ΑΛΛΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
Αφιέρωμα - "Calexico"
- Λεπτομέρειες
- Nyxteridas - 22 Νοέμβριος 2010
Ένας λιγότερος γνωστός τομέας ή καλύτερα κατηγορία, της μουσικής σκηνής είναι η λεγόμενη “indy music” (σύμπτυξη του independent). Με τον ορισμό αυτό εννοούνται οι ανεξάρτητες μουσικές παραγωγές, που γίνονται χωρίς μεγάλους οικονομικούς χορηγούς και χωρίς την συνδρομή των μεγάλων δισκογραφικών εταιριών.Έτσι με αυτό τον τρόπο πολλά συγκροτήματα παρουσίασαν τη μουσική τους, η οποία δεν μπορούσε να κατηγοριοποιηθεί σε στενότερα μουσικά όρια λόγω του ύφους του εκάστοτε συγκροτήματος, ή λόγο του γεγονότος ότι οι δισκογραφικές δεν μπορούσαν να αποδεχτούν κάτι το οποίο ήταν τόσο αφηρημένο. Όσα συγκροτήματα λοιπόν παρουσιάζονται σαν “indy” δεν παρουσιάζουν ένα στυλ μουσικής, αλλά μία μουσική σκηνή.
Ένα τέτοιο συγκρότημα είναι και οι Calexico. Δημιουργήθηκαν το 1996 από
τους Joey Burns και John Convertino. Το στυλ τους βασίζεται στην
Αμερικάνικη Εναλλακτική και Country μουσική, στη μουσική της δύσης και
του νότου, καθώς επίσης και στον τζαζ και ροκ χώρο. Πηγή έμπνευσης τους
είναι, όπως και οι ίδιοι ομολογούν, η έρημος της Tucson στην Αριζόνα
πάνω στην οποία συναντήθηκαν οι δημιουργικές πλευρές του παλιού με τον
νέο πολιτισμό και δημιούργησαν ένα καλλιτεχνικό μωσαϊκό.
Ο Joey και ο John, πρωτόπαιξαν μουσική σαν μέλη ενός συγκροτήματος από το Los Angeles, τους Giant Sand. Ο Joey συμμετείχε παίζοντας κιθάρα και ο John στα ντραμς. Οι δυο τους ήταν φιλαράκια από το 1990 όπου ο Burns ήταν φοιτητής μουσικής στο Irvine Πανεπιστήμιο της California και ο Convertino έπαιζε ντραμς στους Giant Sand. Ο Burns έγινε μέλος του συγκροτήματος και το ακολούθησε στην τότε μουσική διαδρομή του.
Ο Joey και ο John, πρωτόπαιξαν μουσική σαν μέλη ενός συγκροτήματος από το Los Angeles, τους Giant Sand. Ο Joey συμμετείχε παίζοντας κιθάρα και ο John στα ντραμς. Οι δυο τους ήταν φιλαράκια από το 1990 όπου ο Burns ήταν φοιτητής μουσικής στο Irvine Πανεπιστήμιο της California και ο Convertino έπαιζε ντραμς στους Giant Sand. Ο Burns έγινε μέλος του συγκροτήματος και το ακολούθησε στην τότε μουσική διαδρομή του.
Το
1994 οι δυο τους συμμετέχουν περιστασιακά σε διάφορα συγκροτήματα και
κυρίως στους “Friends of Dean Martin”. Έκτοτε αποφασίζουν να
δημιουργήσουν το δικό τους συγκρότημα παίζοντας τη μουσική που τόσα
χρόνια κουβεντιάζουν και έχουν στο μυαλό τους. Το 1996 εκδίδουν ένα δικό
τους album το “Spoke”, τίτλος ο οποίος αποτελεί και το όνομα του
συγκροτήματος. Κυκλοφορεί δε, από μία ανεξάρτητη γερμανική δισκογραφική
εταιρία σε μία περιορισμένη έκδοση 2000 αντιτύπων. Αφήνει θετικές
εντυπώσεις, σε όσους καταφέρνουν να τον ακούσουν, και κάπου εκεί
εμφανίζεται στη ζωή τους μία άλλη ανεξάρτητη δισκογραφική, η
QuarterStick Records, η οποία τους προτείνει να επανεκδώσουν το album
τους και απλά να βάλουν και ένα όνομα στη μπάντα τους. Αρχική σκέψη ήταν
να μείνει το Spoke σαν όνομα της μπάντας, αλλά ευτυχώς η τελική
κατάληξη ήταν Calexico, προς τιμήν της πόλης τους, κοντά στην Αριζόνα.
