ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Ακούστε το πρώτο και σπάνιο τραγούδι που "έγραψαν" οι "ZZTOΡ"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 21 Απρίλιος 2011

ZZ Top - Salt Lick / Miller's Farm

Μια σκέψη που ηθελα να γράψω για αυτήν απο καιρό,(αλλά δεν το έκανα ως τωρα) ηταν για το απο που, και πως ξεκίνησε την δισκογραφία ενα απο τα αγαπημένα συγκροτήματα του λεγόμενου "νότου".

Περισσότερα...

MANOWAR - "Sign Of The Hammer" [1984] (review)

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 11 Απρίλιος 2011

MANOWAR
Sign Of The Hammer
15-October-1984
(10 Records)

SIDE I: All Men Play On Ten, Animals, Thor (The Power Head), Mountains.
SIDE II: Sign Of The Hammer, The Oath, Thunder Pick, Guyana (Cult Of The Damned).

MANOWAR: Eric Adams – Vocals, Ross The Boss – Guitars, Joey DeMaio – Bass and Scott Columbus – Drums.
Produced by Jack Richardson.

Η αναδρομή αυτή είναι αφιερωμένη στον μεγάλο, αδικοχαμένο Scott Columbus (10-11-1954 ~ 4-4-2011). Αναπαύου εν ειρήνη Scott και ευχαριστούμε για τις υπέροχες Metal μουσικές όλα αυτά τα χρόνια. Η Valhalla σε περιμένει… καλό ταξίδι φίλε, RIP.
Manowar… ένα όνομα χίλιες λέξεις και τι δεν έχει ειπωθεί για αυτό το συγκρότημα, όλα αυτά τα χρόνια, ότι είναι γραφικοί, ότι ξεπουλήθηκαν από μια περίοδο και μετά, τελικά αυτή την μπάντα ή τη μισείς ή την αγαπάς, δεν υπάρχει μέση οδός.
Οι Manowar πήραν το όνομα τους από ένα πολεμικό πλοίο του 18ου αιώνα.
Βαρβαρικό (Epic Metal) συγκρότημα με ανάλογους στίχους και image, αυτή ήταν η βασική ιδέα του Joey DeMaio και του Ross The Boss (ex- Dictators, Shakin’ Street) όταν το 1980, ξεκίνησαν τους Manowar στη Νέα Υόρκη.
Γνωρίστηκαν όταν ο Joey DeMaio εργαζόταν για τους Black Sabbath σαν υπεύθυνος για τα πυροτεχνήματα, ενώ ο Ross The Boss έπαιζε στους Γάλλους Shakin’ Street που άνοιγαν τις συναυλίες των Sabbath.
Εκνευρισμένοι και οι δυο με τις διάφορες μόδες και τις κατά καιρούς τάσεις της pop μουσικής, αποφάσισαν να περάσουν στην αντεπίθεση με επιθετικά Heavy Metal πολεμικά τραγούδια. Με την ψηλή και μερικές φορές τραχιά φωνή του Eric Adams και έναν εφευρετικό, αργό και βαρύ Scott Columbus στα drums, έκαναν την διάφορα.
Παρουσιάζω αυτό τον δίσκο, γιατί απλά είναι ο πρώτος Manowar δίσκος που αγόρασα πίσω στα 1985, σε Ελληνική κόπια μάλιστα, τότε τον είχα λιώσει στη κυριολεξία στο pick-up μου.
Το σχήμα όρμησε πίσω στο στούντιο για να ηχογραφήσει το 1984 το “Sign Of The Hammer”, με παραγωγό τον Jack Richardson (Sword, Alice Cooper, Moxy, Max Webster), το album ακούγεται αισθητά επίπεδο σε σύγκριση με τον προκάτοχο του “Hail To England”, αλλά τι πειράζει Epic Metal είναι αυτό.
