HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
Kiss - “Monster” 2012 (review)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 27 Οκτώβριος 2012
Line up:
Paul Stanley: guitars, vocals
Gene Simmons: bass, vocals
Eric Singer: drums, vocals
Tommy Thayer: guitars, vocals
Track list:
01. Hell Or Hallelujah
02. Wall Of Sound
03. Freak
04. Back To The Stone Age
05. Shout Mercy
06. Long Way Down
07. Eat Your Heart Out
08. The Devil Is Me
09. Outta This World
10. All For The Love Of Rock & Roll
11. Take Me Down Below
12. Last Chance
Αν νομίζετε ότι είναι εύκολο να γράψεις την άποψη σου για μια από τις μπάντες που πραγματικά έχεις λιώσει τη δισκογραφία, τους ακούς σχεδόν συνεχώς και γενικά έχεις δεθεί με τη μουσική τους, γελιέστε.
Δεν είναι (μόνο) θέμα μουσικής σημασίας και ιδιαιτερότητας του εκάστοτε νέου album, αλλά το «ανάχωμα» που δημιουργούν στο μυαλό όλα εκείνα τα τραγούδια του παρελθόντος με αποτέλεσμα να «στενεύει» πολύ.
Καλύτερα να ξεκινήσω την γνώμη μου για το “Monster” από εκεί που μας άφησαν οι Kiss,δηλαδή στο “Sonic Boom” το οποίο υπήρξε απρόσμενα καλός δίσκος, με 2-3 τραγούδια που ξεχείλιζαν από Kiss, ενώ τα υπόλοιπα να εκπληρώνουν το στόχο τους. Στο “Monster” οι αμερικάνοι θεμελιωτές του 80’s hard rock/heavy metal ,είχαν υποσχεθεί ένα δίσκο 100% σκληρού rock ,χωρίς μπαλάντες (γιατί όμως?), να σφύζει από ενέργεια και πάθος.
Και έτσι είναι. Κράτησαν την υπόσχεση τους και βοηθούμενοι έως παρασυρμένοι από τους «νέους» Thayer και Singer (κατ ευφημισμόν νέοι αφού και οι 2 είναι πολλά χρόνια στους Kiss) έγραψαν κομμάτια σαν τα “Hell or Hallelujah” (κομματάρα), “Last Chance” (με ολίγον από AC/DC), “Shout Mercy” (να θυμίζει το ντεμπούτο album), “Eat Your Heart Out” (θα μπορούσε να είναι στο Rock ‘n Roll Over) και “All For The Love of Rock ‘n Roll” (μοιάζει να ξεπήδησε από την εποχή ’87-’92).
Ναι, το “Monster” είναι ένας καλός hard rock δίσκος (άραγε πόσοι τέτοιοι κυκλοφορούν πλέον?) ,αλλά δεν είναι τόσο χαρακτηριστικά/στερεοτυπικά καλός Kiss δίσκος. Οι μελωδίες υποχώρησαν μπροστά στην ανάγκη να βγουν πιο σκληρά τα κομμάτια, μπαλάντα γιοκ και μιλάμε για τη μπάντα, που οι μπαλάντες τους είναι όλες μία και μία, και το βασικό χαρακτηριστικό των Kiss (δλδ, ευκολομνημόνευτα, πιασάρικα, πολυφωνικά hard rock τραγούδια) δεν είναι τελείως απών, αλλά είναι αδύναμο.
Πάντως στα credits είναι η δουλειά του Thayer στις lead κιθάρες.
Kiss – “Monster”, ευπρόσδεκτο, παίζει μπάλα μόνο του στο hard rock του 2012, αλλά θέλουμε παραπάνω….
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
Paul Stanley: guitars, vocals
Gene Simmons: bass, vocals
Eric Singer: drums, vocals
Tommy Thayer: guitars, vocals
Track list:
01. Hell Or Hallelujah
02. Wall Of Sound
03. Freak
04. Back To The Stone Age
05. Shout Mercy
06. Long Way Down
07. Eat Your Heart Out
08. The Devil Is Me
09. Outta This World
10. All For The Love Of Rock & Roll
11. Take Me Down Below
12. Last Chance
Αν νομίζετε ότι είναι εύκολο να γράψεις την άποψη σου για μια από τις μπάντες που πραγματικά έχεις λιώσει τη δισκογραφία, τους ακούς σχεδόν συνεχώς και γενικά έχεις δεθεί με τη μουσική τους, γελιέστε.
Δεν είναι (μόνο) θέμα μουσικής σημασίας και ιδιαιτερότητας του εκάστοτε νέου album, αλλά το «ανάχωμα» που δημιουργούν στο μυαλό όλα εκείνα τα τραγούδια του παρελθόντος με αποτέλεσμα να «στενεύει» πολύ.
Καλύτερα να ξεκινήσω την γνώμη μου για το “Monster” από εκεί που μας άφησαν οι Kiss,δηλαδή στο “Sonic Boom” το οποίο υπήρξε απρόσμενα καλός δίσκος, με 2-3 τραγούδια που ξεχείλιζαν από Kiss, ενώ τα υπόλοιπα να εκπληρώνουν το στόχο τους. Στο “Monster” οι αμερικάνοι θεμελιωτές του 80’s hard rock/heavy metal ,είχαν υποσχεθεί ένα δίσκο 100% σκληρού rock ,χωρίς μπαλάντες (γιατί όμως?), να σφύζει από ενέργεια και πάθος.
Και έτσι είναι. Κράτησαν την υπόσχεση τους και βοηθούμενοι έως παρασυρμένοι από τους «νέους» Thayer και Singer (κατ ευφημισμόν νέοι αφού και οι 2 είναι πολλά χρόνια στους Kiss) έγραψαν κομμάτια σαν τα “Hell or Hallelujah” (κομματάρα), “Last Chance” (με ολίγον από AC/DC), “Shout Mercy” (να θυμίζει το ντεμπούτο album), “Eat Your Heart Out” (θα μπορούσε να είναι στο Rock ‘n Roll Over) και “All For The Love of Rock ‘n Roll” (μοιάζει να ξεπήδησε από την εποχή ’87-’92).
Ναι, το “Monster” είναι ένας καλός hard rock δίσκος (άραγε πόσοι τέτοιοι κυκλοφορούν πλέον?) ,αλλά δεν είναι τόσο χαρακτηριστικά/στερεοτυπικά καλός Kiss δίσκος. Οι μελωδίες υποχώρησαν μπροστά στην ανάγκη να βγουν πιο σκληρά τα κομμάτια, μπαλάντα γιοκ και μιλάμε για τη μπάντα, που οι μπαλάντες τους είναι όλες μία και μία, και το βασικό χαρακτηριστικό των Kiss (δλδ, ευκολομνημόνευτα, πιασάρικα, πολυφωνικά hard rock τραγούδια) δεν είναι τελείως απών, αλλά είναι αδύναμο.
Πάντως στα credits είναι η δουλειά του Thayer στις lead κιθάρες.
Kiss – “Monster”, ευπρόσδεκτο, παίζει μπάλα μόνο του στο hard rock του 2012, αλλά θέλουμε παραπάνω….
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
