Κυριακή, 5 Μαΐου 2024, 19:51:37

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ

"ΚΡΑΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΑΝΟΙΧΤΑ" (Ποίηση)

ΚΡΑΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΑΝΟΙΧΤΑ

 Το μόνο που έχει απομείνει είναι μερικές τρίχες από τα μαλλιά σου...
Σκορπισμένες εδώ κι εκεί μέσα στο δωμάτιο,
ίσα-ίσα να θυμίζουν πως πέρασες από εδώ...
Το άρωμά σου πια έχει ξεθυμάνει...
Δε θυμάμαι αλήθεια πώς κρατούσες την κιθάρα σου,
μήτε αν ποτέ την είχες κουρδισμένη...
Ένα βινύλιο στο βάθος έπαιζε, αυτό θυμάμαι μόνο...
Και τα μάτια σου που με το ζόρυ έκρυβαν τις σκεψεις σου...
Τώρα πια, σε αλλιώτικη πορεία στρέφεις την μοτοσυκλέτα σου...
Σε μια στροφή, βρήκα μια βραδιά το μαντήλι σου...
Ποτισμένο μέθη, έρωτα και πάθος...
Αν ποτέ στο δρόμο μου βρεθείς, μπορεί να μη σε χαιρετήσω,
μα μόνο εγώ θα ξέρω την απάντηση στο ερώτημα που βασανίζει αιώνες την ανθρωπότητα...
Κι εσύ, μπορεί ακόμα την ερώτηση να μην γνωρίζεις...
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά...
Κάθε στροφή είναι μια νέα πρόκληση,
κι αν ποτέ ξεμείνεις από λάστιχο,
εγώ πουλάω μοναχά νέες μηχανές...
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά, μ' ακούς;

(18/2/2010, 0:04)

 

Γιωργος Καββαδιας

"ΦΥΛΑΧΤΟ" (Ποίηση)

ΦΥΛΑΧΤΟ

 

Το φως καθρεφτίζεται στο βλέμμα σου...
Κι είναι τότε που θυμάμαι την φωτιά...
Μάζεψες για άλλη μια φορά τα μαλλιά σου και κάθισες στο σκαμπό δίπλα στο παράθυρο...
Κοιτούσες έξω με νοσταλγία...
Αλήθεια, τι κοιτούσες;
Ίσως ποτέ να μην μάθω...
Η βροχή ζωγράφιζε στο τζάμι, πάντα μπορώ να διακρίνω τις ζωγραφιές της...
και πάντα έχουν μια ευχάριστη θλίψη...
Κι ύστερα από τη βροχή, ο ουρανός καθαρίζει και πλέον μπορείς να ξεχωρίζεις τα σύννεφα...
Τα σύννεφα που ταξιδεύοντας αλλάζουν μορφή, και μοιάζουν με γλυπτά που ο όποιος Θεός σμυλεύει με τέχνη και παραπλανά τα μάτια μας που από παιδιά τα έχουμε μάθει να ονειρεύονται ανοιχτά και να φαντάζονται την ευτυχία...
Πώς να μοιάζει άραγε η ευτυχία;
Είμαι σίγουρος πως κάτι τέτοιο θα σκεφτόσουν...
Μερικές φορές νιώθω κι εγώ την ανάγκη να μιλήσω με κάποιον, κάποιον που ξέρω πως θα με καταλάβει και δε θα είναι ακριβώς άνθρωπος...
Μάλλον αυτό είναι που οι άνθρωποι λένε "αδελφή ψυχή"...
Έπειτα σηκώθηκες, έκανες μια γύρα στο δωμάτιο και με κοίταξες, μα δε με έβλεπες...
Κάποιες βραδιές αναρωτιέμαι πώς θα ήταν το αύριο χωρίς το χθες...
Άλλες πάλι ξυπνάω μέσα στη νύχτα και βλέπω το δαιμόνιο να πατάει το λαιμό μου...
Δεν ξέρω ποιος είμαι, το καταλαβαίνεις;
Οι άνθρωποι αυτό το λένε "απώλεια ταυτότητας"...
Φύλαξες το φυλαχτό που σου είχα δώσει;
Η βροχή δυνάμωσε...
Μικρός φοβόμουν τις αστραπές, τώρα βαδίζω χωρίς ομπρέλα...
Είναι όμορφη η βροχή....
Μέσα της ξαναβαπτίζομαι, μου δίνω όποιο όνομα θέλω και παίζω έναν ρόλο που ίσως να ήθελα να κρύψω στη λιακάδα...
"Να το φοράς το φυλαχτό, και που και που να με θυμάσαι", είπα, κι έμεινες να κοιτάς το παράθυρο και πάλι...
Φεύγοντας έκλεισες την πόρτα κι έσβησες το φως...
Δε πειράζει, δίνουν φως οι αστραπές, δε τις φοβάμαι πια, αφού σου το 'πα...

(13/3/2010, 0:36)

 

Γιώργος Καββαδίας

LYNYRD SKYNYRD, LIVE IN LONDON, UK (2010)

LYNYRD SKYNYRD

 

HMV, HAMMERSMITH APOLLO

 

LONDON, UK

3/MARCH/2010

(SUPPORT: GUN)

 

uk3
 

Το να δεις μια από τις αγαπημένες σου μπάντες live , είναι " the dream come true"...

 

Τελικά το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και για τους Lynyrd Skynyrd, όταν ένας καλός φίλος (Χρήστος Σταμέλος) μου βρήκε τα εισιτήρια για το show, ήταν θέμα χρόνου να το οργανώσω και να κλείσω όλο το πακέτο.

Επιτέλους οι Θρύλοι του Νότου ζωντανοί μπροστά στα μάτια μου...

 

Φτάσαμε, στο Hammersmith Apollo όταν έπαιζαν οι Gun (είχαν αρχίσει πριν 5-10 λεπτά περίπου), μπορώ να πω όμως, πως δεν ήταν και κάτι σπουδαίο για τ' αυτιά μου, έτσι πήγαμε στο bar για μπύρες.

Κατά τις 8:30 με λίγη προσπάθεια, σπρωξίματα, φτάσαμε 5-6 μέτρα από τη σκηνή, κατά τις 8:45 ακούγεται το "It's A Long Way To The Top (If You Wanna Rock ‘N' Roll)" των AC/DC, μετά το τέλος του τραγουδιού ακούγεται η γνωστή ιαχή "please welcome, the Lynyrd Skynyrd band", και γίνετε ένας πανικός, χαμός όλο το θέατρο στο πόδι, φωνές, κραυγές, κόλαση.

Για περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά δεν σταμάτησαν να μας ξεσηκώνουν, με όλους τους γνωστούς ύμνους, είχαν ένα απίστευτο κέφι όλοι τους.

Οι σημαίες του Νότου κυματίζουν ψηλά και το πανηγύρι ξεκινά, όλοι πέρασαν καλά το ίδιο και η μπάντα, αυτό φτανόταν σε κάθε στιγμή.

 

uk10 uk11

Η μπάντα ήταν αξιοπρεπείς πάνω στη σκηνή, χωρίς πολλά φτιασίδια, αλλά με μια ενέργεια που θα ζήλευαν πολλά νεώτερα συγκροτήματα, χωρίς να σε κάνουν να βαρεθείς καθόλου.

Οι Lynyrd Skynyrd ήταν επαγγελματίες στο έπακρο, χωρίς κανένα λάθος, φάλτσο ή παραφωνία όλα κύλησαν τέλεια, είναι εγγύηση για τα live τους.

 

 uk2  uk4
   

Δεν είναι τυχαίο που είναι το καλύτερο Southern Rock συγκρότημα όλων των εποχών.