Την ίδια χρονιά συνεργάζονται μουσικά με τον παλιό τους φίλο από τους
Giant Sand, τον Howe Gelb και την Lisa Germano και εκδίδουν το album
Slush με όνομα συγκροτήματος OP8 (αυτό και αν είναι ο ορισμός της
ανεξάρτητης μουσικής σκηνής!).
Ο Burns και ο Convertino σαν αρχή τους, όπως και οι ίδιοι αφήνουν να εννοηθεί, είναι ο πειραματισμός στη μουσική. Κάθονται και μελετάνε μουσική, συναναστρέφονται με ανθρώπους και πολλούς από αυτούς τους καλούν να παίξουν μαζί τους. Μάλιστα έχουν κάνει μουσικές συνεργασίες με σημαντικά άτομα της σκηνής όπως ο Andrew Bird, η Neko Case, ο Amos Lee, η Nancy Sinatra, η Glen Hansard και πολλοί άλλοι…
Το 1998 εκδίδεται το δεύτερο album τους το “The Black Light”, δουλειά που βασίζεται στο δικό τους ιδιαίτερο ύφος, με περισσότερους πειραματισμούς και μπόλικες συνεργασίες! Λαμβάνει ζεστές κριτικές και μάλιστα μερικά περιοδικά το συγκαταλέγουν στις καλύτερες δουλειές της χρονιάς εκείνης για νέο συγκρότημα (όπως το Wall Street Journal, το Paste Magazine κ.α.).
Ο Burns και ο Convertino σαν αρχή τους, όπως και οι ίδιοι αφήνουν να εννοηθεί, είναι ο πειραματισμός στη μουσική. Κάθονται και μελετάνε μουσική, συναναστρέφονται με ανθρώπους και πολλούς από αυτούς τους καλούν να παίξουν μαζί τους. Μάλιστα έχουν κάνει μουσικές συνεργασίες με σημαντικά άτομα της σκηνής όπως ο Andrew Bird, η Neko Case, ο Amos Lee, η Nancy Sinatra, η Glen Hansard και πολλοί άλλοι…
Το 1998 εκδίδεται το δεύτερο album τους το “The Black Light”, δουλειά που βασίζεται στο δικό τους ιδιαίτερο ύφος, με περισσότερους πειραματισμούς και μπόλικες συνεργασίες! Λαμβάνει ζεστές κριτικές και μάλιστα μερικά περιοδικά το συγκαταλέγουν στις καλύτερες δουλειές της χρονιάς εκείνης για νέο συγκρότημα (όπως το Wall Street Journal, το Paste Magazine κ.α.).
Έκτοτε ξεκινάνε και τις συναυλίες τους. Συμμετέχουν σε διάφορες
αμερικάνικες συναυλίες μαζί με άλλα συγκροτήματα της ανεξάρτητης σκηνής
και περί το 1999 εκδίδουν ένα album το “Road Map”, σε περιορισμένα
αντίτυπα, το οποίο πωλείται στις συναυλίες των Calexico.
To Μάιο του 2000 κυκλοφορεί στην αγορά το τρίτο τους album το “Hot
Rail”. Album με πολλές καινοτομίες όπως τα πολλά πνευστά όργανα και το
βιολί. Αποτελεί ένα αρκετά εύηχο album, πολύ ορχηστρικό, καλή παρέα,
αλλά σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν η καλύτερη τους δουλειά.
Είναι ένα σκαλοπάτι για να γίνει η μουσική τους ακόμη καλύτερη στο
μέλλον. Με αυτό το album γίνονται και γνωστοί στο ευρύτερο ευρωπαϊκό
κοινό.
Οι συνεργασίες τους όμως δεν σταματούν. Την ίδια χρονιά συνεργάζονται με
το παλιό τους συγκρότημα τους Giand Sand, οι οποίοι κυκλοφορούν και την
τότε δισκογραφική δουλειά τους, και συνεργάζονται με δύο γάλλους
μουσικούς τους Naim Amor και Thomas Belhom, τους οποίους βοηθούν σε μια
δισκογραφική δουλειά το ”Tete a Tete” όπου κυκλοφορεί μόνο εντός των
γαλλικών συνόρων. Το 2001 κυκλοφορούν οι ίδιοι ένα album το οποίο
διατίθεται μόνο στις συναυλίες τους το “Aerocalexico”, ένα πολύ όμορφο
και ατμοσφαιρικό album, απόσταγμα των νέων μουσικών που γνωρίζουν.
