Τρίτη, 21 Μαΐου 2024, 14:33:59

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Ποιά ηταν η πρώτη μπάντα του Joe Bonamassa ?

Bloodline by Bloodline (1994)

Oι Bloodline ήταν το πρωτο αμερικάνικο blues rock γκρούπ που συμμετείχε ο εκπληκτικός  Joe Bonamassa. Αποτελούταν απο γιούς πολύ γνωστών μουσικών . Η πρώτη αυτή μπάντα του εξαιρετικού μουσικού που ο ιδιος παρουσιαζόταν και με δεύτερο όνομα ως (“Smokin’ Joe Bonamassa”) σε ηλικία 17 ετών

Περισσότερα...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ VIRGIN STEELE

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Περισσότερα...

Ποιός είναι ο AZRAEL των CRIMSON GLORY

ΑΖΡΑΗΛ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
CRIMSON GLORY-AZRAEL

glory


Απεικόνιση του Αζραήλ με εμφανείς τις ομοιότητες με το Χάρο (δρεπάνι,κουκούλα,σκούρος μανδύας)
Οι Crimson Glory κυκλοφόρησαν τον πρώτο και ομώνυμο δίσκο τους το 1986. Σε αυτό το κατά γενική ομολογία, διαμάντι αν έπρεπε να διαλέξω το καλύτερο τραγούδι, ο τίτλος θα πήγαινε στο Azrael.

Περισσότερα...

FORTNOX - "Fortnox" [1982] (review)

Image
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
FORTNOX
FORTNOX
1982
(EPIC)

SIDE I: On The Prowl, Storm Inside My Head, Running From Yourself, The Beast, Rock And Roll City, What About Me.
SIDE II: Lucifer’s Eyes, Rocking In America, Another Lady, Don’t Scratch The Surface, Hyperock.

FORTNOX: Rick Fowler – Vocals/ Guitars, Joel Shipp – Vocals/ Bass, and Nathan De Foor – Drums.
Produced by Chris Tsangarides.
 

