ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ
Το τέλος του παρακράτους της μεταπολίτευσης
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 30 Σεπτέμβριος 2011
Το τέλος του παρακράτους της μεταπολίτευσης...
Του Κώστα Στούπα
Το νέο παρακράτος που ανδρώθηκε στη μεταπολίτευση είναι τα κρατικά
συνδικάτα που ελέγχονται και καθοδηγούνται από τον στενό πυρήνα του πελατειακού
συστήματος που κυβερνά τη χώρα, ασχέτως κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση.
Κάθε παρακράτος υπάρχει κυρίως για προωθεί τα συμφέροντά του εμφανίζοντας πάντα
και κάποια ιδεολογική επικάλυψη που έχει να κάνει με κάποια κοινωνική ή εθνική
αποστολή.
Το προδικτατορικό παρακράτος της δεξιάς
είχε σαν ιδεολογική επικάλυψη την εθνικοφροσύνη και εμφάνιζε σαν στόχο την
προστασία της κοινωνίας από τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Ακόμη και όταν δεν υπήρχε άμεσος κομμουνιστικό κίνδυνος, το παρακράτος φρόντιζε να υποστηρίζει πως υπάρχει,
υπερβάλλοντας διάφορα περιστατικά ή δημιουργώντας κάποια φανταστικά.
Δουλειά του παρακράτους ήταν να τρομοκρατεί ή και ακόμη να λυντσάρει όσους
τολμούσαν να μην ταυτίζονται μαζί του, αποκαλώντας τους συνοδοιπόρους του
εχθρού.
Το αποκορύφωμα της δράσης του
παρακράτους της δεξιάς ήταν η δολοφονία του δημοκρατικού αριστερού
βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη.
Λίγους μήνες αργότερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει το περίφημο «Ποιος
κυβερνά αυτό τη χώρα» υπονοώντας πως ο ίδιος δεν είχε το έλεγχο...
Το παρακράτος της εποχής, ελάμβανε σαν αντάλλαγμα των υπηρεσιών του
άδειες ταξί, άδειες δόμησης*, άδειες επαγγελματικών φορτηγών και υπό αυτή
την έννοια, αποτελούσε ισχυρή μήτρα της εξέλιξης για πολλά από τα
σημερινά κλειστά επαγγέλματα.
Ένα κρίσιμο σημείο της καμπής της μεταπολίτευσης ήταν να καθησυχαστεί το
παρακράτος αλλά και το κράτος που αποτελούσαν τους ΕΝΤΟΣ του μηχανισμού
εξουσίας τότε και να προσαρμοστούν ομαλά στα νέα δεδομένα.
Η επιλογή του Κ. Καραμανλή τότε να βάλει
σε κρίσιμα υπουργεία ανθρώπους είχαν επιρροή στους κύκλους της άκρας δεξιάς
ήταν επιτυχής καθώς είχε σαν συνέπεια να εξομαλυνθούν οι αντιδράσεις και οι
πιθανότητες αποσταθεροποίησης της νεαρής δημοκρατίας.
Κατ’ αυτή την έννοια το σύνθημα Καραμανλής ή τανκς, της προοδευτικής αριστεράς
τότε, απεδείχθη ορθό τόσο στη διατύπωση όσο και την ουσία του...
Το μεταπολιτευτικό παρακράτος...
Οι απαρχές του μεταπολιτευτικού παρακράτους βρίσκονται στην άλωση του δεξιού
κράτους από τις «δημοκρατικές» δυνάμεις με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στη εξουσία.
Τότε με τους ρόλους που δόθηκαν στις πράσινες
κλαδικές και τους πρασινοφρουρούς μέσα στις κρατικές υπηρεσίες και τις
επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στην αρχή δήθεν στα πλαίσια του
ελέγχου της εξουσίας απευθείας από το λαό, δια μέσω του κόμματος του λαού(στα
λενινιστικά πρότυπα).