Το 2002 καταφθάνει στις αγορές και το πρώτο live album τους το “Scraping”, δουλειά που από τις πωλήσεις που καταφέρνει κρίνεται σαν επιτυχημένη. Η παραγωγή του album βασίζεται σε ηχογράφηση που έγινε τον Ιανουάριο του 2002 στο Σαν Φραντσίσκο στο “Great American Music Hall”.
Το επόμενο στουντιακό τους άλμπουμ το 2003 το “Feast of Wire”, ήταν το album “αναγνώριση” για το έργο τους. Καταφέρνουν και μπαίνουν στα αμερικάνικα charts και οι πωλήσεις τους σε Αμερικάνικες και Ευρωπαϊκές αγορές κρίνονται πέρα για πέρα ικανοποιητικές για συγκρότημα που κινείται στην ανεξάρτητη σκηνή.
Το 2002 καταφθάνει στις αγορές και το πρώτο live album τους το “Scraping”, δουλειά που από τις πωλήσεις που καταφέρνει κρίνεται σαν επιτυχημένη. Η παραγωγή του album βασίζεται σε ηχογράφηση που έγινε τον Ιανουάριο του 2002 στο Σαν Φραντσίσκο στο “Great American Music Hall”.
Το επόμενο στουντιακό τους άλμπουμ το 2003 το “Feast of Wire”, ήταν το album “αναγνώριση” για το έργο τους. Καταφέρνουν και μπαίνουν στα αμερικάνικα charts και οι πωλήσεις τους σε Αμερικάνικες και Ευρωπαϊκές αγορές κρίνονται πέρα για πέρα ικανοποιητικές για συγκρότημα που κινείται στην ανεξάρτητη σκηνή.
Μάλιστα μία ανέλπιστη έκπληξη έρχεται να προστεθεί στο καλό κλίμα που
δημιουργήθηκε… Το κομμάτι “Guero Canelo” συμπεριλαμβάνεται στο
soundtrack της ταινίας “Collateral” του Michael Mann με πρωταγωνιστή τον
Tom Cruise. Καθόλου άσχημα!
Έτσι με την κεκτημένη ταχύτητα που έχουν, το 2004 φοράνε τα καλά τους και εκδίδουν ένα DVD από μια live εμφάνιση τους το 2002, το “World Drifts In: Live at the Barbican London”, όπου κερδίζει οποιονδήποτε το ακούσει ή το παρακολουθήσει με την ενορχήστρωση και τις επιτυχημένες επιλογές τραγουδιών που έχουν κάνει ο Convertino και ο Burns από τη δισκογραφία τους. Η πίστα είναι γεμάτη μουσικούς και τα όργανα τους. Κιθάρες, ντραμς, τρομπέτες, βιολιά και πολλά άλλα… Παλιοί και νέοι φίλοι των Calexico βρίσκονται εκεί!
Έτσι με την κεκτημένη ταχύτητα που έχουν, το 2004 φοράνε τα καλά τους και εκδίδουν ένα DVD από μια live εμφάνιση τους το 2002, το “World Drifts In: Live at the Barbican London”, όπου κερδίζει οποιονδήποτε το ακούσει ή το παρακολουθήσει με την ενορχήστρωση και τις επιτυχημένες επιλογές τραγουδιών που έχουν κάνει ο Convertino και ο Burns από τη δισκογραφία τους. Η πίστα είναι γεμάτη μουσικούς και τα όργανα τους. Κιθάρες, ντραμς, τρομπέτες, βιολιά και πολλά άλλα… Παλιοί και νέοι φίλοι των Calexico βρίσκονται εκεί!
Ποτέ δεν έκρυψαν την επιρροή τους από την ευρωπαϊκή κουλτούρα και αυτό
είναι έκδηλο σε κάθε δίσκο τους, όπου μελωδίες και ενορχηστρώσεις
αποτελούν, όπως και οι ίδιοι ομολογούν, πηγή έμπνευσης από πολλές
ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Όμως και κάθε άλλη πόλη, πέρα των ευρωπαϊκών
συνεισφέρει στο να αναπτύσσουν ένα μουσικό ύφος ιδιαίτερο, κάνοντας τους
ίδιους τους Calexico δέκτες και ταυτόχρονα πομπούς, μέσω της δουλειάς
τους. Άτομα που έχουν ταξιδέψει ανά τον κόσμο θα ανακαλύψουν τα παραπάνω
λόγια και όσοι δεν έχουν ταξιδέψει θα κάνουν κάποια από τα πρώτα τους
ταξίδια ακούγοντας τη συγκεκριμένη μουσική.
