ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Aφιέρωμα στον TAB BENOIT

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 14 Ιούλιος 2010

Ο TAB BENOIT δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα. Ίσως γιατί δεν ανήκει στην ομάδα των μίμων SRV. Παίζει με μια Fender Telecaster τα δικά του τραγούδια γιατί πέρα από πολύ καλός κιθαρίστας είναι και εξαιρετικός συνθέτης και τραγουδοποιός. Οι ποιοτικοί οπαδοί του μπλουζ, τον εκτιμούν ιδιαιτέρως για τη μουσική του, το λυρισμό των τραγουδιών του, τους πολύ ανθρώπινους στίχους του και το στυλ του που κυμαίνεται μεταξύ Swamp blues, soul blues και Chicago style blues. H φωνή του είναι εξαιρετική και συνδυάζεται αρμονικά με το παίξιμό του στη κιθάρα.

Περισσότερα...

IRON MAIDEN - "The Number Of The Beast" [1982] (review)

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 30 Ιούνιος 2010

maiden

IRON MAIDEN

The Number Of The Beast

1982

(EMI)

SIDE I: Invaders, Children Of The Damned, The Prisoner, 22 Acacia Avenue.

SIDE II: The Number Of The Beast, Run To The Hills, Gangland, Hallowed Be Thy Name.

IRON MAIDEN: Steve Harris - Bass, Bruce Dickinson - Vocals, Adrian Smith - Guitar, Dave Murray - Guitar and Clive Burr - Drums.

Produced By Martin Birch.

Οι Iron Maiden είναι το πνευματικό παιδί του Steve Harris, υπάρχουν από το 1975 και μέχρι σήμερα είναι η απόλυτη Heavy Metal μηχανή, που στο διάβα της τα σαρώνει όλα. Οι Iron Maiden έκαναν το Heavy Metal παγκόσμια υπόθεση, τους γνωρίζουν όλοι κι ας μην έχουν ακούσει τη μουσική τους.

Θεωρώ το συγκεκριμένο δίσκο σαν το σημαντικότερο στην καριέρα τους, γιατί όλοι οι οπαδοί του Metal τον έχουν, ανεξαρτήτως μουσικών ακουσμάτων, είναι δηλαδή αυτό που λέμε "must have".

Με αυτό το δίσκο οι Iron Maiden έγιναν γνωστοί σε όλον το κόσμο, αφού ήρθε η αναγνώριση και η καταξίωση.

Γέμιζαν τα μεγαλύτερα σταδία του κόσμου, με αποκορύφωμα στο Monsters Of Rock του Donington, με πάνω από 100.000 κόσμο το 1988, οι πωλήσεις των δίσκων φτάνουν σε απίστευτα νούμερα (έχουν πουλήσει παγκοσμίως 70.000.000.), τρελές περιοδείες, καταπληκτικούς δίσκους και από επίδραση... καλύτερα να μην το συζητήσουμε. Δικαιωματικά κατέχουν μια εξέχουσα θέση στο πάνθεον της μουσικής μας.

Το "The Number Of The Beast" είναι διαποτισμένο από δύναμη, πάθος, άψογες ενορχηστρώσεις που ανανεώνουν κάθε στιγμή το ενδιαφέρον, καλπάζοντα μεταλλικά "riffs" αλλά και μελωδίες οι οποίες ξεσπούν σε κιθαριστικές επελάσεις.

Σ' όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η ύπαρξη μιας αποκρυφιστικής ατμόσφαιρας που οι ίδιοι οι Iron Maiden έχουν φροντίσει να καλύπτει το δίσκο, όπως το απόσπασμα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη που υπάρχει στο οπισθόφυλλο.

Ο δίσκος ήρθε ακριβώς τη στιγμή που τον χρειάζονταν, μετά τα 2 πρώτα LP με τον Paul DiAnno και την punk χροιά του, ήρθε η μεταλλική φωνή του Bruce Dickinson (πρώην Samson) να τα ισοπεδώσει όλα στο πέρασμα της. Η επιβλητική και με μεγάλες δυνατότητες φωνή του Bruce Dickinson, ήταν αυτό που χρειαζόταν το συγκρότημα για να αναζωογονηθεί και να κατακτήσει τον κόσμο μαζί κι εμάς.

