ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Συνέντευξη με τους "ΙΝΚ"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 14 Νοέμβριος 2008

Image Hosted by PicturePush - Photo Sharing

Oι ΙΝΚ είναι μια αγγλόφωνη μπάντα απο την Βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα απο την Αλεξανδρούπολη και τελευταία Θεσσαλονίκη .Παίζουν metal alternative με διάφορα άλλα στοιχεία που είναι άξια προσοχής.Ας δούμε παρακάτω την κουβέντα που είχαμε μαζί τους.

Οι Ink είναι οι :
Φωνή : Τσαντάλης Χρήστος-συνομιλητης στη συνέντευξη
Κιθάρα : Κούσα Σάββας

Κιθάρα : Αποστολόπουλος Κώστας

Μπάσο : Χαζηπαππάς Γιάννης

Ντράμς : Μαργιώλης Παναγιώτης

SR Παιδιά καλως ορήσατε στο Southernrock.gr

Ευχαριστούμε για την πρόσκληση.

SR: Πως ξεκινήσατε να παίζετε μουσική και πότε ιδρύσατε το group?

Είναι μια παλια ιστορία από το 1999 μπήκανε οι βάσεις όταν εγω μαζι με τον Κωστα ηχογραφήσαμε για πρώτη φορά σε ένα home studio κατά τη διαρκεια των διακοπων μας,αργοτερα το συγκροτημα μορφοποιηθηκε τελη 2003 οταν βρεθηκαμε ξανα μαζι στη Θεσσαλονίκη,ήταν η κατάλληλη στιγμή , στο κατάλληλο μέρος.

SR: Γιατί ΙΝΚ πως προέκυψε αυτή η ονομασία?

‘Εχει να κάνει με όλα οσα μενουνε κ όλα οσα θεωρουμε σημαντικά εμείς,πες ότι με τους ΙΝΚ διαβαζεις ένα βιβλιο,είναι ιστοριες μελοποιημενες,συναισθηματα αποτυπωμενα καπως ετσι το σκεφτηκαμε,από την άλλη θελαμε κ κατι απλο κ προσιτό,εύηχο,θυμάμαι ότι σκεφτόμασταν για ώρες συνθετες ονομασιες αλλα ουσιαστικα δεν ειχανε αυτό που θελαμε να δώσουμε.Και ξαφνου πεταχτηκε το ΙΝΚ στο τραπέζι ,απευθείας καταλάβαμε ότι είναι το τέλειο ονομα για τη μπάντα

SR: Εαν μπορούσατε να αλλάξετε την Ελληνική σκηνή τι θα κάνατε?

Tη στενομυαλιά που έχουμε κ ότι εδώ κ πολλά χρόνια δύσκολα αλληλοστηριζόμαστε,γίνεται προσπάθεια ευτυχώς κ τα πράματα πάνε καλύτερα.

Κολλαμε λιγο σε ταμπελες(stoner,heavy metal,southern)κ πολύ ευκολα ξεχναμε αλλα είναι καθαρα θέμα χαρακτήρα το ότι δινεις δε σημαινει απαραιτητα ότι θα παρεις ,εμείς πάντως από την πλευρά μας θα θέλαμε να είμαστε ολοι μια μεγάλη παρέα.Στην τελική αν κάτσεις κ το σκεφτείς δεν είμαστε κ παρα πολλοί στη φάση,αρα δεν υπάρχει λόγος ούτε να το παίζεις ούτε να ψωνίζεσαι είναι μια πολύ αστεία κατάσταση κ δυστηχώς συμβαίνει .Επίσης θα άλλαζα τη νοοτροπία ως προς την προχειρότητα των παραγωγών στα cd,πολύ ταλεντο χάνεται επειδή ο ήχος δεν είναι αυτος που πρέπει,όπως κ την αντιμετωπιση των επιχειρηματιών που εχουνε τα μαγαζιά απέναντι στις μπάντες,γενικά όμως καλά παει το πράμα τουλάχιστον ο κόσμος κινείται.

SR:Που ακριβώς νομίζετε οτι είναι καλύτερα τα πράγματα για ένα νέο group?

Μεσα στο studio,στα προβαδικα κ στα μαγαζια μετα που θα βγει ολη η μπαντα παρεα εκει χτιζεται το συγκροτημα,μπερδευτηκανε πολλοι κ αντι να βγαλουνε μουσικη βγαζουνε μπλουζάκια κ λογότυπα πριν φτιάξουνε τραγούδια,φυσικά τα

Live επισης είναι πολύ σημαντικός παράγοντας,καλό είναι να παιζεις συχνά κ σε οσα περισσότερα μέρη μπορείς

SR: Είναι metal alternative το μουσικό είδος που παίζετε και πόσο κοντα στην ψυχεδέλια είστε?

Είναι όλα οσα ανέφερες νομίζω μαζί,πάντα θέλαμε να γράφουμε εγκεφαλικά πράματα οι μπάντες που ακούμε παίζουνε αναλόγως,αυτή ήτανε η πρόκληση από νωρίς, να κάνουμε κατι με συναίσθημα.Ακούμε πολλά πραματα κ ο καθένας προσθέτει το δικό του,έχουμε ομως ένα κοινο παρανομαστή όλοι κολλάμε με ατμάσφαιρα κ ψυχεδέλεια.

