ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ

Ενα χαμένο άγνωστο φιλμ – Πρόσφυγες του 1922, Σμύρνη, Αθήνα, Πειραιάς

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 18 Απρίλιος 2011

Ο George Magarian, γεννημένος το 1895 σπούδασε στο “Αμερικανικό Κολλέγιο” στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής στο παράρτημα του Ικονίου της ΧΑΝΘ ΧΕΝ ΧΑΝ(=Χριστιανική Αδελφότης Νέων, ΧΑΝΘ για τη Θεσσαλονίκη, γνωστή ως YMCA, Young Men Christian Association και ΧΕΝ=Χριστιανική Ένωσις Νεανίδων, YWCA, Young Women Christian Association το γυναικείο τμήμα). Αν και η YMCA δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία, το 1922, οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής.

Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, την ίδια στιγμή, με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Οι συγκλονιστικές αυτές εικόνες παρέμειναν επί 60 και πλέον χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του, στη Νέα Υόρκη. Ολοι αγνοούσαν την ύπαρξή τους, έως ότου το 2008 ο εγγονός του βρήκε το μοναδικό αυτό ντοκουμέντο, το έσωσε από τη φθορά του χρόνου, και έτσι, είμαστε τώρα σε θέση να δούμε αυτά τα μοναδικά σπαράγματα της μνήμης:

Πηγή http://xyzcontagion.wordpress.com

Βροχή «πεφταστέρων» τη Μ. Εβδομάδα

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 18 Απρίλιος 2011

Μια νέα βροχή από «πεφταστέρια», τις Λυρίδες, θα έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν οι ξενύχτηδες στο βόρειο ημισφαίριο -και στην Ελλάδα, τις επόμενες μέρες, με αποκορύφωμα τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής (έως και τα χαράματα του Μεγάλου Σαββάτου), στο μέτρο που οι καιρικές συνθήκες διευκολύνουν την παρατήρηση του ουρανού.

Αυτή η βροχή διαττόντων, η ένταση της οποίας είναι μάλλον απρόβλεπτη, καθώς ποικίλει από χρόνο σε χρόνο, αν και γενικά δεν θεωρείται από τις πιο εντυπωσιακές του έτους, οφείλεται στη «διασταύρωση» της τροχιάς της Γης με τα απομεινάρια σωματιδίων σκόνης του κομήτη Θάτσερ (C/1861 G1).

Η βροχή φαίνεται να προέρχεται από τον αστερισμό της Λύρας, από όπου έχει πάρει και το όνομά της, και κυρίως από τον αστέρα Βέγα (Άλφα Λύρας), ο οποίος είναι το πιο λαμπρό άστρο της Λύρας και το δεύτερο φωτεινότερο άστρο του νυχτερινού ουρανού του βορείου ημισφαιρίου.

Οι Λυρίδες παρατηρούνται συνήθως από τις 16 έως τις 25 Απριλίου και ο ωριαίος ρυθμός πτώσης τους δεν ξεπερνά τις 15 έως 20 την ώρα κατά το αποκορύφωμα του φαινομένου στις 21-23 Απριλίου. Πέρα από αυτές τις τρεις νύχτες, οι Λυρίδες δεν παράγουν περισσότερα από ένα έως δύο μετέωρα την ώρα στο νυχτερινό ουρανό.

Κατά την κορύφωση, οι παρατηρητές έχουν την καλύτερη ευκαιρία παρατήρησης αργά τη νύχτα, λίγο πριν το πρώτο φως της αυγής. Επειδή πάντως η σελήνη, φέτος, θα είναι γεμάτη κατά τα τρία τέταρτα, το φως της θα «σκεπάζει» σε ένα βαθμό τα «πεφταστέρια», ανάλογα και με τις κατά τόπους καιρικές συνθήκες.

Σποραδικά, οι Λυρίδες δημιουργούν «μπάλες φωτιάς», δηλαδή μετέωρα πιο φωτεινά και από τον πλανήτη Αφροδίτη. Η παρατήρηση των μετεώρων γίνεται καλύτερα με γυμνά μάτια, παρά με κιάλια ή με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια, γιατί τα τελευταία περιορίζουν το οπτικό πεδίο στον ουρανό.