Αυτός ο δίσκος με τα 8 αρχέτυπα τραγούδια (θα ήθελα κάπου να υπήρχε το "Total Eclipse' και όχι σαν b' side-single), κατάφερε να έχει μια τεραστία εμπορική επιτυχία, είναι από τους πιο εμπορικούς δίσκους του Heavy Metal και μια τεραστία αποδοχή από τον Metal κόσμο.

Ο δίσκος αυτός αποτελεί το θεμέλιο της καριέρας των Iron Maiden κι έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους στο οικοδόμημα του Heavy Metal των 80's.

Σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος υπήρξαν οι κιθαριστικές επελάσεις των Dave Murray και Adrian Smith, καθώς και η απόλυτη mascot ο Eddie που ήταν παντού, σε δίσκους, επτάρια, T-shirts, αφίσες, patches και ότι άλλο ήθελες.

Ο Eddie, είναι δημιούργημα του Derek Riggs, ο οποίος κατάφερε να δημιουργήσει μια mascot που να είναι αναγνωρίσιμη από όλους.

Οι Iron Maiden έχουν πάει τρεις φορές στο Νο.1 των album charts της Μ. Βρετανίας με το "The Number Of The Beast", το "Seventh Son Of The Seventh Son" και το "Fear Of The Dark".

Θέλετε και άλλα να γράψω...;

Η παραγωγή ανήκει στο μεγάλο Martin Birch (Black Sabbath, Deep Purple, Whitesnake, Rainbow και B.Ö.C.).

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ IRON MAIDEN

Iron Maiden [1980]

Killers [1981]

The Number Of The Beast [1982]

Piece Of Mind [1983]

Powerslave [1984]

Live + One (Κυκλοφόρησε μόνο στην Ελλάδα) [1985]

Live After Death [1985]

Somewhere In Time [1986]

Seventh Son Of A Seventh Son [1988]

No Prayer For The Dying [1990]

Fear Of The Dark [1992]

A Real Live One [1993]

A Real Dead One [1993]

Live At Donington [1993]

The X Factor [1995]

Virtual XI [1998]

Brave New World [2000]

Rock In Rio [2002]

Dance Of Death [2003]

Death On The Road [2005]

A Matter Of Life And Death [2006]

Flight 666 [2009]

The Final Frontier [2010]

Κείμενο: ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ.

BLUE CHEER - "Vincebus Eruptum" [1968] (review)

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 20 Ιούνιος 2010

BLUE CHEER

Vincebus Eruptum

1968

(Philips)

SIDE A: Summertime Blues, Rock Me Baby, Doctor Please.

SIDE B: Out Of Focus, Parchment Farm, Second Time Around.

BLUE CHEER: Dick Peterson - Vocals/ Bass, Leigh Stephens - Guitars and Paul Whaley - Drums.

Produced by Abe "Voco" Kesh.

Το αρχέγονο Metal των Blue Cheer, με έναν προσεγμένο ήχο, και με ιδιαίτερο εκτελεστικό υπόβαθρο, κατορθώνει να παρουσιάζει μια γνησιότητα, που απουσιάζει από τα σημερινά εξεζητημένα album.

Θα μιλήσουμε λοιπόν για τη μουσική, γυρνώντας στα γεννοφάσκια του Heavy Metal - όταν ο Bruce Dickinson (τυχαία αναφορά) ήταν ακόμη στο σχολείο, πολλοί από εσάς δεν είχαν γεννηθεί ακόμα, ή ήσασταν μωρά (εγώ ήμουν δυο ετών το 1968).

