ΜΟΥΣΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Black Sabbath, 70's Albums...

Λεπτομέρειες: Γράφτηκε από τον/την Κωστόπουλος Ηλίας - 02 Απρίλιος 2024

Οι Frank Anthony Iommi, Terence Michael Butler, William Thomas Ward και John Michael Osbourne έμειναν μαζί (αρχικά), μέχρι το 1978 και αποτέλεσαν όχι μόνο το σχήμα που τελειοποίησε την αισθητική του συμπαγούς, σκληρού, καθαριστικού Rock ήχου, αλλά και το συγκρότημα σύμβολο του HEAVY METAL.

Ίσως χωρίς τους Black Sabbath το Heavy Metal να μην υπήρχε...

Στις απαρχές μια νέας δεκαετίας αυτής του 1970, οι Black Sabbath άνοιξαν ένα τεράστιο κεφάλαιο στον χώρο του Hard/ Heavy Rock, που ως βασικά του χαρακτηριστικά είχε τον υπέρβαρο μεταλλικό ήχο της κιθάρας, σκοτεινές κι απρόσμενες γέφυρες και συνθέσεις, έντονα αργόσυρτους ρυθμούς και «βέβηλα» φωνητικά, στα όρια της σχιζοφρένειας. Η θεματολογία των επιβλητικών στίχων έσερνε στην επιφάνεια νοήματα και εικόνες από των χώρο του μυστήριου. Το ενδιαφέρον το Butler, για τον αποκρυφισμό και οι στίχοι του που θύμιζαν τις ταινίες τρόμου της Hammer, προσέδωσαν στο σχήμα ένα σατανικό προφίλ. Με βάση τα τύμπανα του Ward και το μπάσο του Butler, οδηγούμενοι από την παραμορφωμένη κιθάρα του Iommi, τους συμπαγείς τοίχους του βαρύτονου rhythm section και τα φωνητικά του Ozzy, που γίνονταν άλλοτε απόλυτα σκοτεινά, άλλοτε απόλυτα παθιασμένα και μερικές φορές εντελώς γκραν-γκινιόλ. Ο ήχος των Black Sabbath οδηγείτο από τα τερατώδη μονολιθικά κοφτά τρομακτικά riffs, που ίσως δεν θα υπήρχαν αν ο αριστερόχειρας κιθαρίστας δεν είχε ένα ατύχημα στα δύο δάχτυλα του δεξιού του χεριού, που του στέρησε τουλάχιστον την γρηγοράδα.

Τότε, όλοι μιλούσαν για ένα σχήμα-φαινόμενο που έπαιζε Heavy Rock, κάποια χρόνια μετά, πρωτοεμφανίστηκε ο όρος Heavy Metal.

Σήμερα, σύσσωμος ο μουσικός κόσμος τους αποδίδει τιμές και τους θεωρεί γεννήτορες του Heavy Metal, αφήνοντας όλους τους μεταγενέστερους δεύτερους και καταϊδρωμένους. Έγιναν σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα σχήμα όπου το γνώριζαν και οι πέτρες.

Ο γράφων, αναπολεί την περίοδο εκείνη, ακροάται για πολλοστή φορά τα albums τους σε βινύλιο, που ηχογράφησε η πρώτη 70’s θρυλική σύνθεση του group. Όπου μέσα από μια μοναδική χημεία, αναδύθηκε ο θρύλος που ακούει στο όνομα BLACK SABBATH.

Ένα flash back λοιπόν, στα 70’s βινύλια των Black Sabbath δεν μοιάζει με μια απλή βουτιά στο παρελθόν. Είναι κάτι περισσότερο, είναι κάτι πολύ-πολύ παραπάνω… είναι απλά, η ανακάλυψη του Heavy Metal...

BLACK SABBATH

(13-February-1970)

Οι Sabbath τον Φεβρουάριο του 1970, έμοιαζαν να έχουν έρθει από το πουθενά, κρύβοντας στο σκοτεινό σπίτι του συννεφιασμένου τους εξώφυλλου αργοπαιγμένα βαριά και πρωτάκουστα riffs, αλλά και ο ανάποδος σταυρός που υπήρχε στο εσώφυλλο του δίσκου, προσέδωσε στο σχήμα ένα evil-satanic image. Ηχογραφήθηκε μέσα σ’ ένα εικοσιτετράωρο με ένα πενιχρό οικονομικό προϋπολογισμό (600 λίρες), όμως η επιβλητική παραγωγή του Roger Bain παραμένει έως και σήμερα υποδειγματική. Η ανατριχιαστική εισαγωγή του “Black Sabbath”, με τις απόμακρες καμπάνες πίσω από τον ήχο της βροχής, υποδέχεται αριστοτεχνικά τους ακροατές σε όλο τον κόσμο εδώ και μισό σχεδόν αιώνα, σ’ ένα σαραντάλεπτο ταξίδι στην σκοτεινή πλευρά… στο μεταθανάτιο λυκόφως. Η δεύτερη όψη του αυθεντικού βινυλίου ανοίγει με μια διασκευή του “Evil Woman” των Crow και κλείνει με το “Warning” του Aynsley Dunbar.

PARANOID

(18-September-1970)

Ήρθε μόλις επτά μήνες (18 Σεπτεμβρίου) ύστερα από το πρώτο, αποδεικνύοντας ότι το σχήμα είχε ήδη κατακτήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ένα τεράστιο κοινό, αφού η ζήτηση τους είναι ήδη σε υψηλότερα επίπεδα. Το “Paranoid” περιέχει αρκετές από τις πρώιμες συνθέσεις τους, εκείνες που παρουσίαζαν σε live πριν ακόμη βγάλουν κάποιο LP. Το “War Pigs” για παράδειγμα ήταν τόσο γνωστό, που φτάνει στην κορυφή των charts της Βρετανίας, το LP αντίστοιχα ανεβαίνει έως την τέταρτη θέση. Το “Paranoid” θεωρείται κλασσικός δίσκος στον χώρο του Heavy Rock, τα “Iron Man”, “Electric Funeral”, “War Pigs” και “Paranoid” αποτελούν από τότε ζωτικό και αναπόσπαστο μέρος των ζωντανών εμφανίσεων τους. το τελευταίο άλλωστε, στέκεται ως ορόσημο, ως απόφθεγμα όλων όσων οι Black Sabbath εκπροσωπούσαν. Η παρανοϊκή φυσιογνωμία του Ozzy αποκαλύπτεται μέσα από στίχους που ξεσκεπάζουν μια αβάσταχτη αγωνιά.