Το 1984 ήταν μια μεγάλη χρονιά για τους Manowar, καθώς αυτός είναι ο δεύτερος κλασικός δίσκος, του έτους για το σχήμα. Νωρίτερα την ίδια χρονιά, κυκλοφόρησε το φανταστικό “Hail To England” για την Geffen Records, και εδώ επιστρέφουν μερικούς μήνες αργότερα με την Virgin Records και με ένα album που είναι εξίσου μεγαλειώδες. Ειλικρινά δεν μπορώ να τα βάλω ενάντια το ένα στο άλλο. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ τους είναι ότι αυτή τη φορά είναι λίγο πιο πειραματικό. Εντάξει, η παραγωγή σε αυτό το σημείο είναι αξιοπρόσεκτα ασθενέστερη, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορώ εύκολα να το ξεχάσω.
Ξεκινώντας από το "All Men Play On Ten", με χαρακτηριστικούς cheesy στίχους από τους Manowar, αυτό το τραγούδι είναι σίγουρα ένας βαρύς μεταλλικός ύμνος. Το επόμενο "Animal", είναι περισσότερο ένα Hard Rock τραγούδι, πολύ κοντά στο ύφος των κομματιών του πρώτου τους δίσκου, ένα μεγάλο τραγούδι επίσης. Κατόπιν έρχεται ένα από τα πραγματικά ανυπέρβλητα κομμάτια το “Thor (The Power Head)" είναι αναμφισβήτητα ένα μεγάλο κλασικό τραγούδι, και ένα από τα αγαπημένα μου όλων των εποχών Manowar κομμάτια. Η συνέχεια είναι πιο χαλαρή με το "Mountain", μια μπαλάντα που είναι ένα ακόμη μεγάλο έπος. Δείχνει πραγματικά την φωνητική δυνατότητα του Eric Adams, που είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές του Metal, ever.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με ένα άλλο κλασικό Manowar τραγούδι το “Sign Of The Hammer”. Συνεχίζουμε με το συχνά παραμελημένο στα live κομμάτι το "The Oath” που είναι επίσης μεγάλο έπος και αυτό. Το solo bass στο “Thunder Pick" δεν είναι και τίποτα το τρομερό. Αλλά θα ξεχαστεί, όταν το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου, “Guyana (Cult Of The Damned)” προκαλέσει την έκρηξη. Είναι τόσο fuckin’ Epic Metal που θα βρεθείτε σε έκσταση, δεν έχω λόγια για να περιγράψω το μεγαλείο αυτού του κομματιού, είναι εύκολα μέσα στο top3 όλων των τραγουδιών των Manowar, όλων των εποχών.
Δυστυχώς, αυτό ήταν το τελευταίο από τα κλασικά κορυφαία ‘80s albums του σχήματος. Πραγματικά, όσο και αν προσπάθησαν αργότερα στους επόμενους δίσκους τους, τραγούδια, όπως το "Thor" και το "Guyana (Cult Of The Damned)", δεν είχαν ποτέ ξανά, (ίσως το "Defender" από το επόμενο album αλλά αυτό ήταν re-recording).
Είναι πραγματικά ενοχλητικό, ότι αυτό το album δεν φαίνεται να παίρνει το σεβασμό που του αξίζει, καθώς είναι πραγματικά ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα album στην δεκαετία του ‘80. Και αυτό λέει πολλά!
Ένα από τα καλύτερα Metal album τις δεκαετία του ’80, ever, αυτό τον δίσκο μαζί με το “Hail To England” πρέπει να τα έχετε σίγουρα στη δισκοθήκη σας.
Death To False Metal.

