Κυριακή, 5 Μαΐου 2024, 23:02:55

HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Q5 - "New World Order" (2016)

Q5
NEW WORLD ORDER
(2016)
 
 
Η επιστροφή των Q5 με το 3ους album τους, 31 χρόνια μετά το “When The Mirrors Crack”. Οι Hard Rockers από το Seatle (USA), αποφάσισαν να δοκιμάσουν ξανά με ένα νέο δίσκο, κράτησαν τρία από τα αρχικά μέλη, με νέο drummer και νέο δεύτερο κιθαρίστα.
Το “New World Order” έχει μια οριστική αλλαγή στον ρυθμό, οι Q5 του 2016 δεν έχουν και πολλά κοινά μουσικά στοιχεία με τους Q5 των 80’s, θα περίγραφα καλύτερα αυτό το album ως ένα Hard Rock μείγμα τύπου AC/DC και Krokus. Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα εδώ που να έχει σαφείς επιρροές από τα “Steel The Light” και “When The Mirrors Crack”.
Υπάρχουν κάποια Heavy Metal σχήματα που έχουν αποκτήσει με το πέρασμα των χρονών, καλώς ή κακώς ένα cult status και οι Q5 σίγουρα συγκαταλέγονται σε αυτά τα συγκροτήματα. Το 1983 είχαν προκαλέσει τρομερή αίσθηση με το πρώτο τους πολύ-αγαπημένο album τους, ενώ κατάφεραν να παρουσιάσουν άλλο ένα καλό δίσκο το 1985.
Φέτος (2016) επιχείρησαν να επανέλθουν στο μουσικό προσκήνιο, μ’ ένα νέο δισκογραφικό πόνημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θυμίζουν αρκετά εκείνο το σχήμα που έγραφε τότε στα 80’s ύμνους. Είναι δύσκολο ένα τέτοιο εγχείρημα, καθώς η φωνή του Jonathan K. έχει αλλάξει θα έλεγα σε αρκετά σημεία, θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Brian Johnson και Marc Storace.
Η πραγματικότητα είναι ότι το album “New World Order”, είναι εντάξει για αυτό που είναι, ένα ακατέργαστο, βρώμικο Rock ‘N’ Roll album με χαλικώδη φωνητικά και κιθαριστικά riff, που κυριαρχούν στο ήχο, αλλά αυτό είναι αυτό που οπαδοί τους ανέμεναν, ή όχι; Είναι σίγουρα ένα κλασικό Hard Rock album, αλλά αν δεν υπήρχαν κάποιες AC/DC επιρροές θα ήταν σίγουρα καλύτερα τα πράγματα. Υπάρχουν όντως μερικά καλά τραγούδι, αλλά όχι αρκετά για να κάνουν την ουσιαστική διαφορά, όπου θα λέγαμε για το μεγάλο come back των θρυλικών Q5.
Αλήθεια τώρα, τα τραγούδια που μου αρέσουν περισσότερο είναι αυτά που δεν θυμίζουν καθόλου τους AC/DC ή τους Krokus και έχουν κάτι ας πούμε από τον παλιό ήχο τους. Είναι ένα αρκετά απλό Βoogie Rock bar album, όπου κάποιοι παλιοί Hard Rockers το διασκεδάζουν. Τα τραγούδια είναι κάπως ωμά λόγω παραγωγής, έτσι δεν δίνει στη μουσική των Q5 την πολυπλοκότητα που είχε το πρώτο τους album ή έστω το απλό δεύτερο.
Οι Q5 είναι πίσω, σαν είδηση και μόνο αυτό μετράει πολύ, αρχικά είχαν επιστρέψει το 2014 για ένα show στο “Sweden Rock Festival”. Αλλά ενώ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι σαν ένα ιστορικό όνομα που πρόσφεραν πολλά στην δεκαετία του ’80, τώρα οι Q5 ακούγονται πιο βρώμικοι και από τους AC/DC, δεν ξέρω εάν αυτό είναι κάτι που οι οπαδοί θα το αγκαλιάσουν; Έχω τις κάποιες αμφιβολίες μου, εξαρτάται, όμως πάντα με τις προτιμήσεις σας. Όσοι λαχταράτε ν’ ακούσετε κάτι σαν “Steel The Light” ή το δεύτερο δίσκο τους, ψιλό-ξεχάστε το δεν θα βρείτε κάτι τέτοιο εδώ σε τούο το album.
Η παραγωγή που είναι ένα βασικό στοιχείο επιτυχίας ενός σχήματος, εδώ δεν είναι πάρα πολύ high-end, αλλά οι κιθάρες και τα τύμπανα είναι μπροστά, όπως θα έπρεπε να είναι άλλωστε. Οι Q5 ακούγονται βαρύτεροι από πριν, αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο, το όλο πακέτο ακούγετε καλά σε αυτές τις υπέρ-παραγωγές στην ψηφιακή εποχή που ζούμε.
Οι Q5 μπορεί να μην θυμίζουν τώρα πια τους παλιούς καλούς εαυτούς τους των 80’s, αλλά τα τραγούδια που ξεχώρισα από το “New World Order”, είναι τα… “One Night In Hellas”, “New World Order”, “Prisoner Of Mind”, “Unrequited (A Woman Of Darkness And Steel)”, “Just One Kiss”, “Land Of The Setting Sun” και το instrumental “Mach Opus 206”.
Το ότι λείπει πια ο Floyd Rose απο τις τάξεις των Q5, φαίνετε πολύ στην κιθάρα... Οι φίλοι του group ας ακούσουν τους Nightshade στο "Dead Of Night" του 1991.
 
 
NEW WORLD ORDER: “We Came Here To Rock”, “One Night In Hellas”, “The Right Way”, “New World Order”, “Tear Up The Night”, “Halfway To Hell”, “A Prisoner Of Mind”, “Unrequited (A Woman Of Darkness And Steel)”, “Just One Kiss”, “Fear Is The Killer”, “Land Of The Setting Sun”, “A Warrior’s Song”, “Mach Opus 206 (Instrumental)”, “Get Next To You”.
Q5: Jonathan Scott K. – Vocals, Rick Pierce – Guitar, Dennis Turner – Guitar, Evan Sheeley – Bass and Jeffry McCormack – Drums.
 
 
Κριτική: Ηλίας Κωστόπουλος.
Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και το Hard Rock/ HeavyMetal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

No any anniversary today

flashback

Φιλικά sites

Facebook