HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
Steve Harris - British Lion 2012 (review)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 02 Ιανουάριος 2013
Line up:
Richard Taylor: vocals
David Hawkins: guitars, keyboards
Grahame Leslie: guitars
Simon Dawson: drums
Steve Harris: bass
Track list:
01.This Is My God
02.Lost Worlds
03.Karma Killer
04.Us Against The World
05.The Chosen Ones
06.A World Without Heaven
07.Judas
08.Eyes Of The Young
09.These Are The Hands
10.The Lesson
Τελικά και λαμβάνοντας υπόψη το feedback τόσες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του, είναι ένας δίσκος , που πέρασε και δεν ακούμπησε. Αλλά ας αναφέρω τις πρώτες εντυπώσεις, που μου προκάλεσε το “British Lion”, έπειτα από εκείνες τις πρώτες ακροάσεις.
Καταρχήν το σοκ ,ότι το όνομα Steve Harris βρίσκεται σε album ,χωρίς Eddie στο εξώφυλλο, χωρίς το λογότυπο των Iron Maiden.Φαντάζομαι ότι οι μεγαλωμένοι στα ‘80s και ακόμα περισσότερο στα ‘90s (κατά τα οποία έχει πλέον γιγαντωθεί το heavy metal άρμα των Iron Maiden), δεν θα πίστευαν ότι ο «αρχηγός» θα κυκλοφορούσε δουλειά πέρα των Maiden.
Όσοι, για τους δικούς τους λόγους , ονειρευόντουσαν έναν solo δίσκο, το πρώτο πράγμα που σκεφτόντουσαν (και σκέφτονται ακόμα) είναι τις περιβόητες επιρροές του Harris (UFO, Thin Lizzy, βρετανικό progressive rock) και το ποιοτικό αποτέλεσμα να ισοφαρίζει και ίσως να ξεπερνάει το “Accident Of Birth”, γιατί οι ενδόμυχες συγκρίσεις είναι δεδομένες.
Κάπου εδώ όμως, σταματούν οι pre-listening πληροφορίες, που προϋπήρχαν σε όλους μας, αφού το “British Lion” δεν έχει κάτι από τα προαναφερθέντα. Τι έχει όμως ?
Έχει λίγο aor (αλλά όχι το γνωστό aor ,ίσως κάποιο είδος που ακούν στα fm του Λονδίνου), έχει λίγο heavy metal (αλλά όχι το heavy metal, που μας έρχεται όταν σκεφτόμαστε Steve Harris), έχει λίγο progressive (αλλά όχι το progressive, στο οποίο οικοδομείται κάποιο 10λεπτο έπος).
Αυτές οι παρατηρήσεις είναι και το «πρόβλημα» ή καλύτερα ο προβληματισμός του δίσκου, δλδ ότι δεν έχει δυνατό –«χτυπητό» χαρακτήρα, ως συνθέσεις και σίγουρα ως δυνατότητες των υπόλοιπων μελών (βλέπε, vocals) . Υπάρχουν καλές στιγμές, όπως η τριάδα «A World Without Heroes» , «The Chosen Ones» και «Us Against The World» που έχει ωραίες μελωδίες, ενώ από τα πιο hard «Judas», «Karma Killer» και «This Is My God» ξεχωρίζει η heavy metal εισαγωγή του πρώτου, αλλά γενικά το album στο σύνολο των τραγουδιών του και της διάρκειας του-πλέον- στο χρόνο δεν τα καταφέρνει.
Ίσως το «British Lion» είναι ένα προσωπικό στοίχημα του Steve Harris, που θα αποτελέσει την αρχή για την «απενοχοποίησή» του, ως κύρια μηχανή παραγωγής riffs για τους Iron Maiden και θα αναπτύξει τις δικές του-καταγραμμένες/δηλωμένες- μουσικές ανησυχίες στο μέλλον.
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
Richard Taylor: vocals
David Hawkins: guitars, keyboards
Grahame Leslie: guitars
Simon Dawson: drums
Steve Harris: bass
Track list:
01.This Is My God
02.Lost Worlds
03.Karma Killer
04.Us Against The World
05.The Chosen Ones
06.A World Without Heaven
07.Judas
08.Eyes Of The Young
09.These Are The Hands
10.The Lesson
Τελικά και λαμβάνοντας υπόψη το feedback τόσες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του, είναι ένας δίσκος , που πέρασε και δεν ακούμπησε. Αλλά ας αναφέρω τις πρώτες εντυπώσεις, που μου προκάλεσε το “British Lion”, έπειτα από εκείνες τις πρώτες ακροάσεις.
Καταρχήν το σοκ ,ότι το όνομα Steve Harris βρίσκεται σε album ,χωρίς Eddie στο εξώφυλλο, χωρίς το λογότυπο των Iron Maiden.Φαντάζομαι ότι οι μεγαλωμένοι στα ‘80s και ακόμα περισσότερο στα ‘90s (κατά τα οποία έχει πλέον γιγαντωθεί το heavy metal άρμα των Iron Maiden), δεν θα πίστευαν ότι ο «αρχηγός» θα κυκλοφορούσε δουλειά πέρα των Maiden.
Όσοι, για τους δικούς τους λόγους , ονειρευόντουσαν έναν solo δίσκο, το πρώτο πράγμα που σκεφτόντουσαν (και σκέφτονται ακόμα) είναι τις περιβόητες επιρροές του Harris (UFO, Thin Lizzy, βρετανικό progressive rock) και το ποιοτικό αποτέλεσμα να ισοφαρίζει και ίσως να ξεπερνάει το “Accident Of Birth”, γιατί οι ενδόμυχες συγκρίσεις είναι δεδομένες.
Κάπου εδώ όμως, σταματούν οι pre-listening πληροφορίες, που προϋπήρχαν σε όλους μας, αφού το “British Lion” δεν έχει κάτι από τα προαναφερθέντα. Τι έχει όμως ?
Έχει λίγο aor (αλλά όχι το γνωστό aor ,ίσως κάποιο είδος που ακούν στα fm του Λονδίνου), έχει λίγο heavy metal (αλλά όχι το heavy metal, που μας έρχεται όταν σκεφτόμαστε Steve Harris), έχει λίγο progressive (αλλά όχι το progressive, στο οποίο οικοδομείται κάποιο 10λεπτο έπος).
Αυτές οι παρατηρήσεις είναι και το «πρόβλημα» ή καλύτερα ο προβληματισμός του δίσκου, δλδ ότι δεν έχει δυνατό –«χτυπητό» χαρακτήρα, ως συνθέσεις και σίγουρα ως δυνατότητες των υπόλοιπων μελών (βλέπε, vocals) . Υπάρχουν καλές στιγμές, όπως η τριάδα «A World Without Heroes» , «The Chosen Ones» και «Us Against The World» που έχει ωραίες μελωδίες, ενώ από τα πιο hard «Judas», «Karma Killer» και «This Is My God» ξεχωρίζει η heavy metal εισαγωγή του πρώτου, αλλά γενικά το album στο σύνολο των τραγουδιών του και της διάρκειας του-πλέον- στο χρόνο δεν τα καταφέρνει.
Ίσως το «British Lion» είναι ένα προσωπικό στοίχημα του Steve Harris, που θα αποτελέσει την αρχή για την «απενοχοποίησή» του, ως κύρια μηχανή παραγωγής riffs για τους Iron Maiden και θα αναπτύξει τις δικές του-καταγραμμένες/δηλωμένες- μουσικές ανησυχίες στο μέλλον.
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
