ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ SOUTHERN ROCK

(2013)

 

 

Είναι το “It’s About Pride” το μεγάλο comeback album για τους Outlaws; Ναι, φίλοι μου είναι το μεγάλο comeback, γιατί πολλά από τα τραγούδια ασχολούνται με την απώλεια, το οποίο είναι κατανοητό, του frontman Hughie Thomasson που πέθανε το 2007. Τα επιζώντα μέλη αποφάσισαν να μεταφέρουν σε αυτό το album το τι σημαίνει γι’ αυτούς το Southern Rock. Σε όλο τον δίσκο τα κιθαριστικά solos πέφτουν το ένα μετά το άλλο ασταμάτητα, είχα χρόνια να ακούσω έναν τόσο αξιόλογο και χορταστικό Νότιο album. Φυσικά δεν βρισκόμαστε στα 70’s που το South κυριαρχούσε, αλλά αυτή η προσπάθεια των Outlaws είναι σπουδαία, με συγκίνησαν αρκετά με αυτή τη νέα δουλειά τους, που έκατσα και άκουσα ξανά όλα τα βινύλια τους.

Εδώ στο “It’s About Pride” ο Henry Paul δείχνει τις ικανότητες του μια προς μια, εξαπολύοντας όλον του τον δυναμισμό. Μαζί με τους παλιούς Monte Yohoκαι Billy Crain, μάζεψε όλα τα τραγούδια και κατέγραψε ένα εξαιρετικά σφιχτοδεμένο δίσκο, με πολλά vintage στοιχεία που κοιτάζουν πίσω στο παρελθόν της μπάντας πολύ απειλητικά. Όλες οι συνθέσεις αναμεταδίδουν ένα φονικό τρίδυμο στις κιθάρες, το τι γίνετε στα solosδεν περιγράφετε με λόγια, χαμός. Όλα τα τραγούδια είναι κορυφαία, οι «παράνομοι» είναι πάλι έξω για να αποδείξουν ότι δεν είναι προς τα κάτω, αλλά προς την κορυφή και κάνουν ένα μεγάλο άλμα προς τον 21ο αιώνα. Αν και χωρίς τη βοήθεια του αείμνηστου Thomasson, οι εναπομείναντες Outlaws σπάνε κόκκαλα, φίλοι μου.

Ενώ να τονίσω ότι η παραγωγή των Michael Bushκαι Henry Paulείναι άψογη και πεντακάθαρη, που αφήνει όλα τα όργανα να ακουστούν ομοιόμορφα. Απολαύστε τραγούδια όπως τα “Tomorrow’s Another Night”, “Hidin’ Out In Tennessee”, “Trail Of Tears”, “Trouble Rides A Fast Horse”, “Right Where I Belong” και την εκ νέου εκτέλεση του γνωστού παλιού τραγουδιού των Outlaws, “So Long”.

Αυτοί οι «παράνομοι» πάντα έβγαζαν δίσκους κορυφαίους και βρώμικους, γεμάτους Southern Rock, επιπλέον οι κιθαριστικές τους μονομαχίες είναι εντυπωσιακές αφού οι τρείς κιθάρες κυριολεκτικά θερίζουν. Το album είναι αφιερωμένο στην μνήμη, των Hughie Thomasson, Billy Jones και Frank O’ Keefe.

 

 

It’s About Pride: “Tomorrow’s Another Night”, “Hidin’ Out In Tennessee”, “It’s About Pride”, “Born To Be Bad”, “Last Ghost Town”, “Nothin’ Main About Main Street”, “The Flame”, “Trail Of Tears”, “Right Where I Belong”, “Alex’s Song”, “Trouble Rides A Fast”, “So Long”.

OUTLAWS: Henry Paul (Vocals/ Guitar), Monte Yoho (Drums), Dave Robbins (Keyboards), Billy Crain (Guitar), Chris Anderson (Guitar) & Randy Threet (Bass).

