HEAVY AND SOUTH (FLASHBACK)

1973

(Stereo Gold Award Records)

 

SISE I: Fireball, Dan, Black Night, Palamatoon, Strange Kind Of Woman.

SIDE II: Hush, Rising Sun, Speed King, Corina.

 

FUNKY JUNCTION: Benny White – Vocals, Eric Bell – Guitars, Phil Lynott – Bass, Brian Downey – Drums, and Dave Lennox – Keyboards.

Produced by Leo Muller.

 

Αυτό το album (σε βινύλιο) το έψαχνα πάρα πολύ καιρό και μόλις πριν από μερικά χρόνια επιτελούς το βρήκα, έτσι το αγόρασα αμέσως και χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τώρα θα μου πείτε γιατί; Και περί τίνος πρόκειται; Λοιπόν έχουμε και λέμε, το 1972 οι Thin Lizzy (ναι σωστά διαβάσατε), προσπάθησαν να τελειώσουν το δεύτερο τους δίσκο “Shades Of A Blue Orphanage”, χρήματα όμως δεν υπήρχαν και το management τους ζήτησε να κάνουν ένα δίσκο με διασκευές στους Deep Purple, αρκεί να μην φαίνετε τ’ όνομα τους στο εξώφυλλο του album.

Η ιδέα γι’ αυτό το συγκεκριμένο tribute ξεκίνησε από έναν Γερμανό επιχειρηματία ονόματι Leo Muller, ο οποίος επικοινώνησε με τους Thin Lizzy για να ηχογραφήσουν αυτό το album. Η μπάντα δεν ήταν και τόσο ενθουσιώδεις γι’ αυτό το εγχείρημα, καθώς προσπαθούσαν τότε να σφυρηλατήσουν το δικό της στυλ και ταυτότητα, αλλά χρειάζονταν όμως και τα χρήματα για την συνέχεια της ηχογράφησης.

Σε μια εποχή που τα tribute albums ήταν εντελώς σπάνια ή και ανύπαρκτα, φανταστείτε λοιπόν, πως αντήχησε στ’ αυτιά των Hard Rock οπαδών εν έτη 1973 μια τέτοια προσπάθεια. Ενώ δυστυχώς σήμερα έχει γίνει (τις περισσότερες φορές) φαινόμενο προς αποφυγή, με τόσα (κατά κύριο λόγω) ανούσια tribute CD και tribute μπάντες ανά την υφήλιο, που δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως στη μουσική μας.

Έτσι λοιπόν, όλοι οι Thin Lizzy πήραν μέρος στο project αυτό, ο κιθαρίστας Eric Bell άρχισε να δουλεύει πάνω στα solo του Ritchie Blackmore, όμως ο Phil Lynnot ήταν αδύνατον να τραγουδήσει όπως ο Ian Gillan, έτσι περιορίστηκε μόνο στο ρόλο του μπάσου και ο Brian Downey όπως ήταν φυσικό πίσω από τα drums. Αφού ήθελαν κάποιον να τραγουδά σαν τον Ian Gillan, φώναξαν το φιλαράκι τους Benny White, ο οποίος έφερε μαζί του και τον πλήκτρα Dave Lennox και οι δυο προέρχονταν από το Ιρλανδικό σχήμα των Elmer Fudd. Οι Elmer Fudd έπαιζαν συχνά διασκευές των Deep Purple στα live τους, ενώ η φωνή του Benny White είναι όπως πολλοί εύστοχα… σαν κλώνος του Ian Gillan.

Χρειάστηκε να ταξιδέψουν μέχρι τα De Lane Lea studios (London) για την εγγραφή του δίσκου, η ηχογράφηση έγινε μεμιάς μέσα σε μία ημέρα μόνο.

Οι διασκευές είναι ακριβή αντίγραφα των πρωτότυπων χωρίς καμία διάθεση για πειραματισμό, ο Eric Bell έλεγε κάποτε ότι ήταν τρομοκρατημένοι μόνο και στην ιδέα ότι θα διασκεύαζαν τραγούδια των Deep Purple.

Ο δίσκος περιέχει εννέα κομμάτια με πέντε από αυτά να είναι των Deep Purple, τα άλλα δύο όμως είναι χαλαροί instrumental αυτοσχεδιασμοί, το παραδοσιακό Ιρλανδέζικο κομμάτι "Dan” μια έκδοση του "Danny Boy” σε στυλ Jimi Hendrix, το "Rising Sun” μια έκδοση του “The House Is Rising Sun”, ενώ το instrumental "Palamatoon” και το τελευταίο "Corina” είναι συνθέσεις του παραγωγού και της μπάντας.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1973, η φωτογραφία από την συναυλία που φαίνετε στο εξώφυλλο του δίσκου δεν είναι στην πραγματικότητα της μπάντας, ενώ οι σημειώσεις στο δίσκο περιέχουν ψευδείς πληροφορίες σχετικά με το συγκρότημα.

Το album αυτό κάθε άλλο παρά εμπορική επιτυχία είχε, αλλά σας το παρουσιάζω εδώ σαν μια περίπτωση με ιδιαίτερο μουσικό χαρακτήρα. Γιατί λογίζεται απλά ως το πρώτο tribute album στη ιστορία του Hard Rock, καλά ίσως αν δεν υπήρχε αυτό το συγκεκριμένο, τα υπόλοιπα tribute να αργούσαν λίγο παραπάνω να κάνουν την εμφάνιση τους στη μουσική σκηνή.

Η προσπάθεια απόκτησης αυτού του βινυλίου έχει συλλεκτική αξία ειδικά μόνο για τους οπαδούς των Deep Purple και των Thin Lizzy. Εύχομαι καλή τύχη σε τυχόν αναζήτηση για ένα αντίγραφο αυτής της εγγραφής, καλό ψάξιμο.

 

Play A Tribute To Deep Purple [1973]

 

 

Το album κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ από την ετικέτα Stereo Gold Award Records και στην Γερμανία από την ετικέτα Sonic, για την γερμανική έκδοση το όνομα του σχήματος άλλαξε σε Rock Machine και κυκλοφόρησε με διαφορετικό εξώφυλλο.

Η αρχική έκδοση του δίσκου ήταν διαθέσιμη στα δισκάδικα τις Αγγλίας για 50 πένες μόνο, ενώ κυκλοφόρησε και σε κασέτα. Οι Thin Lizzy πληρώθηκαν με το πόσο των 1000 λιρών για την ηχογράφηση, αλλά τους όνομα παραλείφθηκε εντελώς από το εξώφυλλο του δίσκου, ενώ μια φωτογραφία από ένα διαφορετικό συγκρότημα παρουσιάστηκε στο εξώφυλλο, αυτό το σχήμα ήταν οι Hard Stuff, μπάχαλο έτσι;

 

 

 

 

 

Tweet