HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
Enforcer - Diamonds 2010 (review)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 16 Δεκέμβριος 2010
Olof Wikstrand – Vocals
Adam Zaars – Guitars
Joseph Tholl - Guitars
Tobias Lindqvist – Bass
Jonas Wikstrand – Drums
Track list:
1.Midnight Vice
2.Roll the Dice
3.Katana
4.Running in Menace
5.High Roller
6.Diamonds
7.Live for the Night
8.Nightmares
9.Walk With Me
10.Take Me to Hell
Με αφορμή το live του Δεκεμβρίου ,είπα να κάνω review σε αυτό το διαμάντι που κυκλοφόρησε στα μέσα του έτους.
Οι Enforcer είναι ένα νέο group από τη Σουηδία ,οι οποίοι παίζουν την μουσική που όλοι λατρέψαμε ,δηλαδή δυνατό ,μελωδικό ,ρυθμικό heavy metal ,όπως ήταν αυτό στις αρχές των ‘80s . Ναι είναι σίγουρα retro μπάντα ,είναι εμφανείς οι επιρροές τους από Tygers of Pan Tang , πρώιμους Iron Maiden ,Angelwitch (γενικώς από το βρετανικό heavy metal ) ,αλλά και από Ηeavy Load (Σουηδοί και οι ίδιοι) και από τις καλύτερες στιγμές του US heavy metal.
Ήδη έχω γράψει τρείς φορές την λέξη heavy metal και μου φαίνεται ότι θα το επαναλάβω , αφού ακούγοντας το Diamonds το μόνο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι όλες εκείνες οι αναμνήσεις που έχουμε από το ξεκίνημα της ενασχόλησης μας με τη «σκληρή» μουσική.
Ο δίσκος αρχίζει με το hit Midnight vice το οποίο μου θυμίζει λίγο την δυναμική και την ωμότητα του Live Wire των Motley Crue ,για να συνεχίσει με τα επόμενα εννέα hits .Δεν υπάρχουν fillers εδώ.
Υπάρχουν μόνο γρήγορα τραγούδια μικρής διάρκειας με μελωδίες που τουλάχιστον εγώ είχα καιρό να ακούσω και να απολαύσω.
Τα High Roller ,Live for the Night και Roll the dice ανεβάζουν το κέφι ,ενώ τα Nightmares , Running with menace ,Take me to Hell σε κάνουν να πιάσεις πάλι την air-guitar που είχες αφήσει.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει το Katana ,αφού κάνει μία μικρή διαφορά , είναι το track με την μεγαλύτερη διάρκεια στον δίσκο και είναι ένας φόρος τιμής στα καλύτερα σημεία των καλύτερων τραγουδιών των Maiden.
Επίσης εκτός από τις συνθέσεις οι οποίες κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα και καταφέρνουν να αναπαράγουν το ‘80s feeling χωρίς όμως να γίνονται μονότονες ή κουραστικές για τον ακροατή που έχει λιώσει τα βινύλιά του στο πικ-απ ,θα πρέπει να αναφέρω και την καταπληκτική δουλειά που έχει γίνει στα φωνητικά .
Και δεν εννοώ μόνο τον τραγουδιστή που τραγουδάει σε ψιλές νότες ,χωρίς να τσιρίζει αλλά τον τρόπο που έχουν ηχογραφηθεί ,αφού ακούγονται σχετικά πιο πίσω από τα υπόλοιπα όργανα ,αλλά και πιο ζωντανά και πορωτικά ,ειδικά στα σημεία με τα back chorus .
Όσοι νομίζατε ότι ξεμπερδέψατε με το heavy metal (ανάμεσα σε αυτούς και εγώ ) ,νομίζατε λάθος .Τα κατάφερε , επιβίωσε και μας ξαναβρήκε .
“I know but one freedom and that is the freedom of the mind”
Λαμπρόπουλος Γιώργος