Οι Λυρίδες καταγράφηκαν για πρώτη φορά το 687 πΧ από τους Κινέζους και αποτελούνται από μικροσκοπικά σωματίδια, με βάρος περίπου ενός γραμμαρίου. Αποτελούν τμήμα της ουράς ενός κομήτη, που πέρασε κοντά από τη γη το 1861 και τον ανακάλυψε ο αμερικανός Α. Θάτσερ. Ο κομήτης εκτιμάται ότι θα ξαναπεράσει κοντά από τον πλανήτη μας το 2276, καθώς η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί περίπου 415 χρόνια.

Τα απομεινάρια από την ουρά του έχουν παραμείνει στο διάστημα μετά το τελευταίο πέρασμά του, τον 19ο αιώνα, και συνεχίζουν κάθε χρόνο να προκαλούν τη «βροχή» των Λυρίδων. Κατά καιρούς, αλλά όχι συχνά, δημιουργούνται θεαματικά αποτελέσματα, όπως το 1803 (με 500 μετέωρα την ώρα) και, πιο πρόσφατα, το 1982 (μέχρι 100 μετέωρα ανά ώρα). Ορισμένοι αστρονόμοι εκτιμούν ότι η επόμενη θεαματική βροχή Λυρίδων θα λάβει χώρα το 2040-41.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΚΛΟΠΗΣ ΜΕ ΕΓΓΡAΦΟ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΟΧΗΜΑΤΟΣ

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 13 Απρίλιος 2011

Ποιός ανακάλυψε τον πρώτο αναλογικό υπολογιστή στην ιστορία της ανθρωπότητας ?

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 11 Απρίλιος 2011

Σύμφωνα με τον ερευνητή, το μινωικό αντικείμενο, που είχε βρεθεί το 1898 στο Παλαίκαστρο Σητείας, προηγήθηκε του «Μηχανισμού των Αντικυθήρων» κατά 1.400 χρόνια και είναι ο πρώτος αναλογικός υπολογιστής στην Ιστορία και μάλιστα φορητός.

«Αναζητώντας μινωικά ευρήματα με αστρονομικές απεικονίσεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, εντοπίσαμε μια λίθινη μήτρα από την περιοχή του Παλαίκαστρου Σητείας. Στην μήτρα αυτή είχαν αναφερθεί ο Στέφανος Ξανθουδίδης και ο Άρθουρ Έβανς, διατυπώνοντας ότι τα ανάγλυφα σύμβολα που εμφανίζονται στην επιφάνεια της μήτρας συσχετίζονται με τον Ήλιο και τη Σελήνη», τονίζει ο κ. Τσικριτσής.

Όπως εξηγεί ο κρητικός ερευνητής αφού πρώτα αναλύθηκε η ανάγλυφη απεικόνιση του ακτινωτού δίσκου στο δεξιό μέρος της μήτρας αυτής, στη συνέχεια τεκμηριώθηκε η χρήση αυτού, ως μήτρα για την κατασκευή ενός μηχανισμού, που χρησίμευε ως αναλογικός υπολογιστής προσδιορισμού εκλείψεων. Ταυτόχρονα εξετάσθηκαν οι χρήσεις του μηχανισμού ως ηλιακό ρολόι και ως όργανο υπολογισμού γεωγραφικού πλάτους.

«Η κατασκευή αυτή έχει τη δυνατότητα να προσδιορίσει την ώρα και το γεωγραφικό πλάτος ενός τόπου αν χρησιμοποιήσουμε τα τρία εργαλεία, δύο βελόνες κι έναν διαβήτη, που υπάρχουν στην μήτρα πάνω από το δίσκο», τονίζει ο κ. Τσικριτσής και εξηγεί: «Ο ακτινωτός δίσκος έχει στην περιφέρεια 25 τριγωνικά σχήματα αν τα αριθμήσουμε ανά μισή ώρα και τοποθετήσουμε μία βελόνα κάθετα στο κεντρικό βαθούλωμα και προσανατολίσουμε τον κεντρικό σταυρό σε βορρά - νότο, τότε η σκιά της βελόνας δείχνει το σημείο του ακτινωτού δίσκου που αντιστοιχεί στην ώρα της παρατήρησης. Φαίνεται λοιπόν ότι ο μηχανισμός αυτός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ημερήσιο ηλιακό ρολόι χειρός (12,5ωρών). Από αυτή τη χρήση προκύπτει ότι η ώρα αντιστοιχεί σε περίπου 58 λεπτά, πολύ κοντά στην ώρα που χρησιμοποιείται σήμερα. Θεωρώντας ότι ένας τριγωνικός δείκτης (ακτινωτό τμήμα) αντιστοιχεί σε περίπου μισή ώρα, οι πέντε κουκίδες που υπάρχουν πάνω σε κάθε τριγωνικό δείκτη χωρίζουν αυτόν σε 5 μικρότερες μονάδες χρόνου, διάρκειας περίπου 6 σημερινών λεπτών».

