HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
Manowar – The Lord Of Steel 2012 (review)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 25 Ιούλιος 2012
Line up:
Joey Demaio: bass, keyboards
Eric Adams: vocals
Donnie Hamzik: drums
Karl Logan: guitars
Track list:
01. The Lord Of Steel
02. Manowarriors
03. Born In A Grave
04. Righteous Glory
05. Touch The Sky
06. Black List
07. Expendable
08. El Gringo
09. Annihilation
10. Hail, Kill And Die
Μάλλον είναι κάποιου είδους παράδοση στο heavy metal, οι διαμάχες και οι αντιπαραθέσεις, που προκύπτουν σε κάθε νέο δίσκο των Manowar. Π.χ. εγώ έζησα την εποχή του “Triumph of Steel” που ενώ τώρα θεωρείται πολύ καλός δίσκος, τότε γινόταν της κακομοίρας (άλλωστε ήταν και ο πρώτος χωρίς τους Ross The Boss και Scott Columbus). Οι ερωτήσεις πολλές :
Είναι το νέο “Hail To England” ? Έχει τραγούδι σαν το “Mountains” ? Είναι πολύ επικό? Πόσο επικό ?
Επειδή όλοι κατά βάθος κρύβουμε έναν manowar-ά μέσα μας (δεν υπάρχουν haters ,απλά άτομα, που δεν άκουσαν στα 13 τους το “Revelation (Death’s Angel)” ή το “Bridge Of Death” ή δεν έτυχε να πέσει το μάτι τους στο εξώφυλλο του “Hail To England”) , είναι φρόνιμο να θέσουμε τις βασικές αρχές των Manowar albums.
α ) Πρώτο και καλύτερο, αδιαπραγμάτευτο και μία και μοναδική αλήθεια : τα φωνητικά του Eric Adams, και για να είμαστε ειλικρινείς, οι κραυγές του.
β ) το μπάσο του αρχηγού .
γ ) το πολεμικό-επικό στοιχείο
δ ) το εξώφυλλο
ε ) η γραφικότητα.
Τώρα στο “Lord Of Steel” έχουμε και λέμε ,για
το α) είναι η πρώτη κρυάδα, αφού ο Adams τραγουδάει σε πολύ μεσαίες γραμμές και κυρίως δεν αποθεώνει, όπως συνήθιζε το τελευταίο κουπλε-ρεφραίν, με κραυγές τα κομμάτια του album. –αρνητικό. β) πραγματικά απορώ πως άφησε ο DeMaio αυτό το βουητό για ήχο μπάσου. Πού είναι εκείνος ο κάργα distortion, «κιθαριστικός» ήχος του μπάσου των Manowar? -αρνητικό. γ ) η αλήθεια είναι ότι προσπαθούν να παίξουν όσο πιο κλασσικά και ωμα μπορούν την στερεοτυπική (και μόνο ως θετικό το γράφω, για MANOWAR μιλάμε) μουσική τους. +θετικό. δ ) ποιο εξώφυλλο? επειδή η retail κυκλοφορία του δίσκου είναι για αργότερα, νομίζω-εύχομαι, πως θα δούμε τον γνωστό πολεμιστή ξανά στη θέση του. –αρνητικό(προσωρινώς) .
ε )ευτυχώς από δαύτη υπάρχει αρκετή, βλέπε τίτλους τραγουδιών, γεγονός που δεν ενοχλεί κανέναν ,αλλά είναι άλλο να το κάνεις τόσο επιτηδευμένα (“Hail, Kill And Die”, “Manowarriors”) και άλλο επειδή είστε οι Manowar και έτσι μας αρέσετε. Είναι σαν να κοπιάρουν με κακό τρόπο το στυλ τους.
Σαφώς καλύτερο από το “Gods Of War” , περισσότερο άμεσο, heavy, ωμό, πολεμικό ,αλλά υστερεί πολύ σε παραγωγή στο σύνολό του. Υπάρχουν καλά κομμάτια στο “Lord Of Steel”, τραγούδια, που μπορούν να γίνουν μέρος της set list και να τραγούδιονται από τους fans, αλλά είναι εμφανές ότι κάτι του λείπει. Ελπίζω η επίσημη έκδοσή του να διορθώσει τις –πραγματικά- ανεξήγητες ατέλειες για να απολαύσουμε έναν Manowar δίσκο, όπως μας αξίζει.
