ΑΛΛΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

 

Για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, ο Paul έχει υπηρετήσει ως επικεφαλής πάνω στην σκηνή αλλά και στα παρασκήνια και είναι η κινητήρια δύναμη για το σχήμα. Βοηθώντας στο έπακρο στην περίφημη face-painted εποχή, αλλά και στην άνοδο του group στην κορυφή του Rock κόσμου στην δεκαετία του ’70. Ο Stanley κράτησε το πλοίο του group σταθερά, να επιπλέει μέσα από μια σειρά διαφορετικών line-up, με την εικόνα και τη μουσική τους ν’ αλλάζει ύφος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90. Ακόμη και τότε στα mid-80’s όταν ο μακροβιότερος μουσικός του συνεργάτης ο Gene Simmons, που άφησε την προσοχή του από το συγκρότημα για να περιπλανηθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Τα τελευταία χρόνια, προσπαθεί να είναι ακόμη στις επάλξεις, κυκλοφορόντας solo album αλλά κάνοντας και solo περιοδείες, έβγαλε την αυτοβιογραφία του, επίσης έπαιξε και σε μια θεατρική παράσταση.

Ο Paul Stanley ή αλλιώς “The Starchild”, μιλάει για μερικά από τα τραγούδια που στάθηκαν τόσο ψηλά στην λαμπρή και πολύ-πλατινένια καριέρα των KISS.

Ρίχνει φως, σε κάποια κλασσικά τραγούδια των KISS, επίσης βγάζει στην επιφάνεια και κάποια από τα μυστικά γύρω από την τέχνη της σύνθεσης.

Όχι δεν μας μίλησε ο ίδιος ο Paul Stanley (που τέτοια τύχη), απλά έψαξα, βρήκα και μάζεψα από το προσωπικό μου KISS αρχείο (για εσάς), παλαιότερες και νεότερες δηλώσεις του γι’ αυτά τα τραγούδια. Σας στις παρουσιάζω εδώ γιατί πολύ απλά θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας, αυτά είναι τα 20+1 πιο δημοφιλή τραγούδια των KISS και οι δηλώσεις του Paul Stanley γι’ αυτά.

Πιστεύω πως αυτά τα τραγούδια εκτός του ότι είναι κλασσικά και διαχρονικά, έχουν μείνει για πάντα χαραγμένα στην χρυσή ιστορία του Hard Rock και των KISS, με κεφαλαία γράμματα και θεωρώ πως θα ακούγονται για πάντα από τους γνήσιους φίλους τις σκληρής μουσικής.

 

 

(P. Stanley) “Love Gun” 1977

“Βρισκόμασταν στο πενταθέσιο αεροπλάνο μας με προορισμό την Ιαπωνία και θυμήθηκα ένα τραγούδι που άκουγα στην εφηβεία μου και το οποίο έμοιαζε με το “Hunter” των Led Zeppelin. Κάποιοι απ’ τους στίχους ήταν “ain’t to need to hide, ain’t no need to run because I got you in the sights of my love”, από ‘κει λοιπόν είχα εμπνευστεί το “Love Gun” και είχε μείνει στο μυαλό μου για ένα χρόνο περίπου. Σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού για την Ιαπωνία είχα δουλέψει όλο το τραγούδι στο μυαλό μου, τα ακόρντα και όλα τα σχετικά και το παράξενο ήταν πως όταν πήγα τελικά να πάρω μια κιθάρα για να δω αν τα ακόρντα ήταν αυτά που έπρεπε, το έπαιξα σαν να το ήξερα από καιρό και βγήκε πραγματικά γρήγορα. Είναι το είδος του τραγουδιού που ξέρεις πως θα το παίξεις σε κάθε περιοδεία.”

(G. Simmons/ P. Stanley/ B. Ezrin) “Destroyer” 1976

“Ήμασταν στο studio εκείνη την εποχή και ηχογραφούσαμε το “Destroyer”, όταν κάποιο πρωί περάσαμε απ’ το σπίτι του Bob Ezrin και αποφασίσαμε να γράψουμε άλλον έναν ύμνο. Εννοώ πως το “Rock ‘N’ Roll All Nite” ήταν γνωστό σαν ύμνος και αμέσως μετά τελείως ξαφνικά νομίζω πως πολλά συγκροτήματα αποφάσισαν να γράψουν τέτοιου είδους τραγουδια. Έτσι περάσαμε από το σπίτι του Ezrin και σκεφτήκαμε ας συνεχίσουμε με το “Rock ‘N’ Roll All Nite”, ας συνεχίσουμε δηλαδή αυτό που πιστεύουμε, σε μια ώρα περίπου ετοιμάσαμε το “Shout It Out Loud”.”