SR: Μουσικό ίνδαλμα έχετε?

Απειρα πάνω από όλα γουστάρουμε να ακούμε συγκροτήματα από μικρά παιδια,όλοι είμαστε συλλέκτες δισκογραφιών ,περιοδικά,δισκάδικα,τσακωμοί για το ποιός ήταν ο καλύτερος κλασικά πράματα ωραια σκηνικά ,να πω μερικά συγκροτήματα από τα εκατοντάδες που ακούμε

Tool,Kyuss,Monster magnet,Faith no more,Alice in chains,Tea Party,Doors,Cult,Stone temple pilots,SoundgardenWovenhand,Depeche Mode,Radiohead,Afghan Whigs,Pantera,Machine Head…..

SR:Τι λείπει απο την περιφέρεια για τα Ελληνικά group?

Λείπουνε κυρίως οι χώροι,διάθεση υπάρχει απλά κάποια στιγμή τελματώνεις αν δε βρείς διεξόδους για τη μουσική σου δεν μπορεις να τη βγάλεις παραέξω,αλλαζουν όμως τα πράματα βλέπουμε μια περισσότερο εναλλακτική προσέγγιση από τον κόσμο της επαρχίας κ αυτό νομίζω ότι είναι καταπληκτικό.

SR: Για εσάς τι σημαίνει το Lp «Diary»?

Το diary είναι ότι ακριβως σημαινει η λεξη ένα ημερολογιο που κρατησαμε κ καταγραφουμε την οπτικη μας για όλα οσα ζήσαμε ,είναι αυτά που νοιώσαμε κ θέλαμε να ακούσετε

SR:Με τι δισκογραφικές πως βλέπετε τα πράγματα?

Μολις υπογραψαμε με μια αμερικανικη εταιρια την Poison Tree Records,σιγουρα δεν ψαχτηκαμε πολύ με Ελληνικες μιας κ η μουσικη που παιζουμε δε νομιζω οτι μπορει να γινει κατανοητη στη χωρα μας και κυριως στις εταιριες του χωρου,από την άλλη ειδαμε τελευταια πολλες καλες δουλειες να μην αναδεικνυοντε οσο θα επρεπε κ επικεντρωθηκαμε κυριως για το εξωτερικο.Συζητησαμε με αρκετους.Ηρθε μια καλη προταση που μας καλυπτε οσον αφορα το promotion που θα γινει μιλησαμε με τον ιδιοκτητη αρκετες φορες κ αυτά που μας ειπε ακουστηκανε ικανοποιητικα για πρωτο album. Μακαρι να πανε όλα καλα.

SR:Με ποιον καλλιτέχνη νομίζετε οτι ταιριάζετεπερισσότερο να κάνετε live μαζί?

Δε το ξερω εχουμε παιξει με αρκετα συγκροτηματα,η μουσικη μας κολλαει σε αρκετες φασεις αλλα είναι καθαρα θεμα υποκειμενικο αλλως μπορει να πει ότι δεν ταιριαζετε κ με κανεναν.

SR:Και κλείνωντας αυτή την κουβέντα ,σας ευχαριστώ και πείτε μου ποια πράγματα θα δούμε απο εσάς?

Ηδη είναι ετοιμο το video clip του welcome,καποια στιγμη θα γυρισουμε άλλο ένα,πολλες εμφανισεις αυτό να περιμενετε σιγουρα,υπαρχουν καποιες λιγες εκρεμμοτητες αλλα τα πραματα είναι σε καλο δρομο,εχουνε δρομολογηθει,υπαρχουνε καποιες σκεψεις κ για live εκτος συνορων απλα περιμενουμε καποιες απαντησεις αν είναι θετικες σιγουρα θα το μαθετε.. .

Σε ευχαριστουμε πολύ.

http://www.myspace.com/inkgreece

Η Συνέντευξη δόθηκε στον Σάββα Συνοδινό

Συνεντεύξη με τον Γρ. Δεσύπρη

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 24 Οκτώβριος 2008

sr2

"Θα Πάρω Το Τρένο", και η πρώτη γνωριμία με τον Γρ. Δεσύπρη έγινε. Στίχοι του ΣταμάτηΜεσημέρη, ενορχήστρωση από τον Χριστόφορο Κροκίδη και μία γνήσια ροκ φωνή τουΓρηγόρη...
Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο από καταπληκτικό, όμως τα πράγματα χάνουν τονδρόμο
τους κι έτσι ο Δεσύπρης χάνεται από τα κοινά για λόγους που θα διαβάσουμε λίγες γραμμές παρακάτω.
Όπως και να'χει πάντως, λίγα χρόνια αργότερα επανέρχεται με έναν νέο δίσκο, "Απλά & Μπερδεμένα"...
Αυτήν την φορά θα υπάρξει και συνέχεια όμως καθώς απ'ότι φαίνεται υπάρχουν πολλές ιδέες έτοιμες
να εκραγούν.

