HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

 

Θεωρώ τον εαυτό μου οπαδό των Anvil και λατρεύω ασφαλώς την περίοδο του “Forged In Fire” (πριν αλλά και μετά), οπότε όταν πήρα στα χέρια μου το νέο τους album (σε βινύλιο), ήμουν αρκετά χαρούμενος που ακόμη το παλεύουν αυτοί θρυλικοί Καναδοί.

Ότι και να ήλπιζαν να πετύχουν οι Steve “Lips” Kudlow και Robb Reiner, για τον εαυτό τους με το εγκάρδιο πλην τίμιο, νοσταλγικό ντοκιμαντέρ-ταινία “The Story Of Anvil”, καλώς ή κακώς δεν μπορεί να τους βάλει σε μια καλύτερη-μεγαλύτερη εμπορική θέση. Ο αντίκτυπος μετά την ταινία αλλά και το συνοδευτικό βιβλίο, ήταν συναυλίες, festival αλλά και κάποιες τηλεοπτικές εμφανίσεις. Δυστυχώς, όμως ο αριθμός πωλήσεων των επόμενων albums του συγκροτήματος, έδειχναν πόσο δύσκολο είναι να ζουν μέσα σε αυτό το Heavy Metal show, ακόμα κι αν έχουν ένα status όντας βετεράνοι του χώρου. Δυστυχώς, τώρα πια είναι διαπίστωση… πως πιο πολλά είναι τα συγκροτήματα στο Heavy Metal και φυσικά λιγότεροι οι οπαδοί που θα το παρακολουθούν-υποστηρίξουν.

Με τον καινούργιο τους μπασίστα τον Chris Robertson που είναι μαζί τους από το 2014, οι Anvil ρίχνουν στην διεθνή Heavy Metal αγορά το 17^ο album τους το “Pounding The Pavement”. Αν είσαι ήδη fan των Anvil θα γνωρίζεις ότι η κιθάρα Flying V, παραμένει αληθινά το μακρόχρονο σύμβολο (μαζί με το αμόνι), του group από το 1981 όπου και δημιουργήθηκαν.

Απλά και αντρικά βάλτε μέσα στο μίξερ τα albums τους τύπου “Plugged In Permanent”, “Absolutely No Alternative”, “Worth The Weight” και φυσικά “Metal On Metal” και έχετε μουσικά και ηχητικά το παράδειγμα για το πώς ηχεί το “Pounding The Pavement”, ένα από τα καλύτερα album των Καναδών Anvil τα τελευταία χρόνια.

Ερχόμενοι ήδη με τέσσερις δεκαετίες ζωής στην πλάτη τους, είναι πλέον βλασφημία να μην τους ξέρετε και να μην έχουν μια πιο ευρεία αποδοχή, αλλά είπαμε ότι το νέο κοινό του Heavy Metal αρέσκετε στο ν’ ακούει μόνο κάτι φελλούς που επιπλέουν, με πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης. Στον σημερινό ήχο τους υπάρχει αν μη τι άλλο, μια καθαρή επιρροή που κλίνει στα πρώτα χρόνια του συγκροτήματος, σφυρηλατημένο με αρκετή φινέτσα, όπως ακούγετε στα “Ego”, “Let It Go”, “Black Smoke” και “Warming Up”. Ο ύμνος “Doing What I Want” συνοψίζει την κατανοητή στάση των Anvil, αφήνοντας ένα ικανοποιητικό, θορυβώδες album γεμάτο με τίτλους τύπου “Bitch In The Box”, “Rock That Shit” και “Smash Your Face”.
Το “Pounding The Pavement” είναι το album που θα έπρεπε να κάνει τους Anvil, ένα μεγαλύτερο συγκρότημα μετά το ντοκιμαντέρ-ταινία “The Story Of Anvil”, καθώς δείχνει πόσο αποτελεσματικά σκληροί είναι αυτοί οι τρελαμένοι τύποι. Για τους πιο παλιούς οπαδούς, είναι μια νέα πνοή καθαρού αέρα, ένα group που έχει καταγράψει τις δικές του εκσφενδονιστικές σκληρές Speed Metal μουσικές διαδρομές, απλά αυτός είναι ο ήχος των Anvil, είτε σας αρέσει είτε όχι… Πάντα ήταν υποτιμημένοι, δεν τους εκτίμησαν όλοι οι οπαδοί του Heavy Metal και μερικές φορές μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο όταν προσπαθείς να εξηγήσεις σ’ εκείνους που δεν είναι μουσικά μορφωμένοι στο Metal, ότι οι Anvil είναι ένα ουσιαστικό κομμάτι της Heavy Metal ιστορίας. Κάποτε  υπήρξαν καινοτόμοι με την μουσική τους και αναμφισβήτητα ήταν αγαπημένο μουσικό είδος ο ήχος τους (για μερικούς ακόμη είναι, όπως εγώ), οι Anvil είναι ένας μύθος και ως μύθο πρέπει να τους βλέπουμε. Αν τους ακούς σχεδόν από τα 80’s, είναι αδύνατο να μην τους ερωτευτείς και να προσφέρεις τον εαυτό σου ως fan στην κολασμένη καυτή μουσική τους.