Ένα μελωδικό Power Pomp/ AOR τρίο από την Atlanta της Georgia με εκπληκτικές κιθάρες, που πήρε τ’ όνομα του από το μεγαλύτερο θησαυροφυλάκιο των ΗΠΑ, (γνωστό από το film του James Bond “Goldfinger”).
Το ρεπερτόριο των Fortnox βασιζόταν σε Pomp/ AOR/ Hard Rock τραγούδια στο μελωδικό στυλ των April Wine των Head East και των Nantucket μεταξύ άλλων. Στο μοναδικό τους δίσκο την παραγωγή έκανε ο γνωστός Chris Tsangarides, γνωστός επίσης από τις παραγωγές των Thin Lizzy και των Tygers Of Pan Tang.
Ένα σχήμα λοιπόν τη Νότια πολιτεία της Georgia, μην περιμένετε όμως κάποιο ήχο σε στυλ Allman Brothers Band ή ακόμα-ακόμα Νότιο Boogie a-la Molly Hatchet ή Outlaws. Ωστόσο, μιλάμε για μια μπάντα που μπορεί να θυμίζει λίγο από groups όπως οι Triumph, Rush, ή ακόμα και τον Frank Marino και τους Mahogany Rush στα χρόνια της ακμής τους. Τώρα, μην προσπαθήσετε να συγκρίνετε απόλυτα τους Fortnox κατά γράμμα με οποιοδήποτε από αυτά τα σχήματα. Για τις συγκρίσεις τώρα, τα καλύτερα σε σύγκριση group είναι περίπου οι Rods, οι Fortress, οι Messenger και οι Helix περιόδου 1981-1982, σε συνδυασμό με το αχαλίνωτο μελωδικό Hard Rock στυλ των Fortnox. Αυτό είναι αξιοθαύμαστο, λαμβάνοντας υπόψη την πεντακάθαρη και γεμάτη σε όγκο παραγωγή του Chris Tsangarides που ήταν σίγουρα ότι καλύτερο που θα μπορούσαν να έχουν οι Fortnox.
Ο ομώνυμος δίσκος των Fortnox αρχίσει με το τραγούδι “On The Prowl” έναν φωτεινό και ευάερο ύμνο της δεκαετίας του ‘80. Το “Storm Inside My Head” είναι ένα εξαιρετικό Hard Rock τραγούδι με έναν πιασάρικο σκληρό επίμονο Rock ρυθμό. Η κιθάρα του Rick Fowler είναι αξέχαστη και αξεπέραστη στο τραγούδι “Running From Yourself”, όχι ότι στα άλλα τραγούδια πάει πίσω, σε όλα τα κομμάτια η κιθάρα του κυριολεκτικά κεντάει. Η μελωδική φωνή του Joel Shipp (bass) κάνει την διαφορά σε όλα τα τραγούδια και τα ανεβάζει με την ερμηνεία του πολύ ψηλά και ο Nathan DeFoor (drums) δίνει στον δίσκο τον όγκο που χρειάζεται με το απίστευτο drumming του.
Ακολουθούν τα "The Beast In Me" και "Rock And Roll City”, σίγουρα και τα δυο τραγούδια είναι ένα καλό Hard Rock προϊόν της δεκαετίας του ’80 στον μελωδικό ήχο. Το “Don’t Scratch The Surface” έχει μια σύντομη καλή εισαγωγή από keyboards, ενώ το τελευταίο τραγούδι του δίσκου το “Hyperock” επιχειρεί να επιταχύνει σε ταχύτητα, και είναι ίσως το βαρύτερο κομμάτι τους, υπενθυμίζοντας μου τους ξεχασμένους ήρωες Godz.
Η μπάντα παρέδωσε κάποια καλά στοιχεία μελωδικού Hard Rock εν έτη 1982, είναι μια αρκετά καλή και καθαρή μελωδική Hard Rock σε αρκετά σημεία AOR διασκέδαση. Άλλα τραγούδια που ξεχώρισαν από αυτό το δίσκο των Fortnox και αξίζουν την προσοχή σας είναι το “Lucifer’s Eyes" και το “Rocking In America”. Για τις ανάγκες προώθησης του δίσκου έκαναν και ένα video-clip στο τραγούδι “Storm Inside My Head”, που ίσως είναι το καλύτερο του album.
Σε γενικές γραμμές υπάρχουν αρκετά καλά μελωδικά Pomp/ AOR πράγματα εδώ, λαμβάνοντας υπόψη ότι είμαστε στο 1982, προφανώς το ευρύ κοινό  δεν αγόρασε αυτόν το δίσκο και η εμπορική επιτυχία δεν ήταν η αναμενόμενη που ήθελε το συγκρότημα. Τα μέλη της μπάντας στη συνέχεια πήγαν να σχηματίσουν το συγκρότημα Bombay, που ήταν στα πρόθυρα να κάνει κάτι χρήσιμο αλλά τελικά τίποτα καλό δεν έγινε. Έτσι δεν ξανά ακούσαμε ποτέ κάτι για τους Fortnox στο μέλλον, όχι ότι δεν είχαν τα φώτα αλλά πόσα και πόσα συγκροτήματα δεν χάθηκαν εντελώς άδοξα, τουλάχιστον μας άφησαν αυτό το album σαν παρακαταθήκη. Ο δίσκος βρίσκετε εύκολα και σε προσιτή τιμή σε κάποιο σκονισμένο ράφι κάποιου ξεχασμένου δισκοπωλείου.

Δισκογραφία FORTNOX
Fortnox [1982]

Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.

Oι εμφανίσεις του Rory Gallagher στο BBC

b

Σε αυτό το άρθρο σας δημοσιεύουμε ολες τις τις ημερομηνίες, και ποια τραγούδια έπαιξε στις εμφανίσεις που έκανε ο σπουδαίος Ιρλανδός μουσικός  Rory Gallagher στο τηλεοπτικό κανάλι του BBC 

Περισσότερα...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ERIC CARR (ΚΙSS) 1950-1991 (RIP)

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Περισσότερα...