Ο κόσμος τραγούδαγε σε όλα σχεδόν τα τραγούδια ασταμάτητα και η μπύρα έρεε άφθονη, μην ξεχνάτε ότι οι Άγγλοι πίνουν, πίνουν πολύ.

Δεν έχω να γράψω περισσότερα, πέρασα τέλεια ήταν κάτι που το ήθελα πολλά χρόνια τώρα, το μόνο που μπορώ να πω είναι το εξής, «οποίος μπορεί να τους δει live, θα κάνει ένα άνευ προηγούμενου δώρο στον εαυτό του».

Highlights: Ο απίστευτος, γεμάτος ενέργεια "Axe Men" Rickey Medlocke, ο πάντα χαμογελαστός, στιβαρός Frontman Johnny Van Zant και ο σοβαρός,αξιοπρεπείς "Guitar Hero" Gary Rossington.

 
 uk7

Lynyrd Skynyrd: Johnny Van Zant - Vocals, Gary Rossington - Guitar, Rickey Medlocke - Guitar, Mark Matejka - Guitar, Robert Kearns - Bass, Michael Cartellone - Drums, Peter Keys - Piano, Dale Krantz-Rossington & Carol Chase - Backing Vocals.

 

Set List: Skynyrd Nation, What's Your Name, Gimme Back My Bullets, I Know A Little, That Smell, Simple Man, Whiskey Rock-A-Roller, The Needle And The Spoon, Down South Junkin', Tuesday's Gone, God & Guns, Still Unbroken, Gimme Three Steps, Call Me The Breeze, Sweet Home Alabama, Free Bird.

 uk5

 

 uk6  
   

 

Η επίσκεψη, στην Αγγλία για να δω live τους Lynyrd Skynyrd, ήταν και μια αποτίμηση φόρου τιμής στα αδικοχαμένα μέλη τους... Ronnie Van Zant, Steve Gaines & Cassie Gaines (20-10-1977), Allen Collins (23-1-1990), Leon Wilkeson (27-7-2001), Hughie Thomasson (9-9-2007), Billy Powell (28-1-2009), Ean Evans (6-5-2009).

 

 

Ηλίας Κωστόπουλος.

Οι κίνδυνοι της νοησιαρχίας (κείμενο)

Οι κίνδυνοι της νοησιαρχίας

Όπως πολλοί Ρώσοι πνευματικοί, ο Γέροντας (Στάρετς Σέργιος) είναι ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην υπερεκτίμηση των διανοητικών ικανοτήτων που συναντούμε στον δυτικό κό­σμο. Η δυτική Χριστιανοσύνη υπέφερε από αυτή την υπε­ρεκτίμηση κατά τον Μεσαίωνα, όπου η θεολογία, υπό την επήρεια του σχολαστικού ορθολογισμού, είχε καταλήξει να είναι μια αποκλειστικά εννοιολογική άσκηση, και η πίστη πολλών χριστιανών είχε περιοριστεί σε ιδέες περί Θεού.

Ο Γέροντας συχνά αναφερόταν στο σύντομο διήγημα του Ντοστογιέφσκυ, Το Υπόγειο, όπου ο συγγραφέας ασκεί κρι­τική κατά του «Ευκλειδείου πνεύματος», δηλαδή κατά του ορθολογισμού και της δυτικής νοησιαρχίας.
O Γέροντας στη διδασκαλία του πολλές φορές εκφρά­ζει την αντίθεσή του στο να βιώνουμε την πίστη με τρόπο διανοητικό και να μελετούμε τη Γραφή ή να «θεολογούμε» με τρόπο υπερβολικά εννοιολογικό.
Μας βεβαιώνει ότι ο νους δεν αντιπροσωπεύει παρά το είκοσι πέντε τοις εκατό των λειτουργιών του ανθρώπου, κα­τά συνέπεια δεν θα πρέπει να κατέχει στην πνευματική ζωή μεγαλύτερο μερίδιο από όσο πραγματικά του αναλογεί. Υπογραμμίζει την ανάγκη ο νους, όχι μόνο στην προσευ­χή αλλά και σε όλες τις άλλες δραστηριότητες της πνευμα­τικής ζωής, να λειτουργεί ενωμένος με την καρδιά.
O νους αποδεικνύεται περισσότερο διαυγής και λειτουρ­γεί ακόμη καλύτερα όταν δεν λειτουργεί αυτόνομα, αλλά είναι ενωμένος με την καρδιά την οποία και ακολουθεί.
Η λογική να μην ασκείται αυτόνομα παρά μόνο για να αναμετρά τα όρια και τους κινδύνους της. Εδώ βρίσκου­με ξανά ένα θέμα του Pascal οικείο στους κύκλους των υπαρξιστών χριστιανών, όπου συνήθιζε να συχνάζει και ο Γέρο­ντας κατά τη νεότητά του.
Η δράση του ορθολογισμού είναι δικαιολογημένη ως παι­δαγωγική εργασία για τους άλλους, αλλά όχι για εμάς τους ίδιους. Τα λογικά επιχειρήματα μπορούν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν για να εκφράσουν και να κοινοποιήσουν τις αλήθειες της πίστεως, δεν είναι όμως ποτέ τα καλύτερα. Ο Γέροντας τονίζει ότι στην άλλη ζωή οι διανοητικές θεω­ρήσεις θα μας είναι εντελώς άχρηστες.
Σημειώνει ότι οι απλοί άνθρωποι συχνά τα καταφέρνουν καλύτερα στην πνευματική ζωή απ' ό,τι οι διανοούμενοι (άποψη που ενστερνιζόταν και ο φίλος του γέροντας Σω­φρόνιος).
O Γέροντας επιμένει στο γεγονός ότι δεν οφείλουμε μό­νο να γνωρίσουμε ή να καταλάβουμε τον Θεό, αλλά να Τον αγαπήσουμε. Για τον πατέρα Σέργιο είναι πολύ σημαντι­κό να μην προσβάλουμε το μυστήριο του Θεού προσπαθώ­ντας να το αναλύσουμε διανοητικά. Δεν χρειάζεται να εξι­χνιάσουμε αυτό το μυστήριο (ακόμη και αν ήταν δυνατό να το κάνουμε), αλλά να το αποδεχθούμε, να το σεβαστούμε και να το λατρεύσουμε μετά φόβου και αγάπης. Ο Γέρο­ντας, όπως και ο ήρωας του Υπογείου του Ντοστογιέφσκυ, έλεγε συχνά γι' αυτό το θέμα, με τρόπο που χωρίς αμφιβο­λία σοκάρει τη δυτική διανόηση: «Είμαι ευχαριστημένος όταν δεν γνωρίζω». Θεωρούσε ουσιαστικό να κρατήσει —ή να ξαναβρεί, αν την είχε χάσει-, την αίσθηση του μυστη­ρίου. Και θεωρούσε, κατά τρόπο παράδοξο, ότι όταν απο­δεχόμαστε την άγνοιά μας, τότε ανοίγεται μπροστά μας η πραγματική γνώση των πνευματικών αληθειών, και όταν αρνούμαστε να γνωρίσουμε τον Θεό, τότε τα μυστήριά Του μας αποκαλύπτονται. Ο Γέροντας εξέφραζε έτσι με τον πιο απλό και βιωματικό τρόπο την πεμπτουσία της αποφατικής παραδόσεως της Ορθόδοξης θεολογίας

Στάρετς Σέργιος

Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ποιήμα




Περιπλανήθηκες πολύ για να ΄βρης την Ιθάκη,
         είχες της Μάνας την ευχή, στης καρδιά σου το δισάκι.
         επάλευες με την ζωή σαν σου ΄δινε φαρμάκι
         μα είχες μπροστάρη τον Χριστό,  την γαλανή πατρίδα,
         αυτά τα δυό σε πότιζαν με θάρρος και ελπίδα!!!


