HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

 

Ο Ace Frehley, ποτέ δεν γνώρισε σαν solo καλλιτέχνης τη πολύ μεγάλη επιτυχία, αλλά κατόρθωσε να αντέξει στο χρόνο, κυκλοφορώντας σε τακτά χρονικά διαστήματα καλούς δίσκους και έχοντας εξίσου τακτικές ανακατατάξεις στη σύνθεση του line-up, κάτω από διάφορες δισκογραφικές εταιρείες. Το Hard Rock του Ace, φαίνετε ότι δεν πρέπει είναι για όλα τα αυτιά, πρέπει να έχεις ακούσει πολλά σκληρά και αλήτικα συγκροτήματα, για να σου αρέσει αυτός ο τύπος. Δεν πρόκειται λοιπόν για έναν τυχαίο κιθαρίστα που παίζει με καλές προθέσεις πέντε-έξι πραγματάκια, αλλά για έναν χύμα μουσικό που παίζει με έναν απλό τρόπο Hard Rock, αυτό που βεβαία ξεχωρίζει είναι το μοναδικό παίξιμο στην κιθάρα, κατά την άποψη μου το καθαρό Hard Rock πρέπει να είναι κατ' ανάγκη βρώμικο και ο Ace τιμά το όνομα του και το Hard Rock.

Είναι πιθανό ο Ace να είναι απλά ένας ξεροκέφαλος μουσικός, αλλά συγχρόνως είναι σίγουρα ένας πολύ ξεχωριστός μουσικός, που γνωρίζει καλά τα δυνατά του σημεία. Με έναν θαρραλέο απλοϊκό τρόπο που άλλους ενθουσιάζει και άλλους εξοργίζει, υπάρχουν μερικοί καλλιτέχνες που το δέχεται ή δεν το δέχεται η καρδία σου με το πρώτο. Καλλιτέχνες που έχουν την μουσική έκφραση και γενικά κάθε εξωτερίκευση σαν πηγή ζωής. Εν ολίγης, οφείλουμε σεβασμό στα εκ φύσεως μουσικά ταλέντα χωρίς αυτό να προϋποθέτει αναγκαστικά προσπάθεια για εξήγηση, ο Ace είναι μια ξεχωριστή περίπτωση κιθαρίστα.

Έχει καταφέρει να φτιάξει σχολή χωρίς να ήταν ποτέ ιδιαίτερα υπερηχητικός (όπως ο Yngwie Malmsteen), εφευρετικός (όπως ο μακαρίτης ο Eddie Van Halen), συμπαγής (όπως ο Zak Wylde) ή ακριβής (όπως ο Michael Schenker). Αυτό που τον έκανε όμως να ξεχωρίσει ήταν η εκπληκτική του ικανότητα να συνδυάζει όλα τα παραπάνω με εξαιρετική χαλαρότητα σαν να έφτιαχνε τον πρωινό καφέ του, ζωγράφιζε πανέμορφα μελωδικά μέρη σαν να πετάει από άστρο σε άστρο. Βέβαια ότι κατάφερε να δημιουργήσει υποβοηθήθηκε και συντηρήθηκε κατά κύριο λόγο και από την οπτική του εικόνα, την φαινομενική persona του, τον δεύτερο εαυτό του. Το αυθεντικό Hard Rock εκτός από την ομορφιά τις μουσικής έχει και το attitude και ο Ace είναι δάσκαλος και μάστορας σε αυτό. Ο Ace πρόσφερε πάρα πολλά, αποδείχθηκε ιδιαίτερα ευρηματικός, πολυσχιδής, ανατρεπτικός μα πάνω απ’ όλα ανθρώπινος.

Το 2016 ο Ace Frehley μας πρόσφερε μια συλλογή από δώδεκα διασκευές σε κλασικά Rock τραγούδια, σε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, με το “Origins Vol.1”. Αλλά φέτος (2020) μια νέα συλλογή από διασκευές που επηρέασαν την πρώην original κιθαρίστα των KISS, κυκλοφόρησε. Για το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, είναι καλή η επιλογή του στα τραγούδια, γιατί αυτά ταιριάζουν πάρα πολύ καλά με το στυλ του κιθαριστικού παιξίματος του. Μ’ έναν μοναδικό αλλά και εκρηκτικό τρόπο ο Ace εδώ, κάνει τα τραγούδια «δικά» του, χωρίς να είναι κάποιες κακέκτυπες διασκευές χωρίς ουσία.

Είναι πολύ συναρπαστικό σαν album, ακούγετε όλο ευχαρίστα, δεν έχω να σας προτείνω κάποιο τραγούδι, σε τέτοιες περιπτώσεις δεν προτείνεις κάποια, αλλά ακούς όλο το album από την αρχή μέχρι και το τέλος.

Ένα αφιέρωμα από τον Ace στη σκληρή Rock μουσική, αυτό το τελευταίο studio album είναι το δεύτερο αφιέρωμα του, στην αγάπη της ζωής του. Διάλεξε πολλά κλασικά songs από μεγάλους καλλιτέχνες όπως οι Cream, Rolling Stones, Deep Purple, Kinks κλπ, αλλά έχει και συνεργάτες όπως οι Bruce Kulick, Robin Zander και η Lita Ford.

Λοιπόν, το αποτέλεσμα είναι υπέροχο, έχει πάθος και ο Ace το κάνει σαφώς γιατί είναι αυτό που του αρέσει, τα τραγούδια δεν είναι καθόλου υπερβολικά, αλλά είναι διασκεδαστικά. Δίκαιη επιλογή τραγουδιών, από έναν τύπο που τα έζησε όλα στην εποχή τους σε φυσικό χρόνο. Είναι ένα συμπαγές Hard Rock album, επίσης είναι και πολύ δυνατό, αυτή η νέα συλλογή τραγουδιών παρουσιάζει μια πιο προσεκτική και συναρπαστική επιλογή τραγουδιών που ενέπνευσαν και βοήθησαν τη διαμόρφωση, τον θρυλικό-βετεράνο κιθαρίστα.

 

 

ACE FREHLEY: Ace Frehley – Vocals/ Guitar, Alex Salzman – Bass & Matt Starr – Drums.

ORIGINS VOL.2: “Good Times Bad Times” (Led Zeppelin), “Never In My Life” (Mountain), “Space Truckin’” (Deep Purple), “I’m Down” (Beatles), “Jumpin’ Jack Flash” (Rolling Stones), “Politician” (Cream), “Lola” (Kinks), “30 Days In The Hole” (Humble Pie), “Manic Depression (Jimi Hendrix), “Kicks” (Paul Revere & Raiders), “We Gotta Get Out Of This Place” (Animals), “She” (KISS)

 

 

Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group/ καλλιτέχνη αλλά και το Heavy Metal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.

Tweet