ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
KollektivA - "KollektivA" (Review)
- Λεπτομέρειες
- Nyxteridas - 01 Δεκέμβριος 2010
Όλα ξεκίνησαν το 2000, όταν το Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό δημιουργήθηκε από τις στάχτες άλλων σχημάτων, ως ένα σχήμα ακουστικού κυρίως προσανατολισμού, με εμφανίσεις σε πολλούς φοιτητικούς χώρους.
Το κανονικό τους όνομα ήταν "Φτηνό Ευέλικτο Ανειδίκευτο Μισοκαταρτισμένο Μουσικό Δυναμικό", και οι ίδιοι τότε έλεγαν:
Μας αρέσει το όνομά μας επειδή:
Αποτελεί παράφραση του διεθνούς όρου Φτηνό Ευέλικτο Εργατικό Δυναμικό. Όπως κάποιος μπορεί να πουλάει την εργατική του δύναμη, εμείς πουλάμε τη μουσική μας. Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας αποκομμένους από τον κόσμο.
- Φτηνό, γιατί όλοι κάνουμε διάφορες δουλειές για να τα βολέψουμε.
- Ευέλικτο, γιατί θέλουμε να παίζουμε συνέχεια και έχουμε παίξει σε διάφορες συνθήκες.
- Μουσικό, για προφανείς λόγους.
- Δυναμικό, γιατί όποιος μας δει live θα καταλάβει.
Από το 2002 άρχισαν να δραστηριοποιούνται με πιο επαγγελματικούς όρους και παράλληλα απέκτησαν την τελική τους οργανική σύνθεση.
Από τότε κυκλοφόρησαν 2 ολοκληρωμένα άλμπουμ:
- 2004-“Ποτέ Άλλοτε”
- 2007-“Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό”
- 2009-“Unsigned United”
Απο το 2005, όπως προανέφερα, το γκρουπ ήταν προσανατολισμένο στις conceptual συναυλίες-παραστάσεις, συνοδευόμενες από κινηματογραφικά-θεατρικά δρώμενα και video-art που επιμελείται σε σταθερή συνεργασία τα τελευταία χρόνια η “Eyellusion Team”:
- “Αντίθετα Μπροστά” (2010- work in progress)
- “Κολεκτιβοποίηση Τώρα” (2008)
- "Η Ζωή σε Τρεις Κύκλους” (2005)
Και ενώ τα χρόνια περνούσαν, ο αείμνηστος Μάνος Ξυδούς βρίσκεται στο δρόμο του ΦΕΜΔ κάπου στο 2009 και παροτρύνει τα μέλη του να μετονομάσουν το γκρουπ σε “Kollektiva”. Παράλληλα, αναλαμβάνει και την παραγωγή του ομώνυμου δίσκου του σχήματος, ο οποίος κυκλοφόρησε τον προηγούμενο Οκτώβρη.
Τι σημαίνει όμως κολεκτίβα;;; Η ετυμολογία μας έρχεται από την Γαλλία, από το επίθετο collectif που σημαίνει συλλογικός-ομαδικός, κάτι που προφανώς εκφράζει ως έννοια, ή μάλλον να πω καλύτερα πρέπει να εκφράζει ένα συγκρότημα. Και λέω πρέπει γιατί οι το κλίμα της Ελλάδας δεν σηκώνει τα γκρουπ γενικά και το έχουμε δει επανειλλημένα. Η λέξη κολεκτίβα όμως πάει ένα βήμα παραπέρα και αναφέρεται στην ένωση ατόμων που έχουν κοινά προβλήματα, ορισμένη οργάνωση και ενεργούν με συνδυασμένες ενέργειες και αλληλοβοήθεια. Κάτι ήξερε ο Μάνος...
Ένα άλμπουμ, 7 μουσικοί, μια ιστορία πίσω, μουσικές ρυθμικές, φρέσκες, και μια κοινωνική κατάσταση που τραβιέται για πιο extreme νοήματα και μελωδίες! Ένας δίσκος που ήδη έχει κερδίσει μεγάλη μερίδα του τύπου και της κοινής γνώμης.
Κάθε ένα κομμάτι από τα 13, τουλάχιστον ένα σύνθημα, σύνθημα ενάντια στους φταίχτες, υπέρ της όποιας αγάπης. Και κάπου εκεί στη βιασύνη της καθημερινότητας μας, που παρουσιάζει περίτεχνα το cd, ξεπροβάλει η Πένυ από τους Όναρ, ο Totem από το Low Bap του Περάματος και τέλος, αλλά όχι τελευταίος, ο Μάνος Ξυδούς.