Ο Lips τραγουδά πάντα καλά και τραχιά , πάνω από μερικά απλά αλλά και εξαιρετικά καλά κιθαριστικά riffs, επίσης το βροντερό, επικίνδυνο και έντονο drumming του ο Robb Reiner, κρατάει το φρούριο ανέπαφο και ανατινάζει τον δίσκο. Οι στίχοι έχουν περισσότερο μια μελαγχολική διάλεξη, σε αντίθεση με τη φρέσκια ή και ενδιαφέρουσα άποψη που προσφέρει το album, οι Anvil δείχνουν (τόσο μουσικά όσο και λυρικά) όχι την ηλικία τους, αλλά περισσότερο ότι ακόμη γράφουν στίχους πίσω στο παρελθόν των 80’s. Πάντως, ακόμη έχουν την επιμονή αλλά και την ικανότητα να διατηρούν την πίστη στο όραμα τους ζωντανό, παρά τις όποιες αντιξοότητες που υπάρχουν, μετά από τόσα χρόνια πάνω και κάτω από το σανίδι. Άλλο ένα στοιχείο που πρέπει να επισημανθεί, είναι η αδρεναλίνη που αναβλύζει μέσα από τούτο το album. Αλήθεια είναι ότι οι Anvil εξακολουθούν ακόμη να ζουν για την μουσική τους, αλλά όχι να ζουν από τη μουσική τους και αυτό γιατί η Heavy Metal κοινότητα γενικά τους θεωρεί δεδομένους και δεν αγοράζει τη μουσική τους.

Οι Robb Reiner και Lips είναι αγύριστα σκληρά κεφάλια που συνεχίζουν ακόμη, κλασσικός, βαρύς και παλιός καλός Ηeavy Μetal ατσάλινος ήχος. Τα κιθαριστικά riffs του Lips είναι ευκολομνημόνευτα και τα ρεφρέν ρυθμικά, δυνατά και ιδανικά. Επενδύστε πάνω απ’ όλα με την καρδιά σας στους Anvil, είμαι σίγουρος πως τούτο το δισκογραφικό έργο θα το ευχαριστηθούν όλοι οι οπαδοί του κλασσικού Ηard ‘Ν’ Ηeavy σκληρού ήχου, για τα άψογα και καλοδουλεμένα τραγούδια του, αλλά πρωτίστως για την τιμιότητα του group.

 

 

POUNDING THE PAVEMENT: “Bitch In The Box”, “Ego”, “Doing What I Want”, “Smash Your Face”, “Pounding The Pavement”, “Rock That Shit”, “Let It Go”, “Nanook Of The North”, “Black Smoke”, “World Of Tomorrow”, “Warming Up”, “Don't Tell Me”.
ANVIL: Steve “Lips” Kudlow – Vocals/ Guitar, Chris Robertson – Bass and Robb Reiner – Drums.

 

 

Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και το Hard Rock/ HeavyMetal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.

 

Tweet