ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνέντευξη Κώστας Μπαντούνας (The Big Bad Wolves)
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 11 Οκτώβριος 2016
THE BIG BAD WOLVES
Συνέντευξη στον Ηλία Κωστόπουλο για το Southern-Rock.GR
METAL MADE IN GREECE
Η χώρα μας ήταν πάντα ένα φυτώριο για το Hard Rock και το Metal από τα 70’s, δειλά-δειλά στην αρχή τότε, αλλά από την δεκαετία του ’80 και μετά κυριολεκτικά το φαινόμενο αυτό γιγαντώθηκε και πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πολλά ήταν εκείνα τα συγκροτήματα που ξεπετάχτηκαν από το χώρο του Ελληνικού Hard Rock και Metal. Θα ήταν λοιπόν, ατόπημα αν δεν υποστηρίζαμε την καλή Hard Rock και Metal σκηνή της χώρας μας, που είναι τόσο ποιοτική αλλά και τόσο υποτιμημένη. Έτσι θα σας παρουσιάζουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα παλιά ή πιο νεώτερα συγκροτήματα που κινούνται στα μονοπάτια του καλού Hard Rock και Heavy Metal, έτσι ώστε να δώσουμε την ευκαιρία και στους πιο νέους οπαδούς του Metal, να τα μάθουν... Οπότε λοιπόν θεωρώ χρέος μου, να παρέχω τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη σε σχήματα ή μουσικούς που πιστεύω ότι αξίζουν. Οι μουσικές απόψεις απηχούν μόνο εμένα και δεν ταυτίζονται κατ’ ανάγκη με τις γενικότερες απόψεις του site…
THE BIG BAD WOLVES
Ένα τέτοιο καλό σχήμα είναι οι The Big Bad Wolves, από την Κομοτηνή. Ευκαιρία λοιπόν να συνομιλήσουμε μαζί με τον κιθαρίστα του συγκροτήματος Κώστα Μπαντούνα για να μάθουμε κάποιες σημαντικές πληροφορίες από το στρατόπεδο των The Big Bad Wolves. Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά.
S-R.GR: Γεια σου Κώστα, χαίρομαι που συνομιλώ μαζί σου, πες μου λίγα λόγια για τους The Big Bad Wolves;
Γεια χαρά! Οι The Big Bad Wolves είναι μία Rock μπάντα που γεννήθηκε ουσιαστικά το 2013 στην Κομοτηνή. Μια βραδιά γνώρισα τυχαία σε ένα Bar τον Ορέστη, τον drummer και πιτσιρικά της παρέας. Αφού είδαμε ότι ταιριάζουμε μουσικά, αρχίσαμε το ψάξιμο για μπασίστα και τραγουδιστή. Όσο εύκολο ακούγεται σε κάποιους αυτό, οι φίλοι μας από επαρχία έχουν ήδη καταλάβει ότι μιλάω για πολύ δύσκολο εγχείρημα! Η Κομοτηνή, δυστυχώς, δεν αποτελεί εξαίρεση στο γεγονός ότι η επαρχία είναι πίσω σε μουσικά θέματα. Μετά από λίγες βδομάδες και πολλά ζόρια, για τη θέση του μπασίστα βρήκαμε τον Στέλιο! Έπειτα από μερικές μέρες καλύψαμε και τη θέση του τραγουδιστή, αρχικά με τον Ηλία Τακίδη. Ξεκινήσαμε να παίζουμε με δικό μου υλικό και στη συνέχεια παρατήρησα ότι τα παιδιά έριχναν ωραίες ιδέες στο τραπέζι. Γράψαμε και στίχους και έτσι σιγά-σιγά το υλικό μου άρχισε να παίρνει μορφή τραγουδιών! Κάναμε 2-3 live στην Κομοτηνή, αλλά όταν ολοκληρώσαμε 8 τραγούδια ξέραμε ότι είχε έρθει η ώρα για το δίσκο! Τότε όμως, ο Ηλίας έπρεπε να μετακομίσει Γερμανία γιατί δεν έβγαινε οικονομικά εδώ στην Ελλάδα. Και εκεί που τα πράγματα έδειχναν ότι η υπόθεση δίσκος θα μπει στον πάγο, ήρθε ο Γιώργος (με πολλά γκάζια!). Ταιριάξαμε με τη μία και με τα πολλά, φέτος το Φεβρουάριο, βγάλαμε το καμάρι μας! Και το όνομα αυτού “Dangerous Freak”!
