HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
UFO - “Seven Deadly” 2012 (review)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 05 Απρίλιος 2012
Phil Mogg - vocals
Vinnie Moore - guitar
Paul Raymond - guitar and keyboards
Andy Parker – drums
Track list:
01. Fight Night
02. Wonderland
03. Mojo Town
04. Angel Station
05. Year Of The Gun
06. The Last Stone Rider
07. Steal Yourself
08. Burn Your House Down
09. The Fear
10. Waving Good Bye
11. Other Men's Wives
12. Bag O' Blues
Τι να πει κανείς για τους UFO που να μην είναι ήδη γνωστό? Μπορεί το hard rock-heavy metal να έχει γερές δόσεις παρελθοντολαγνείας ,αλλά στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για την μπάντα που μαζί με τους Thin Lizzy ,Motorhead και Black Sabbath (οι Priest ήταν Metal Gods ακόμα και αν έκαναν πρόβες ο Κ.Κ. με τον Halford) δημιούργησαν τον «κορμό» στον οποίο αναπτύχθηκε το ένδοξο ‘80s heavy metal.
Οι UFO είχαν την τύχη/ατυχία να έχουν στα 70’s για κιθαρίστα τον Michael Schenker. Τύχη, γιατί ο μικρός αδελφός του Rudolf (Scorpions) είναι ένα «καθαρό» ταλέντο με απίστευτη αίσθηση της μελωδίας και της δραματικότητας στα solo του-όπως έχει γράψει εύστοχα ο Leonard Hal στο “Legends Of Rock Guitar”- , πέραν της υψηλής τεχνικής του κατάρτισης (κατ’ ευφημισμόν αντίπαλο δέος του Eddie Van Halen στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού για τον μουσικό τύπο της εποχής).
Ατυχία γιατί ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του αποσυντόνιζε την μπάντα κατά καιρούς ,συν ότι οι UFO υπήρξαν και πριν το 1973 με το “UFO 1” και το καταπληκτικό “UFO 2:Flying” και σαφώς μετά το 1978 ,που μας φτάνει αισίως στο σήμερα και το “Seven Deadly”.
Ο τέταρτος δίσκος με τον βιρτουόζο Vinnie Moore είναι γεγονός, πράγμα που αποδεικνύει πόσο επιτυχημένη ήταν αυτή η προσθήκη. Μετά, λοιπόν, το πάρα πολύ καλό “The Visitor” του 2009, οι Βρετανοί ξαναχτυπούν με ένα album που «βγάζει» εμπειρία!
Είναι φανερά τα χρόνια που έχουν στην πλάτη τους , είτε a) με τις συνθέσεις : heavy metal (Fight Night ,Wonderland) ,hard rock (Mojo Town ,Year Of The Gun , Steal Yourself) , μπαλάντες (Angel Station ,Waving Goodbye) , αλήτικα boogie ( Other Men’s Wives) ,είτε b) με τους -100% «φλεγματικούς αγγλικούς» στίχους του Phil Mogg και την άτεχνη μεν ,αλλά εκφραστικότατη δε, φωνή του ως όργανο απόδοσης αυτών.
Ο Vinnie Moore ισορροπεί καταπληκτικά, για άλλη μια φορά, στα κομμάτια του δίσκου, ανάμεσα στη μελωδία/ύφος των τραγουδιών και στο να είναι ο εαυτός του ,με πιο εμφανή την αμερικάνικη επιρροή του (πιο bluesy στοιχεία) σε κάποια σημεία.
Αυτή η εκδοχή των UFO αξίζει , τιμάει την ιστορία της μπάντας και έχει λόγο ύπαρξης στην μουσική του 2012 ,αν μπορούσε να ακολουθήσει και το τρελοκομείο ο Pete Way θα ολοκληρωνόταν η εικόνα.
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