         Περιπλανήθηκες πολύ σαν άλλος Οδυσσέας
         Και όταν σε εχτύπαγαν οι άνεμοι του Αιόλου,
         μου θύμισες σαν πάλευες, Λιοντάρι της Νεμαίας
         Τ'ασκούς τ'ανέμου έδεσες, δεν σ'άγγιξαν καθόλου!!!


         Περιπλανήθηκες πολύ σ'αυτή την ξένη χώρα
         και πόνεσες, και κρύωσες, και ίδρωσες, και έκλαψες
         κανένας δεν σου επρόσφερε απλόχερα της δουλειάς
         τα δώρα  Μα όσα κι άν επέρασες την πίστη σου δεν έχασες,
         αυτό όμως που σε τιμά, την γαλανή πατρίδα  ποτέ σου δεν
         την ξέχασες.


          Πίστη, Πατρίδα εφύλαγες σάν νέες Θερμοπύλες
          μες' στην ψυχή και στην καρδιά εσφράγισες τις πύλες.
          Και σαν τα παιδιά σου ζήταγαν να νοιώσουν λίγο Ελλάδα
          στό μονοπάτι της καρδιάς  ανοίγεις χαραμάδα
          αμέσως δρόμος γίνεται, κι' αστραφτερή  λιακάδα
          σαν μπούν στον δρόμο τον πλατύ θα νοιώσουν ευτυχισμένοι
          που είναι αυτοί οι τυχεροί, να είναι ευλογημένοι!!
          Γιατί θα δουν να γράφετε  απίστευτη ιστορία
          και το κυριότερο θα δούν την ποιο σωστή θρησκεία.


         Από μπροστά τους θα περνάν τεχνίτες ζηλεμένοι
         που η πλάση δεν ξανάφερε σ'όλη την οικουμένη,
         τους αρχιτέκτονες θα δούν Ικτήνο, Καλικράτη
         μα, και μεγάλους Δάσκαλους σαν τον σοφό Σωκράτη.
         Και σαν κοιτάξουν παρακεί θα δούν τον Διογένη
         με τον φανό καρτερικά ανθρώπους να προσμένει.
         Τον Περικλή να κάθεται  να λέει στην κοινωνία
         πως στη σωστή κοινότητα αρμόζει Δημοκρατία.
         Σαν προχωρήσουν πιό πολύ θα δουν Δικαιοσύνη
         τον Αριστείδη να μιλά όλο εμπιστοσύνη.


         Κι' αν προχωρήσουν παρακεί ,και λίγο παρακάτω
         Θα συναντήσουν τις γραφές ,για την αιώνια ζωή και για             ευγνωμοσύνη                                                                                                  
         Να της ακούν απ' τον Χριστό γεμάτος καλοσύνη
         Πόσο μακρύς ειν'άραγε ο Ελληνικός ο δρόμος;
         Ακούραστος τον περπατάς  μαθαίνοντας ιστορία
         Ακούγοντας μες την ψυχή αρχαία μελωδία!!!  


        Το μόνο που έχω να σου πω καλέ μου Μετανάστη
        συνέχισε ακάθεκτος μην σβήσεις την ελπίδα,
        αγάπαγε και μην ξεχνάς την Γαλανή Πατρίδα,
        τα ΄Οσια και Ιερά να έχεις στην καρδιά σου
        και άστα απλόχερα να τάβρουν τα παιδιά σου,
        γιατί απ' τα παιδιά δεν θα χαθεί η Ορθόδοξη Ελλάδα,
        ούτε και συ θα ξεχαστείς σαν θάρθουν χρόνια άλλα !!!


                                                                              

Γεώργιος Παπανικολάου
 

Μνήμες καρδιάς και ψυχής "κείμενο"



Μνήμη είναι να θυμάσαι κάτι που πέρασε και άφησε πίσω σημάδια είτε αυτά ειναι καλά  είτε είναι κακά.


Βλέποντας την Ελληνορθόδοξη κοινότητά μας  και όλους τους ανθρώπους που την απαρτίζουν ένα ανήσυχο πνεύμα θα αναρωτιόταν. Ποιοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι που έφτιαξαν όλα αυτά τα πράγματα; Από που και πως ήρθαν εδώ, τόσες χιλιάδες μίλια μακριά από την πατρίδα τους; Πως  κατόρθωσαν να μεγαλουργήσουν δουλεύοντας τίμια και το κυριότερο, πολλοί απ' αυτούς δεν είχαν καν την πολυτέλεια να φέρουν αποσκευές με τα υπάρχοντά τους, αλλά όπως αποδεικνύεται την κυριότερη αποσκευή την είχαν καλά φυλαγμένη στην ζεστή καρδιά τους.

Είχαν μέσα τους την ΜΑΝΑ Ελλάδα και αυτό φαίνεται με  το έργο που εχουν προσφέρει σε δύσκολους καιρούς , φαίνεται καθαρά τώρα βλέποντας την εκκλησία μας και όχι μόνο!Μπράβο σ'αυτούς που δούλεψαν για να βρούμε εμείς μια εκκλησία και μια  κοινότητα οργανωμένη!!! .Δεν  θέλω να σας κουράσω με μεγάλα λόγια και με μνείες για αυτούς τους ανθρώπους, αλλά δεν μπορώ να κρύψω ότι το λιγότερο που με διακατέχει εμένα προσωπικά  είναι, ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ,ΣΕΒΑΣΜΟΣ και ΔΕΟΣ ,και μαζί με μένα θέλω να πιστεύω οτι κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος κάπως έτσι θα αισθάνεται!

Τώρα θα ήθελα να ξεκινήσω μια  αναδρομή ,θα ήθελα να ταξιδέψουμε μαζι πίσω στον χρόνο ,να φέρουμε αυτούς τους ανθρώπους  κοντά μας και να φτιάξουμε  εικόνες από τις αφηγήσεις που είχαν την ευγενή καλοσύνη να μου προσφέρουν οι συγγενείς τους.Η ιστορία μας ξεκινάει κάπως έτσι! Εναν αιώνα και κάτι χρόνια πίσω, γύρω στα 1860 η Μάνα πατρίδα Ελλάδα μας  έβγαινε σιγά-σιγά από τον Τούρκικο ζυγό, που για τετρακόσια τόσα χρόνια ήταν υπόδουλη.

Η ανασυγκρότηση της χώρας είχε αρχίσει ,ο λαός ήταν ελεύθερος αλλά ζούσε κάτω από το όριο της φτώχιας, οι λίγες σκόρπιες πλούσιες οικογένειες δεν μπορούσαν να αποροφήσουν τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας για δουλειές. Τα λίγα χρήματα που έπαιρνε το κράτος απο άλλα συμμαχικά κράτη ήταν αδύνατο έως ακατόρθωτο να εντάξει όλον τον κόσμο σε δημόσιες δουλειές ,και έτσι ο λαός απο μόνος του άρχισε σιγά-σιγά και δειλά να ψάχνει για δουλειά. Οι μεγαλύτεροι ασχολήθηκαν με  την γη,  ή ό,τι άλλο εύρισκαν <<και ας μην ξεχνάμε ότι αυτήν την εποχή το μεγαλύτερο ποσοστό της χώρας ήταν πολύτεκνες οικογένειες >> και μόλις τα παιδιά γινόντουσαν   10 χρονών  έπρεπε να δουλέψουν για να ζήσουν και να βοηθήσουν  τις οικογένειές τους .΄

Ετσι τα μικρά αυτά παιδιά αναγκάστηκαν να  μεγαλώσουν απότομα!!! ΄Ηδη από τότε είχε ξεκινήσει  η μετανάστευση χωρίς να το καταλάβουν!  Πρώτα στην περιφέρια της Ελλάδας, σαν ψυχογιοί, (παιδιά για θελήματα) κοντά σε ξένες οικογένειες, η δε αμοιβή τους ήταν το φαγητό της μέρας και μια γωνιά να κοιμηθούν, και στο τέλος του χρόνου στην καλύτερη περίπτωση θα έπερναν 50 οκάδες σιτάρι για να στείλουν στις οικογένειές τους !!! Πολλοί φεύγανε με τα μικροκάραβα για τα γειτονικά κράτη βοηθώντας στο εμπόριο που ειχε ξεκινήσει να έρχεται και στην Ελλάδα.  Με τα ταξίδια που κάνανε  αρχίσανε να λένε διάφορες ιστορίες για τα ταξίδια τους  στις μακρινές θάλασσες και τα διάφορα λιμάνια που πιάνανε, και σιγά -σιγά ξεκίνησε το όνειρο.

