Επερχόμενες Συναυλίες

<< Μάρτιος 2024 >>
Δε	Τρ	Τε	Πε	Πα	Σα	Κυ
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

KISS Rocks Vegas (Movie Review)

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 11 Οκτώβριος 2016

KISS

ROCKS VEGAS

(Movie Review)

Coventry, U.K.

25-05-2016

Ανταπόκριση από Αγγλία: Λευτέρης Καλλιπολίτης.

Πριν λίγους μήνες οι fans των KISS στην Ευρώπη πήραμε μια μάλλον γερή “κρυάδα” από την μπάντα, που αποφάσισε ξαφνικά και χωρίς καμία επίσημη ανακοίνωση εκ μέρους της ν’ ακυρώσει τις τέσσερις ημερομηνίες που είχαν κλειστεί επί Ευρωπαϊκού εδάφους, τρεις στη Γερμανία ( Stuttgart, Frankfurt & Dortmund, όπου τουλάχιστον στις δύο εκ των τριών το “Greek KISS Army” θα έδινε το “παρών” εμφατικά…) και μία Headlining εμφάνιση στο festival Gods of Metal στη Monza της Ιταλίας. Όταν λοιπόν είδα στο Internet ότι το αγαπημένο μου group πρόκειται να βγάλει μια μουσική ταινία γυρισμένη κατά τις εμφανίσεις τους στο Las Vegas το 2014, σε παγκόσμια, one-off προβολή στις 25 Μαΐου, έδρασα άμεσα και έψαξα να βρω εάν υπάρχουν U.K. venues κοντά μου ( το Coventry που ζω εδώ και δύο χρόνια, ε, δεν το λες και μεγάλη πόλη – περίπου σαν την Πάτρα σε μέγεθος και πληθυσμό είναι, οπότε δεν περίμενα να γίνει προβολή εδώ…). Ήμουν αποφασισμένος να φτάσω μέχρι και Λονδίνο για να δω την ταινία, έκανα σχέδια για το πώς θα πάω κλπ., αλλά υπολόγιζα δίχως τον ξενοδόχο (στην περίπτωσή μας την ODEON), ο οποίος και φρόντισε να “με φτιάξει” κανονικότατα με το να προγραμματίσει προβολή ΚΑΙ στην πόλη μου!!! Και το καλύτερο όλων: μόλις 10 λεπτά περπάτημα από το σπίτι μου ( άσχετα με το ότι τελικά πήγαμε με το αυτοκίνητο…)!!!

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι έκλεισα τα εισιτήρια άμεσα, έκανα υπομονή μετρώντας μέρες και ποστάροντας σχετικά με το event στο FB, η μεγάλη μέρα έφτασε και βουρ να δούμε το ταινιάκι μετά της συζύγου και δύο εκ των τριών τέκνων (τα αγόρια μου…), που έχουν κολλήσει το KISS-όβιο από τον μπαμπά. Προς απογοήτευσή μου δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη αφίσα ή οτιδήποτε άλλο για το event, οπότε, αφού πήραμε τα σχετικά γλυκοειδή που κρατάνε τα παιδιά απασχολημένα κι ευχαριστημένα (κερασμένα μάλιστα από τον υπάλληλο που εκτύπωσε τα εισιτήρια γιατί εντυπωσιάστηκε που μια οικογένεια με παιδιά πήγε να δει μια τέτοιου είδους ταινία…), λάβαμε θέσεις “μάχης” σε μια σχεδόν μισογεμάτη αίθουσα και το KISS Rocks Vegas άρχισε… Η ταινία ξεκινάει με συνεντεύξεις όλων των νυν μελών του συγκροτήματος, όπου ο καθένας δίνει τη δική του οπτική για το εγχείρημα και εξηγεί πως λήφθηκε η απόφαση για κάτι τέτοιο, όπως και το τι σήμαινε για τον καθένα τους ξεχωριστά, αλλά και για τη μπάντα σαν ολότητα. Με λίγα λόγια, για πρώτη φορά οι KISS έφεραν ΟΛΟΚΛΗΡΟ το stage show τους σε ένα μικρό venue όπως είναι ο χώρος ενός Casino (The Joint at Hard Rock Hotel & Casino ήταν το venue ), χωρίς να κάνουν καμία “έκπτωση”, μιλάμε δηλαδή για την ολότητα ενός KISS Show χωρίς σχεδόν καθόλου περιορισμούς εκτός του μεγέθους της σκηνής που την έφεραν στα μέτρα τους μεγαλώνοντάς την αρκετά και βγάζοντας προς τα έξω ακόμα και την οροφή η οποία και ήταν γεμάτη γιγαντοοθόνες!!! Ήταν επίσης και η πρώτη φορά που ο Eric Singer έπαιξε με το συγκεκριμένο drum set που χρησιμοποιήθηκε σε αυτά τα live, έχοντας σχεδιαστεί ειδικά για το event – μιλάμε για κάτι εξαιρετικά εντυπωσιακό, καθώς είναι ολόκληρο διαφανές και γεμάτο με led φωτάκια, τα οποία και αλλάζουν χρώματα αναλόγως του ρυθμού/ mood των κομματιών - και είναι πράγματι “χάρμα ιδέσθαι”, κλέβει την παράσταση αρκετές στιγμές και προσθέτει ένα πολύ ιδιαίτερο στοιχείο στο ήδη “larger than life” Show της μπάντας. To όλο event έλαβε χώρα σε 9 διαφορετικές ημέρες με ημερομηνία “εκκίνησης” την 5η Νοεμβρίου 2014, κινηματογραφήθηκε από κάποιον David DeHaven (sorry, absolutely no clue about the gent…το μόνο σχετικό που γνωρίζω είναι ότι έχει φιλμάρει και τους Papa Roach…) με ομολογουμένως εντυπωσιακό τρόπο – έχει φοβερά “κοντινά” πλάνα (ειδικά κατά τη διάρκεια του solo του Gene Simmons, αλλά και σε πολλές άλλες στιγμές είναι καταπληκτικά!!!), δίνεται χρόνος σε όλα τα μέλη σχεδόν ισομερώς (χμ…δημοκρατικά πάντα…), σε σημεία είναι σα να το έχει τραβήξει fan, έχει και πάρα πολλά πλάνα οπαδών, κι έτσι ο όλος συνδυασμός έχει γίνει πολύ ωραία…