Εξηγώντας ο κ. Τσικριτσής τη χρήση του μηχανισμού για τον υπολογισμό του γεωγραφικού πλάτους, τονίζει ότι «αν ο χρήστης του δίσκου χρησιμοποιούσε ως όργανα, μία βελόνα και μία λαβίδα, που υπάρχουν στο αποτύπωμα του πλακιδίου και σημείωνε ανά δύο εβδομάδες την άκρη της σκιάς όταν μεσουρανεί ο Ήλιος, τότε θα μπορούσε με την γωνία «ω» να καταγράφει το γεωγραφικό πλάτος του τόπου που βρίσκεται. Έτσι σε μελλοντική απομάκρυνση του από τον τόπο του στο βορρά, βρίσκοντας τη γωνία απόκλισης τού τόπου του θα μπορούσε, παρατηρώντας τη σκιά της βελόνας, την αντίστοιχη εβδομάδα, να προσδιορίσει πόσο βόρεια κατευθύνθηκε, ώστε να μπορεί να επιστρέψει».

«Γράφοντας το βιβλίο μου για την «Αστρονομία του Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού», έφτασα και στο συγκεκριμένο εύρημα. Πρόκειται γι' έναν μικρό, φορητό, αναλογικό υπολογιστή που προσδιορίζει όλες τις εκλείψεις και κάνει την ίδια δουλειά με τον "Μηχανισμό των Αντικυθήρων", τον οποίο μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε τον αρχαιότερο μηχανικό υπολογιστή», δηλώνει και προσθέτει: «Επιπλέον, όμως, τα αντίγραφα αυτού του δίσκου έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν ως ηλιακά ρολόγια, αν τοποθετηθεί μία βελόνα κάθετα στο κέντρο και προσανατολιστεί ο κεντρικός σταυρός σε βορά-νότο. Παράλληλα μπορούσαν να προσδιορίζουν το γεωγραφικό πλάτος. Είναι ένα όργανο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στη ναυσιπλοΐα αλλά και στην Αστρονομία».

Λειτουργία μέχρι σήμερα

«Συνδυάζοντας τις γνώσεις μου για τον Μινωικό Πολιτισμό και την Αστρονομία κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η λειτουργία του μηχανισμού αυτού αφορούσε τη μέτρηση του χρόνου και την πρόβλεψη σεληνιακών και ηλιακών εκλείψεων», μας ανέφερε. Η εντυπωσιακή αποκάλυψη του κ. Τσικριτσή λειτουργεί μέχρι και σήμερα καθώς, όπως αναφέρει, «διαπιστώνω με το αντίγραφο που κατασκεύασα ότι ο υπολογιστής αυτός είναι σε θέση να προβλέπει τις εκλείψεις. Το επιβεβαίωσα ξεκινώντας από την ολική σεληνιακή έκλειψη στις 21 Δεκεμβρίου 2010 και έφθασα να προβλέπω όλες τις εκλείψεις μέχρι το 2018 χρησιμοποιώντας τον δίσκο αυτόν».

Ο ακτινωτός δίσκος του 15ου αιώνα π.Χ. χωρίζεται σε δύο ημικύκλια, που το καθένα έχει 29 και 30 χαράξεις. Αυτά τα ημικύκλια αναπαριστούν δύο σεληνιακούς μήνες 29,5 ημερών, που αρχίζουν και τελειώνουν με πανσέληνο.

Αν, κάθε μέρα, μετακινείται δεξιόστροφα μία βελόνα στον εσωτερικό κύκλο (της Σελήνης) και κάθε δύο μήνες μετακινείται μία άλλη βελόνα με τον ίδιο τρόπο στην περιφέρεια με τα ακτινωτά τριγωνικά δόντια που έχουν 112 τρύπες, τότε καταγράφεται η πορεία της Σελήνης ως προς τη θέση των δεσμών.