MASTER OF REALITY

(21-April-1971)

Ο Iommi υποσχόταν ότι το τρίτο τους LP θα ήταν ότι βαρύτερο είχαν κάνει ποτέ και τήρησε την υπόσχεση του. Έχοντας ακόμη τον Roger Bain πίσω από την κονσόλα του ήχου, οι τέσσερις μουσικοί συνεχίζουν να τροφοδοτούν τον θρύλο που τους θέλει εκπροσώπους (αν όχι πρωτεργάτες) μιας παγκόσμιας τάσης «απελευθέρωσης». Τότε ήταν που η Rock φιλοσοφία, μέσα από τη χρήση όλων των υπαρκτών τοξικών ουσιών, ήταν μια σκληρή στάση ζωής που χρησιμοποιούσε κατά κόρων το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και το sex. Το “Master Of Reality”, έρχεται να περάσει όμως για πρώτη φορά, τόσο έντονα, κάποια άλλα πρότυπα σκέψης μια προβληματική με οικουμενικό χαρακτήρα φιλοσοφία, που αγγίζει αιώνιες αξίες όπως η ειρήνη “Children Of The Grave”, η πίστη και η αγάπη ως έννοιες μεταφυσικές “After Forever”, “Sweet Leaf” και η αυταπόδεικτη ανάγκη της προστασίας όλων αυτών μαζί, σ’ ένα περιβάλλον βιώσιμο και ανθρώπινο “Into The Void”. Και όλα αυτά, δίχως να χαθεί το ύφος του group που τους ήθελε απίστευτα επιβλητικούς.

VOL.4

(22-September-1972)

Ξεπέρασε πολλές αρνητικές καταστάσεις πρόκειται για το πιο πολύμορφο LP που είχαν γράψει, αν και δεν έλειπαν τα σκληρά και βαριά τραγούδια, ο δίσκος αποδείκνυε ότι το group δεν φοβόταν καθόλου τους πειραματισμούς. Πέρα από το εκπληκτικό riff του “Supernaut”, η μεγαλύτερη έκπληξη του LP ήταν το “Snowblind”. Ο παραγωγός Patrick Meehan προσδίδει μια πιο «γήινη» χροιά στον ήχο του σχήματος, σε αντίθεση με τις ατμοσφαιρικές ιδέες του αποχωρήσαντα Bain. Το “Tomorrow’s Dream” γίνεται το πρώτο τους hit-single ύστερα από το “Paranoid”. Για πολλούς το “Vol.4” θεωρείται παραγνωρισμένο, κυκλοφόρησε στις 25 του Σεπτέμβρη του 1972. Εδώ έχουμε τις πρώτες φωτογραφίες των μελών του group, που έως τότε κρυβόταν πίσω από μαύρες εικόνες (στο cover φιγουράρει για πρώτη φορά ο Ozzy).

SABBATH BLOODY SABBATH

(1-December-1973)

Ήρθε την 1^η Δεκεμβρίου του 1973, να αποζημιώσει τους πάντες, με έκδηλο το σατανικό image (χάρη στο εξώφυλλο), κατάφερε να θεωρείται από τους ακρογωνιαίους λίθους του Heavy Metal. Το πέμπτο τους LP έμελλε να είναι και το τελευταίο στην Vertigo, αφού τον Σεπτέμβριο του ’75 χάνουν το συμβόλαιο τους. Με την βοήθεια του Rick Wakeman (πλήκτρα), το “Sabbath Bloody Sabbath” ανεβαίνει στα charts Αμερικής και Αγγλίας. Εδώ σηματοδοτείται και η διαφοροποίηση του Ozzy από την πορεία των υπολοίπων, αφού ο τρόπος ζωής που ακολουθεί ξεπερνά τα ανεκτά όρια και επιπλέον, εμφανίζεται ως ο μοναδικός που αρνείται οποιαδήποτε απόκλιση των Sabbath από το μουσικό τους ύφος. Η παραγωγή διαφοροποιείται, ο ήχος γίνεται πιο οξύς, στιλπνός και διαυγής όσο ποτέ. Τα “Sabbath Bloody Sabbath”, “National Acrobat” και “Sabbra Cadabra” ξεχωρίζουν, το ανεπανάληπτο εξώφυλλο οριοθετεί άθελα του τη θεματολογία μιας ολόκληρης Heavy Metal γενιάς, που θα ακλουθούσε τα βήματα του group.

SABOTAGE

(28-July-1975)

Πειραματικές φόρμες και προοδευτικά στοιχεία… τα πρώτα σημάδια κόπωσης είναι αισθητά σε οποίον ζητά πολλά από τους Sabbath. Το πρώτο τους LP στη NEMS (28 Ιουλίου 1975), ήταν και το πρώτο που φιλοξενούσε φωτογραφία του group στο εξώφυλλο. Η πανέξυπνη ιδέα του καθρέφτη που χωρίζει δύο παράλληλους κόσμους σαμποτάρει κάθε υπόνοια επανάληψης ή στείρας φαντασίας, μονάχα όσον άφορα τη μορφή του προϊόντος. Διότι, ουσιαστικά εδώ αντιλαμβάνεται κανείς μια αδύναμη συνθετική περίοδο που κοπιάρει ασυνείδητα παλιότερες στιγμές, οι τοίχοι του ήχου άρχισαν να χάνουν λίγο από την ένταση τους. Το στοιχείο της έκπληξης, αλλά και της ταχύτητας δεν βρίσκονταν πια στην ίδια υψηλή στάθμη, αντιμετωπίζουν αρκετά εσωτερικά προβλήματα γεγονός που είχε αντανάκλαση και στην μουσική τους ταυτότητα. Η συμπαραγωγή του δίσκου με τον Mike Butcher αφήνει κενό, ο ήχος ξάφνου αποκτά μια χαοτική υφή, κάτι που ουδέποτε χαρακτήριζε τους επιβλητικούς Βρετανούς.

