Η χώρα μας ήταν πάντα ένα φυτώριο για το Hard Rock και το Metal, από τα 70’s δειλά-δειλά τότε στην αρχή, αλλά στην διάρκεια της δεκαετίας του ’80 το φαινόμενο αυτό γιγαντώθηκε και πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πολλά ήταν εκείνα τα συγκροτήματα που ακούμε ή αγαπάμε ακόμη και σήμερα, από το χώρο του Ελληνικού Hard Rock και Metal.

Δυστυχώς όμως, τα τελευταία 10-15 χρόνια το κλασικό Hard Rock και Metal τείνει να ξεχαστεί. Θα ήταν λοιπόν ατόπημα αν δεν υποστηρίζαμε την καλή Hard Rock και Metal σκηνή της χώρας μας, που είναι τόσο ποιοτική αλλά και τόσο υποτιμημένη. Έτσι λοιπόν, θα σας παρουσιάζουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα παλιά ή νεώτερα συγκροτήματα που κινούνται στα μονοπάτια του καλού Hard Rock και Heavy Metal ήχου, έτσι ώστε να δώσουμε την ευκαιρία και στους πιο νέους οπαδούς του Metal, να ακούσουν και κάτι διαφορετικό.

Οπότε λοιπόν θεωρώ χρέος μου, να παρέχω τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη σε σχήματα ή μουσικούς που πιστεύω ότι αξίζουν. Οι μουσικές απόψεις απηχούν μόνο εμένα και δεν ταυτίζονται κατ’ ανάγκη με τις γενικότερες απόψεις του site…

 

 

Μια τέτοια περίπτωση συγκροτήματος είναι και οι Achelous, όπου μας έδωσαν μέχρι στιγμής 2 EP’s τα “Al Iskandar” (2014), “The Cold Winds Of Olympus” (2015). Ευκαιρία λοιπόν να συνομιλήσουμε μαζί με τον τραγουδιστή των Achelous (Χρήστο Κάππα), για να μάθουμε κάποιες σημαντικές στιγμές από την γενικότερη μουσική του καριέρα.

 

 

Ωραίες εποχές… Πίσω στο μακρινό 1991 είχα την ευκαιρία με την παρέα μου να δημιουργήσουμε τους Reflection. Τα πράγματα τότε ήταν πολύ δύσκολα αφού ούτε πολλά χρήματα υπήρχαν ούτε και τρομερές υποδομές. Να σκεφτείς ότι πρόβες κάναμε στο υπόγειο του Δημήτρη του drummer μας, στο οποίο υπόγειο ήταν και το ασανσέρ. Κάθε φορά λοιπόν που κάποιος καλούσε το ασανσέρ γίνονταν απίστευτη φασαρία… εμείς να προσπαθούμε να ακούσουμε τι παίζουμε και το ασανσέρ να βουίζει! Χαχα. Πάντως τα χρόνια μου με τα παιδιά ήταν εκπληκτικά. Σχεδόν 15 χρόνια με 7’’, CD’s, βινύλια, συναυλίες… δεν έχω παράπονο.

 

Εννοείται πως ήταν το πρώτο συγκρότημα για όλους μας αφού ήμασταν όλοι πιτσιρικάδες (16 με 17 ετών). Ξεκινήσαμε σαν μια σχολική μπάντα. Εγώ λόγω μαθημάτων τα παράτησα για κάνα δύο χρόνια αλλά κατά τις αρχές του 1994 επέστρεψα βγάλαμε το single “The Sire Of The Storm” και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

 

Οι Reflection ήταν, είναι και θα είναι οικογένειά μου. Με τον Στάθη είμαστε αδερφικοί φίλοι πάνω από 25 χρόνια και έχουμε περάσει πολλά μαζί. Την μπάντα αν και έχω φύγει εδώ και 11 χρόνια την παρακολουθώ εκ των έσω. Έχουμε κάνει με τα παιδιά ωραία πράγματα και πάντα οι Reflection θα έχουν μια σημαντική θέση στην καρδιά μου.

 

Θυμάμαι πολύ καθαρά μια κασέτα με επιλογές από Scorpions, Rainbow, κλπ που είχε ο πατέρας μου στο αμάξι και έπαιζε συνέχεια. Το μικρόβιο όμως το κόλλησα όταν το 1985 στα 10 μου χρόνια μου έφερε δώρο το διπλό βινύλιο των Scorpions “World Wide Live”! Η ενέργεια σε αυτή την κυκλοφορία είναι απίστευτη! Μέσα σε 2 χρόνια είχα αγοράσει όλη τους την δισκογραφία. Από τότε ασχολούμαι με την μουσική σε καθημερινή βάση!