(P. Stanley/ B. Ezrin) “Destroyer” 1976

“Αυτό ήταν πραγματικά ενδιαφέρον. Άρχισα να το γράφω στο σπίτι μου και στη συνέχεια πήγαμε σ’ ένα μικρό studio στο Village NYC, για να ηχογραφήσουμε το demo και νομίζω πως ο manager που μας συνόδευε στις περιοδείες μας εκείνη την εποχή, ήταν αυτός που έπαιξε drums στο demo. Συμμετείχε επίσης και οποιοσδήποτε άλλος βρέθηκε εκεί. Πραγματικά όμως δεν με πείραζε. Η κατάσταση ήταν τέτοια που μπορούσα να νιώσω από πριν το αποτέλεσμα αυτού που γράφαμε. Χρονικά, είχε προηγηθεί απ’ το “Destroyer”. Ο Ezrin συμφώνησε πως ακουγόταν πραγματικά καλό και αμέσως μετά αρχίσαμε τις πρόβες και ακολούθησε και η εγγραφή του μπάσου που ουσιαστικά ήταν εμπνευσμένο από το “Freddie’s Dead” του Curtis Mayfield. Μετά όταν ήρθε η στιγμή να γράψουμε τους στίχους ήξερα από πριν πως ήθελα να γράψω ένα τραγούδι αφιερωμένο στο Detroit γιατί η πόλη αυτή υπήρξε πολύ σημαντική για μας. Το Detroit είναι μια πόλη πλημμυρισμένη από Rock ‘N’ Roll και Heavy Metal. Στην αρχή ενώ εμφανιζόμασταν παντού, σαν το συγκρότημα που άνοιγε τις συναυλίες άλλων, στο  Detroit εμφανιζόμασταν πάντα σαν headline. Έτσι καλλιεργήθηκε η ιδέα για το “Detroit Rock City” και σχολιάζοντας ο Ezrin είχε πει τότε, «ας γράψουμε κάποιους στίχους που να διαφέρουν απ’ όλα τ’ άλλα τραγουδια», γιατί ως τότε γράφαμε τραγούδια για γυναίκες, για τύπους που περιπλανιούνται εδώ κι εκεί και για ξέφρενα Rock parties. Θυμήθηκα λοιπόν πως σε κάποια φάση της περιοδείας μας, νομίζω στο Charlotte, ένα παιδί σκοτώθηκε. Ξέρεις, σε κάποιες περιπτώσεις, κάποιοι άνθρωποι ξεκινούν να πάνε σε μια συναυλία αλλά τελικά κάτι συμβαίνει και δεν φτάνουν ποτέ και από μια τέτοια περίπτωση αντλήθηκε η έμπνευση, η ιδέα του ότι κάποιοι ξεκινούν, αφήνοντας το σπίτι τους για να πάνε σε μια συναυλία των KISS, αλλά τελικά δεν φτάνουν ποτέ. Βέβαια στο σύνολο του, το τραγούδι αυτό σχετίζεται με το Detroit, αυτή τη Rock πόλη.”

(P. Stanley) “Destroyer” 1976

“Αυτό το τραγούδι είναι πραγματικά αστείο γιατί όταν το έγραψα αρχικά ήμουν λιγάκι πωρωμένος, έγραψα δηλαδή ένα τραγούδι σύμφωνα με τη διάθεση μου. Εννοώ πως φανταζόμουν τον αυτό μου σαν να ήμουν ο Θεός του Heavy Metal, σε στυλ ότι είμαι ο πιο cool τύπος που κυκλοφορεί, αλλά όταν ήρθε η στιγμή να μπούμε στο studio, o Ezrin λέει «θέλω ο Gene να το τραγουδήσει αυτό». Εγώ αμέσως σκέφτηκα «τι; εγώ έγραψα αυτό το τραγούδι για μένα». Ακόμα και σαν μέρος του show, ήταν φτιαγμένο για μένα, στην αρχή αιφνιδιάστηκα και ένιωσα εντελώς μειωμένος που κάποιος θα έπαιρνε το τραγούδι μου για να το δώσει σε κάποιον άλλο, αλλά η αλήθεια είναι πως είχε δίκιο, γιατί πραγματικά αυτό ήταν τραγούδι για τον Gene. Θα έλεγα πως ταιριάζει περισσότερο στον Gene απ’ ότι σε μένα, ίσως απλά εγώ δεν μπορούσα να το δω αυτό. Πιστεύω πως αν το είχα τραγουδήσει εγώ θα γινόταν απλώς ένα καλό τραγούδι, αλλά ο Gene το έκανε να ακουγόταν σαν κάτι το αληθινά ιδιαίτερο.”