Επικοινώνησα με τον Γρηγόρη και εκείνος απάντησε στις ερωτήσεις μου χωρίς δεύτερη
σκέψη. Πραγματικά χαίρομαι όταν επικοινωνώ με ανθρώπους που έχουν κάτι να πούνε
και θέλουνε να το πούνε.. Θέλω να τον ευχαριστήσω για όσα μου είπε, και περιμένω την κυκλοφορία
του επόμενου δίσκου ώστε να έχω την αφορμή και να τα ξαναπούμε...

sr6

Σύντομο βιογραφικό

Ο συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και κιθαρίστας, Γρηγόρης Δεσύπρης, γεννήθηκε
και μεγάλωσε
στο Μουσικό Λίκνο της Αθήνας, την Φωκίωνος Νέγρη της Κυψέλης. Ξεκίνησε στα 8 του
μόλις χρόνια, μαθήματα κιθάρας στη σχολή του Θόδωρου Κοτσώνη, φτιάχνοντας από τότε, πολλές μικρές «μπάντες», με τις οποίες έπαιζε στα «Μουσικά Πρωινά», στο Σινέ «Κυψελάκι», στο «Green Park» καιαλλού.

Το 1998, συνεργάζεται με τον στιχουργό Σταμάτη Μεσημέρη, γράφοντας ο ίδιος τη μουσική, και με
ενορχηστρωτή τον Χριστόφορο Κροκίδη, κάνουν με την εταιρεία του ΑΚΗ ΓΚΟΛΦΙΔΗ, (τη «RIA MUSIC»), τον
δίσκο «Θα Πάρω Το Τρένο».
Το 2005 κυκλοφορεί ο δεύτερος προσωπικός του δίσκος "Απλά Και Μπερδεμένα".
(περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο επίσημο site του Γρ.Δεσύπρη)

Eπίσημος δικτυακός τόπος : http://dessypris.com

Προσωπική Δισκογραφία :

Θα Πάρω Το Τρένο (1998)

Απλά & Μπερδεμένα (2005)

SouthernRock : Από μικρή ηλικία συμμετέχεις σε διάφορα συγκροτήματα. Σου έχει λείψει
η παρουσία σου σε κάποιο γκρουπ? Το ότι κυκλοφορείς προσωπικούς δίσκους δεν σημαίνει
πως δεν γίνεται ομαδική δουλειά, αλλά σίγουρα υπάρχουν διαφορές από το να δουλεύεις
μαζί με το συγκρότημά σου.

Δεσύπρης Γρηγόρης : Κατ αρχάς, να αναφερθώ σε κάτι άλλο και να διευκρινίσω ότι δεν
είμαι κανένας
τρομερός κιθαρίστας...Και παρ ότι έχω κάνει σπουδές στη κιθάρα από τα 8 μου
χρόνια και φυσικά και "διαβάζω" και "γράφω", θα έλεγα ότι ήμουν πάντα
λίγο...τεμπελάκος!
Μου 'κανε πάντοτε εντύπωση, όταν άλλοι, όπως π.χ. ο φίλος μου Λάκης Ζώης,
ερχόταν να πιούμε καφέ και κατά τη διάρκεια της κουβεντούλας, αυτός για 3
ώρες έκανε ασκήσεις στη κιθάρα του!
Έτσι, δεν είμαι ο κιθαρίστας / μονάδα για ένα γκρουπ...Στην ουσία
είμαι "ρυθμικός κιθαρίστας" και αφήνω το ρόλο του lead, για άλλον, κρατώντας
για τον εαυτό μου το ρόλο του ερμηνευτή. ʼρα, "παιχτηκά", δεν είμαι και τόσο
χρήσιμος σε μια μπάντα.
Πάντα όμως μου άρεσε η δημιουργία, η σύνθεση (και κατά δεύτερο λόγο, το
στιχουργικό μέρος)...
Για αυτό το λόγο, παρ ότι η πρόβα, η ομάδα, το γκρουπ, μου έδινε χαρά (κι
ακόμη και σήμερα, όποιος και όποτε μου ζητήσει να παίξουμε, ανεξάρτητα από
το τι -εκτός από λαικά- κυριολεκτικά τρέχω στη μάζωξη), όταν συνθέτω, θέλω
να το κάνω μόνος μου...Να στήνω το τραγούδι, όπως εγώ πιστεύω ότι πρέπει να
στηθεί...Βλέπεις, πάντα, μέσα από τις διάφορες οπτικές γωνίες, την αισθητική
και τα ακούσματα του καθενός, το αποτέλεσμα που θα προκύψει, δύσκολα μπορεί
να συμπέσει...Έτσι προτιμώ να δουλεύω μόνος, στις ώρες που εγώ διαλέγω και
σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη...Η προετοιμασία λοιπόν, είναι δική μου
υπόθεση.
Όταν ολοκληρώσω μια δουλειά, τότε την πάω στο Χριστόφορο (Κροκίδη), που οι
απόψεις μας για το τι πρέπει να "φορέσει" το κομμάτι συμπίπτουν και αυτός με
τη δεξιοτεχνία του και την μεγάλη πείρα του, το στολίζει κατάλληλα.
Στην προετοιμασία για το live, τα πράγματα είναι διαφορετικά...Εκεί πλέον,
με συγκεκριμένο αντικείμενο πάνω στο οποίο θα δουλέψουμε, ο καθένας από τα
παιδιά, έχει το δικαίωμα να προσθέσει τις δικές του πινελιές.