Η πορεία του Ήλιου καταγράφεται στον κύκλο της περιφέρειας του Δίσκου με κίνηση αντίθετη από την κίνηση της Σελήνης, ώστε κάθε περίπου 6 μέρες να κινείται μία θέση. Αν συνέπιπτε ο Ήλιος να είναι κοντά σ' ένα δεσμό και η Σελήνη σε πανσέληνο ή νέα Σελήνη τότε έχουμε έκλειψη. «Οι Μινωίτες γνώριζαν για το φυσικό φαινόμενο που ονομάζεται "Σάρος"», αναφέρει ο κ. Τσικριτσής και εξηγεί πως «πρόκειται για το γεγονός ότι οι εκλείψεις επαναλαμβάνονται με την ίδια σειρά κάθε 18,5 σεληνιακά χρόνια».

Ο κ. Τσικριτσής, σημειώνει ακόμη ότι «πάνω στη μήτρα που βρέθηκε υπήρχαν δύο βελόνες και μία λαβίδα. Ένας διαβήτης, δηλαδή. Οπότε μ' αυτά τα εργαλεία το δουλεύεις άνετα. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ένα μικρό «portable» χρησιμοποιώντας τους όρους της σύγχρονης τεχνολογίας. Το σημαντικό είναι ότι αυτό το εύρημα αλλάζει την ιστορία της Τεχνολογίας, καθώς είναι μια εφεύρεση προγενέστερη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων».

Χαρακτηριστικό είναι, ότι με βάση την έρευνα του κρητικού ερευνητή γίνεται συσχετισμός του ευρήματος της Σητείας με το φημισμένο Στόουνχεντζ της Βρετανίας. «Ουσιαστικά το Στόουνχεντζ αποτελεί μια αποτύπωση σε μεγάλη κλίμακα του υπολογιστή αυτού ή κάποιου άλλου αντίστοιχου», τονίζει.

Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, αν τοποθετηθεί το αποτύπωμα του μηχανισμού του Παλαικάστρου πάνω σ' ένα σκίτσο του Στόουνχετζ, έτσι ώστε η ευθεία συμμετρίας που στοχεύει στο θερινό ηλιοστάσιο στο Στόουνχετζ να ταυτιστεί με την εσωτερική γραμμή της διπλής σειράς του σταυρού στο δίσκο του Παλαικάστου και να φέρουμε και μία κάθετη γραμμή στον άξονα, τότε παρατηρείται ότι:

α) οι δύο δίσκοι με τους κάθετους άξονες χωρίζονται σε 4 τεταρτημόρια που καθένα έχει τους ίδιους αριθμούς χαράξεων(14 &15 άνω, 16 &14 κάτω) δίσκος Παλαικάστρου, και στο Στόουνχετζ οι κύκλοι Ζ΄ και Υ΄ με τις 29 και 30 οπές ταυτίζονται ομοιόμορφα.

β) γενικότερα το πλήθος των χαράξεων29 και 30 στον εσωτερικό κύκλο του Παλαικάστρου σχετίζονται με το πλήθος των οπών των δύο κύκλων Ζ΄ (29) και Υ΄ (30). Το πλήθος αυτών των οπών η χαράξεων αντιστοιχούν σε σεληνιακό μήνα 29,5 ημερών. Επιπρόσθετα μπορεί το πλήθος των 59 χαράξεων του Παλαικάστρου να ταυτιστεί και με τον κύκλο από 59 μικρότερες γαλαζόπετρες που ονομάζεται (Κύκλος από Γαλαζόπετρες) γύρω από τα 5 τρίλιθα του Στόουνχετζ.

γ) O εξωτερικός τελικός κύκλος που περιβάλει όλο το Στόουνχετζ, με τις 57 οπές με όνομα κύκλος Όμπρι (Aubrey Holes). Μπορεί να ταυτιστεί με τον εξωτερικό κύκλο του δίσκου του Παλαικάστρου που έχει και αυτός 58 οπές.

δ) Μέσα από τα τρίλιθα στο Στόουνχετζ υπάρχουν 19 πέτρες σε σχήμα πέταλου με όνομα (Πέταλο από Γαλαζόπετρες), το ίδιο πλήθος υπάρχει και στο δίσκο του Παλαικάστρου με μορφή μικρών οπών σε δύο περιοχές του εσωτερικού σταυρού.

