ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ
Οι The Whiskey River και το « It’s About Time”
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 27 Οκτώβριος 2011
Επειδή νομίζω οτι καλό είναι στην μουσική να βρίσκουμε και "νεα" γκρούπς και να γνωρίζουμε λιγότερο γνωστούς καλλιτέχνες,σε αυτη την κατηγορία εντάσεται και η παρακάτω μπάντα. Πρόκειται για μια ομάδα μουσικών που ενω ξεκίνησαν το 1987 απο την αμερική και συγκεκριμένα απο το Wallingford. δεν είναι ευρέως γνωστοί σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ποιά η ιστορία του τραγουδιού "Philby" του Rory Galagher
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 15 Οκτώβριος 2011
O Ιρλανδός μουσικός με την σπουδαία καρίερα στο rocking blues Rory Galagher, έγραψε ενα τραγούδι που έγινε πολυ μεγάλη επιτυχία το "Philby" που περιελαμβάνεται στο ιστορικό στούντιο LP "Top Priority"
Oι "I Love You But I've Chosen Darkness"
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 08 Οκτώβριος 2011
Λίγο εώς πολύ τους μουσικούς μας δρόμους τους έχουμε χαράξει όλοι μας και σε ότι αφορά μουσικά είδη και μπάντες ενώ έχουμε κλειδώσει τις αποθήκες συχνά ανοίγουμε και βάζουμε κάτι καινούργιο μέσα, άλλωστε όλα εξελίσσονται και όλα πρέπει να τα παρακολουθούμε.
GRANICUS - "Granicus" [1973] (review)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 06 Οκτώβριος 2011
GRANICUS
GRANICUS
1973
(RCA)
SIDE I: You’re In America, Bad Talk, Twilight, Prayer.
SIDE II: Cleveland Ohio, Nightmare, When You’re Movin’, Paradise.
GRANICUS: Woody Leffel – Vocals, Wayne Anderson – Guitar, Al Pinell – Guitar, Dale Bedford – Bass and Joe Battaglia – Drums.
Producer by Martin Last.
Granicus (Γρανικός, η τοποθεσία-ποταμός όπου ο Μέγας Αλέξανδρος πέτυχε την πρώτη μεγάλη του νίκη επί των Περσών), επίσης το όνομα ενός obscure-cult Hard Rock & Heavy Metal συγκροτήματος της δεκαετίας του '70 από το Cleveland, USA.
Πολύ χαίρομαι που παρουσιάζω αυτό το LP των Granicus, είχαν όλα τα φόντα για να γίνουν διάσημοι και επιτυχημένοι, απίστευτο υλικό, μεγάλος κιθαρίστας και ταλαντούχος τραγουδιστής.
Σχηματίστηκαν περίπου στις αρχές της δεκαετίας του ’70 από τον τραγουδιστή Woody Leffel, τους κιθαρίστες Wayne Anderson/ Al Pinell και τον μπασίστα Dale Bedford. Έπαιζαν σε διαφορές pub-club και λέσχες μέχρι που υπόγραψαν συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρία RCA το 1973. Στο ντεμπούτο album τους του ιδίου έτους, προσφέρουν εμπνευσμένες συνθέσεις Hard Rock με επιρροές από '60s... Cream, Jimi Hendrix, Blue Cheer και ‘70s... Deep Purple, Led Zeppelin. Σε αυτό το ένα και μοναδικό δίσκο παίζουν ένα πολύ δυναμικό, ενεργό με αρκετά στοιχεία από Hard Rock και Progressive Rock, πολλοί τούς συνέκριναν με τους Led Zeppelin και δεν είχαν άδικο.
Το τραγούδι "Bad Talk" έχει μια ενέργεια proto-Metal και είναι μοναδικό, αλλά ολόκληρο το LP είναι εξαιρετικό και αξίζει την αναζήτηση σας, αν και ηχογραφήθηκε μόνο μέσα σε 10 ημέρες η ενεργεία αυτού του δίσκου είναι απίστευτα τρομερή.
Άγριο Hard Rock με ένα ακραία ψηλά φωνητικά από τον τραγουδιστή και ακόμη υψηλότερα, που συνέχεια θυμίζουν τον Robert Plant (Led Zeppelin) και σε κάποια σημεία τον Frank Dimino (Angel) και τον Ian Gillan (Deep Purple).
