ΑΛΛΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

Οι "deadbeat Εscapement"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 15 Οκτώβριος 2008

"deadbeat escapement"

Τα τελευταία τρία χρόνια το συγκρότημα κάνει πρόβες σε ένα υπόγειο.

Για να φθάσεις μέχρι εκεί πρέπει να διασχίσεις τον εκθεσιακό χώρο μιας Αίθουσας Τέχνης και να περάσεις σ’ένα δωμάτιο που λειτουργεί σαν αποθήκη.

Στο κέντρο αυτού του δωματίου το πάτωμα έχει τρυπηθεί και διαμέσω μιας πρόχειρης ξύλινης σκάλας κατεβαίνεις στο χώρο που λειτουργεί σαν studio.

Όταν έφθασα τα παιδιά είχαν ήδη ξεκινήσει και ο ήχος από το “Αcts of grace” έφθανε μέχρι το δρόμο.

Άρχισα να κατεβαίνω με προσοχή τη σκάλα καθώς η φωνή του Tragon τραγουδούσε “the things that I hated become my own”.

Τους είχα ακούσει για πρώτη φορά σε ένα Rock Festival στο Μόναχο και από εκείνη τη στιγμή τους επισκέπτομαι συχνά στο studio τους.

Με διασκεδάζει αφάνταστα να παρατηρώ το βάρος των 140 κιλών του Tragon να εξαφανίζεται καθώς πηδά στο μικρό πατάρι στο ρυθμό του “Sexspear” και του “Patronized” .

Η Tele, η Gibson και η Sonor δούλευαν στη τελειότητα και τα κομμάτια

των "deadbeat escapement" έκαναν το υπόγειο να φαντάζει λιγότερο άθλιο.

Ο Franka μου έστειλε ένα χαιρετισμό από το μικρόφωνο κι εγώ τον ανταπέδωσα καθώς βυθιζόμουν στη πολυθρόνα που ήταν πεταμένη σε μια γωνία.

Επαναλάμβαναν πάντα τα ίδια κομμάτια συγκεντρωμένοι στο παίξιμό τους και ακριβείς με αποτέλεσμα οι πρόβες τους να μοιάζουν περισσότερο με συναυλίες.

Στα δεκαεπτά χρόνια που τους γνώριζα δεν τους είχα ακούσει ποτέ να δοκιμάσουν κάποιο καινούργιο κομμάτι.

“Το μόνο που μπορείς να κάνεις σε ένα μνημείο είναι να το συντηρείς, οποιαδήποτε άλλη επέμβαση είναι βλασθημία”, έλεγε ο Tragon και στο υπόλοιπο group φαίνονταν όλοι να είναι σύμφωνοι.

Το μνημείο τους ξεδιπλωνόταν κομμάτι το κομμάτι, πάντοτε ίδιο σαν ορθόδοξη λειτουργία.

Αφέθηκα στους ήχους του τραγουδιού βυθισμένος στη πολυθρόνα και γνωρίζοντας ότι αυτή η μουσική δεν ταίριαζε στις σκέψεις μου, τις εγκατέλειψα.

Εκείνη τη στιγμή ονειρευόμουν μόνο ένα πράγμα.Θα ήθελα να ήμουν ο Tragon με όλα τα 140 κιλά του.

Διαβάζοντας το βιογραφικό των deadbeat escapement και έχοντας παρακολουθήσει τα live τους, καταλαβαίνεις αυτόματα ότι αυτό το group αρνήται να κινηθεί αποκλειστικά στο χώρο της μουσικής και “εκμεταλλεύεται” τις αμέτρητες δυνατότητες που προσφέρει η Τέχνη, δένοντας τους ήχους τους με video εγκαταστάσεις, performance, installation, θέατρο και λογοτεχνία.

“Αυτό που μας ενώνει είναι μόνο η γεωγραφία” δηλώνουν, αλλά γνωρίζοντας τα μέλη αυτού του group που γεννήθηκε πριν από ένα χρόνο στη Πάτρα, καταλαβαίνεις αυτόματα ότι εκτός από τις μουσικές σπουδές τους, τους ενώνουν οι σπουδές τους στη Τέχνη, στο video, στο θέατρο, στο restauro, στη μουσική τεχνολογία και την ηχοληψία.

Το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματός τους το αποτελούν δικές τους συνθέσεις και η δήλωσή τους ότι παίζουν art rock, δένει απόλυτα με την εικόνα και τη φιλοσοφία του συγκροτήματος.

"deadbeat escapement" the band was found on February 2006. Reading their bio and having watch at least one of their shows it's not hard to see that this band endorses a numerous of art expressions to interpret and to support their music. Binding sound with video art, performance, Installation, theatre and written speech.

"The only thing that we have in common is geography" ...they state, but having known the band members more closely you can see that apart from their music studies they share studies in painting, video art, art conservation, music technology and Production.

Their shows in the vast majority is consists of songs of their own and the statement that they play ART ROCK completes the band philosophy and image. Live performances with other bands

Οι “deadbeat escapement” είναι :

Ιάννης Κοψίνης - drums

Τρύφωνας Τρυφωνόπουλος - guitar, vocals

Γιάννης Ορφανός - bass

Αγγελικη Βαρδάκα - vocals

Αλέξης Φραγκάκης - guitar, vocals

http://www.myspace.com/deadbeatescapement