μουσική. Στα δωδεκάμετρα έφτασα
προπαθώντας ν' ανακαλύψω τον "πάτο
του βαρελιού", άκουγα πολύ
progressive rock, southern και ό,τι "μαύρο"
έπεφτε στα χέρια μου.
Ινδάλματα δε θα έλεγα πως είχα, όμως καθορίστηκα ως
μουσική
προσωπικότητα απο μεγάλες μου αγάπες, ενδεικτικά ν' αναφέρω τους
Muddy
Waters, Buddy Guy, Mike Bloomfield, Hollywood Fats, Skip James, Eric
Clapton, Toy Caldwell, John Hammond και η λίστα δεν έχει
τελειωμό...
S R: Μια κίνηση του χρόνου στο
παρελθόν, και 1983 . Ηλιας Ζάϊκος και
Σ.Ζήσης Βlues Gang και Blues Wire .Πως
ξεκίνησε αυτό τo group ?
Θα σας πω μιά φράση που έχει πει ο
Σωτήρης Ζήσης σε μια συνέντευξη, με
πέντε λέξεις έδωσε νομίζω το πλήρες
νόημα του τι είμαστε και που θέλαμε
να πάμε. Είπε λοιπόν:
"Ξεκινήσαμε να
παίζουμε μουσική, και όχι μουσικά όργανα".
S
R: Dig It και 1984. τι σημαίνει για εσας? Και πόσο δύσκολο η εύκολο
ήταν?
Όταν φτιάξαμε το γκρουπ κι αρχίσαμε να παίζουμε με κορύφωση
την
κυκλοφορία του πρώτου μας δίσκου, δεν είχαμε συναίσθηση του τι
πραγματικά δρομολογείτο... Κι έτσι νομίζω πρέπει νάναι. Εμείς
καιγόμασταν να εκφράσουμε τον χείμαρο των συναισθημάτων που
λυσσομανούσαν μέσα μας ψάχνοντας διαφυγή, διψούσαμε για επικοινωνία και
μοίρασμα, στα 20 κάτι μας λίγο νοιαζόμασταν για τα τυπικά, τα
καθημερινά, τα διεκπεραιωτικά, αθάνατοι κι άτρωτοι είμασταν όπως ο κάθε
εικοσάρης. Κοιτώντας πίσω, μερικές φορές δεν πιστεύω το τι ζήσαμε,
αντέξαμε, ξεπεράσαμε. Εύκολο δεν ήταν καθόλου, ήταν όμως
απαραίτητο.
S R Πηγαίνοντας τον χρόνο
μπροστά και ειδικότερα το 1989 κάνεις το πρώτο
προσωπικό άλμπουμ «They Call
me EZ» πόσο σημαντικό ήταν για σένα ?
Δύο πράγματα. Το άλμπουμ το
έκανα μόνος μου, παίζοντας και τραγουδώντας
ό,τι ακούγεται μέσα στα
κομμάτια, ήταν για μένα μια πρόκληση και μια
διαδικασία που και ανάγκη την
είχα, και αρκούντως την απήλαυσα. Το
δεύτερο, είναι η παρουσία στο δίσκο του
μοιρολογιού για τον Muddy
Waters, ένα τραγούδι που σκάρωσα "συναρμολογώντας"
στίχους απο κομμάτια
του, μια στιγμή με συναισθηματική φόρτιση που δύσκολα
την αντέχεις, πόσο
μάλλον την ελέγχεις...
S R: Τι σημαίνει μουσική blues για εσάς?¨όταν παίζετε
κιθάρα τι νιώθετε?
Θα σας μεταφέρω την απάντηση του Fury Lewis,
ενός σπουδαίου μουσικού του
ακουστικού μπλουζ:
"το μπλουζ είναι η
αλήθεια, η αλήθεια του καθενός", αυτά που κουβαλάει
στη ψυχή και το μυαλό
του.
Το να παίζω κιθάρα είναι εν πολλοίς η ύπαρξη μου.
SR: Πόσο εύκολα η δύσκολα βρέθηκε το group σας να
συνεργάζεται με
κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας Blues σκηνής? Πως αισθάνεται
ένας
καλλιτέχνης όταν είναι στην σκηνή ένας John Hammond, ένας Louisiana
Red,
μία Katie Webster?
Νομίζω ήταν λογικό επακόλουθο. Εμείς
παίζαμε με συνέχεια και συνέπεια,
οι θρύλοι του μπλουζ άρχισαν σιγά σιγά
νάρχονται στα μέρη μας, ο
αυτοσχεδιασμός και το τζαμάρισμα αποτελούν βασικά
συστατικά του
ιδιώματος, το ένα φέρνει τ' άλλο και νάμαστε καβάλα στ'
όνειρο. Όταν
κάποιος βρίσκεται στο πάλκο με τους δικούς του "ήρωες", είναι
κάτι που
μάλλον δεν μπορώ σας περιγράψω. Το καλύτερο που θα μπορούσα να πω,
είναι
πως τις στιγμές εκείνες γίνεσαι ένα με την ουσία αυτού που αγαπάς και
σε
καθορίζει, κι αυτό είναι κάτι μοναδικό και υπέροχο, λόγος να
ζείς.
