ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 01 Δεκέμβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas
Όλα ξεκίνησαν το 2000, όταν το Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό δημιουργήθηκε από τις στάχτες άλλων σχημάτων, ως ένα σχήμα ακουστικού κυρίως προσανατολισμού, με εμφανίσεις σε πολλούς φοιτητικούς χώρους.
Το κανονικό τους όνομα ήταν "Φτηνό Ευέλικτο Ανειδίκευτο Μισοκαταρτισμένο Μουσικό Δυναμικό", και οι ίδιοι τότε έλεγαν:
Μας αρέσει το όνομά μας επειδή:
Αποτελεί παράφραση του διεθνούς όρου Φτηνό Ευέλικτο Εργατικό Δυναμικό. Όπως κάποιος μπορεί να πουλάει την εργατική του δύναμη, εμείς πουλάμε τη μουσική μας. Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας αποκομμένους από τον κόσμο.
- Φτηνό, γιατί όλοι κάνουμε διάφορες δουλειές για να τα βολέψουμε.
- Ευέλικτο, γιατί θέλουμε να παίζουμε συνέχεια και έχουμε παίξει σε διάφορες συνθήκες.
- Μουσικό, για προφανείς λόγους.
- Δυναμικό, γιατί όποιος μας δει live θα καταλάβει.
Από το 2002 άρχισαν να δραστηριοποιούνται με πιο επαγγελματικούς όρους και παράλληλα απέκτησαν την τελική τους οργανική σύνθεση.
Από τότε κυκλοφόρησαν 2 ολοκληρωμένα άλμπουμ:
- 2004-“Ποτέ Άλλοτε”
- 2007-“Φτηνό Ευέλικτο Μουσικό Δυναμικό”
- 2009-“Unsigned United”
Απο το 2005, όπως προανέφερα, το γκρουπ ήταν προσανατολισμένο στις conceptual συναυλίες-παραστάσεις, συνοδευόμενες από κινηματογραφικά-θεατρικά δρώμενα και video-art που επιμελείται σε σταθερή συνεργασία τα τελευταία χρόνια η “Eyellusion Team”:
- “Αντίθετα Μπροστά” (2010- work in progress)
- “Κολεκτιβοποίηση Τώρα” (2008)
- "Η Ζωή σε Τρεις Κύκλους” (2005)
Και ενώ τα χρόνια περνούσαν, ο αείμνηστος Μάνος Ξυδούς βρίσκεται στο δρόμο του ΦΕΜΔ κάπου στο 2009 και παροτρύνει τα μέλη του να μετονομάσουν το γκρουπ σε “Kollektiva”. Παράλληλα, αναλαμβάνει και την παραγωγή του ομώνυμου δίσκου του σχήματος, ο οποίος κυκλοφόρησε τον προηγούμενο Οκτώβρη.
Τι σημαίνει όμως κολεκτίβα;;; Η ετυμολογία μας έρχεται από την Γαλλία, από το επίθετο collectif που σημαίνει συλλογικός-ομαδικός, κάτι που προφανώς εκφράζει ως έννοια, ή μάλλον να πω καλύτερα πρέπει να εκφράζει ένα συγκρότημα. Και λέω πρέπει γιατί οι το κλίμα της Ελλάδας δεν σηκώνει τα γκρουπ γενικά και το έχουμε δει επανειλλημένα. Η λέξη κολεκτίβα όμως πάει ένα βήμα παραπέρα και αναφέρεται στην ένωση ατόμων που έχουν κοινά προβλήματα, ορισμένη οργάνωση και ενεργούν με συνδυασμένες ενέργειες και αλληλοβοήθεια. Κάτι ήξερε ο Μάνος...
Ένα άλμπουμ, 7 μουσικοί, μια ιστορία πίσω, μουσικές ρυθμικές, φρέσκες, και μια κοινωνική κατάσταση που τραβιέται για πιο extreme νοήματα και μελωδίες! Ένας δίσκος που ήδη έχει κερδίσει μεγάλη μερίδα του τύπου και της κοινής γνώμης.
