HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Karma To Burn-“Arch Stanton” (review)

Λεπτομέρειες

Hλίας Κωστόπουλος - 19 Σεπτέμβριος 2014

Οι ιδιαίτερα αγαπητοί στο ελληνικό κοινό instrumental heavy rockers Karma To Burn είναι μία περίπτωση μπάντας που (κυριολεκτικά) αρέσκονται στο να αφήνουν τη μουσική τους να μιλήσει για αυτούς.Μετά την πρόσληψη τραγουδιστή ώστε να κερδίσουν το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο το οποίο όμως έχασαν μετά την απόλυση του οι Karma πέρασαν το υπόλοιπο της ύπαρξης τους μέχρι και σήμερα επικεντρώνοντας την προσοχή και την προσπάθεια τους στην αλληλεπίδραση μεταξύ τριών μόνο οργάνων (κιθάρα,τύμπανα,μπάσο) και στην έκφραση τους μέσω αυτής της διαδικασίας.Παρά τα κάποια guest φωνητικά σε μερικά μόνο κομμάτια τους οι William Mecum(κιθάρα), Rob Halkett (μπάσο) και Evan Devine (Drums) διαβαίνουν ξεκάθαρα το δικό τους μονοπάτι.Μια επιλογή που σίγουρα είναι αντιεμπορική καθώς ο περισσότερος κόσμος χρειάζεται τη φωνή για να δεθεί και να ταυτιστεί με τα τραγούδια αλλά και τίμια αν αναλογιστεί κανείς πως η μουσική πρέπει να δημιουργείται αυθόρμητα και πηγαία από το συνθέτη.

Στο έκτο τους άλμπουμ συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο.8 instrumental heavy rock «δυναμιτάκια» με ευκολομνημόνευτα hooks χωρίς ίχνος ρεφραίν και κουπλέ όπως τα έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας.Το καλό στη συγκεκριμένη περίπτωση με την απουσία φωνητικών είναι πως εστιάζεις απόλυτα στη μουσική και κάθε κομμάτι έχει και κάτι διαφορετικό να προσφέρει .To «57» για παράδειγμα που ανοίγει το δίσκο (οι Karma to Burn εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων χρησιμοποιούν αριθμούς για να «βαφτίσουν» τα τραγούδια τους) είναι «χτισμένο» πάνω σε έξυπνα θέματα τυμπάνων ενώ το «54» είναι χαρακτηριστικό δείγμα boogie rock.Δε σε αφήνουν δηλαδή εύκολα να βαρεθείς ούτε αυτά που παίζουν διέπονται από επανάληψη και μονοτονία.

Το «Arch Stanton» δε θα προσφέρει στους Karma to Burn «ορδές» νέων οπαδών και παγκόσμια επιτυχία.Σε όσους αρέσει το instrumental desert-heavy rock επηρεασμένο από τα 70's μάλλον είναι ήδη εξοικειωμένοι με το υλικό της μπάντας και το νέο τους άλμπουμ θα τους ικανοποιήσει.Για τους υπόλοιπους που θεωρούν τη φωνή απαραίτητη μάλλον το πρώτο τους δισκάκι από τη Roadrunner με φωνητικά θα είναι και ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει και θα προσπεράσουν τα υπόλοιπα όπως και αυτό σχετικά εύκολα.

Όπως όμως προείπα η επιλογή που έχουν κάνει είναι απόλυτα τίμια,έχει γίνει πλέον χαρακτηριστικό του ύφους και της ιδιοσυγκρασίας τους και μόνο σε καλό τους βγαίνει μέχρι στιγμής.Ρωτήστε και όποιον τους έχει δει live κάποια από τις ουκ ολίγες φορές που μας έχουν επισκεφτεί.

"Arch Stanton" Tracklist:
1 – 57
2 – 56
3 – 53
4 – 54
5 – 55
6 – 23
7 – 58
8 – 59

Για το SouthernRock.gr Δημήτρης Μουργελάς