 

(G. Simmons/ P. Stanley) “Dressed To Kill” 1975

“Εκείνη την περίοδο δεν μπορούσαμε να δώσουμε πολλές συναυλίες γιατί τα πιο πολλά συγκροτήματα δεν μας ήθελαν να παίξουμε μαζί τους. Βρισκόμασταν στο Los Angeles και μείναμε εκεί για μια εβδομάδα, γιατί μέρος της περιοδείας μας είχε ακυρωθεί με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να δώσουμε καμιά συναυλία και φυσικά είχαμε καταλήξει να τρώμε, απ’ τα πιάτα των roadies καθώς ήμασταν εντελώς άφραγκοι. Μείναμε κλεισμένοι σ’ ένα ξενοδοχείο και δεν μπορούσαμε να πάμε πουθενά. Ο Gene κι εγώ πήγαμε να δούμε τον Neil Bogart που ήταν ο πρόεδρος της δισκογραφικής εταιρείας Casablanca Records και ο οποίος μας είπε «οι Sly And The Family Stone είχαν το τραγούδι “I Wan’t To Take You Higher”, το οποίο συμπύκνωνε όλη τη φιλοσοφία του συγκεκριμένου συγκροτήματος» και ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μας είπε «γιατί δεν γράφετε κι εσείς ένα τραγούδι ύμνο;». Ακούγοντας τον να χρησιμοποιεί την λέξη «ύμνος» σκέφτηκα «ωραία γιατί δεν γράφουμε ένα τραγούδι που να μιλάει πραγματικά για το τι είμαστε, γιατί πιστεύω πως όλοι καταλαβαίνουν από πού προερχόμαστε και μπορούν να δεχτούν το μήνυμα». Όταν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο έφτιαξα τους στίχους για το ρεφρέν “I want to Rock ‘N Roll all nite and party every day” καθώς και τα ακόρντα ενώ ο Gene είχε έτοιμη τη μουσική για το κουπλέ και τους υπόλοιπους στίχους. Πραγματικά τα δύο διαφορετικά μέρη ταίριαξαν απόλυτα. Πάντως, κάποιες απ’ τις παλιότερες δουλειές μας υπήρξαν σπουδαίες γιατί εγώ και ο Gene συνεργαζόμασταν στα τραγούδια, πράγμα που όμως δεν κάνουμε πια.”

 

(G. Simmons) “Rock And Roll Over” 1977

“Συνήθως γραφώ ένα τραγούδι και μετά αρχίζω να σκέπτομαι τον κατάλληλο τίτλο γι’ αυτό. Ο Gene αντίθετα θέλει να βρει ένα τίτλο πριν γράψει ένα τραγούδι. Έτσι, στο συγκεκριμένο θέμα λειτουργούμε πραγματικά ανάποδα. Αυτό που κάνει εκείνος είναι να διαβάζει περιοδικά και να υπογραμμίζει αυτά που του αρέσουν και φυσικά από αυτά οι τίτλοι των τραγουδιών, είναι τόσοι πολλοί που έχουν γεμίσει ένα ολόκληρο βιβλίο. Απ’ ότι θυμάμαι το “Calling Dr. Love” βγήκε από μια ταινία των Trio Stooges, όπου σε κάποια στιγμή ακούγεται η φράση «calling Dr. Howard, Dr. Love, Dr. Fire, Dr. Howard». Έτσι βγήκε η ιδέα του “Calling Dr. Love” βέβαια, ο τίτλος ίσως να μην είναι τόσο σκληρός και άγριος όπως θα περιμένατε αν και το τραγούδι είναι αρκετά βαρύ και βρώμικο.”

 

(P. Stanley) “Rock And Roll Over” 1977

“Βρισκόμασταν στη σκηνή κάπου στην Αγγλία κάνοντας δοκιμές για τον ήχο και ένιωθα σαν μαγεμένος, γιατί παίζαμε στην ίδια αίθουσα που είχαν παίξει κάποτε οι Beatles και οι Led Zeppelin και μερικές φόρες καθώς δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, αφήνεις αυτό το μαγικό συναίσθημα να σε συνεπαίρνει. Εννοώ πως δεν έχω καμιά σχέση με μαγείες και πνεύματα και όλες αυτές τις ανοησίες, αλλά μερικές φορές δεν μπορείς να μην νιώσεις κάτι, κάποιο είδος έντασης, κάποιο είδος ενέργειας. Καθώς λοιπόν βρισκόμασταν στη σκηνή, κάνοντας τον έλεγχο του ήχου, εμπνεύστηκα ένα μέρος του “I Want You”, όλα ξεκίνησαν καθώς ήρθε στο μυαλό μου το riff του ρεφρέν.”

