Η χώρα μας ήταν πάντα ένα φυτώριο για το Hard Rock και το Metal από τα 70’s, δειλά-δειλά στην αρχή τότε, αλλά στην διάρκεια της δεκαετίας του ’80 το φαινόμενο αυτό γιγαντώθηκε και πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πολλά ήταν εκείνα τα συγκροτήματα που ακούμε ή αγαπάμε ακόμα από το χώρο του Ελληνικού Hard Rock και Metal.

Δυστυχώς όμως τα τελευταία 10-15 χρόνια, το κλασικό Hard Rock και Metal τείνει να ξεχαστεί λόγω της λαίλαπας που επικρατεί με τα ηλίθια death/ black σχήματα. Θα ήταν λοιπόν ατόπημα αν δεν υποστηρίζαμε την καλή Hard Rock και Metal σκηνή της χώρας μας, που είναι τόσο ποιοτική αλλά και τόσο υποτιμημένη.

Έτσι λοιπόν, θα σας παρουσιάζουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα παλιά ή νεώτερα συγκροτήματα που κινούνται στα μονοπάτια του καλού Hard Rock και Heavy Metal, έτσι ώστε να δώσουμε την ευκαιρία και στους πιο νέους οπαδούς του Metal, να ακούσουν και κάτι διαφορετικό.

Οπότε λοιπόν θεωρώ χρέος μου, να παρέχω τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη σε σχήματα ή μουσικούς που πιστεύω ότι αξίζουν.

Οι μουσικές απόψεις απηχούν μόνο εμένα και δεν ταυτίζονται κατ’ ανάγκη με τις γενικότερες απόψεις του site…

 

Το 1981 ήρθαν από το βόρειο μέρος της Ελλάδος, την Θεσσαλονίκη, οι Northwind.

Ο τίτλος του πρώτου τους πολύ σπάνιου πια LP “Northcomin’”, από την Vertigo Records ήταν το 1982, ο ήχος ήταν ενδεικτικός της Hard Rock εποχής με σαφείς αναφορές σε Black Sabbath/ Deep Purple. Μετά την κυκλοφορία τού ντεμπούτου τους album, οι Northwind ανάλωσαν τον καιρό τους παίζοντας ζωντανά σε όλη περίπου την Ελλάδα. Την ίδια εποχή αναζητούν και μια νέα δισκογραφική εταιρεία, έτσι μετά από πέντε χρόνια μετά την πρώτη τους βινυλιακή προσπάθεια, έχοντας ήδη κτίσει μια σεβαστή φήμη στην χώρα μας, οι Northwind επιστρέφουν με το διάδοχο τού “Northcomin’”, το LP “Mythology” το οποίο κυκλοφόρησε από την εταιρεία EMI to 1987.

Ο ήχος τους έχει γίνει αρκετά πιο «μεταλλικός», ενώ οι στίχοι τους έχουν αλλάξει εντελώς κατεύθυνση, είναι αφιερωμένοι στην Ελληνική μυθολογία, έτσι έχουμε ένα από πρώτα concept Heavy Metal album στην ιστορία του Ελληνικού Metal. Σε αυτό το album προστέθηκαν και γυναικεία οπερετικά δεύτερα φωνητικά, πολύ πριν γίνουν της μόδας στο χωρο του Metal. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μοναδικό Hard ‘N' Heavy μαγευτικό μουσικό ταξίδι στην Ελληνική μυθολογία. Αναμφίβολα αυτό το δεύτερο album αξίζει να συμπεριλήφθη στο Ευρωπαϊκό “Hall Of Fame” της δεκαετίας του ’80, καθιστώντας έτσι το “Mythology” μια από τις καλύτερες Heavy Metal ηχογραφήσεις η οποία έγινε στην Ελλάδα.

Το συγκρότημα όμως δεν φάνηκε ικανοποιημένο, από τις δύο αυτές κυκλοφορίες. Για μια μεγάλη χρονική περίοδο το συγκρότημα ήταν ανενεργό μέχρι την επιστροφή του στις αρχές της δεκαετίας τού ’90 με ένα demo, αλλά το τρίτο LP που ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει, τελικά δεν ήρθε ποτέ στα χέρια μας. Ηχογραφήθηκε αλλά και μιξαρίστηκε στο studio “Metropolis” στο Λονδίνο και έμεινε μόνο υπό τη μορφή demo.

Έκτοτε τα μέλη του group, ακολούθησαν άλλες κατευθύνσεις πότε κοντά στη μουσική και πότε πιο μακριά.

