ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ

ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΟΣ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ

Συγγραφέας: Παρμενίων ο Αθηναίος.

«Οικείται κάλλιστα των πόλεων εκείνη εν η των αδικουμένων ουχ ήττον οι μη αδικούμενοι προβάλλονται και κολάζουσιν τους αδικούντας».

Μετάφραση. «Διοικείται καλύτερα εκείνη η πόλη όπου και οι αδικημένοι αλλά εξίσου και οι μη αδικούμενοι πολίτες της καταδιώκουν και τιμωρούν τους άδικους [Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Σόλων, πργφ. 18]»

************

Ο εξοστρακισμός ήταν ένα σημαντικό πολιτικό μέτρο που έπαιρνε η κάθε πόλις στην αρχαία Ελλάδα και κυρίως η Αθήνα εναντίον  διασήμων αντρών, οι οποίοι για κάποιους λόγους εθεωρούντο επικίνδυνοι για αυτήν. Ο θεσμός επιβλήθηκε από τον Κλεισθένη τον 6 ο αιώνα π.χ και προέβλεπε την απομάκρυνση του «κακού πολιτικού» από την Αθήνα αλλά και από την πολιτική .

Σήμερα αν και τα πολιτικά συστήματα και γενικά η πολιτική έχει εξελιχθεί, δεν έχει προνοήσει για έναν μηχανισμό ανάλογο, ο οποίος να ελέγχει τους πολιτικούς για τις πολιτικές τους πράξεις αλλά και τους παράνομους πλουτισμούς και να τους απομακρύνει από την πολιτική .

Παρακολουθούμε όλοι μας τον τελευταίο καιρό να πραγματοποιείται μια πλήρης κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Παράλληλα καταλύεται το σύνταγμα με την κατάργηση σημαντικών διατάξεων του κράτους δικαίου .

Η Κυβέρνηση αυτές της ημέρες τρομοκρατεί τους βουλευτές της να υπερψηφίσουν τα αντιλαϊκά νομοσχέδια και αυτοί πειθαρχούν και υποκύπτουν σε αυτούς τους φόβους εν ονόματι της κομματικής πειθαρχίας .

Με ελάχιστες εξαιρέσεις και προς τιμήν τους ορισμένοι αντέδρασαν δυναμικά και έφυγαν από το «μαντρί», Δημαράς, Σακοράφα κλπ.

Ο κόσμος σιωπηρά παρακολουθεί τα γεγονότα και δεν έχει πολλά περιθώρια να αντιδράσει. Το ΚΚΕ με την «ανυπακοή του » και οι συνεχείς απεργίες έχουν κουράσει τον κόσμο γιατί στην πράξη δεν έχουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα παρά μόνο να ταλαιπωρούν τους τον μέσο πολίτη.

Θα πρέπει να αναζητηθούν άλλες λύσεις πιο σύγχρονες και πιο αποτελεσματικές για να σταθούν κόντρα στα σημερινά προβλήματα.

Μια καλή λύση είναι το διαδίκτυο το οποίο έχει δείξει ότι είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο με απεριόριστες δυνατότητες, αλλά και πολλές εφαρμογές .

Είναι η κατάλληλη στιγμή να αλλάξει το σύστημα της διαμαρτυρίας απέναντι στις εφαρμοζόμενες πολιτικές πρακτικές και ο κόσμος να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά με την βοήθεια της τεχνολογίας .

Πολύ σύντομα η κυβέρνηση θα φέρει στην βουλή να ψηφιστούν τα επαίσχυντα αντεργατικά και αντιασφαλιστικά νομοσχέδια. Κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει και τα νομοσχέδια θα υπερψηφιστούν από την βουλή.

Υπάρχει μια πρόταση να ανεβεί στο διαδίκτυο ο πλήρης κατάλογος με τα ονόματα των βουλευτών οι οποίοι υπερψήφισαν τα νομοσχέδια .

Από τα πολυάριθμα blogs του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού θα πληροφορηθούν οι ψηφοφόροι αλλά και οι απόδημοι Έλληνες τους καταλόγους με τα ονόματα των βουλευτών οι οποίοι εψήφισαν τις απαράδεκτες αυτές αλλαγές , οι οποίες θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην συρρίκνωση της Ελληνικής οικονομίας .

Οι κατάλογοι με τα ονόματα των βουλευτών  θα ανεβαίνουν συχνά

και θα υπάρχει συνεχής ενημέρωσης  τακτικά . Οι ψηφοφόροι θα ενημερώνονται διαρκώς και θα επιλέγουν να τους ψηφίζουν ή όχι στις επόμενες βουλευτικές εκλογές .

Έτσι με αυτή την απλή διαδικασία θα οδηγούνται στην πολιτική

λήθη . Είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα σπάσει το πολιτικό κατεστημένο και «η λεγόμενη κομματική» πειθαρχία η οποία μόνο κακό φέρνει σε αυτή την χώρα.

Στους καταλόγους αυτούς δεν θα αναφέρονται μόνο οι κυβερνητικοί  βουλευτές , αλλά και αυτοί οι οποίοι έχουν εμπλακεί στα σκάνδαλα των προηγουμένων  κυβερνήσεων .