TECHNICAL ECSTASY

(25-September-1976)

Ιδιαίτερα τεχνικό, ήρθε να παρουσιάσει τον Iommi σαν τον απόλυτο κυρίαρχο του group. Όπως η φλόγα του κεριού, λίγο πριν σβήσει, λάμπει απότομα, στιγμιαία, έτσι αυτό το παρεξηγημένο LP στάθηκε αξία σε δύο σχεδόν μέτρια, το “Sabotage” και το “Never Say Die”. Αυτή η ατυχής θέση το χαντάκωσε προκαλώντας στους οπαδούς τους, έως σήμερα, μια καχύποπτη στάση. Η επιστροφή στην Vertigo αφήνει στο σχήμα να πάρει τη παραγωγή του LP στα χέρια του, αποτέλεσμα αυτού μια από τις καλύτερες παραγωγές επί εποχής Ozzy, βγήκε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1976. Ο Ozzy επιμένει σε όλες τις αλλαγές πλεύσεις που ο Iommi αναζητούσε, δεν κατάφεραν να πλήξουν το συνολικό βάρος του δίσκου. Οι συνθέσεις παρουσιάζουν μεγαλύτερη ευελιξία και πολυπλοκότητα, τα πνευστά κάνουν για πρώτη φορά δειλά-δειλά την εμφάνιση τους, τόσο, ώστε να μην βλάψουν το όγκο του group. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του album, ο Ozzy φεύγει από το group, για να επανέλθει τον Ιανουάριο του 1978.

NEVER SAY DIE

(28-September-1978)

Κατά γενική ομολογία, το πιο αδύναμο LP αυτής της περιόδου του group με τον Ozzy στο μικρόφωνο. Ουσιαστικά το “Never Say Die” αντικατοπτρίζει τις εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των μελών, το κονταροχτύπημα δύο τελείως διαφορετικών νοοτροπιών, που εμφανίζεται σε όλα τα μεγάλα συγκροτήματα κάποια στιγμή. Αυτό το LP που κυκλοφορεί στις 28 Σεπτεμβρίου του 1978, πρόκειται για μια απόπειρα ανανεώσεις, πειραματισμού και αναζήτησης μιας νέας πορείας, που μεταλλάσσεται σταδιακά, κόντρα στην παραδοσιακή, που θέλει τη σφραγίδα του σχήματος αμετάβλητη στο χρόνο σαν σήμα κατατεθέν. Το ομώνυμο τραγούδι “Never Say Die” ξεχώρισε αισθητά, ο τίτλος του στάθηκε ατυχής, αφού ο… θάνατος του group με αυτή την μορφή ήρθε τρεις μήνες μετά την ηχογράφηση του.

BONUS

LIVE AT LAST

(June-1980)

Ηχογραφημένο ζωντανά στην περιοδεία του “Vol.4” (Manchester, London), βγαίνει το Καλοκαίρι του 1980 από τη NEMS, χωρίς την συγκατάθεση του Ozzy και των υπολοίπων Sabbath. Ένα πέπλο μυστήριου κρύβει τους λόγους αυτής της στάσης, φήμες μιλούν για αρνητική στάση των ίδιων των μουσικών, που απεχθάνονταν τις συγκεκριμένες εκτελέσεις. Πάντως, η παραγωγή του ήχου είναι αξιοπρεπής, οι εκτελέσεις των “Sweat Leaf”, “Children Of The Grave”, “War Pigs” και “Paranoid” συλλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος της μοναδικής ατμόσφαιρας που δημιουργούσαν οι Sabbath επί σκηνής, ενώ δεν λείπουν φυσικά και τα χαρακτηριστικά φάλτσα του Ozzy, που φανερώνουν μια ατόφια ηχογράφηση, δίχως overdubs. Αυτό το δυσεύρετο σχετικά live LP διχάζει τους φίλους του σχήματος, που γνώριζαν ότι η πρώτη τους περίοδος δεν είχε δισκογραφικά ζωντανές ηχογραφήσεις. Πολλές εξειδικευμένες εγκυκλοπαίδειες του Heavy Metal χώρου, ούτε καν το αναφέρουν.

Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.

Επισήμανση:

Η παρουσίαση των δίσκων επιλέχτηκαν από την προσωπική μου δισκοθήκη, έγινε κατόπιν ακρόασης στο φυσικό τους προϊόν (LP) και όχι σε mp3, digital, download και λοιπές αηδίες, που μας (σας) γεμίζουν με αέρα κοπανιστό.