Υπέρ-δυναμικό Heavy Metal συκγοτημα που χαρακτηρίστηκε σαν ένα από τα πιο δυνατά σε ένταση σύνολο. Η τεχνική των Blue Cheer βασιζόταν στην τότε σχολή των συγκροτημάτων του San Francisco, ή για να γίνουμε πιο ακριβείς, είχαν να επιδείξουν ένα πυρετώδες ύφος με επιθετικά φωνητικά. Η μουσική τους δυσαρμονία δημιούργησε ένα αίσθημα τρόμου.

Ένα πράγμα είναι βέβαιο... τα πρώτα συγκροτήματα που αποτέλεσαν πηγή ερεθισμάτων για τα σημερινά Heavy Metal συγκροτήματα, ήταν group όπως οι Deep Purple, οι Black Sabbath και οι Led Zeppelin. Λίγο πιο πριν όμως είχε ήδη παρουσιαστεί το «πραγματικό» Heavy Metal σχήμα των Blue Cheer που δεν λειτούργησε, ωστόσο, τόσο σαν επιρροή για τους μεταγενέστερους.

Μέχρι το 1972 αυτό το συγκρότημα από το San Francisco (δημιουργήθηκε το 1966), είχε ηχογραφήσει έξι LP's περνώντας μέσα από αρκετές αλλαγές στη σύνθεση.

Αυτοί οι τύποι ανέβηκαν δυναμικά στα charts το 1968, σαν μια βόμβα που εκρήγνυται, με τη διασκευή στο "Summertime Blues" του Eddie Cochran, κυκλοφορεί σαν single και καταλήγει στα charts πολλών Ευρωπαϊκών χωρών.

Ακόμα και τότε, σε εκείνη την χρυσή εποχή, με τον Jimi Hendrix να βγάζει νέους δίσκους με δυνατή μουσική, οι Blue Cheer τους ξεπέρασαν όλους. Έπρεπε να ηχογραφήσουν το δεύτερο δίσκο τους "Outsideinside" σε ανοιχτό χώρο (παρά τον τίτλο του...), γιατί το studio Mikes δεν μπορούσε να καλύψει τη δύναμη του θορύβου. Αυτό το LP έχει την ίδια κατεύθυνση με το πρώτο, αλλά κάπου έχει χάσει ως ένα βαθμό το στοιχείο της έκπληξης.

Από κι και μετά οι Blue Cheer προσπάθησαν να δείξουν ότι ήθελαν να εξερευνήσουν νέους μουσικούς ορίζοντες.

Αλλά, αυτοί οι τύποι υπήρξαν απλά ένας θρύλος ή ένας μύθος; θυμηθείτε τα όσα γράφονται γι' αυτούς, ότι δεν αποτελούσαν παρά ένα τρίο, που σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής, δημιούργησαν τραγούδια πιθανά κάτω από την επήρεια παραισθησιογόνων, ή τα σχόλια που έγιναν σχετικά με το ότι ο manager τους ήταν παλιότερο μέλος των Hell Angels... Όχι φίλοι μου! Δεν ήταν παρά μόνο καυτό Hard Rock & Roll.

Μελωδικό παίξιμο, σαλόνια κομμωτικής, μουσικές ακαδημίες - όλα αυτά ήταν άγνωστες λέξεις στο λεξιλόγιο αυτών των πρωτόγονων Rockers από την California.

Αντίθετα, υποστήριζαν ακρότητες στην ένταση του ήχου, πρωτόγονα επαναστατικά φωνητικά και τα χαοτικά solo στα drums, όπως διαπιστώνουμε στο διάρκειας έξι λεπτών κομμάτι, "Second Time Around", το οποίο ήταν το τελευταίο τραγούδι στο "Vincebus Eruptum".

Το τέλος ακούγεται σαν να έχει πετάξει το συγκρότημα τον εξοπλισμό του στα σκουπίδια, σε μια στιγμή μουσικού παροξυσμού!

Η παραγωγή του "Vincebus Eruptum" έγινε το 1967, (από έναν DJ, φίλο της μπάντας τον Abe Kesh που τους βοήθησε να υπογράψουν στην Philips Records), αλλά βγήκε στα δισκοπωλεία μόλις το 1968 αφού κατακρεουργήθηκε κυριολεκτικά από τους κριτικούς.

