HARD & HEAVY ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

 

Τα τελευταία χρόνια, με χαρά παρατηρώ (η αλήθεια είναι), ότι είναι πραγματικότητα πως όλο και περισσότερα συγκροτήματα από τη Αμερικάνικη λεγόμενη Sleaze/ Glam Metal σκηνή των 80’s επιστρέφουν στη ενεργό δράση με καινούρια albums. Έτσι το τελευταίο comeback έρχεται με τους θρυλικούς L.A. Guns, τα δύο λεγόμενα «bad boys» του LA, δηλαδή το δυναμικό δίδυμο των Tracii Guns και Philip Lewis, είναι και πάλι πίσω μαζί μας στην ενεργό δράση. Οι καπετάνιοι του LA και του sleaze επιστρέφουν με έναν καινούργιο δίσκο, όταν έγινε και η επανένωση των Lewis και Guns. Θα κάνω μόνον μια μικρή αναφορά στην ιστορία του συγκροτήματος, ο Tracii σχημάτισε το group στα 1982 αρχικά με τον Axl Rose στα φωνητικά. Στην πορεία όταν ανέλαβε ο Phillip τα φωνητικά το συγκρότημα απολάμβανε κάποια επιτυχία από το 1985 έως περίπου το 1993, πριν το κίνημα του Grunge διαλύσει κυριολεκτικά το καλό και γνήσιο Hard Rock. Πάντα πίστευα ότι οι L.A. Guns θα έπρεπε να ήταν πιο εμπορικά επιτυχημένοι από ότι ήταν πραγματικά κατά τη διάρκεια της ακμής τους στα 80’s, καθώς είχαν ένα πλεονέκτημα που έλειπε από πολλά αλλά μουσικά σύνολα του Glam/ Sleaze εκείνη την εποχή.

Το 2016 οι Phillip και Tracii ανακοίνωσαν μια επανένωση και έχουμε τώρα (2017) ένα νέο album, με τον τίτλο “The Missing Peace” το οποίο περιέχει δώδεκα νέα τραγούδια. Το συγκρότημα προσπαθεί (και καλά κάνει), για μια αναβίωση του Glam/ Sleaze ήχου της δεκαετίας του ’80.

Έτσι το λοιπόν οι L.A. Guns, προσπαθούν να αναμορφώνουν και να απελευθερώνουν νέο μουσικό υλικό. Ο Phillip εξακολουθεί να έχει την ωραία φωνή όπως τον έχουμε γνωρίσει, ενώ ο Tracii παρέχει δυναμικά κιθαριστικά riffs.

Οι συνθέσεις έχουν πραγματικά μια αντίθεση με το παλαιότερο υλικό τους με πολλούς τρόπους, αλλά αυτό είναι πολύ ευχάριστο και φρέσκο. Το “The Missing Peace”, είναι ένα κομμάτι βινυλίου που έχει πολλά στοιχεία θετικότητας, καθώς και έναν πρωτόγονο θυμό αλλά και δυσοίωνα heavy riffs, όπου οι νότες ανεβαίνουν διαδοχικά με έναν 80’s ήχο. Τα φωνητικά του Phillip είναι εξαιρετικά, όπως εξαιρετικά είναι και τα κιθαριστικά riffs, υπάρχουν κάποιες επιτυχίες που σου κολάνε στο μυαλό, σε αυτά τα riffs κατά τη γνώμη μου.

Πραγματικά μου αρέσει αυτό το δισκογραφικό πόνημα, καθώς τους είχα πάντα ένα-δύο σκαλιά πιο κάτω από τους Guns ‘N’ Roses και είχαν μια ιδιαίτερη θέση στο μουσικό παρελθόν μου, περισσότερο από πολλά άλλα σχήματα του Glam Metal εκείνης της εποχής. Αλλά δεν μπορώ να περιμένω (αλλά και ούτε θέλω), ότι τους ήχους του δικού τους μουσικού παρελθόντος μπορούν να τους αναβιώσουν με τον ίδιο τρόπο όπως έκαναν ή ήταν πριν από 30 χρόνια. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τίποτα τώρα πια…

Άλλες οι τότε εποχές, σε σχέση με την βιασύνη που δίνουν στη μουσική που γράφουν πολλά νέα σχήματα σήμερα. Τώρα πια μόνον μια μικρή χούφτα συγκροτημάτων που ήταν δημοφιλείς στα 80’s γράφουν ακόμη καλή μουσική.

Με τον Lewis και τον Guns να έχουν επιστρέψει ξανά πίσω στη μουσική δράση, ο ενθουσιασμός μου ήταν είναι υψηλός για ν’ ακούσω αυτό το album. Οι L.A. Guns τελικά μας προσφέρουν ένα καλό album με πιασάρικα τραγούδια, αλλά και κλασικά έντονα riffs-solo.  
Το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι οι L.A. Guns έμειναν αληθινοί στον εαυτό τους και στον ήχο τους, έχουν όλα όσα χρειάζονται διατηρώντας ταυτόχρονα έναν τυπικό, άγριο τρόπο της Rock ‘Ν’ Roll ζωής. Το “Missing Peace” είναι ένα ιδιαίτερο δώρο και αξίζει να είναι μέσα σε αυτά που θ’ αγοράσετε, το εν λόγο album είναι μια σημαντική προσφορά στη σύγχρονη σκληρή σκηνή του Hard Rock, καθώς και μια ανανεωτική σπίθα της δεκαετίας του ’80 στον χώρο του Glam/ Sleaze Metal, εν έτει 2017 χωρίς ναι είναι αρκετά υπερβολικό, αλλά είναι ένα πραγματικό Glam/ Hard Rock.

Κλασικό και το εξώφυλλο του νέου δίσκου που θυμίζει και φέρνει στο νου, παρά πολύ το ομώνυμο δίσκο τους (1988), επέτειος λοιπόν 30 ετών με αρκετό τσαμπουκά, δυνατά φωνητικά, ενώ οι κιθάρες θυμίζουν πολύ τις ένδοξες μέρες τις LA σκηνής, με αρκετή δόση από τα ένδοξα 80’s. Τα τραγούδια που ξεχώρισα αμέσως είναι τα… “It's All The Same To Me”, “Sticky Fingers”, “Baby Gotta Fever” και το “Do Not Bring A Knife To A Gunfight”. Πάντως ένα από τα κορυφαία τραγούδια του νέου δίσκου είναι η δυναμική μπαλάντα “The Flood's The Fault Of The Rain”.

 

 

THE MISSING PEACE: “It’s All The Same To Me”, “Speed”, “A Drop Of Bleach”, “Sticky Fingers”, “Christine”, “Baby Gotta Fever”, “Kill It Or Die”, “Don’t Bring A Knife To A Gunfight”, “The Flood’s The Fault Of The Rain”, “The Devil Made Me Do It”, “The Missing Peace”, “Gave It All Away”
L.A. GUNS: Phil Lewis – Vocals, Tracii Guns – Guitar, Michael Grant – Guitar, Johnny Martin – Bass and Shane Fitzgibbon – Drums.

Επισήμανση: Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (LP), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε όχι μόνο το group αλλά και το Heavy Metal εν γένει, αν θέλουμε να μείνει ζωντανό και να μην πεθάνει.

 

Tweet