Το Stage Show των KISS είναι απλά τέλειο, τα τελευταία χρόνια είχαμε την εμπειρία της “Αράχνης” (2013-14) και των πολλαπλών οθονών του 2015 (το οποίο και απόλαυσα τόσο στην Πράγα όσο και στο Download “ιδίοις όμμασι”), λογικά θα υπάρξει και συνέχεια με κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό, καθώς είναι γνωστό σε όλους πως οι KISS αντλούν τη δύναμή τους ΚΑΙ από το Show το ίδιο, εκτός από τη Μουσική τους… Και μιλώντας για Μουσική, φτάνουμε στο “ζουμί” της υπόθεσης και θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα: Οι KISS σε αυτή τη φάση της τεσσαρακονταετούς+ καριέρας τους, είναι η συγκεκριμένη τετράδα ( Simmons/ Stanley/ Singer & Thayer), η οποία και παίζει μαζί εδώ και πολλά χρόνια, είναι μια πολύ δεμένη ομάδα μουσικών – τουλάχιστον επί σκηνής υπάρχει τρομερή αλληλοκάλυψη κι επικοινωνία μεταξύ τους και αυτό φαίνεται καθόλη τη διάρκεια της ταινίας. Μπορεί προσωπικά να διαφωνώ με την υιοθέτηση/ κλωνοποίηση των χαρακτήρων/ περσόνων των Peter Criss & Ace Frehley (Catman & Spaceman αντίστοιχα για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν) από τους Singer/ Thayer, ειδικά ο πρώτος που είναι μουσικός παγκόσμιας κλάσης και ένας εκ των κορυφαίων drummers της γενιάς του θα έπρεπε να έχει τη δική του περσόνα, αλλά φυσικά και ο Thayer ο οποίος θα είναι πάντα στη σκιά του Ace Frehley γιατί δεν έχει προσπαθήσει να βάλει το δικό του στίγμα ως κιθαρίστας και μιμείται τον Space Ace σε πολύ μεγάλο βαθμό στα live, ΑΛΛΑ, θα πρέπει να σεβαστούμε την απόφαση της μπάντας να συνεχίσει με αυτό το line up, το οποίο και γράφει-συνεχίζει την KISStory εδώ και πολλά χρόνια, έχοντας κυκλοφορήσει δύο αν μη τι άλλο αξιοπρεπείς δουλειές και κάνοντας εντυπωσιακά επιτυχημένες περιοδείες σε όλον τον κόσμο… Η εμφάνισή τους λοιπόν καθόλη τη διάρκεια της ταινίας είναι εντυπωσιακή!!! Ο Gene Simmons – στυλοβάτης της μπάντας στα live και πραγματικός “Δαίμονας” επί σκηνής – φαίνεται αυτός που το απολαμβάνει περισσότερο απ’ όλους: “Φτιάχνεται” επί σκηνής, θέλει ν’ ακούει συνεχώς “the roar of the crowd” και παίζει σα να μην υπάρχει αύριο. Καθόλου άσχημα για έναν τύπο που τα έχει ΟΛΑ στην κυριολεξία, επιτυχημένη καριέρα, χρήμα, οπαδούς που τον ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ στην κυριολεξία – αλλά και εχθρούς λόγω της τάσης του να εκφράζει τις “ιδιαίτερες” απόψεις του επί παντός επιστητού δημοσίως… Και κάνει όλα αυτά που όλοι οι οπαδοί των KISS περιμένουμε από τον “Δαίμονα” της καρδιάς μας: “Φτύνει” φωτιά και καρφώνει το κοντάρι στη σκηνή, κάνει το “απόκοσμο” solo του και ακούγοντας τις καμπάνες να χτυπούν (Hell’s Bells;), ίπταται γεμάτος “αίμα” και τραγουδάει μοναδικά το “God Of Thunder” από ψηλά…

