BLUES ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Tubescreamers - "Tubescreamers" 2011 (review)

Λεπτομέρειες

Savvas Sinodinos - 05 Μάρτιος 2011

Ομολογώ πως τους TUBESCREAMERS τους είχα δει αρκετές φορές στο youtube και μου άρεσε όχι μόνο ο ήχος τους και η σκηνική τους παρουσία αλλά και η πλούσια γκάμα αλλαγών στα τραγούδια τους. Έβρισκα και βρίσκω πολύ καλή τη δυνατή κιθάρα του Βασίλη Μάρκου και πολύ ιδιαίτερη τη φωνή του Αλέξη Αντωνιάδη, τραγουδιστή του σχήματος.

Πριν λίγες μέρες , ο Βασίλης, είχε την καλοσύνη να μου στείλει το πρώτο CD της μπάντας που κυκλοφόρησε πριν πολύ λίγο καιρό. Μάλιστα μου ζήτησε να είμαι εξαιρετικά αυστηρός στην κριτική μου. Άκουσα τη δουλειά των παιδιών τέσσερεις φορές πριν αποφασίσω να εκφράσω την άποψή μου. 

Το άλμπουμ ξεκινάει με το three nights ένα κομμάτι που θαρρείς πως θα ξυπνήσει τον κροταλία που βρίσκεται στο οπισθόφυλλο του CD. Αν κανείς κλείσει τα μάτια του, δεν θα περάσει πολύ ώρα μέχρι να νιώσει πως βρίσκεται στην έρημο της Αριζόνα με το δυνατό ήλιο να του στεγνώνει το λάρυγγα. Ρυθμός που έντονα θυμίζει Duane Allman,  πιασμένος χέρι-χέρι με τους αλήτικους μπλουζ ήχους της φυσαρμόνικας του Χρήστου Μιχαλούδα.

Προχωράμε με το Jerisso Blues και κάνουμε μαντάρα της Γεωγραφία που ξέραμε μέχρι τώρα. Είναι άραγε η Ιερισσός της Χαλκιδικής ή κάποιο ghost town του Αμερικάνικου Νότου που λέγεται Jerisso; Στο Blind, τουλάχιστον στην εισαγωγή, πήρα μια τζούρα από ένα J.J Cale Style παίξιμο ενώ στο 67 Blues, η slide κιθάρα του Βασίλη με τη φυσαρμόνικα του Χρήστου στήνουν και πάλι ένα διαολεμένο χορό για κακά παιδιά που φορώντας cowboy boots συναγωνίζονται στο ποιος θα σακατέψει περισσότερους κροταλίες πατώντας με ορμή πάνω στα κεφάλια τους.

Το κομμάτι she sinner που είναι ανάμεσα στο 67 blues και το deep booze και ξεκινά με σαξόφωνο, είχε κάποιο ενδιαφέρον αλλά κατά την προσωπική μου άποψη, αυτό το στυλ του μπλουζ , δεν ταιριάζει στη συγκεκριμένη μπάντα.  O ήχος μιας μηχανής μεγάλου κυβισμού στην εισαγωγή του τραγουδιού Low Rider, λειτουργεί σαν χρονοκάψουλα και μεταφέρει τον ακροατή στα sixties με τις Harley και την αίσθηση της ελευθερίας με έντονες μυρωδιές από το κλίμα που βίωνε ο Jack Kerouac στο θρυλικό “On the Road”.

Το Vanity Insanity  καθιστά ακόμα πιο έντονο το ηχόχρωμα του Αμερικάνικου Νότου ενώ το Wood ’n Strings ένα αντιπροσωπευτικότατο δείγμα του Blues-Rock ιδιώματος. Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα, πως τα παιδιά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια όχι μόνο γιατί τολμούν, όχι μόνο γιατί κάνουν αυτό που κάνουν με πολύ μεράκι, περισσή αξιοπρέπεια και πολύ ταλέντο αλλά κυρίως γιατί, απλά, πολύ απλά, κάνουν αυτό που τους αρέσει, αυτό που τους συγκινεί, αυτό που τους ταξιδεύει. Υιοθετούν μέρος του στυλ των καλλιτεχνών και των συγκροτημάτων που τους επηρέασαν χωρίς όμως να πιθηκίζουν, χωρίς να καταφεύγουν σε στείρες μιμήσεις και ρηχές ποζεριές. Δεν ονειρεύονται να γίνουν «Ζ.Ζ TOP» όταν θα "μεγαλώσουν" (είναι ηδη μεγάλοι οσον φορά την μουσική τους ποιότητα). Επιθυμούν να μείνουν οι Tubescreamers και θα μείνουν γιατί έχουν επιλέξει  να φορούν τα δικά τους, κατά δικά τους κουστούμια. Ας τους προσέξουμε λοιπόν όλοι μας.

Οι Tubescreamers και οι Small Blues Trap ανήκουν στη νέα γενιά ταλαντούχων μουσικών του μπλουζ στη χώρα μας. Και τα δύο σχήματα έχουν πολλά να πουν και είμαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα τους ακούσουμε όλοι. Προσωπικά, αν και ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ, κύριοι υποκλίνομαι.

Δισκοκριτική: Δημήτρης Επικούρης

To ντεμπούτο άλμπουμ των βορειοΕλλαδιτών "Tubescreamers" είναι διαθέσιμο σε cd.Μπορείτε να το αγοράσετε μέσω 1.http://www.cdbaby.com/cd/tubescreamers και απο την σελίδα του συγκροτήματος www.myspace.com/tubescreamers1 ή με αντικαταβολή στο 6976775718.

http://www.cdbaby.com/cd/tubescreamers