BRUCE SPRINGSTEEN Live In Coventry, UK 2016
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 12 Οκτώβριος 2016
BRUCE SPRINGSTEEN
& THE E STREET BAND
Live In Coventry, UK
“Ricoh Arena” 03-06-2016
Aποκλιστική live ανταπόκριση από το Coventry, England.
Εδώ στην Αγγλία όπου ζω και εργάζομαι κατά τα τελευταία δυόμισι χρόνια, έχω την ευκαιρία να πραγματοποιήσω αρκετά από τα συναυλιακά μου “όνειρα” - απωθημένα, καθώς σχεδόν όλες οι μπάντες, όπως και οι solo καλλιτέχνες που μου αρέσουν (κι είναι πραγματικά πάρα πολύ μεγάλη η λίστα και το εύρος των μουσικών ειδών…), κάνουν συχνά ακόμα και full U.K. περιοδείες οπότε, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, “σβήνω” από τη λίστα των “πρέπει να δω live” όποιον-όποιους έχω την τύχη να απολαύσω ζωντανά…
Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο της ευρύτερης Rock Μουσικής, πραγματικός Θρύλος και τεράστιο κεφάλαιο της Αμερικανικής Μουσικής Κουλτούρας κυρίως, αλλά όχι μόνον. Καθώς τα τραγούδια του αγγίζουν εκατομμύρια μουσικόφιλους ανά την Υφήλιο, είναι και ο Bruce Springsteen με την εξαιρετική του E Street μπάντα, με την οποία έχουν κυριολεκτικά “οργώσει” τις σκηνές ανά τον κόσμο εδώ και δεκαετίες (εκτός της περιόδου 1989-1999 όπου και είχαν σταματήσει να συνεργάζονται προσωρινά ως μπάντα…) και συνεχίζουν με μεγάλη επιτυχία κατά τα τελευταία χρόνια, καθώς όλα σχεδόν τα gigs τους είναι sold out!!! Μία από τις ημερομηνίες του UK σκέλους της Ευρωπαϊκής τους περιοδείας για εφέτος προγραμματίστηκε για την Coventry Ricoh Arena (το 2013 είχε ξαναέρθει στο συγκεκριμένο Στάδιο και ήταν και τότε sold out όπως και εφέτος όπου και είχαν προπωληθεί και τα 36.588 εισιτήρια…), οπότε με το που ο φίλος και συνάδελφός μου Dave είδε την ανακοίνωση της Live Nation μήνες πριν το event, κλείσαμε παρέα τα “μαγικά χαρτάκια” και προγραμματίσαμε το ραντεβού μας με τον “Boss” (όπως είναι το παρατσούκλι του Springsteen από το ξεκίνημα της καριέρας του, όταν συμμετείχε σε μια τοπική μπάντα-τρίο που λέγονταν Earth στο New Jersey, έπαιζαν σε τοπικά κλαμπάκια, κι όταν τελείωναν κάθε βράδυ ο Bruce είχε αναλάβει να παίρνει την πληρωμή τους και να μοιράζει στα υπόλοιπα μέλη το μερίδιό τους) και την παρέα του…
Η 3η του Ιούνη λοιπόν έφτασε χωρίς να το πάρουμε “χαμπάρι”, και μετά από μια μικρή ξενάγηση από τον Dave ο οποίος έχει μεγαλώσει στην περιοχή γύρω από την Ricoh Arena, όπου και είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε διάφορους γνωστούς του που ζουν εκεί και κάθε μέρα μετά τη δουλειά μαζεύονται στις τοπικές pub για ένα (χμ…) pint of beer, να πιούμε κι εμείς το “κατιτίς” μας και να πάρουμε το δρόμο για το Στάδιο, που αποτελεί από το 2005 την έδρα της Coventry City, της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας, η οποία, αν και ιδρυμένη από το 1883 ως Singers Club αρχικά κι ως Coventry City F.C. από το 1898, δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να σταθεροποιηθεί ανάμεσα στους “μεγάλους” του βρετανικού ποδοσφαίρου – είναι στην League One κατηγορία από το 2012, αλλά είχε τα “10 λεπτά δημοσιότητας” που αντιστοιχούν σε όλες τις ομάδες το 1987 όταν και κέρδισε την Tottenham Hotspur με 3-2 στον τελικό του F.A. Cup… Τα εισιτήριά μας ήταν για εξέδρα, καθήμενοι δηλαδή, απέναντι και δεξιά από τη σκηνή, οπότε μπήκαμε περίπου μισή ώρα πριν την έναρξη της συναυλίας (18:30) στην 32.609 θέσεων (καθήμενοι…) Arena και περιμέναμε τους Boss & Co…
Και η Μαγεία άρχισε…
