HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Judas Priest-"Redeemer of Souls" (review)

Λεπτομέρειες

Hλίας Κωστόπουλος - 08 Αύγουστος 2014

Κατ'αρχήν να τονίσω μερικά πράγματα.Πρώτον θεωρώ πως κάθε
άνθρωπος στον κόσμο που ακούει μουσική έχει τα δικά του κριτήρια
για το τι είναι "καλό" και τι όχι,τι του αρέσει και τι όχι,μιας και
μιλάμε για γούστα και προτιμήσεις και επομένως δεν υπάρχει κάποιο
αντικειμενικό κριτήριο για το τι προσδιορίζει την "καλή" ή τη "σωστή" μουσική.
Δεύτερον όταν ακούω ένα δίσκο κρίνω αποκλειστικά το υλικό του δίσκου και το
τι εντύπωση μου άφησαν τα τραγούδια καθεαυτά και όχι με βάση το τι θα μπορούσε
ή θα ήθελα να είναι ούτε με βάση σύγκρισης με την υπόλοιπη δισκογραφία κάθε
μπάντας.

Δεχόμενος λοιπόν προσωπικά τα παραπάνω ήμουν από αυτούς που ευχαριστήθηκαν
το "Nostradamus" του 2008 παρόλο που σαν συνολικό αποτέλεσμα απείχε πολύ
από το γνώριμο ύφος των Priest.Όταν όμως ανακοινώθηκε πως θα έβγαζαν νέο
άλμπουμ ήμουν σχεδόν σίγουρος πως θα γυρνούσαν σε πιο "safe" (με την καλή
έννοια) και heavy metal-ικά μονοπάτια-κάτι που έγινε σε μεγάλο βαθμό.

Καθυστέρησα ηθελημένα την κριτική για την εν λόγω επιστροφή αυτής της θρυλικής
μπάντας με το "Redeemer of souls",έτσι ώστε να έχω μια κατασταλαγμένη εικόνα
και να μην παρασυρθώ από τον ενθουσιασμό επειδή απλά έβγαλαν νέα τραγούδια
ούτε και στον αντίποδα να το συγκρίνω με το τι θα ήθελα να είναι το αποτέλεσμα
του δίσκου (αυτό που εξήγησα παραπάνω) και τον καταδικάσω μονομιας.
Εν τέλει κατέληξα κάπου στη μέση.Ότι δηλαδή έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ
που βρίσκει τους Judas εν έτει 2014 να ξεπερνούν τον για πολλούς "σκόπελο" του
"Nostradamus" και να γράφουν μερικά πολύ δυνατά κομμάτια αλλά παράλληλα
να συναντάμε και αρκετές αδύναμες στιγμές και ιδέες.

Tο εισαγωγικό "Dragonaut",το ομώνυμο καθώς και τα "Halls of Valhalla" & "Battle Cry"
είναι ίσως τα highlights του δίσκου και χαρακτηριστικά δείγματα
των Priest.Heavy riffing,άψογα solos (εξαιρετική η δουλειά του Tipton με τον Faulkner
στο δισκογραφικό ντεμπούτο του τελευταίου με τη μπάντα) και με έναν Halford όπως
πάντα αρχοντικό και σε σημεία ανατριχιαστικό.
Αντίθετα όμως τραγούδια σαν τα "March of the Damned" & "Μetallizer" τα
θεωρώ λίγα και τετριμμένα για το επίπεδο και τις ικανότητες της μπάντας.
Το 2ο μισό του δίσκου είναι σαφώς πιο low tempo συγκριτικά με το πρώτο
μισό κάτι όμως που κάνει το τελικό αποτέλεσμα άνισο,ενώ και η μεγάλη
χρονική διάρκεια είναι αλήθεια πως δε βοηθάει τον ακροατή.
Το "Begininng of the End" κλείνει πολύ όμορφα το δίσκο και όπως και
να έχει σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος που οι Judas μετά από τόσα χρόνια
είναι ακόμα εδώ χαρίζοντας μας αξιοπρεπέστατες δουλειές,που άλλοι
θα αγαπήσουν λιγότερο,άλλοι περισσότερο,αλλά αδιαμφησβήτητα έχουν το
σεβασμό και τον θαυμασμό όλων.

Εγώ αυτό που έχω να πω είναι πως όλοι οι φίλοι της μπάντας ας του δώσουν
μια ευκαιρία και ο καθένας σίγουρα θα βρει τις στιγμές που του αρέσουν.

Tracklist

01. Dragonaut
02. Redeemer Of Souls
03. Halls Of Valhalla
04. Sword Of Damocles
05. March Of The Damned
06. Down In Flames
07. Hell & Back
08. Cold Blooded
09. Metalizer
10. Crossfire
11. Secrets Of The Dead
12. Battle Cry
13. Beginning Of The End

Για το SouthernRock.gr Δημήτρης Μουργελάς