Επίσης, θα ανεβαίνουν κατάλογοι με ονόματα βουλευτών από τα κόμματα τις αντιπολίτευσης οι οποίοι φαινομενικά δήθεν διαφωνούν με τους  κυβερνητικούς χειρισμούς, αλλά κατά βάθος συμφωνούν διότι τους λύνει δικά τους μελλοντικά προβλήματα .

Με την διαδικασία θα επέλθει η αυτοκάθαρση της πολιτικής ζωής  και θα επανέλθει  πάλι ο θεσμός του εξοστρακισμού σε μια άλλη μορφή η οποία θα ονομάζεται πλέον «διαδικτυακός εξοστρακισμός» .

Ας τολμήσουμε λοιπόν όλοι εμείς οι δημοκράτες, να εφαρμόσουμε αυτό το νέο είδος εξοστρακισμού για το καλό της πατρίδας μας αλλά και των γενεών που έρχονται.

Κλείνοντας, ας θυμηθούμε το μεγάλο μας τραγικό τον Ευριπίδη:

Ουδέν τυράννου δυσμενέστερον πόλει, όπου το μεν πρώτιστον ουκ εισίν νόμοι κοινοί, κρατεί δ΄εις τον νόμον κεκτημένος αυτός παρ΄αυτώ. Και τόδε ουκέτι έστιν ίσον. Γεγραμμένων δε των νόμων ο τε ασθενής ο πλούσιος τε την δίκην ίσην έχει, έστιν δ΄ενισπειν τοισιν ασθενεστέροις τον αυτυχούντα ταύτα, όταν κλύη κακώς, νικά δε ο μείων τον μέγαν δίκαια έχων. Τουλεύθερον δ΄εκείνο: "τις θέλει πόλει χρηστόν τι βούλευμ΄ες μέσον φέρειν έχων" Και ταύτα ο χρήζων λαμπρός έσθ΄, ο μη θέλων σιγά. Τι τούτων έστ΄ισαίτερον πόλει? Και μην όπου γε δήμος ευθυντής χθονός υπούσιν αστοίς ήδεται νεανίαις. Ανήρ δε βασιλεύς εχθρόν ηγείται τόδε, και τους αρίστους ους αν ηγείται φρονείν κτείνει, δεδοικώς της τυραννίδος πέρι. Πως ουν έτι αν γένοιτο καπωλοτίζει νέους? Κτάσθαι δε πλούτον και βίον τι δει τέκνοις ως τω τυράννω πλείον΄εκμοχθή βίον? Ή παρθενεύειν παίδας εν δόμοις καλώς, τερπνάς τυράννοις ηδονάς, όταν θέλη, δάκρυα δε ετοιμάζουσα. Μη ζώην έτι ει ταμά τέκνα προς βίαν νυμφεύσεται [Ευριπίδης, Ικέτιδες 429-455].

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Για μια πόλη, τίποτε δεν είναι πιο δυσάρεστο από ένα τύραννο. Σ΄ αυτή την περίπτωση, πρώτον δεν υπάρχουν κοινοί νόμοι, αλλά ένας εξουσιάζει, που έχει στα χέρια του το νόμο ο ίδιος. Κι αυτό πια δε δίδει ισότητα μέσα σ΄αυτή την πόλη. Όταν όμως είναι οι νόμοι θεσπισμένοι κι ο φτωχός κι ο πλούσιος έχει τα ίδια δικαιώματα και μπορούν οι πιο αδύνατοι να ανταποδώσουν τα ίδια όποιους είναι σε καλή κατάσταση, όταν κακολογούνται απ΄αυτούς, και νικάει το μεγάλο ο πιο μικρός, αν δίκιο έχει. Αυτό είναι ελευθερία, "ποιος θέλει στην πόλη μας, αν έχει, να φέρει μπρος σε όλους μας κάποια σωστή σκέψη του" Κι όποιος το θέλει πολύ είναι εξαίρετος, ενώ όποιος δε θέλει, σωπαίνει. Για μια πόλη, τι είναι που δίδει πιο πολύ ισότητα απ΄αυτό; Και βέβαια, όπου ο λαός είναι στον τόπο του κυρίαρχος, χαίρεται με τους νέους που κρυφά χώνονται μέσα στους πολίτες. Ενώ ένας βασιλιάς αυτό ακριβώς το θεωρεί επικίνδυνο, και τους πιο καλούς πολίτες, κι όσους νομίζει ότι έχουν μυαλό, τους σκοτώνει, επειδή φοβάται για την τυραννίδα του. Πως λοιπόν θα μπορούσε να γίνει μια πόλη ισχυρή, όταν κάποιος, σαν να είναι στάχυα σε ανοιξιάτικο λιβάδι, κόβει την τόλμη και κορφολογά τη δύναμη των νέων? Και γιατί χρειάζεται πλούτο και περιουσία για τα παιδιά του να αποκτάει κανείς, για να κοπιάζει μια ζωή για τον τύραννο? Ή γιατί πρέπει κορίτσια στο σπίτι του κανείς να μεγαλώνει, ευχαρίστηση για τους τυράννους απόλαυση, όταν αυτοί τη θέλουν, και δάκρυα για όσους τις ετοιμάζουν? Ας μη ζω πια αν τα παιδιά μου είναι με βία στο γάμο να τραβούν