Ακόμη, πάντως δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι Blue Cheer (πήραν το όνομα τους από ένα ναρκωτικό), έστρωσαν το δρόμο για άλλα κορυφαία Heavy Metal συγκροτήματα, όπως οι Black Sabbath, Uriah Heep, Grand Funk Railroad, B.O.C. κλπ. Ή τουλάχιστον έδωσαν στο μουσικό αγοραστικό κοινό μια πρώτη γεύση για τον ήχο που έμελλε να ακολουθήσει...

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ BLUE CHEER

Vincebus Eruptum [1968]

Outsideinside [1968]

New Improved Blue Cheer [1969]

Blue Cheer [1969]

The Original Human Being [1970]

Oh! Pleasant Hope [1971]

The Beast Is Back [1984]

Blitzkrieg Over Nuremberg, Live [1989]

Highlights And Lowlives [1990]

Dining With The Sharks [1991]

Live And Unreleased, Vol.1 [1996]

Live And Unreleased, Vol.2 [1998]

Hello Tokyo, Bye Bye Osaka - Live In Japan [1999]

Live In Japan [2003]

Bootleg: Live Hamburg/ London [2005]

What Doesn't Kill You [2007]

Κείμενο: ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ.

Αφιέρωμα "RONNIE JAMES DIO"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 17 Ιούνιος 2010

RONNIE JAMES DIO Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΓΟΣ ΤΟΥ METAL R.I.P.

Περισσότερα...

Αφιέρωμα "FIRE VANADIUM" και συνέντευξη τους

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 09 Ιούνιος 2010

FIRE VANADIUM

Οι Fire Vanadium είναι ένα ελληνικό συγκρότημα που κινείται στο χώρο του

heavy metal και υπάρχει εδώ και 22 χρόνια. Εχουν παίξει πολυάριθμα lives

με μεγάλα ονόματα της ελληνικής metal σκηνής

Περισσότερα...

BLACKFOOT - "Marauder" [1981] (review)

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 09 Ιούνιος 2010

BLACKFOOT
Marauder
1981
(Atco)

SIDE I: Good Morning, Paying For It, Diary Of A Working Man, Too Hard To Handle, Fly Away.
SIDE II: Dry Country, Fire Of The Dragon, Rattlesnake Rock ‘N’ Roller, Searchin’.

BLACKFOOT: Rickey Medlocke – Vocals/ Guitars, Charlie Hargett – Guitars,Greg T. Walker - Bass and Jackson Spires – Drums.
Produced by Al Nalli and Henry Weck.