Ο δίσκος επίσης περιλαμβάνει 11-λέπτο επικό ύμνο το "Prayer", όπου ο τραγουδιστής φτάνει στα ύψη πάνω από τις εξαγριωμένες φλεγόμενες κιθάρες, η ενέργεια αυτού του LP είναι απίστευτη. Κομμάτια που αξίζουν από αυτόν το δίσκο είναι το ιντερλούδιο "Twilight", το Prog "Nightmare” το ballsy Hard Rock “You’re In America" και το "When You’re Movin’". Ενώ δεν πρέπει να αφήσετε απ’ έξω τα “Cleveland, Ohio“ και το καταπληκτικό σκληρό Hard Rock Boogie "Paradise". Όσο για την συγκρότημα, η τεχνική του είναι εντυπωσιακή με απίστευτες έμπνευσης, καθώς οι στριγκλιές του Woody Leffel είναι μια θετική απόκοσμη ηχητική Rock & Roll ιστορία. Μπορεί να είναι ένα και μοναδικό album σαν κυκλοφορία από το σχήμα, θα υπάρχει όμως για πάντα σε μια θέση μέσα στις καρδιές μας.
Η παράγωγη ανήκει στον Martin Last, το 1973 διαφημίζονταν σε διάφορους καταλόγους ως Psychedelic Rock group, δεν είναι έτσι, αυτοί οι τύποι είναι σταθερά στη Hard Rock δεκαετία του '70, με Led Zepplin καταβολές. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό ως σύγκριση, βασίζονται στο Hard Rock τέμπο με προοδευτικές ανατροπές από Led Zeppelin έως Deep Purple, με κάποια ραγδαία αύξηση.
Στη συνέχεια το συγκρότημα, διαλύθηκε χωρίς να αφήσει ένα δεύτερο δίσκο σαν παρακαταθήκη, αν και φημολογείται ότι είχε καταγραφεί άλλο ένα το οποίο κάπου σε κάποιο studio θα ‘ναι χαμένο και σκονισμένο, δυστυχώς. Κανένα από τα μελή του σχήματος δεν εμφανιστήκαν ξανά στο μουσικό προσκήνιο, με εξαίρεση τον Joe Battaglia (drums), που εμφανίστηκε στους Pandora από την Νέα Υόρκη, λίγα χρόνια αργότερα.
Το 2001 ο τραγουδιστής Woody Leffel εμφανίστηκε στο Space Rock συγκρότημα των Pi Corp, του Alan Howarth.
Trivia...
Φήμες λένε, ότι ο Jimmy Page σκέφτηκε τον τραγουδιστή των Granicus, για να αντικαταστήσει τον Robert Plant σε μία από τις ελάχιστες φορές όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά μαζί μεταξύ τους, ο οποίος δεν δέχτηκε όμως.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ GRANICUS
Granicus [1973]
Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.
Wacken Open Air Festival - Η Μέκκα του Metal αποκαλύπτεται!
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Άννα Γκίκα - 01 Οκτώβριος 2011
Τα εισιτήρια είχαν αγοραστεί μήνες πριν αφού και φέτος το ιστορικό φεστιβάλ του Wacken είχε ξεπουλήσει από τις αρχές του χειμώνα...
BLACKLIST - "The Sign Of 4" [1984] (review)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 09 Σεπτέμβριος 2011
BLACKLIST
THE SIGN OF 4
1984
(Blacklist Records)
SIDE I: Steady On The Steel, Confrontation.
SIDE II: Sin Sentence, Revenge.
BLACKLIST: Mark Holz – Vocals, Jon Rogue – Guitars, Rick Koch – Bass and Ron Pyne – Drums.
Produced by Blacklist and Lee Grooks.
Το EP των Blacklist “The Sign Of 4” προσφέρει μερικά ωραία, αν και τυπικά, παραδοσιακά Heavy Metal τραγούδια της δεκαετίας του '80. Τα τραγούδια αυτού του EP βασίζονται γύρω από βαριά, πιασάρικα riffs με hooky vibe δύναμη. Η παραγωγή και η σύνθεση των τραγουδιών είναι εκπληκτικά καλή για μια ανεξάρτητη παραγωγή από μια άγνωστη εταιρία, που ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζει. Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλές αυτοχρηματοδοτούμενες παραγωγές των 80’s που να έχουν τόσο καλό Metal ήχο. Το συγκρότημα είχε δουλέψει αρκετά πάνω σε πρόβες και live, μιας και είναι αρκετά δεμένο και ήταν πράγματι έτοιμοι για το βινύλιο αυτό.