Όπως είπαμε όμως οι ιδεολογίας μοιάζουν με επιφανειακές επιστρώσεις και μόλις
πέρασε η πρώτη επαναστατική φούρια, αυτό που έμεινε ήταν οι θέσεις και τα
δάχτυλα εντός του βάζου με το μέλι…
Πάνω σε αυτή τη βάση στήθηκε το μεταπολιτευτικό πελατειακό κράτος, όπως έλεγε
και ο Πάγκαλος πρόσφατα: Εμείς του διορίζαμε και αυτοί μας ψηφίζανε.. Το μερίδιό της πήρε και η Νέα
Δημοκρατία, αλλά και τα κόμματα της αριστεράς, σε σημείο που πλέον οι βασικοί
πυρήνες των κομματικών μηχανισμών να αποτελούνται από ανθρώπους που είτε με τον
ένα ή το άλλο τρόπο εργάζονται ή σιτίζονται από τα δημόσια ταμεία και αποτελούν
μέρος του πελατειακού μηχανισμού που λυμαίνεται τη χώρα, είτε μέσω εκτεταμένων
αργομισθιών είτε μέσω συμμετοχής σε κυκλώματα διαφθοράς.
Αν για το παρακράτος της δεξιάς ήταν ο κομμουνισμός ο κίνδυνος για την κοινωνία
και το έθνος, για το «αριστερόστροφο» πελατειακό παρακράτος της μεταπολίτευσης
είναι ο νεοφιλελευθερισμός και η ιδιωτική πρωτοβουλία που αποτελούν τον «εχθρό»
της κοινωνίας...
Οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ και οι
συνοδοιπόροι τους μάλιστα έχουν αναλάβει υποτίθεται την υπεράσπιση της δημοσίας
εν ονόματι του λαού, απειλώντας τον εκάστοτε υπεύθυνο διαχειριστή αυτής της
περιουσίας που είναι η κυβέρνηση με βάση τους νόμους και το σύνταγμα. Ανάλογα
συμπτώματα ταύτισης δημοσίου συμφέροντος και τα ατομικά των καταπατητών της
δημόσιας περιουσίας παρουσίαζε και το παρακράτος της δεξιάς παλιότερα.
Τέλος, το παρακράτος του πελατειακού κράτους εσχάτως με την παρότρυνση των
άκρων του πολιτικού φάσματος, έχει πολλαπλασιάζει τα κρούσματα τραμπουκισμών ή
παρεμπόδισης άσκησης δημοκρατικών δικαιωμάτων άλλων δυνάμεων και προσώπων. Όλα
αυτά στο όνομα της λαϊκής οργής και του δικαιώματος των αγανακτισμένων
πολιτών
Η ιστορία τελικά κάνει κύκλους ή μάλλον όπως το είχε διατυπώσει καλύτερα ο Μαρκ
Τουέν, η ιστορία ομοιοκαταληκτεί...
Όπερ, τα χρώματα και ιδεολογίας αλλάζουν, οι καταλήξεις και τα βαθύτερα νοήματα μένουν ίδια...
Ήταν η απομόνωση της χώρας και η τραγωδία της Κύπρου που οδήγησαν στο τέλος
της Χούντας και του παρακράτους που προϋπήρχε αυτής. Μοιραία είναι η χρεοκοπία
και οι εξελίξεις που αναγκαστικά δρομολογεί που έχει αρχίσει να τραβά το χαλί
κάτω από τα πόδια του τωρινού πελατειακού παρακράτους.
Η νέα μεταπολίτευση μόλις έχει ξεκινήσει.
*Ο οικογενειακός μας χαφιές...
Η ιστορία του παρακρατικού που είχε αναλάβει την παρακολούθηση του πατέρα μου
στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, είναι
χαρακτηριστική.
Εβδομαδιαίες αναφορές για όλες του τις επαφές και δραστηριότητες εκεί που τις
έστελνε εδώ μέσω του τοπικού προξενείου. Το αντάλλαγμα ήταν όταν γύρισε στην
Ελλάδα να λάβει μια άδεια για ταξί.
Λίγο αργότερα με την μεταπολίτευση διέπρεψε ως «σοσιαλιστής» παράγων του
τοπικού βουλευτή με αντάλλαγμα μια θέση κλητήρα σε κρατική τράπεζα και κάποιες
άλλες για την ευρύτερη οικογένεια...
Όταν είχε κυκλοφορήσει λίγο μετά την μεταπολίτευση μια φήμη πως πέθανε ο δικτάτορας στη φυλακή, τον θυμάμαι να λέει πόσο λυπόταν για ένα άνθρωπο που έκανε κακό σε λίγους και καλό σε πολλούς. Το ίδιο έλεγε αργότερα όταν πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου...