Black Sabbath - Η πρώτη εμφάνιση στην Ελλάδα

Λεπτομέρειες: Γράφτηκε από τον/την Λεωνίδας Σγούρδας - 11 Νοέμβριος 2023

Η δεκαετία του 80 ήταν η πιο επεισοδιακή για τους Black Sabbath. Ενώ ξεκίνησε δυναμικά με την εποχή του Dio στα φωνητικά, μετά ακολούθησε ο Ian Gillan και μετά ήρθε το χάος και ένας Iommi να προσπαθεί να κρατήσει το συγκρότημα αλλάζοντας συνέχεια μέλη. To 1983 μετα το Born Again δίσκο με τον Gillan στα φωνητικά και μια πετυχημένη περιοδεία, όπου παίζανε το "Supernaut" αλλά και το "Smoke on the water " από τους Deep Purple, o Gillan αποχωρεί για να συμμετάσχει στην επανένωση των Deep Purple. Άρχισε μια διαδικασία αναζήτησης τραγουδιστή το 1984, τελικά πήραν τον Dave Donato , έκαναν μερικές πρόβες, έγραψαν κάποια τραγούδια σε demo μορφή (μόνο η πρώιμη έκδοση του Shining είναι διαθέσιμη μέχρι στιγμής, που αρχικά ονομαζόταν "No way out") και τέλος. Τότε στην ουσία ήρθε η πρώτη διάλυση των Black Sabbath.

To 1985 o Iommi αρχίζει να ετοιμάζει το πρώτο του solo δίσκο. Το αρχικό όνομα ήταν Star of India. Στα demos του δίσκου τραγούδησε αρχικά ο Jeff Fenholt. Μάλιστα στο ίδιο studio εκείνη την εποχή ηχογραφούσε και η Lita Ford, η οποία τότε είχε σχέση με τον Iommi, για αυτό και στα bootlegs από εκείνη την εποχή που περιλαμβάνουν τις αρχικές εκδόσεις με τον Fenholt, υπάρχουν jams του Iommi με την Ford, όπως και μέλη της μπάντας της Ford έπαιξαν στο δίσκο του Iommi.Τελικά αποχώρησε ο Fenholt και στη θέση του ήρθε ο Glen Hughes. Άλλαξαν το όνομα του δίσκου σε "Seventh Star" , τις αρχικές ονομασίες των τραγουδιών και τους στίχους. Όλα ΟΚ μέχρι εδώ. Όμως το management του Iommi, υπεύθυνος του οποίου ήταν ο πατέρας της Sharon Osborne, τον πιέζει να κυκλοφορήσει τον δίσκο σαν Black Sabbath feat. Tony Iommi. Τελικά έτσι έγινε. Ο δίσκος δίχασε για ήταν διαφορετικός από το ύφος των Black Sabbath, αν και υπήρχαν αρκετά στοιχεία λόγω του Iommi, αλλά υπήρχαν πολλά blues και hard rock στοιχεία. Μάλιστα γύρισαν και ένα βίντεο για το "No stranger to love", το οποίο είναι αρκετά εμπορικό τραγούδι και στο βίντεο η έκδοση είναι διαφορετική από τον δίσκο. Ωραία μέχρι εδώ. Ξεκινά η περιοδεία και έρχεται το χάος. Ο Hughes από τις καταχρήσεις δεν μπορεί να τραγουδήσει καλά στις συναυλίες, ξεχνάει στίχους και κάποιες φορές τον καλύπτει ο Geoff Nichols στα φωνητικά. Σε ένα καυγά που είχε με ένα μέλος από το crew των Sabbath, του σπάνε τη μύτη και εκεί τερμάτισε η υπόθεση. Τελικά αποχωρεί. Αντικαταστάτης του ο Ray Gillen. Με αυτόν συνεχίζουν την περιοδεία και ξεκινούν την ηχογράφηση demos για το νέο δίσκο. Ενώ έχουν τελειώσει σχεδόν τις ηχογραφήσεις και όλα έτοιμα για να προχωρήσουν, αποχωρεί ο Gillen. Στη θέση του έρχεται ο Tony Martin που πρέπει να επαναηχογραφήσει όλα τα φωνητικά στα ήδη υπάρχοντα τραγούδια. Το μόνο που έμεινε από τον Gillen στον επίσημο δίσκο , ήταν το γέλιο του στο τραγούδι Nightmare. Όμως πρωτού τελειώσουν το θέμα με τον δίσκο, προέκυψαν δύο συναυλίες. Μία στην Ελλάδα και μία στη Νότια Αφρική. Από τη δεύτερη δεν υπάρχει υλικό και εξαιτίας της λογοκρίθηκαν γιατί έπαιξαν την περίοδο του Απαρχάιντ, κάτι για το οποίο το συγκρότημα είπε πως δε γνώριζε για τις συνθήκες που επικρατούσαν εκεί. Η συναυλία στη χώρα μας ήταν η πρώτη τους. Μέχρι πριν λίγα χρόνια αποτελούσε αστικό μύθο σχεδον και ότι πληροφορίες είχαμε ήταν από το Metal Hammer και όσους είχαν παρεβρεθεί εκεί.Support ήταν οι Vaal του Τσιμπινουδάκη. Πολλοί συλλέκτες έψαχναν να βρουν μια ηχογράφηση αλλά μάταια. Ξαφνικά πριν λίγο καιρό σκάει στο youtube, ολόκληρη η συναυλία και γίνεται χαμός. Μάλιστα έχει και καλό ήχο.Στο τέλος του άρθρου θα έχει και το link. To συγκρότημα ήρθε με ένα παράξενο και μοναδικό line up.Πέρα από τους Iommi,Martin,Nichols που ήταν βασικοί και έμειναν σταθεροί και μετά, στα τύμπανα ηταν ο Ben Bevans ο οποίος είχε ξαναπαίξει μαζί τους το 1983 στη περιοδεία του Born Again, όμως μετα τη συναυλία στη χώρα μας αποχώρησε γιατί δεν ήθελε να παίξει στη Νότιο Αφρική και αντικαταστάθηκε από τον Tery Chimes και ο Dan Spitz στο μπάσο. Το setlist παράξενο. Δεν υπήρχε κανένα τραγούδι από το Eternal Idol μιας και δεν είχε ακόμα δεν είχαν τελειώσει με το θέμα των ηχογραφήσεων και ένα μόνο τραγούδι από το Seventh Star το Heart Like A Wheel που ακούγεται πρώτη φορά ολόκληρο από τον Martin. Ακούστηκε άλλη μια φορά στο ένα και μοναδικό live που έκαναν το 1988 και τελευταία φορά, αλλα σε κομμένη έκδοση, στη περιοδεία του TYR. Τα υπόλοιπα τραγούδια ήταν από την εποχή του Ozzy και του Dio.