TRIVIA:
Το “Guyana (Cult Οf Τhe Damned)" είναι ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μαζική αυτοκτονία που έγινε το 1978, με επικεφαλής τον Jim Jones της λατρείας του Ναού των Ανθρώπων, στο Jonestown, στη βορειοδυτική Guyana (Γουιάνα).
Το τραγούδι "Thor (The Powerhead)" είναι γραμμένο για τον Norse (Νορβηγό) Θεό Thor, που πολεμά και καταστρέφει τους κακούς γίγαντες, τους εχθρούς των θεών και των ανθρώπων.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ MANOWAR
Battle Hymns [1982]
Into Glory Ride [1983]
Hail To England [1984]
Sign Of The Hammer [1984]
Fighting The World [1987]
Kings Of Metal [1988]
The Triumph Of Steel [1992]
Louder Than Hell [1996]
Hell On Wheels, Live [1997]
Hell On Stage, Live [1998]
Warriors Of The World [2002]
Gods Of War [2007]
Gods Of War, Live [2007]
Battle Hymns MMXI [2010]

Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.

"Ταξίδεψε" για πάντα ο Αμερικανός μουσικός και πρώην ντράμερ των "Manowar" Scott Columbus

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 05 Απρίλιος 2011

scolumbus

Scott Columbus
(10 Νοεμβρίου 1956 - 4 Απριλίου 2011)

Αμερικανός μουσικός και πρώην ντράμερ των Manowar.
Σύμφωνα με πληροφορίες ανακαλύφθηκε από μια γυναίκα fan της μπάντας, να κτυπά το σίδηρο σε ένα τοπικό χυτήριο, πραγματικά Heavy Metal κατάσταση.

Περισσότερα...

Aφιέρωμα στο A.O.R.

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 17 Μάρτιος 2011

KEIMENO: ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

AOR

(ΜΟΥΣΙΚΗ… ΜΕ ΨΥΧΗ!!!)

Συγκροτήματα και καλλιτέχνες που κάνουν μουσική με την ψυχή τους, μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς αλλά το AOR μας έδωσε μερικούς από τους καλύτερα καταρτισμένους μουσικούς και μια σειρά από εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων. Ωστόσο, αυτό το παρακλάδι του Hard Rock, συχνά χλευάστηκε ως μουσικό είδος, από διάφορους άσχετους μουσικοκριτικούς και κάποιους δήθεν ψαγμένους οπαδούς, που δεν έχουν την ωριμότητα να δουν πέρα από την μύτη τους.

AOR ή αλλιώς μεγαλοπρέπεια στο Hard/ Pomp Rock, μιλάμε για μουσική που πρέπει να είναι ραδιοφιλική και επίσης να έχει σοβαρές μουσικές αξίες. Το αποτέλεσμα ήταν κάποιες προοδευτικές τάσεις που έδωσαν μια πιο μελωδική λάμψη και αυτό λειτούργησε. Στη δεκαετία του ’70, το αμερικανικό ραδιόφωνο είχε παρουσιάσει πολλούς εκπροσώπους αυτού του μουσικού ιδιώματος, με παρόμοιο μουσικό στυλ, πολλοί καλλιτέχνες του AOR ήταν για αρκετό καιρό θαμώνες στα charts. Προσφέροντας έτσι μια διαπίστωση ότι αυτού του είδους η μουσική προσφέρει μια ευχαρίστηση στους οπαδούς του Rock. Ακόμα και οι σκληροπυρηνικοί metalheads εκτίμησαν αυτό το μουσικό είδος, έτσι το AOR αγαπήθηκε και πούλησε εκατομμύρια δίσκους. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αυτοί οι οπαδοί που δεν βλέπουν πέρα από τι μύτη τους, που δεν εκτίμησαν αυτή την λαμπρότητα της μουσικής αυτής, πολλοί την θεώρησαν ως υστερική και ανοησία. Αλλά όταν είσαι από τη φύση σου αρτηριοσκληρωτικός τι περιμένεις.

Το AOR (Adult Oriented Rock) είναι ένα είδος του Rock που εμφανίστηκε χοντρικά περίπου στα μέσα της δεκαετίας του '70, αλλά αρχές της δεκαετίας του '80 έγινε ευρέως γνωστό, ήταν μια συγχώνευση του Rock, του Hard Rock, του Pomp Rock και του Progressive Rock. Το AOR προέκυψε όπως είπαμε παραπάνω το 1970 ως μέρος μιας συντονισμένης προσπάθειας από κάποια σχήματα, στο να γράψουν hit-single όπου θ’ ακούγονταν στο FM ραδιόφωνο, σε συμπαιγνία πάντα με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, για την διεθνή καριέρα. Το AOR έχει χαρακτηριστεί επίσης και ως Arena Rock, Stadium Rock και αυτό γιατί τα live γίνονταν κατά κύριο λόγο σε μεγάλα στάδια-αρένες κυρίως όμως στη Βόρεια Αμερική (USA, Canada). Επίσης έχει χαρακτηριστεί και ως Anthem Rock, διότι πιστεύω πως όλα ή σχεδόν όλα τα τραγούδια που παράγονται από τα AOR συγκροτήματα είναι τουλάχιστον ύμνοι.