«Τελικά με βάση τα περιγραφόμενα διαφαίνεται ότι ο Μινωικός Πολιτισμός θα πρέπει να είχε σχέση και επαφή με τους υπερβορείους, όπως αναφέρει και ο Διώδορος ο Σικελιώτης», επισημαίνει ο κ. Τσικριτσής και προσθέτει ότι «αυτά που έχουμε βρει είναι ελάχιστα και προσωρινά αρχεία των Μινωιτών. Αποδεικνύεται ότι είχαν πλούσια γνώση σε τομείς, όπως η Αστρονομία και τα Μαθηματικά. Ήταν ένας Πολιτισμός πολύ προχωρημένος που είχε φτάσει σε διάφορα μέρη του τότε κόσμου».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πιο κοντά στη δημιουργία ματιού από βλαστοκύτταρα

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 10 Απρίλιος 2011

Ιάπωνες επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι βρίσκονται πολύ κοντά στην καλλιέργεια ενός ανθρώπινου ματιού. Σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό Nature οι ερευνητές εξηγούν πώς κατάφεραν να… δημιουργήσουν ένα μάτι ποντικιού από βλαστικά κύτταρα.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η νέα αυτή μέθοδος μπορεί να οδηγήσει σε πρωτοποριακές θεραπείες για τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης!Ο καθηγητής Andrew Elefanty από τα Monash Immunology and Stem Cell Laboratories επεσήμανε ότι είναι η πρώτη φορά που αναπτύσσεται σε εργαστήριο αυτό το τμήμα πολύπλοκης δομής της ματιού και «γι’ αυτό είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι».
Μέχρι τώρα, οι ερευνητές είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν με τη βοήθεια εμβρυϊκών βλαστικών κυττάρων μόνο νεύρα και χόνδρους. Τώρα, για πρώτη φορά μια ομάδα γιαπωνέζων κατάφερε να δημιουργήσει μια εξαιρετικά πολύπλοκη βιολογική δομή, αυτή του αμφιβληστροειδούς.
Ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Elefanty ελπίζει ότι η μέθοδος θα μπορέσει να εφαρμοστεί και σε ανθρώπινα κύτταρα.

απο:http://medicalnews.gr

Το μυστικό της μακροζωΐας,

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 02 Απρίλιος 2011

Το μυστικό της μακροζωΐας, αλλά και ένα όπλο κατά του Αλτσχάιμερ φαίνεται πως κρύβεται σε μία κίτρινη χρωστική ουσία, που ονομάζεται θειοφλαβίνη Τ.

Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές από το αμερικανικό ινστιτούτο Μπακ για την Έρευνα πάνω στη Γήρανση.
 Ανακάλυψαν δηλαδή ότι η θειοφλαβίνη παρατείνει έως και 70% τη διάρκεια ζωής των πειραματόζωων – εν προκειμένω σκουληκιών – και καθυστερεί σημαντικά την εξέλιξη του Αλτσχάιμερ.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Δημοκρατία», οι επιστήμονες θεωρούν τη θειοφαλβίνη Τ, ως την καλύτερη ουσία που έχουν ανακαλύψει μέχρι σήμερα στη μάχη κατά της γήρανσης.

medicalnews.gr

Δείτε τη μεγαλύτερη φωτογραφία εσωτερικού χώρου που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 30 Μάρτιος 2011

40 gigapixels μεγαλείου είναι υπεραρκετά για να μας φτιάξουν τη διάθεση μια μονότονη μέρα, πόσο μάλλον όταν ανήκουν σε ένα από τα πιο μυστηριακά μέρη του πλανήτη. Πρόκειται για το 360 μοιρών πανόραμα της βιβλιοθήκης τουμοναστηριού Στράχοβ, στην Πράγα, ένα αριστούργημα της ψηφιακής φωτογραφίας και ένα κομψοτέχνημα της τεχνικής μπαρόκ, που χρονολογείται από τον 180 αιώνα.