 

Εντάξει… μέσα στα 15 χρόνια που ήμουν στους Reflection κάναμε πολλά και τρομερά live. Τι να πρωτοθυμηθώ… τα πρώτα χρόνια με το κλασσικό line up Reflection/ Depression? Τα συνεχόμενα lives με τους InnerWish? To μετέπειτα line up Reflection/ Dream Weaver? Όλα ήταν εκπληκτικά. Τα live όμως που μου έχουν μείνει είναι στον Κορυδαλλό σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Jammin’ με 400 περίπου άτομα να συνωστίζονται μέχρι έξω, το πρώτο live που κάναμε στα Γιάννενα σε ένα κινηματογράφο με τον κόσμο να κάνει ουρά μέχρι έξω και φυσικά η εμφάνισή μας στην πλατεία Δαβάκη στην Καλλιθέα σε περισσότερο από 1000 άτομα! Φυσικά πολύ συναισθηματικά ήταν και το live στον Αέρα για τα 10 χρόνια της μπάντας αλλά και το reunion show στο Κύτταρο το 2014. Στον λίγο καιρό που έχουμε τους Achelous αξέχαστη θα μου μείνει η περσινή μας εμφάνιση στο φοβερό και τρομερό “Wreck Athens” μπροστά σε πάρα πολύ κόσμο. Ένα live που έβαλε την μπάντα στον χάρτη της Ελληνικής σκηνής.

 

Καμία μα καμία… πάντα άκουγα μουσική που έπαιζε ωραία στα αφτιά μου. Μου άρεσαν και μου αρέσουν τα δυνατά riffs, οι ωραίες μελωδικές της φωνής και φυσικά τα hooks. Από τότε που με θυμάμαι πάταγα με το ένα πόδι στο Heavy Metal και με το άλλο πόδι στο Melodic Rock.

 

Οι Achelous είναι η νέα μου οικογένεια. Βασικά μπορεί να βρίσκομαι στην σκηνή πολλά χρόνια αλλά έχω συμμετάσχει μόνο σε 2 μπάντες. Και αυτό γιατί τις μπάντες τις βλέπω πρώτα σαν οικογένεια. Με τον Chris Achelous είμαστε πολλά χρόνια φίλοι. Παρακολουθούσαμε μαζί pro wrestling και μια μέρα μου είπε ότι είχε κάτι κομμάτια και ήθελε να τα τραγουδήσω. Γνωρίζοντας ότι το ύφος τον κομματιών ήταν πιο ατμοσφαιρικό και extreme (αφού τα κομμάτια είχαν γραφτεί πίσω στο 2011 σαν one man band) έπρεπε να τα μετατρέψουμε σε κάτι πιο κλασσικό επικό-μεταλλικό. Έτσι γεννήθηκε το πρώτο μας demo το “Al Iskandar” το 2014. Στο συγκεκριμένο demo είμαστε μόνο οι 2 μας και μια guest φίλη στα φωνητικά του Pagan Child η Ειρήνη Σαχτούρη. Από εκεί και έπειτα η μπάντα απέκτησε μορφή με την προσθήκη μελών, κυκλοφορήσαμε το EP “The Cold Winds Of Olympus” σε παραγωγή Στάθη Παυλάντη (Music House Studios – Reflection) και ανεβήκαμε στην σκηνή για αρκετά lives. Αυτή την στιγμή η μπάντα αποτελείται από τους: Chris Achelous (μπάσο), Βασίλη Σταφυλά και Γιάννη Καλαμάτα (κιθάρες), τον Χάρη Μπέτση (τύμπανα) και εμένα στην φωνή.

 

Η μπάντα ανήκει στον χώρο του κλασσικού επικού metal. Επειδή όμως οι επιρροές και τα ακούσματά μας βρίσκονται σε πολύ περισσότερα είδη μουσικής (όπως το Sleaze, Melodic Rock, Heavy, Power, κλπ), αυτό θέλοντας και μη περνάει στην μουσική μας. Μπορώ να πω ότι σαν μπάντα οι επιρροές μας είναι οι Bathory, οι Iron Maiden, οι Running Wild, οι Warlord αλλά και οι Ten, οι Magnum κλπ. Βασικά δεν έχουμε πρόβλημα να βγάλουμε και ένα πιο Arena Rock κομμάτι όπως το πρόσφατο theme song που κάναμε για το Ελληνικό Pro Wrestling Promotion Zmak για το Χριστουγεννιάτικο event τους. Το κομμάτι ονομάζεται “The Chrizmak Hell” και μπορείτε να δείτε το video clip που γυρίσαμε με τους παλαιστές του ΖΜΑΚ στο κανάλι μας στο Youtube (Achelous).