Η μουσική του AOR, χαρακτηρίζεται από έναν πλούσιο, πολύ-επίπεδο ήχο με καθαρή και όμορφη πάντα παραγωγή και με μια βαριά εξάρτηση από την Pop και το Rock, η οποία οδήγησε σε μια τεράστια δημοτικότητα του AOR κυρίως στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές των 80’s.
Τα AOR τραγούδια έχουν σχεδόν πάντα keyboards και καλές γλυκές και μελωδικές κιθάρες, με κύριο γνώμονα και τους συναρπαστικούς ερωτικούς στίχους που πολύ συχνά περιλαμβάνουν εναρμονισμένα εκπληκτικά, ονειρικά φωνητικά. Τα πιασάρικα ρεφρέν που σε συνδυασμό με την σχετικά σύντομη διάρκεια των τραγουδιών κάνει το AOR πολύ ραδιοφωνικό, καθώς έχει ένα πολύ φιλικό ύφος στο άκουσμα του, οπότε φίλοι μου ακούγετε ευχάριστα παντού όπου κι αν βρίσκεσαι. Τα τραγούδια είναι περισσότερο μελωδικά, χωρίς ιδιαίτερες μουσικές εξάρσεις, με μια τακτική από στοιχεία Hard Rock, αλλά και ήχους από power Pop/ Rock μέχρι και West Coast Rock. Ενώ τέλος, υπάρχουν σχεδόν σε κάθε AOR δίσκο και κάποιες εκπληκτικές μοναδικές μπαλάντες.

Παρ’ όλα αυτά, μερικά χαρακτηριστικά αυτού του ιδιαίτερου μουσικού κλάδου, που στην πορεία ονομάστηκε και «σκληρό pop» δηλαδή ότι είναι κάπως σκληρό, επειδή ο ήχος του προέρχεται μέσα από το περίγραμμα του Ηard Rock και του Heavy Metal, διότι η μουσική δομή του είναι προσανατολισμένη προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχουν riffs όμως που βασίζονται και στο παραδοσιακό Hard/ Ηeavy Μetal. Αλλά πάντα υπάρχουν αγαπητοί αναγνώστες, όμως και οι επικριτές που το έχουν απορρίψει ως μουσικό είδος ψυχαγωγίας, σε αντίθεση με τους υποστηρικτές που ακούν την μουσική αυτή.

Τα AOR τραγούδια αποτέλεσαν πάντα ένα εύκολο playlist στο ράδιο, λόγω της αναγνωσιμότητας που είχαν στο ευρύ κοινό. Έτσι οι καλλιτέχνες και τα σχήματα απολάμβαναν μέσα από το ραδιόφωνο μια επιτυχία και πουλούσαν μάλιστα και οι δισκογραφικές δουλειές τους, αφού το AOR με το ευρύ φάσμα των μουσικών ειδών, το άκουγαν πολλοί με διαφορετικά μουσικά γούστα. Τα album που κυκλοφορούσαν τα AOR συγκροτήματα ήταν προσανατολισμένα κυρίως για το Αμερικανικό FM ραδιόφωνο, εστιάζοντας σε τραγούδια που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια μεγάλη εμπορική επιτυχία. Με όλο και περισσότερους ακροατές του ραδιόφωνου στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, έγινε η ανάγκη από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς να προσελκύσουν πιο πολύ ένα μεγάλο μερίδιο της αγοράς, έτσι ώστε να μπορούν να πωλούν περισσότερη διαφήμιση, έτσι ήταν απαραίτητο να υπάρχουν ευκολομνημόνευτα ωραία εμπορικά και μελωδικά τραγούδια.

Αλήθεια φίλοι μου, ποιος δεν έχει ακούσει κάποια από τα παρακάτω τραγούδια έστω και για μια φορά στη ζωή του, όπως τα παρακάτω αναγνωρίσιμα hit-singles, το “More Than A Feeling” των Boston, το “Don't Stop Believin'” των Journey, το “Juke Box Hero” των Foreigner, το “Alone” των Heart, το “Keep On Loving You” των REO Speedwagon, το “Come Sail Away” των Styx, το “Heat Of The Moment” των Asia, ή το “Africa” των Toto, ή τέλος το “Eye Of The Tiger” των Survivor, αλλά και τόσα και τόσα άλλα πανέμορφα AOR τραγούδια-ύμνους. Μερικά από τα πρώτα, αλλά και τα πιο γνωστά AOR συγκροτήματα είναι οι Boston, οι Foreigner, οι Journey, οι Survivor, οι Asia, οι REO Speedwagon και οι Toto.
Αν και το AOR παρουσίασε μια πτώση στη δημοτικότητα του, περίπου στην δεκαετία του '90, υπήρξε μια σχετική μικρή αναβίωση θα έλεγα τα τελευταία 10-15 χρόνια, χωρίς όμως να έχει την αίγλη και τη δημοτικότητα που είχε στις δύο δεκαετίες που μεσουρανούσε αυτές των '70s και των '80s.