 

 

Η κριτική του album αυτού έγινε κατόπιν αγοράς του, σε φυσικό προϊόν (CD), έτσι ώστε να υποστηρίξουμε το group/ καλλιτέχνη.

 

.......................................................................

 

Ακολουθεί μια δεύτερη κριτική από τον Σάββα Συνοδινό.

 

Οι Outlaws, ενα απο τα σημαντικότερα γκρούπ με την δική του σημαντική διαδρομή στο χώρο του Southern rock κυκλοφορήσε το νέο του άλμπουμ, "It’s About Pride" στις 25 Σεπτεμβρίου μέσω της Rocket Science Ventures. Είναι το πρώτο studio άλμπουμ της μπάντας από το 1994 με το Diablo Canyon. Το “Tomorrow’s Another Night,” είναι το πρώτο single,του άλπμουμ που εγινε ραδιοφωνική επιτυχία απο τις 20 αυγούστου.

Μετά απο αρκετές αλλαγές στα μέλη της μπάντας στην διάρκεια της καριέρας τους το συγκρότημα διαθέτει πάλι το ιδρυτικό της μέλος τραγουδιστής / τραγουδοποιός / τον κιθαρίστα Paul Henry ο οποίος πηγαινοερχόταν στο γκρούπ και αυτό προκάλεσε διάφορες περιέργες κουβέντες γύρω απο το όνομα της μπάντας. Μαζί του στα drums o τραγουδοποιός Monte Yoho, o κιθαρίστας Billy Crain, ο κιθαρίστας Chris Anderson,και ο πληκτράς /τραγουδιστής Ντέιβ Robbins ενώ στο μπάσο /και δεύτερα φωνητικά ο Randy Threet.

"Οι Outlaws υπήρξαν μακριά απο την δημοσιότητα πολύ καιρό, είναι σχεδόν σαν ξεκινώντας πάλι απο την αφετηρία," λέει ο Paul σε μια δηλωσή του "Όμως, λόγω της ιστορίας της μπάντας, βλέπουμε αυτό ως ένα νέο κεφάλαιο. Έχουμε γράψει αυτό το άλμπουμ με τους δικούς μας όρους, και είμαστε έδω για να κάνουμε μια σημαντική εμφάνιση. Οι οπαδοίς μας που τους αρέσαμε εξακολουθούν και τώρα να μας αγαπούν γιατί είμαστε εξίσου καλή μπάντα ή ακόμα και καλύτερη από ό,τι είμασταν. Πάνω απ 'όλα, αναγνωρίζουν την καρδιά του γκρούπ και το τι είναι αυτό που εξακολουθεί να κάνει". Εαν κρατήσουμε μακριά τις διαφωνίες και οτι άλλο προέκυψε, με το εαν ο Henry μπορεί, η πρέπει, να χρησιμοποιεί το όνομα του γκρούπ,και δούμε μόνο το μουσικό κομμάτι, πρόκειται για ενα άλμπουμ που προσπαθεί να δώσει μια άλλη διάσταση της μπάντας πιο εξελιγμένη θα έλεγα, βασισμένη στο παρελθόν της.

Σε κάποια τραγούδια δεν μπορώ να πω, πως είναι ο απόλυτα γνωστός sound της μπάντας, αλλά μια ισως βελτιωμένη έκδοση με πολύ καλύτερη παραγωγή και σαφή southern soft rock δρόμους. Τα σόλος αρκετά προσεγμένα με λίγο μικρότερη διάρκεια απο το παρελθόν, αλλά σίγουρα ποιοτικά (σε κάποια σημεία μύρισε και Skynyrd). Ο αμερικάνικος μουσικός νότος και με μπαλλάντες και με ποιό power τραγούδια ξαναβρίσκει την αίγλη του. Με λίγα λόγια για όσους αγαπούν αυτό το είδος, είναι ένας δίσκος που θα πρέπει να υπάρχει στην δισκοθήκη τους.

 

Tweet