΄Ελεγαν οτι υπάρχει μία πλούσια  χώρα στην άλλη μεριά της γης που είναι σαν την γη της επαγγελίας, οτι υπάρχει πολλή δουλειά  για όλους και οτι μπορούν  να κάνουν τόσα λεφτά που οχι μόνο θα προκόψουν αλλά θα στείλουν και χρήματα στους δύστυχους γονείς να παντρέψουν  τις αδύναμες και φτωχές  αδερφές τους .Τα πρώτα βήματα τα έκαναν οι ποιό τολμηροί. Τότε οι μάνες άρχισαν να μαραζώνουν και η θλίψη  του αποχωρισμού άρχισε να φωλιάζει στις Μητρικές καρδιές .

Το μόνο τους παρήγορο ήτανε το μεγαλείο της ελπίδας, και οι ιστορίες που ακούγανε απο τούς ταξιδέμενους και έμοιαζαν με γλυκά παραμύθια. Εγώ δέν θα αναφερθώ σε άλλα μέρη της γης για τον απλούστερο λόγο αν αρχίζαμε και μιλάγαμε για όλους τους Ελληνες μετανάστες δεν θα μας χώραγε  η μεγάλη βιβλιοθήκη της Αιγύπτου, εγώ θα μιλήσω για αυτά τα Μεγαλεία ψυχής, τους ΄Ελληνες του Ράλυ. Σήμερα θα αναφερθούμε για κάποιον Ελληνα, ίσως έναν από τούς πρώτους ¨Ελληνες που ήρθε στο Ράλυ, γεννημένος στην Τρίπολη της Πελοπονήσου το 1881 με την αλλαγή του χρόνου, λες και η μοίρα έδειξε το σημάδι της, οπως άλλαζε ο χρόνος έτσι θα άλλαζε και η ζωή αυτού του παιδιού!!   31 Δεκεμβρίου είδε το φώς της ζωής ο Κωνσταντίνος Ρούσος παιδί και  αυτός πολύτεκνης οικογένειας  (17 αδέλφια). Η φτώχια και η ανέχεια αναγκάζει το μικρό Κων/νο  Ρούσο, σαν γίνεται 10 χρονών, να πάρει τη ζωή στην πλάτη του, φεύγοντας για Αθήνα  δουλεύοντας  σε μπακάλικο και στέλνοντας  χρήματα στην οικογένειά του .

΄Οταν γίνεται 24 χρονών παίρνει την μεγάλη απόφαση να ξενιτευτεί και να έρθει στην Αμερική καί συγκεκριμένα στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνιας. Εκεί συναντάει κάποιους συγχωριανούς του που του βρήκανε δουλειά βάφοντας παπούτσια, και  βοηθούσε τους χωριανούς του στο καπελάδικο που είχαν. Αυτό του έκανε καλό, γιατί σε ένα χρόνο είχε μάθει την δουλειά στο καπελάδικο και έτσι  αποφάσισε να έρθει στό Ράλυ για να δοκιμάσει την τύχη του.

Εδώ που ήρθε, βρήκε κάποιο κουρείο και συνεργάστηκε ,η δουλειά του πλέον ήταν να βάφει παπούτσια και να φτιάχνει καπέλα (επιτέλους μετά από τόσα χρόνια δούλευε για τον εαυτό του!!! ). Φαίνεται η τύχη άρχισε να του χαμογελάει γιατί σε λιγο καιρό είχε την δυνατότητα να φύγει πλέον απο το κουρείο και να πάει παραδίπλα και να ανοίξει εντελώς μόνος του δικό του μαγαζί.Το 1911 καταφέρνει και φέρνει τον αδερφό του Νίκο απο την Ελλάδα  και σε λίγο καιρό γίνανε συνέταιροι!!! Το 1914 θα συναντήσουμε το μεγαλείο της ψυχής του ΕΛΛΗΝΑ, εδώ θα δούμε γιατί αυτό το ΄Εθνος δέν πρόκειται να χαθεί ποτέ, μαθαίνοντας ο Κων/νος  ότι η πατρίδα του μπαίνει σε πόλεμο,ξεχνάει τους κόπους τόσον χρόνων βλέποντας ότι η γενέτειρά του κινδυνεύει, προβάλει τα στήθη με κίνδυνο της ζωής του  φεύγει από την Αμερική και πάει να καταταγεί (εθελοντικά ) στον Ελληνικό Στρατό!!!   Κάθετε 2 ολόκληρα χρόνια .

Εκεί στα τέλη του 1916 και αφού είχε πλέον εκπληρώσει το καθήκον του προς την πατρίδα γνωρίζει και παντρεύεται την γυναίκα του Αικατερίνη, το γένος Φουρναράκη, μεγαλωμένη στην Κόρινθο της Πελοπονήσου όπου την φέρνει στην Αμερική. Μαζί  αποκτούν 5 παιδιά, 3 κορίτσια και 2 αγόρια, την Χριστίνα, την Μαρία, τον Ιωάννη, την Πηνελόπη και τον Νικόλαο. Η ζωή  κυλούσε σχεδόν  ήρεμα για τις λιγοστές οικογένιες που υπήρχαν στην περιοχή του Ράλυ, αν εξαιρέσουμε ότι υπήρχαν οι ρατσιστικές οργανώσεις και έβλεπαν τους ΕΛΛΗΝΕΣ σαν ανθρώπους ενός κατώτερου Θεού! Τους κυνηγούσαν από τις δουλειές τους, δεν τους άφηναν να χτίσουν τα σπίτια τους σε περιοχές που ήθελαν. Μάλλον ήθελαν να φτιάξουν μία κοινωνία σε γκέτο για να έχουν να  δείξουν και να αποδείξουν οτι αυτοί ειναι ανώτερα όντα και οι άλλοι υποδιέστεροι, (για όλα αυτά που σας λέω δεν έχω μόνο ενδείξεις και αποδείξεις. Εκτός απο την πατρίδα που  έλειπε και φυσικά δεν μπορούσαν να την αναπληρώσουν ,ήτανε το ότι δεν υπήρχε  εκκλησία σε αυτή την μικρή κοινότητα. Κατά καιρούς παίρναγε κάποιος παπάς ,γάμοι και βαπτίσια γινόντουσαν στά σπίτια τους !!!