THE BIG FOUR...

(Journey, Styx, Foreigner & REO Speedwagon)

Υιοθετώντας αυτά τα group, μια πολύ πιο σύνθετη προσέγγιση στον ήχο, στον στίχο και στο μουσικό στυλ από ότι άλλοι Hard Rock συνάδελφοι τους, τα τέσσερα αυτά σχήματα θεωρούνται και δικαίως ως τα μεγαλύτερα και τα καλύτερα του κινήματος του AOR. Πρωτοπόρα στο είδος τους, όλα τους όμως έχουν τις ρίζες τους στις καλές μορφές του σκληρού Rock, όπως έκαναν και άλλα σχήματα της εποχής τους, που δυστυχώς όμως δεν τους έφτασαν σε δημοτικότητα. Φυσικά αυτά τα τέσσερα δεν είναι τα μόνα που έπαιξαν καλή AOR μουσική, αλλά αυτά τουλάχιστον είναι η επιτομή του είδους.

Προτεινόμενη AOR Δισκογραφία...

Ακολουθούν σε τυχαία σειρά (βέβαια) οι 50+1 σπουδαιότεροι, αγαπημένοι, σημαντικότεροι δίσκοι από το χώρο του AOR, των δεκαετιών ’70 και ’80. Οι επιλογές είναι καθαρά και μόνο η προσωπική μου γνώμη, άποψη, γούστο και είναι φυσικά αναπόφευκτο κάπου να διαφωνήσετε. Αν σκεφτεί κανείς ότι κυκλοφορήσαν δεκάδες εκατοντάδες δίσκοι, σίγουρα αυτοί που προτείνονται είναι μια σταγόνα στον ωκεανό.

1. BAD ENGLISH – Bad English [1989]

2. LOVERBOY – Get Lucky [1981]

3. AIRRACE – Shaft Of Light [1984]

4. ERIC MARTIN – I’m Only Fooling Myself [1987]

5. CHEAP TRICK – Dream Police [1979]

6. STARZ – Violation [1977]

7. 707 – Mega Force [1982]

8. EDDIE MONEY – Can’t Hold Back [1986]

9. STRANGEWAYS – Native Sons [1987]

10. TRILLION – Clear Approach [1980]

11. 1994 – Please Stand By… [1979]

12. AVIARY – Aviary [1979]

13. VIRGIA WOLF – Push [1987]

14. HEART – Bad Animals [1987]

15. JOURNEY – Escape [1981]

16. REO SPEEDWAGON – Nine Lives [1979]

17. STYX – Paradise Theatre [1981]

18. FOREIGNER – 4 [1981]

19. NIGHT RANGER – 7 Wishes [1985]

20. AFFAIR – First Bite [1987]

21. AIR RAID – Air Raid [1981]

22. SURVIVOR – Eye Of The Tiger [1982]

23. BOSTON – Boston [1976]

24. TOTO – Fahrenheit [1986]

25. ASIA – Asia [1982]

26. MICHAEL BOLTON – Everybody’s Crazy [1985]

27. FM – Tough It Out [1989]

28. VAN STEPHENSON – Suspicious Heart [1986]

29. TOMMY SHAW – Ambition [1987]

30. SIGNAL – Loud And Clear [1989]

31. COBRA – First Strike [1983]

32. STREETHEART – Meanwhile Back In Paris [1978]

33. CRAAFT – Craaft [1986]

34. WIGGY BITS – Wiggy Bits [1976]

35. JOE LYNN TURNER – Rescue You [1985]

36. NEW ENGLAND – New England [1979]

37. STEVE PERRY – Street Talk [1984]

38. BILLY SQUIER – Don’t Say No [1981]

39. ZEBRA – Zebra [1983]

40. TRIUMPH – Surveillance [1987]

41. SANTERS – Racing Time [1982]

42. DAKOTA – Dakota [1980]

43. I-TEN – Taking A Cold Look [1983]

44. SURGIN – When Midnight Comes [1985]

45. TNT – Tell No Tales [1987]

46. SPYS – Spys [1982]

47. MAGNUM – On A Storyteller’s Night [1983]

48. BRYAN ADAMS – Reckless [1984]

49. WHITE SISTER – White Sister [1984]

50. PETRA – Back To The Street [1986]

+1.BALANCE – Balance [1981]

Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.