SR : Στα 7 χρόνια που μεσολάβησαν από την κυκλοφορία του "Θα Πάρω Το Τρένο" και
του "Απλά & Μπερδεμένα" ποιες ήταν οι μουσικές σου δραστηριότητες?

ΔΓ : Μέσα στο δίσκο "Θα Πάρω το Τρένο", είχα συγκεντρώσει ακούσματα δεκαετιών, με
επιρροές από Zeppelin και Lynnyrd Skynyrd, μαζί με Stones, αλλά και
Παπακωνσταντίνου με Κατσιμίχες...
Γνωρίζω ότι θα έπρεπε να τον είχα βγάλει το 1988 και όχι το 1998, που τα
πράγματα είχαν αλλάξει στα μουσικά αυτιά του Ελληνικού κοινού...Αλλά τον
είχα αποθημένο κι έτσι τον προχώρησα...Είχα επενδύσει πολλά σ αυτόν...Οι
"πόρτες" όμως και η αισθητική των τότε ραδιοφωνικών παραγωγών, ήταν
μισάνοιχτες σύμφωνα με τα airplays της εποχής...Και τον κυκλοφόρησα, με τη
βοήθεια του ʼκη Γκολφίδη.
Συγκέντρωσα μια εξαιρετική μπάντα και τον παρουσιάζαμε σε μικρούς και
μεγάλους χώρους για 2 περίπου χρόνια...Η ανταπόκριση των ακροατών/θεατών,
ήταν πολύ καλή, αλλά το "πράγμα" δεν απόκτησε ποτέ την συνέχεια που
ήλπιζα...
Κι εγώ στο μεταξύ, μεγάλωνα και μεγαλώνοντας, αισθανόμουνα πως έχανα
το...Τρένο!
Απογοητεύτηκα, (όπως όλοι οι καλλιτέχνες, έχω κι εγώ τις ανασφάλειές μου)
και τα παράτησα...Για ένα μεγάλο διάστημα, δεν άνοιγα ραδιόφωνο και δεν
έβαζα ούτε ένα CD στο player...Απομονώθηκα μουσικά για τα επόμενα τρία...
Μέχρι που ένοιωσα πως αυτό που μετράει, είναι το ταξίδι κι όχι ο
προορισμός...Μετέτρεψα το επιθυμητό αποτέλεσμα σε προτίμηση, αν
καταλαβαίνεις τι εννοώ..
Μ άλλα λόγια, είπα στον εαυτό μου πως ο στόχος της επιτυχίας, δεν είναι
αυτοσκοπός, πως θα προτιμούσα να έρθει, αλλά οι προτιμήσεις μπορούν και
πρέπει ν αλλάζουν...
Έτσι, σιγά σιγά, άρχισα να συνέρχομαι, να ξαναβρίσκομαι με φίλους μουσικούς
και να ξανασυναντώ την χαμένη μου όρεξη για την μουσική και το γράψιμο... Κι
άρχισα να προετοιμάζω το "Απλά & Μπερδεμένα".

SR : Αν δεν κάνω λάθος οι μουσικές επιρροές σου προέρχονται από τον ξένο χώρο.
Πως και δεν σε ακούμε σε αγγλόφωνα κομμάτια?

ΔΓ : Έχεις απόλυτο δίκιο...Τα ακούσματά μου, είναι αυτό που λέμε "Δυτικά"...Αυτά
έπαιζα από έφηβος με τα γκρουπς κι αυτά αν θέλεις συνεχίζω να προτιμώ...(By
the way που λένε και οι Σύμμαχοι, χτες - παρακολούθησα μια εξαιρετική
συναυλία στο "Παλλάς", των Stanley Clarck, Victor Wooden και Marcous Miller
και έπαθα πλάκα!).
Πιστεύω στην διεθνή μουσική γλώσσα κι αυτή είναι τα Αγγλικά, είτε το θέλουμε
είτε όχι...Πιστεύω πως ένα τραγούδι (δεν μιλάμε για σκέτη μουσική), πρέπει
να μπορούν να καταλαβαίνουν τι λέει, το ίδιο οι Έλληνες μαζί με τους
Πορτογάλους και τους Ουγκαντέζους!
Όμως, το να βγάλεις δίσκο στ Αγγλικά, είναι απαγορευμένο για τις Ελληνικές
Δισκογραφικές...Και κάπου δεν έχουν και άδικο...Πως να "πουλήσουν" Έλληνα
καλλιτέχνη στην, ας πούμε Αμερική, όταν εκεί, υπάρχουν 1.000.000 Αμερικάνοι,
που θα το αποδώσουν καλύτερα, στη μητρική τους γλώσσα...Είναι σαν να
προσπαθεί ο Sting να τραγουδήσει Θοδωράκη! Πάντα θα υπάρχει κάποιος Έλληνας,
που θα το κάνει καλύτερα...
Αλλά στα lives μου, έχω οπωσδήποτε μέσα σ ένα play list 30-40 τραγουδιών και
10 στ Αγγλικά.