Το 1927 καταφέρανε με πολύ κόπο και στερήσεις να φέρουν κάποιον παπά ,τον πατέρα Βασιλειάδη, βρήκανε κάποιο κτίριο στό Σάλσμπερι Στρητ στόν 2ο όροφο και εκει στεγάσανε την πρώτη Ελληνορθόδοξη εκκλησία!!! Το 1929 οι γιοί του Κων/ου Ρούσου φεύγουν για την Ελλάδα και πάνε σε ιδιωτικό σχολείο ( το όνειρο του πατέρα ήταν να σπουδάσουν και να μείνουν στην πατρίδα) << εδώ βλέπουμε άλλο τα όνειρα και άλλο τι σου επιφυλάσει η ζωή>>.  Εκεί έμειναν μέχρι το 1932.΄Ηταν η χρονιά που καταστράφηκε οικονομικά   σχεδόν όλος ο κόσμος που ζούσε στήν Αμερικη, έτσι τα παιδιά αναγκάστηκαν να γυρίσουν κοντά στην οικογένεια να βοηθήσουν για να μαζεψουν τα συντρίμια της καταστροφής. Πάλι θα αναφερθώ στο πείσμα και στο Ελληνικό δαιμόνιο, γιατί όσοι ΄Ελληνες καταστράφηκαν όχι μόνο ορθοπόδισαν αλλά έφτιαξαν την διπλή περιουσία απο ό,τι είχαν πριν την καταστροφή. Για  παράδειγμα ο Κων/νος Ρούσος άνοιξε και στεγνοκαθαριστήριο παράλληλα με το καπελάδικο!!! ΄Εκτοτε  η εκκλησία  έφυγε  και πήγε στο Μπλάντ Στρητ, πάλι στον 2ο όροφο (γιατί από κάτω υπήρχε ορνιθοτροφείο) και εκει στήσανε την άλλη εκκλησία. Το 1958,  ο τότε Α.Χ.Ε.Π.Α με τον Νικόλαο Ρούσο μπροστά  και την Φιλόπτωχο κάνανε εράνους και μαζέψανε τα πρώτα χρήματα.Το 1960 φεύγει απο την ζωή ο Κων/νος Ρούσος και μετά από 2 εβδομάδες τον ακολουθάει στο μακρυνό ταξείδι και ο αδερφός του Νικόλαος (μαζί στη ξενητιά, μαζί στην ζωή, μαζί στις δουλειές, και τώρα μαζί και στον θάνατο) 

Το 19.. με τον πατέρα Σκυπετάρη  αγοράσανε το σπιτι και το γκρεμίσανε και με τον παπά αρχηγό και εργολάβο!!! Εφτιαξαν επιτέλους την ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ Εκκλησία στό Πέρσον Στρητ. Εκεί μείνανε μέχρι το 1975 που ενας άλλος (ΜΕΓΑΛΟΣ ευεργέτης της ο κοινότητάς μας ο κύριος Γεώργιος Βάλλας έδωσε την ΓΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!!)    και αρχίσανε να φτιάχνουνε το κτίριο. Εκεί σ' αυτό το απλό κτίριο λειτουργούσαν σαν εκκλησία μέχρι το 1981 ,έκτοτε  απο εράνους και προσφορές και με πολύ αγώνα  και τον νέο παπά τον πατέρα Πετρίδη  ξεκινήσανε την κανονική εκλησία .Σάν έρχεται το 1985  στα 97 της χρόνια πεθαίνει και η γυναίκα του Κων/νου Ρούσου  κα Αικατερίνη. ΄Οπως καταλαβαίνετε οι βάσεις της κοινότητας είχαν μπεί πριν απο πάρα πολλά χρόνια με τους πρωτεργάτες και πρώτους ¨Ελληνες. Αυτοί οι άνθρωποι, που έφτιαξαν όλα αυτά τα πράγματα γύρω απο την κοινότητα και την εκκλησία μας, μερίμνησαν να αφήσουν πίσω τους άξιους συνεχιστές ώστε να μην χαθεί το μεγάλο έργο που ειχαν επιτελέσει .

Εγώ απο την μεριά μου θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εξαίρετο κύριο Νικόλαο Ρούσο, γιατι μου έκανε την τιμή να μου δώσει πολύτιμες πληροφορίες και να με κάνει για μια ακόμη φορά να νοιώσω περήφανος που είμαι Ελληνας. Θα δούμε οτι το Ελληνικό στοιχείο όσα προβληματα και να συναντίσει στην προσωπική του ζωή όταν πρόκειται για την θρησκεία και την διατήρηση του Ελληνισμού τότε συσπυρώνεται για να επιτελέσει τον σκοπό του.Επίσης θα ήθελα να τους αφιερώσω ένα ποίημα απο την προσωπική μου ποιητική συλλογή σαν ύστατο φόρο τιμής .

Κείμενο  Γεώργιος Παπανικολάου

Σύνταξη  Κοραλί Γιαβρίμη

Ισως οι σποθδαιότεροι πρωταγωνιστές του 2009

Οκτώ άνθρωποι σημάδεψαν τη χρονιά που φεύγει με την εφευρετικότητα, την τόλμη, τις γνώσεις, τη δουλειά και το κουράγιο τους. Ανάμεσά τους, ο αστροφυσικός Θ. Οικονόμου και η ορειβάτισσα Τ. Ηλιοπούλου  

Αφανείς πρωταγωνιστές της χρονιάς που φεύγει... Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, που σημάδεψαν το 2009 με τον δικό τους τρόπο.

Το «Εθνος» παρουσιάζει οκτώ πρόσωπα που αξίζει να θυμόμαστε για την εφευρετικότητα, την τόλμη, τις γνώσεις, τη δουλειά και το κουράγιο τους...

Δημοσθένης Μπούρος

  Το στοίχημα της ζωής

Ο καθηγητής πνευμονολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης έχει τιμηθεί με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην ιατρική. Στις 8 Οκτωβρίου 2009 ο καθηγητής και οι συνεργάτες του έκαναν την πρώτη σε παγκόσμιο επίπεδο ενδοβρογχική έγχυση βλαστοκυττάρων σε 65χρονο ασθενή με αναπνευστικό νόσημα. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης που έγινε στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης οι γιατροί πήραν βλαστικά κύτταρα από το λίπος της κοιλιάς του ασθενούς. Τα κύτταρα αυτά εγχύθηκαν στους βρόγχους του και την επόμενη ημέρα ο ασθενής επέστρεψε σπίτι του. Τα αποτελέσματα του εγχειρήματος θα αξιολογηθούν σε μερικούς μήνες μετά την ολοκλήρωση της παρακολούθησης της μετεγχειρητικής πορείας του 65χρονου αλλά οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι ότι η μέθοδος αυτή θα αποτελέσει έναν αξιόπιστο τρόπο αντιμετώπισης ασθενειών όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και η κυστική ίνωση.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΜΟΥΖΗΣ
Ευαγγέλιο στη Νοηματική

Ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Καραμούζης ήταν ο πρώτος κληρικός που διάβασε φέτος το Ευαγγέλιο στη Νοηματική κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του «Εσπερινού της Αγάπης». Ο πατέρας Ιωάννης, ιεροκήρυκας στη μητρόπολη Χαλκίδας και συνεργάτης της Ιεράς Συνόδου στην Επιτροπή Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, έχει πείρα ετών στην ποιμαντική των κωφών. Την τελευταία πενταετία διδάσκει στα σεμινάρια εκμάθησης της νοηματικής γλώσσας, τα οποία διοργανώνει η μητρόπολη της Χαλκίδας. Στόχος των σεμιναρίων είναι η ευαισθητοποίηση όλων μας, ώστε να κατανοήσουμε τη γλώσσα των κωφαλάλων και να μην τους καταδικάζουμε σε απομόνωση.