 

 

Επιτέλους μας δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσουμε τον Κώστα . Ας δούμε λοιπόν τι μας είπε, είμαι τυχερός, που μπόρεσα να μιλήσω για εκείνες τις εποχές, μαζί του.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Την αγωνία, την ένταση, τις πρόβες, τον δυνατό ήχο που με κούφαινε στο δωματιάκι στον Εύοσμο, τα live στο club "Katmandu", τον "Ελλήσποντο".

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Το πρώτο μας "συγκρότημα" με τον Θωμά Τσίλια, όπου εγώ είχα μια ακουστική κιθάρα και αυτός κάτι drums που είχε φτιάξει από κουβάδες! Αργότερα, οι γονείς μας διέκριναν, έστω και σε αυτό το επίπεδο κάποιο ταλέντο και μας αγόρασαν κανονικά όργανα. Ο πατέρας μου τότε μου αγόρασε ηλεκτρική κιθάρα, που την ονόμασα "Red Justine", όνομα που αργότερα έγινε τίτλος τραγουδιού στο "Northcomin’". Επίσης, όταν άκουσα το "Made In Japan" των Deep Purple σε ένα δισκάδικο πάνω από την παλιά λαχαναγορά στην Αγίου Δημητρίου και μου το έκανε σε κασέτα. Θα ήμουν 13 ετών τότε. Όλα άλλαξαν στη ζωή μου από αυτό το album! Την έλιωσα την κασέτα. Επίσης, την ίδια εποχή, δύο-τρία χρόνια αργότερα, με συγκλόνισε όταν είδα ένα σχήμα της Θεσσαλονίκης, τους +1, σε μια disco με το όνομα "Lara", μουσικούς εκείνης της εποχής, όπως ο Δεληγιαννίδης και ο Παπαχατζής. Είχα πάθει σοκ και άλλαξε όλη τη θεώρησή μου περί μουσικής.

 

S-R.GR: Τι έχει αλλάξει στον ήχο σου από την εποχή του πρώτου σας album;

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Ήμουν πάντα πιο εκλεκτικός σε ακούσματα. Την εποχή εκείνη,και ενώ όλοι ήμασταν επηρρεασμένοι από τις μεγάλες μπάντες της εποχής, όπως Deep Purple, Led Zeppelin, Free, Bad Company, Mountain κλπ, εγώ άκουγα Greenslade, Yes, Gong, Jethro Tull, Genesis, Rush, μέχρι Weather Report και Keith Jarrett, αλλά και Ρunk όπως Pistols, Birthday Party κ.α. Επίσης είχα και ακόμα έχω πάθος για την κλασσική μουσική, ειδικά λειτουργίες και όπερα. Αυτή μου η ιδιαιτερότητα στα ακούσματα έκανε τον ήχο μου, εν τέλει, να διαφοροποιείται από την εποχή του πρώτου άλμπουμ.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Την εμφάνιση στην παρουσίαση του άλμπουμ μου "Fearful Symmetry" στη "Μαύρη Τρύπα", στις 8 Μαίου 2014, όταν επανήλθα μουσικά μετά από 22 χρόνια αποχής.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Ακούω μόνο ότι "άντέχει" το αυτί μου, και από αυτά που γράφω κρατάω μόνο ότι εξακολουθεί να με ενθουσιάζει, μετά από αρκετό καιρό.

 

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Α) Οι Northwind ποτέ δεν έμειναν μαζί για πολύ. Ίσως ήταν η μοίρα του συγκροτήματος αυτή? Υπήρχαν πάντα έντονες προσωπικότητες και έντονες διαφωνίες μέσα στο συγκρότημα, κυρίως ως προς την κατεύθυνση που έπρεπε να πάει η μπάντα. Τελικά, όμως, ίσως εκεί να οφείλεται και το γεγονός της διαφορετικότητας των Northwind, τους οποίους δεν μπορείς να "κατατάξεις" σ' ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος.

Β) Οι Northwind διαλύθηκαν και επανασυνδέθηκαν και ξαναενώθηκαν και ξαναδυαλύθηκαν και κανείς δεν ξέρει τι έγινε και τι πρόκειται γίνει. Η κοινή μας προσπάθεια για ένα δίσκο στην Αγγλία τελείωσε το 1992, όταν δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε την ηχογράφηση του 3ου άλμπουμ των Northwind που θα έφερε τον τίτλο "Rocks 'Ν' Stones".