Ο Paul Stanley, παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η φωνή του τα τελευταία χρόνια παραμένει ένας από τους κορυφαίους frontmen όλων των εποχών στον Hard ‘N’ Heavy ήχο κι όχι μόνο, στις συγκεκριμένες εμφανίσεις (λογικά η ταινία είναι συρραφή από τις εννέα της σειράς αν και φαίνεται σαν μία…) η φωνή του είναι σε καλή κατάσταση και ίσως και με τη βοήθεια της τεχνολογίας και πιθανής στουντιακής επεξεργασίας, θυμίζει τον παλιό, καλό Paul σε σημεία… Κι αυτός με τη σειρά του κάνει όλα του τα κόλπα, ανεβάζει παιδάκια στη σκηνή, παίζει με τον κόσμο και κρέμεται επάνω από τους εκστασιασμένους fans πριν το “Love Gun”, βγάζει όλο του το συναίσθημα στην εισαγωγή του “Black Diamond” όπως πάντα (ΟΣΕΣ φορές και να το δω/ ακούσω το συγκεκριμένο Άσμα - Ύμνο ΠΑΝΤΑ συγκινούμαι!!!), ζητάει από τον κόσμο συμμετοχή και χειροκρότημα και στο τέλος σπάει την κιθάρα του μέσα σε παραλήρημα των οπαδών… Ο Eric Singer, όντας στην μπάντα like, forever πια (αν μετρήσουμε και τα χρόνια πριν την επανασύνδεση με τους Criss / Frehley…), είναι πραγματικά εντυπωσιακός στο παίξιμό του, σωστός μετρονόμος και με προσωπικές πινελιές όπου χρειάζεται… το νέο και μοναδικά φτιαγμένο drum kit του όπως ανέφερα και πιο πάνω, είναι σαν new toy in his hands και του συμπεριφέρεται ανάλογα “βασανίζοντάς” το με στυλ. Όπως πάντα highlight του είναι το “Black Diamond” το οποίο είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην Ιστορία της Rock Μουσικής κατά την ταπεινή μου άποψη και η εκτέλεσή του στην ταινία είναι από τις καλύτερες που έχω δει ως τώρα από το συγκεκριμένο line up των KISS…

Άφησα τελευταίο το “μαύρο πρόβατο” των οπαδών, τον κύριο Tommy Thayer, o οποίος για μένα τουλάχιστον, αδικεί τον εαυτό του με το να μιμείται τον Ace Frehley στο παίξιμο, διότι ο ίδιος δεν είναι κακός κιθαρίστας, κάθε άλλο θα έλεγα, όπως φαίνεται και στις δύο δουλειές που έχει κυκλοφορήσει με τους KISS, αλλά live, θα μπορούσε να δώσει τη δική του άποψη στα solos του αυθεντικού Spaceman, όπως είχε κάνει - με εντυπωσιακό τρόπο ομολογουμένως – ο Bruce Kulick πριν από αυτόν και μέχρι την επανασύνδεση του original line up το 1996… Κι αυτός λοιπόν με τη σειρά του είναι μέρος του Show, κάνει το solo του (του Ace δηλαδή…), η κιθάρα του “πυροβολεί” και βγάζει καπνούς, ανεβαίνει στα ύψη παρέα με τον Paul και όπου χρειάζεται συντάσσονται για τις γνωστές δισολίες ύμνων όπως το “Detroit Rock City” και “Black Diamond”…