Το 2004 συνεργάζονται στην ηχογράφηση ενός τραγουδιού με τη Nancy Sinatra το "Burnin' Down the Spark" σε έναν δίσκο που συμμετέχουν πολλοί διάσημοι καλλιτέχνες που θέλουν να αποδώσουν φόρο τιμής στην καλλιτεχνική επιρροή τους. Τα φωνητικά στα τραγούδια του δίσκου είναι της Nancy Sinatra.
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των Calexico είναι οι μουσικές “φιλίες” που δημιουργούν. Κάπου εδώ, το 2005, έρχεται να προστεθεί ένας ισχυρός δεσμός φιλίας με τον Sam “Iron and Wine” Beam, έναν αμερικάνο συνθέτη και στιχουργό με την συμβολή του οποίου εκδίδουν το Σεπτέμβρη του 2005 το επόμενο τους album, το “In The Reins”. Δίσκος που κερδίζει τους πάντες καθώς και οι Calexico και ο “Iron and Wine” βρίσκονται σε μια πολύ ώριμη καλλιτεχνική φάση της ζωής τους. Οι θετικές κριτικές από το δίκτυο MSNBC και η εμφάνιση τους στα αμερικάνικα charts, ανεβάζουν κατακόρυφα τις μετοχές τους.
Ένα ωραίο κρασί υπό τον ήχο μουσικών καλλιτεχνών που μπορεί να μην αναγνωριστούν ποτέ, ένα νόστιμο φαγητό, τα ταξίδια, η προσμονή γνωριμίας τους με νέους ήχους και η ηχογράφηση δίσκων σε όσο το δυνατόν περισσότερες και διαφορετικότερες πόλεις είναι κάτι που τους κρατάει ζωντανούς και ορεξάτους για να συνεχίσουν, όπως αναφέρει ο Burns σε κατά καιρούς συνεντεύξεις του.
Με αυτήν τη διάθεση για γνωριμία με το καινούριο, το 2006 κυκλοφορεί στις αγορές το 5ο album τους το “Garden Ruin”. Σε αυτό το album οι Calexico με τις νεότερες μουσικές γνώσεις που έχουν, προσπαθούν να πειραματιστούν ντύνοντας τις παλιότερες μουσικές τους φόρμες με ότι πιο καινούριο διαθέτουν. Περισσότερη ορχήστρωση με κιθάρες, περισσότερα φωνητικά και πιο mainstream ήχοι.
Το 2004 συνεργάζονται στην ηχογράφηση ενός τραγουδιού με τη Nancy Sinatra το "Burnin' Down the Spark" σε έναν δίσκο που συμμετέχουν πολλοί διάσημοι καλλιτέχνες που θέλουν να αποδώσουν φόρο τιμής στην καλλιτεχνική επιρροή τους. Τα φωνητικά στα τραγούδια του δίσκου είναι της Nancy Sinatra.
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των Calexico είναι οι μουσικές “φιλίες” που δημιουργούν. Κάπου εδώ, το 2005, έρχεται να προστεθεί ένας ισχυρός δεσμός φιλίας με τον Sam “Iron and Wine” Beam, έναν αμερικάνο συνθέτη και στιχουργό με την συμβολή του οποίου εκδίδουν το Σεπτέμβρη του 2005 το επόμενο τους album, το “In The Reins”. Δίσκος που κερδίζει τους πάντες καθώς και οι Calexico και ο “Iron and Wine” βρίσκονται σε μια πολύ ώριμη καλλιτεχνική φάση της ζωής τους. Οι θετικές κριτικές από το δίκτυο MSNBC και η εμφάνιση τους στα αμερικάνικα charts, ανεβάζουν κατακόρυφα τις μετοχές τους.
Ένα ωραίο κρασί υπό τον ήχο μουσικών καλλιτεχνών που μπορεί να μην αναγνωριστούν ποτέ, ένα νόστιμο φαγητό, τα ταξίδια, η προσμονή γνωριμίας τους με νέους ήχους και η ηχογράφηση δίσκων σε όσο το δυνατόν περισσότερες και διαφορετικότερες πόλεις είναι κάτι που τους κρατάει ζωντανούς και ορεξάτους για να συνεχίσουν, όπως αναφέρει ο Burns σε κατά καιρούς συνεντεύξεις του.
Με αυτήν τη διάθεση για γνωριμία με το καινούριο, το 2006 κυκλοφορεί στις αγορές το 5ο album τους το “Garden Ruin”. Σε αυτό το album οι Calexico με τις νεότερες μουσικές γνώσεις που έχουν, προσπαθούν να πειραματιστούν ντύνοντας τις παλιότερες μουσικές τους φόρμες με ότι πιο καινούριο διαθέτουν. Περισσότερη ορχήστρωση με κιθάρες, περισσότερα φωνητικά και πιο mainstream ήχοι.