SR : Ετοιμάζεις καινούργια δισκογραφική δουλειά?

ΔΓ : Έχω δύο πράγματα που δουλεύω συγχρόνως..
Το ένα, αποτελείται από μπαλάντες...Τραγούδια που μπορείς να τα παρουσιάσεις
με full band, αλλά και unplugged, μ ένα πιάνο και μια κιθάρα...Και που
μπορεί να τα ψιθυρίσει κάποιος στο δρόμο, στη παραλία, στο κρεβάτι...Το
απλό, είναι πάντοτε το καλύτερο (και το πιο δύσκολο στο να το πετύχεις).
Το άλλο, είναι -σε συνεργασία με τον στιχουργό Κώστα Κολοβό- ένα έργο (και,
πίστεψέ με, είναι έργο ζωής), τύπου, ας πούμε Pink Floyd...
Το πότε θα τελειώσω, όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι...δημοσιοϋπαλληλικό το
θέμα!

SR : Τα ΜΜΕ δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την ελληνική σκηνή, οι δισκογραφικές το
ίδιο
και γενικότερα νομίζω πως το σύστημα έχει σαπίσει. Με αυτές τις συνθήκες που
επικρατούν πως αισθάνεσαι όταν βλέπεις κόσμο να γνωρίζει και να τραγουδάει τα
κομμάτια σου?

ΔΓ : Το ΄"Σύστημα", ήταν πάντα εκεί κι εκεί θα μείνει...Σ αυτή τη χώρα (αλλά,
πίστεψέ με και σ όλες τις άλλες), το 95% της "αγοράς" ακούει τα, κατ
ευφημισμό, λαϊκά τραγούδια...Κι όταν ο κόσμος θέλει (?) αυτά, οι Εταιρείες,
που δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, αυτά του προσφέρουν (και τα επιβάλλουν,
επίσης).
Και σπάνια, σε ιδιαίτερες και κατάλληλες εποχές, (όπως στην εποχή του
Πολυτεχνείου- βλέπε Παπακωνσταντίνου), ξεμυτίζουν και τραγούδια που
αντιδρούν στις επικρατούσες συνθήκες και τότε αυτό, το ίδιο "Σύστημα",
βλέπει 'κονόμα και τα προωθεί.
Έτσι ήταν και έτσι θα είναι...
Και τότε εμείς οι υπόλοιποι, τι πρέπει να κάνουμε, θα μου πεις...
Μα, να συνεχίζουμε αυτό που μας λέει η ψυχούλα μας και να το μοιραζόμαστε με
το υπόλοιπο 5% !
Η ποιότητα δεν κρύβεται στην ποσότητα!
Τώρα, όσον αφορά τη δική μου αντίδραση στο να γνωρίζει ο - όποιος - κόσμος
τα τραγούδια μου, εννοείται ότι με συγκινεί και μου δίνει δύναμη για να κάνω
παραπάνω βήματα.

SR : Η δισκοθήκη σου από τι δίσκους αποτελείται? Ποιοι βρίσκονται σε περίοπτη θέση?

ΔΓ : Από Ελληνική δισκογραφία και παλαιότερους δημιουργούς, ξεχωριστή θέση έχει ο
Μαρκόπουλος και ο Μούτσης...Έχω αρκετό Χατζηδάκι (και καθόλου Θεοδωράκη)...
Κάπου στη μέση (σε χρονική περίοδο εννοώ), και με ξεχωριστή τοποθέτηση,
βρίσκονται ο Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας...Έχω επίσης αρκετό Μαχαιρίτσα...Και
φυσικά. λόγω δουλειάς - μιας που πρέπει να ενημερώνομαι- και πολλούς άλλους.

Τώρα από ξένο ρεπερτόριο, (ο κύριος όγκος της Δισκοθήκης μου), από που να
ξεκινήσω και που να τελειώσω!
Φυσικά Led Zeppelin, (α ρε και να μουνα ο Plant!), Blood Sweat & Tears,
Tower of Power, Queen, Aerosmith, πολλούς καλλιτέχνες της Southern Rock,
αλλά παράλληλα και Quincy Johnes, όπως και Latin Jazz -βλέπε Astroud
Gilberto & Tania Maria.
Γενικά, έχω μεγάλη γκάμα από All Time Classics, ενώ συνεχίζω να προσθέτω νέα
είδη μουσικής, που θα έλεγα έχουν ενδιαφέρον, αλλά δεν νοιώθω πως ακουμπάνε
το μεγαλείο των μεγάλων του παρελθόντος...
Βλέπεις, είναι και η τάση των Δισκογραφικών, οι νέοι δημιουργοί να έχουν
ημερομηνία λήξης, για να μην απαιτούν ακριβά δισκογραφικά συμβόλαια, στην
ανανέωση...(Πάμε για τον επόμενο - και φτηνό)...Νέα μόδα, νέα ήθη κι
έθιμα...

SR : Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τις συνεργασίες σου με σπουδαίους καλλιτέχνες
όπως ο Σταμάτης Μεσημέρης και ο Χριστόφορος Κροκίδης?

