ΜΟΥΣΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 07 Ιανουάριος 2011

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ

Αν και για τους περισσότερους από εμάς ,που ασχολούμαστε με τον ένα η τον άλλο τρόπο με την παραγωγή μουσικής, είναι ξεκάθαρος αυτός ο όρος , εντούτοις υπάρχουν πολλοί νέοι μουσικοί πού δεν έχουν ξεκάθαρη άποψη η απλά δεν γνωρίζουν τι είναι ο παραγωγός δισκογραφίας

Βέβαια θα ήταν δύσκολο να μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες , ωστόσο μπορώ να σας δώσω την βασική εικόνα για τις αρμοδιότητες και τον ρόλο του.

Ο παραγωγός είναι το άτομο που αναλαμβάνει την εποπτεία της παραγωγής,του προς ηχογράφηση μουσικού προιόντος. Αυτό σε γενικές γραμμές σημαίνει ότι
α) είναι ϋπεύθυνος για την μεγιστοποίηση του δημιουργικού τομέα ,δηλαδή διαλέγει τα κατάλληλα μουσικά κομμάτια , αποφασίζει για την ενορχήστρωση, βρίσκει τον κατάλληλο ήχο για τα φωνητικά κλπ και β) τακτοποιεί τις σχετικές διαδικασίες και εκρεμμότητες όπως να κλείσει ώρες στο studio, να προσλάβει μουσικούς όταν χρειάζεται, να φροντίζει την τήρηση του budget, να αναφέρεται σε θέματα μουσικού συνδικαλισμού και πνευματικών δικαιωμάτων που αφορούν τους συντελεστές του έργου (το γραμματειακό μέρος το αναλαμβάνει κάποιο άλλο πρόσωπο με υποστηρικτικό ρόλο).

Στα μακρινά 50’s οι περισσότεροι μουσικοί είχαν άγνοια για οτιδήποτε αφορούσε τα διαδικαστικά μιας κυκλοφορίας. Ακόμα κι όταν το προιόν έφερε το όνομά τους το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να πάνε στο studio να πούν το μέρος η το κομμάτι τους και να φύγουν.Τα υπόλοιπα τα αναλάμβανε η δισκογραφική ερήμην τους.Ο Snuff Garrett,διάσημος παραγωγός στα 50’s και 60’s ,έλεγε ότι ,αν η διάρκεια των ηχογραφήσεων και της παραγωγής ξεπεράσει τις πέντε (5) μέρες!!!,τότε είσαι εκτός χρονοδιαγράμματος. Βέβαια θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι το εκτελεστικό επίπεδο των μουσικών ήταν υψηλό,έτσι οι περισσότερες ηχογραφήσεις ήταν one take,
και αυτό λόγο των συνεχών ζωντανών εμφανίσεων, που ήταν και ο πιο διαδεδομένος τρόπος να ακουστεί η μουσική τους.

Οι πρώτοι παραγωγοί στα 50’s δούλευαν αποκλειστικά για κάποια δισκογραφική εταιρεία.Προσλαμβάνονταν με μισθό ως μόνιμα στελέχη και ανήκαν στον νευραλγικό τομέα του A&R (Artist and Repertoire).Τα καθήκοντά τους ήταν να βρουν μουσικούς η σχήματα ,να τους πείσουν να υπογράψουν με την εταιρεία ,να τους καθοδηγήσουν,
ακόμη να διαπιστώσουν πια τραγούδια δεν ταιριάζουν στο σύνολο και πια διαδικασία θα ακολουθήσουν στο studio.(Με άλλα λόγια έκαναν ακριβώς ότι και οι σημερινοί παραγωγοί με μόνη διαφορά οτι οι περισσότεροι σήμερα δουλεύουν freelancing)

Δουλεύοντας για την Liberty Records o Snuff Garrett έβλεπε ότι η συνεχής και αξιόπιστη δουλειά του ως παραγωγός, μεταφράζεται σε πολλά εκατομμύρια δολλάρια για την εταιρεία , την στιγμή που εκείνος λαμβάνει για μισθό ένα απλό μηνιάτικο.
Αποφάσισε λοιπόν να ζητήσει ποσοστά από τις πωλήσεις ίση με 1 cent ανά δίσκο!!!. Η πρωτάκουστη μέχρι τότε απαίτησή του παραλίγο να τον οδηγήση στην απόλυση.¨Ομως η αναγνώριση της προσφοράς του και η δεδομένη αξία του ως παραγωγός έκανε το αφεντικό της εταιρείας να δεχτεί την πρότασή του.

¨Ετσι ο Snuff Garrett έγινε ο πρώτος παραγωγός στην ιστορία της μουσικής βιομηχανίας που κέρδισε ποσοστά ( royalties) από το παραγόμενο προιόν, δημιουργώντας παρράλληλα και μία νέα τάση σε όλους τους παραγωγούς της εποχής.

Υπάρχουν και σήμερα τμήματα A&R ,στις εναπομείνουσες ανά τον κόσμο δισκογραφικές, όμως δεν ασχολούνται με την παραγωγή και την ηχογράφηση αλλά μόνο με την ανεύρεση ταλέντων και το “πάντρεμα” μουσικών με τον κατάλληλο παραγωγό.

Στις μέρες μας ο ρόλος του παραγωγού δισκογραφίας θα λέγαμε ότι βρίσκεται σε απαξίωση ,και αυτό είναι φυσικό, καθώς ολόκληρη η μουσική βιομηχανία βρίσκεται σε συνεχή πτώση, για την οποία ευθύνεται πρωτίστως η ίδια..Οι λόγοι είναι γνωστοί και σίγουρα κατανοητοί , αφού όλοι γνωρίζουμε πόσο “προικισμένη” είναι η τεχνολογία σήμερα ώστε να δίνει την δυνατότητα στούς μουσικούς να συνθέτουν , να ηχογραφούν, να παράγουν και να διανέμουν την μουσική τους μέσα από το home studio η απλά τον μουσικό υπολογιστή τους . Μακριά από managers, δημόσιες σχέσεις και δισκογραφικά συμβόλαια είναι συγχρόνως οι απόλυτοι διαχειριστές της δημιουργίας τους .Ϊσως αυτή να είναι τελικά η δίκαιη κατάληξη των πραγμάτων για μια βιομηχανία που αγνοούσε την τέχνη, αλλά αδηφάγα ζητούσε μόνο περισσότερα κέρδη.

Θέμης Πρωτονοτάριος
Ηχοληψία-Παραγωγή
www.polyphonikistudio.gr

Ref: chapter II, pg 134
Music business by
Donald Passman