ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ
Θέμα: Η Συγχωρητικότητα δεν είναι ακατόρθωτη
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 14 Μάιος 2010
Η συγχώρηση των εχθρών δεν είναι ακατόρθωτη.
Την αγάπη προς όλους τους πταίοντας σε μας μπορούμε να την αποκτήσουμε. Ο Θεός
ποτέ δεν μας ζητεί αδύνατα πράγματα. Οι άγιες εντολές Του, που μας έχουν δοθεί
από τον ίδιο και από αγάπη για τη σωτηρία μας, «βαρείαι ουκ εισί» (Α΄ Ιω. Ε΄ 3),
δεν είναι πιεστικές, δυσβάστακτες και ακατόρθωτες. Εάν θέλουμε να υπακούσουμε
στις εντολές Του, δεν θα μας φανούν ως καθήκον αυστηρό, πιεστικό και αδύνατο
προς εκτέλεση. Εάν η καρδιά μας, γεμάτη από το δηλητήριο της εκδίκησης και του
μίσους ανθίσταται και δεν θέλει να συγχωρήσει, και εάν ακόμη η συγχώρηση μας
φαίνεται ως κάτι βαρύ και φοβερόν, «ποιήσωμεν αυτό κούφον (ελαφρόν) και ποθεινόν
(ποθητό)», μας συνιστά και πάλι ο ιερός Χρυσόστομος.
Αλλά τότε τι μας χρειάζεται για να απαλλαγούμε από το πάθος της εκδίκησης και του μίσους; Ώστε και το φιλέκδικο να υποχωρήσει, να φύγει· και η καρδιά μας να γίνει μακρόθυμη, υπομονετική και επιεικής. Το πρώτο και σπουδαιότερο είναι το να ζητούμε δύναμη εξ ύψους, τη βοήθεια του Θεού. Πλησίον Του και με τη Χάρη Του τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο! Ο Κύριος διακήρυξε: «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστι» (Λουκ. ΙΗ 27).
Και το δεύτερο, απαραίτητο και αυτό, είναι και εμείς να αγωνιζόμαστε. Να βιάζουμε τον κακό εαυτό μας, που δεν θέλει να συγχωρεί. Να τον πιέζουμε να προσεύχεται υπέρ των εχθρών μας, και να ευεργετεί αυτούς με κάθε τρόπο. Να τους φέρεται με φιλοφροσύνη. Και τότε θα έλθει το ποθητό αποτέλεσμα· η εμπάθεια και η μνησικακία θα φύγουν.
Τότε ομολογουμένως θα γίνουμε «συγγνωμικοί», συγχωρητικοί, μιμούμενοι τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, όπως Τον μιμήθηκαν αναρίθμητοι Άγιοι και Μάρτυρες της Εκκλησίας μας, όπως ο πρωτομάρτυρας Στέφανος. Αυτός ο άγιος, όταν τον λιθοβολούσαν οι εχθροί του Ιουδαίοι, είδε τους ουρανούς ανοικτούς και τον Ιησού Χριστό «εκ δεξιών του Θεού εστώτα» (Πραξ. Ζ΄, 56). Και ενώ προσευχόταν γονυπετής, με φωνή μεγάλη έκραξε: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. Ζ΄, 60). Κύριε συγχώρησε τους εχθρούς μου, μη λογαριάσεις σ΄ αυτούς την αμαρτία αυτή.
Τόσοι άγιοι του Θεού άνθρωποι συγχώρησαν τους εχθρούς τους, ακόμη και τους δημίους τους. Και κατόρθωσαν να εφαρμόσουν, με τη δύναμη του Κυρίου, το καθήκον της συγχώρησης. Είναι λοιπόν και για μας, εάν θέλουμε, κατορθωτό. Διαφορετικά, δεν είμαστε αληθινοί χριστιανοί, άνθρωποι της αγάπης που όλα τα σκεπάζει, τα δικαιολογεί και τα συγχωρεί, αφού η χριστιανική αγάπη «πάντα στέγει».
Αλλά τότε τι μας χρειάζεται για να απαλλαγούμε από το πάθος της εκδίκησης και του μίσους; Ώστε και το φιλέκδικο να υποχωρήσει, να φύγει· και η καρδιά μας να γίνει μακρόθυμη, υπομονετική και επιεικής. Το πρώτο και σπουδαιότερο είναι το να ζητούμε δύναμη εξ ύψους, τη βοήθεια του Θεού. Πλησίον Του και με τη Χάρη Του τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο! Ο Κύριος διακήρυξε: «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστι» (Λουκ. ΙΗ 27).
Και το δεύτερο, απαραίτητο και αυτό, είναι και εμείς να αγωνιζόμαστε. Να βιάζουμε τον κακό εαυτό μας, που δεν θέλει να συγχωρεί. Να τον πιέζουμε να προσεύχεται υπέρ των εχθρών μας, και να ευεργετεί αυτούς με κάθε τρόπο. Να τους φέρεται με φιλοφροσύνη. Και τότε θα έλθει το ποθητό αποτέλεσμα· η εμπάθεια και η μνησικακία θα φύγουν.
Τότε ομολογουμένως θα γίνουμε «συγγνωμικοί», συγχωρητικοί, μιμούμενοι τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, όπως Τον μιμήθηκαν αναρίθμητοι Άγιοι και Μάρτυρες της Εκκλησίας μας, όπως ο πρωτομάρτυρας Στέφανος. Αυτός ο άγιος, όταν τον λιθοβολούσαν οι εχθροί του Ιουδαίοι, είδε τους ουρανούς ανοικτούς και τον Ιησού Χριστό «εκ δεξιών του Θεού εστώτα» (Πραξ. Ζ΄, 56). Και ενώ προσευχόταν γονυπετής, με φωνή μεγάλη έκραξε: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. Ζ΄, 60). Κύριε συγχώρησε τους εχθρούς μου, μη λογαριάσεις σ΄ αυτούς την αμαρτία αυτή.
Τόσοι άγιοι του Θεού άνθρωποι συγχώρησαν τους εχθρούς τους, ακόμη και τους δημίους τους. Και κατόρθωσαν να εφαρμόσουν, με τη δύναμη του Κυρίου, το καθήκον της συγχώρησης. Είναι λοιπόν και για μας, εάν θέλουμε, κατορθωτό. Διαφορετικά, δεν είμαστε αληθινοί χριστιανοί, άνθρωποι της αγάπης που όλα τα σκεπάζει, τα δικαιολογεί και τα συγχωρεί, αφού η χριστιανική αγάπη «πάντα στέγει».
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