 

Απλά δεν υπήρχε κάποιος άλλος να το κάνει… χαχαχα! Όταν είσαι 15 ή 16 χρονών έτσι σκέφτεσαι. Ήμασταν πιτσιρικάδες και κάναμε την φάση μας. Αργότερα βέβαια έκανα και μερικά χρόνια μαθήματα φωνητικών αλλά πίσω στο μακρινό 1991 έτσι ξεκινούσαμε σχεδόν όλοι! Οι αγαπημένοι μου τραγουδιστές είναι οι παρακάτω…

Klaus Meine. Οι Scorpions είναι οι προσωπικοί μου Θεοί και τα πάντα περιστρέφονται γύρω τους. Ο Klaus είναι ένα θαύμα της φύσης και ακόμα και τώρα στα 70 του ακούγεται απίστευτα καλός. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές σε τέτοια ηλικία που να μπορούν να τραγουδάνε τόσο καλά.

Joe Lynn Turner. Από την πρώτη φορά που άκουσα την φωνάρα του πίσω στα late 80’s τον παρακολουθώ σχεδόν σε ότι κάνει. Είναι εκπληκτικός μουσικός, γράφει τρομερά κομμάτια και αυτή η χροιά του είναι μοναδική. Από Classic Rock, σε AOR, σε κλασσικο Heavy Metal μέχρι και σε Power ο τύπος είναι μοναδικός.

Jeff Scott Soto. Ο άνθρωπος είναι μια κινητή ορχήστρα. Είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που μπορούν να τραγουδήσουν τα πάντα… από Disco μέχρι Metal! Live είναι αψεγάδιαστος και μου αρέσει που έχει αυτό το γρεζάκι της σχολής Turner.

Tony Martin. Πραγματικά πολύ υποτιμημένος τραγουδιστής που δυστυχώς ατύχησε επειδή έπαιξε στους Sabbath μετά από ιερά τέρατα όπως ο Θεός Dio και ο Ozzy. Όποιος έχει ακούσει το “Headless Cross”, το “Eternal Idol” και το “Tyr” θα καταλάβει το πόσο εκπληκτική φωνή έχει. Και όποιος δεν έχει πειστεί ας ακούσει το πιο AOR-άδικο προσωπικό του “Back Where I Belong”.

Graham Bonnet. Λατρεύω το απίστευτο γρέζι και τις τρομερές ψιλές του! Άλλος ένας απίστευτα υποτιμημένος τραγουδιστής. Το “No Parole From Rock ‘N’ Roll” (Alctrazz) είναι από τα αγαπημένα μου albums.

Steve Overland. Τέλος ο Steve Overland των FM είναι μια περίπτωση τραγουδιστή που λες ότι δεν μπορεί να τραγουδήσει πιο άρτια απ’ ότι τραγουδάει στα albums αυτός καταφέρνει και live ακούγεται ακόμα πιο κρυστάλλινος ! Εκπληκτικό πάθος και ίσως η καλύτερη AOR/ Soft Rock φωνή στην πιάτσα.

 

Κοίτα να δεις. Εννοείται ότι τώρα η φωνή μου είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ότι ήταν τότε. Πάντα ήξερα ότι έχω μια φωνή συγκεκριμένων δυνατοτήτων και πάντα τραγουδούσα μέχρι εκεί που με έπαιρνε. Και φυσικά θα μπορούσα τώρα να πω καλύτερα τα κομμάτια που είχα πει πριν 15 και 20 χρόνια. Η ιστορία όμως έχει γράψει και εγώ είμαι της άποψης ότι έτσι έπρεπε να βγουν τα συγκεκριμένα albums και έτσι βγήκαν. Δεν μου αρέσει να ψειρίζω τα πράγματα και είμαι περισσότερο υπέρ του πάθους και λιγότερο υπέρ του να βγει κάτι πιο άρτιο αλλά με λιγότερη ψυχή. Είμαι περήφανός για το ότι έχω τραγουδήσει και πραγματικά ενώ θα μπορούσα να αλλάξω πολλά δεν θα άλλαζα τίποτα.

 

Το demo βγήκε σε 500 κομμάτια και έφυγε. Το EP δίνει ακόμα κόπιες και μπορώ να πω ότι και τα μπλουζάκια που βγάλαμε έχουν σχεδόν τελειώσει. Έχουμε πάρει καλές κριτικές και αυτό μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε.