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
Joey Demaio: bass, keyboards
Eric Adams: vocals
Donnie Hamzik: drums
Karl Logan: guitars
Track list:
01. The Lord Of Steel
02. Manowarriors
03. Born In A Grave
04. Righteous Glory
05. Touch The Sky
06. Black List
07. Expendable
08. El Gringo
09. Annihilation
10. Hail, Kill And Die
Μάλλον είναι κάποιου είδους παράδοση στο heavy metal, οι διαμάχες και οι αντιπαραθέσεις, που προκύπτουν σε κάθε νέο δίσκο των Manowar. Π.χ. εγώ έζησα την εποχή του “Triumph of Steel” που ενώ τώρα θεωρείται πολύ καλός δίσκος, τότε γινόταν της κακομοίρας (άλλωστε ήταν και ο πρώτος χωρίς τους Ross The Boss και Scott Columbus). Οι ερωτήσεις πολλές :
Είναι το νέο “Hail To England” ? Έχει τραγούδι σαν το “Mountains” ? Είναι πολύ επικό? Πόσο επικό ?
Επειδή όλοι κατά βάθος κρύβουμε έναν manowar-ά μέσα μας (δεν υπάρχουν haters ,απλά άτομα, που δεν άκουσαν στα 13 τους το “Revelation (Death’s Angel)” ή το “Bridge Of Death” ή δεν έτυχε να πέσει το μάτι τους στο εξώφυλλο του “Hail To England”) , είναι φρόνιμο να θέσουμε τις βασικές αρχές των Manowar albums.
α ) Πρώτο και καλύτερο, αδιαπραγμάτευτο και μία και μοναδική αλήθεια : τα φωνητικά του Eric Adams, και για να είμαστε ειλικρινείς, οι κραυγές του.
β ) το μπάσο του αρχηγού .
γ ) το πολεμικό-επικό στοιχείο
δ ) το εξώφυλλο
ε ) η γραφικότητα.
Τώρα στο “Lord Of Steel” έχουμε και λέμε ,για
το α) είναι η πρώτη κρυάδα, αφού ο Adams τραγουδάει σε πολύ μεσαίες γραμμές και κυρίως δεν αποθεώνει, όπως συνήθιζε το τελευταίο κουπλε-ρεφραίν, με κραυγές τα κομμάτια του album. –αρνητικό. β) πραγματικά απορώ πως άφησε ο DeMaio αυτό το βουητό για ήχο μπάσου. Πού είναι εκείνος ο κάργα distortion, «κιθαριστικός» ήχος του μπάσου των Manowar? -αρνητικό. γ ) η αλήθεια είναι ότι προσπαθούν να παίξουν όσο πιο κλασσικά και ωμα μπορούν την στερεοτυπική (και μόνο ως θετικό το γράφω, για MANOWAR μιλάμε) μουσική τους. +θετικό. δ ) ποιο εξώφυλλο? επειδή η retail κυκλοφορία του δίσκου είναι για αργότερα, νομίζω-εύχομαι, πως θα δούμε τον γνωστό πολεμιστή ξανά στη θέση του. –αρνητικό(προσωρινώς) .
ε )ευτυχώς από δαύτη υπάρχει αρκετή, βλέπε τίτλους τραγουδιών, γεγονός που δεν ενοχλεί κανέναν ,αλλά είναι άλλο να το κάνεις τόσο επιτηδευμένα (“Hail, Kill And Die”, “Manowarriors”) και άλλο επειδή είστε οι Manowar και έτσι μας αρέσετε. Είναι σαν να κοπιάρουν με κακό τρόπο το στυλ τους.
Σαφώς καλύτερο από το “Gods Of War” , περισσότερο άμεσο, heavy, ωμό, πολεμικό ,αλλά υστερεί πολύ σε παραγωγή στο σύνολό του. Υπάρχουν καλά κομμάτια στο “Lord Of Steel”, τραγούδια, που μπορούν να γίνουν μέρος της set list και να τραγούδιονται από τους fans, αλλά είναι εμφανές ότι κάτι του λείπει. Ελπίζω η επίσημη έκδοσή του να διορθώσει τις –πραγματικά- ανεξήγητες ατέλειες για να απολαύσουμε έναν Manowar δίσκο, όπως μας αξίζει.
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