Κάθε ένα κομμάτι από τα 13, τουλάχιστον ένα σύνθημα, σύνθημα ενάντια στους φταίχτες, υπέρ της όποιας αγάπης. Και κάπου εκεί στη βιασύνη της καθημερινότητας μας, που παρουσιάζει περίτεχνα το cd, ξεπροβάλει η Πένυ από τους Όναρ, ο Totem από το Low Bap του Περάματος και τέλος, αλλά όχι τελευταίος, ο Μάνος Ξυδούς.
Ένα “νανούρισμα” μας λέει η Πένυ Ραμαντάνη, αλλά ίσως όχι όπως το φαντάζεστε. Ένα νανούρισμα για να πάρει από πάνω μας όλα τα βάσανα και της “σημερινής” ημέρας, να τα πάρει και να τα μοιράσει σε εκείνους τους αγγέλους που αμάρτησαν για χάρη μας. Όμως η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας, κι έτσι “…αρχή μου οι ανάσες σου, ζωή οι αντιστάσεις...”.
Όμως, στην άλλη πλευρά, έχουμε το Low Bap, και τι άλλο θα μπορούσε να πρεσβεύσει από την σημερινή κατάσταση στην πιο ρεαλιστική στιχουργική της στιγμή; “Κάθε Φορά” τα ίδια αιτήματα και τα ίδια προβλήματα. Ένα κομμάτι που ξεκινάει με δύο φράσεις που θυμίζουν τον μαλθακό ήρωα του Λάκη Λαζόπουλου στους “δέκα μικρούς Μήτσους”... “Ξέρουμε πώς γίνεται, το ’χουμε, αλλά δε μπορούμε! Δε φταίμε εμείς, οι άλλοι φταίνε, είναι καθάρματα!!!”. Τονίζοντας το μόνιμο αίτημα του λαού, αίτημα που δεν ξέρουμε αν έχει ολοκληρωθεί, ή μάλλον καλύτερα δεν θέλουμε να παραδεχτούμε την αλήθεια. “…κάθε φορά, ψωμί παιδεία ελευθερία, κάθε φορά κι ας με λες ταραξία…”
Και το τρίγωνο συμπληρώνει ο Μάνος, στο μόνο αγγλόφωνο κομμάτι του δίσκου, “Which Side Are You On?”. Άλλο ένα κοινωνικό κομμάτι, ίσως ο ορισμός της κολεκτιβοποίησης! Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι αυτό το κομμάτι αν ήταν γραμμένο στα Ελληνικά, θα λογοκρινόταν όσο δε φανταζόμαστε! Τα μηνύματά του όμως τα περνάει και με το παραπάνω, και σε κλασικό ροκ ήχο θα έλεγα! Το κομμάτι αυτό αποτελεί διασκευή του ομώνυμου που πρωτοτραγούδησε η Florence Reece.
Το άλμπουμ όμως δεν περιέχει μόνο κοινωνικά κομμάτια, μην σας πιάσει κατάθλιψη, γιατί κακά τα ψέματα, το να ακούμε συνέχεια τα άσχημα δε μας κάνει πάντα καλό. Κάποιος όμως πρέπει να τα λέει, και αφού οι “παλιοί μάχιμοι” έχουν βγει στην “σύνταξη”, καλά κάνουν τα παιδιά και συνεχίζουν την παράδοση... Θα έλεγα λοιπόν ότι η πλειονότητα των υπόλοιπων κομματιών είναι ερωτικά, με διάθεση blues, και μπαλάντας που σίγουρα ηρεμεί όσο γίνεται το ξέσπασμα των κοινωνικών κομματιών. Άλλωστε ίσως για αυτό τα να είναι έτσι όμορφα ταξινομημένα.
Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα να ξεχωρίσω κομμάτια σε αυτή μου τη δισκοκριτική, και μιας και δεν ακούω αυστηρούς κανόνες του τύπου “πρέπει να πεις ποια σου άρεσαν!”, λέω να μην αναφέρω συγκεκριμένα και αδικήσω άλλα. Το μόνο που έχω να πω είναι πως το καθένα τραγούδι κρύβει μέσα του μια παιδικότητα, μια αλήθεια, μια αθωότητα, στα όρια της ανοχής όμως. Κάποια από αυτά ήδη παίζουν πολύ συχνά στα ραδιόφωνα. Κάποια άλλα ζητάνε να καταλάβουν καρδιές, άλλωστε τόσες καταλήψεις κάνουμε για άλλους λόγους... Κομμάτια που άλλωτε σε ξεσηκώνουν στο ρυθμό τους, κι άλλωτε σε πηγαίνουν μια τρυφερή βαρκάδα, όπως το βαρκάκι του τραγουδιού σας, μόνο που δεν καταλήγεις στον πάτο!
Όσων αφορά την μουσική παραγωγή, είναι άλλη μια δουλειά του βραβευμένου με Grammy το 2008, John Cuniberti. Σίγουρα πολύ καλή δουλειά, με τα όργανα ολοκάθαρα στα αυτιά του ακροατή και σίγουρα ισορροπημένα. Όμορφο δέσιμο από άποψη ενορχηστρώσεων, και ένταξη μερικών νέων μουσικών οργάνων και τεχνικών στην Ελληνική δισκογραφία, όπως η 7χορδη ηλεκτρική κιθάρα, το theremin, και τα κουτιά καφέ(!!!!).
Πριν κλείσουμε, λίγα λόγια και για το artwork. Στο εξώφυλλο, ένας κύριος με φωτιά μέσα στο στόμα του... Εγώ; Εσείς; Ίσως αυτό που θα έπρεπε να είμαστε! Άτομα, διαφοροποιημένα, κοινωνικοποιημένα, φωτιά να βγάζει το στόμα μας. Και η φωτιά δεν είναι απαραίτητο να προκαλεί κακό, αρκεί να λέμε αυτό που μας ενοχλεί, όχι περισσότερη σιωπή! Στην συσκευασία θα βρείτε και booklet με τους στίχους και πληροφορίες για τις ηχογραφήσεις και τους συντελεστές. Πέρα όμως από τους στίχους, θα βρείτε συνθήματα με μαρκαδώρο, με σπρέυ, ίσως κι ένα graffiti με την ελπίδα να κλείνει τα μάτια της μαυροφορεμένη... Αλοίμονο αν οι ελπίδες μας τυφλωθούν!
Και η απορία μένει, “…Άραγε κλαίνε τα πουλιά άμα δεχτούνε δακρυγόνα;;;”
Tracklist:
- Τώρα Πια
- Κάθε Φορά
- Νανούρισμα
- Κατάληψη Ξανά
- Which Side Are You On?
- Αγάπη Είναι Να Μένεις
- Ανάμνηση (Το Βαρκάκι)
- Παγιδευμένο Μου Πουλί
- Πρόσφυγας (Φίλε)
- Καθρέφτης
- Όλα Και Τίποτα
- Δύο Λεπτά
- 2010
Ο Δίσκος αφιερώνεται στην μνήμη του Μάνου Ξυδούς
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους, Φάνης Μαργαρώνης, Γιώργος Λαγογιάννης, Θανάσης Χουλιαράς
Στίχοι: Φάνης Μαργαρώνης
Οι KollektivA είναι οι:
- Θανάσης Χουλιαράς: Φωνή
- Φάνης Μαργαρώνης: 6χορδες και 7χορδες ηλεκτρικές κιθάρες, ακουσικές κιθάρες, φωνή
- Γιώργος Θεοφάνους: Κιθάρες, synth guitar, theremin, add, synths, synth programming
- Γιώργος Λαγογιάννης: Synths, πιάνο, hammond, φωνή
- Μάκης Κρέτσης: Παραδοσιακά και latin κρουστά, κουτιά καφέ
- Γιώργος Παύλου: Ηλεκτρικό μπάσο (συμπλήρωση μετά τις ηχογραφήσεις)
- Δημήτρης Γιαννούχος: Τύμπανα (συμπλήρωση μετά τις ηχογραφήσεις)
Στις ηχογραφήσεις έπαιξαν και οι:
- Γιάννης Καρράς: Τύμπανα, σαξόφωνο στο 4, ακορντεόν στο 8.