(G. Simmons) “Love Gun” 1977

“Θα έπρεπε να ρωτήσεις καλύτερα τον Gene γι’ αυτό το τραγούδι. Υπάρχει βέβαια ένα μέρος του χαρακτήρα του Gene που γοητεύεται από τις γυναίκες κάθε ηλικίας και υπάρχει αλήθεια σε αυτό. Έτσι πρέπει να είναι, πάντως το τραγούδι αναφέρετε στον έρωτα ενός ώριμου άνδρα για ένα 16-χρόνο κορίτσι ονόματι Christine.”

 

(P. Stanley) “Kiss” 1974

“Υπήρχε ένα show στην τηλεόραση με τίτλο τον “The English House”, όπου παίζονταν τα top20 τραγούδια της Αγγλίας και φυσικά διέφεραν πάντοτε ολοκληρωτικά απ’ τα αντίστοιχα των Αμερικανικών charts. Ένα συγκρότημα οι Move είχαν ένα τραγούδι το “Fire Brigade”, που νομίζω πως ήταν πραγματικά ζόρικο. Δεν μπορούσα όμως να βρω τα χρήματα για να αγοράσω albums εισαγωγής κι έτσι σκέφτηκα πως αν δεν μπορώ κάτι τέτοιο θα γράφω απλά τα δικά μου τραγούδια και αυτό έκανα. Εννοώ πως ολόκληρη η ιδέα του “Fire Brigade” ήταν η ίδια με αυτή του “Firehouse”. Στο τραγούδι εκείνο υπήρχαν οι στίχοι «this girl is just burning me up so get the fire brigade» και πρόκειται για το ιδιο θέμα με αυτό του “Firehouse”. Ξέρεις υπάρχουν αυτές οι συγκεκριμένες νότες στην κλίμακα και αυτές οι συγκεκριμένες λέξεις στη γλώσσα, καθετί αναπόφευκτα μπορεί να σου θυμίσει κάτι άλλο. Νομίζω πάντως πως η αρχική ιδέα του τραγουδιού δεν ήταν τόσο να δημιουργήσουμε κάτι κραυγαλέο, όσο απλά να γράφουμε ένα φόρο τιμής.”   

 

 

(P. Stanley) “Hotter Than Hell” 1974

“Υπήρξα ένθερμος fan των Free και το παίξιμο τους ήταν πάντοτε κάτι το σπάνιο. Ο κιθαρίστας τους Paul Kossoff διέθετε δυνατό αίσθημα και σκληρό παίξιμο και όταν άκουσα για πρώτη φορά το “All Right Now” απλά σκέφτηκα πως ήταν ένα τραγούδι απ’ αυτά που μπορούν να σε προσγειώσουν μέσα στον παράδεισο. Έτσι σκέπτομαι πως το “Hotter Than Hell” ήταν απλά κάτι σαν μια απεικόνιση αυτού του είδους των τραγουδιών. Είναι το είδος των τραγουδιών που όταν ακούς όλους τους στίχους τους καταλαβαίνεις πως συνήθως αναφέρονται σε συγκεκριμένες ιστορίες. Από αυτή την άποψη το “Hotter Than Hell”, έμοιαζε όσον άφορα τους στίχους του με το “All Right Now”. Το “All Right Now” περιέγραφε μια ιστορία όπου ένα αγόρι γνωρίζει ένα κορίτσι και της λέει «πάμε στο σπίτι μου;» και αυτή του απάντα «ποία νομίζεις πως είμαι;» και ούτω το καθεξής. Το θέμα του “Hotter Than Hell” ήταν το ίδιο. Ένας τύπος προσπαθεί να κάνει κατάσταση με μια κοπέλα και σε μια στιγμή βλέπει τη βέρα της και καταλαβαίνεις. Αυτά έχει η ζωή και εξάλλου σ’ όλους μας έχει συμβεί κάτι τέτοιο και θα συμβαίνει πάντοτε.”   