Η φωτογραφία μεγέθους 40 gigapixels δημιουργήθηκε από τη συνένωση 2.947 φωτογραφιών, συνολικού όγκου 280GB για λογαριασμό του γνωστού site πανοραμάτων 360cities.net και θεωρείται η μεγαλύτερη φωτογραφία εσωτερικού χώρου που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα. Πραγματικά η λεπτομέρεια αυτού του πανοράματος είναι απίστευτη, με τη λειτουργία zoom να εστιάζει ξεκάθαρα επάνω στους τίτλους του καθενός από τους 42.000 σπάνιους τόμους που φιλοξενούνται στην ιστορική βιβλιοθήκη, αλλά και στο φρέσκο του θόλου, που βρίσκεται σε ύψος 14 μέτρων από το έδαφος.

Ο φωτογράφος και ιδρυτής του 360cities, Jeffrey Martin, ο οποίος φωτογράφησε τον χώρο με μια ρομποτικά χειριζόμενη Canon 550D, παρήγαγε σχεδόν 3000 αποσπασματικές φωτογραφίες, οι οποίες χρειάστηκαν 111 ώρες για να μονταριστούν σε ένα μοναδικό πανόραμα, που μπορεί να δει κανείς στην ιστοσελίδα του 360cities.

Το κρέας από κλωνοποιημένα ζώα στο πιάτο μας

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 30 Μάρτιος 2011

Περισσότερα...

Δείτε αυτό το "τραπέζι"

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 29 Μάρτιος 2011

Τεκίλα και ως βιοκαύσιμο

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 12 Μάρτιος 2011

Και όμως η τεκίλα δεν είναι απλώς ένα από τα αγαπημένα μας ποτά! Το φυτό από το οποίο προέρχεται αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας για τη δημιουργία οικονομικών βιοκαυσίμων. Παρότι το φυτό είναι πολύ περισσότερο γνωστό για το ποτό που παράγει, οι αυξανόμενες τιμές των καυσίμων σύντομα θα ανατρέψουν την αντίληψη αυτή.

Περισσότερα από 200 είδη αγαύης – ή αλλιώς το φυτό από το οποίο παράγεται η τεκίλα - που μεγαλώνουν σε όλο τον κόσμο και επιβιώνουν ακόμη και σε ιδιαίτερα ξηρές συνθήκες, μπορούν να παράγουν αρκετά καύσιμα ώστε να μετατρέψουν το φυτό σε έναν ισχυρό παράγοντα στην ενεργειακή βιομηχανία. Αυστραλοί ειδικοί στα βιοκαύσιμα μελετούν τα είδη αγαύης που υπάρχουν στο Μεξικό για να διαπιστώσουν τις δυνατότητες παραγωγής καυσίμων από αυτά. Κάτι τέτοιο θα έδινε σημαντική ώθηση στην οικονομία του Μεξικού, αφού ήδη πολλές φυτείες παραμένουν ανεκμετάλλευτες μετά την αντικατάσταση της φυσικά καλλιεργούμενης φυτικής ίνας από τη συνθετική.

Οι ποικιλίες αγαύης Salmiana και Mapisaga έχουν ενισχύσει την απόδοση των σοδειών, η οποία ξεπέρασε άλλες καλλιέργειες παραγωγής βιοκαυσίμων. Με τη χρήση του φυτού της τεκίλας ως βάσης για βιοκαύσιμα, δεν θα υπάρχει πλέον ανάγκη για άρδευση της γης, που απαιτείται για φυτά όπως το καλαμπόκι, η σόγια κτλ.

Ο πρώην συντονιστής της Εθνικής Συνομοσπονδίας Δασοκομικών Παραγωγών του Μεξικού, Αρτούρο Βέλεζ, εργάζεται για τη μετατροπή 80 εκατ. εκταρίων μεξικανικής γης σε παραγωγικό καλλιεργήσιμο έδαφος για βιοκαύσιμα. Σχεδόν το 80% της αγαύης που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή τεκίλας πετιούνται κατά τη διαδικασία αυτή και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ενισχύσουν την παραγωγή βιοκαυσίμων.

«Οι ξηρές και ημιξηρές περιοχές με μηδενική παραγωγική δυνατότητα, από τις οποίες 5.600 τόνοι ξηρής βιομάζας μπορούν να εξαχθούν χάρη στην αγαύη, ενδέχεται να είναι αρκετές για να καλύψουν τις ανάγκες για τις μεταφορές στις ΗΠΑ», δήλωσε ο Βελέζ στο διαδικτυακό περιοδικό SciDev.net.