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Μεγάλο πάρτυ... Αν μιλήσουμε για το πρώτο άλμπουμ, το "Northcomin’, όλο το άλμπουμ έγινε μέσα σε λίγες ημέρες, και ενώ εμείς ζητήσαμε να ηχογραφήσουμε στο "Sierra", μας έστειλαν σε μια τρύπα. Τα αποτελέσματα γνωστά, με κακό ήχο, κομμένες και ξανακολλημένες ταινίες, με πρόχειρα remix κλπ. H ευθύνη, ολότελα δική μας. Έπρεπε να σηκωθούμε και να φύγουμε. Πως όμως το κάνεις αυτό όταν έχεις πάει με δικά σου έξοδα στην Αθήνα, έχεις φάει την ταλαιπωρία, όλη την προσμονή, με πρόβες, αυπνίες κλπ. Και επίσης, υπήρχε η ελπίδα ότι κάποιος θα ήξερε καλύτερα από εμάς. Η ελπίδα, ως γνωστόν, πεθαίνει πάντα τελευταία..

Στο "Mythology" η κατάσταση ήταν καλύτερη, εμείς πιο έμπειροι, έχοντας πάρει μαθήματα από την πρώτη μας αποτυχημένη, κατά κοινή ομολογία των μελών του συγκροτήματος, προσπάθεια. Το αποτέλεσμα είναι διακριτό, είναι ένα καλύτερο άλμπουμ, για εκείνη την εποχή, γενικά. Κάποιοι το θεωρούν πρωτοπόρο στο είδος του. Πάντως, για να το ηχογραφήσουμε πουλήσαμε τα μηχανήματά μας, εγώ συγκεκριμένα ένα ενισχυτή Sunn.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Είχα τέτοιο τρακ μέσα στο "Metropolis" που θυμήθηκα τον Οβελίξ την στιγμή που πάει να μιλήσει στην αγαπημένη του και του βγαίνει ένα "Γκααα". To στιγμιότυπο αυτό το έχει καταγράψει με την κάμερά του ο George Paul (μπασίστας των Northwind τότε) και υπάρχει στο videoclip των Northwind "So Lonely".

 

S-R.GR: Πριν τους Northwind έχεις εμπειρία από άλλο σχήμα, ή ήταν το πρώτο σου συγκρότημα;

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Πριν τους Northwind είχαμε μαζί με τον Παπαδημητρίου (των Northwind) και τους Θωμά Τσίλια, Πέτρο Καράλη, και αργότερα το Στέλιο Λαφιώτη τους Lizard, με τους οποίους είχαμε χτίσει ένα καλό όνομα στη Θεσσαλονίκη, καταφέρνοντας να γεμίσουμε δυο η τρία κινηματοθέατρα, δεν θυμάμαι ακριβώς, σε ένα μήνα! Έχω τις καταχωρήσεις των εφημερίδων για τους Lizard από τότε.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Σέβομαι πολύ αυτά που έχουμε κάνει με τους Northwind, παρόλο που δεν είμαι ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα. Μας αναγνωρίζω, όμως, το ελαφρυντικό του νεαρού της ηλικίας, όπως και το γεγονός της έλλειψης προηγούμενης εμπειρίας, τόσο μέσα στο συγκρότημα, αλλά και στα δρώμενα στην Ελλάδα την εποχή εκείνη. Με άλλα λόγια, δεν υπήρχε και κανένας εκείνη την εποχή που να του ζητήθηκε να κάνει αυτά που έκαναν οι Northwind, έστω, όπως τα έκαναν.

 

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Οι οπαδοί ήταν αυτοί που αξίζουν συγχαρητήρια με αυτά που τραβούσαν. 5000 Watt μέσα σε κλειστό χώρο, χαρά στο κουράγιο τους! Χα χα χα!!!!

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Οι Northwind ήταν μια μπάντα που εκ των πραγμάτων, όπως είπα παραπάνω, είχαν ένα ευρύ φάσμα επηρροών. Για παράδειγμα το "Seven Days Ιn Α Hole" είναι ένα Ηard/ Ηeavy κομμάτι, χύμα θα έλεγα, το οποίο όμως έχει μελωδικές διφωνίες σε όλο το couple και το chorus, αλλά και μια εισαγωγή που θυμίζει λίγο Jaco Pastorius και Percy Jones! Hard/ Ηeavy Rock N' Roll θα θέλαμε να μας χαραχτήριζαν.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Μπάσο έπαιζα, όπως είπα παραπάνω και τραγουδούσα στους Lizard. Οι Northwind ήρθαν για μένα χωρίς να το καταλάβω. Ήμουν ακόμα στο στρατό, όταν ο Παπαδημητρίου, με τον οποίο παίζαμε στους Lizard, είχε ήδη κάνει τους Northwind, με φώναξε και πήγα αρχικά για το live στην "Katmandu", και μετά ενσωματώθηκα στο συγκρότημα. Μαζί με τον Δουλάμη είχαμε ένα φωνητικό δίδυμο τύπου Coverdale/ Hughes, η μάλλον Hughes/ Coverdale... (χαχαχα).