 

(P. Stanley) “Kiss” 1974

“Το “Black Diamond” ήταν ένας τίτλος που είχε σκεφτεί ο Gene και τον έκλεψα για ένα τραγούδι που έγραψα, εξάλλου ο Gene έχει κάνει το ίδιο και σε μένα δύο φόρες. Εκείνη την περίοδο παίζαμε στη NY στο Hotel Diplomat που ήταν πραγματικά ένα απ’ τα πιο κακόφημα ξενοδοχεία στην πόλη της ΝΥ. Ήταν γεμάτο από πόρνες, junkies και όλων των ειδών τύπους του υποκόσμου και νοικιάζαμε την αίθουσα χορού για να κάνουμε κάποιες συναυλίες. Πάντως, τις πόρνες και γενικά όλη αυτή την πλευρά της ζωής, την είχαμε δει ειδικά αν σκεφτείς ότι μεγαλώσαμε στο Manhattan. Έτσι, το τραγούδι λίγο πολύ εξέφραζε τις εμπειρίες κάποιου που ζει στον δρόμο. Το τέλος θύμιζε λιγάκι το φινάλε του “Stairway To Heaven” των Led Zeppelin, καθώς και λίγο απ’ το τραγούδι του Neil Young που τελείωνε με αυτό το μεγάλο δραματικό φινάλε και έτσι απλά σκέφτηκα ότι δεν ήταν καθόλου άσχημο.”

(P. Stanley/ A. Frehley) “Dressed To Kill” 1975

“Ο Ace είχε φτιάξει την εισαγωγή κατά κάποιο τρόπο instrumental σύνθεση και πάνω σ’ αυτή δουλέψαμε, προσθέτοντας τελικά ένα τραγούδι που είχα ήδη συνθέσει εγώ και ήταν το “Rock Bottom”. Γι’ αυτό έξαλλου κάτω από το τίτλο διαβάζεις τ’ όνομα του και του Ace σαν συνθέτες. Ουσιαστικά λοιπόν υπάρχουν δύο ξεχωριστά κομμάτια αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Όντως ο Ace είχε συνθέσει ένα πολύ ζόρικο και σφιχτό μουσικό θέμα.”   

 

(G. Simmons) “Rock ‘N’ Roll Over” 1976

“Ξέρεις ότι το Rock ‘N’ Roll σημαίνει διασκέδαση και ότι η ζωή μπορεί να είναι ωραία. Όταν λοιπόν γραφείς αυτά τα τραγούδια είναι σαν μια γιορτή για τη ζωή και για τον τρόπο που ζεις. Για μερικούς ανθρώπους ίσως είναι μόνο μια φαντασίωση αλλά είναι φαντασίωση μόνο εάν εσύ θέλεις να το κανείς να μοιάζει έτσι. Γιατί μπορεί κάλλιστα να είναι μια πραγματικότητα. Είναι θέμα λοιπόν δικής σου επιλογής και προσπάθειας. Εννοώ πως στο ladies room λοιπόν, ναι δικέ μου, όλο και κάτι μπορείς να συναντήσεις εκεί μέσα. Εγώ τουλάχιστον έχω κάνει κάποιες τέτοιου είδους συναντήσεις εκεί.”

 