SR: :Πολλά group ζηλεύουν την πορεία
σας έχωντας ανοίξει συναυλίες για
τους μουσικούς θρύλους όπως ο Buddy Guy, ο
James Cotton, Albert
King,.Ποιά η συνταγή της επιτυχίας?
Αν
υπήρχαν τέτοιες συνταγές, όλοι θα ξέραμε τι και πως να το κάνουμε...
Πίστη,
αφοσίωση, μελέτη.
S R: Με ποιόν άλλον
καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε?
Με όσο το δυνατόν
περισότερους, γνωστούς ή άγνωστους, αληθινούς.
S R: Ποιο είδος blues σου αρέσει περισσότερό? και είναι
διακριτές εάν
υπάρχουν οι ομοιότητες με το Southern
rock?
Λατρεύω τ' ακουστικά μπλουζ, τον ηλεκτρικό σουινγκ ήχο με
κοντραμπάσο
και φυσαρμόνικα, τα μακρόσυρτα τζαμ σ' ενα κλειδί, τον ατέλειωτο
και
σαγηνευτικό κόσμο των δωδεκάμετρων.
Το μπλουζ έχει μπολιάσει (κι έχει
μπολιαστεί) σχεδόν ό,τι δυτικότροπο
έχει ακουστεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Το Southern rock δεν αποτελεί
εξαίρεση. Μια απλή ακρόαση κομματιών των
Allman Bros Band αρκεί για να
καταλάβει κάποιος την άρρηκτη τολμώ να πω
σχέση.
S R: Σας πέρασε ποτέ η ιδέα για
καριέρα στο εξωτερικό?
Βεβαίως, κάποτε το ψιλοκυνηγήσαμε κι
όλας... Μεγάλη ιστορία με αμέτρητες
και αστάθμητες παραμέτρους, κάποια
στιγμή ενσυνείδητα αποφασίσαμε να
μείνουμε στον τόπο μας, κοντά στους
ανθρώπους που αγαπάμε, αν κι ο
διαβολάκος της φυγής βροντοκοπάει που και που
στην εξώπορτα.
S R: Πολλά live στην Ελλάδα
αλλά και στην Ευρώπη. Υπάρχει διαφορά στην
αντιμετώπιση σας από το
κοινό?
Κοντολογής, το κοινό στις χώρες της Ευρώπης είναι πιό
"διαβασμένο",
γνωρίζει καλύτερα απο μας που και γιατί πηγαίνει και η κριτική
του είναι
πιο "συγκροτημένη". Έχω να θυμάμαι μόνο καλά απο τις συναυλίες μας
στο
εξωτερικό, μας αντιμετώπισαν πάντα με σεβασμό κι ενίοτε με δέος. Μεγάλη
μας τιμή.
S R: Εδώ που έχει φτάσει αυτό
το σπουδαίο group, πως βίωνε και πως
βιώνει τώρα αυτή την επιτυχία του?
Είχατε φανταστεί αυτή την επιτυχία?
Να διευκρινίσω πως αυτή η
επιτυχία όπως την αναφέρετε, δεν εξαργυρώθηκε
ποτέ σε οικονομοτεχνικό
επίπεδο. Άλλα είναι αυτά που αξιωθήκαμε να
βιώσουμε στην πορεία μας.
Ζητήματα σχέσεων, ανθρώπινων προβληματισμών,
αληθινή και βαθειά συγκίνηση,
φιλίες. Χρόνια πριν, με τον Σωτήρη - πριν
ακόμη φτιάξουμε το γκρουπ -
παρακολουθούσαμε μια συναυλία του John
Hammond. Σε κάποια στιγμή, του λέω,
φαντάζεσαι ρε φίλε κάποτε να
βρεθούμε κι εμείς σε κείνη τη πλευρά του
πάλκου; Το μυαλό μου δεν έφτανε
καν στο σημείο να γνωρίσουμε, πόσο μάλλον να
παίξουμε μαζί με τον μεγάλο
μουσικό, πράγμα που έγινε λίγα χρόνια αργότερα.
Αυτό για μένα είναι
επιτυχία.
S R: Σε
βρίσκει σύμφωνο ο όρος μουσική βιομηχανία?
Αυτή είναι μια δύσκολη,
όσο και πονηρή ερώτηση φίλε μου. Αν θέλει
κάποιος να συζητήσει σοβαρά
επ'αυτού, χρειάζονται πολλές ώρες και
σίγουρα δεν θα δοθεί σαφής απάντηση.
