Παρασκευή, 3 Μαΐου 2024, 19:47:09

ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Συνέντευξη με τον Λ. ΠΑΦΙΛΙΑΡΗ πρώην μέλος των "Ριφιφί" και νύν μέλος στα "Πύρινα Φεγγάρια"

Για άλλη μια φορά το ίντερνετ με βοήθησε και βρήκα ένα φίλο μου μετά από πολλά χρόνια, πιάσαμε την κουβέντα για την μουσική και βρεθήκαμε να μιλάμε για κάποια δισκογραφική και ένα fanzine, και μου είπε ότι γνωρίζει τον Λεωνίδα Παφιλιάρη

(Ιδρυτικό μέλος των «Ριφιφί»),που τώρα κάνει και σόλο καριέρα αλλά είναι και μέλος στο group «Πύρινα Φεγγάρια».Δεν έχασα την ευκαιρία μιλήσαμε με τον Λεωνίδα και κανονίσαμε για την συνέντευξη

Λεωνίδας Παφιλιάρης

rififi

S.R : Πότε ξεκίνησε η επιθυμία να παίξεις μουσική και με ποια αφορμή;

Ήταν γύρω στο 1979 όταν άρχισα να παίζω κιθάρα, να γράφω στίχους και να επηρεάζομαι από δεκάδες ηχηρά ονόματα κυρίως της ξένης rock μουσικής σκηνής.

S.R: Είναι εύκολο να μου πείς ποιο ήταν το Group ή καλλιτέχνης που σου άρεσε την εποχή που ξεκινούσες:

Είναι τόσο πολλά τα συγκροτήματα και οι καλλιτέχνες που μίλησαν στην ψυχή μου που δεν μπορώ να αναφέρω μόνο ένα. Θα αδικούσα πολλούς αν το έκανα.

S.R: Πώς γνωρίστηκες με τον Λήτη; Παίζοντας μαζί του γνώρισες και τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Πες μου λίγα πράγματα για εκείνον και την εποχή του '80.

Με τον Λήτη γνωριστήκαμε το 1980. Είχα πάει στο κατάστημα που πουλούσε μουσικά όργανα , ΤΟ ΤΡΟΜΠΟΝΙ, αγοράζοντας από εκεί την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα. Είχαμε φτιάξει, στο σχολείο ακόμα, ένα συγκρότημα με το όνομα «D.N.A». Έχοντας νοικιάσει ένα χώρο για πρόβες φιλοξενήσαμε κάποια στιγμή και τον Λήτη που ήθελε να προβάρει κάποια τραγούδια του. Αυτή ήταν η αφορμή να γνωριστούμε καλύτερα και να μου κάνει την πρόταση να παίξω μπάσσο στο συγκρότημά του, τους ΤΡΥΚ, όπως και να τραγουδήσω κυρίως διασκευές από ξένα rock κομμάτια.

Θυμάμαι ακόμα εκείνο το βράδυ του 1985 στο RODEO CLUB στη Χέϋδεν να παίζω μπάσσο και να βρίσκομαι ανάμεσα στον Λήτη και τον Παύλο Σιδηρόπουλο που ερμήνευαν τον «παλιάτσο και τον ληστή» του Διονύση Σαββόπουλου. Ήταν χρυσή εποχή για το Ελληνικό rock και έχω να πω πως και οι δύο είναι αυθεντικοί rockers, χωρίς να ξεχνώ και τον Δημήτρη Πουλικάκο που θεωρείται δικαίως πατέρας του Ελληνικού rock.

S.R: Οι ΡΙΦΙΦΙ ήταν το πρώτο group που σχημάτισες:

Το πρώτο group ήταν οι D.N.A στα μαθητικά μου χρόνια. Μεσολάβησαν περίπου 5 χρόνια που έπαιζα μουσική με τον Λήτη και το 1986 μαζί με τον Νίκο Κατσιπόδη και τον Δημήτρη Δημητράκα σχηματίσαμε τους ΡΙΦΙΦΙ κάνοντας, λίγο αργότερα, το 1987, το πρώτο μας άλμπουμ.

S.R: Υπήρχε ιδιαίτερος λόγος όταν αποχώρησες από τους ΡΙΦΙΦΙ;

Δεν νομίζω. Απλά ίσως αφήσαμε κάποιους «τρίτους» να φθείρουν τις πολύ καλές σχέσεις που είχαμε. Ευτυχώς που σήμερα έχουμε τόσο καλές σχέσεις, σαν να μην υπήρξε ποτέ, εκείνο το διάστημα που απομακρυνθήκαμε.

S.R : Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και το τραγούδι «Το τρένο της ζωής». Τι σημαίνει για εσένα;

Μία εμπειρία, μία συμμετοχή, σε ένα θεσμό που ακόμα ήταν στις δόξες του.

 

S.R: Πες μου τη σχέση σου με την Βυζαντινή Μουσική. Πώς προέκυψε;

Ήθελα να επεκτείνω τις μουσικές μου γνώσεις και αφιέρωσα μια πενταετία απ' τη ζωή μου γι' αυτό το σκοπό. Ευχαριστώ τους δασκάλους μου κ. Σπύρο Γεωργακόπουλο και κ. Στέφανο Αϊβαλιώτη που άνοιξαν τους μουσικούς μου δρόμους.

S.R: Γράφεις στίχους και μουσική, εκτός από κιθαρίστας. Με ποιο σου αρέσει περισσότερο να ασχολείσαι;

Μου αρέσει να ταξιδεύω έχοντας ένα κομμάτι χαρτί στα χέρια μου και να σκαρώνω μελωδίες που έρχονται αυθόρμητα στο νου μου καθώς τα τοπία μπροστά μου εναλλάσσονται με αρμονία. Άλλες φορές έρχεται στο μυαλό μια μελωδία, άλλες πάλι φορές έρχεται πρώτα ο στίχος. Και τα δυο μου αρέσουν εξίσου.

