Οι Blues Wire και οι Daddy’s Work Blues Band (review)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 07 Νοέμβριος 2011
Η βραδυά ειχε ξεκινήσει οταν έφτασα στο κατάμεστο café στο Ιλιον. Η blues rock μπαντα των Daddy’s Work Blues Band έπαιζε το «In memory of Elizabeth’s Reed» ζεσταινοντας το χωρο και τους θαμώνες.
Η βραδυά ειχε ξεκινήσει οταν έφτασα στο κατάμεστο café στο Ιλιον. Η blues rock μπαντα των Daddy’s Work Blues Band έπαιζε το «In memory of Elizabeth’s Reed» ζεσταινοντας το χωρο και τους θαμώνες.
Πολυ μου αρεσαν τα φωνητικά του κυρίου Δουλγεριδη ενω η φυσαρμόνικα του κου Παχίδη διαπερνούσε τα γυάλινα τείχη του μαγαζιού. Εννοείται, δε οτι ο κος Γκιόκας έκανε την κιθάρα του ποτε να «κλαίει» και ποτε να εξυμνεί τα παθη και τη Ζωή. Η μπαντα ηταν εξαιρετική, δεμένη με σαφή προσανατολισμό, ευχαριστως θα τους ξανακουγα!
Daddy’s Work Blues Band
..Και ήρθε η ωρα που οι «λύκοι του Βορρά» θα ανέβαιναν στο stage. Το θερμό χειροκρότημα απο τον κόσμο που βρισκόταν στο κατάμεστο χώρο ήταν αναμφίβολα το καλύτερο «ζέσταμα».
Οι Blues Wire είχαν κατέβει απο τη Θεσ/νίκη για δυο εμφανίσεις στην Αθήνα. Ως ταπεινή γνώστης και μεγάλη θαυμάστρια του blues είχα ακούσει τα καλύτερα για αυτη την μπάντα! Ειχαν στο μυαλό μου μια ανώτερη υπόσταση κατι που ..δεν επιβεβαιώθηκε εκείνη τη βραδυά! Αυτο στο οποίο μετενσαρκώθηκε η μπάντα - στο μυαλό μου πάντα και αφου την άκουσα - ήταν αυτο που περιγράφεται γλαφυρα παρακάτω:
“ Στριφογύρισε μερικές φορές γυρω απο τον εαυτό της, μουρμούρισε κάποιες λέξεις περίεργες και εξωτικές και ενας καπνός ξεκίνησε να τυλίγεται γυρω απο το κορμι της. Αξαφνα η Κλωντιν μεταμορφώθηκε. Εγινε μια λυγερόκορμη εικοσάρα Κρεολή με καταπράσινα μάτια και δερμα βελουδινο σαν ζαχαρωτό.
-Είμαι και εγω ενα voodoo child, όπως εσυ, ψιθύρισε.”
Απόσπασμα απο το βιβλίο του Δ.Επικούρη «15 σταγόνες βροχής σέναν ωκεανό απο μπλούζ ιστορίες»
Τα voodoo children στροβιλίζονταν διαρκώς με τον κο Ζάικο να μας αποστομώνει με τη δυνότητά του στην κιθάρα και τη ψυχή που έβαζε σε όλα τα τραγούδια που παρουσίασαν. Ολοι τους μεσα απο μια μεστή συνεργασία και επικοινωνία που μονο με την πάροδο του χρόνου και την εμπειρία κατακτάται, μας ταξίδευαν στα μέρη οπου γεννήθηκε και μεγάλωσε αυτη η μουσική. Κάποιες εισαγωγές τραγουδιών έγιναν στην αγγλική γλώσσα κατι που συντελεσε στο «ταξίδι» αυτό. Θα ηταν παράλειψη να μην αναφερθώ στους σπουδαίους, όπως αποδείχθηκε μουσικούς, που τζαμάρανε εκείνη τη βραδυά με τους Blues Wire.
Ο κος Κακοβέσης, Αναγνωστόπουλος, Χατζηαντωνίου , Αλεξίου, η κα Μιτσόγλου και πολλοί άλλοι συνετέλεσαν στο να εξελιχθεί η βραδυά αυτη σε μαγική!
Την προηγούμενη βραδυά άνοιξε το γκρούπ των ανερχόμενων και πολλά υποσχόμενων “Boogie Sinners” και έκλεισε με τζαμάρισμα με τους εξαιρετικούς Κο Ιωάννου, Ζαχαρίτσεφ, Γκομόζια, Περδίκη, Αναστασάκη , κα Παναγιώτου. Μοναδικές παρουσίες σε μια μονο εμφάνιση, τι τυχη!
Οσο για το τέλος της βραδυάς , προσωπικά, μαγεύτηκα απο την εκτέλεση του “The Messiah will come again”, Roy B, I hope so!
Σ.Φ.