Σύμφωνα με όσα είχαμε ακούσει, αλλά και ακούμε από το bootleg, η απόδοση του συγκροτήματος είναι πολύ καλή. Η συναυλία όμως τερματίζει απότομα και χωρίς να παίξουν το κλασσικό Paranoid. Δε φταίει σε αυτό όμως αυτός που το ηχογράφησε, αλλά όντως τελείωσε απότομα γιατί μέρος του κοινού ανέβηκε στη σκηνή και δημιουργήθηκαν φασαρίες. Αποτέλεσμα το συγκρότημα να αποχωρήσει πριν να ολοκληρώσει τη συναυλία. Επρεπε να περάσουν 18 χρόνια για να πάμε στο 2005 και να έρθουν για τελευταια φορά στη χώρα μας, με την κλασσική σύνθεση (ήρθαν άλλη μια φορά ακόμα αλλα ως Heaven and Hell, που στην ουσία ήταν οι Black Sabbath της Dio εποχής). Αυτή είναι πάνω κάτω η ιστορία του πρώτου live των Black Sabbath στη χώρα μας, του παρασκηνίου του και στην ουσία η αρχή της Martin περιόδου η οποία είναι αρκετά υποτιμημένη, γιατί ενώ κυκλοφόρησαν σπουδαίους δίσκους και κράτησε αρκετά χρόνια ( 1987-1991, 1993-1996), με πολλές και καλές συναυλίες, υποσκιάστηκε από την εποχή του Ozzy και του Dio και από την γενική αλλαγή στη μουσική στις αρχές προς μέσα του 1990. Όμως πριν λίγες μέρες πληροφορήθηκα ότι ο Martin και ο Iommi ξανασυντήθηκαν. Ελπίζω να βγεί κάτι καλό από αυτό.

Black Sabbath - Live in Panathinaikos Stadium 21 July 1987

Line Up :

Tony Iommi - Guitar
Tony Martin - Vocals
Bev Bevan - Drums
Dave Spitz - Bass
Geoff Nicholls - Keyboards

Set List :

Intro (Supertzar)
Neon Knights
Children of the Sea
War Pigs
Heart Like A Wheel
Drum Solo
Iron Man
Guitar Solo
The Mob Rules
Black Sabbath
Die Young
Heaven and Hell
Children Of The Grave (cut)

Αφιέρωμα με υλικό από το Metal Hammer , στο www.black-sabbath.com .

https://www.black-sabbath.com/1987/07/black-sabbath-in-athens-on-july-21-1987/

To bootleg της συναυλίας.

KISS GUITARISTS

Λεπτομέρειες: Γράφτηκε από τον/την Κωστόπουλος Ηλίας - 11 Νοέμβριος 2023

KISS GUITARISTS

Είναι, δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι έχουμε φτάσει αισίως στα 50 χρόνια, από τότε που οι Paul Stanley και Gene Simmons ενώθηκαν για πρώτη φορά με τους Peter Criss και Ace Frehley, για να σχηματίσουν τους KISS.
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών, με σπάνιες εξαιρέσεις, το συγκρότημα κράτησε σταθερό το καυτό και εκρηκτικό μείγμα του σκληρού Rock & Roll, με γνώμονα τα κιθαριστικά riffs και τραγούδια ύμνους, έτοιμα κυρίως για τις μεγάλες αρένες ανά τον κόσμο. Στην πορεία του συγκροτήματος, αρκετοί lead κιθαρίστες έχουν περάσει, παρέμβει και περπατήσει μαζί του, για να βάλουν κι αυτοί (ο καθένας με τον τρόπο του), το λιθαράκι τους και την χαρακτηριστική σφραγίδα τους, στο group αλλά και στον ήχο του.
Παρακάτω, παραθέτουμε το προφίλ του καθενός από αυτούς τους κιθαρίστες και παρακολουθούμε με λίγα και περιεκτικά λόγια την θητεία τους στο συγκρότημα. Αλλά και την studio και live δισκογραφία του καθενός με το συγκρότημα.

ACE FREHLEY
(27-April-1951)
Για πολλούς fans του συγκροτήματος, ο Ace Frehley θα είναι μια για πάντα ο οριστικός και καθοριστικός original κιθαρίστας των KISS. Ξεκινώντας από το ομότιτλο ντεμπούτο studio album το 1974 και μέχρι την αρχική του αποχώρηση, το 1982, ο Frehley ενέπνευσε αμέτρητους επίδοξους κιθαρίστες να πάρουν αυτό το μαγικό όργανο (που λέγετε κιθάρα), στα χέρια τους. Επιπλέον, ο αντίκτυπος του Ace στους εξάχορδους συνομήλικους κιθαριστές του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 ήταν ανυπολόγιστος, καθώς τα συναρπαστικά riff και τα εμπρηστικά solo του, ταιριάζουν απόλυτα με την πρωτοποριακή θεατρικότητα των KISS. Δεκατέσσερα χρόνια μετά την αρχική αποχώρηση του από το συγκρότημα, το 1996, ο Frehley, μαζί με τον Peter Criss, εντάχθηκαν ξανά στο group ως μέρος μιας επανένωσης των αρχικών μελών. Δύο χρόνια αργότερα το 1998, η αρχική αυθεντική σύνθεση των KISS κυκλοφόρησε το studio album “Psycho Circus” και ο Frehley παρέμεινε ως μέλος της περιοδείας για τα επόμενα τριάμισι περίπου χρόνια. Η τελευταία του εμφάνιση με τους KISS πραγματοποιήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου του 2002, κατά τη διάρκεια των τελετών λήξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων εκείνης της χρονιάς.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ KISS
“Kiss” (1974)
“Hotter Than Ηell” (1974)
“Dressed To Κill” (1975)
“Alive I” (1975)
“Destroyer” (1976)
“Rock And Roll Over” (1976)
“Love Gun” (1977)
“Alive II” (1978)
“Double Platinum” (1978)
“Ace Frehley” (1978)
“Dynasty” (1979)
“Unmasked” (1980)
“(Music From) The Elder” (1981)
“Psycho Circus” (1998)
“You Wanted The Best, You Got The Best” (1996)
“Off The Soundboard: Live At Tokyo 2001” (2021)
“Off The Soundboard: Live At Donington 1996” (2022)
“Off The Soundboard: Live At Des Moines 1977” (2022)