(P. Stanley/ G. Simmons) “Kiss” 1974

“Υπάρχει ένα σύνολο τραγουδιών που γράφτηκαν σχεδόν μέσα σε λίγες εβδομάδες, αυτά ήταν τα “Strutter”, “Deuce”, “Nothing To Loose” και “Black Diamond”. Υπήρχε μια περίοδος όπου ο Gene και εγώ γράφαμε τραγούδια χωρίς σταματημό, ήταν εξάλλου και η εποχή που βρεθήκαμε για πρώτη φορά με τον Peter και ξαφνικά καταλάβαμε τι θέλαμε να κάνουμε και αρχίσαμε να γράφουμε ασταμάτητα. Το “Strutter” ήταν ένα μάτσο ακόρντων, ο Gene είχε όλα εκείνα τα περίεργα τραγούδια που σε κάποια φάση έμοιαζαν με τ’ απομεινάρια των συνθέσεων του συγκροτήματος που έπαιζε πριν τους KISS και το συγκεκριμένο τραγούδι είχε το τίτλο “Stanley The Parrot”. Βέβαια, δεν είχε καμία σχέση μ’ εμένα. Ο ίδιος λοιπόν είχε ένα σωρό από ακόρντα και εμείς απλά τους δώσαμε μια πιο Rock μορφή, τοποθετώντας τα σε ένα στακάτο τέμπο και αλλάζοντας το συνολικό αίσθημα. Εγώ ακλούθησα περισσότερο το είδος των σκληρών ακόρντων σε στυλ Rolling Stones μ’ ένα πολύ περισσότερο σταθερό και κοφτό παίξιμο. Μου άρεσε πολύ το υλικό του Keith Richards έτσι απλά άρχισα ν’ ανακατεύω τ’ ακόρντα. Μας ήρθε η ιδέα να γράψουμε για ένα κορίτσι της πόλης, γιατί εκείνη την εποχή πηγαίναμε στα clubs που πλημμύριζαν από κορίτσια. Δεν είχες παρά να πας στα clubs και οι γυναίκες εκεί απλώς επιδείκνυαν όλα όσα είχαν (ανεξαιρέτως όλα), πράγμα που για μας εκείνη την εποχή, αποτελούσε πρωτόγνωρη εμπειρία. Πάντως φορούσαν τόσο σφιχτά μπλουζάκια που λίγο έλειπε και θα έβγαιναν τα πνευμόνια τους έξω. Μιλάμε για σπουδαία κατάσταση, μερικές φορές λοιπόν, συναντάς αυτά τα κορίτσια που είναι σε στυλ πολύ άτακτα, πολύ σκανταλιάρικα, για να μην πω τίποτα περισσότερο. Πράγματι, αυτό το τραγούδι αναφερόταν σ’ ένα όμορφο κορίτσι από αυτά που σε μαγεύουν και που γνωρίζουν ότι είναι όμορφες. Οπότε σκέφτηκα, γιατί να μην το ονομάσουμε κάτι σαν “Strutter” και ο Gene είπε «βέβαια, αυτος είναι ο τίτλος».”   

 

(P. Criss/ S. Penridge/ B. Ezrin) “Destroyer” 1976

“Θυμάμαι τον Peter να κάθεται στα πίσω καθίσματα στο αυτοκίνητο και να σιγοτραγούδα τις πρώτες γραμμές του τραγουδιού, «Beck it was B-e-c-k». Μετά ο Gene το άλλαξε σε “Beth” και ο Ezrin βοήθησε με τους στίχους, ώστε να πάρει την τελική μορφή του.  Το τραγούδι γράφτηκε πριν ο Peter ενταχθεί στους KISS, ενώ ο ίδιος και ο Penridge ήταν μέλη των Chelsea. Το τραγούδι ήταν μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής για το δίσκο “Destroyer”. Εγώ και ο Gene δεν το θέλαμε στο album, διότι δεν ήταν ένα τυπικό KISS τραγούδι, αλλά ο Bill Aucoin (manager) επέμενε να κρατήσουμε αυτό το τραγούδι στο δίσκο. Τελικά ακούστηκε και αγαπήθηκε παρά πολύ από τους οπαδούς μας, παρότι βρισκόταν στο single “Detroit Rock City” και ήταν στην δεύτερη πλευρά, βέβαια ήταν η πρώτη μπαλάντα που είχαμε κάνει.”

 

 

(P. Stanley/ A. Mitchell) “Creatures Of The Night” 1982

“Το “Creatures Of The Night”, ήταν για μας «η διακήρυξη της ανεξαρτησίας μας», μας ήταν τελικά σαφές σχετικά με το ποιοι είμαστε και ποιοι δεν ήμασταν. Παρόλο που είχαν υπάρξει αλλαγές μελών και αλλαγές στον ήχο, είχαμε συνειδητοποιήσει ότι η επιτυχία που είχαμε, είχε φέρει μαζί του κι ένα εκπληκτικό αριθμό ανθρώπων που μας έλεγαν μόνο «Yes Men», άνθρωποι άνοιγαν τις πόρτες για εμάς, άνθρωποι μεταφέρουν τις κιθάρες μας, κλπ. Το “Creatures Of The Night” ήταν για εμάς η συνειδητοποίηση ότι ήρθε η ώρα να πάμε πίσω σε ότι μας άρεσε πολύ, ότι ήταν η ώρα να γυρίσουμε πίσω στην σκληρή μουσική. Ήμασταν αποφασισμένοι να μην κάνουμε ούτε ένα συμβιβασμό για το δίσκο, ένα album δηλαδή που να μας ευχαριστήσει, έναν δίσκο που δεν χρειάζονται εξηγήσεις ή συγνώμες. Ερχόμασταν τότε από το “(Music From) The Elder” και μια μακρά περίοδο δυσφορίας και έλλειψης μουσικής εστίασης. Ήταν μια περίεργη στιγμή για εμάς, γιατί ήμασταν επίσης στη διαδικασία να προσπαθούμε να βρούμε έναν νέο κιθαρίστα, για καλύψει το κενό του Ace. Έτσι, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων για το δίσκου, ήταν κυριολεκτικά και μια audition για υποψήφιους κιθαρίστες, μερικές φορές δοκιμάζαμε διαφόρους κιθαρίστες για να δούμε ποιος μας ταιριάζει.