S-R.GR: Ποιες ήταν οι κύριες επιρροές των The Big Bad Wolves, πως θα περιέγραφες τον ήχο τους;
Πιστεύω ότι η επιρροές μας δεν είναι συγκεκριμένα συγκροτήματα. Μάλιστα, ο καθένας μας στην μπάντα, νομίζω, ότι έχει διαφορετικά ακούσματα. Προσωπικά, με έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό η δεκαετία του '60 και '70. Από εκεί και πέρα έχω πάρα πολλά αγαπημένα που ανήκουν και σε πιο κοντινές δεκαετίες. Από Punk μέχρι Black Metal! Τα άλλα παιδιά νομίζω ότι έχουν διαφορετικές επιρροές. Γενικά ακούμε ένα μεγάλο φάσμα μουσικής. Το πετυχημένο πάντρεμα όλων αυτών των ακουσμάτων νομίζω ότι είναι η βασική επιρροή της μπάντας. Ο ήχος είναι σε γενικές γραμμές Rock. Classic Rock; Ηard Rock; Πες το όπως θες! Βέβαια όταν ακούσεις το album μας, διαπιστώνεις ότι πέρα από Rock, «φωνάζουν» στοιχεία Blues, Rock ‘N’ Roll και Punk! Στα live παίζουμε ίσως λίγο πιο τσιτωμένα επειδή γουστάρουμε με τον κόσμο!
S-R.GR: Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού σε εσάς και στην πρώτη κυκλοφορία σας;
Πάει πολύ καλά! Αρχικά, στήριξαν φίλοι και γνωστοί σε διάφορες πόλεις και αφού είδαν ότι έχει βγει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα βοήθησαν να φτάσει και σε άλλα αυτιά. Ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι στα άτομα που δε μας γνώριζαν καθόλου και τους στείλαμε τη δουλειά μας (ραδιοφωνικές εκπομπές ή web-zines), είχαν να πουν καλά και ενθαρρυντικά λόγια!
S-R.GR: Πως νοιώθεις όταν έρχεται κόσμος και σου λέει πως θαυμάζει την μουσική σας.
Χαχα! «Θαυμάζει»; Ε κάτσε είναι νωρίς ακόμα! Παρόλα αυτά αν αξιοποιήσουμε όποιες ευκαιρίες μας δοθούν και μας βοηθήσει και λίγο η τύχη θα γίνει και αυτό! Ευτυχώς ή δυστυχώς στον συγκεκριμένο χώρο παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες. Δεν είναι μόνο το μεράκι, η δουλειά και ο χρόνος που θα αφιερώσεις στη μουσική σου.
S-R.GR: Αν ηχογραφούσατε τώρα θα άλλαζες κάτι στον ήχο της κιθάρας σου ή όχι;
Δε νομίζω! Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από την ηχογράφηση! Εμπιστευτήκαμε την παραγωγή του δίσκου (όχι μόνο τις κιθάρες) στον Κώστα Κοφίνα (Blueberry Productions Co.) και με την εμπειρία και τις γνώσεις του, μας παρουσίασε ένα δυνατό Rock αποτέλεσμα! Χωρίς πολλά εφέ και φλυαρία! Ατόφιο Rock!
S-R.GR: Ποια είναι τα αγαπημένα σου τραγούδια από τον δίσκο σας και γιατί;
Είναι σαν να ρωτάς μια μάνα, ποιο είναι το αγαπημένο της παιδί! Αν το πάρω συναισθηματικά πάντως, θα έλεγα το “Change The World” επειδή το είχα γράψει όταν ήμουν 18 και επιτέλους το βλέπω να είναι σε δίσκο μετά από 14-15 περίπου χρόνια! Κατά τα άλλα νομίζω ότι όλα τα τραγούδια σε ταρακουνούν. Αλλιώς δε θα τα βάζαμε και στο album.