- Χρήστος Κόλλιας: Ηλεκτρικό μπάσο.
- Άλκης Κωνσταντόπουλος: Βιολί στο 10.
- Βιργινία Αξιώτη: Φωνητικά στο 12.
Ενορχήστρωση χορωδιών από τον Γιώργο Λαγογιάννη.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο studio KollektivA από τον Γιώργο Θεοφάνους.
Η φωνή της Πένυς Ραμαντάνη ηχογραφήθηκε στο studio των ΌΝΑΡ από τον Λευτέρη Πλιάτσικα.
Μίξεις: Γιώργος Θεοφάνους, KollektivA
Mastering: John Cuniberti, California, USA
Ενορχηστρώσεις: KollektivA
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Ιάκωβος Βάης, Eyellusion Team
Οργάνωση Παραγωγής: Φάνης Μαργαρώνης, Θανάσης Χουλιαράς
Επιμέλεια Παραγωγής: Μάνος Ξυδούς
Παραγωγός: Εταιρεία Γενικών Εκδόσεων Α.Ε.
Τέλος, έτσι για την ιστορία, οι ΦΕΜΔ ήταν:
- Χουλιαράς Θανάσης: Φωνητικά
- Μαργαρώνης Φάνης: Κιθάρα, Φωνητικά
- Θεοφάνους Γιώργος: Κιθάρα
- Λαγογιάννης Γιώργος: Πιάνο/Πλήκτρα, Φωνητικά
- Κρέτσης Μάκης: Κρουστά
- Κώνστας Διονύσης: Τύμπανα, Φωνητικά
Επικοινωνία:
Καλή Ακρόαση!!!
Γιώργος Καββαδίας
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 01 Δεκέμβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 28 Νοέμβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 28 Νοέμβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas
Πέρασαν 10 χρόνια από τότε που οι Motivo 4 πέρασαν από τις ιδέες των Γιώργου Αρχοντάκη, Κώστα Σαββίδη και Τάκη Αργυρίου στην πράξη. Πάνε επίσης 7 χρόνια από τότε που ακούσαμε το δεύτερο δισκογραφικό τους νέο. Παρ’ όλα αυτά, οι Motivo συνέχιζαν να υπάρχουν, να εμφανίζονται ζωντανά και να συνεργάζονται με γνωστούς και μη της ελληνικής σκηνής.
Χρόνο με το χρόνο, αλλαγές στην σύνθεση, “ζύμωση” με τη μουσική και τους στίχους, το συγκρότημα ήρθε στην ανάγκη να βγει από το βαρέλι, να βγάλει νέο δίσκο, είχε να πει κάτι νέο επιτέλους...
Το υλικό χτίστηκε προσεκτικά και σιγά-σιγά από το 2004 μέχρι το 2010, άλλωστε δεν υπήρχε λόγος πίεσης. Το mastering έγινε στο Los Angeles από τον John Cuniberti ο οποίος έχει στο ενεργητικό του, εκτός από τα mastering συγκροτημάτων όπως Aerosmith και Dead Kenedys, και ένα βραβείο Grammy το 2008…
Ένα νέο άλμπουμ που αποτελείται από 11 τραγούδια, εκ των οποίων το ένα “Χωρίς Λόγια”, και τιτλοφορείται “Το Κλειδί”. Ο ήχος του συγκροτήματος φανερά ανανεωμένος, φρέσκος, και πολύ πιο δυνατός. Πολλοί ίσως φανταστούν πως το συγκρότημα άλλαξε ταυτότητα, μα δεν είναι έτσι. Άλλωστε προσωπικά πιστεύω ότι μεγάλο μερίδιο της ηχητικής ταυτότητας του group, έχει στην πλάτη της η Άννα, λόγω του ιδιαίτερου τρόπου ερμηνείας της που ώρες-ώρες αγγίζει την απαγγελία, χωρίς όμως να κουράζει.