"What’s Your Name Boy?" : " ALVIN LEE sir"

 

foto1
"What’s Your Name Boy?": "ALVIN LEE sir" .

 

Μια μικρή ιστορία .Σαν εισαγωγή.

Τον Αύγουστο  του 1996 φόρτωσα τα μπαγκάζια, καβάλησα την μηχανή  και ο άνεμος  με έφερε στην Λευκάδα  για διακοπές .Έφτασα μεσημέρι και μέχρι το βράδυ δεν έβρισκα δωμάτιο ούτε για δείγμα. Αφού έχω «σκανάρει»  όλες τις  παραλίες για να την πέσω με το sleeping bag, κάνω μια τελευταία στάση στο  μοναδικό ξενοδοχείο που δεν είχα ρωτήσει

Περισσότερα...

ENGLAND - "England" [1976] (review)

ENGLAND

ENGLAND

1976

(Deroy Records)

SIDE I: The Osprey, Keswick Line, Out Of Town, Beaty And The Beast.

SIDE II: Paradise Lost, How Does It Feel?, Nature Ruled, The Fleece, Life And Soul.

ENGLAND: Olly Alcock – Vocals/ Guitars, Ben Eggleston – Bass and Phil Cook – Drums.

Produced by Olly Alcock.

 

Καλό, προοδευτικό Hard Rock που κυκλοφόρησε στη δεκαετία του '70 και χαρακτηρίζετε από αξιοπρεπή φωνητικά, την πολύ καλή κιθάρα και τα ωραία περάσματα από τα drums. Όταν άκουσα αυτόν το δίσκο δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου, γρήγορο δυναμικό τρίο με φωνητικά που φέρνουν κάτι από Ian Anderson (Jethro Tull) με τις χαρακτηριστικές κραυγές. Όμως οι κιθάρες είναι το κάτι άλλο, όλος ο δίσκος είναι ωμός, Bluesy και early Hard Rock.

Μόνο αυτό το album κυκλοφόρησαν οι England το ομώνυμο ντεμπούτο τους, το συγκρότημα ξεκίνησε την καριέρα του το 1971 με έδρα το London, UK. Ο ήχος τους είναι ακατέργαστα σκληρός, αλλά με φωνητικά και μελωδίες που επηρεάζονται από το Progressive Rock, που καθιστά τον δίσκο τραχύ.
Αυτός ο δίσκος σε βινύλιο είχε εξαντληθεί εδώ και πολύ καιρό οπότε αποτελεί
collectors item, ακόμη και μια έκδοση σε CD το 1995 (τώρα είναι επίσης πολύ δύσκολο να βρεθεί και αυτή). Αυτή η Αγγλική Progressive Hard Rock μπάντα σχηματίστηκε το 1971 από τον κιθαρίστα Olly Alcock. Αρχικά το συγκρότημα περιλαμβάνει τους Mike Kidson (drums), και  John Waite (bass), ο οποίος κυκλοφόρησε το μεγάλο hit "Missing You" το 1984, ναι κυρίες και κύριοι ο μεγάλος John Waite (Babys, Bad English) ήταν μέλος των England.