STEELER - "Steeler" [1983] (review)

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 14 Μάρτιος 2011

STEELER
Steeler
1983
(Shrapnel)

SIDE I: Cold Day In Hell, Backseat Driver, No Way Out, Hot On Your Heels.
SIDE II: Abduction, On The Rox, Down To The Wire, Born To Rock, Serenade.

STEELER: Ron Keel – Vocals, Yngwie Malmsteen – Guitars, Rik Fox – Bass and Mark Edwards – Drums.
Produced by Mike Varney.

Το συγκρότημα των Steeler δημιουργήθηκε από τον Ron Keel στο Nashville του Tennessee των Η.Π.Α. το 1982 (καμία σχέση δεν έχουν με τους Γερμανούς Steeler του Axel Rudi Pell).
Οι Steeler κάνουν την εμφάνιση τους για πρώτη φορά στη συλλογή “Metal Massacre”, ενώ μετά κυκλοφορούν το single “Cold Day In Hell”.
Το αφεντικό (και κυνηγός ταλέντων μεταξύ άλλων) της δισκογραφικής εταιρίας Shrapnel, Mike Varney δείχνει ενδιαφέρον και προσεγγίζει το συγκρότημα για δισκογραφικό συμβόλαιο. Εκείνη την εποχή οι Steeler είναι χωρίς κιθαρίστα και ο Mike Varney έφερε τον ταλαντούχο Σουηδό Yngwie Malmsteen στο συγκρότημα.
Αν και ο Mike Varney είχε φέρει τον Yngwie Malmsteen στην Αμερική για την ηχογράφηση ενός προσωπικού δίσκου, o Σουηδός δεν το ήθελε αυτό.
Εκείνο τον καιρό ο Yngwie Malmsteen, ενδιαφερόταν περισσότερο να είναι μέλος ενός συγκροτήματος, παρά να κάνει προσωπική καριέρα και έτσι μπήκε στο συγκρότημα των Steeler.
Το μοναδικό ομώνυμο album των Steeler κυκλοφορεί το Φθινόπωρο του 1983, στο οποίο ο Υngwie Malmsteen βγάζει μάτια με τα solos του.
Ο δίσκος ήταν γεμάτος σκληρό Hard/ Heavy Rock με εμπορικά, τυπικά Αμερικανικά τραγούδια της εποχής εκείνης. Το εντυπωσιακό παίξιμο του Yngwie Malmsteen δεν πέρασε απαρατήρητο, αν και η κιθάρα ήταν χαμηλά στην μίξη ήχου. Φυσικά και τα εκπληκτικά βραχνά φωνητικά του Ron Keel δεν πάνε πίσω, δίνουν ρέστα. Όλο το group έχει προσφέρει τα μέγιστα, για την ολοκλήρωση αυτού του δίσκου που θα μείνει στην ιστορία του Heavy Metal, για όσους ξέρουν να το εκτιμήσουν.
Μετά την κυκλοφορία αυτού του δίσκου το συγκρότημα δυστυχώς διαλύεται και τα μέλη του ακολουθούν διαφορετικούς μουσικούς δρόμους, χωρίς να κυκλοφορήσουν κάποιο δεύτερο LP.
Ο πρώτος που φεύγει είναι ο Υngwie Malmsteen, αφού έχει δεχτεί προτάσεις συνεργασίας από τους KISS, UFO και Ozzy Osbourne. Ο Yngwie Malmsteen όμως, θα προτιμήσει το νέο συγκρότημα του Graham Bonnet τους Alcatrazz, όπου θα είχε τη δυνατότητα να συνθέτει και τραγούδια, μαζί τους έκανε δυο δίσκους πριν ακολουθήσει την πετυχημένη τώρα πια, solo καριέρα του.
Ο επόμενος που φεύγει από τους Steeler, είναι ο μπασίστας Rik Fox που έφτιαξε τους Sin.
Ο drummer Mark Edwards, μεταπήδησε στους Lion και έκανε μαζί τους τρεις δίσκους, ενώ πέρασε και από τα συγκροτήματα, 3rd Stage Alert, από το σχήμα του Jack Starr (Burning Starr), Kuni, Riot, ενώ το 1985 έκανε και έναν solo δίσκο.
Τέλος o Ron Keel (αρχηγός και ιδρυτής των Steeler), φτιάχνει την Άνοιξη του 1984 τους Keel. Μαζί με τους Keel κυκλοφορεί έξι δίσκους, μερικούς σε παραγωγή του Gene Simmons των KISS. Ενώ μετά τον βρίσκουμε στα συγκροτήματα Iron Horse, Ron Keel’s Fair Game, Saber Tiger.
Αυτό ήταν άλλο ένα από τα ξεχασμένα σχήματα του Heavy Metal που αγαπήσαμε, αλλά δεν είχε συνέχεια, έμεινε όμως στο μυαλό μας σαν ένα άξιο συγκρότημα.
Τραγούδια όπως τα: “Cold Day In Hell”, “Hot On Your Heels”, “On The Rock”, “Born To Rock”, “No Way Out” και η μπαλάντα “Serenade” θα είναι για πάντα μέσα στην καρδιά μας.
Άλλο ένα από τα συγκροτήματα που μπορούσαν να δώσουν αρκετά στο Metal, αλλά οι προσωπικές διαφορές δεν τους άφησαν να είναι μαζί και να μεγαλουργήσουν.