VINNIE VINCENT
(6-August-1952)
Η μαθητεία του Vinnie, ως κιθαρίστας, ήταν μακράν η πιο ασυνήθιστη από κάθε άλλο κιθαρίστα των KISS. Συγκεκριμένα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, υπηρέτησε ως μουσικός συνθέτης για τηλεοπτικές εκπομπές όπως οι “Happy Days” και “Joanie Loves Chachi”, γράφοντας συχνά τραγούδια και για τις δύο αυτές σειρές, στην ακουστική του κιθάρα. Συμμετέχοντας στους KISS ως αντικαταστάτης του Frehley, το 1982, ο Vincent ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας του studio album “Creatures Of The Night” εκείνης της χρονιάς και του “Lick It Up” του 1983. Και τα δύο αυτά albums σημάδεψαν κατά πολύ την επιστροφή στον σκληρό Rock ήχο, που είχε τροφοδοτήσει την καλύτερη δισκογραφική δουλειά των KISS στη δεκαετία του ’70. Η θητεία του Vincent με το group έληξε οριστικά και αμετάκλητα τον Μάρτιο του 1984. Μερικοί, λένε ότι η αποχώρησή του οφειλόταν σε συγκρούσεις που προέκυψαν, με τη συνήθεια που είχε, στο να παρατείνει τα κιθαριστικά solo του κατά τη διάρκεια των ζωντανών παραστάσεων των KISS.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ KISS
“Creatures Of The Night” (1982)
“Lick It Up” (1983)

MARK ST. JOHN (RIP)
(7-February-1965 ~ 5-April-2007)
Η θητεία του Mark St. John με τους KISS ήταν η μικρότερη από οποιονδήποτε άλλο, από τους κιθαρίστες του συγκροτήματος. Ωστόσο, οι συνεισφορά του στο album “Animalize” του 1984, ήταν εκθαμβωτική. Ο Mark ως πρώην δάσκαλος κιθάρας, έφερε ένα πιο φανταχτερό κιθαριστικό στυλ στους KISS, γεμάτο με πυροτεχνήματα και χτυπήματα, που αντικατόπτριζε κάπως τον ήχο του Eddie Van Halen, που αναδύονταν εκείνη την εποχή, στις ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων για το “Animalize”, ο Mark ανέπτυξε μια σπάνια μορφή αρθρίτιδας που παρενέβαινε στην ικανότητα του να παίζει αποτελεσματικά, τόσο στο studio όσο και live επάνω στη σκηνή. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για το “Animalize”, αφού ερμήνευσε μόνον δύο ολόκληρα live show κι ένα μισό, η ασθένεια τον ανάγκασε να υποκύψει και ο Bruce Kulick, ανέλαβε τα καθήκοντα ως επικεφαλής κιθαρίστας τον Δεκέμβριο του 1984. Ο Mark τελικά, ανέκαμψε πλήρως από την αρθριτική του κατάσταση και συνέχισε να κάνει διάφορα μουσικά έργα που δεν είχαν σχέση με τους KISS. Αλλά δυστυχώς, τραγικά τις 5 Απριλίου του 2007, πέθανε μετά από εγκεφαλική αιμορραγία.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ KISS
“Animalize” (1984)
“Off The Soundboard: Live At Poughkeepsie 1984” (2022)

BRUCE KULICK
(12-December-1953)
Η μακρά θητεία του Bruce Kulick με τους KISS, επεκτάθηκε από τα τέλη του 1984 έως και τον Αύγουστο του 1996, όπου κάλυψε μαζί με το group, πέντε studio album συν τις live κυκλοφορίες “Alive III” και “MTV Unplugged”. Έχει τη μοναδική διάκριση, ότι ως μέλος του συγκροτήματος, δεν έχει φορέσει ποτέ make-up επί σκηνής, (όπως επίσης και ο Mark St. John). Παίζει υπέροχη κιθάρα, είναι γρήγορος, ελεγχόμενος και πραγματικά εκφραστικός. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσαμε να ξανά δούμε τον Bruce με τους KISS, θα ήταν μόνον εάν αποφάσιζαν να βγάλουν το make-up και να κάνουν μια περιοδεία σε στυλ “Revenge”, ας πούμε. Αν το έκαναν αυτό, όλοι οι οπαδοί τους θα ήταν και κολακευμένοι και περήφανοι.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ KISS
“Asylum” (1985)
“Crazy Nights” (1987)
“Smashes, Thrashes And Hits” (1988)
“Hot In The shade” (1990)
“Revenge” (1992)
“Alive III” (1993)
“Kiss My Ass” (1994)
“MTV Unplugged” (1996)
“Carnival Οf Souls” (1997)