S.R: Από όσο γνωρίζω γράφεις μουσική και τραγούδια και για άλλους καλλιτέχνες. Από πού «αντλείς» την έμπνευσή σου:

Ουσιαστικά τώρα αρχίζω να μαζεύω κάποιο υλικό, έχοντας στο μυαλό μου τους καλλιτέχνες που θα τους εξέφραζε αυτό, θα τους πήγαινε. Αντλώ την έμπνευση από την καθημερινότητα που ζω, από ιδεατές ιστορίες, αλλά και από την πορεία του καλλιτέχνη που ερευνώ μέχρι να φτάσω στο σημείο να γράψω κάτι γι' αυτόν ή γι' αυτήν.

S.R: Πώς αποφασίζεις να κάνεις το νέο σου group «ΠΥΡΙΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ»;

Το 2003 ψάχνω συνοδοιπόρους σε μια rock διαδρομή, έχω έτοιμο υλικό και βρισκόμαστε με τη Μαρία, τον Γιάννη, τον Σπύρο, αργότερα τον Ισίδωρο και κυκλοφορούμε ένα ανεξάρτητο single με γενικό τίτλο «ΜΟΝΑΞΙΑ ΞΑΦΝΙΚΑ» και ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ το 2006 με γενικό τίτλο «ΠΥΡΙΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ» (Live records). Έτσι απλά.

leonidaspafiliaris

S.R: 2007 και κάνεις τον πρώτο σου προσωπικό δίσκο με τίτλο «HERD». Πες μου για το άλμπουμ, πώς και κάνει τη διανομή μια Αμερικάνικη Εταιρία;

Αν και άργησα κάπως, κυκλοφόρησε το «HERD» με δύο αγγλόφωνα και οκτώ ελληνόφωνα κομμάτια. Το ύφος του είναι ακουστικό rock, που κυριαρχούν οι ακουστικές κιθάρες, η φυσαρμόνικα και η μελωδικότητα της φωνής. Ένα ηχόχρωμα που προσφέρεται για ακρόαση. Όσον αφορά τη διανομή, έχουμε περάσει πλέον σε μία άλλη εποχή σε σχέση με το «δισκογραφικό γίγνεσθαι» των καλλιτεχνικών πραγμάτων. Το διαδίκτυο προσφέρεται για μια απευθείας σχέση καλλιτέχνη -εταιρίας διανομής- και με χαμηλό κόστος γίνονται «θαύματα».

 

S.R: Σε αυτό το δίσκο γράφεις για κοινωνικά θέματα όπως η μοναχικότητα των ανθρώπων. Πόσο μόνος είναι ο νέος/α σήμερα;

Σήμερα, δυστυχώς, ο νέος/α είναι μόνος μπροστά στον υπολογιστή του. Εξιδανικεύεται ένα είδος ζωής που αντιβαίνει στην κοινωνικότητα. Πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν και να δούμε και να παραδειγματιστούμε για το πώς ήταν αλλά και το πώς πρέπει να είναι οι σχέσεις με τους συνανθρώπους μας...

S.R: Τι σημαίνει να είναι κάποιος ροκ καλλιτέχνης;

Κυρίως είναι ένας τρόπος έκφρασης που βιώνεται μέσα από μία συγκεκριμένη στάση ζωής και βέβαια, ότι έχει ο ίδιος συνειδητοποιήσει πως ποτέ δεν θα βγάλει πολλά λεφτά στην Ελλάδα από αυτό που αγαπά και κάνει...

S.R: Είσαι πολλά χρόνια στο χώρο. Πώς είναι τώρα η Ελληνική σκηνή; Βλέπεις διαφορά με την δεκαετία του '80;

Την δεκαετία του '80 τα μουσικά πράγματα ήταν πιο αληθινά απ' ότι σήμερα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σήμερα τα πάντα έχουν σκαρτέψει. Όμως σήμερα ο κόσμος, το κοινό, δεν πολυενδιαφέρεται... Αυτό σημαδεύει άσχημα, κατά κάποιο τρόπο, την ψυχή των καλλιτεχνών... που επηρεάζονται από αυτό διερωτώμενοι συχνά «αξίζει άραγε να βγαίνω και να λέω αυτά που λέω αφού η πλειονότητα δεν ενδιαφέρεται για τίποτα;»

S.R: Ποιος είναι για σένα σπουδαίος καλλιτέχνης;

Ο καλλιτέχνης εκείνος που υπηρέτησε με συνέπεια τις αξίες του και δεν ακύρωσε τον εαυτό του.

S.R: Τι να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον από τον Λεωνίδα Παφιλιάρη; Ως σόλο καριέρα αλλά και στο group;

Αυτή τη στιγμή είμαι στο στούντιο ηχογραφώντας το δεύτερο προσωπικό μου άλμπουμ και παράλληλα κυκλοφορεί στις 15 με 20 Σεπτέμβρη ένα τριπλό άλμπουμ των ΡΙΦΙΦΙ, των οποίων είμαι ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής. Ακόμα ετοιμάζω κάποια κομμάτια για τα ΠΥΡΙΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ που όμως ίσως καθυστερήσουμε λίγο να προχωρήσουμε σε νέο C.D.

S.R.: Σε ευχαριστώ πολύ για την συνομιλία μας και ελπίζω να γράφεις πάντα επιτυχίες.

Και εγώ σε ευχαριστώ που μου έδωσες την δυνατότητα να επικοινωνήσω με τους φίλους του Southernrock.gr και χάρηκα πολύ που βρεθήκαμε και τα είπαμε.

 

Σάββας Συνοδινό