Με τον Springsteen αειθαλή οδηγό για 3,5 περίπου ώρες NON-STOP και την υπόλοιπη μπάντα άξιους συνοδοιπόρους, πότε σε συνοδευτικό, πότε σε lead ρόλο (είπαμε ότι ο Bruce είναι με τους Δημοκρατικούς στην Αμερική???), βγήκε πρώτος παίζοντας πιάνο και τραγουδώντας για το “καλωσόρισμα” (με ένα έντονα συναισθηματικό “For you”), και τελείωσε τη συναυλία φεύγοντας τελευταίος (με ακουστική εκτέλεση του υπέροχου “Thunder Road”) και ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επόμενη περιοδεία τους μέσα σε τρελές επευφημίες από τον έντονα συμμετέχοντα κόσμο... Σε μια τέτοιου είδους συναυλία δεν πάει κανείς για το Show, πηγαίνει για να ακούσει καθαρά καλή Μουσική κι ο Springsteen έχει πλείστα καλά κομμάτια, πολλά από αυτά ήταν στο set list (βλέπε αναλυτικά στο τέλος), το οποίο, όπως και ολόκληρη η εφετινή του περιοδεία, έχει σκοπό να τιμήσει ένα από τα iconic albums της Rock Μουσικής όπως την ορίζουν εκεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το εξαιρετικό “The River”, που είχε φυσικά την τιμητική του με 8 συνολικά συνθέσεις, του ομώνυμου Ύμνου συμπεριλαμβανόμενου…
Όσον αφορά στο υπόλοιπο set list, ως γνωστόν ο Bruce συνηθίζει να αλλάζει κάποια από μέρα σε μέρα, κι αυτή τη φορά είχε 5 από τα 33 συνολικά κομμάτια της βραδιάς διαφορετικά σε σχέση με την υπόλοιπη περιοδεία – με αυτόν τον τρόπο δίδεται μοναδικότητα σε κάθε ένα gig ξεχωριστά και ένα μεγάλο μπράβο για τον Bruce και τους μουσικούς της E Street Band του, γιατί είναι από τους λίγους καλλιτέχνες που το κάνουν αυτό… Ο ίδιος ο Springsteen ήταν ευτυχισμένος on stage, είναι η ίδια του η ζωή και το δείχνει με όποιον τρόπο μπορεί: τραγουδάει σα να μην υπάρχει αύριο, ενορχηστρώνει και καθοδηγεί μαεστρικά τους υπόλοιπους, είναι στην κυριολεξία ασταμάτητος (ξέρετε πολλούς στην ηλικία του να παίζουν για 3,5 ώρες συνεχόμενες???), κατεβαίνει κοντά στον κόσμο καθ’ όλη τη διάρκεια του event πολύ συχνά, χαιρετάει, συνομιλεί, είναι συνεχώς χαμογελαστός, “παίζει” με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, συγκινείται (όπως όταν παίζονται κομμάτια προς τιμήν του Clarence Clemons – R.I.P., που ήταν ο σαξοφωνίστας της E Street Band μέχρι το θάνατό του το 2011 και στις γιγαντοοθόνες προβάλλονται slides με φωτογραφίες του), παίρνει τα χάρτινα πλακάτ με σχετικές με τα τραγούδια του ατάκες και sign requests (βλέπε στο τέλος του review) που του δίνουν οι φανατικοί οπαδοί των μπροστινών σειρών και τα δείχνει στον κόσμο πλησιάζοντάς τα προς τις κάμερες και γενικά δίνει την αίσθηση ενός απόλυτα “υγιούς” καλλιτέχνη που θέλει να ανταποδώσει με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο την αγάπη που του δείχνει ο κόσμος… ο οποίος κόσμος συμμετέχει, τραγουδά, επευφημεί, χορεύει, τόσο στην αρένα όσο και στις εξέδρες, ακολουθεί κάθε “προσταγή” του Boss χωρίς δεύτερη κουβέντα… και στο τέλος φεύγουν ΟΛΟΙ με ένα τεράστιο χαμόγελο, έτοιμοι για έναν ακόμα γύρο στις pub όπου και θα συζητηθεί αυτό που βιώθηκε…
Δε χωρά καμία αμφιβολία ότι οι μουσικοί που απαρτίζουν την Ε Street Band είναι ως μονάδες από τους καλύτερους ο καθένας στο όργανό του, και ως σύνολο πρόκειται για μια απόλυτα “δημοκρατική” μπάντα στην οποία ο κάθε μουσικός ξεχωριστά έχει το δικό του, μοναδικό ρόλο που περιλαμβάνει προσωπικά solos κατά τη διάρκεια κομματιών, δεύτερα φωνητικά υψηλού επιπέδου, επικοινωνία μεταξύ τους και με τους θεατές και γενικά υπάρχει η αίσθηση ότι βλέπει κάποιος μια παρέα που περνά όμορφα παίζοντας καλή μουσική μπροστά σε (και για) φίλους… Θα ξεχωρίσω προσωπικά τον πολύ μεγάλο τυμπανιστή που λέγεται Max