HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
Grand Magus – "The Hunt" 2012 (review)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 05 Ιούλιος 2012
Line up:
JB Christoffersson: vocals,guitars
Ludwig Witt: drums
Fox Skinner: bass
Track list:
01. Starlight Slaughter
02. Swords Of The Ocean
03. Valhalla Rising
04. Storm King
05. Silver Moon
06. The Hunt
07. Son Of The Last Breath
08. Iron Hand
09. Draksadd
Το χειμώνα που μας πέρασε άκουγα ασταμάτητα το “Hammer Of The North” του 2010, και σκεφτόμουν, γιατί δεν κυκλοφόρησε αυτό το album το ’11, ώστε να μπορώ να περιγράψω τον ενθουσιασμό μου, για αυτό το ακατέργαστο heavy metal διαμάντι. Παράλληλα αναρωτιόμουν πόσο «κοντά» θα είναι το επόμενο πόνημα των Grand Magus για να καλύψει τη χαρά μου από αυτό τον δίσκο?
Και όμως το “The Hunt” είναι πολύ «κοντά» στον προκάτοχό του.
Καταρχήν είναι γεμάτο από «καλό- παραδοσιακό» heavy metal ( riffs, υψωμένες γροθιές, air guitar, sing along ρεφραίν) με το “Starlight Slaughter” (το “Knocking At Your Back Door” σε σκανδιναβική heavy-epic έκδοση) να δίνει το έναυσμα και το “Swords Of The Ocean” να συνεχίζει σε αυτούς τους ρυθμούς, όπου τα 70’s meet-heaviness-meet-epic .
Το DNA του δίσκου είναι οι Sabbath (με ή χωρίς Ozzy) , οι Rainbow και γενικά η riff-ολογία του Blackmore, οι Heavy Load ,οι Bathory (ειδικά η εισαγωγή του “Valhalla Rising” φέρνει στα Nordland του τεράστιου Quorthon) και γενικά σε όλα αυτά τα αρχέγονα στοιχεία της μουσικής μας , χωρίς να είναι ευδιάκριτα σε νότες, αλλά πανταχού παρόντα.
“Storm King” και ”Silver Moon “ διαλύουν κάθε υποψία ότι ο JB προσπάθησε να γράψει κάτι άλλο πέρα από πέρα από straight heavy μουσική μέσα από ένα σκανδιναβικό πρίσμα. Το δισκογραφικό παρελθόν της μπάντας μπορεί εκ πρώτης ακρόασης να φαίνεται κάπως μακρινό, αλλά υποβόσκει και αυτό (όπως οι επιρροές τους) σε όλο το album ,π.χ. το ομώνυμο κομμάτι –το οποίο είναι από τα κορυφαία, ανάμεσα σε τόσες καλές συνθέσεις- .
Γενικά δεν μπορείς να γράψεις και πολλά λόγια για έναν δίσκο ολοκαίνουργιο, αλλά ταυτόχρονα τόσο γνώριμο. Είναι τέτοια η ποιότητα ,αλλά και η ένταση/πώρωση που προσφέρεται από το πρώτο τραγούδι μέχρι και το “Draksadd” , που τα επιπλέον λόγια είναι πλεονασμός. ΔΙΣΚΑΡΑ.
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
JB Christoffersson: vocals,guitars
Ludwig Witt: drums
Fox Skinner: bass
Track list:
01. Starlight Slaughter
02. Swords Of The Ocean
03. Valhalla Rising
04. Storm King
05. Silver Moon
06. The Hunt
07. Son Of The Last Breath
08. Iron Hand
09. Draksadd
Το χειμώνα που μας πέρασε άκουγα ασταμάτητα το “Hammer Of The North” του 2010, και σκεφτόμουν, γιατί δεν κυκλοφόρησε αυτό το album το ’11, ώστε να μπορώ να περιγράψω τον ενθουσιασμό μου, για αυτό το ακατέργαστο heavy metal διαμάντι. Παράλληλα αναρωτιόμουν πόσο «κοντά» θα είναι το επόμενο πόνημα των Grand Magus για να καλύψει τη χαρά μου από αυτό τον δίσκο?
Και όμως το “The Hunt” είναι πολύ «κοντά» στον προκάτοχό του.
Καταρχήν είναι γεμάτο από «καλό- παραδοσιακό» heavy metal ( riffs, υψωμένες γροθιές, air guitar, sing along ρεφραίν) με το “Starlight Slaughter” (το “Knocking At Your Back Door” σε σκανδιναβική heavy-epic έκδοση) να δίνει το έναυσμα και το “Swords Of The Ocean” να συνεχίζει σε αυτούς τους ρυθμούς, όπου τα 70’s meet-heaviness-meet-epic .
Το DNA του δίσκου είναι οι Sabbath (με ή χωρίς Ozzy) , οι Rainbow και γενικά η riff-ολογία του Blackmore, οι Heavy Load ,οι Bathory (ειδικά η εισαγωγή του “Valhalla Rising” φέρνει στα Nordland του τεράστιου Quorthon) και γενικά σε όλα αυτά τα αρχέγονα στοιχεία της μουσικής μας , χωρίς να είναι ευδιάκριτα σε νότες, αλλά πανταχού παρόντα.
“Storm King” και ”Silver Moon “ διαλύουν κάθε υποψία ότι ο JB προσπάθησε να γράψει κάτι άλλο πέρα από πέρα από straight heavy μουσική μέσα από ένα σκανδιναβικό πρίσμα. Το δισκογραφικό παρελθόν της μπάντας μπορεί εκ πρώτης ακρόασης να φαίνεται κάπως μακρινό, αλλά υποβόσκει και αυτό (όπως οι επιρροές τους) σε όλο το album ,π.χ. το ομώνυμο κομμάτι –το οποίο είναι από τα κορυφαία, ανάμεσα σε τόσες καλές συνθέσεις- .
Γενικά δεν μπορείς να γράψεις και πολλά λόγια για έναν δίσκο ολοκαίνουργιο, αλλά ταυτόχρονα τόσο γνώριμο. Είναι τέτοια η ποιότητα ,αλλά και η ένταση/πώρωση που προσφέρεται από το πρώτο τραγούδι μέχρι και το “Draksadd” , που τα επιπλέον λόγια είναι πλεονασμός. ΔΙΣΚΑΡΑ.
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
