HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

WASP - "Golgotha" (2015)

Λεπτομέρειες

Hλίας Κωστόπουλος - 19 Νοέμβριος 2015

WASP

GOLGOTHA

(2015)

Οκτώβριος 2015, οι πρώτες μου εντυπώσεις για το νέο album των WASP, μιας και περιμέναμε για αυτό εδώ τον δίσκο πολύ καιρό, από το 2009. Μετά την πρώτη ακρόαση είναι ασφαλές να πούμε ότι είναι ένα αξιοπρεπές και τίμιο τουλάχιστον album, ενός ένα από τα μεγαλύτερα 80’s συγκροτήματα (για μένα) στην ιστορία της σκληρής μουσικής.
Συνολικά το “Golgotha” θα έλεγα πως φαίνεται να είναι το ελαφρύτερο album των WASP που έχω ακούσει, το οποίο δεν αποτελεί έκπληξη, επειδή βλέπω ότι ο Blackie δεν θέλει να βγει έξω από το σπήλαιο της θρησκείας, όπου και βρίσκετε. Υπό αυτή την έννοια θα έλεγα ότι είναι μια νέα μουσική προσπάθεια για τα μουσικά οράματα του.
Μουσικά τώρα, το album σε μεγάλο βαθμό έχει πειράματα από το Hard Rock έδαφος και υπάρχουν μερικά καλά τραγούδια εδώ, δηλαδή τα “Last Runaway”, “Miss You” και “Shotgun” δανείζονται κυρίως στοιχεία από το κλασικό Hard Rock και το Rock ‘n’ Roll, ενώ τα “Scream”, “Slaves of the New World Order” και το ομότιτλο “Golgotha” είναι πιο παραδοσιακά στον ήχο των WASP, που αποτελούν τον καθιερωμένο πια ήχο τους. Η Hard Rock επιρροή είναι αναμφισβήτητα κυρίαρχη εδώ, όπως και τα επιδέξια κιθαριστικά solo από τον Douglas Blair που ανεβαίνει στην πρώτη γραμμή εκρηκτικά σε πολλά από τα τραγούδια, αφήνοντας περισσότερο και αρκετό χώρο για να προβάλει το ταλέντο του. Ο Doug Blair έχει συνεργαστεί και παλιότερα με το σχήμα, ήταν στην περιοδεία του “Crimson Idol”.
Να σας πω την αλήθεια το “Golgotha” δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα, είναι εν μέρει ένα καλό album με μερικά από τα γνωστά μουσικά πρότυπα των WASP, αλλά είναι και επίσης όμως ένα ελαφρύτερο και ίσως πιο ελπιδοφόρο από τον μετανοημένο Blackie.
Τελικά το “Golgotha” ακούγεται σαν το συνολικό έργο ενός συγκροτήματος και όχι μόνο ενός ατόμου, γιατί υπάρχουν εδώ σίγουρα δύο μουσικές προσωπικότητες, μια ο Lawless και μια ο Blair, όπου λάμπουν μέσα από τη μουσική τους.
Στο εξώφυλλο μπορεί να υπαινίσσονται ο χαμός και η κατήφεια, αλλά το φωτοστέφανο του φωτός στο κέντρο φαίνεται να είναι η εστίαση. Φαντάζομαι με το χρόνο, πως ο Blackie θα μένει περισσότερο αφοσιωμένος στη θρησκεία (όπως φαίνεται γενικά να συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις). Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη λυρική έκφραση της θρησκείας του Blackie, αλλά στη μουσική ερμηνεία του μου φαίνετε κάπως δύσκαμπτος και το παρόν του παλεύει με το ένδοξο παρελθόν του.
Ένας φίλος οπαδός των WASP είπε για το “Golgotha”, «Είναι ολοκληρωμένο έργο που θέλω να το ακούω ολόκληρο, σε αντίθεση με τα τελευταία που είχαν απλά κάποια καλά τραγούδια»...
Οι WASP στην πραγματικότητα είναι ένα από τα λίγα old-school σχήματα που υπάρχουν, που κατάφερε κάπως να μας εκπλήσσει και να ακούγονται ακόμα ευχαρίστα. Αυτό το album ίσως να είναι η μεγάλη ευκαιρία για τον Blackie για να μείνει στην μουσική βιομηχανία.

WASP: Blackie Lawless - Vocals/ Guitar, Douglas Blair - Guitar, Mike Duda - Bass & Michael Dupke - Drums.
GOLGOTHA: “Scream”, “Last Runaway”, “Shotgun”, “Miss You”, “Fallen Under”, “Slaves Of The New World Order”, “Eyes Of My Maker”, “Hero Of The World” & “Golgotha”.

Για το SouthernRock.gr Ηλίας Κωστόπουλος.

Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και το Heavy Metal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.