Ο κιθαρίστας που ακούγετε στο τραγούδι “Creatures Of The Night” είναι ο Steve Ferris, ένας εξαιρετικός τύπος, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν μια ανάσα, μια αναπνοή για να μπει στους KISS. Θυμάμαι τον Eddie Van Halen ερχόμενος στο studio, ξέροντας ότι ψάχναμε για κιθαρίστα, αφού άκουσε το solo του Steve για το τραγούδι με κοίταξε και με ρώτησε, «καλά, γιατί δεν μπορείτε να πάρετε αυτόν τον τύπο;».”

(P. Stanley/ D. Child) “Animalize” 1984

“Πήγαινα για την απλότητα στη σύνθεση αλλά μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι το πιο δύσκολο πράγμα που πρέπει να κάνεις, επειδή αυτή την αίσθηση είχα και με το “Lick It Up”. Αλλά με την επαναλαμβανόμενη ακρόαση είχα συνειδητοποιήσει ότι όταν κάτι πρόσθετα μετά το απόρριπτα ακριβώς επάνω στην σύνθεση και αυτό με είχε πάρει μακριά από την ουσία του τραγουδιού. Μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια ήταν πάντα απατηλά απλά, αλλά αυτό είναι πιο πιθανό να το ανατινάξουν. Το “Heaven’s On Fire” καταγράφηκε κατά τη διάρκεια του “Animalize”, η οποία ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, επειδή ο Gene είχε ουσιαστικά ηχογραφημένα τα κομμάτια και τα τραγούδια του κάπως βιαστικά, γιατί επρόκειτο να μείνει μακριά μας, για να κάνει μια ταινία εκείνη την εποχή. Όταν αρχίσαμε να ηχογραφούμε τον δίσκο συνειδητοποιήσαμε ότι ουσιαστικά τα πάντα, εκτός από το μπάσο, έπρεπε να αντικατασταθούν. Δεν ξέρω αν πραγματικά ή όχι ο Gene παίζει μπάσο στο “Heaven’s on Fire”, αλλά ξέρω ότι έπαιξα εγώ όλες τις κιθάρες. Μαζί με τον Eric Carr καταγράψαμε στην ΝΥ στα Right Track studios, όλα τα φωνητικά για το “Animalize”.

 

(P. Stanley) “Paul Stanley” 1978

“Εδώ δεν προσπαθώ να ανταγωνιστώ κανέναν με αυτό το solo album μου, εκτός από τον εαυτό μου για να γράψω τα καλύτερα και πιο δυνατά τραγούδια. Είναι ένα τραγούδι που ξεκίνησε με μια ακουστική κιθάρα, κάπως σαν ένα παρόμοιο μοτίβο όπως ήταν στημένο το “I Want You” και το “Black Diamond”. Είναι ένα τραγούδι που είναι γραμμένο, για μια δραματική και θυελλώδη σχέση που είχα εκείνη την εποχή, όπου ήξερα ότι το επόμενο πρωί επρόκειτο να έχει τελειώσει, οριστικά. Ο καθένας είχε ζήσει κάτι τέτοιο έστω και μια φορά στη ζωή του, ένα θυελλώδες ερωτικό βράδυ, “well, whatever happens tomorrow I can not control, but tonight you belong to me". Αυτή η σχέση δεν κράτησε καθόλου, αλλά τουλάχιστον πήρα ένα μεγάλο κομμάτι από αυτή και τέλος μου έμεινε αυτό το καλό τραγούδι.”

 