Δισκογραφία STEELER
Steeler [1983]
Metal Generation (Best Of & Live) [2005]

Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.

Aφιέρωμα "THE SAVAGE ROSE"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 26 Φεβρουάριος 2011

THE SAVAGE ROSE

Τι μπορεί να συμβεί εάν προσθέσουμε σε μια 70’s rock βάση , αρκετές δόσεις ψυχεδέλειας, jazz πινελιές,R&B και folk στοιχεία και μια ανατριχιαστικά αισθαντική φωνή; Η απάντηση είναι μια : The Savage Rose.
Το θρυλικό συγκρότημα από την Δανία ιδρύθηκε το 1976 από τους αδερφούς Thomas και Anders Koppel (keyboards,piano,harpsichord) κα τους Alex Riel (drums) , Jens Rugsted (bass), Flemming Ostermann (guitar) και Anisette Hansen (vocals).

Περισσότερα...

Gary Moore, rip...

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 25 Φεβρουάριος 2011

GARY MOORE
(4 April 1952 - 6 February 2011)

Αυτός ο έξοχος κιθαρίστας γεννήθηκε σαν (Robert William Gary Moore) στις 4-Απριλίου-1952 στο Belfast, Ireland.
Στήριξε με τις μοναδικές του ικανότητες, πολλά από τα σημαντικά συγκροτήματα του Hard Rock – Heavy Metal, δημιουργώντας παράλληλα τη δική του καριέρα, σαν τραγουδιστή, σύνθετη και κιθαρίστα με επιρροή.

Περισσότερα...

Αφιέρωμα στους "BLACK COUNTRY COMMUNION"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 20 Φεβρουάριος 2011

BLACK COUNTRY COMMUNION

Η μπάντα που από πολλούς αποκαλείται Super group, αποτελείται από τους Glenn Hughes, Joe Bonamassa, τον γιο του John Bonam, Jason Bonam και τον Derek Sherinian από τους Dream Theater.

Περισσότερα...

WARLORD - "And The Cannons Of Destruction Have Begun"… (1984)

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 20 Φεβρουάριος 2011

WARLORD
And The Cannons Of Destruction Have Begun…
1984
(Metal Blade)

SIDE I: Beginning/ Lucifer’s Hammer, Lost And Lonely Day, Black Mass, Soliloquy.
SIDE II: Aliens, MCMLXXXIV, Child Of The Damned, Deliver Us.

WARLORD: Damien King II (Rick Cunningham) – Vocals, Destroyer (Bill Tsamis) – Guitars, Archangel (Dave Warty) – Bass, Thunder Child (Mark Zonder) – Drums and Sentinel (Diane Kornarens) – Keyboards.
Produced by Thunder Child (Mark Zonder).