Καλή η δουλειά στην κιθάρα, ενώ η φωνητική απόδοση του τραγουδιστή είναι σε ένα περίεργο συνδυασμό υψηλής και λίγο με βραχνή χροιά, ιδιαίτερα σκληρά και παθιασμένα. Δεν μπορώ να σκεφτώ έναν τραγουδιστή σε σύγκριση, αλλά είναι στο είδος (τραχύς ήχος) που συνήθως συνδέεται με τη Γερμανική μπάντα των Accept. Παρ 'όλα αυτά, ο ίδιος έχει τις στιγμές του κρατώντας ωραία τις υψηλές νότες.
Το τραγούδι “Steady On The Steel” είναι ένας ύμνος headbanging, εύκολα θα σηκωθεί η γροθιά σας και θα τραγουδάτε μαζί τους, το “Confrontation” είναι ακόμα καλύτερο, με ένα μεγάλο, πιασάρικο riff που αρπάζει αμέσως την προσοχή σας.
Τροφοδοτείται από μπύρα Miller, Harley Davidson και Euro-Metal επιρροές, οι Blacklist ανήκουν στην Ηeavy Μetal σκηνή του Milwaukee, USA.
Ο ήχος τους έχει κάτι από "Lemmy loud", φορούν μαύρα δερμάτινα, ρίχτε πίσω από το κεφάλι τα μαλλιά και ετοιμαστείτε για την Metal επίθεση, οι Blacklist ξεχωρίζουν από την ισχύ, επίμονη του κιθαρίστα Jon Rogue, και τα απειλητικά φωνητικά του Mark Holz (RIP). Το συγκρότημα γέρνει (μουσικά) σε μεγάλο βαθμό στη δύναμη και την επιθετικότητα των Accept.
Οι Blaklist ψηφίστηκαν ως το καλύτερο συγκρότημα από το Milwaukee από τους αναγνώστες του fanzine “Mania Metal” το '84 και τα τραγούδια τους παίζονταν από το ραδιοφωνικό σταθμό KUSF στο San Francisco, USA.
Αυτή η obscure μπάντα έχει μια παράξενη ομοιότητα με Ευρωπαϊκά Metal συγκροτήματα ειδικά στα τραχιά φωνητικά. Υπάρχει επίσης ένα τραγούδι στο EP, της παλιάς Pentagram σχολής σε dark & doomy αίσθηση, το οποίο είναι βαρύτερο από το μέσο όρο των Pentagram.
Γενικά το EP είναι Metal και η φύση των τραγουδιών τους, τα καθιστά πολύ σημαντικά συλλεκτικά και Heavy, αυτό είναι ακόμα ένα άξιο προς απόκτηση.
Το 1984 το Epic-Power Metal έκανε τα πρώτα βήματα του, με πρωτοποριακές κυκλοφορίες και την ίδια χρονιά μια μικρή ανεξάρτητη εταιρία από το Wisconsin κυκλοφόρησε αυτό το EP, νέκταρ για τα αυτιά του κάθε οπαδού του λεγόμενου US Power Metal, όπως εγώ. Ο ήχος είναι αρκετά κοντά στον πρώιμο ήχο των Jag Panzer, αν και λιγότερο επικός και περισσότερο πιο κοντά σε προσέγγιση των 80's Metal συγκροτημάτων και επίσης με τον τραγουδιστή που ήταν διαφορετικός από τον Harry Conklin. Στην πραγματικότητα ο τραγουδιστής των Blacklist, ο οποίος δυστυχώς δεν είναι μαζί μας πια (RIP), είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους είναι ξεχωριστή αυτή η κυκλοφορία. Το ύφος του δεν ήταν οπερετικό και δεν είχε ευρέος φάσμα στη φωνή του όπως οι σύγχρονοι του, αλλά είχε αρκετό τσαμπουκά και τη μοναδικότητα σε αυτό για να σας ξεσηκώσει, ακούγεται σαν μια διασταύρωση μεταξύ Udo, Mark Shelton, Tim Baker και Lemmy.
Η δόξα του EP είναι και τα τέσσερα τραγούδια, το “Confrontation” που σκοτώνει με τα δολοφονικά riffs και την επική χορωδία. Το "Steady On The Steel" είναι περισσότερο Hard Rocker που προσφέρει μια ευχάριστη αλλαγή στο σύνολο, τα μεταλλικά "Sin Of Sentence" και "Revenge" γεφυρώνουν το εύρος της διάθεσης για μια αργή, σκοτεινή δισκογραφική δουλειά που είναι αρκετά διασκεδαστική.