S-R.GR: Υπάρχει θα έλεγα μια σαφέστατη δυσπιστία του Ελληνικού κοινού προς τα εγχώρια σχήματα, που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Μεγάλη ευθύνη έχουν οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με Rock/ Metal. Αυτά που θα πουν τα «ονόματα» του χώρου, οι «top» δημοσιογράφοι, επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη και κυρίως τους πιτσιρικάδες. Και συνήθως δεν είναι και οι πιο αντικειμενικές και σωστές γνώμες! Οι πιο πολλοί έχουν κολλήσει σε έναν ήχο, σε 2-3 μπάντες, σε 4-5 τραγούδια και κρίνουν με γνώμονα αυτά μόνο! Πρέπει να ανοίξουν λίγο το μυαλό τους και να προωθούν ελληνικές μπάντες που πραγματικά αξίζουν. Είναι κρίμα να κάνουν live ελληνικά συγκροτήματα και να παίζουν μπροστά σε 25-30 άτομα επειδή, για παράδειγμα, έχει πάρτι σε ένα «ροκάδικo» με χιλιοπαιγμένα τραγούδια και ο top-δημοσιογράφος έχει πληρωθεί για να προωθήσει το συγκεκριμένο event. Πρέπει να ζυγίζουμε τα πράγματα και να ενισχύουμε προσπάθειες που όντως αξίζουν. (Δεν πιστεύω να πάρεις την απάντηση μου προσωπικά όσον αφορά τους δημοσιογράφους που ανέφερα! Χαχαχα)
S-R.GR: Πόσο εύκολο είναι για έναν Rock μουσικό στην Ελλάδα, να ακολουθήσει τα μουσικά του όνειρα και να φτάσει να ζει από την μουσική;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο! Χρειάζεται υπομονή, δουλειά, εμπειρίες, γνωριμίες, τύχη για να έχεις κάποιες πιθανότητες να ζήσεις το όνειρο! Εδώ στην Ελλάδα, όπως είπα παραπάνω, είναι πολύ πίσω σε μουσικά θέματα. Να φτάσεις να ζεις από τη μουσική; Πες μου 2-3 ελληνικές Rock/ Metal μπάντες που ζουν καθαρά από τη μουσική! Θα ψάξεις ώρα για την απάντηση και δε νομίζω να τη βρεις τελικά!
S-R.GR: Τι σημαίνει για σένα το Hard Rock & Heavy Metal και ποια η γνώμη σου για το σημερινό Hard Rock/ Metal, καθώς και την Ελληνική Metal σκηνή;
Το Hard Rock & Heavy Metal και όχι μόνο (ακούω από Punk μέχρι Black Metal) για μένα είναι το οξυγόνο, το ναρκωτικό, ο κολλητός, η γκόμενά μου! Αν δεν υπήρχε καλή μουσική αυτή τη στιγμή θα βρισκόμουν σε κανένα ψυχιατρείο. Η Eλληνική Metal σκηνή είναι πίσω σχετικά με άλλες χώρες. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να ξεχωρίσουν κάποιες μπάντες, αλλά οι συνθήκες και αυτοί που έχουν τα λεφτά και μπορούν να ενισχύσουν την όλη φάση δεν βοηθούν. Πάντως σε εμάς αρέσουν τα δύσκολα!
S-R.GR: Πες μου τους αγαπημένους σου 4-5 Hard Rock & Heavy Metal δίσκους και πρόσθεσε ένα μικρό σχόλιο για τον καθένα.
AC/DC –“Let There Be Rock”. Οι πρώτοι που άκουσα! Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι για μένα ένα από τα μεγαλύτερα διαμάντια στη Rock. Δε γίνεται να μη θέλεις να σουρώσεις και να χτυπηθείς αν τον ακούσεις.
Rory Gallagher – “Photo Finish”. Απλά άσε να σε ταξιδέψει το συναίσθημα! Ήταν τρελός ο Ιρλανδός!
Led Zeppelin – “III” & “IV”. Όποιος έχει ακούσει αυτούς τους δίσκους και δεν την «έχει ακούσει», λέει ψέματα!