Ένα “νανούρισμα” μας λέει η Πένυ Ραμαντάνη, αλλά ίσως όχι όπως το φαντάζεστε. Ένα νανούρισμα για να πάρει από πάνω μας όλα τα βάσανα και της “σημερινής” ημέρας, να τα πάρει και να τα μοιράσει σε εκείνους τους αγγέλους που αμάρτησαν για χάρη μας. Όμως η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας, κι έτσι “…αρχή μου οι ανάσες σου, ζωή οι αντιστάσεις...”.
Όμως, στην άλλη πλευρά, έχουμε το Low Bap, και τι άλλο θα μπορούσε να πρεσβεύσει από την σημερινή κατάσταση στην πιο ρεαλιστική στιχουργική της στιγμή; “Κάθε Φορά” τα ίδια αιτήματα και τα ίδια προβλήματα. Ένα κομμάτι που ξεκινάει με δύο φράσεις που θυμίζουν τον μαλθακό ήρωα του Λάκη Λαζόπουλου στους “δέκα μικρούς Μήτσους”... “Ξέρουμε πώς γίνεται, το ’χουμε, αλλά δε μπορούμε! Δε φταίμε εμείς, οι άλλοι φταίνε, είναι καθάρματα!!!”. Τονίζοντας το μόνιμο αίτημα του λαού, αίτημα που δεν ξέρουμε αν έχει ολοκληρωθεί, ή μάλλον καλύτερα δεν θέλουμε να παραδεχτούμε την αλήθεια. “…κάθε φορά, ψωμί παιδεία ελευθερία, κάθε φορά κι ας με λες ταραξία…”
Και το τρίγωνο συμπληρώνει ο Μάνος, στο μόνο αγγλόφωνο κομμάτι του δίσκου, “Which Side Are You On?”. Άλλο ένα κοινωνικό κομμάτι, ίσως ο ορισμός της κολεκτιβοποίησης! Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι αυτό το κομμάτι αν ήταν γραμμένο στα Ελληνικά, θα λογοκρινόταν όσο δε φανταζόμαστε! Τα μηνύματά του όμως τα περνάει και με το παραπάνω, και σε κλασικό ροκ ήχο θα έλεγα! Το κομμάτι αυτό αποτελεί διασκευή του ομώνυμου που πρωτοτραγούδησε η Florence Reece.
Το άλμπουμ όμως δεν περιέχει μόνο κοινωνικά κομμάτια, μην σας πιάσει κατάθλιψη, γιατί κακά τα ψέματα, το να ακούμε συνέχεια τα άσχημα δε μας κάνει πάντα καλό. Κάποιος όμως πρέπει να τα λέει, και αφού οι “παλιοί μάχιμοι” έχουν βγει στην “σύνταξη”, καλά κάνουν τα παιδιά και συνεχίζουν την παράδοση... Θα έλεγα λοιπόν ότι η πλειονότητα των υπόλοιπων κομματιών είναι ερωτικά, με διάθεση blues, και μπαλάντας που σίγουρα ηρεμεί όσο γίνεται το ξέσπασμα των κοινωνικών κομματιών. Άλλωστε ίσως για αυτό τα να είναι έτσι όμορφα ταξινομημένα.
Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα να ξεχωρίσω κομμάτια σε αυτή μου τη δισκοκριτική, και μιας και δεν ακούω αυστηρούς κανόνες του τύπου “πρέπει να πεις ποια σου άρεσαν!”, λέω να μην αναφέρω συγκεκριμένα και αδικήσω άλλα. Το μόνο που έχω να πω είναι πως το καθένα τραγούδι κρύβει μέσα του μια παιδικότητα, μια αλήθεια, μια αθωότητα, στα όρια της ανοχής όμως. Κάποια από αυτά ήδη παίζουν πολύ συχνά στα ραδιόφωνα. Κάποια άλλα ζητάνε να καταλάβουν καρδιές, άλλωστε τόσες καταλήψεις κάνουμε για άλλους λόγους... Κομμάτια που άλλωτε σε ξεσηκώνουν στο ρυθμό τους, κι άλλωτε σε πηγαίνουν μια τρυφερή βαρκάδα, όπως το βαρκάκι του τραγουδιού σας, μόνο που δεν καταλήγεις στον πάτο!
Όσων αφορά την μουσική παραγωγή, είναι άλλη μια δουλειά του βραβευμένου με Grammy το 2008, John Cuniberti. Σίγουρα πολύ καλή δουλειά, με τα όργανα ολοκάθαρα στα αυτιά του ακροατή και σίγουρα ισορροπημένα. Όμορφο δέσιμο από άποψη ενορχηστρώσεων, και ένταξη μερικών νέων μουσικών οργάνων και τεχνικών στην Ελληνική δισκογραφία, όπως η 7χορδη ηλεκτρική κιθάρα, το theremin, και τα κουτιά καφέ(!!!!).