Παρά τις συνεχείς περιοδείες, η μπάντα δεν έμεινε μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το αποκορύφωμα αυτής της περιόδου ήταν αναμφίβολα το Reading Festival του 1971, παίζοντας στον ίδιο χώρο με τον Rory Gallagher και τον Arthur Brown, επίσης, έπαιξαν στο πρώτο Kendal Festival την ίδια χρονιά. Το 1973 ο Olly Alcock ήταν το μόνο μέλος του συγκροτήματος, το 1974 προσελήφθη ο Ben Eggleston (bass), και ο John Clark (drums). Η μπάντα συνέχισε τις περιοδείες, ακόμα και χωρίς καμία αξιοσημείωτη επιτυχία ή μια διαπραγμάτευση για δισκογραφικό συμβόλαιο. Μέχρι το 1975 John Clark είχε εγκαταλείψει το συγκρότημα, το 1976, η μπάντα είχε κατακτήσει ένα μικρό δισκογραφικό συμβόλαιο, ο Phil Cook (drums) ένωσε τις δυνάμεις του με το συγκρότημα. Ο Alex Korner βοήθησε πολύ το συγκρότημα,  η πρώτη και μοναδική τους κυκλοφορία βγήκε το 1976 από την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Deroy Records, και χάθηκε αρκετά νωρίς χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος, παρά μόνο σε συλλεκτικούς κύκλους. Ακούστε τα τραγούδια “Beaty And The Beast” και “Nature Ruled” με ωραία περάσματα από σαξόφωνο από τον Paul Rossiter. Το 1978 η μπάντα είχε διαλυθεί, αφού οι νέοι στην Αγγλία ενδιαφέρονταν μόνο για την ηλίθια χαζό επαναστατική punk μουσική και όχι για γνήσιο Hard Rock, ευτυχώς που ήρθε το NWOBHM και τους ξέσκισε.

Ο Olly Alcock σχηματίσε τους Olly Alcock Band, ο Ben Eggleston αποσύρθηκε από τη μουσική σκηνή, όπως και ο Phil Cook φαίνεται να έχει εξαφανιστεί και αυτός το ίδιο από το μουσικό προσκήνιο. Οι England ήταν ένα αρκετά καλό Progressive Hard Rock συγκρότημα, με αρκετά Blues Rock στοιχεία στη μουσική τους, συχνά τους συγκρίνουν με συγκροτήματα όπως οι Nektar, και οι  Wishbone Ash. Σε αυτό τον δίσκο όλα τα τραγούδια παίχτηκαν «ζωντανά» και μόνο τα φωνητικά προστέθηκαν αργότερα. Ένα αξιοπρεπές early Prog/ Hard Rock album με άνω του μέσου όρου ωραία καλά τραγούδια και με εξαιρετικές κιθάρες. Τα φωνητικά θα μπορούσε να είναι καλύτερα, καθώς ακούγονται ελαφρώς απενεργοποιημένα κατά καιρούς, ωστόσο, αυτός ο δίσκος ήταν μια private έκδοση και σε μια πολύ περιορισμένη κυκλοφορία. Με περισσότερες ώρες στο studio παραγωγής θα μπορούσε να ήταν ένα πολύ καλύτερο Hard Rock Album.

Δισκογραφία ENGLAND

England [1976]

 

Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.

 

Tι υπάρχει πίσω απο το τραγούδι των IRON MAIDEN -"ACES HIGH"


Φανταστείτε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο η σκληρή μουσική προήλθε από το λαϊκό ιδίωμα που
ευδοκιμεί σε κέντρα διασκέδασης στις παρυφές εθνικών οδών και πλήθος κυνοειδών αλυχτούν μέσα και έξω από αυτά.Προφανώς οι στίχοι της μουσικής μας θα περιοριζόταν σε θέματα όπως:
-Ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε;
-Αγάπη μου,λατρεία μου,καμμένη μπαταρία μου.
-Πω πω τί πόνος,τί καημός.
-Γιατί με άφησες μωρή!!!
και παραλλαγές των παραπάνω.
Ευτυχώς στο δικό μας σύμπαν η θεματολογία του rock και των εκφάνσεών του είναι λίγο διαφορετική.

Περισσότερα...

To νεο βιβλίο για τη Blues μουσική απο τον Bob Margolin

Bob Margolin Steady Rollin’

Ο Bob Margolin είναι ένας από τους μεγαλύτερους Blues κιθαρίστες του κόσμου. Είναι επίσης συγγραφέας και αρθρογράφος της Blues και η στήλη του στο Blues Revue είναι μια από τις δημοφιλέστερες. Η ιδέα για την συγγραφή ενός βιβλίου για τη Blues (την οποία γράφει πάντα με κεφαλαίο Β), είναι αρκετά παλιά, το ίδιο και η προετοιμασία του.

Περισσότερα...