Αφηγήθηκα την ιστορία αυτή γιατί με ωθεί να σκέφτομαι πως η θέση θα πάρει
κάποιος στην κοινωνία οφείλεται σε κάποιο συστατικό του χαρακτήρα. Το
προδικτατορικό παρακράτος προσέλκυε σε πολλές περιπτώσεις χαρακτήρες που είχαν
ομοιότητες με το μεταπολιτευτικό παρακράτος. Ο ιδεολογίες αποτελούν μόνο ένα
εξωτερικό χρωματισμό, υπάρχουν βαθύτερα αίτια...
Σούλα, Σούλα για μια θεσούλα... στο "παρακράτος" που μας χρεοκόπησε!
1) Σούλα, Σούλα για μια θεσούλα… στο
«παρακράτος» που μας χρεοκόπησε!
Η άποψή μου είναι πως για την ελληνική
χρεοκοπία κατά 2/3 ευθύνονται οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις που πληρώνει
ο κρατικός προϋπολογισμός και φτάνουν περί τα 45 δισ. ευρώ ετησίως, όπως έχουμε
επανειλημμένα καταδείξει.
Για το υπόλοιπο 1/3 περίπου ευθύνεται η υψηλή φοροδιαφυγή η οποία
υπολογίζεται σε 12-14 δισ. ευρώ ετησίως με βάση τα στοιχεία που
υποστηρίζουν πως τα κρατικά έσοδα στην Ελλάδα φτάνουν περί το 22% του ΑΕΠ σε
σύγκριση με το 28% του μέσου όρου της ευρωζώνης.
Η φοροδιαφυγή όμως είναι αποτέλεσμα της
διαφθοράς του φοροεισπρακτικού μηχανισμού που έχουν δημιουργήσει τα κόμματα της
πελατοκρατίας.
Άλλες χώρες έχουν μικρότερη φοροδιαφυγή, όχι γιατί διαθέτουν πιο έντιμη ράτσα
πολιτών, αλλά είτε γιατί οι εφοριακοί και οι πολιτικοί που τους διορίζουν και
τους ελέγχουν σαν πολιτικοί προϊστάμενοι είναι περισσότερο έντιμοι, ή ίσως
και γιατί οι σχετικοί θεσμοί δεν τους επιτρέπουν να λειτουργούν σαν ασύδοτοι
άρπαγες...
Μείωση των δαπανών
Με ρωτούν συχνά γιατί επιμένω πως η λύση του προβλήματος βρίσκεται στη μείωση
των δαπανών και όχι απλά στη μείωση της φοροδιαφυγής.
Το πνεύμα της παρασιτικής πελατοκρατίας
έχει διαποτίσει τόσο πολύ τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα σε αυτή τη
χώρα, που έχουμε ξεχάσει βασικές έννοιες σ’ ό,τι αφορά τις στοιχειώδεις αρχές
του όποιου κοινωνικού συμβολαίου, με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις
εκάστου απέναντι στο σύνολο που αυτό συνεπάγεται.
Η απασχόληση στο δημόσιο υπάρχει προκειμένου να εξασφαλίζει τη λειτουργία της κρατικής μηχανής, η οποία τηρεί τους κανόνες που αφορούν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις καθενός προς τους άλλους, αλλά και να παρέχει στους πολίτες τα αγαθά που αυτοί έχουν αποφασίσει πως πρέπει να παρέχονται από το κράτος...
Ήτοι, παιδεία, υγεία, ασφάλεια, εθνική κυριαρχία, δρόμους κ.ά.
αναλόγως...
Δυστυχώς δεκαετίες παρασιτισμού και πελατοκρατίας έχουν δημιουργήσει σε μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης την εντύπωση πως η εργασία στο δημόσιο είναι κάτι σαν ένα πρυτανείο που μοιράζει δια βίου μισθούς στους «τυχερούς» που είχαν ή έχουν μπάρμπα στην Κορώνη.
Αν είχαμε λοιπόν μια ισχυρότερη οικονομία η οποία εξασφάλιζε στους πολίτες και
τις επιχειρήσεις τα διπλάσια από τα σημερινά εισοδήματα, θάπρεπε να προσλάβουμε
τους διπλάσιους δημοσίους υπαλλήλους ή να μειώσουμε τους φόρους στο μισό;
Εγώ πιστεύω το δεύτερο. Το ίδιο πιστεύω πως η μείωση της φοροδιαφυγής δεν πρέπει να μεταφραστεί σε νέες προσλήψεις ή διατήρηση των ήδη υπεράριθμων, αλλά σε μείωση των φόρων των συνήθων φορολογικών υποζυγίων...