TOMMY THAYER
(7-Novenmber-1960)
Η ενασχόληση του Tommy Thayer με τους KISS χρονολογείται περίπου από το 1985, όταν το συγκρότημα του οι Black & Blue, περιόδευσε για δύο μήνες ως support group. Το 1989, ο Thayer συνέγραψε τραγούδια μαζί με τον Gene Simmons και έπαιξε session κιθάρα σε κάποια demo τραγουδιών για το studio album του group, το “Hot In The Shade”. Ο Thayer εντάχθηκε ως υπάλληλος στην οικογένεια των KISS, το 1996 κατά τη διάρκεια της επανένωσης των Criss και Frehley με το συγκρότημα, εκτελώντας εργασίες όπως η οργάνωση συνεδρίων και η επεξεργασία διαφόρων μουσικών DVD και σε άλλα παρόμοια καθήκοντα. Όταν η σύνθεση της Reunion κατέρρευσε οριστικά το 2002, ο Thayer φάνηκε να ήταν η τέλεια επιλογή από τους Gene και Paul, να είναι ο αντικαταστάτης του Frehley. Ενώ, βοήθησε στη δημιουργία των studio albums των KISS “Sonic Boom” το 2009 και “Monster” το 2012.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ KISS
“Kiss Symphony/ Alive IV” (2003)
“Kiss Instant Live” (2004)
“Alive, The Millennium Concert” (2006)
“Kiss Alive 35” (2008)
“Jigoku-Retsuden” (2008)
“Sonic Boom” (2009)
“Kiss Sonic Boom Over Europe” (2010)
“Monster” (2012)
“Kiss Rocks Vegas” (2016)
“Off The Soundboard: Live At Virginia Beach 2004” (2022)

Κείμενο: Ηλίας Κωστόπουλος.

Η ιστορία πίσω από το "New Kid In Town" από τους Eagles

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 10 Φεβρουάριος 2023

Η ιστορία πίσω από το "New Kid In Town" από τους Eagles

Ένα απόλυτα κλασικό τραγούδι του γκρούπ

Ήταν ο φίλος των Eagles και τραγουδοποιός J.D. Souther που δημιούργησε το ρεφρέν.
Αν και το συγκρότημα συμφώνησε ότι σίγουρα ακουγόταν σαν επιτυχία, ο Souther είχε κολλήσει
και δεν ήξερε πώς να συνεχίσει με το τραγούδι. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε μέλος του Don Henley και
του Glenn Frey για τις εγγραφή (session) του Hotel California και ο Souther έπαιξε το τραγούδι
για τους δύο. Τελικά κατάφεραν να το ολοκληρώσουν μαζί.

Ο Souther είπε ότι «απλώς έγραφαν για τους αντικαταστάτες μας».
Εξήγησε περαιτέρω στο SongFacts, «Το «New Kid» προέκυψε σκέφτοντα ς ότι κάποια στιγμή κάποιο παιδί θα ερχόταν καβάλα στην πόλη που ήταν πολύ πιο γρήγορα από εσένα και θα το έλεγε και μετά θα το απέδεικνυε. Αυτή είναι η ιστορία της ζωής. Αυτή είναι η ιστορία
του μεγαλώματος/γήρανσης, ειδικά όταν βγαίνεις από τα εφηβικά και νεαρά σου χρόνια και καθώς πλησιάζεις τα 30, αρχίζεις
να βλέπεις ότι τα πράγματα δεν μένουν ίδια για πάντα. Και ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι τύποι σαν εσάς και κοπέλες σαν
εσάς που θέλουν το ίδιο πράγμα που έρχεται, και θέλουν επίσης τη στιγμή τους, και θα την πάρουν.
Και είναι μια χαρά. Είναι όπως πρέπει».

Στις σημειώσεις του The Very Best Of, ο Henley έγραψε για το νόημα του κομματιού:
«Πρόκειται για τη φευγαλέα, άστατη φύση της αγάπης και του ρομαντισμού. Αφορά επίσης τη φευγαλέα
φύση της φήμης, ειδικά στη μουσική βιομηχανία. Βασικά λέγαμε, «Κοιτάξτε, ξέρουμε ότι είμαστε δυναμικοί
αυτή τη στιγμή, αλλά ξέρουμε επίσης ότι κάποιος θα έρθει και θα μας αντικαταστήσει –
τόσο στη μουσική όσο και στην αγάπη».

Υπήρχαν φήμες ότι μπορεί να επρόκειτο για τον Bruce Springsteen αλλά ο Souther το διέψευσε.

Κείμενο (Σ.Σ )

Ποιό είναι το τραγούδι των Beatles που άλλαξε τη ζωή του Ozzy

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 07 Φεβρουάριος 2023

Ο Ozzy Osbourne είναι γνωστός για πολλά πράγματα, ένα από τα οποία είναι η αφοσίωσή του στη μουσική των Beatles. Πέρα από το ότι είναι ένας από τους καλύτερους rockers όλων των εποχών που έχει κάνει πολλά τρελά πράγματα, δεν ντρέπεται επίσης να εξηγήσει γιατί οι Fab Four τον ενέπνευσαν να ακολουθήσει μουσική καριέρα.

Ο Ozzy, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι John Michael Osbourne, γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1948 στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας. Λόγω της δυσλεξίας του και της σεξουαλικής επίθεσης που υπέστη στα χέρια σχολικών νταήδων,και απόπειρα αυτοκτονίας πολλές φορές ως νεαρό αγόρι. Όταν ήταν έφηβος, είχε εγκαταλείψει το σχολείο και δούλευε περίεργες δουλειές, μεταξύ άλλων σε ένα σφαγείο. «Για τις πρώτες δύο ή τρεις εβδομάδες, δεν έκανα τίποτα άλλο παρά μόνο εμετό», είπε κάποτε σε μια συνέντευξη.

Ωστόσο, η πραγματική κλήση του Osbourne δεν περιελάμβανε εργασία σε σφαγείο ή οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα χωρίς νόημα. Ο Πρίγκιπας του Σκότους ανακάλυψε την αληθινή του κλήση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου: τη μουσική. Μια μέρα, καθώς περπατούσε στο δρόμο, άκουσε το τραγούδι των Beatles «She Loves You» που εδραίωσε στο μυαλό του ότι αυτή ήταν η αληθινή του κλήση.