Η συνταγή μπορεί να άλλαξε λίγο, φεύγοντας από τον περισσότερο ατμοσφαιρικό ήχο του “Αν Δεις Να Ακροβατώ” και πηγαίνοντας περισσότερο προς το hard rock, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι χάλασε. Έντονοι ρυθμοί, δυνατοί στίχοι, και βέβαια αυτό που τα παιδιά ξέρουν να κάνουν καλύτερα, να συνδυάζουν ήρεμες μουσικές στιγμές με έντονα ξεσπάσματα. Δε λέιπουν βέβαια και τα εφέ, τα οποία όμως χρησιμοποιούνται με φειδώ, όπου και μόνο όταν χρειάζονται.
Τα κομμάτια που ξεχώρισα:
- “Τώρα Ή Ποτέ”, μια προτροπή, να αλλάξουμε τον εαυτό μας αρχικά, κι ύστερα την κοινωνία μας που πνίγεται σε ένα ψέμα, μιας και κανείς δεν “είμαστε εμείς παντού και πάντα”…
- “Το Ψυγείο”, εκπληκτικός συνδυασμός των στιγμών που ανέφερα παραπάνω, με δυνατό κοινωνικό στίχο, Νικήτας Κλιντ είναι αυτός!
- “+Ουσία”, όμορφος ρυθμός που σε συνεπαίρνει, θα μπορούσε να γίνει πολύ ωραίο video clip πιθανότατα.
- “Το Κλειδί”, το κομμάτι που έδωσε τον τίτλο στο δίσκο, όπως λέει σε έναν από τους στίχους του, σου αφήνει την γεύση παραμυθιού, κάτι από την ιστορία του “Κοντορεβυθούλη”...
- “Καλημέρα”, θα μπορούσε άνετα να γίνει ο ύμνος της σημερινής εποχής. Η δυσκολία να γνωρίσουμε ένα άτομο πραγματικά, το κλείσιμο στον εαυτό μας, η μη κοινωνικοποίηση, η μη έκφραση συναισθημάτων, η αποξένωση... Ποιος από εμάς άλλωστε λέει “Καλημέρα” πλέον στο γείτονά του στις μεγαλουπόλεις;;;
Από το άλμπουμ αυτό βέβαια, δε λείπουν και δυο πιο εμπορικά κομμάτια. Να ξεκαθαρίσω όμως και τι εννοώ με τον όρο αυτό, εμπορικό για μένα είναι κάτι το οποίο μένει εύκολα στο μυαλό σου, δεν είναι κάτι κακό (όχι πάντα). Τα δυο αυτά κομμάτια λοιπόν είναι τα:
- “Τα Λόγια Τα Μεγάλα”, ξεχωρίζει από τον αρκετά έξυπνο και απλό στίχο στο ρεφρέν, “...με έχεις κουράσει κι ας μην ξέρεις τι φταίει, κλείσε το στόμα σου που ψέματα μου λέει, κι αν πάλι θέλεις την αλήθεια που καίει, τράβα τον δρόμο σου και fuck you anyway…”, αλλά και από την ρυθμική μουσική του που σε κινεί στο ρυθμό της.
- “Πριν Φτάσω 30”, ένα δυνατό κομμάτι με σχετικά ανατολίτικο ριφάκι που το κρατάς εύκολα στο μυαλό. Ντυμένο καλά μέσα στην όλη μουσική χωρίς να ξενίζει τον ακροατή, και στίχος που θα μπορούσε να εκφράζει έναν νέο άνθρωπο που φοβάται την ηλικία ίσως, αλλά αποφασίζει να ζήσει τα πάντα, μιας και η ζωή είναι μικρή.