ΔΓ : Ξέρεις...Αυτό που μ έδεσε με το Σταμάτη, (ο οποίος συμπτωματικά, τώρα που
γράφονται αυτές οι γραμμές, αντιμετωπίζει ξαφνικά, ένα σοβαρό πρόβλημα
υγείας και ελπίζω, με τη δύναμη που τον διακρίνει, να το ξεπεράσει), δεν
ήταν τα "μουσικά" μας.
Ήταν οι βραδιές στο χώρο του, με χαμηλό φωτισμό, πολύ τσιγάρο και οι ψυχές
μας που επικοινωνούσαν!
Ο Σταμάτης, δεν γράφει στίχους (και μουσική)...Ο Σταμάτης επεξεργάζεται τα
ψίγματα που αφήνουν πίσω τους στον αέρα τα συναισθήματα των ανθρώπων...Τους
δίνει μορφή, τα κάνει ορατά...Εσύ τα αισθάνεσαι γύρω σου, αλλά δεν μπορείς
να τα εντοπίσεις...Κι αυτός τα νοιώθει να σε κυκλώνουν (και να τον
κυκλώνουν), τ αρπάζει και στα φέρνει στο πιάτο!
Μέσα απ τη μελωδία που του πας για να της προσθέσει λόγο, αντιλαμβάνεται πως
αισθάνεσαι κι αναλαμβάνει να στο εκφράσει...
Έχει βάθος ο άνθρωπος κι αυτό τον ξεχωρίζει απ τους ρηχούς...
Κι αυτό που λατρεύω σ αυτόν και γι αυτό μου ταιριάζει και ο ίδιος, είναι ότι
τοποθετεί πάντα τον εαυτό του στους...απέναντι.
Στους ξεβολεμένους! Μέσα απ την αντίδραση, έρχεται η δράση, μέσα απ την
επανάσταση, έρχεται το καλύτερο αύριο!
Και μ αυτή τη χημεία, βάλαμε ο καθένας μας το λιθαράκι του (εγώ τη μουσική,
ο Σταμάτης το στίχο κι ο Χριστόφορος την ενορχήστρωση), για να γεννήσουμε το
παιδί μας.. Το "Θα Πάρω το Τρένο"

Και πάμε στο Χριστόφορο...Που γνωριστήκαμε πριν από 15 χρόνια ακριβώς.

Είχα πάει μαζί με τον ηχολήπτη Σάκη Τρίκη στη "Σφεντόνα", να
παρακολουθήσουμε την ομώνυμη παράσταση του Βασίλη...
"Ποιος είναι αυτός?" ρώτησα με το στόμα ορθάνοιχτο και τ αυτιά πιάτα
από...ραντάρ!!!
"Ο...Βασίλης Παπακωνσταντίνου βρε ηλίθιε!" μου απάντησε, με τεράστια απορία
ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του...
"Μα δεν εννοώ αυτόν" συνέχισα, με τα μάτια καρφωμένα στο αντικείμενο της
προσοχής μου..."Ο τρομερός αυτός κιθαρίστας, εννοώ, αυτός που μ έχει στείλει
έξω απ τα σύνορα και νομίζω ότι είμαι κάπου στο...Τέξας αυτή τη στιγμή!"
"Ο Χριστόφορος, ο συνθέτης των περισσότερων επιτυχιών του Βασίλη" μου είπε.
Μας σύστησε στο φινάλε, πίσω στα καμαρίνια...

Το επόμενο απόγευμα, καθισμένος στο σαλόνι του στη Νίκαια, αντιμετώπισα την
επιφυλακτικότητά του, όταν του μίλησα για τα τραγούδια που είχα γράψει και
θα ήθελα να ενορχηστρώσει...
"ʼλλο ένα ψώνιο", θα σκέφτηκε, "απ τα τόσα που με περιτριγυρίζουν"...
Μέχρι που άκουσε την κασέτα που κουβάλαγα μαζί μου.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Δεν θα σταθώ στην δεινότητά του στη κιθάρα, που είναι γνωστή...Για μένα έτσι
κι αλλιώς, είναι ο μεγαλύτερος σύγχρονος Έλληνας κιθαρίστας, αυτή τη
στιγμή...Και δεν πρόκειται απλώς για το ότι είναι διαβολικά γρήγορος...Είναι
ότι κατέχει τις τεχνικές...Τις τεχνικές στο παίξιμο ροκ, φλαμένγκο και βλέπε
τι άλλο... Πάιζει εκεί που πρέπει να παίξει και παίζει αυτό που
χρειάζεται.. Δεν παίζει απλά για να παίξει...Παίζει για να ρουφήξει και να
στείλει προς τα έξω, την ουσία από το συγκεκριμένο τραγούδι και να το
αναδείξει!