Όσο για αγαπημένους μπασίστες τα λέω παραπάνω, αλλά επιπλέον και μια πλειάδα από μπασίστες που είχα μελετήσει την εποχή εκείνη, από Jack Bruce, Roger Glover και Chris Squire μέχρι Geddy Lee, Stanley Clarke και Tony Levin.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Υπάρχουν διάφορα demos, από την εποχή πριν το "Northcomin’" μέχρι την Αγγλία και μετά. Μακάρι κάποια στιγμή, κάποιος να ενδιαφερθεί ΣΟΒΑΡΑ και να κυκλοφορήσουν. Προς το παρόν δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Η μάλλον το ενδιαφέρον που υπήρξε μέχρι τώρα ήταν μόνο εφόσον υπάρξει χορηγία από κάποιον. Δηλαδή, να πληρώσεις για να κυκλοφορήσουν. Συγγνώμη, αλλά τέτοιο ενδιαφέρον να λείπει. Δεν ενδιαφέρομαι εγώ για τέτοιο "ενδιαφέρον".

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Από το "Northcomin'" είναι τα "Seven Days In A Hole", "Northcomin’" και "Red Justine". Από το

"Μythology" είναι τα "Bad Orion - Scorpio The Punisher", "Iole" και "Medea". Από την εποχή της Αγγλίας ακούω με ευχαρίστηση τα "Child In Neverland" και "Bad Connection".

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Από όσο θυμάμαι και οι δυο είχαν από τότε εξαντληθεί. Νομίζω είχαν εκδοθεί 2000 αντίτυπα για το "Northcomin’" και 3000 για το "Mythology", χωρίς να είμαι σίγουρος, όπως και 500 κόπιες σε περιορισμένα αντίτυπα από την επανέκδοση του "Mytholgy" σε CD από την No Remorse Records, πριν από μερικά χρόνια.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Έχω γράψει διάφορα. Έχω κάνει μουσική για θεατρικά έργα για παιδιά, αλλά και μουσική με ελληνικό στίχο (αυτό δεν πρόκειται να το ακούσεις ποτέ). Επίσης, έχω δουλέψει με αξιόλογους μουσικούς, όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Παντελής Δεληγιαννίδης, ο Σάκης Ζαχαριάδης, ο Κώστας Αναστασιάδης, ο Γιώτης Μπάγκαλας και τόσοι άλλοι. Όλοι μια παρέα!!!

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Βλέπω ότι ο κόσμος ξέρει να συγχωρεί τα λάθη και να βλέπει την ουσία.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Προσωπικά πιστεύω ότι δεν βλέπουν το δάσος, αλλά το δέντρο. Κλισε? Ίσως. Είναι όμως αλήθεια. Πολλά σχήματα και αξιόλογοι μουσικοί ασχολούνται πιο πολύ με τα live και με τα παράλληλα σχήματα στα οποία παίζουν ταυτόχρονα. Βλέπω ότι, παρόλο που υπάρχει πολύ αξιόλογο υλικό, αυτό αναλώνεται στην καθημερινότητα, χωρίς να υπάρχει ένα πλάνο, ένας μακροσχεδιασμός. Έτσι, "χάνονται" μεγάλα ταλέντα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε όσους εκφράζονται με ξένο στίχο. Πιστεύω ότι για να ακουστείς στην Ελλάδε με ξένο στίχο, πρέπει πρώτα να ακουστείς έξω. Έχω και τον τρόπο τώρα, μόνο που είμαι πολύ μεγάλος πια για να το κάνω.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Σε όλο το παραπάνω τοπίο το οποίο περιέγραψα πιο πριν. Ακόμα και ο κόσμος θέλει να πειστεί ότι πρέπει να σε ακούσει. Αν τον πείσεις, θα το κάνει. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχει μεγάλη προσφορά, αλλά και μεγάλη στέρηση στο ritual κομμάτι του να ακούει κανείς μουσική. Παλιά ακούγαμε και αγοράζαμε. Τώρα δεν αγοράζουμε και ακούμε, είτε μέσω Υoutube, είτε μέσω ReverbNation η άλλων παρόμοιων καναλιών. Υπάρχει μεγάλη διαφορά.