Θανάσης Οικονόμου
Ταξίδι στο Διάστημα

Ο αστροφυσικός, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγου και συνεργάτης της NASA βρίσκεται εδώ και τέσσερις δεκαετίες πίσω από τις περισσότερες προσπάθειες για την κατάκτηση του Διαστήματος. Οι αποστολές που εξερευνούν τα μυστικά του Αρη και του Κρόνου είναι εξοπλισμένες με συσκευές που έχει κατασκευάσει ο Ελληνας επιστήμονας και οι συνεργάτες του. Επιπλέον, στη χρονιά που φεύγει ο Θανάσης Οικονόμου ήταν ο άνθρωπος που ενέπνευσε την ιδέα για τη δημιουργία του νέου αστεροσκοπείου στον Ορλιακα Γρεβενών, κοντά στο χωριό που γεννήθηκε. Το αστεροσκοπείο θα είναι το μεγαλύτερο των Βαλκανίων και προβλέπεται να ολοκληρωθεί μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. Ο Θανάσης Οικονόμου τιμήθηκε πριν από λίγες μέρες με το βραβείο «Νίκη» του Athens Institute of Technology.

Κατερίνα Σιδηροπούλου - Νικόλαος Μπεζιργιάννης
Φοιτητές - «ξυράφια»

Οι δύο φοιτητές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας παρουσίασαν φέτος μια διαδικτυακή εφαρμογή, με τη χρήση της οποίας η συλλογή ανακυκλώσιμου χαρτιού από τα φορτηγά αποκομιδής μπορεί να γίνει με φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο. Η εφαρμογή προτείνει συγκεκριμένα δρομολόγια με τα οποία ελαττώνεται η κατανάλωση καυσίμων, ενώ και η αποκομιδή γίνεται σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Θετική συνέπεια των παραπάνω είναι η μείωση του κόστους μεταφοράς και η μικρότερη επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Η εφαρμογή βραβεύτηκε στον διαγωνισμό «xirafia.gr», ο οποίος υλοποιήθηκε από το Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τεχνολογίας, με πρωτοβουλία της Ειδικής Γραμματείας Ψηφιακού Σχεδιασμού του υπουργείου Οικονομίας και της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.

ΤΑΣΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η πρώτη Ελληνίδα στην κορυφή των Ιμαλαϊων

Είναι η πρώτη Ελληνίδα που βρέθηκε στις κορυφές του κόσμου. Η κ. Τασία Ηλιοπούλου πρόσθεσε στις 24 Σεπτεμβρίου του 2009 μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της ελληνικής ορειβασίας, όταν σκαρφάλωσε σε ύψος 8.201 μέτρων, στην κορυφή Τσο-Ογιού των Ιμαλαϊων.

Είχε προηγηθεί μια επίπονη προσπάθεια που διήρκεσε συνολικά 45 ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων η κ. Ηλιοπούλου ήρθε αντιμέτωπη με σκληρές δοκιμασίες και αντίξοες συνθήκες. Ψυχροί βόρειοι άνεμοι, πολικές θερμοκρασίες και ο παγετώνας που κάλυπτε το βουνό με τις εκατοντάδες ρωγμές -παγίδες- ήταν μερικές μόνο από αυτές...

Παναγιώτης Φωτάκης
Αναζητώντας... 900 νύφες

Κρατά άσβεστη τη φλόγα του απόδημου ελληνισμού αναζητώντας στοιχεία για την ιστορία της μετανάστευσης στην Αυστραλία. Ο Παναγιώτης Φωτάκης, ομογενής δάσκαλος από την Αδελαϊδα, ταξίδεψε το 1957 με το πλοίο Begona μεταναστεύοντας με τη μητέρα του.

Μαζί του ταξίδευαν και 900 νύφες, Ελληνίδες που πήγαιναν στην Αυστραλία για να παντρευτούν από φωτογραφία. Ο κ. Φωτάκης, πενήντα δύο χρόνια μετά, τις αναζητεί... Μέχρι στιγμής έχει εντοπίσει δεκάδες γυναίκες. Το υλικό που συγκεντρώνει θα εκδοθεί σε βιβλίο, ενώ εντός του νέου έτους προγραμματίζει τη διοργάνωση έκθεσης φωτογραφιών για το κοινό.

Παύλος Μπαλογιάννης
Τρεις αιώνες αναγνωστικά

Ο Παύλος Μπαλογιάννης είναι ένας συμβολαιογράφος από την Καλαμπάκα, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στη συλλογή όλων των σχολικών βιβλίων που εκδόθηκαν για την εκπαίδευση των Ελληνόπουλων από τον 17ο αιώνα και μετά.

Το πιο παλιό από τα περίπου 5.000 σχολικά εγχειρίδια που έχει συλλέξει χρονολογείται από το 1600 και είναι ένα χειρόγραφο του καλλιγράφου Βασίλειου Χαρίτωνα. Για τον εμπλουτισμό της συλλογής του, ο κ. Μπαλογιάννης ψάχνει στις σκονισμένες στοίβες των παλαιοπωλείων αλλά και στο διαδίκτυο για να εντοπίσει τα βιβλία που του λείπουν. Μέσα στο 2009, ο κ. Μπαλογιάννης ξεκίνησε τις προσπάθειες για την αξιοποίηση αυτής της σημαντικής συλλογής αναζητώντας χώρους στους οποίους θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα μουσείο σχολικού βιβλίου.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ - ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΟΒΒΑ

αναδημοσίευση απο το e-go.gr

 

ο Θυμός δεν συμφέρει (κείμενο)


"Σκέψου, αν θελήσει κανείς να αμυνθεί, τι χρειάζεται να πάθει. Πρώτα τον πλημμυρίζει ο θυμός και μετά τον διαλύει η οργή. Γιατί πρώτα φέρνει στο μυαλό του αυτό που έπαθε και μετά οργίζεται και επιθυμεί την ανταπόδοση. Τρίτο, προκαλεί ταραχή γύρω του. Τέταρτο, κάνει χίλιους δυο λογισμούς. Πέμπτο, τον πιάνει δέος και τρεμούλα και αγωνία γιατί τον τρώει ο θυμός και τον συγκλονίζει ο φόβος για το πώς θα πετύχει την αντεπίθεσή του. Δε σου φαίνεται λοιπόν πως τιμωρείται αυτός ο ίδιος πριν τιμωρήσει τον άλλον; Ενώ αυτός που φιλοσοφεί απαλλάσσεται από όλα αυτά. Φυσικά. Είναι κύριος της κατάστασης και εκεί τελειώνει το πράγμα. Με τον άλλο δεν είναι έτσι, χρειάζεται να βρει κατάλληλο χρόνο, τόπο, πονηριά και κακία, όπλα και μεθόδους, κολακεία και δουλικότητα και υποκρισία.

Βλέπεις πόσο δύσκολη είναι η κακία ενώ η αρετή είναι εύκολη; Πόσο η μια είναι γεμάτη φασαρίες ενώ η άλλη ατάραχη; Κι όσο ο πονηρός άνθρωπος τα παθαίνει αυτά, άλλο τόσο απολαμβάνει γαλήνη αυτός που επιλέγει την αρετή. Επιπλέον αυτός που αντεπιτίθεται ανοίγει ένα φαύλο κύκλο έχθρας ενώ αυτός που φιλοσοφεί βάζει γρήγορα στην έχθρα ένα τέλος. Γι’ αυτό το λόγο ημερεύει και τον άλλο που είναι ανόητος και τον προκαλεί να γίνουν φίλοι. Ισίδωρος Πηλουσιώτης. «Επειδή η αμαρτία στο βάθος της δεν είναι παρά κακία και υπερηφάνεια, πρέπει να θεραπεύουμε κάθε αμαρτωλό με την αγαθότητα και την αγάπη. Είναι αυτό μια μεγάλη αλήθεια που συχνά τη λησμονούμε. Πράγματι συχνά, πολύ συχνά, ενεργούμε αντίθετα προς αυτή την αλήθεια.