(P. Stanley/ V. Poncia/ D. Child) “Dynasty” 1979

“Το “I Was Made For Lovin’ You” βγήκε σε χρόνο όταν ήμουν λίγο χαμένος με το συγκρότημα, είχαμε φτάσει σε ένα σημείο όπου είχαμε κάπως ξεχάσει γιατί ήμασταν οι KISS. Ήμασταν όλοι, κατά κάποιο τρόπο μεθυσμένοι από την επιτυχία, υπήρχαν γύρω μας κάποιοι δήθεν φίλοι, υπήρχαν ναρκωτικά, υπήρχε αλκοόλ, όλα ήταν εκεί κάθε είδους κακία, από αυτά που η φήμη φέρνει μαζί της. Εκείνη την εποχή, νομίζω ότι είχαμε χάσει μερική από την Rock πλευρά μας και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που  ανησυχούσαν για την αποδοχή μας. Το τραγούδι γράφτηκε σε μια εποχή που ήμουν κάθε μέρα με παρέα στο περίφημο νυχτερινό κέντρο της Ν.Υ. το Studio 54, σκεφτόμουν ότι όλα τα τραγούδια στο Studio 54 μου φαινόταν καλά και ότι θα μπορούσα κι εγώ να γράψω ένα τραγούδι σαν αυτά. Έτσι έχοντας μια καλή στιγμιαία έμπνευση πήγα στο σπίτι, όπου το ξεκίνησα στο drum machine με 126 παλμούς ανά λεπτό. Όπως και πολλά από τα τραγούδια του δίσκου έτσι και αυτό δεν ακούγεται ιδιαίτερα με τον τρόπο που ελπίζαμε ή θα θέλαμε, αλλά παρόλα αυτά ήταν ένα σπουδαίο τραγούδι, με μια τεράστια παγκόσμια επιτυχία. Αλλά αν και δεν είναι για όλα τα γούστα των οπαδών αυτό το καταλαβαίνω απόλυτα.”

(P. Stanley/ V. Poncia) “Unmasked” 1980

“Με φόντο τόσο τους τραγουδιστές όπως είναι από το Hard Rock, αλλά και από την Motown, οι επιρροές μου ήταν πάντα αρκετά διαφορετικές. Πάντα πίστευα ότι αν μπορείτε να ακούτε όχι μόνο ένα είδος μουσικής που θα παράγει αρκετά καλά τραγούδια, με την έννοια ότι θα έχουν μεγάλο μουσικό εύρος. Ένα τραγούδι σαν το “Shandi” προέρχεται βασικά από μένα με θυμάμαι να κάθομαι με την 12-χόρδη ακουστική κιθάρα μου, πριν προλάβω να συνδέσω τον ενισχυτή Marshall. Χρησιμοποίησα μια φυσαρμόνικα γύρω από το λαιμό μου και μια ακουστική κιθάρα, όπως συνήθιζα να βλέπω τους τραγουδιστές, τραγουδοποιούς στο Greenwich Village και έτσι το “Shandi” είναι μέρος αυτής της KISS παράδοσης. Στιχουργικά είναι για μια σχέση, μια από αυτές τις σχέσεις όπου μπορείς απλά να συνεχίσεις για λίγο ακόμα κι αν κάπως ξέρεις ότι θα πρέπει να τελειώσει, όπου θα πρέπει πραγματικά να πεις «αντίο» και όχι «καληνύχτα», αλλά δεν μπορείς να την τελειώσεις τόσο εύκολα.”

 

 

(P. Stanley/ D. Child/ H. Knight) “Hot In The Shade” 1989

“Το “Hide Your Heart” ήταν ένα τραγούδι που είχε ηχογραφηθεί σε μορφή demo για το LP “Crazy Nights”, αλλά ο παραγωγός του δίσκου Ron Nevison δεν το ήθελε να μπει. Ξεκίνησε σαν ένα τραγούδι που ονομαζόταν αρχικά “Bite Down Hard”, που είχα αρχίσει να το γραφώ μαζί με την Holly Knight και στη συνέχεια όταν συνεπλάκη στη σύνθεση και o Desmond Chlid έγινε το τελικό “Hide Your Heart”. Θυμάμαι το αίσθημα χαράς που ένιωθα όταν το έπαιζα ζωντανά στην solo club tour μου, και ότι με τους KISS θεωρήσαμε ότι θα ήταν καλό να μπει στον δίσκο που ετοιμάζαμε εκείνο τον καιρό. Το “Hot In The Shade”, ήταν ένα τεράστιο βήμα για εμάς, αν όχι τόσο μουσικά, αλλά ψυχολογικά ήταν μια επανασύνδεση με την ιστορία μας, τη μουσική κληρονομιά μας και την υπερηφάνεια για το ποιοι είμαστε, ήμασταν ακόμα ζωντανοί πάνω στη σκηνή όπως και στο παρελθόν. Η “Hot In The Shade” περιοδεία ήταν ένα σημαντικό σημείο στην καριέρα μας, αλλά κάποια από τα τραγούδια σε αυτό το album ήταν θα έλεγα κάπως αδύναμα. Το “Hide Your Heart” ήταν πραγματικά τέλειο για το συγκρότημα και κατάφερε να μας φέρει καλές πωλήσεις, ήταν αρκετά αναζωογονητικό με πολλούς τρόπους.”

 

 

Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.

Tweet