Πριν κλείσουμε, λίγα λόγια και για το artwork. Στο εξώφυλλο, ένας κύριος με φωτιά μέσα στο στόμα του... Εγώ; Εσείς; Ίσως αυτό που θα έπρεπε να είμαστε! Άτομα, διαφοροποιημένα, κοινωνικοποιημένα, φωτιά να βγάζει το στόμα μας. Και η φωτιά δεν είναι απαραίτητο να προκαλεί κακό, αρκεί να λέμε αυτό που μας ενοχλεί, όχι περισσότερη σιωπή! Στην συσκευασία θα βρείτε και booklet με τους στίχους και πληροφορίες για τις ηχογραφήσεις και τους συντελεστές. Πέρα όμως από τους στίχους, θα βρείτε συνθήματα με μαρκαδώρο, με σπρέυ, ίσως κι ένα graffiti με την ελπίδα να κλείνει τα μάτια της μαυροφορεμένη... Αλοίμονο αν οι ελπίδες μας τυφλωθούν!
Και η απορία μένει, “…Άραγε κλαίνε τα πουλιά άμα δεχτούνε δακρυγόνα;;;”
Tracklist:
- Τώρα Πια
- Κάθε Φορά
- Νανούρισμα
- Κατάληψη Ξανά
- Which Side Are You On?
- Αγάπη Είναι Να Μένεις
- Ανάμνηση (Το Βαρκάκι)
- Παγιδευμένο Μου Πουλί
- Πρόσφυγας (Φίλε)
- Καθρέφτης
- Όλα Και Τίποτα
- Δύο Λεπτά
- 2010
Ο Δίσκος αφιερώνεται στην μνήμη του Μάνου Ξυδούς
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους, Φάνης Μαργαρώνης, Γιώργος Λαγογιάννης, Θανάσης Χουλιαράς
Στίχοι: Φάνης Μαργαρώνης
Οι KollektivA είναι οι:
- Θανάσης Χουλιαράς: Φωνή
- Φάνης Μαργαρώνης: 6χορδες και 7χορδες ηλεκτρικές κιθάρες, ακουσικές κιθάρες, φωνή
- Γιώργος Θεοφάνους: Κιθάρες, synth guitar, theremin, add, synths, synth programming
- Γιώργος Λαγογιάννης: Synths, πιάνο, hammond, φωνή
- Μάκης Κρέτσης: Παραδοσιακά και latin κρουστά, κουτιά καφέ
- Γιώργος Παύλου: Ηλεκτρικό μπάσο (συμπλήρωση μετά τις ηχογραφήσεις)
- Δημήτρης Γιαννούχος: Τύμπανα (συμπλήρωση μετά τις ηχογραφήσεις)
Στις ηχογραφήσεις έπαιξαν και οι:
- Γιάννης Καρράς: Τύμπανα, σαξόφωνο στο 4, ακορντεόν στο 8.
- Χρήστος Κόλλιας: Ηλεκτρικό μπάσο.
- Άλκης Κωνσταντόπουλος: Βιολί στο 10.
- Βιργινία Αξιώτη: Φωνητικά στο 12.
Ενορχήστρωση χορωδιών από τον Γιώργο Λαγογιάννη.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο studio KollektivA από τον Γιώργο Θεοφάνους.
Η φωνή της Πένυς Ραμαντάνη ηχογραφήθηκε στο studio των ΌΝΑΡ από τον Λευτέρη Πλιάτσικα.
Μίξεις: Γιώργος Θεοφάνους, KollektivA
Mastering: John Cuniberti, California, USA
Ενορχηστρώσεις: KollektivA
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Ιάκωβος Βάης, Eyellusion Team
Οργάνωση Παραγωγής: Φάνης Μαργαρώνης, Θανάσης Χουλιαράς
Επιμέλεια Παραγωγής: Μάνος Ξυδούς
Παραγωγός: Εταιρεία Γενικών Εκδόσεων Α.Ε.
Τέλος, έτσι για την ιστορία, οι ΦΕΜΔ ήταν:
- Χουλιαράς Θανάσης: Φωνητικά
- Μαργαρώνης Φάνης: Κιθάρα, Φωνητικά
- Θεοφάνους Γιώργος: Κιθάρα
- Λαγογιάννης Γιώργος: Πιάνο/Πλήκτρα, Φωνητικά
- Κρέτσης Μάκης: Κρουστά
- Κώνστας Διονύσης: Τύμπανα, Φωνητικά
Επικοινωνία:
Καλή Ακρόαση!!!
Γιώργος Καββαδίας