 

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Να ξεφύγει από τα διάφορα κυκλώματα, ραδιοφωνικά και άλλα και να φύγει έξω. Αν μείνει εδώ δεν θα ζήσει, ίσως να επιβιώσει από τη μουσική, πράγμα όμως που θα τον κάνει να συμβιβαστεί ανελέητα με το μουσικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα, τόσο στον τρόπο ζωής του, όσο και στο μουσικό είδος που θέλει να παίξει. Ίσως να παρεξηγηθώ, αλλά δε με νοιάζει, θα το πω. Στην Ελλάδα, αν δεν βάλεις τζουρά η τουμπερλέκι, δεν πρόκειται να κάνεις κάτι.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Ποτέ δεν ήμου οπαδός του Heavy Metal, αν και σέβομαι όσους ασχολούνται με αυτό. Ήμουν πάντα Hardrockας. Μπορεί να τα ακούω όλα, αλλά αυτά που κέρδισαν την ψυχή μου ήταν αυτά που είχαν μια πτυχή παραπάνω επεξεργασίας μιας ωμής πρωταρχικής ιδέας. Μου αρέσει το μπλέξιμο των ειδών, αλλά αυτό να μην γίνεται "επι τούτου" και επιτειδευμένα.

Για την Ελληνική σκηνή τα ανέφερα παραπάνω. Υπάρχουν σχήματα που είναι αξιόλογα και θα μπορούσαν να σταθούν επάξια έξω. Παρόλα αυτά, νομίζω ότι αναλώνονται στην Ελληνική πραγματικότητα. Επίσης, υπάρχουν σχήματα που είναι πολύ καλοί στο είδος τους, αλλά αυτό το ίδιο το είδος που παίζουν είναι περιθωριακό στην Ελλάδα και δεν έχει ευρύτερη αποδοχή. Ένα από τα σχήματα που έχω ακούσει πρόσφατα και λατρεύω, και πιστεύω ότι μπορούν να σταθούν επάξια στο εξωτερικό είναι οι The Mighty N της Νατάσας Τσίρου από την Αθήνα. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ένα τεράστιο ταλέντο που χάνεται στην Ελλάδα. Το "Little Miss Nowhere" είναι από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει από ελληνική μπάντα, με εκπληκτικούς στίχους και ένα δυνατό chorus που δεν ξεκολλάει από το μυαλό.

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Αφού το περιορίζουμε στο Hard & Heavy, θα προσπαθήσω να το κάνω, αν και μου είναι πολύ δύσκολο.

Deep Purple - "Machine Head" – Μαθήματα Hard Rock.

Black Sabbath - "Technical Ecstasy" – Έτσι θα ήθελα το Metal.

Rainbow – "On Stage" – Επειδή τα έχει όλα μέσα.

Bad Company – "Straight Shooter" – Δεν μπορώ να το αφήσω έξω.

Rush – "Moving Pictures" – H αγαπημένη μου μπάντα μέχρι το Grace Under Pressure.

Εγκλημα έκανα. Έχω αφήσει έξω Zep, Skynyrd, Uriah Heep, Thin Lizzy και βάλε...

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Μια παροιμία λέει «Έμείς κάνουμε όνειρα και ο Θεός γελάει». Το σίγουρο, όμως, είναι ότι δεν θα αφήσω κανέναν ήσυχο. Μαζί με τον Πάβλικ Φακυρούδη, drummer των Northwind στο "Northcomin’", δουλεύουμε σε ένα νέο Hard/ Heavy project το οποίο θα έχει τον τίτλο "The KNOT". Σε αυτό θα έχει ανάμειξη και ο Πάνος Τσακίρογλου, μια από τις δύο κιθάρες των Northwind, και θα υπάρξουν και άλλες εκπλήξεις, Θεού θέλοντος, πάντα, και υποχρεώσεων επιτρεπόντων, αφού όλοι έχουμε οικογενειακες υποχρεώσεις, δουλειές, και είμαστε και μιας κάποιας ηλικίας. Να, λοιπόν, ένα partial Northwind reunion!

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: Για κλείσιμο θα πώ κάτι που κάποτε διάβασα κάπου αλλά δεν ανακαλώ, που λέει με λίγα λόγια τα παρακάτω: "Σε αυτή την ηλικία, αισθάνομαι πια σαν ένα παιδί που του έδωσαν μια σακούλα καραμέλες και αυτό έπεσε με τα μούτρα και έφαγε με λαιμαργία τις πιο πολλές. Τώρα που έχουν μείνει μόνο τόσες λίγες, σκοπεύω να γευτώ τις υπόλοιπες, μια μια, και να διασκεδάσω κάθε μια από αυτές ξεχωριστά".

 

 

Tweet