 

 

Ουφφφ… πολύ δύσκολη ερώτηση. Γενικά τα κομμάτια που έχω πει είναι σαν να είναι παιδιά μου. Όλα τα αγαπάω το ίδιο. Αν με έβαζες με το ζόρι να διαλέξω θα έλεγα τα εξής. Τα “When Immortals Die” και “Fire” γιατί είναι τα πρώτα κομμάτια που βγάλαμε σε βινύλιο και τα πιο γνωστά στο κοινό των Reflection. Από το “The Fire Still Burns” υπεραγαπάω το “Children Of War” που είναι απίστευτα επικό και λυρικό και από την “Οδύσσεια” θεωρώ ότι το “The Adventure Begins” είναι ότι καλύτερο έχω πει στα χρόνια μου στους Reflection. Από τους Achelous το “The Cold Winds Of Olympus” και το “Guardians Of The Light” είναι τα αγαπημένα μου μέχρι τα επόμενα!

 

Είναι κάτι τρομερό. Ακριβώς το ίδιο κάνω και εγώ με μπάντες που αγαπάω. Δεν θεωρώ το εαυτό μου μουσικό αλλά οπαδό αυτής της μουσικής. Παρακολουθώ άπειρα lives κάθε χρόνο από Ελληνικές αγαπημένες μπάντες μέχρι και ξένες. Μια στις τόσες πάω και σε κανένα festival στο εξωτερικό με την οικογένεια μου. Το να σου λένε ότι γουστάρουν την μουσική που παίζεις σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις.

 

Εγώ πιστεύω ότι ο οπαδός (και μιλάω για την πλατιά μάζα που ακούνε Metal και όχι για τους λίγους του Underground), μαθαίνει κυρίως από τον τύπο. Στην Γερμανία για παράδειγμα ο mainstream τύπος υποστήριζε τις ντόπιες μπάντες με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια σκηνή η οποία μπορούσε να εξάγει κα πιο μέτριες μπάντες. Στην δική μας περίπτωση ο τύπος ειδικά στα 80’s/ 90’s έθαβε τα πάντα κάνοντας “κωμικά” αφιερώματα και σπρώχνοντας μόνο φίλους και κολλητούς. Οι περισσότεροι δεν πάταγαν σε συναυλίες ούτε και με δωρεάν πρόσκληση! Η μοναδική διέξοδος ήταν και είναι το εξωτερικό. Όποιος μπορεί να το υποστηρίξει το κάνει… οι υπόλοιποι εδώ. Όταν λοιπόν ο τύπος εκθειάζει το κάθε μέτριο ξένο (γιατί στις 10 καλές μπάντες υπάρχουν και 50 μέτριες) το κοινό στρέφεται εκεί.

 

 

Όπως είπα και πιο πάνω… αν μπορεί να υποστηρίξει (οικονομικά) μερικά χρόνια στο εξωτερικό, έχει ταλέντο και όρεξη για δουλειά μπορεί να το κάνει. Αν θέλει να μείνει στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχει καμία ελπίδα.

 

Η μουσική αυτή είναι ένας τρόπος ζωής. Και δεν μιλάω για την άποψη του περιθωρίου που υπήρχε παλιά. Είναι μουσική που δημιουργεί φιλίες και δεσμούς για μια ζωή. Χαίρομαι που πάω σε lives χωρίς παρέα και θεωρώ δεδομένο ότι θα βρω φίλους εκεί για να τα πούμε. Πραγματικά δεν θα μπορούσα να σκεφτώ το εαυτό μου να ανήκει κάπου αλλού.

 

Εδώ μου βάζεις δύσκολα. Αγοράζω δίσκους από το 1985 … θεωρώ αδιανόητο να διαλέξω μόνο 5!!! Θα βάλω μερικούς από τους top δίσκους μου αλλά πραγματικά αν με ξαναρώταγες αύριο θα έβαζα άλλους!

Scorpions – “World Wide Live”.

Ότι καλύτερο έχει γραφτεί σε βινύλιο. Ο πρώτος μου δίσκος και ο πιο αγαπημένος. Οι σκορπιοί στην καλύτερη φάση της καριέρας τους με εκτελέσεις τόσο δυνατές που σου τσακίζουν τα τύμπανα.

Warlord – “Deliver Us”/ “Cannons…”.

Εδώ θα κλέψω και θα βάλω 2 μαζί. Αυτά τα κομμάτια είναι ο λόγος που ακούω επικό metal. Τέτοιος λυρισμός πιστεύω δεν έχει ξαναγραφτεί στον χώρο του Metal.