Οι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι δυστυχώς δεν βελτιώνουν τις παρεχόμενες από το κράτος υπηρεσίες προς τους πολίτες. Τις υπηρεσίες τις βελτιώνουν οι συνεχείς αξιολογήσεις της απόδοσης και απουσία της αίσθησης της αταραξίας και της αιωνιότητας που φέρνει η μονιμότητα...
2) Η κορυφή του παγόβουνου στο εδώλιο
Έχουμε αναφερθεί και αναλύσει τα χαρακτηριστικά του μεταπολιτευτικού παρακράτους που έχουν στήσει τις τελευταίες δεκαετίες οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές του δημοσίου και οι ψηφοφόροι πελάτες τους.
Είναι το παρακράτος της παρασιτοκρατίας. Τα πλοκάμια του συχνά φτάνουν
μέχρι το διάλογο της στήλης για να απειλήσουν ή έστω να οικτίρουν για το πώς
τολμάμε να ζητάμε το τέλος της παρασιτοκρατίας.
Χαρακτηριστική εικόνα της δομής και της λειτουργίας αυτού του
παρακράτους όπως αποτυπώνεται από το παρακάτω απόσπασμα του χθεσινού
δικαστικού ρεπορτάζ: "...Η απαγγελία των κατηγοριών έγινε μετά την υποβολή
της πολυσέλιδης αναφοράς της εισαγγελέως Πρωτοδικών Πόπης Παπανδρέου και
μάλιστα εκδόθηκε ότι θα κινηθεί η διαδικασία έκδοσης βουλευμάτων για την
απαγόρευση εξόδου από τη χώρα στα υπό κατηγορία πρόσωπα. Η δίωξη κινήθηκε σε
βάρος τότε υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, συνδικαλιστών,
ιδιωτών και εμπλεκομένων στελεχών της αρμόδιας διεύθυνσης
Η δίωξη αφορά τα εξής αδικήματα:
- ενεργητική δωροδοκία με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου περί
καταχραστών του δημοσίου. Στρέφεται κατά πέντε προσώπων
- απλή συνέργεια στη δωροδοκία, που αφορά έξι πρόσωπα
- παθητική δωροδοκία σε βάρος του δημοσίου, απαγγέλθηκε σε βάρος δέκα προσώπων
- απιστία στην υπηρεσία σε βάρος του δημοσίου, στρέφεται κατά τεσσάρων προσώπων
- νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, που αφορά δέκα πρόσωπα
- άμεση συνέργεια σε απιστία σε βάρος του δημοσίου, στρέφεται κατά επτά
προσώπων
- απλή συνέργεια σε παθητική δωροδοκία σε βάρος επτά προσώπων και τέλος,
- απλή συνέργεια σε ενεργητική δωροδοκία σε βάρος επτά προσώπων"
3) Σούλα - Σούλα για μια θεσούλα...
Αγαπητέ κ. Στούπα
Η κ. Μερεντίτη όταν διεκδικούσε μια θέση στο κοινοβούλιο από τον νομό Τρικάλων, συγκέντρωνε ψήφους με το σύνθημα "Σούλα - Σούλα για μια θεσούλα"!!
Ειλικρινά δεν ξέρω ποιος είναι περισσότερο υπεύθυνος, η κ. Μερεντίτη ή οι ψηφοφόροι της
Ένας καθημερινός αναγνώστης σας από τη Θεσσαλία
Γ.Β.
Υ.Γ. Παρακαλώ να μην το δημοσιοποιήσετε, αλλά να το κρατήσετε για δική σας ενημέρωση. Δεν πιστεύω πλέον ότι ακόμη και η δημοσιοποίηση βοηθά.
Απάντηση: Δεν δικαιούμαι να μην το δημοσιοποιήσω, αφού βεβαίως πρώτα το διασταύρωσα και από αλλού. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπητέ έχουν φορτώσει τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας με χρέη και έχουν κάνει εμάς να ντρεπόμαστε που ανήκουμε στην ίδια φάρα με αυτούς και τους πελάτες τους.
Επιπλέον, σε κάθε νύξη για κάθαρση και απολύσεις μας νουθετούν χαρακτηρίζοντας τις απόψεις της στοιχειώδους κοινής λογικής σαν κοινωνικά ανάλγητες ιδέες...
Πηγή:Capital.gr