Με το Χριστόφορο μας έδεσε μια αλληλοεκτίμηση, για την αντίληψη που έχουμε ο
καθένας μας για το αν μια σύνθεση είναι αξιόλογη, μια αντίληψη που
συμπίπτει...Πάντα θα μου βάλει ν ακούσω τις αρχέγονες στιγμές των καινούριων
του τραγουδιών και δεν διστάζω να είμαι ειλικρινής -και πολλές φορές κακός -
μαζί του για το αν μ αρέσουν η όχι...Δεν του χαϊδεύω τ αυτιά και δεν μου
χαϊδεύει τα δικά μου...ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ κι αυτό τα λέει όλα.
Σαν άνθρωπος - τι να τον κάνεις τον καλό μουσικό, αν δεν έχει ανθρωπιά-
σκίζεται για τους άλλους και, αν και καθαρόαιμος επαγγελματίας, δεν διστάζει
να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει τον νέο καλλιτέχνη, ακόμη και
αφιλοκερδώς...
Είναι πάντα εκεί, δίπλα σου (με τρομερή όμως καθυστέρηση στο ραντεβού, σε
βαθμό που θες να τον πλακώσεις!).
Φρικιό με τα περί νέων τεχνολογιών και με το Internet, λάτρης της αεροπλοίας
(έχει πτυχίο πιλότου-κοντέψαμε να τον χάσουμε κάποτε, που αποφάσισε να βγει
εκτός πορείας για να ...κόψει δρόμο) και εξαιρετικός οικογενειάρχης.

Τι πιστεύω γι αυτόν? Ο σωστός άνθρωπος σε λάθος χώρα!
Για μένα, πρέπει να σταματήσει το γράψιμο τραγουδιών και να επικεντρωθεί
στις συνθέσεις του με instroumental κιθαριστική μουσική, να βρει τον
κατάλληλο παραγωγό και να τα "στείλει έξω".
Θα κάνει τεράστια καριέρα, που δεν θα χει σε τίποτα να ζηλέψει, από
κιθαρίστες όπως Stevie Ray Vaughn, John Petrucci, Brian May, κλπ.

SR : Υπάρχει κάτι που να θέλεις να πεις στους αναγνώστες της συνέντευξης και του
SouthernRock.gr?

ΔΓ : Στους μουσικούς που διαβάζουν το Site, ένα έχω να πω...Ακολουθήστε την
ψυχούλα σας...Πάντα κάπου, θα υπάρχει κάποιος που θα παίζει γρηγορότερα από
εσάς, η θα τραγουδάει με καλύτερη τεχνική...Αλλά αυτό που εσείς προσφέρετε,
είναι μοναδικό, γιατί έχει δοθεί με τον δικό σας προσωπικό και μοναδικό
τρόπο...
Για τους υπόλοιπους...Δεν υπάρχει κακή και καλή μουσική... Η μουσική είναι
μία, και είναι αυτή που μας φτιάχνει η μας χαλάει τη διάθεση.. Αυτή που μας
επηρεάζει, βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να προσφέρουμε τα
συναισθήματά μας και την αγάπη μας, στους δίπλα μας.
Η διαφορά δημιουργείται όταν κάποιοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν
συγκεκριμένα μουσικά κριτήρια και ακούσματα...Αυτούς, κατευθείαν στα
σκουπίδια!

SR : Για το τέλος, θα ήθελα να μου πεις 3 γεγονότα τα οποία θεωρείς σημαντικά στην
μουσική σου πορεία.

ΔΓ : Την πρώτη μου κιθάρα στα 8 μου...Το πρώτο μου δισκογραφικό συμβόλαιο το
1993, που μ έβαλε - καλώς η κακώς- στη δισκογραφία...Το πρωινό που έφαγα
συμπτωματικά σε ξενοδοχείο, σ ένα ταξίδι μου στη Φρανκφούρτη, μαζί με τον
Lion Richie και που μου δίδαξε τα ακριβώς προηγούμενα!

Η συνέντευξη δόθηκε στον Κ. Τσιανάκα

Συνεντεύξη με την μπάντα "Δυτικές Συνοικίες"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 15 Οκτώβριος 2008

Περισσότερα...

Συνέντευξη με τους "Μειδίαμα"

Λεπτομέρειες: Savvas Sinodinos - 13 Οκτώβριος 2008

meidiama

"Μειδίαμα"

Είναι πιθανό το όνομα του γκρουπ "Μειδίαμα" να μην σας λέε και πολλά. Το βέβαιο όμως είναι πως κάποια στιγμή θα ακούσετε γι'αυτούς. Απο τα καλύτερα πράγματα που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Σίγουρα μπορούν να ακολουθήσουν τα βήματα κάποιων ισχυρών ονομάτων της ελληνικής σκηνής. Τα ντεμο κομμάτια τους τα οποία έπεσαν στα χέρια μου με άφησαν ενθουσιασμένο και έτσι περιμένω και την πρώτη τους επίσημη δισκογραφική δουλειά.

Οπωσδήποτε πρέπει να επισκεφτείτε την σελίδα τους στο myspace και να ακούσετε μερικά από τα κομμάτια τους. Χάρηκα που μίλησα με τον Κώστα και απάντησε στις ερωτήσεις μου.. Τους χαιρετισμούς μου σε όλα τα παιδιά του γκρουπ.