Αυτό το LP απέδειξε πως οι Ινδιάνοι δεν είναι απλά ικανοί να χορεύουν καμαρωτοί τους χορούς της βροχής, αλλά πως μπορούν να παίξουν βρώμικο κλασικό Rock ‘N’ Roll προσθέτοντας στοιχεία από το Southern Rock.
Το συγκρότημα δημιουργείτε το 1972, από τον Rickey Medlocke, στο Jacksonville, Florida, USA.
Οι Blackfoot το απέδειξαν αυτό με το ντεμπούτο τους, το LP “No Reservations” που κυκλοφόρησε το 1975 και τώρα αποτελεί έναν υψηλής συλλεκτικής αξίας δίσκο.
Το συγκρότημα έφτασε στο αποκορύφωμα της δημιουργικότητάς του, αφού ακολούθησαν τρία ακόμα LP’s, “Flying High” (1976), “Strikes” (1979) και “Tomcattin”(1980), όταν το 1981 κυκλοφόρησαν το τελευταίο κλασικό Rock LP του Νότου, το “Marauder”.
Αυτό το άλμπουμ ήταν μια κλωτσιά στο πρόσωπο των μουσικών τους αντιπάλων, όπως οι Lynyrd Skynyrd, οι Molly Hatchet και οι Doc Holliday.
Το “Marauder” είναι ο τέλειος συνδυασμός ανάμεσα στη βρωμιά και στην ψυχή, στο Hard Rock ’N’ Roll και στο συναισθηματικό Blues - και βέβαια δεν θα γοητεύσει μόνο τους Cowboys του δρόμου.
Η μουσκεμένη με Whiskey φωνή του Rick Medlocke, οι παραδοσιακές κιθάρες και ο ξερός, αποφασιστικός ρυθμός, είναι ακαταμάχητα σε όλους όσους αγαπούν το Southern Rock, ακούγονται το ίδιο φρέσκα και σήμερα, όπως πριν από 27 χρόνια.
Εάν δεν έχετε ακούσει ποτέ τα διαμάντια “Good Morning”, το “Hard To Handle”, “Dry Country” ή την υπέροχη μπαλάντα “Diary Of A Working Man” (κανένα τραγούδι δεν θα μπορούσε να είναι πιο συγκινητικό και πιο τίμιο), τότε έχετε χάσει μερικά αληθινά κλασικά κομμάτια του είδους που λέγετε Southern Rock.
Το ζωντανά ηχογραφημένο LP “Highway Song” κυκλοφόρησε το 1982 και συνίστατε επίσης σαν ένα κομμάτι μεγάλης συλλεκτικής αξίας καθώς ηχογραφήθηκε με την ίδια σύνθεση και περιλαμβάνει επίσης τα κομμάτια “Good Morning” και “Dry Country”.
Mετά το 1983 οι Blackfoot εγιναν πιο Hard Rock, με τον Ken Hensley στο line-up τους, κυκλοφορούν δίσκους που δεν είναι και πολύ Southern Rock και τελικά χάνονται γύρω στο 1994, αφού το σχήμα είναι προσωπική υπόθεση του Rick Medlocke.
Δυστυχώς οι Blackfoot δεν υπάρχουν πια, όπως παλιά... αλλά με νέα σύνθεση, original είναι μόνο οι Charlie Hargett (Guitar) και Greg T. Walker (Bass).
Ο Rick Medlocke ξαναπήγε στους Lynyrd Skynyrd από όπου ξεκίνησε, ενώ ο Jackson Spires εφτιάξε τους Southern Rock Allstars μαζί με τον Dave Hlubeck των Molly Hatchet, κυκλοφορώντας 3 δίσκους.
Τελικά το 2005 πεθαίνει ο Jackson Spires, τι διάολο κατάρα έχει πέσει στο Southern και πεθαίνουν όλοι;

Δισκογραφία BLACKFOOT
No Reservations [1975]
Flying High [1976]
Strikes [1979]
Tomcattin’ [1980]
Marauder [1981]
Highway Song, Live [1982]
Siogo [1983]
Vertical Smiles [1984]
Rickey Medlocke & Blackfoot [1987]
Medicine Man [1990]
Rattlesnake Rock ’N’ Roll, Best Of [1994]
After the Reign [1994]
King Biscuit Flower Hour, Live [1998]
Blackfoot Live [2000]
Hits You Remember-Live [2001]
Train, Train Live [2008]

Kείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.

Αφιέρωμα "MORGANA"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 06 Ιούνιος 2010

MORGANA

Η Morgana αναμφισβήτητα ήταν από τις καλύτερες φωνές τις δεκαετίας του 80 και το ομώνυμο συγκρότημα της είχε αρκετή επιτυχία δημιουργώντας ένα ηχηρό όνομα στην χωρά του ,την Ιταλια,αλλα και στο εξωτερικό δίνοντας τον τίτλο της ιταλικής μεταλλικής θεάς στην Morgana.

Περισσότερα...

Αφιέρωμα στους "Spitfire"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 28 Μάιος 2010

Οι Spitfire είναι από τα πλέον διάσημα συγκροτήματα στο χώρο του ελληνικού heavy metal και μάλιστα το πρώτο που είδε δίσκο του εν έτη 1987 να πηγαίνει εξωτερικό και να παίρνει καλές κριτικές με αποκορύφωμα την περιβόητη κριτική από το πολύ αυστηρό Kerrang

Περισσότερα...