Σάββατο, 20 Απριλίου 2024, 15:03:35

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ

"Τα Αγκάθια" Πεζό

Βρεθήκαμε μόνοι...

Σ' ένα δρόμο τεράστιο,διάσπαρτο απο λουλούδια.

και ενώ προχωρούσαμε,

τα λουλούδια ξαφνικά έγιναν αγκάθια!

Πολλά, χιλιάδες αγκάθια που μας πλήγωναν τα πόδια

Ξαφνιαστήκαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε...

Και όσο τρέχαμε 

τόσο περισσότερο μάτωναν τα πόδια μας!

και ο δρόμος δεν τελείωνε,

τ' αγκάθια δεν λιγόστευαν,

ο πόνος δεν πέρναγε!

Αρχίσαμε να παρακαλάμε..

Προσευχόμασταν να υψωθούμε,

να περπατήσουμε στον αέρα,

να γλυτώσουμε το μαρτύριο!

Ομως μέναμε εκεί,

κολλημένοι στο έδαφος, δεμένοι στην μοίρα μας

που δε μπορέσουμε ν' άποφύγουμε!

Ετσι ήταν όμως! ηταν δίκαιο!

Πως μπορούσαμε να υψωθούμε;

Με ποια πνευματική βοήθεια;

με ποιά Θεική δύναμη;

όταν ολη μας τηζωή την ζήσαμε πάνω στα αγκάθια

ισως.. και μέσα σε αυτά!

 

Θεόδωρος Καραουλάνης