Weinberg και ήταν πράγματι εξαιρετικός κι ακούραστος καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, τον Jake Clemons στο σαξόφωνο, ανιψιό του αποθανόντος Clarence και μέλος της μπάντας από το 2011 κι έπειτα, αλλά και τον Roy Bittan που είναι εντυπωσιακός στο ρόλο του στα πλήκτρα κι όχι μόνον… Φυσικά κι οι υπόλοιποι είναι πολύ καλοί, οι δύο κιθαρίστες (“Little” Steven Van Zandt & Nils Lofgren) έχουν τη δική τους προσφορά όπου απαιτείται με solos, άψογη συνεργασία μεταξύ τους και με τον Boss, δεύτερα φωνητικά κι επικοινωνία με τον κόσμο, o στυλοβάτης του rhythm section Gary Tallent στο μπάσο και η Patti Scialfa που στηρίζει τόσο τη μπάντα όσο και τον ίδιο τον Bruce με πολλούς τρόπους κι “εκτός σπιτιού” (σύντροφός του από το 1991 γαρ), ο Charles Giordano ως δεύτερος πληκτράς/ ακορντεονίστας, μουσικός αξίας που έπαιζε με την Pat Benatar στα 80’s και αντικατέστησε τον έτερο αποβιώσαντα Danny Federici το 2008, και η Sοοzie Tyrell (ναι, του Οίκου Tyrell για τους Gameofthrone-ικούς…) που σιγοντάρει κι αυτή με δεύτερα φωνητικά, ακουστικές κιθάρες και βιολί…
Γενικά, πρόκειται για μπάντα που τιμάει τον όρο και είναι πολύ τυχερός ο Springsteen που τους έχει μαζί του – όπως άλλωστε και αυτοί για πολλούς και διαφορετικούς λόγους…
Εν κατακλείδι... Η συναυλία ήταν μία από τις καλύτερες που έχω παρευρεθεί στη ζωή μου, δίχως δεύτερη σκέψη θα ξαναπήγαινα να τους δω και μακάρι να μπορέσω, ο Bruce Springsteen για μένα είναι μια κατηγορία μόνος του στην Αμερικανική Rock Μουσική, επιβεβαίωσε τη φήμη αυτού και της μπάντας του ως ένα από τα καλύτερα live acts όλων των εποχών, κι ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τόσα ‘’1,2,3,4’’ σε συναυλία!!!
Highlights (my personal favorites)... No Surrender/ Hungry Heart/ The River/ The Promised Land/ Working On The Highway/ Darlington County/ Badlands/ Born In The U.S.A./ Born To Run/ Dancing In The Dark/ Thunder Road… όπως και τα τρία – εκπληκτικά – covers (το “Because The Night” το έχει γράψει ο ίδιος, οπότε δεν θεωρείται ακριβώς cover…).
Full Set-List
For You (Solo Piano) "Tour Debut"
Something Ιn Τhe Νight "Tour Debut"
Prove Ιt Αll Νight
My Love Will Not Let You Down
The Ties That Bind
Sherry Darling
No Surrender [Sign Request]
Two Hearts
Save My Love "Tour Debut" [Sign Request]
Hungry Heart
Out In The Street
Crush On You
You Can Look (But You Better Not Touch)
Death To My Hometown
Youngstown
Murder Incorporated
The River
Drive All Night
The Promised Land
Working On The Highway
Darlington County
Waitin’ On A Sunny Day
Because The Night "Patti Smith cover"
The Rising
Badlands
Travellin’ Band "Creedence Clearwater Revival cover" "Tour Debut" [Sign Request]
Born In The U.S.A.
Born To Run
Seven Nights To Rock "Moon Mullican cover" "Tour Debut"
Dancing In The Dark
Tenth Avenue Freeze-Out
Shout "Isley Brothers cover"
Thunder Road (Solo Acoustic)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Sign Requests είναι τραγούδια που ο κόσμος θέλει να ακούσει και τα διαλέγει ο Bruce κατά τη διάρκεια των συναυλιών του. Αυτό που κάνουν συνήθως οι φανατικοί οπαδοί της μπάντας, είναι το να σηκώνουν τα γραμμένα χαρτόνια – πινακίδες προς το μέρος του Bruce, αυτός επιλέγει κάποια και μετά τα παίζουν. Δεν υπήρξε support act, ούτε και μπορεί να θεωρηθεί κάποιο από τα τραγούδια encore, δεδομένου ότι εκτελέσθηκαν και τα 33 κομμάτια “απνευστί” από τη μπάντα…
Κείμενο για το Southern-Rock.GR: Λευτέρης Καλλιπολίτης.
Μεταφορά, προσαρμογή κειμένου: Ηλίας Κωστόπουλος.