Κλείνοντας, λίγα λόγια για το Artwork. Η συσκευασία του cd πολύ προσεγμένη, απεικονίζοντας επιτυχημένα θα έλεγα την ιστορία του ομότιτλου τραγουδιού, “Το Κλειδί”. Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε το δικό μας παραμύθι, μα κάπου χάνουμε το δρόμο μας, το αστέρι που μας οδηγεί, και είναι η στιγμή που ψάχνουμε το κλειδί μας για την “νιότη”...
Μέσα στην συσκευασία, η οποία είναι φτιαγμένη από ανακυκλώσιμο υλικό, υπάρχει επίσης βιβλιαράκι με τους στίχους των τραγουδιών, πληροφορίες για το συγκρότημα αλλά και για την ηχογράφηση.
Tracklist:
- Φυσάει
- Τώρα Ή Ποτέ
- Το Ψυγείο
- +Ουσία
- Το Κλειδί
- Καλημέρα
- Τα Λόγια Τα Μεγάλα
- Πριν Φτάσω 30
- Μείνε Αυτό Που Είσαι
- Κλειστή Στροφή
- Χωρίς Λόγια
- Άννα Καρλαύτη: Φωνητικά, Πλήκτρα
- Γιώργος Αρχοντάκης: Μπάσο, Προγραμματισμός
- Άρης Τσουκαντάς: Τύμπανα, Φωνητικά, Προγραμματισμός
- Γιώργος Παππάς: Κιθάρες
Μουσική έγραψαν οι Γιώργος Αρχοντάκης και Άρης Τσουκαντάς.
Τους στίχους έγραψαν οι Γιώργος Αρχοντάκης και Άρης Τσουκαντάς εκτός από τα:
- Τώρα Ή Ποτέ (Μαρκέλλα Σελιανίτου)
- Το Ψυγείο (Νικήτας Κλιντ)
- Πριν Φτάσω 30 (Γιώργος Αρχοντάκης, Άννα Καρλαύτη)
- Μείνε Αυτό Που Είσαι (Δημήτρης Μητσοτάκης)
Στις Ηχογραφήσεις έπαιξαν και οι μουσικοί:
Διονύσης Κωνσταντινίδης, Κώστας Σαββίδης, Γιώργος Αρχοντάκης, Άρης Τσουκαντάς: Κιθάρες
Δημήτρης Σπυριδάκης: Λαούτο στο “Πριν Φτάσω 30”
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Studio VP, και οι επιμέρους στο Argiriou Studios.
Μίξη: Γιώργος Αρχοντάκης, Άρης Τσουκάντας στο Simplemind Studios.
Mastering: John Cuniberti, CA, USA.
Artwork: Αριστοτέλης Πατρικαράκος (apatrikarakos/behance.net – Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)
Φωτογραφία: Δημήτρης Μαυρόπουλος (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)
Επιμέλεια Παραγωγής: Γιώργος Αρχοντάκης, Άρης Τσουκαντάς
Κυκλοφορεί από την Καθρέφτης (www.musicmirror.gr)
Επικοινωνία:
Καλοτάξιδο!
Καββαδίας Γιώργος
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 25 Νοέμβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 23 Νοέμβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 23 Νοέμβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 23 Νοέμβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Nyxteridas
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 22 Οκτώβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 22 Οκτώβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 05 Οκτώβριος 2010
- Γράφτηκε από τον/την Savvas Sinodinos
Περισσότερα Άρθρα...
- Μιχάλης Κακέπης - "Σελένα" (review)
- Inmost Ego - "When Roses Fall" (review)
- Αλχιμηστές - "Όλα γυρίζουν" (review)
- Παύλος Παυλίδης & B Movies - "Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει" (review)
- Παύλος Παυλίδης & B Movies - "Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει"
- ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ - "PROJECT 22"
- GREAT BOURBON - "Bustle up"
- ΩΡΙΩΝΕΣ (ORIONES) - "Κύκλος"
- ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ - "PROJECT 22"
- Minor Mine - «Where They Go»