Προσθέτουμε κακία στην κακία, αντιθέτουμε υπερηφάνεια στην υπερηφάνεια. Έτσι η αρρώστια μεγαλώνει εξαιτίας μας και δεν υποχωρεί. Αντί να τη θεραπεύουμε την επιδεινώνουμε. Κύριε, ελέησέ μας, απάλυνε την καρδιά μας». Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης. «Μπορεί να είμαστε καλοί σαν άγγελοι με εκείνους που μας φέρονται με εμπιστοσύνη και αγάπη. Αρκεί όμως να συναντήσουμε κακία, επίκριση και έχθρα για να μετατραπεί η καλοσύνη μας στο αντίθετο συναίσθημα. Αυτό δείχνει την πλήρη αδυναμία μας μπροστά στο κακό και πρώτα απ’ όλα μπροστά στο κακό μέσα μας». π. Α. Ελτσιανίνωφ, Πνευματικά κεφάλαια. «Το να αναγνωρίσω στον άλλον το δικαίωμα να είναι αυτός που είναι κι όχι το ομοίωμά μου, είναι η πιο θεμελιώδης πράξη δικαιοσύνης». Αρχιεπ. Antony Bloom, Πορεία και συνάντηση.

Στο βιβλίο του Φ. Ντοστογιέφσκι, Αδελφοί Καραμαζώφ, ο συγγραφέας μιλάει για τη νίκη της αγάπης πάνω στο μίσος μέσα από τα παρακάτω λόγια του στάρετς Ζωσιμά: «Μπροστά σε μερικές σκέψεις ο άνθρωπος στέκεται μπερδεμένος, ιδίως μπροστά στη θέα της ανθρώπινης αμαρτίας, και αναρωτιέται αν θα την πολεμήσει με βία ή με ταπεινή αγάπη. Πάντα ν’ αποφασίζεις: ‘Θα την πολεμήσω με ταπεινή αγάπη’. Αν αποφασίσεις πάνω σ’ αυτό μια για πάντα, μπορείς να κατακτήσεις ολόκληρο τον κόσμο. Η γεμάτη αγάπη ταπείνωση είναι μια τρομερή δύναμη: είναι το πιο δυνατό απ’ όλα τα πράγματα και δεν υπάρχει τίποτε άλλο σαν κι αυτή»."

 

ΜΑΡΙΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΟΥΜΠΑ

Πηγαίνοντας στην Κοπεγχάγη, γνωρίζαμε τις δυσκολίες που μας

Φίλες και φίλοι,

Πηγαίνοντας στην Κοπεγχάγη, γνωρίζαμε τις δυσκολίες που μας περίμεναν. Ελπίζαμε όμως και παλεύαμε με όλες μας τις δυνάμεις έως την τελευταία στιγμή για τη δημιουργία μιας όσο το δυνατόν καλύτερης συμφωνίας μεταξύ των 193 κρατών του ΟΗΕ, μιας συμφωνίας που θα συγκρατούσε την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2ο C, μιας συμφωνίας που θα έδινε δικαίωμα στην ελπίδα για τις μελλοντικές γενιές και τον πλανήτη.

Αυτή η συμφωνία δεν ήρθε ποτέ. Αντιθέτως, καταλήξαμε σε ένα άνευρο κείμενο μη-συμφωνίας, το οποίο αναφέρεται γενικόλογα και αόριστα στην ανάγκη μείωσης των εκπομπών, ώστε η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας να μην υπερβεί τους 2οC, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Τι ειρωνεία! Την ίδια στιγμή που «έκλεινε» το κείμενο, το οποίο για τυπικούς και μόνο λόγους ονομάστηκε «συμφωνία της Κοπεγχάγης», ένα άλλο κείμενο είχε προλάβει να κάνει τον γύρο του κόσμου. Προερχόταν από τον ΟΗΕ και έδειχνε ότι, βάσει των δεσμεύσεων που έχουν σήμερα αναλάβει οι χώρες, οδηγούμαστε σε αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά τουλάχιστον 3οC.

Υπήρξαν πολλοί παράγοντες που συνετέλεσαν στην αποτυχία της Κοπεγχάγης. Θα πρέπει να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας, να αφήσουμε λίγο χρόνο πριν αποκρυσταλλώσουμε την άποψή μας για τα ακριβή αίτια της αρνητικής κατάληξης στην Κοπεγχάγη. Παρόλα αυτά, μπορούμε σήμερα να κάνουμε μια πρώτη εκτίμηση για τους αρνητικούς πρωταγωνιστές της συνδιάσκεψης:

1.                   ΗΠΑ – Κίνα. Οι δυο μεγάλοι ρυπαντές του πλανήτη, που μαζί ευθύνονται για το 42% των παγκόσμιων εκπομπών, έκαναν ό, τι περνούσε από το χέρι τους για να παγώσουν την πρόοδο των διαπραγματεύσεων, αναλισκόμενοι σε ζητήματα τυπικών διαδικασιών παρά ουσίας. Είναι οι δυο χώρες που πρωτοστάτησαν, μαζί με την Βραζιλία, τη Ν. Αφρική και την Ινδία, στη συγγραφή του κειμένου που αναφέρθηκε προηγουμένως.

2.                   Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι διχογνωμίες στους κόλπους της ήταν γνωστές εδώ και καιρό. Αυτό που δεν περιμέναμε όμως, ήταν η ολική κατάρρευση της δυναμικής της και η απίστευτη δυστοκία που επέδειξαν χώρες-κλειδιά στους κόλπους της. Για παράδειγμα, η Δανία ήταν η αρνητική έκπληξη. Όχι μόνο γιατί απέτυχε στη διοργάνωση της συνδιάσκεψης, αλλά και γιατί φρόντισε μέσω των παρεμβάσεων του Πρωθυπουργού της, κ. Ράσμουσεν, να χαμηλώσει από την πρώτη στιγμή τον πήχη των προσδοκιών. Στη μάχη της κλιματικής διπλωματίας, η ΕΕ έχασε με εκκωφαντικό τρόπο.

3.                   Ηνωμένα Έθνη. Η συνδιάσκεψη έπρεπε να καταλήξει σε ένα κοινό ανακοινωθέν-συμφωνίας, υπό την σκέπη του ΟΗΕ, που θα υπέγραφαν οι 193 χώρες που μετείχαν. Ο ΟΗΕ όμως επέδειξε τρομακτικές αδυναμίες στη διαχείριση του ζητήματος και αφέθηκε να παρασυρθεί σε έναν καταιγισμό παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ των πιο ρυπογόνων χωρών του κόσμου.  Η αποτελεσματική παγκόσμια διακυβέρνηση για ένα τόσο κρίσιμο θέμα, όπως η κλιματική αλλαγή, παραμένει κυρίαρχο ζητούμενο μετά την αποτυχία της Κοπεγχάγης.

