Paul Di’Anno Live@Kyttaro - 30/09/2013 (review)
- Λεπτομέρειες
- Άννα Γκίκα - 01 Οκτώβριος 2013
Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου, 8.20 το βράδυ.
Μήνυμα, από τον αγαπημένο μου ξάδερφο: "Αν βρούμε εισιτήριο, πάμε Di Anno?"
(βουβός πανικός!)
(βουβός πανικός!)
Οι πόρτες άνοιγαν στις 8...
Μετά από μισή ώρα με sprint και άλλα, καταφέρνουμε να φτάσουμε στο κατάμεστο Κύτταρο.
Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου, 8.20 το βράδυ.
Μήνυμα, από τον αγαπημένο μου ξάδερφο: "Αν βρούμε εισιτήριο, πάμε Di Anno?"
(βουβός πανικός!)
(βουβός πανικός!)
Οι πόρτες άνοιγαν στις 8...
Μετά από μισή ώρα με sprint και άλλα, καταφέρνουμε να φτάσουμε στο κατάμεστο Κύτταρο.
Οι Maidenance ήταν ήδη στη σκηνή. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να δούμε παρά μόνο τρία κομμάτια. Τα οποία όμως μας φάνηκαν αρκετά. Αρκετά για να μας βάλουν στο κλίμα και αρκετά επειδή ήταν τα: Infinite Dreams, Alexander the Great και Flight of Icarus.
Οι καταπληκτικοί Maidenance μας αποχαιρέτησαν για να δώσουν σκυτάλη στους Sorrowful Angels.
Οι Sorrowful Angels, με φοβερή ενέργεια και σωστά δουλεμένα κομμάτια, είναι από τα πιο ελπιδοφόρα σχήματα της εγχώριας "βαριάς βιομηχανίας" μας. Με σκληρό ήχο, μελωδικά περάσματα και σε στιγμές απόκοσμα φωνητικά, ταρακούνησαν το κοινό και τράνταξαν τα θεμέλια του Κυττάρου. Ακούσαμε κομμάτια από τους 2 δίσκους τους ("Ship In Your Trip" 2009 + "Omens" - 2011) και πραγματικά τους απολαύσαμε. Τα μικροπροβλήματα ήχου (κάπου πέθανε το μπάσο!) δεν τους πτόησαν και με χιούμορ και καλή διάθεση συνέχισαν την εξαιρετική τους εμφάνιση. Ξεχωρίσαμε το ομώνυμο "Omens" και το "Denial" που πραγματικά έλαμψαν. Μπράβο στους μουσικούς!
Οι Angels άλλαξαν θέσεις, τα φώτα έσβησαν και η στιγμή για την οποία πραγματικά πήγαμε είχε φτάσει. Paul Di Anno...
Nαι είναι γερασμένος.
Ναι και κουτσός.
Ναι ναι, οι καταχρήσεις τον έχουν κάνει μάλλον ερείπιο.
Αλλά ξέρεις τι?
Για κάποιους από εμάς, εμάς τους (λίγο) παλαιότερους... που τα πρώτα μας ακούσματα μας τα τραγούδησε αυτός ο τεράστιος καραφλός κύριος, φτάνει και περισσεύει να τον βλέπουμε, έστω κι έτσι.
Ο κος Di Anno λοιπόν, εμφανίστηκε κεφάτος, τεράστιος και γλυκύτατος (ω, ναι!) με συνοδούς τους Angels.
Μας καλησπέρισε και μας ζέστανε με τα καλά του λόγια.
Και μετά ξεκίνησε το χαμό.
To σετ άνοιξε δυναμικά με Sanctuary και φυσικά το κοινό απογειώθηκε αμέσως.
Ακολούθησαν Prowler, Murders in the Rue Morgue, Killers, Charlotte the Harlot, Phantom of the Opera, Transylvania. To μαγικό Remember Tomorrow που μας καθήλωσε και έφερε κοντά τους ανθρώπους που μας λείπουν. Καθώς και το συναυλιακό σήμα κατατεθέν - Running Free. Οι 2 πρώτοι δίσκοι των υπέρτατων Maiden ήχησαν μαγικά.
Μας έκανε ειδική αφιέρωση το δικό του Children of Madness - σε εμάς και σε όλα τα μεταλλικά παιδιά. Και μας είπε ότι φέτος θα είναι η τελευταία χρονιά που θα παίξει τραγούδια των Maiden. Έχει βαρεθεί και έχει και δικό του υλικό. (σ.σ. προλάβαμε ευτυχώς!)
Στο τέλος, ανέβηκε στη σκηνή και ο κος Holiday, όσο ο Di'Anno με πρόβλημα στο πόδι του, είχε καθήσει σε ένα ηχείο, για να κλείσουν με ένα σούπερ κεφάτο Blitzkrieg Bop!
To crowd surfing, οι κραυγές, τα χειροκροτήματα και η καταπληκτική εμφάνιση βουίζουν ακόμα στα αυτιά μου. Υπέροχες μουσικές και φανταστικό κοινό που ανταποκρινόταν άψογα.
Αυτά είναι live!
Κείμενο: Άννα Γκίκα