Τα μέλη του συγκροτήματος :

Μπάμπης - κιθάρα , φωνή

Πίπης - κιθάρα

Κωστας - sampler , πλήκτρα

Γιάννης - μπάσο

Αχιλλέας - κιθάρα , φωνή

Βασίλης - τύμπανα

meidiama

Eπίσημος δικτυακό τόπος :

http://www.myspace.com/meidiama

SouthernRock : Πέρσι την Άνοιξη είδαμε τη συμμετοχή σας στον διαγωνισμό του Φίλιππου Νάκα. Ο σκοπός της συμμετοχής σας στον διαγωνισμό ήταν το συμβόλαιο;

Μπάμπης (Μειδίαμα) : Σκοπός της συμμετοχής μας στο διαγωνισμό του Νάκα ήταν μια καλή εμφάνιση στην πόλη της Αθήνας, που, δυστυχώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να κατεβαίνουμε συχνά για συναυλίες. Ήταν θετικό, έστω και μέσω του διαγωνισμού, να ακουστεί το όνομα «Μειδίαμα» και στην πρωτεύουσα. Δε θέτουμε ως μοναδικό στόχο το δισκογραφικό συμβόλαιο όταν παίρνουμε μέρος σε διαγωνισμούς, αλλά μας ενδιαφέρει περισσότερο η συμμετοχή, η εμπειρία, η ανταλλαγή απόψεων και οι γνωριμίες με άλλα άτομα και συγκροτήματα.

SR : Ποιοι είναι οι στόχοι που έχετε θέσει ως γκρουπ; Πού θέλετε να φτάσετε;

Μπάμπης : Ο πιο διαχρονικός και πιο σημαντικός στόχος που έχουμε θέσει ως γκρουπ είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε συναυλίες σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη. Θέλουμε να έρθουμε σε επικοινωνία με πολλούς ανθρώπους, που, ίσως, μέσω της μουσικής, να έχουμε να μοιραστούμε μαζί τους ιδέες, απόψεις και, κυρίως, συναισθήματα.Θέλουμε να φτάσουμε στο σημείο να είμαστε ικανοποιημένοι από την πορεία μας ως μπάντα και, γυρνώντας στο παρελθόν, αυθόρμητα να χαμογελάμε.

SR : Πέντε χρόνια γκρουπ...Αρκετός χρόνος για να συγκεντρωθεί υλικό για μια δισκογραφία. Πότε να περιμένουμε μια τέτοια δουλειά;

Μπάμπης : Καλό θα ήταν να κάνεις την ερώτηση στις δισκογραφικές εταιρείες, οι οποίες έχουν την απαίτηση με τα δικά σου λεφτά να προωθήσουν τη δουλειά σου. Ευχαριστούμε, αλλά κάτι τέτοιο υποτιμά τη νοημοσύνη κάθε συγκροτήματος που παίζει για να εκφραστεί. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αξιοπρεπή δουλειά, αρχικά μόνοι μας και, από ‘κει και πέρα βλέπουμε. Ευτυχώς, έχουμε υλικό όχι για μία δισκογραφική δουλειά, αλλά για πέντε, κι έτσι έχουμε τη δυνατότητα να επιλέγουμε τα καλύτερα, για μας και για τον κόσμο, τραγούδια

SR : Δέχεστε μηνύματα μέσω internet και σχόλια;

Μπάμπης : Η επικοινωνία μέσω internet είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο ακόμα. Μπήκαμε στο myspace πριν ένα χρόνο περίπου και θέλει πολύ τρέξιμο η όλη φάση. Πάντως μέχρι στιγμής έχουμε αποκομίσει πολύ θετικά σχόλια απ' τον κόσμο και τον ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.

SR : Πραγματοποιείτε συχνά live;

Μπάμπης : Δεν έχουμε τη δυνατότητα να πραγματοποιούμε live όσο συχνά θα θέλαμε γιατί οι περισσότεροι μένουμε σε διαφορετικές πόλεις λόγω δουλειάς. Αναγκαστικά τα live γίνονται περισσότερο τις περιόδους διακοπών.

SR : Έχετε πραγματοποιήσει κάποια συνεργασία με γκρουπ μέσα από το myspace ή εκτός;

Μπάμπης : Έχουμε κάνει συναυλίες με αρκετά συγκροτήματα, με σημαντικότερα τα «Μωρά στη Φωτιά», τα «Υπόγεια Ρεύματα», τους «Raining Pleasure» και τους «Magic de Spell». Γενικά, μας αρέσει η συμμετοχή σε φεστιβάλ, γιατί σου δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσεις κι άλλους καλλιτέχνες και να ανταλλάξεις απόψεις.

SR : Για το τέλος θα ήθελα να μου πείτε 3 γεγονότα τα οποία θεωρείτε σημαντικά στην πορεία του γκρουπ.

Μπάμπης : Η διάκριση στο διαγωνισμό Echoes of You, που έγινε στο Μύλο της Θεσσαλονίκης και μας έκανε να πατήσουμε γερά στα πόδια μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που εκφράζουμε δεν εκφράζει μόνο εμάς.

Οι συναυλίες που δώσαμε με συγκροτήματα όπως τα «Μωρά στη Φωτιά» και οι «Raining Pleasure», που είναι πολύτιμες και μοναδικές εμπειρίες.

Το τρίτο νομίζω ότι έρχεται...