Σε αυτά ας προσθέσουμε και το ανεπίτρεπτο -όσο ανεξήγητο- γεγονός του αποκλεισμού των μελών μη κυβερνητικών οργανώσεων από τους χώρους της συνδιάσκεψης. Συνολικά, από τα τουλάχιστον 15.000 μέλη ΜΚΟ που βρίσκονταν μέσα στο Bella Center - ενημερώνοντας, πιέζοντας και δουλεύοντας εξουθενωτικά για μια καλή συμφωνία - μόλις 70 έως 90 έμειναν εντός του χώρου, τις δυο τελευταίες και κρίσιμες ημέρες των συζητήσεων. Οι επίσημοι λόγοι ήταν η ασφάλεια των ηγετών και η έλλειψη χώρου. Οι πραγματικοί λόγοι, όμως, θα πρέπει να αναζητηθούν περισσότερο στην ανάγκη εκμηδένισης της δυναμικής που είχαν επιδείξει όλες αυτές τις μέρες τα μέλη των ΜΚΟ. Μια κακή συμφωνία θα μπορούσε πιο εύκολα να επιτευχθεί (όπως και έγινε) αν απουσίαζαν από τις αίθουσες οι φωνές της κοινωνίας των πολιτών.  

Αναφορικά με την Ελλάδα και τον ρόλο που διαδραμάτισε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, μένουμε με μια γλυκόπικρη γεύση. Η στάση της Ελλάδας, που για πρώτη φορά μετείχε με τόσο πολυπληθή και καταρτισμένη αντιπροσωπεία, ήταν εποικοδομητική, με σημαντικές προτάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως π.χ. η αύξηση του στόχου μείωσης των εκπομπών της ΕΕ σε 30% έως το 2020 ή η κατάληξη σε μια νομικά δεσμευτική συμφωνία. Δυστυχώς, αυτή η ευχάριστη έκπληξη δεν συνδυάστηκε με ένα θετικό αποτέλεσμα. Ευτυχώς, η Ελλάδα φαίνεται να βγαίνει από τη λογική και νοοτροπία του «μαύρου περιβαλλοντικά προβάτου». Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά, στην εθνική αντιπροσωπεία προσκλήθηκαν να συμμετέχουν και εκπρόσωποι ΜΚΟ Έτσι, και το WWF Ελλάς συμμετείχε στην εθνική αντιπροσωπεία, καλύπτοντας όμως τα δικά του έξοδα. 

Εν κατακλείδι, στην Κοπεγχάγη όλοι οι πολίτες του κόσμου χάσαμε μια μεγάλη μάχη, όχι τον πόλεμο. Οφείλουμε να παραμείνουμε στις επάλξεις, υπερασπιζόμενοι τις επόμενες γενιές, το περιβάλλον και την ευημερία του συνόλου των ειδών του πλανήτη. Εξάλλου, οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν και του χρόνου, μιας και έχουν μείνει ανοιχτές όλες οι διαδικασίες για τη διάδοχο κατάσταση του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα για μια φιλόδοξη και ουσιαστική νέα παγκόσμια συνθήκη μείωσης των εκπομπών. Αυτό σημαίνει ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η κινητοποίηση των περιβαλλοντικών οργανώσεων και πολύ περισσότερο των πολιτών ανά τον κόσμο.

Το 2010 μπορεί να γίνει ένα νέο ορόσημο για τα περιβαλλοντικά κινήματα, αν ξεπεράσουμε γρήγορα την πικρία που μας άφησε η Κοπεγχάγη και δουλέψουμε με αφοσίωση για την εγκαθίδρυση μιας νέας ελπιδοφόρας συμφωνίας για το κλίμα. Σε αυτόν τον αγώνα σας χρειαζόμαστε δίπλα μας. Η φωνή και δύναμη του WWF Ελλάς είστε εσείς, οι καθημερινοί πολίτες που στηρίζετε ηθικά και οικονομικά την οργάνωση.

 

Μείνετε μαζί μας, γιατί το κλίμα είναι στο χέρι όλων μας,  

Δημήτρης Καραβέλλας γενικός διευθυντής του WWF Ελλάς

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΥΜΙΩΤΗ

ΓΙΑ ΠΟΤΕ ΣΤΗΣΑΝΕ τα διαδικτυακά τους παραμάγαζα, για πότε τα γεμίσανε ήδη με διαφημίσεις και ξάφνου καλούν την ελληνική του σκληρού ήχου σκηνή να τους στηρίξει..., ούτε οι ίδιοι δεν κατάλαβαν. Είναι τόση μάλιστα η πρεμούρα και η βλακεία τους συνάμα, που ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί τους λόγους. Και τρέχουν - τρέχουν να προλάβουν ούτε κι αυτοί γνωρίζουν τι, χωρίς κανέναν στόχο.

ΟΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ καθημερινές και ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ επισκέψεις  του "e-rock.gr" και των υπόλοιπων webzines, θορύβησαν την μουσική βιομηχανία και τα φερέφωνά της. Οι νταβατζήδες της αγαπημένης μας μουσικής και ξιπασμένοι λόρδοι της μουσικοβιομηχανικής μας κατάντιας, ΞΟΦΛΗΣΑΝ κι απλά είναι θέμα χρόνου να το αποδεχτούν.

ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ εδώ και χρόνια πλούτιζαν στις πλάτες των μουσικόφιλων, προβάλλοντας όλα όσα και πάλι οι τσέπες τους επέβαλαν. Είναι όλοι όσοι εδώ και χρόνια, έχοντας στήσει ακόμα και εντός της ελληνικής μουσικής σκηνής τα μπαϊράκια τους, ξέσκιζαν κάθε συγκρότημα που δεν τα ακουμπούσε σε αυτούς και τους φίλους τους. Δικά τους τα πάντα. Εταιρείες δισκογραφικές, studios, γραφίστες, μουσικοί παραγωγοί και τόσοι άλλοι παρατρεχάμενοι, που αν δεν τους τα ακουμπούσες, οι φίλοι τους, σε πέταγαν στον "ΛΑΚΚΟ ΜΕ ΤΑ ΚΩΛΟΔΑΚΤΥΛΑ". Σ' αυτόν δηλαδή, που εδώ και λίγες εβδομάδες βρίσκονται οι ίδιοι και γι' αυτό πονούν. Έπιασαν πάτο βλέπετε, ΞΟΦΛΗΣΑΝ.

ΞΟΦΛΗΣΑΝ και τώρα αναζητούν την βοήθεια της ελληνικής του σκληρού ήχου σκηνής. Μα εκείνη αποφάσισε ήδη κι απόφασισε γιατί τους περίμενε πάρα πολύ. 25 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕ. Και βρήκε δεκάδες άλλους τρόπους για να προβληθεί. Ποιούς...;

DevilHorns
Forgotten Scroll
Greek Rebels
Hellenic Forces 'Zine
Hellenic Metal
Holy Sword
Metal Eagle
Metal From Greece
Metal Invader
Metal Paths
Metal Perspective
Metal Temple
Metal Zone
PostWave.gr
Rockap
Rocking.gr
Rock And Roll
Rock-Elliniko
Rock Guide
Rock Machine
Rock Madness
Rock Pages
RockWay.gr
SouthernRock

προσφάτως και το E-rock.gr


ΒΡΗΚΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΗΡΩΕΣ στα πρόσωπα φίλων, πραγματικών οπαδών της μουσικής που εκπροσωπεί. Η ελληνική του σκληρού ήχου σκηνή στηρίζεται από τα webzines της και στηρίζει μονάχα αυτά. ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΞΟΦΛΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΛΑΚΚΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΣΚΗΝΗ, ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΑ ΠΕΡΙΒΟΗΤΑ ΚΩΛΟΔΑΚΤΥΛΑ ΤΟΥ.

Υ.Γ.: ΚΑΤΙ ΠΗΡΕ ΤΟ ΑΥΤΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ PARTIES, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ ΦΙΛΟΔΟΞΟΥΝ ΤΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΜΑΝΤΡΩΝΟΝΤΑΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΙΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕΙ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥΣ. ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΙΕΣ - ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΗΧΟΥ ΣΚΗΝΗΣ ΟΜΩΣ, ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙ' ΑΥΤΟ.