Σε μια συνέντευξη του 2022 στο The Express, ο Osbourne εξήγησε με γλαφυρό τρόπο πώς ένιωθε όταν άκουσε για πρώτη φορά αυτό το εμβληματικό κομμάτι των Beatles. «Φανταστείτε να πηγαίνετε για ύπνο σε έναν κόσμο και μετά να ξυπνάτε σε έναν άλλο τόσο διαφορετικό και συναρπαστικό που σας κάνει να νιώθετε χαρούμενοι που ζείτε», είπε. «Ήξερα ότι θα γίνω ροκ σταρ για το υπόλοιπο της ζωής μου».

Deep Purple - California's Night

Λεπτομέρειες: Γράφτηκε από τον/την Λεωνίδας Σγούρδας - 15 Ιανουάριος 2023

Ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου παραπέμπει στο θρυλικό live "California Jam" της Mark III περιόδου. Για τους γνώστες όμως, ο νους τους πάει και κάπου αλλού. Σε μια μυθική και μοναδική συναυλία στο Quebec του Καναδά το 1972. Υπήρχαν μόνο συνεντεύξεις, φήμες και διάφορα άρθρα γύρω από αυτήν, αλλά τίποτα ακουστικό ή οπτικό. Παρόλο που είναι μια μπάντα που έχει άπειρα bootlegs, δεν υπήρξε κάτι. Ακόμα και για τους New Deep Purple του Evans υπήρχε έστω ένα βίντεο από συναυλία τους στο Μεξικό.Στο Youtube όμως βρίσκεις απίθανα πράγματα και τελευταία έχουν ανοίξει πολλά σεντούκια με σπάνιες ηχογραφήσεις, τις οποίες θα αναλύσουμε σε άλλα άρθρα μας.Οι Deep Purple το 1972 ήταν στο αποκορύφωμα τους. Η κλασσική Mark II σύνθεση είχες μόλις κυκλοφορήσει το επίσης κλασσικό "Machine Head" δίσκο πρίν λίγες ημέρες (στις 25 Μαρτίου 1972) και το συγκρότημα ήταν έτοιμο για περιοδεία. Στις 6 Απριλίου του 1972 είχε κανονιστεί συναυλία για το Quebec του Καναδά. O Blackmore όμως είχε ηπατίτιδα και δε μπορούσε να παίξει. Έπρεπε να βρεθεί πολύ γρήγορα ένας αντικαταστάτης που να μάθει τα παλαιά αλλά κυρίως τα καινούργια τραγούδια. Το να αντιακταστήσεις ένα κιθαρίστα σαν τον Blackmore και ειδικά τη συγκεκριμένη περίοδο, ήταν ένα τεράστιο ρίσκο για τον οποιοδήποτε. O Al Kooper ήταν η πρώτη επιλογή. Όπως είχε δηλώσει ο Kooper, είχε κάνει πρόβες μαζί τους, αλλά δεν αισθανόταν πολύ άνετα. Τελικά επιλέχθηκε ο Randy California. Ένας νέος και ταλαντούχος κιθαρίστας από την Αμερική. Ο California δεν είχε πολλά χρόνια πορείας τότε, αλλά ήταν κάτι σαν φαινόμενο . Ήταν μόλις 21 χρονών, είχε ήδη παίξει με τον θρυλικό Hendrix μαζί, είχε τους θρυλικούς Spirit η οποία έιχαν το περιβόητο κομμάτι "Taurus" στο οποίο βασίστηκε το κλασσικό "Stairway to the heaven" των Led Zeppelis , αλλά ποτέ δεν το παραδέχτηκε ο Page. Οπότε μιλάμε για μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επιλογή. Επίσης στη συναυλία αυτή θα ακουστεί για πρώτη φορά το "When a blind man cries" . Τραγούδι το οποίο λάτρευε ο Gillan αλλά δεν ήθελε ποτέ ο Blackmore.Δεν είναι τυχαίο που δε μπήκε ποτέ επίσημα στο δίσκο, έγινε b-side, δε παίχτηκε ποτέ με τη Mark II σύνθεση και μετά από αυτό το live παίχτηκε πάλι το 1993 με το Satriani στη κιθάρα. Το live ανέβηκε στο youtube πριν καιρό και είχε ηχογραφηθει από τον Robert Lafontaine. Ηχογραφήθηκαν τα 7 από τα 8 κομμάτια, λόγω προβλήματος στο μικρόφωνο (κόπηκε το "Lucille"). Η ποιότητα του ήχου για bootleg τέτοιας εποχής είναι πολύ καλή και ο ήχος ακούγεται καθαρά και ευχάριστα. Αυτό που ακούμε είναι ότι το συγκρότημα είναι σε καλή μέρα και με καλή απόδοση. Ο California παίζει πολύ καλά τα μέρη του Blackmore στα ρυθμικά και στα σόλο παίζει τα δικά του. Υπάρχουν αρκετά σημεία που τα μέρη τις κιθάρας τα γεμίζει ο Jon Lord με το keyboard του. Είναι μια ιδιαίτερη στιγμή στην ιστορία του Rock που αξίζει να την ακούσει κάποιος. Τώρα μένει να ακούσουμε και το live που τραγουδούσε ο Roger Glover στη θέση του Gillan στις αρχές των 70s. Μετά από αυτή τη συναυλία, ακυρώθηκαν οι υπόλοιπες μέχρι να αναρρώσει o Blackmore και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Δυστυχώς ο California ήταν ο δεύτερος κιθαρίστας του συγκροτήματος που έχει απεβιώσει, μαζί με τον επίσης Αμερικάνο Tommy Bolin.

Deep Purple - Live in Quebec 1972

I. Intro
II. Strange Kind Of Woman
III. Into The Fire
IV. Child In Time
V. The Mule / Drum Solo
VI. Lazy
VII. When A Blind Man Cry
VIII. Space Truckin'