Το set list του Show (βλέπε πιο κάτω αναλυτική παράθεση…) είναι πολύ καλό, αν και δε διαφέρει πολύ από τα αντίστοιχα των περιοδειών που προηγήθηκαν και ακολούθησαν – όπως λέει ο Gene για το συγκεκριμένο θέμα, οι οπαδοί θέλουν να ακούν συγκεκριμένα κομμάτια σε μια συναυλία των KISS, όχι “obscure” (???) stuff, οπότε κάποια tracks απλά δε βγαίνουν από το set list (που σημαίνει ότι για να ακούσουμε οι πιο “καμένοι” από εμάς που λατρεύουμε δίσκους όπως το “The Elder” π.χ., θα πρέπει να πάμε σε κάποιο KISS Kruize γιατί σε επίπεδο κανονικής περιοδείας δεν…)…Δύο-τρείς αλλαγές από περιοδεία σε περιοδεία συνηθίζονται τα τελευταία χρόνια, κι όταν πρόκειται για τραγουδάρες όπως τα “Tears Are falling” ή “Parasite”, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτες φυσικά!!! Σε επίπεδο Show γενικά, οι γιγαντοοθόνες ολόγυρα στη σκηνή είναι εντυπωσιακές, σε κάποια τραγούδια προβάλλονται “ιδιαίτερα” videos, όπως στο Lego-style “War Machine” και στο “Shout It Out loud” όπου προβάλλεται ένα νοσταλγικό video με παλιές photos όλων των μελών που πέρασαν από τους KISS, έχουμε το γνωστό βομβαρδισμό εκρήξεων/ καπνού κλπ., όπως και την πάντα εντυπωσιακή βροχή από χαρτάκια στο τέλος της εμφάνισης και κατά τη διάρκεια του “Rock ‘N’ Roll All Nite”. Μόνο αρνητικό στην ταινία ήταν ο ήχος - και ίσως να έφταιγε η αίθουσα του “Odeon Coventry” γι’ αυτό, ο οποίος ήταν απλά καλός και δεν είχε την ένταση και τις ηχητικές “λεπτομέρειες” που θα περίμενε κάποιος από μια κινηματογραφημένη άποψη μιας μουσικής εμφάνισης.

Τελειώνοντας, να πούμε ότι ήταν ένα πολύ όμορφο γεγονός για όλους τους φίλους των KISS και όχι μόνον, είναι μια ταινία που μπορεί να συστήσει το συγκρότημα στους νέους μουσικόφιλους και να βοηθήσει να δημιουργηθούν νέες στρατιές οπαδών για τη μπάντα (κι ένα πιτσιρίκι, όσο κι αν έχει προχωρήσει η τεχνολογία στην εποχή μας και ν’ ανήκει στις “ψηφιακές’ γενιές, αν δει την ταινία δεν υπάρχει περίπτωση να μην εντυπωσιαστεί από τους KISS σε όλα τα επίπεδα!!! ), να “ξεδιψάσει” έστω και προσωρινά τους fans που θέλουν τη μπάντα να είναι κοντά τους όσο πιο συχνά γίνεται είτε σε φυσική (live) μορφή, είτε με την κυκλοφορία studio album, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο (όπως αυτή η ταινία π.χ.), αλλά και να καταδείξει τη συνεισφορά του συγκροτήματος στην Ιστορία του American style Hard Rock, στην οποία και κατέχουν Ηγετική θέση.

Θεωρητικά, θα κυκλοφορήσει αργά ή γρήγορα και σε DVD/ Blue Ray ή οποιαδήποτε άλλη μορφή η ταινία και δεδομένου ότι δεν έχει συμβεί κάτι σχετικό από την εποχή του “Rock the Nation – Live!” ( 2005 ) από τους KISS, αναμένουμε εναγωνίως να το “τσιμπήσουμε” μόλις βγει… Προσωπικά το συστήνω ανεπιφύλακτα!!!

SET-LIST

Detroit Rock City

Creatures Of The Night

Psycho Circus

Parasite

War Machine (Gene spits fire)

Tears Are Falling

Deuce

Lick It Up

I love It Loud

Hell Or Hallelujah

Bass solo (Gene spits blood & flies…)