S-R.GR: Ποιες είναι οι πρώτες σου μουσικές μνήμες;
Καλοκαίρι του 1994, στο δωμάτιο του κολλητού μου και μου ανακοινώνει ότι αγόρασε μία κασέτα! Παίρνω τη θήκη στα χέρια μου και διαβάζω AC/DC “High Voltage”. Πατάει το play και ακούω για πρώτη φορά το τραγούδι “T.N.T”. Αυτό ήταν… η αθώα παιδική ψυχούλα μου είχε «δηλητηριαστεί».
S-R.GR: Ποσό διαφορετική είναι η προσέγγιση σου στη μουσική που ακούς τώρα, σ’ σχέση με το παρελθόν;
Παλιότερα άκουγα λιγότερα πράγματα ίσως επειδή δεν είχαμε τη βοήθεια του internet. Τώρα ακούω πολλές μπάντες και δεν περιορίζομαι στις ταμπέλες που βάζουν συνήθως οι «ειδικοί». Δεν με πειράζει να είναι Funk ή Jazz ή να έχει πιο ακραίο ήχο (Death/ Black). Έτι μού κάθεται καλά στο αυτί το ακούω και το απολαμβάνω!
S-R.GR: Για πες μου ποιοι είναι οι αγαπημένοι κιθαρίστες και γιατί;
Αν δεις την απάντηση μου για τους αγαπημένους μου δίσκους θα καταλάβεις και ποιοι είναι οι αγαπημένοι μου κιθαρίστες. Οπότε, o Angus Young, γιατί είναι αυτός που με έκανε να αγοράσω ηλεκτρική κιθάρα άρα και μουσικός μου πατέρας. O Rory Gallagher, γιατί από την ταστιέρα του ξεχείλιζε συναίσθημα και o Jimmy Page, γιατί υπάρχει σοβαρή πιθανότητα από το να βουρκώσεις μέχρι και να χτυπιέσαι, απλά επειδή βλέπεις ένα live τους στο pc σου!
S-R.GR: Τα σχέδια σου για το μέλλον με τους The Big Bad Wolves;
Αυτόν τον καιρό προσπαθούμε να παίζουμε live με σκοπό να ακούσει ο κόσμος τα τραγούδια μας από το δίσκο και όχι μόνο! Είτε αυτό λέγεται live μαζί με τοπικές μπάντες είτε σε κάποιο φεστιβάλ είτε support σε κάποιο όνομα στο χώρο. Πιστεύω, σε κανένα χρόνο να αρχίσουμε να δουλεύουμε και για δεύτερο album. Νομίζω, όμως, ότι κυρίως τα live σου δίνουν δύναμη για να συνεχίσεις να δίνεις ενέργεια στον κόσμο!
S-R.GR: Αγαπητέ φίλε Κώστα σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διέθεσες, έτσι ώστε να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου.
Να 'σαι καλά Ηλία! Οι μεγάλοι κακοί λύκοι σ’ ευχαριστούν!
S-R.GR: Οι τελευταίες λέξεις δίκες σου, και πρόσθεσε ότι θες για το κλείσιμο αυτής της συνέντευξης.
Θέλω να σ’ ευχαριστήσω πάλι, ειδικότερα για το γεγονός που ψάχνεσαι με καινούριες μπάντες από Ελλάδα και προσπαθείς να προωθήσεις την όλη φάση. Μακάρι να συνειδητοποιήσει ο κόσμος το πόσο σημαντικό είναι να ενισχύει την εγχώρια μουσική σκηνή, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δε θα κρίνεις αντικειμενικά και γιατί όχι και αυστηρά καμιά φορά. Αλλά για να κρίνεις σωστά πρέπει να δώσεις τουλάχιστον μία ευκαιρία. Δεν πειράζει να δώσεις τα λεφτά σου και μια φορά αντί για ποτό ή δεν ξέρω πού, σε μία τοπική μπάντα που πραγματικά αξίζει! Αλλά εντάξει…It’s A Long Way To The Top, If You Wanna Rock ‘N’ Roll που λέει και ο ποιητής! Γεια σας και Keep On Rockin!!!
