ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ

ΜΟΡΣΗΜΟΝ ΗΜΑΡ (ποιηση)

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 06 Φεβρουάριος 2009

ΜΟΡΣΗΜΟΝ ΗΜΑΡ

θέλω απο μέρες να πετάξω, απο το σώμα μου να βγώ
να νιώσω της αγάπης σου τη θεική πνοή
Το σώμα μου ειναι παγωμένο......άψυχο
ήλιος μήτε φωτια μπορούν να το ζεστάνουν....
είμαι καιρό νεκρός κι ας ανασαινω ακόμα.

Ο φόνος ετελέσθη με όργανο αιχμηρό
ένα μαχαίρι που κι αν δε βάφτηκε με αίμα μου πήρε τη ζωή .
Τι ειρωνια ενα μαχαιρι που πάνω του εγραφε όρκους αγάπης αιώνιας
και δυο κυκλοι καμωμένοι απο πλατίνα ,που γίναν ένα και λίγο μετά σχοινί
αγχόνης γύρω απο το λαιμό μου - με πνιγουν............

Όμως τι παράξενο εγώ ακόμα σε αποζητώ σε σκέφτομαι.. δεν είναι παράλογο
το θύμα να λατρεύει το θύτη......πνίγομαι........περιμένω.....
ελπίζω.......δε ξέρω πια γιατί ελπίζω, τι περιμένω να ρθεί
Ελπίδα σε νιώθω τελευταίο σύνορο που διαχωριζει την απόγνωση
μου από τη τρέλα, ακρίτα που φυλάει τις θερμοπυλες της λογικής

Ας είναι μου φτανει που βλέπουμε τον ίδιο ήλιο, τον ίδιο ουρανό
Που ανασαίνουμε τον ίδιο αέρα , σε σκέφτομαι.... μου φτανει η ιδέα
σου μόνο για να ζώ για να αντέχω, να ελπίζω........για όσο βαστώ
Κι ας μη μπορείς να με λυτρώσεις πια απο η οδύνη μου.........γιατί το κορίτσι
με τα αποκόματα της σοκολάτας το σκότωσες και αυτό

Δωσε μου θάνατο λοιπόν αν μόνο αυτό μπορείς να μου προσφέρεις
δώσε μου θάνατο και γώ με κατάνυξη θεία θα τον δεχτώ σαν δώρο πολύτιμο
ειμαι ΜΟΝΟΣ όμως φοβάμαι οτι είσαι πιο μόνη κι απο μένα..................