Είναι μια καταπληκτική κυκλοφορία, σίγουρα ευχάριστη στο άκουσμα, αν αγαπάτε την παλιά δύναμη των 80’s Epic-Power Metal σχημάτων από USA, με πολλά Ευρωπαϊκά τευτονικά στοιχεία, αυτό είναι ακριβώς το εισιτήριο της διασκέδασης. Σίγουρα ένα από τα κορυφαία EP στην ιστορία του Αμερικανικού Heavy Metal που κυκλοφόρησαν ποτέ. Τέσσερα αθάνατα τραγούδια που απλά φλερτάρουν με όλους τους Metalheads, ειδικά το “Steady On The Steel" είναι ένα από αυτά τα μαγευτικά κομμάτια που δεν μπορούν να γραφτούν κάθε μέρα.
Αυτή η μπάντα έχει κερδίσει τη θέση των Αμερικανικών Accept, αλλά εμείς είπαμε μόνο ομοιότητες με τα φωνητικά έχουν, η μουσική είναι καθαρή και βάρβαρη κάτι ανάμεσα σε Jag Panzer, Cirith Ungol, Manilla Road.
Δυστυχώς μας άφησαν μόνο αυτή την κυκλοφορία σαν παρακαταθήκη, ενώ έχουν και ένα demo 6 τραγουδιών που κυκλοφόρησε πριν από το EP.
Το “The Sign Of 4” έχει όλα όσα ψάχνετε να βρείτε σε μια private Heavy Metal κυκλοφορία.
TRIVIA: Ενώ προέρχονται από το Wisconsin, USA, κατάφεραν να γίνουν πιο γνωστοί και να αποκτήσουν φήμη εκτός Αμερικής, ενώ ήταν παντελώς άγνωστοι στην χώρα τους, στη Γερμανία τους λάτρεψαν. Τα τραγούδια τους είχαν μεγάλη απήχηση σε έναν παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό στην πόλη Mannheim, όπου παιζόταν συχνά πυκνά το demo τους.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ BALCKLIST
“The Sign Of 4” [1984]
Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.
Stevie Ray Vaughan - A True Guitar Legend
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 28 Αύγουστος 2011
Προσπαθώ εδώ και ώρες να σκεφτώ μια εισαγωγική παράγραφο για να περιγράψω τον Stevie ray και το πώς νιώθω για το παίξιμό του αλλά οι λέξεις δεν μου φαίνονται αρκετές. Προσπάθησα να πω ότι ήταν δυναμικός, φλογερός, ότι μου κόβει την ανάσα κάθε φορά που τον ακούω, έτσι για να μπορέσω να του αποδώσω τον φόρο τιμής που νομίζω ότι του αξίζει.
Oι Dertybird
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 06 Αύγουστος 2011
Oι Dertybird είναι μια μπάντα από το Ώστιν, του Τέξας η οποία έχει καλλιεργήσει ενα δικό της μουσικό στυλ ,ενα συνδυασμό των Muscle Shoals Soul και Hill Country Blues /Swamp Blues σε ένα νέο μείγμα Southern Vinyl rock. Οι Dertybird βασικά είναι ο Clayton Colvin και ο JT Holt.
Αφιέρωμα στους Doc Holliday
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 28 Ιούλιος 2011
Oι Doc Holliday είναι από τη Georgia εκεί όπου το Southern rock ξεκίνησε με τους θρυλικούς Allman Brothers Band. Το 1980, το γκρουπ υπέγραψε συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρεία A&M Records . Το 1981 το πρώτο τους άλμπουμ με το ομώνυμο τίτλο «Doc Holliday» μπήκε στα πρώτα 30 άλμπουμ του Billboard Rock LPs chart.
Οι Skinny Molly
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 23 Ιούλιος 2011
Ενα απο τα πιο συνηθισμένα πράγματα στην μουσική σκηνή είναι οι ανταλλαγές μελών απο το ενα γκρούπ στο άλλο. Μουσικοί αλλάζουν μπάντες για διαφόρους λόγους η κάνουν κι σόλο καρριέρα. Παρόμοια κατάσταση και αυτή που σας προβάλουμε παρακάτω.