Μου μοιάζει ουτοπικό το ερώτημα,
κάτι σαν τις αρχαίες σοφιστείες, ή για να
χαριτολογήσω, μου θυμίζει το
ερώτημα που με αυθάδεια απευθύναμε ως μαθητές
στον καθηγητή του
μαθήματος των θρησκευτικών: "Μπορεί ο Θεός να φτιάξει μια
πέτρα τόσο μεγάλη που να μη μπορεί να τη σηκώσει;" Ακόμα, να παραθέσω κανα δυό
παροιμίες και λαικές ρήσεις που άπτονται του ζητήματος: Όποιος
ανακατεύεται
με τα πίτουρα τον τρων οι κότες, τα μεταξωτά βρακιά θέλουν
κι επιδέξιους
κώλους κι άλλα τέτοια.
S R: Εκτός απο τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης, όταν τραγουδάς το πρόσωπο και γενικότερα οι κινήσεις σου δίνουν κάποια μορφή ηθοποιίας τι ακριβώς γίνεται όταν "παίζεις" μουσική?
Φαντάζομαι αυτό έχει να κάνει με το χαρακτήρα και την προσωπικότητα εν γένει του κάθε μουσικού. Γιά μένα δεν αποτελεί κριτήριο για το αν θα μου αρέσει η όχι κάποιος, όμως είναι ένα στοιχείο που ενδεχομένως σε "βάζει" βαθύτερα στο τι διαδραματίζεται όχι μόνο στο πάλκο αλλά και "μέσα" στο ίδιο το τραγούδι. Στη δική μου περίπτωση ίσως παίζει και κάποιο ρόλο το γεγονός πως για κάποια φεγγάρια πέρασα απο δραματική σχολή στα νιάτα μου κι έχω παίξει για μικρό διάστημα στο θέατρο και έναν μικρό ρόλο σε μια κινηματογραφική ταινία...
S R:Ο Ηλίας Ζάικος έχει και εκπομπή στο ραδιόφωνο (το αγαπημένο μου μέσο)Είμαι πρώην συναδελφός σου:).Πως προέκυψε να είσαι και ραδιοφωνικός παραγωγός?
Ίσως είναι καλύτερα αν πείς είχα... Η μαμά ΕΡΤ βλέπεις κάνει περικοπές κι έτσι μετά απο 11 χρόνια η σύμβαση μου δεν ανανεώθηκε για το επόμενο 6μηνο... Θα βρώ το δρόμο μου όμως, το ραδιόφωνο πάντα μου άρεσε και ασχολούμαι κατά διαστήματα σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή μου. Μαγικό μέσο επαφής, μοναδικό κι αναντικατάστατο, δε μπορείς παρά να τ'αγαπήσεις...
S R:Με τι άλλο εκτός απο αυτά που έχεις κάνει θα ήθελες να ασχοληθείς?
Ενδεχομένως να γράψω μουσική για εικόνες αν μου δοθεί η ευκαιρία, είναι κάτι που με γοήτευε πάντα. Ακόμη, θάθελα να κάνω κάτι στην πολύπαθη, απαράδεκτη και προσβλητική ελληνική τηλεόραση, κάτι που βέβαια φαντάζει κομματάκι δύσκολο για κάποιον του λόγου μου...
S R:Έαν είναι εύκολο θα ήθελα να μου πείς το δικό σου τοπ 5 αυτή την εποχή
1. Hollywood Fats - any... or Kirk "Eli" Fletcher w/Blue Flames
2. Ruthie Foster - Ocean of tears
3. Levon Helm - the new album
4. Big George Jackson - Big shot
5. Johnny Cash - The man comes around
S
R¨:Internet, my space πόσο βοηθούν τα groups σήμερα?
Νομίζω τα
μάλα. Χρειάζεται πάντως προσοχή και αυτοσυγκράτηση, είναι
εύκολο να
παραμυθιαστείς ή ακόμα και να εξαπατηθείς. Παράδεισος και
κόλαση
μαζί.
S R: Kάποιo group ελληνικό που σου
αρέσει η καλλιτέχνης?
Πέρα απο ονόματα, μου αρέσει οτιδήποτε έχει
αυθεντικές κι απονήρευτες
καταβολές κι ευπρόσωπη παρουσίαση, ανεξαρτήτως
μουσικού στυλ.
SR: Τι σχεδιάζεις για το
άμεσο μέλλον ?
Την καινούργια δουλειά των Blues Wire, ένα
προσωπικό άλμπουμ με
ακουστικό ήχο κι ό,τι άλλο ενδεχομένως προκύψει,
υπάρχουν αρκετές
σκέψεις στο μυαλό μου τελευταία.
SR: Nα σε ευχαριστήσω θερμά για την κουβέντα μας και θα
ήθελα να μου
πεις την γνώμη σου για το Southernrock.gr
Εγώ σας
ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, η δουλειά που γίνεται στο
Southernrock.gr θεωρώ
πως είναι αξιοζήλευτη, ας μη ξεχνάμε πως τέτοιοι
"τόποι" είναι τα σπίτια των
ψυχών και των βαθύτερών μας αναζητήσεων.
Δύναμη νάχετε και κουράγια να
ξεπερνάτε τις δυσκολίες κρατώντας καθαρή
τη ματιά σας.
http://www.blueswire.gr
Info: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Αποσπάσματα από το DVD "2 shows" μπορείτε να δείτε παρακάτω
Pride