Ο Burns, από τους ιθύνοντες για τη μουσική των Calexico, ομολογεί σε μια
συνέντευξη του στην Ελλάδα, ότι είναι λάτρης των κρυμμένων μουσικών
θησαυρών και ότι του αρέσει να ακούει αυτούς τους εξασθενημένους ήχους
τη νύχτα, ενώ όλοι κοιμούνται, γιατί τότε δίνεται η ευκαιρία σε αυτούς
τους ήχους να ξυπνήσουν και να απλώσουν τα φτερά τους. Εκεί οφείλεται η
όλη ρετρό διάθεση που δείχνουν στη μουσική τους. Συνεχίζοντας, αναφέρει
ότι θα ήθελε να συνεργαστεί με μουσικούς του ρεμπέτικου στο μέλλον!
Το 2008 εκδίδεται το τελευταίο τους album το “Carried to Dust”, με τη συνεργασία του “Iron & Wine” (Sam Beam) και άλλων λιγότερο γνωστών καλλιτεχνών. Αυτή η δουλειά τους αποτελεί την κορύφωση της μουσικής τους σταδιοδρομίας, καθώς πετυχαίνει τις καλύτερες πωλήσεις από κάθε άλλο δίσκο που έχουν εκδώσει (και κατά προσωπική άποψη είναι η πιο καλή τους δουλειά). Η απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στο παλιό και το καινούριο, το ρετρό και το σύγχρονο, με λιγότερους πειραματισμούς από τους προηγούμενους δίσκους και περισσότερο κατασταλαγμένο ήχο που ξέρει τι θέλει να δώσει σε αυτόν που το ακούει.
Αυτοί με λίγα λόγια είναι οι Calexico. Ίσως να είναι κάποιοι μουσικοί που θα ήθελαν να έχουν πολλές περιοχές καταγωγής. Μουσικοί που ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, το νοητό και το φανταστικό, το ρομαντισμό και την πραγματικότητα. Αν ένα απόγευμα δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε, ταπεινή μου πρόταση είναι να ανοίξετε ένα μπουκάλι κρασί και να βάλετε μερικά τραγούδια τους στη λίστα αναπαραγωγής του υπολογιστή (ειδικά από τους τελευταίους τους δίσκους).
Το 2008 εκδίδεται το τελευταίο τους album το “Carried to Dust”, με τη συνεργασία του “Iron & Wine” (Sam Beam) και άλλων λιγότερο γνωστών καλλιτεχνών. Αυτή η δουλειά τους αποτελεί την κορύφωση της μουσικής τους σταδιοδρομίας, καθώς πετυχαίνει τις καλύτερες πωλήσεις από κάθε άλλο δίσκο που έχουν εκδώσει (και κατά προσωπική άποψη είναι η πιο καλή τους δουλειά). Η απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στο παλιό και το καινούριο, το ρετρό και το σύγχρονο, με λιγότερους πειραματισμούς από τους προηγούμενους δίσκους και περισσότερο κατασταλαγμένο ήχο που ξέρει τι θέλει να δώσει σε αυτόν που το ακούει.
Αυτοί με λίγα λόγια είναι οι Calexico. Ίσως να είναι κάποιοι μουσικοί που θα ήθελαν να έχουν πολλές περιοχές καταγωγής. Μουσικοί που ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, το νοητό και το φανταστικό, το ρομαντισμό και την πραγματικότητα. Αν ένα απόγευμα δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε, ταπεινή μου πρόταση είναι να ανοίξετε ένα μπουκάλι κρασί και να βάλετε μερικά τραγούδια τους στη λίστα αναπαραγωγής του υπολογιστή (ειδικά από τους τελευταίους τους δίσκους).
Δισκογραφία
-
Spoke (1997)
- The Black Light (1998)
- Hot Rail (2000)
- Feast of Wire (2003)
- Garden Ruin (2006)
- Carried to Dust (2008)
Οι Calexico είναι:
- Joey Burns – φωνητικά, κιθάρα, μπάσο, τσέλο, πλήκτρα, ακορντεόν, κρουστά, βιμπράφωνο
- John Convertino – ντραμς, κρουστά, πιάνο
- Paul Niehaus – κιθάρα
- Jacob Valenzuela – τρομπέτα, πλήκτρα, βιμπράφωνο, φωνητικά
- Martin Wenk – τρομπέτα, κιθάρα, πλήκτρα, ακορντεόν, glockenspiel
- Volker Zander – μπάσο