Solitude Aeturnus – “Into The Depths Of Sorrow”/ “Beyond The Crimson Horizon”.

Και εδώ θα κλέψω και θα βάλω τα 2 πρώτα τους. Αυτά τα 2 μαζί με τα Warlord είναι οι βασικές επιρροές των Reflection στα χρόνια που ήμουν στην μπάντα. Τα ακούγαμε σε καθημερινή βάση. Ακόμα και σήμερα ακούγονται απλησίαστα.

Cinderella – “Night Songs”/ “Long Cold Winter”.

Από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα από τα late 80’s και από τα πιο υποτιμημένα. Τα 2 πρώτα albums τους είναι ορόσημο στην μουσική.

FM – “Indiscreet”/ “Tough It Out”

Πιστεύω ότι το AOR δεν ακούστηκε ποτέ καλύτερο απ’ ότι σε αυτούς τους 2 δίσκους. Είμαι τυχερός που τους έχω δει 2 φορές ζωντανά και θα τους ξαναδώ σε μερικούς μήνες στην Αθήνα.

Και για το τέλος… bonus album…

Motley Crue – “Shout At The Devil”

Τι να πούμε για αυτό το αριστούργημα. Αλητεία, γκόμενες, μηχανές και Heavy Metal… τι άλλο να ζητήσει κανείς?

 

Εδώ δεν μπορώ να βάλω 10 albums θα βάλω τραγούδια; (Χαχα) Ας προσπαθήσω.

Scorpions – “The Sails Of Charon”

Scorpions – “Big City Nights”

Warlord – “Winter Tears”

Solitude Aeturnus – “Mirror Of Sorrow”

Candlemass – “A Sorcerer's Pledge”

Joe Lynn Turner – “Losing You”

FM – “I Belong To The Night”

Motley Crue – “Wild Side”

Cinderella – “Somebody Save Me”

Talisman – “Break Your Chains”

Μερικά από τα άπειρα αγαπημένα μου κομμάτια…

 

 

S-R.GR: Από αυτά που προανέφερες, ποια θα ήταν τα 5 που θα ήθελες να τα είχες τραγουδήσει και γιατί;
Όλα αν και ξέρω ότι δεν μπορώ αφού είναι πολύ ψηλά για την φωνή μου.

 

Καταρχήν να ενημερώσουμε τον κόσμο ότι βγήκε στο κανάλι μας στο youtube το video clip για το theme song του Χριστουγεννιάτικου event του Ελληνικού pro wrestling promotion ZMAK “The Chrizmak Hell” https://www.youtube.com/watch?v=R3WIwrxp374

Θα κάνουμε κάποια live ακόμα και ταυτόχρονα θα ηχογραφήσουμε το πρώτο μας full length album. Ήδη έχουμε γράψει οδηγούς και αν όλα πάνε καλά τέλη του 2017 θα έχει κυκλοφορήσει. Το album θα είναι concept πάνω στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και θα ονομάζεται “ΜΑΚΕΔΩΝ”. Θα περιέχει 11 κομμάτια και η παραγωγή θα είναι για μια ακόμη φορά του Στάθη Παυλάντη στα Musichouse Studios. Στο συγκεκριμένο album θα υπάρχουν πολλές εκπλήξεις οπότε… stay tuned…

 

Πρώτα απ’ όλα να σ’ ευχαριστήσω για την εξαιρετική συνέντευξη! Θα ήθελα εδώ να αναφέρω ότι σας περιμένουμε όλους στο live μας στο Crow στις 18/12/2016 με 2 από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες τους Tidal Dreams (οι οποίοι έπαιξαν φέτος στο Wacken) και τους Valor. 2 μπάντες με τρομερή προσωπικότητα και καθαρά δικό τους στυλ. Στηρίξτε την Ελληνική σκηνή γιατί πραγματικά έχει να προσφέρει πολλά στην μουσική που ακούμε. Κάντε μας like στην σελίδα μας στο facebook και subscribe στο κανάλι μας στο youtube για περισσότερα νέα για τους Achelous και τα video clips από τα κομμάτια μας αλλά και αρκετό live υλικό. Και όπως είπε ένας τρομερός φίλος … «Μην στηρίζετε την Ελληνική σκηνή … γίνετε μέρος της».

 

 

YouTube channel

Facebook official page

“Guardians Of The Light”

“Myrmidons”

“The Chrizmak Hell”

 

 

 

 

Tweet