Αυτό το Καλιφορνέζικο, θρυλικό Heavy Metal συγκρότημα με ιδρυτές τον Ελληνικής καταγωγής Bill Tsamis (Destroyer) και τον Mark Zonder (Thunder Child), σχηματίστηκε το 1981.
Αν και φάνηκε από τότε που ξεκίνησε πως θα είχε μπροστά του ένα χρυσό, λαμπρό μέλλον, ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει πλατιά αποδοχή, πέρα από κάποιες εξαιρέσεις.
Το 1981 κυκλοφορούν το πρώτο τους demo, ενώ το 1982 το δεύτερο με τίτλο “Lordian Wind”, που ήταν η αφορμή για το δισκογραφικό συμβόλαιο.
Το συγκρότημα από την αρχή τράβηξε την προσοχή, τόσο του κοινού όσο και των μουσικών κριτικών, με το μοναδικό σε εκτελεστικό επίπεδο, μίνι άλμπουμ τους, το "Deliver Us" που κυκλοφορεί το 1983, και τώρα αποτελεί ένα απόκτημα (όπως και το παρών LP) συλλεκτικής αξίας.
Το "And The Cannons Of Destruction Have Began…" αβίαστα θα το αποκαλούσαμε αριστούργημα που συγκίνησε όλους τους fans της σκληρής μουσικής.
Η μουσική του σχήματος βασιζόταν στα καθαρά lead φωνητικά και τις ποικιλόμορφες και φοβερά μελωδικές κιθάρες, οι οποίες όμως ποτέ δεν ακούγονταν "κιτς" ή σκόπιμα εμπορικές. Το ύφος των Warlord κυμαίνεται κάπου μεταξύ των Rainbow και των Rush, συν κάποιες δόσεις κιθάρας, σε στιλ Randy Rhoads και Ritchie Blackmore.
Συνθέσεις βασισμένες σε αστραφτερά μουσικά θέματα, συνδυάζουν Αναγεννησιακή μουσική με ατμόσφαιρα θλιμμένης φαντασίας.
Το συγκρότημα δυστυχώς, ποτέ δεν μπόρεσε να διατηρήσει ένα σταθερό line up, με αποτέλεσμα να μην δώσουν ποτέ συναυλία μπροστά σε κόσμο.
Γι’ αυτό το λόγο κυκλοφορούν ταυτόχρονα με τον δίσκο και ένα video με ακριβώς τα ίδια τραγούδια.
Το συγκεκριμένο LP είναι πια κλασικό, ορχηστρικό υψηλής ποιότητας Heavy Metal που δεν έχασε τίποτα απ’ τη γοητεία του με το πέρασμα του χρόνου.
Όλα τα τραγούδια είναι ένα προς ένα μοναδικά, απίστευτα και πάντα θα με συγκινούν όταν θα τα ακούω, όπως την πρώτη φορά. Είναι λοιπόν, πραγματικά ντροπή αλλά και απαράδεκτο το γεγονός πως δεν βγήκαν ποτέ οι Warlord στο προσκήνιο, γιατί αν είχε γίνει κάτι τέτοιο, θα μπορούσαν να εγγυηθούν στο μέλλον, για κάποιους πολύτιμους δίσκους που θα έκαναν τη δισκοθήκη μας να λάμπει!
Δυστυχώς δεν είχαμε κάποια συνέχεια έτσι το συγκρότημα διαλύεται και ο Mark Zonder βρίσκει με τους Fates Warning την αναγνώριση που του άξιζε.
Το 1995 ο Bill Tsamis συγκροτεί τους Lordian Gurd, με πιο χριστιανικές αναζητήσεις και θέματα παρμένα από την αποκάλυψη, και όλα αυτά με γυναικεία φωνητικά. Οι Lordian Gurd χρησιμοποιούν πολλά τραγούδια από παλιά demos των Warlord.
Σαν Lordian Gurd κυκλοφορούν 2 albums, ενώ ένα τρίτο με τίτλο “The Holy Empire” δεν βγαίνει ποτέ αφού το σχήμα διαλύεται.
Το 2001 οι Warlord ξαναφτιάχνονται με Tsamis/ Zonder ενώ τραγουδιστή αυτή τη φορά τον Joacim Cans (Hammerfall), έτσι το 2002 είχαμε μια νέα δουλειά από τους Warlord με τίτλο “Rising Out Of The Ashes”.

Δισκογραφία WARLORD
Deliver Us [1983]
And The Cannons Of Destructions Have Begun… [1984]
Thy Kingdom Come, Best Of [1986]
Best Of [1989]
Rising Out Of The Ashes [2002]
Δισκογραφία LORDIAN GURD
Lordian Gurd [1995]
Sinners In The Hand Of An Angry God [1997]

Ηλίας Κωστόπουλος.